Iuris ecclesiastici praelectiones a Vincentio Lupoli in vsum auditorum suorum concinna, novaque methodo, quatuor tomis comprehensae, notisque illustratae .. Liber 2. De rebus

발행: 1787년

분량: 348페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

311쪽

vel etiam peregrinis, urgente hecessitate,' praedia Eeeh-sae pro tempore fruenda darentur in . Tum eodem se me tempore, ut idem notat Thomamn M, landi etiam Parochialibus Ecclesiis conserri coeperunt. 'Quo fidibat, ut 'hecdum sub vocabulo exordia atta- 'men adparerent henhficiorum. Nam simul titulo, vel ministerio Ecclesiae presbyter addicebatur, 'iura etiam percipiendi reditus Ecclesiae adne,cos gaudebat; atque, ubi Je vivis excesserat, landi praedipes cum ipsis accessionibus, si quae fuerant Ecclesiae addicti remane-hant: mum haec ita sint facile est colligere, quod ex devoluta cura bonorum Ecclesiasticorum monasteriis, ac beneficiariis , & ab adsignatione saeta landorum Parochialibus Ecclesiis, tum vetus canonica partitio redituum Ecclesiasticorum, tum & usus ipse oeconomorum exoleverit. Ρorro translata etiam hujusmodi administratione penes beneficiarios, numquam his tamen alienatio permissa est ex jure Canonum c , & Principum Constitutionibus nisi iustis de caussis, & debit, cum sollemnitate. Caussae sunt necessitas , ut solutio atris alieni, non sufficientia fructuum ad Ecclesiae, &ministrorum 'sustentationem, incultus fundus, aut ruino- sae aedes in emphiteusim tradendae e ; uiuitas. si ur. hana domus θ' , aut etiam terrulae, longe positae, in-

nodus Aurelianensis I. an. sis. Cau. XXV. qui resertur apud Gratianum Caus XVI. Can. XII. b) SUν. eis. cap. XVI. num. Io. ex Synodo Aurelianensi IV. an. 34s. Can. 33. Tum is XVII. num. E ct ex synodo Toletana III. an. 389. atque ex letana VI. M.

312쪽

commodum potius serant a et & pietas, si redimendi

captos b , alendi pauperes, aut . sepellandi situ fideles te . Sollemnitas vero olim erat consensus Synodi Provincialis, aut totius presbyterii Q. Hodie est tractatus . seu consensus Capituli, ut alibi notavimus i', cujus sententia, post diligentem de ea re tractatum, in publicum instrumentum redigenda est sis . Denique Uau

Ius II. omnium rerum, oe bonorum Ecclesiasticorum alienationem, omneque pactum, per quod ipsorum domianium , transfertur , concessionem , b otheoam , locationem , m conductionem ultra triennium, necnon insevdarionem , vel contrσctum emybleuticum , fieri prunibuit incqnsulto Romano Pontifice, sub poena nullitatis actus, & excommunicationis Tam ab alienantibus hona , quam a recipientibus, incurrendae O ., g. III.

a Can. terrulos LII. eis. sic. b Can. Apostolicos XII l. . seqq. cit. lota e) Ambrosius vasa sacra pro redemtione captivorum diis fraxerat. Quum Ariani id ei vitio verterent gravem pro se scripsit Apologiam . Hinc lib. II. de c. cap. 28. ita inquite aurum Ecc sia habet, non ut servet, sed ut e get, Dbυeniat in neressitatibus. Et post pauca nemo potest dicere, eur mu- per vivit . . . Nemo potest queri , quia eastriυi redemti sunt Nemo potes dolere, quia in sepulturis Christianoriam requies est defunctorum . In his tribus generibus vasa Ecclesiae etiam initia .ra refringere, consare, vendere licet.

Ἀ) Can. placuit L. ct seq. eii. Caus XU. suaest. a. e) I m. i I, pag. I 36. seq. Ia Intellige de rebus Episcopalis mensae alienailais. Si enim agatur de bonis Parochialis Ecclesiae , vel ejus, cui naaeapitulum, nec Collegium adnectitur, tune satis erit solius e. ii scopi consensus . Requiritur lautem venia Sedis Apollolice , i de Ecclesiis, vel monasteriis sermo est eidem Sedi subjectigi

auctoritas praeterea Provincialis, Gqneralis, vel altedus Praelati, si ad regulares, aliosve Praelatos monasteria, asti Eccle. pertinerent , praemissa semper tractatus sollemnitate . g Extravag. comm. ambitiosae Cap. unita de reb. Eces mu asen. In quam multa inquirit Fagnanus in Cassi nulli V. Ex tr. eod. rit. noratque Potissimum num 24. Ieqs. terrulas,

Lupoli Iuris Eccl. Tom. IV. V vel

313쪽

f. III. A militia armata in saeram voces beneficium, praebenda, rnvectae. B

nescii definitio explicatur. JAΜ vero IX. circiter, aut etiam saec. X. voces b nescium , & praebenda, in usum venisse videntur, quihus Ecclesiasticorum redituum partitio significaretur Q. Constat praedia, quae militibus utenda fruenda ad vitam tradebantur, benescia υν ς & quaecumque ad annonam pertinentia e , magistratibus. legatis, militibus , hospitii caussa, erogabantur, praebendorum Q, Vel

vel vineolas Ecclesae exigui valoris, qui definitus tamen non est, sed ex conditione Ecclesiae tenuioris, vel ditioris, & aqualitate temporum , locorum , & rerum, arbitrio boni viri determinandus est , alienari posse ab episcopo, ut habetur in Can. 'inmias LII. CausMI. Quaest. a. neque hanc illi potest rem sublatam fuisse per eis. Extravag. ambitiose, neque per Tridentinum .

a) Nullum fortasse huiusmodi nominum' vetustius vestia pium est apud Canonum Collectores, quam qnod extat in Carus quis II. Caus I. Quaest. ubi Gregorius VII. scribens ad Friscopos Galliae, dantem, & aecipientem ruis 'ea bene iacia . quae quidam praebendar vocant, sub pecuniae interventu, ins noniae peccatum incurrere adfirmat. b) Olim Romani magistratus, e provinciis revertentes, nomina eorum adolescentium, quorum opera egregie usi su

rant , ad aerarium deserre solebant, ut ita tamquam de Remablica bene meriti praemio aliquo ex publico ipso aerario adfice. rentur. Unde in beneficiis ad aerarium deferri , & beneficiarii Consulum , Proconsutam, Tribunorum, passim apod Larinos ocis currunt . Pariter stipendia militum ob rem praeclare gestam M. Deficio Ducum adaucta, atque inde fundi Iph, qui colens iis, atque ad victum, retinendi concedebantur, beneficia audivere. e) Ηujusmodi erant sal, ligna. &c. de quibus Horarias, cuius testimonium adduximus Tom. II. -ῖ46. . . ἀὶ Sum. Gm. II. pag. 3eto. ex Culacio monuimus G, neutro genere, appellata . Cassiodorus 'νiarum tis. III.

Epis. 4et. & lib. V. Epist. 79. vocabulum praebendaram adhibuit . Disiligod by Corale

314쪽

di nomine a , apud Veteres dicta suisse. Ex militia

armata utraque haec vox in Ecclesiam invecta est b): quae, postquam immobilia possidere coepit, misit stris de se taenemeritis, praedia quaedam ad vitam, braescii, vel praebendae loco c , conferre consuevit. Porro ita definiri potest beneficium: ius perpetuum percipiendi l seu Ias ex bonis Ecclesiae propter incium spirituale au-6IMirme Eeetesiae eonsitutum . Dicitur ius perpetuum ,h: e. ad vitam beneficiarii. Sicut enim Clericus ordinatus titulo, vel ministerio Ecclesiae perpetuo mancipa-hatur, ita vivendi ex bonis Ecclasiae perpetuum quoque ius adquirebat. Percipiendi fructus , eo quod usum- fructum itantum habeat, salva semper rei substantia, quae alienari non potest. Ex honis Ecele scilicet immobilibus , quibus, principium, aut Fidelium donationibus, eadem fuit locupletata. Propter incium Disi ale, inserviendi scilicet astari. quum ex Amstolo vi iustum sit, ut qui altari servit, de eodem poti Daimum vivat. Auctoritate Ecclesiae constitutum . Quemadmodum' enim cura' redituum Ecclesiasticorum i penes episcopum antiquitus residebat, ita eiusdem Omnino au-

cimitas necessaria est, ut adhibitis de iure sollemnitati-hus beneficium constituatur.

sin quid exercitui praebendum conduxerit.

bὶ De beneficis, hoc sensu accepto, mentio est in L. Dissemus i d. s. C. de sacr. Eccles es in Cain si oeconomus Min rubris. Caus. X. U. a. & passim alibi. e Benefietam generale nomen est, & ius quodlibet signi. fieat percipiendi reditus, spiritualr cuilibet ossicio in quaeumisque Ecclesia adnexos. Praebenda species est beneficii. & sp cialiter pro eo inre accipitor, uod Canonicis competit, nemis portionem suam. ex mensa Capitulari, ratione praesuti incerta Eeclesia offieii, sibi vindieandi. Q I. ad Corinth. IX. II. v a

315쪽

f. IV. Nativo iure collatio beneficiorum ad epis pum spectabat. Varii deinde orti eouatores , ac multiplex benesciorum dissis Ito. COLLATIO olim omnium beneficiorum ad proprium

episcopum nativo jure pertinebat, quem admiseum cura Ecclesiarum , earumque bonorum , & collatio Ordinum ad solum ipsum spectabat , . Diverso deinde tempore, diversaque ex ratione, tum varii collatores hen ficiorum emersere, si ve ob expressam fundatorum volumaatem , sive ob in eleratam consuetudinem, sive Ob liquod Pontificium privilegium, sive etiam ob praer gativam ipsam S. Sed is, quae multorum collationem heneficiorum sibi reservarit; tum varie beneficia disti gui coeperunt. Et' I. Alia sunt eurata Q, quibus ani- marum cura adnexa est, quaeque duplicia recie nunc pantur . si cum interna iurisdictionem etiam contenti lam in foro externo contineant: vel smplisia, quibus, nec populum, nec Clerum habentibus, nulla in neutro foro adjuncta est cura. Cujusinodi sunt Canonicatus, immis, pro consuetudine tamen locorum, ipsae Dignitates, Personatus, officia, de quibus alibi se . II. Mentiaria, quae ad residendum adstringunt, sive regiminis, sive ministerii caussa: vel non resedentiaria, cuius generis sunt beneficia mere simplicia. III. Saecul ν a, quae Clericis tantum saecularibus conseruntur; &xegularia, quorum regulares tantum sunt capaces. IV. Ineompatibilia, quae simul oblideri nequeunt; compatiabilia, quae ab uno simul haberi non prohibentur, ut

a) Can. omnes balineae VII. Catis XUI. est. I. Lat ran. I. Can. 4. & 7. Alex. III. Cap. ex frequentibus III. Eritiis Instit. b Intet beneficia maiora sunt Papatus, Patriarchains, Archiepiscopatus , Episcopatus, Cardinatatus, Abbatiae . Sed nos hie de beneficiis minoribus. e m. III. 3II.

316쪽

sunt βmplicia. Praeterea incompatibiIia iterum dividum tur . Vel enim sunt primi generis, quae scilicet ipsis jure vacant per consequutionem, alterius, qualia sunt e rata; vel secundi generis, quae licet simul retineri nequeunt, non vacant tamen ipso iure, eo quod alter trum eligendi facultas habeatur ; cujusmodi sunt duo Canonicatus in diversis Ecclesiis. V. Resemata , scia M.fecta, quae nimirum sunt Pontificiae collationis; non reservata, si ve adfecta, quorum collatio ad alios pertinet. VI. Alia sunt, quae in titulum dantur; alia, quae in commendam. Atque haec primum quidem ad tempus, hodie plerumque in perpetuum conceduntur. VILElectiis denique, quae per electionem collegarum; cotiarisa, quae per liberam Superioris collationem; & Μ-rronata, quae ad patronorum praesentationem deseruntur. Ex recensitis hisce beneficiorum generibus longiorem quaedam requirunt explanationem, de quibus pauca ordine suo. f. V. Ab episcopo conferendum est benem umper patentes litteras, intra tempus a Lege

praescriptum, non habilibus Iesum, sed etiam dignioribus. Qu AΜvis autem iure suo utatur episcopus, in beneficiorum collatione O , quaedam tamen sunt ab eo observanda. Ac I. opus est, ut beneficium in mense episcopi vacaverit, seu in mensibus quatuor Tempo

.. Collatio is, & Institutisnis voees antiquitus inauditae. Minime enim a ministerio Ecclesiae ordinatio sejungebatur. Unde ordinationis nomenclarura , & eollatio ipsa ores nis, &ministrandi ius, eum iure etiam Ecclesiasticam portionem, seu neficium percipiendi, significabatur. Ubi vero saec. circiter XI. ut m. l. pag. Io 7. notavimus , Clericorum ordinationes a beneficiorum traditionibus distinctae suerunt; ad den tandam liberam beneficii concessionem, quae proprio iure fit ab episcopo, ranationis ι ad designanda beneficia iurispatron

317쪽

rum H; aut etiam, si episcopus gaudeat

vacatio beneficii mense etiam suo dicta sit. II. Colla.

tio per litteras, quas patentes dicunt, expedienda est. quarum describendarum modus videri potest apud Van-Lspentum c . III. Intra sex menses non a remis

pore a Dictum modo, quamdiu beneficia non fuerunt a colis latione ordinum separata , episcopum, utpote ordinarium o dinationis ministrum , solum quoqne suisse beneficiorum coli torem . Suborta deinde suerunt saec. circiter XII. Apostoli ea mandata de ρνουidendo, quibus Pontifex de beneficiis provideri mandabat, quaeque Exspectatrυo nuncupatae sunt, si de Minneficiis υacaturis ageretur, eo quod qui mandatum huiusmodi in sui favorem obtinuisset, Expectatiυam habuisse diceretur. Tempore Concilii Basileensis, quod an. I 4ri. inchoatum suit, quum antea frequentes admodum essent Exspectatiυe, declaratum suit in gratiam ordinariorum , quatuor ii fore menses exemtos contra Mandatarios , & Exspectantes Apostoli eos. Tum per Regulam IX. Cancellariae reservatio haec octo men

sum pro sede Apostolica introducta fuit, qui sunt Ianuarius, Februarius, Aprilis, Maius, Iulius, Augustus, October, &November; relicta facultate episcopis, ut in ceteris quatuor mensibus, Martio, Iunio, Septembri, & Decembri, iure oro dinario beneficia conserrent . b) Pet eamdem Regulam IX. Cancellariae. In gratiam episcoporum , quamdias apud Ecclesiar, aut mare ses suas. υρου, ae perfraliter resederint, dari iis solet alternatiυa, sex mensium , incipiendo a Ianuario , qui reservatur S. Sedi, &Februario, qui est provisonis Episcopalis, & se deinceps. Ea autem solis episcopis , & petentibus quidem, non Abbatiis bus jurisdictionem Episcopalem habentibus conceditur. Qua ii

uti possunt, postquam Romam miserint acceptationem auem tiυQ, & a Datario receptae , & recognitae fuerint acceptationis litterae . Nec vero ipsa valebit, nisi quum episcopus vere, ac personaliter resederit, etiamsi ex urgenti necessitate extra Dic ceum reperiatur. Videte Ua Espentum II. m. XXIII. cap. 6. late de alternatiυa disputantem . e Iuris Feci. Part. I s. m. XXI. cap. II. num. ς. ρο seqq.

dὶ Si Parochialis tamen Ecclesia vacaverit in mense sedi Apostolicae relervato, tum electio magis idonei, intra quadrimestre tempus, ab episcopo facienda est. Pius V. Constit. in

318쪽

pore meat is, sed a die scientiae vacationis beneficii, collatio per episcopum, aliosve Praelatos facienda est a . Verum s episcopus, ubi . ad eum spectat , conferre distulerit , per Capitulum ordinetur: quod δε ad C pitulum pertinuerit, oe infra praescriptum terminum hoo non fecerix, episeopus .... exequatur : aut, si omnes forate neglexerint , metropolitanus . . diisonet Itaque contra negligentes tantum, desides, ut inquit Innocentius III. e , hujusmodi poena statuta est, ne scilicet ex diutina vacatione beneficiorum quid detrimenti Ecclesiis adseratur. Quare legitime impeditis semestre tem-Pus non currere, communiter sentiunt Doctores Q.

IV. Beneficia non conserenda sunt laicis e sed Clericis ID: nec natis ex iniustis nuptiis la); nec haereticis, receptatoribus. defensoribus, & sautoribus eorum, ipsorumque filiis, usque ad secundum gradum in linea paterna, & ad primum in materna, dummodo eorum Parentes vel Iales esse, vel tales etiam decessJe constu rit h): nec conjugatis, bigam is ci , excommunicatis

a Cap. quia V. Extr. de cones. praeb. I J Cap. nulla II. eod. e) Cir. Cap. quia . d) Ex eis. Cap. quia , ubi Innoe. III. iubet resignandas esse Praebendas, & Dignitates Ecclesiae Eboracensis, ab iis, qui in eas irrepserant praeter auctoritatem Gaufridi, Archiepiscopi Eboracensis, inde diu exulantis, mandante Ricardo, Angloruin Rege. Sed quid , si episcopus non potest conserre, eo quod ex propria culpa suspensus sit 8 Tempus suspensionis ex semestri subtrahendum quoque est. Fagn. in cit. Cap. nulla num. 27. . gr. ν ε) Fagn. in Cap. sumν eo II. Extia de bigam. non ord.

fὶ Tfirini. Sess. XXIII. in meret. de Reseri cap. 6. a) Cap. is qui I. de filiis presb. in VI. ubi dicitur posse

episcopum dispentare in desectu natalium ad Ordines minores.& ad obtinendum beneficium .sine cura; non ad ordines majores, & beneficia curata. υνγ Cap. statutum XU. de haeret. in VI. i) Fagn. in eis. Cap. superi eo est. num. 42.

319쪽

tis a , irregularibus, simoniacis, legitimam aetatem non habentibus b , aut a Religione eiectis se . V.

portet, ut beneficia dignioribus conserantur, quemadmodum Tridentinum constituit. Non solum enim deis claravit eos, qui ad promotionem aliorum ad Ecclesia. sica beneficia, operam locant suam , alienis peccatis communicantes , mortaliter peccare, nisi quos digniores, o Ecclesiae magis utiles ipsi iudicaverint ... prisci diligenter curaverint ; sed & expresse praecepit, ut ex adpro-hatis ad vacantem Ecclesiam gubernandam vis pus eum eligat , quem ceteris magis idoneum iudicaverit ,

atque illi, non alteri, collatio Ecclesiae ab eo far d).f. VI. Tridentinum quoad praelationem diagnioris illustratur. PLURA autem ad Tridentini mentem de praelatione dignioris prae digno sunt hoc loco advertenda . I. Proscripsit Innoc. XI. huiusmodi propositionem e r quum

dieit Concilium Tridentinum, eos alienis peccatis communicantes mortaliter peccare, qui nisi quos digniores,m Ecelesiae masis utaui ipse iudicaυerint, ad Ecclesias

a Cap. postulastis VII. Extri de elen excomm. Intellige etiam de excinnmunicato occulro, quippe qui in sero conscientiae retinere non poterit beneficium. Fann. in m. p. num. 9. υνγ Si sermo est de beneficiis simHicibus, aetas legitima est annorum I 4. ut ex Trid. Sess. XXIII. in Decri de Reform. cap. 6. Si de Canonicatibus, ea aetas est, quae ad ordinem s erum, iis adnexum, requiritur, ut in Tom. II. mg. 32I. Si de Dignitatibus Curatis, aut parochiis, annus XXV. aetatis saltem ineboatus desideratur, ut in Tom. II. pag. 348. e Bened. XIV. de S . Dioeces lib. XIII. cap. XI. num. ai. Quid de filiis Hebraeorum, aut Infidelium λ Si digni sint, non arcendos ab Ordine. & Leneficiis adfirmavit idem Pontiis sex ibid. lib. XII. cap. I. num. 4. oe seq. nisi obstet lex sun. dationis, aut specialis S. Sedis prohibitio, ut de Iudaeis obtinet in Porinpallia. d) Ss. XXIV. in meret. de Reform. cap. I. IR o Decret. δεηctus M an. I 579. num, Q.

320쪽

promment, Concilium vel primo υἰdetur per hos dignim res non aliud fgnificare istis, ni i dignitatem Ieligendorum, sumto comparatim pro positivo; vel secundo, to-quutione minus propria, ponit digniores, ut eaeludat inissenos, non vero dignos; vel tandem loquitur teνtio , quando si eo neursus. II. Dignior semper eligendus est, etiamsi Ecclesia sit iurispatronatus. Si enim institutio pertinebit ad episcopum, ille instituetur, quem patronus Aseniorem inter probatos ab Examinatoribus judicabit.

Quae si ab alio, quam ab episcopo, facienda erit, est scopus solus ex dignis eligat digniorem , quem patronus ei praesentet , ad quem insitutio spectat br). III. Quoniam iudicare, qui sint idonei. ad Examinatores perti. net, qui vero ex idoneis magis idoneus sit, solius est episcopi b : hinc, facta ab episcopo electione dignioris prae digno. poterat in vim Concilii a sententia quidem Examinatorum , non vero a iudicio ipsius episcopi, postpositus adpellare sc). Attamen concessit Pius V. ut etiam ab irrationabili episcopi judicio ad metropolitanum, & ab eo ad Primatem, vel ad S. Sedem posset adpellari, nec inter suspendatur facta electio. sed exequutioni demandetur M. Quod Clemens XI.

confirmavit e ; & Benedictus XIV. luculentius decla

ravit a Trid. Iun. eis. Sess. XXIV. ea i8. Et Pius U. Con

sit. Amsolatur an. II 67. b Prespiciis in rane rem sunt verba Tridentini eis. cap. pream deinde examine , re cientur quorcumque is his idonei iudieari fuerint . . . Ex hisque episcopus eum eligat, quem ce. reris magis idoneum iudieaυerit. Videre Fagnanum in Cam quum se an artium XIV. Extri de aetat. ω qua ct Ord. Pr . n. a. e S. Congri apud Fagnanum in Cap. eam te IV. Extr.

'latus an. eod. e Epist. encycl. Reverendissime an. IIa I. qua modum e. xaminandi concurrentes magis exposuit, voluitque, ut in caui sa adpellationis solia concurrentium eum subscriptione Notarii,

Cancellarii, & Examinatorum, ad iudicem clausa mittereatur.

SEARCH

MENU NAVIGATION