장음표시 사용
51쪽
atem or g nalem in hominum pectoribus deprehendit l
male caput i ut omnia educationi, externisque rebus tribueret, naturae omnia denegavit a l II. In utroque Testamento disertus sermo eth de peccato originali. Nimirum David ecce enim in iniquitatibus eonceptias sum , in peccatis concepit me mater mea. Et Job se rquis potes facere mundum de immundo eonceptum Iemiisne' nonne tu, qui solus es' Tum Apostolus M)r seueper unum hominem peccatum in hunc munὰum intratat: per peccatum mors, m ita in omnes homines mors pem
Num υ tiis nemo fine nascitur . . . Ovidius Metam. Iib. VII. . . . . video meliora, proboque :
Claudiisus lib. II. in Futro'. Carm. XX. Et ruit in istitum damni fetura Iibido. Sentisne Rusisit Optas amplius 8 Est & Persius Sat. I. . Auriculias Uni qais non habei λ Certe quisque suas. Sed tu, pace tua , a natura fortasse main
aὶ Quam belle, ae sapienter, Archiepiscopuς de Beare
mont in cit. Mandement pag. XI. in hanc rem edisseruiti oui, M. T. C. F. ii se imuυe en nous tin mἴlange frast aut de gran-δευν, ct δε bassesse, d' ardeur porer la υέrite , oe de gostr Pora ir erreur, ου' ineli aliou mur Ia υertu, ει de ρ uchant ροur Ievire: Acinuant contra', qui, eo de nererant Ia Philose bie F nne . la lause emer dans de υaineros utationsi rentra is done a seυeliatἰon mus Acouυre Ia surae dans Ia ehute d plorable ire premisν Pere t Hujusmodi etiam argumentum concinne persequitur Cl. Monsiour Pascat in lib. PMs es De la Resia seu Tom. I. num. 3. Nimirum nulla Paganorum Philosophia sati explicavit, quo pacto homo sensum habeat magnitudinis , Sedesiderium bonitatis, iaceat vero in miseriis, & . infirmitatem experiatur . Lumine tamen revelatae fidei eonstare id tanti uri
potuit, illum stitieet in iustitia, & felicitate eonditum, ab eo deinde gradu per peccatum infeliciter ruisse. bj Psalm. L. c e) Job. XIV. q. d) Ad Rom. V. Ia.
52쪽
transiit, ἰn quo omnes peccaυerunt. Ac paullo post is tigitur seur per unius delictum in omnes homines in conis aemnationem , sic &c. Et iterum e quoniam quidem per hominem mors, oe per hominem resurretitio mortν rum . Et sicut in Adam omnes moriuntur, ita o in Chriso omnes visiscabuntur. Consonat agmen Patrum , non posteriorum modo, sed priorum trium saeculorum,
Cyptiani, Hilarii, Ambrosii, Athanasii, Basilii, ali
rumque, quos de hoc agens argumento laudabit Augustinus e . Unde merito Tridentinum, Scripturis, &Traditioni innixum, anathema in eos inflixit. qui sive peccatum Adae, sive illius in omnes homines transfu-uonem negaverit d). Porro huiusmodi Catholicae Ecclesiae de peccato originali doctrinam neque Augustinus co , neque alii umquam Theologi effinxerunt, aut duriorem reddiderunt; sed eam, quam Apostoli praedicarunt, contra Ρelagianos tradiderunt magis, & explicarunt. Recte hinc in Rutatum quadrare videtur, quod olim Pelagio, qui oris inalem labem negabat, & Augustinum ea de re novitatis accusabat, ipsemet S. D cior opposuerat f): non ego fluxi originale peccatum, quod Catholica Mes credit antiquitus.' sed tu, qui hoc
negas, sine dubio es novus haereticus . III. Optimus artifex in optimos rei usus gladium finxerat. Malignus fortasse homo ad creandam alteri perniciem usus fuit. Abutentisne malitia , aut artificis manus in culpa est Illum certe , non istum redargues. Parili modo condi.
b) I. ad Corinth. XV. 2 . e) Lib. II. contr. Iulianum c.4. ii Seg. V. in Decret. de peccato origia. Hipponensem episcopum , Africae ornamentum , Ecclesiae Doctorem, Haereticorum terrorem, & in quo Deus diis vitias bonitatis suae ad miraculum ostendit . ecce tibi Russolus. verus Incredulus, salsus Philosophus, per contem rum Methoramis,pr. pag. 4oo adpellati Sed procul ol latrantis canis rabies
bi Lib. II. de nuptiis , s coacup. cap. II.
53쪽
derat Deus hominem iustum, beatum , cui cum libertate gratiam etiam donarat, ut posset, si vellet, in iustitia, & beatitudine permanere a) . Musus est ille libertate sua, sibique, ac stirps univinae ruinam tulit. Nonne ipse volens miser ξ Porro creantur animi. S uniti simul corporibus vitiantur. Creatio certe, & unio a Deo: contractio peccati a prava Adae voluntate deinpendet. Seu , quod idem erit, Deus est materialis tantum caussa peccati, eo quod, tamquam provisor generalis, animos creet, infundatque corporibus. ae quidem creatio, & infusio eo u 'ue deiicii expers est, ut ex sui natura ad bonum ordinata suerit, &, Adamo non peccante 4 nullam secum peccati labem ipsa tulisset. Contra voluntas hominis formatis caussa est precati, eo quod iste, quum potuisset non transgressi mandatum di. vinum, transgressus est, essecitque, ut unio imae animorum cum corporibus, ad bonum, consilio Dei, ordinata . in malum, ex pravitate hominis, verteretur.
Praeclare Anselmus b): Deus bona facit opera sua sola
bonitate, quoniam ipse ereat istantistem -m libero arsia1νio... mala vero facis bola culpa hominum, quia ea non
faceret, s homo illa Deere non vellete facis tamen boc quod fune, quoniam condidit in homine voluntatem. IV. mptismus hominem pristinae restituet sanctitati, omneque id tollit, quod veram , ac propriam habet rationem peccatit in renatis enim, inquit Tridentinum c ., nibu odit Deus, quia nihil est damnationis iis, γά -- re consepulti sunt eum Chrso per Baptisma in mortem .
.i Angnstinus lis. de eorram. oe grat. ωρ. Ir. quia re go Adam non habiait Dei mariam λ imo vero histiis magnam . Tum vero: tale quive erat adiutorium, quod desereret , quum velut . oe in quo permaneret, si vellet, non quo fiore, Me via
IN. Haee est prima gratia, qtiae data es primo Adam e sed Friae potentior est in serando Adam. Prima est enim, qua fit, in επι beat homo iustitiam , si velit. De-da ergo plus potes , μα -- iam fit, us velit.
54쪽
Ceterum manet ni baptizatis coneupistentia ρ ad agonem νelicta , . Nimirum non ignavis, sed sortibus militibus corona promittitur immortalitatis. Ad posite Apostolus nam qui certat is agone, non coronatur, nisse legitime ceνtaverit. Quum haec ita sint, vitia etiam in Christiano populo adolescunt, & irrepunt, non quod nullus sit Baptismi effectus, ut impius Genevensis adstruere videtur , sed quod concupiscentiae , cui occuserendum esset, plerumque indulgetur . Profecto si unum ab altero Ru ius bene distinxisset, de re io peccat, ii originalis, h. e. de Baptismo non adeo male semississet te i V. Homo, divini Artificis opus sapientissimum in iustitia, & innocentia creatus fuerat Ut vero bonum non necessitate, sed electione operaretur . quemadmodum intelligens, ita liber o etiam factus est. Immo & gratiam habuisse diximus, qua, si voluisset. in innocenti eo statu libere perseverare potuisset. Νωluit is tamen. & imperata facere detrectavit. Non propterea opificis, a quo bonus exivit, nec naturae, quae sana fuit, & a concupistentia immunis; sed, ut paullo ante observarum, propriae ipsius hominis vomniatis cub
a Tridentinum eis. AL I . b) rL ad Timoth. II. s. . e Conser nihilominus ,ristianorum invicem, & Insdealium si ietates. illae certe, quamvis nee in iis vitia desint, nec eorruptelae , moratiores tamen magis sunt, bonique, aerecti amantiores. In ea itaque re praevalet etiam Baptismi gratia, & fidei lux , quae unis, non alteris adsessit. d Ita Eeetesiastes VII. ro. Iesummodo hoe inυeni, quod fecerit Deus hominem rectum. Et Melesu 'ei XVII. 6. erea is Itis sesentiam Dirinu, Jensu implesit eis illorum . εὶ Non cognitio solum . qua homo belluis praestat , sed libertas etiam persectio qnaedam est, qua idem aliquid sacere, nec ne . sponte sua potest. Omnino autem mentibus intelligentibus esentialis haee est. Qunm enim multiplex Mni3 enus sis. variusque illud adsequendi modus, facultas hine requitantur, qua ipsum seligeretur, vel omitteretur. Auser homini liberi tem. Meritis, & virtutibus locum auferes, nec vero ille, nisverum αυτνρ-ον, & inanime quoddam, reputandus.
55쪽
extitit, quo data tibi libertate misere abuta est. Quomodo hie injustus Deus )Z VI. Iura supremae 'D
, Sed eccur Deus tantam primo homini non contulerit Iratiam, esωcem . ni iiii rum , seu adiutorium quo, ut .loquituris ustinus, qua ille nihil prorsus deficiens, divino mandato certissime, & invictissime obtemperasset; pnesertim quum praeis kideret, quod tantum auxilio, seu adjutorio secle quo, tu ipsemet ait Augustinus, ille iden munitiis, male' voluntate ' usurus, ac misere suisset peccaturus Indignum' prosecto est, ut homo a Conditore suo divinorum factorum , ae sublimium consiliurnm rationem quaer t. verumtamen quae sanior xatio, ac revelata fides suadere videntur. haec sunt. I. Intelis ligentiarum liberarum, ac finitarum' proprium et , ut ele 'ioisne, praelatione, dilectione, bonum hoc, aut illud, ficti illam ,
an verum adparens , vel reati, amplectantur. Debuit hine
Dens pro sua sapientia, ac iustitia idonea primo homis lam tiri, ad sequendum bonum, subsidia, ac gravibus minis, ad fugiendum malum . timorem incutere. Sed minime debebat aut liberum arbitrium tollere, aut ethcaci gratia illud. roborare . Nam idem fuisset, ae eum vel iron liberum creare, vel impe .abium facere. prinitim persectioni libertatis, alterum .sentia ipsi naturae finitae, atque per se deficientis, repugnasset. Libetistatem itaque dedit, & suificiens adjutorium quo adjunxit,' quo. si vellet, sicile potuisset bonum operari. Vim huiusea argumenti declinare non potuit Petrus Bole, & poene ad incitas redactus, Deo libertatem adem ram voluisset, liberas se i-ricet intelligentias creandi. Ita enim in Dictionnatre Hsorique' verb. Manichsens siti. D. in Nor. au tim de Annex ' fraue arbitre. elle riteminera ara bien ses creatures. Non vidit autem impius, se certam, ac finitam facere Creatoris Omnipotentiam, ut malitiam hominis excnsaret s Deberetne .Princeps a sanciendis lepibus abstinere, eo quod civis, qui potest, ac debet eas exequi, solo ingenii malo. earum refugit observationem II. Sanus homo cibo tantum indiget ad nutriendum, thfirmus meis dicina etiani ad sanandum. Ita Adamus integrae adhuc natu 1ae , & in justitia originali constitutus. illius dumta at .gratiae opus habebat, quae sano homini conveniebat, quaeque gratia
dicitur Creatoris, & qua solum, si libuisset, divinis iussibus
Iarere potuisset. Quum vero per Peccatum humana natura de-ilitata sit, & ob pravam concupiscentiam misere infirmetur,ethcaeius , & copiosius auxilium necessarium fuit , . infirmo uti-
56쪽
testatis requirebant, ut Creatori suo reeens emctus homo subiectionem aliquo pacto testaretur. Divinae B ni tat i congruebat, ut protestatio isthaec dependentiae suavis esset, ac facilis. Sapientiae autem erat, & amore picem ii in ossicio illum continere, & minarum metu a praecepti violatione deterrere. Qua fronte igitur Rus
que mortalinm staini adcommodatum, quo tanta imbecillitas roboraretur, & sustineretur. Atque . haec suit gratia medicina. Iis , quae dicitur Rademiciris , quam Christi merita large nobis promeruerunt; de qua olim vaticinatus fuerat David PDL iap.
eo iosa apud eum redemtio. Sapienter Augustinus lib. de eorrept. gratis east. I 2. Histro itaque εomini, qui in eo bono, quo factus fuerat rectus, acceperat posse non pereare . . . dataem est ado ratorium perseverantiae, non quo fieret ut moευeraret; sed siue quo per liberam arbitrium perseυerare non miget .... tales υires
habebat eius υoluntas, quae sine ullo fuerat instituta teccato, snthis illi ex se se renevisentialiter resistebat, ut astuae tanta bonitati . . tanta bene visendi facultati m ευorandi commisis
reretur arbitrium . . . nunc sero posteaquam ese tua magna mee
ii merito amissa tibertas , etiam maioribus donis adiuυa a re mansit infirmitas ... nam si in tauta infirmitate υitae huius i-r relinqMeretur voluntas sua, ut in adiutorio Dei, sine quo Wνρ-
verare non possent, manerent si vovent, nec Deus ru eis Uera retur , αι seiunt; imer tot, O tantas tentatisnes. infirmitate
sua, voluntas tua succumberox, ct ιδεο ρενθυerare nou misent equia descientes infirmitate nee υelleur, aut nou ita υellent inis dirmitate volunrmis, ut possent . Subυentum est igituν infirmitati υoliantatis humanae, ut divisa gratia , indectinabilirre., Θ io . superabiliteν ageretur ; ct ideo , quamυis infirma , Ma tamen d Acerra , neque adiaestate aliqua vinceretur. III. In Deo, tari.
quaini in Enie pursectissimo, aut in cumulo omnium perseetio- .num, non Bonitas solum, sed Iustitia etiam obtinere dilaenia est. Quemadmodum autem nullum sibi invicem adtributum , nulla sibi ex adverso persectio opponitur; ita nee Bonitas Iu- . sitiam, nec Iustitia Bonitatem debet excludere . Certe etiam in Principe utraque simul desideranda. & commendanda est. Finge contra, hominem in gratia originali conititutum . &confirmatum. Ei ut immccabilitatem tribuas, persectioilem libertatis, ut superius diximus; Deo ut Bonitatem vindices, I: citiae adtributum dene rest IV. Immo, si sapias, adeo insi. Lupolissur. Eccc Tom. IIJ. D snia
57쪽
ius inutilem, & arbitrariam hanc adpellat prohibitio.
nem , in qua ita emicant divina adtributa 8 Ceterum. peccatum parentum proprie fuit superbia, qua elati ob propriam excellentiam, divinam, supra sui mensuram, adpetierunt similitudinem a . Quare Augustinus b :ia iam, Heva rapere voluerunt Divinitatem , o' pe diderunt felieitatem. Quod si Gene vensi placet, inobedientiam illam fuisse motum quemdam naturalem , quo Adamus se , suaque iura tueri adamavit, vitiosus certe is fuit, & poena plectendus. Potius enim Deo, qui mandatum fecerat, & minas adiecerat, quam se
penisgniter Divinitatis characteres ex permissilone peccati maioremaeeipere lucem, & elarius manifestari videntur, ut Deus, praeviderit quamvis lapsu.n Adami, & multam ejus progeniem in Tartara deinde ruituram, nihil tamen ad malum ejusmodi im- rediendum obstrictus fuisse dicendus sit. Ea enim maxime incccasione elucet sapiens Misericordia, & misericors Sapientia, qua per Christum Mediatorem infirmo homini provisum est runde Sabbato S. in benedictione Cerei canit Ecclesia r o fi lie ista , quae talem , ae tantum meruit habere Redemtorem l Iuis sitia, qua praemio bonum, malum poena adficitur ; Sanctitas , quum nonnisi in Divina Religione per Deum hominem factum nor Deo ipsi praestatur; Omnipotentia , eo quod imbecilla natura, Reparatoris gratia roborata, nec tentationibus, nec persequutionibus cedit ; Beneficentia, quum ob Christi merita ditiora in nos gratiarum munera proficiscuntur; & sic de eeteris divinis adtributis. Quo spectavit Augustinus in Enehistri eap. 27. melius enim iudicoit Dens , malis bene De re , quam mala ntilla esse permittere. V. Nec tamen merito inde queri possunt reprobi, quod posito eorum malo, tamen haeciana provenerunt. Nimirum si de Adamo sermo est, tum iu sidia ei praestita, ut bonum ageret, tum minae, ut malum au superet, accessere. Si de homine lapso . iam ita Tridentinum
sess. VI. ωρ. XI. in Decret. de iustis Deus impossibula non iu-her , sed iubendo monet, oe facere quod possis, s petere quod non m si, oe adjuυat, ut possis. Non Deo itaque, sed hominis voluntati omnis adscribenda culpa est, quod in peccatum decidat, & peccati poenas luat. a) S. Th. a. a. quaest. CLXIII. απ. a. oe se
b In illud PDI. VIII. quae non rapui, tunc exsolvebam.
58쪽
penti , qui aliud spadebat, credere ille tenebatur. VII.
Letalis erat usus pomi, quia prohibitus; non autem prohibitus, quia letalis. Poterat enim Deus studium a boris boni, m mali Adamo edendum permittere, quemadmodum alios concesserat, eique in I gnum supremi dominii aliud quidpiam dentiandare. Non poterat propterea praeceptum illud divinum esse paterna monitio , quippe quae supponeret, quod pomi manducatio, natura sua antecedenter ad Dei iussum, mortifera suisset. . De-huit contra esse vera prohibitio, quae rem suopte ingenio innocentem , qualis est. fructus comestio, ex adjecto divinitus imperio, testimonium subjectionis , & caussam constitueret ruinae . Neque vero prohibitioni hujusmodi divina Bonitas adversatur. Haec enim sacilitatem tantum exigit praeceptam rem exequendi, non vero facultatem excludit in Creatore creato homini suo rem aliis quam, in bomagii testificationem, praecipiendi. Secus, Dei Bonitas eiusdem Potestati opponeretur. Tandem omorte morieris veram fuisse comminationem, non m
ram dicendi emptasim , eventu probatum est . Nam &mox sa) aperti sunt oculi amborum , seu experientia cognoverunt, se a felicitatis statu in profundum aeru- ramarum decidisse, ut Deus minatus fuerat; & sententiam tum mortis audiverunt b) : in sudore vultus tui vesceris pane, donec revertaris in terram, de qua sum . tus es. Quo facit ApostoIus c) : per unum hominem peccatum in hune mundum intravit, per peccatum mors. VIII. Mulier gravius quidem viro peccasse videtur , quantum ad speciem superbiae, ut inquit S. Tho. mas'; tum qita ipsa serpenti credidit, non autem alle et unde ipse Apinotus cor Adam non es seductus lier autem seducta in pravaricatione suis; tum quod
59쪽
eidem peccandi occasionem praebuit. Verum non haec ita sunt, ut Adami peccatum levissimum fuerit. Gr vissimum quippe extitit, non ratione objecti, idololatria enim, & blasphemia, natura sua graviora sunt peccata : sed circumstantiarum, puta, ob persectionem status, & sanctitatem personae, . ob plenitudinem libertatis, nec concupiscentia agitatae, nec infirmitate languescentis, & ob facilitatem praecepti a . Jam vero gravitati delicti gravis poena respondit. Corpus nimirum, quod morte primum eximebatur, moriendi necessitati subjectum est; animus, qui aeternam Divinitatis similitudinem inordinate concupiverat, aeternis mancipatus
suppliciis: & gens hominum universa , quae in Adamo
radicaliter continebatur, quaeque in ipso innocente innocentiam participasset ), ab eodem propagatione 6M transsuis , eamdem paterni sceleris poenam experta est c). Si ea plus aequo gravior videtur Russojo, ceteriiaque
a S. Th. ibidem art. g. in cory. b) Ita Augustinus lib. I. de nuptiis tantum cap. 23.
laec concupiscentia , quae solo sareamento regenerationis expiatur ofecto peccati υinetitum regeneratione traiicit in posteros. Idem habet S. Th. I. a. quae L LXXXI. Mi. g. er seq. Atque non.
nisi eo pacto originale peccatum eontrahitur, non quod scilicet animus traducatur ex carne, sed quod vi generationis producatur humana natura , quae insecta est in Adamo, & eui jam productae, & dispositae, coniunctus mox animus vitiatur. Ad posite Augustinus lib. V. contra Iulianum ea . attreum in a tero, anima scilicet in corpore γ, tamquam in vase υitiato corrumρitur. Hinc intelligitur, carnem Christi suisse omnis pe cati expertem, quod virtute Spiritus-sancti, non ordinario h mani seminis modo fuerit concepta, de qua re Augustinus est. Iib. V. contra Iul. cap. II. & Flevam, si ex eosta Adami post peccatum formata esset, minime originali labe contaminatam suturam fuisse, quum non extitisset in Adamo secundum s minis rationem, ut fatentur Theologi; ac denique, si fieret, ut aliqui homines haud ex semine Adae propagati nasceremur, tum eos neque injullos nascituros, ut testatur Tridentinum
fus VI. ωρ. g. in Decret. de iussis. υν In crimine adsectandi Regni , ac gravioribus laesa
60쪽
que huiusce saeculi mollioribus Sapientulis a ; consident. ne ii, qui iniustitiae notam Deo adtribuunt, se iuste delicti gravitatem, aestimare potuisset g. III.
Maio utis delictis, ob paternum, scelus, liberi etiam, licet inis
noxii, qupniam tamen unam cum patre familiam componunt, publicatione bonorum, exilio, carcere, ali sque poenis haud immerito multantur. Quidni idem dicendum de filiis Adae, quorum voluntates in eiusdem voluntate includebantur, & qui . t teste S. Th. i. a. eis. quaest. LXXXI. GN. I. in cor . ), ρ -
ne eonfiderari ut unus iamo, inquantum conυeniunt in natura , quam a primo parente accipiunt, secundum quia in eiυibus omnes homines, qui sunt Mutur communitaris, reputantum quas Mnum corpus, s tota communitas, quas unus homo
a) Christus ignem Inferni Matth. III. II. vocat inoxtinis guibilem, & apud eumdem XVII. 8. aeterntim. Tum ibidem XXV. i. ait: disredite a me maledicti in ignem aeternum. Paiariter Paulus II. ad Thessal. I. p. qui poenas dabunt in interitu aeternas. Ac I udas Dist. Carbol. v. v. ignis Hemi paxias Dia. inentes. Et tandem Ioannes Ame. XX. IO. cruciabuntum die, ae nocte in sWHa se torum. Ecclesia Grae a, & Latina ab suis usque primordiis aeternitatem oenarum consessa est. Hodie G nevenses Doctores indignum Deo existimant, ut aeternis ipsa peccatum puniat suppliciis, atque haec nonnisi temporaria adis mittunt . Adite Description abregis G g wrnement de Geniave pag. '82. apud Muanges de litterature d'Hi Τοire, edi d.
, ne Mi ρουν plusieura Ministrer de Geneυe ; re semit, I lonoux. Dire iniure a ta Divinisό, ae imaginer que rei lare pleiado boniέ, ω de iustice, Ut eambis de punir nos fauter par uno serenitό de tourmens. Haud diversa laetavit saeculi monstrum Volterius in meme μν Ia Mi natureue, quod est eompendium quoddam omnium eius impleratum, ut optime optimus Nonnotius demonstravit in Erreura de Voltatre Tom. II. cap.