장음표시 사용
31쪽
poreus esses, nude ipse dona incorporea tradidisset tib rquoniam vero corpori conjuncta es anima tua , in sensi bilibus intelligenda tibi traduntur; tum ut in divinorum promisso m magnitudinem animus erigeretur: quo pacto Deus , ut Israeliticus populus , cui liberationem ab AEgypto spoponderat, divinis oraculis fidem praestaret, eum plane multa signorum varietate, quasi totidem pignoribus, obligatum sibi tenuit, confirmavitque; tum ut sacramenta testimonia essent, ac sollemnes fidei declarationes, secundum illud Apostoli a) : corde enim creditur ad jussitiam: ore autem confessio si ad saltitem 'tum denique ut symbolis quibusdam, ac notis vi iliabus, misibilis Christi Ecclesia coalesceret, 3c dignosceretur a namque ex Augustino M.' in nullum autem nomen Religionis , seu verum , seu faVum, coagulari homines pollunt, nis aliquo signaculorum , vel lacramento rum visibilium consortis colligentur. III.signum . Nimirum, tum sacrum , seu rei sacrae, h. e. divinae gratiae, qua actu c) sancti efficimur, & Deo consecramur: un de S. Thomas is r ideo proprie dicitur sacramentum , quod est 'num alicujus rei sacrae ad homines pertineniaris , ut scilicet proprie dicatur sacramentum , secundum quod nunc de sacramentis loquimur , quod es 'num rei Iacrae, in quantum es sanct scans bomines.' tum permanenF., quia, quum sacramenta quaedam Religionis symbola sint, & ligamina, quamdiu ipsa Religio, tamdiu illa eadem constare debent. Quapropter Christi insuffla
tio in Apostolos, & illapsus Spiritus sancti sub lingua.
se rum .i Ad Rom. X. Io.sb) Lib. XIX. contra Faustum cap. II. e) Signa rei sacrae vel significandae tantum , vel efficienda etiam justitiae vim habent. Utriimque ad rationem sacramenti omnino necessarium est . Quare Cruces, imagines Sanctorum , aliaque id 3enus, licet signa sunt horarum rerum, sacramenta tamen dici non possunt, eo quod significandi tantum, non a tem conserendi sanctitatem iis potestas est. 4 a. Part. quaes. LX. ary. a. in cor
32쪽
rima ignearum specie in die Pentecostes, vera sacrame uota minime fuerunt, eo quod Ana permanentia rei Diserae non extitissent. IV. ad nostram 'usi cationem. Deram essentialis finis est sacramentorum, ut homines sanctificet. Quocirca sacrificium non est revera sacramenis tum , quum non ad animorum sanctificationem , sed ad supremum Numen, gnoscendum, colendumque, prim rio, & per se ordinetur. V. insiturum ; non natura iis pia quidem, quo pacto sumus signum naturale ignis est: neque ex libera hominum voluntate, sicuti vexilla, tu- haeque militates bellum innuunt; sed a divina institutione promanans: ita ut eo aliquid non admoneremue dumtaxat, cujusmodi fuerunt panis azymus, aliaeque vereris Legis purificationes, a Deo Hebraeis commendatae ad interiorem animi munditiem significandam, verum& thesaurus etiam gratiae simul includeretur, & comis municandus nobis recluderetur, quam ceteroqui efficie
tiam per se inesse sacramentis superius probatum est. g. VII. Ad sacramenti perfectionem tria
PORRO sacramentum, h. e. unum per se hoc Nisibiale signum duabus tamen ebnstant partibus, elemento scilicet, & verbo, seu materia, ut inquiunt, de forisma a)ς quamvis ad ipsius quidem persectionem acc dere etiam omnino debeat ministri intentio. Praeclare Eugenius IV. b d omnia sacramenta tribus perficiuntur .
a Ex Philosophia Aristetelis hujusmodi vocabula in The
logicas Scholas pervasere. Primus creditur ea usurpasse Guillelismus Antis diorensis circa an. ietis. Tum usu obtinuere. Ridiis cule autem inde Heterodoxi occasionem adripiunt, tamquam ex profanis vocibus, recens in medium adductis, ad sacramen torum efficaciam oppugnandam. Non enim profanae reputa dae, quae ad antiquam veritatem enucleatius explicandam, &certius tenendam communiter adhibitae. Videte sun. pag. 15.
33쪽
m delicet rebus , tamquam materis , verbis , tamquam forama, persona ministri conscientis sacramentum, cum intentione faciendi, quod facit Ecclesia, quorum se ali. quid desit, non perscitur sacramentum . Atque hic plura animadvertenda. I. Iure id adfirmatur de omnibus novae Legis sacramentis. Constat enim circumcisionem . consecrationes Pontificum , & sacerdotum, ritum agni Paschalis, sine certa verborum forma apud Hebraeos celebrata fuisse, fortasse quod in veteri Lege mysteria sub umbrarum figura delitescebant, ut propterea verba, quae signa maxime expressiora sunt j minime illius rationi temporis convenire viderentur a). II. Quo gerendae rei
significatio apertius pateret, necesse erat, ut elemento verha adderentur, seu ut materia, latae per se demonstrationis, minusque determinata. per certam verborum formam designaretur, & determinaretur. Ita aqua, quae
est Baptismi, abluendo, refrigerando, emollienduque adcommodata est . Nonnisi autem ex adiunctis verbis ego te baptito &c. abluendi vim & significatio. nem tum ea habere intelligitur . III. Posteriorum quidem aetatum, uti mox adnotabitur, sunt voces materia,& forma. Sed recte utrarumque vim, & sententiam Apostolus , de Ecclesia loquens, iis verbis expressit b ranundans laυacro aquae in verbo vitae e mare Augustunus e r accedit verbum ad elementum , o si saeram:
rum. VI. Compositio sacramenti alia est, ac eiusdem feetio. Nimirum hinis partibus , h. e. materia, & fomma, illud componi dicitur, quarum alterutra deficiente, constare ipsum non potest. Hinc ipse Augustinus Q. Petrabe verbum m quid est aqua, nisi aquat Ceterum ad illius consectionem, aut perfectionem , ministri etiam
34쪽
intentio omnino requiritur , quae sacramento quid exintrinsecum est, sed ad caussam ejusdem saltem inserumentalem pertinet, sine qua numquam idem c0nficitur. V. Verba, quibus utimur in forma sacramentorum , non sunt concionalia, dc promissoris , quae scilicet per modum concionis excitant fidem promissionum Christi, atque ita iustificant, quemadmodum docuit Calvinus sa): sed vere consecratoria quibus scilicet divina virtus infundi- Iur, & rite suscipiens sanctificatur: Quod eadem argumenta demonstrant, quibus superius probatum est sacramenta novae Legis ex opere oper&rto gratiam conserre.
VI. Quoniam Deus non Angelos M, nec Daemones, ut somolavit Lutherus o, sed solos homines ministros .esse voluit sicramentorum X et hinc nonnisi actione humana , quae cum Voluntate, & intentione coniuncta est. ea sunt administranda. Quore Tridentinum c: s quis diis
quum de verbo sacramentali fieri mentionem audimus , promissionem intelligomus, qua clara voce a ministro praedicata, plebem eo manducat , quo signum tendit, ae nos dirigit.
νγ Part. quae i. LX lv. arr. 7. At quid, ubi fortasseqnidam , ut traditur, Angelica manu sacr menta perceperunt Effectus tum sacramentorum percipere iis licuit, sub hoc, aut alio lagno θHibui, sub quo placuit Deo, extra ordinem, grλ- tiam conserre; non autem vera sacramenta, ex defeetu scilicetiuinistri, qui ex Christi institutione ad conficienda illa omnino requiritur. e Lib. de abroganda mus pris. - Non ad alios , quam ad unos homines ea Apostoli pertinent, ubi I. ad Corintb. IV. r. ita inquit: se nos exstinanet homo, ut ministros Christi, oe dispensatores m steriorum Dei. Et IL ad Corinth. III. o. qui idoneos nos fecit mini. pros nουi Testamenti. Ad posite Chrysostomus Id. III. de Sa-- cerdor. ωρ. qui terram incolunt, arque in ea υσυπιαν, iis commissum est, ut ea, quae io caelis sunt, dispensente iis datum est, ut potestarem habe ur, quam Deus Om. neque Angeli3, neque Archangelis datam esse τοluit : neque enim ad imi dictum est: quaecumque ligaυeritis &c.
35쪽
dixeris, in miniseris, dum sacramenta conssciunt, conis ferunt, non requiri intentiouem fallem faciendi, quod facit Ecclesia, anathema sit a . f. VIII. Vera Augustini sententia circa formam
sacramentorum a Caisino obnubilatur.
Nuthi Us tamen rei etiamnum magis gloriantur Novatores, quam in eorum Ecclesiis concionis, & verbi praedicationis. Quin tantum uni huic Religionis exercitio , seu potius verae Religionis umbrae, & cadaveri, ad tribuunt, ut se inde Christi doctrinam , Ecclesiae fidem , delitiorum veniam , & salutem animorum tenere
arbitrentur. Quare ut concionali eorum verbo speciem aliquam veri aucuparentur, formam sacramentorum, quae plane consecratoria est, concionalem esse obtrudunt. Ac
ceperunt ab eorum magistro Calvino, qui ita errorem suum constabilire conatus est b): ac longe aliter de verabo sacramentali docet Augussinus: accedat, inquit, verbum a) Multiplex adsignari solet intentionis genus. Alia nivi
mirum est actuatis, qua actu quis vult conficere sacramentum ;virtualis, quae moraliter manet in virtute mediorum; habituais iis, quae est habitus, seu propensio voluntatis, repetitis actibus acquisita, quaeque propterea in dormiente etiam reperitur ;& interpretatiυa, qua interpretamur facile aliquem, si moneretur, consensurum . Porro nec , nec interpretati satis est conficiendis sacramentis e actualis tamquam optima laudatur, υirtualis sufficiens reputatur. Notandum quod Angein Iicus 3. Part. quaest. LXIV. art. VIII. ad '. in voce hastitia in Iem, plane virtualem intellexit. Quippe ejus tempore nondum vocabulum vistualis in usum venerat, quod primus creditur
Scotus invexisse. Mens S. Doctoris ab exemplo , quod adduincit , satis liquet. Ita enim subdit: puta , quum sacerdos accedens ad baptizandum . intendit facere circa baptizandum, quod faeis Melesia . Unde δε postea in ipso exercitio actus , eogitatio eius ad alia rapiatur, ex υirtute primae intentionis perficitur sa
36쪽
hum ad elementum, & fiet sacramentum . Unde enim
ista tanta virtus aquae, ut corpus tangat, 3c cor abluat,
nisi faciente verbo Z non quia dicitur, sed quia creditur . Nam & in ipso verbo aliud est sonus transiens, aliud virtus manens. Hoc est verbum fidei, quod prae- ,
dicamus, inquit Apostolus. Unde in Actis Apostolorum , fide mundans corda eorum. Et Petrus Apostolus: sic & nos Baptisma salvos facit, non depositio sor dium carnis, sed conscientiae bonae interrogatio. Hoc est verbum fidei, quod praedicamus: quo sine dubio ut
mundare possit, consecratur & Baptismus. Vides, ut praedicationem requirat, unde nascatur Mes . Nec es . quod in hac probatione laboremus, quando minime obscurum est, quid Chrsus fecerit, quia nobis facere mand veνit, quid sequusi sint Apostoli , quia purior Eccle
IX. Eadem contra eumdem Calvinum illuseratur. VERUM , laeva certe Genevensis Reformatoris mens in caussa fuit, cur Augustini mentem ipse non intelligereti Enimvero totus in eo erat S. Doctor, ut neque infidelitate ministri, neque defectu rationis, impediri in infante effectum Baptismi probaret. Omnem propterea vim emundandi non materiae sacramenti, puta , aquae in Baptismo, sed verbo vindicavit, & non ob exteriorem, aut transeuntem ipsius senum , sed ob invocationem Trinitatis, a qua materiali vocum pronunciationi divina illa virtus accedebat. Quo autem veritatem huiusmodi magis explanaret, docuit nonnisi Oh sermonem , quem Christus praedicavit, Discipulos mundatos fuisse, necnon eodem in fidei verbo innumeram hominum tur-ham per eosdem Apostolos sese ad Christum converti DD. Liquet propterea ita Augustinum de virtute υerbi . qua nimirum mundatio animis redditur, loquutum fuisse, ut ea & praedicationi conveniat, & Baptismo . Utrumque itaque ille intellexit, verbum scilicet conesoηa- Ie , eo quod illius praedicatione, fides caritati conjuncta, excitatur, animusque emundatur,' & verbum sa
37쪽
eramentale, seu consecratorium , eo quod in sacramenti pratia ex opere ipso operato conseratur. Porro ad con.
ycratorium etiam verbum Augustinum spectasse , ipse auctor est Augultinus a , ubi inquit de Baptismo: tin. de sa tanta virtus aquae , ut corpus tangat, oe eos ab-Dat , nise faciente verbo' Tum paullo post : quo sine dubio ut mandare possit, consecratur Baptismus. Ee deinder hoc vertam fidei tantum valet in Ecclesia Dei.
sit per ipsum credentem, serentem. benedicentem, tina gentem, etiam tantillum, mundet infantem, quamvis nou.
aum valentem corde credere ad Iustitiam , , ore conste-νi ad salutem . Si itaque, Augustino magistro, atque explicatore, verba in Baptismo sunt consecrationis, non eoncionis, & ubi accedit verbum ad elementum, si saeramentum, seu vis ipsa mundandi, ac gratia habetur: ecquid illius mentem, eo invito, Calvinus ad verba
a) Sum. eis. LXXX. Tractat. in Dam Duo ex eis. Augustini textu ditheuitatem tamen mois vent. I. Quid sibi illa volunt non quia dicitur , sed quia ereditur λ Plane ibi agitur de υerbo cyneionali, quo fides excita tur. IR Apostoli mundi esse dicuntur propter seνmonem , quem loquutus est eis Christus. Sermo aurem iste , concionis pari. ter fuit, non consecrationis. Ar , quod ad I. attinet, is erat Augustino scopus , vim scilicet mundandi non ex materi inti vocum strenitu, sed ex virtute spiritus. sancti . qui ast ii vocationem Trinitatis statim insunditur . esse repetendam is Quae quidem gratiae infusio , & mundandi effectus, quum in sensus non cadat , fide adprehenditur, & ereditur. Unde statim ipse Hipnonensis : nam ct in ipso υerbo aliud est sonus transens, aliud sensus manens. Ad posite S. Thomas r. Part. quaest. LX. art. VII. ad L sicut Augustinus dieit fuisper Joau. verbum operatur in sacramentis, mn quia dicituν, id est, nore fecundum exteriorem suum vocis ; IM' quia credituν , idest, secundum sensum verborum, qui fide tenetur. Ad II. dicimus, quod Apostoli Christi sermone in fide instructi , & caritate inflammati, Baptismum acceperant. Sed, quum Judas unus ob pioditionem, quam intentabat, ab eo defecisset , recte, ut observat ibidem Augustinus, ad eos inquiebat Serva
38쪽
X. CHiseus aisitor fuit sacramentori .
IAM VERO nulli umquam mortalium communicari poterat . potestas auctoritatis, quae Christo in sacramentis competebat, quatenus Deus est et licet communisabilis tamen esset potestas excelsentiae , quam ipsemet, prout homo est, potissimum habebat a . Quemadmodum enim' pura creatura remissionem peccatorum alteri de condigus mereri non potest, quum meritum infinitum, cujus incapax illa est, ad hoc requiratur; potuisset tamen e dem eo dignitatis, & gratiae elevari, ut sacramenta i stitueret, eorumque effetius ad sui nominis invocationem peraretur. Sed minime omnium id decuit, ne spes hominis homini inniteretur. Ad posite Augustinus li): ρο- tuit autem Dominus nosser Iesus Christus , si vellet , -- re porestatem alicui Ierυo suo, ut daret Baptismum suum tamquam vice sua, o transferre a se baptizandi pol Ratem, oe conssiluere in aliquo servo suo, o tantam
mim dare Bapti mo translato in servum, quantam vim haberet Baptismus datus a Domino. Hoc noluit deo, urin illo Des effet baptietatorum , a quo se baptitatos agnoscerent, noluit ergo servum spem ponere in servo. Idem habet Angelicus e . Quum haec ita sint, recte adfirmamus, nonnisi a Christo ipso institutionem esse sacramentorum . Unde Paulus d) r se nos exsimet homo , no
tor e iam υοs mundi estis pro ter sermonem , non vero propter Baptismum. Si enim propter Baptismum dixi fiat, in personam Iudae illius oratio minime quadrasset. Dixit itaque propter θν- mouem, eo quod omnes, praeter Iudam, in sermone Domini, seu in fide, & caritate erga illum permanserunt. Agitur ibi itaque de sermone concionali, non quod per Baptismum haud
quaquam ex opere operato gratia etiam conferretur, sed quod de isto locus non erat, ut ea occasione mentio haberetur.
39쪽
minseres Christi dispensatores m lariorum DeI. Aesie Petrus a d secuti boni a pensatores multiformis gratiae Dei. Qui quidem sese insitutores , o operatores sacramentorum dixissent, si non Servator, sed ipsi ex eiusdem concessione . eorumdem auctores fuissent. Hinc Ambrosius h): audior sacramentorum quis es, nis Dominus Iesus ' Et Augustilius e : ab ipsa Dei Sapieneia , homine adsumto, pauca sacramenta constituta Iunt , quae societatem Chridiani populi continerent. Merito itaque Tridentinum d)e s Pis dixerit , sacramenta novae Legis non fuisse omnia a Iesu Chrso Domino nostro instituta . . . anatbema fit.
f. XI. Fide constat, Baptismum, oe Euebarissiam peν se immediate a christo instituta fulse.
.an idem de ceteris sacramentis dicendum si, di quiritur.
CETERUΜ. quum certum sit a Christo instituta sui se sacramenta, quemadmodum hactenus generatim traditum eit & Tridentinum definivit 0 ; vulgo tamen quaeri solet, immediate ne materiam , 3c formam sacramentorum ipse per se determinarit, In vero mediate, seu arbitrio Ecclesiae speciatim eas determinandas reliquerit. De Baptismo utique adfirmandum, secundum illud D: nisi quis renatus fuerit ex aqua, oe Spiritu anis Io, non potest introire in regnum Dei. Et iterum se rexeuntes ergo docete omnes gentes, baptinantes eos in nomine Patris &c. Idem est de Eucharistia b e m accepto a I. Petr. IV. I . Lib. IV. de sacram. cap. 4.. e) De veri MIS. cap. I7. d) Dis. VII. de famam. in gen. Can. I.
40쪽
pto pane, gratias egis, oe fierit, est dedit eisά dicens rhoe es corp- nreum, , quod '. et bis damur a Mς. facita in meam commemoratum . Dereliquis itaque sacramentis lis agitatur .: Sane ex Veteribus. S. Bonaventura: a) Magister sententiarum b , α S. Thomas cὶς centioribus vero Bellarminus, d),. Morinias o, ali iam docuerunt, non in genere tantum, sed etiam in specieba Christo , materias, dc formar sacramentorum institutavsuisset. Quorumi sententia nobis magis arridet atque his ce iuIcitur momentis. i I. Legitur 4 statuta in Scrip aris materia singulomniit quinque horum sacramentorum, Ethaulemi impositio: manuum o tum in Confirmatione , f):xime imponebant manus sumν .Hos aeeipiebant S ritum anctum tum in Ordine sive episcoporum. ω presbinrorum O : noli .negligere gratiam quae In . eu , quae data es tibi per prophetam: . eum impositione manuum prefoterit . isive etiam diaconorum b . t m. o..ranses imposuerunt is .marius. Similiter est consessio pec. catorum in Poenitentia i .r accipise Spiritum sanctum, quorum remiseritis peccata , remittuntur . eis, quorum retinueritis, resenta sunt ). Oleum in Extrema Un.ctione. 0r insermasum suis in vobis St.:.DAcat presiste. os Ecclesiae, oe orem super eum', ungentes eum taeo ix nomine Domini. .Et consensus utriusque conjugis in. in
υνὶ Lib. IV. Dist. XXIII. . . e In IV. Di t. q. . u Τ-. I. are. I Σε σὶ Lib. do Ordiae , Extrema Unctione cap. o. ' '' εὶ Lib. VIII. de admini'atione sacri Poenitenr.
g I. ad Timoth. IV. I 4. εὶ Act. m. 6. i) Joan. XX. χῖα ἐγ Constitu tiis nimirum sacerdotes ob potest,tem reti nendi, & remittendi peccata, tamquam iudices aliorum. Ia dieiuna autem fieri 'non potest , nisi caussa cognita , ad' quam Proinde consessio poenitentium necessaria sit.