장음표시 사용
281쪽
seruir quarante. cing mille parasses ; ois P on compte enotit re tine tinnitέ os Abbo , de S inari es . ae E clyastiques de totite Upece ... Leur doense Iuthroti a Pentret en ae tine marine une armis de terre formi. dabis. Nimirum quid a Philosopho expectes, totius humanae, gentis magistro , Paganorum Religionis , tamquam Julianus alter Imperator , amico Ecclesiae Christi osore Θ Certe nos, pro instituti huius ratione, ita graviter, breu iterque pertractationem hanc expediemus, ut vos cum bonis civibus , de Religiosorum ordinibus bene sentire , I cum rei Canonicae peritis, monachorum , & regularium omnium exordia , officia , munera, privilegia , & quidquid omne de iis per Canones statutum est, simul bene callere possitis .
II. Origo , progressus , principaliores monach
UT antiquiora omittamns b , circa an. 233. furem te persequutione Deciana, auctoribus Dionysio Alexandri ca) Ibid. Chaphr. XIV. pag. 67. ω IN.
b) Ahetae apud Paranos ii . dicebantur, Aut severiorem vitam ad Philolophiae repulas exere barit. Id enim Graece sonat ἄσκησις, icilicet exercitationem. Porro, tribus sere prioribus Ecclesiae laeulis Ascetae etiam suerunt, inm sane viri, tum virgiis Des praecipuae, quae ad Chiistianae vitae exercitarionem severe in-ώubuerunt . V erum numquam ii proprie monachi extitisse dicen-Diuitigod by Corale
282쪽
drfno, & Gregorio Thaumatvrgo, Fideles, sive in ri
baidem, sive in Ponti solitudines recedere consueverunt. Adeo autem aliquibus illic iucunda fuit vita, ut, pace Ecclesiae postmodum reddita, ad priscos ii lares reme re noluerint. Inter ceteros eminuere Paulus, quictor & Antonius, qui illustrator solitariae vitae a Hieronymo nuncupatur a & cujus vivendi institutum Athanasius, Patriarcha Alexandrinus, in suae Ecclesiae Clerum transferre curavit. Antonio Pachom latus Abbas successior fuit, sive adiutor, qui primus communem monachorum vitam , & coenobia institui si e dicitur b . Porro duplex praecipue genus monachorum fuit. Alii monaebi, seu solitarii proprie dicti, qui sub nullo cer. to praeposito, regulis quibusdam ab Antonio constitutis addicii, in suis quisque cellis ab hominum procul consortio vivebant ' quos propterea Iustinianus O
h. e. dijcedentes , 3c h. e. quishentes adpellavit. Alii caenobitae erant, qui in cQmmuni viis
ventes regulam quamdam sub proprio Abbate, seu nobi archa , aut Archimandrita profitebantur, qui ab Imperatoribus Arcadio, dc Honorio I noritae dicuntur Q. Utrisque autem vitae solitudinem, & communitatem conciliare studit Basilius, qui & coenobia , &ab iis non procul cellulas quasdam aedificavit, in quas
discedentes actionem contemplatione temperarent e ). Quanta autem per ea circiter tempora multitudo virgi num nedum virorum, monasticam vitam coluerit, ex
antiis di suci, quippe qui, rigidam quamvis, nec in solitudine ta- . men, nec in communi, qua utraque in re monastici instituti ratio sita erat . vitam transigebant
Dip. XXII. ad Eustoch. b Papebroch. in Acta Sanctis. die ra. Maii.
e) μυei. v. cap. 3. In L. addictor 6. C. de Disc. aud. .) Loca hujusmodi cellis interspersa, perinde ae plateae 9uaedam essent, aut vici, proprie Lune dicebantur. Dustala.
283쪽
antiquitatis monumentis satis adparet sa). Iam vero Athanasius, Arianorum artes declinaturus, Romam se contulit, & vitam Antonii, quam eo adhuc vivente conscripserat, Romanis auribus instinuans, ad amorem eos solitudinis excitavit. Accessit deinde Hieronymus, qui exemplo, & scriptis monasticam Philosophiam promovere non destitit, ad cujus professionem , Μarce, lam, omnium primam, illexit. Inde ortae virgines Eeclinasicae- quae scilicet paternis aedibus degentes, a parentibus, vel ab Ecclesia alebantur; & monasicae , quae propriis laboribus communem vivebant vitam. Ex Italia hujusmodi institutum alio migravit. A Martino Turonensi in Gallias, & ab Augustino in Africam, ut alibi observavimus ό , invectum est e . Atque inde
etiam plurimae monachorum , & sanctimonialium familiae paullatim in Occidente adparuere, ut tot essent fere regulae, quot extructa monasteria . Tandem circa annum 329. Benedictus ad Casinum Montem sese recepit, & regulam tradidit, quam ceteri insequentes , in varias licet scissi Congregationes, per orbem propagarunt; adeo ut Basilius in Oriente, Benedictus in Occidente , monasticae vitae parentes. & auctores potissimum habendi sint. Praeterea sec. XI. quum foede laxaretur Ecclesiastica disciplina, plures Clerici severiorem A ugustini disca planam amplexi fuere, quibus in Lateranensi Basilica locus tributus est, unde Canonici Lateranenses adpellati. Ex iis ordo Praedicatorum natus subinde est, auctore S. Dominico ad abigendas Albigensium haereses, & mores concionibus reformandos; Quem Ordinem Innocentius III. in Lateranensi IV. an. Iai 3. Probavit. Paullo post Christi, & Apostolorum exempla sequutus D. Franciscus de Assisio, novum ordinem, qui
284쪽
paupertatis professionem coleret, introduxitς quem, una cum instituto familiae Dominicanae Honorius ΙΙΙ.an. Ia 23. confirmavit. Tum monachi quidam, quos in Moote Carmelo an. II 83. B. Bertoldus ad exemplum Eliae instituerat, quibusque B. Albertus Patriarcha Hierosolymitanus regulam Basilianam observandam dederat, Romam venere.. Quo vivendi instituto ab eodem Honorio an. Iaa6. comprobato, ordo Carmeli tarum emersit. Dpmum an. ii 276. complures quidam eremitae, errones, & Vagi, ad Augustini regulam .mplectendam ab Alexandro IV. induAi fuere, unde oris do eremitarum Augustinianorum. originem traxit. Atiaque hi quidem hodie quatuor sunt Ordines Μendican- itium , qui Regularium nomine veniunt a . Q uae podiro inde sive monachorum divortia, diversaeque familiae processerint οῦ quae varia Clericorum, & Ordinum militarium instituta, sub certis votis, & regulis passim ad nos usque enata sint, non est huius loci enumerare. Indisem Chronologicum recensuit Joannes Doujatius ).3. III. Monasteria ab urbibus princistis aberant, σ. monachi tum laici erant , tum nihil rerum im-i . mobilium po ebant. Haud ita θο.
- die certis de caudis .' Arurgetu AM ad alia pergamus, aliqua advertatis oportet. I. Procul a rumoribus, & hominum frequentia monasteria primum erigebantur, etiamsi inibi sanctimoniales morarentur c . Basilius in finitimis Pon.
a) Ηine in libris Decretalium titulus de Regularibus ream seuntihin ad Rel Anem. b) Ad ealcem lib. V. Prenot. Canouis.. e Chrys. mmis. v III. in Matth. συλλογει παρθενων, area virginum memorat apud AEgypti solitudines, & Hieronymus Diit. XVI. ad Princim apud agrum, Romae suburnanum, seminas ad lasceticam vitam transis udam secessissa i
285쪽
to urbibus ea aedificavit, ut orthodoxorum monacho. rum opera ad tuendos ab Ariana haeresi cives uteretur. Sensima, eo exemplo mos idem obtinuit. Adde, ne hostium incursibus solitaria loca paterent, & ut civitates ipsae ex pientissimorum coenobitarum praesentia aliquid inde caperent emolumenti. II. Ex primaeva sui insti. tutione monachi laici erant. Unde Hieronymus a tmonachus autem non doctoris habet, sed plangentis Q. etiam. Et: alia monachorum est caussa, alia Clericorum. Clerici pascunt Oiss , ego pascor. Pluribus autem de rationibus fieri potuit, ut ad sacros ordines aliquando promoverentur, si scilicet monasterium ab Episcopali, sui Parochiali Ecclesia abesset: si frequenti admodum monachorum multitudine scateret; aut si ita e re esset Ecclesiae, ut qui inter monachos pietate, doctrinaque praecellerent, inter Clerum adsciscerentur b). III. rimpetuis exercitationibus erant mancipati . Unde victum labore manuum quaerebant' ος nec quid sibi proprium quisque habebat; vestitu viliore ι0, praesertim palio e , utebantur; tonsuramque, quae poenitentium insigne erat, serebant σ). Contra fama eorum sanctitatis, umdique diffusa, reditus, & fundos ipsis comparavit, cri
a) Lib. -υersus Vigilant. Et Epist. U. ad Heliodorum υνὶ Selvanius Antis Christ. lib. I. Part. II. ωρ. XIII. e Binctamus lib. VII. Origia. Meles cap. III. g. lo. d) Discipulis Pachom ii peculiares suisse vestes videntur, duriores licet, de quibus Cassianus Coliat. in L Pa omii Abb
regui. Monachi vero occidentales indumentum, nihil ab Dis alienum, nigrum licet, habuere. Cucullam , ac tunicam, quaeriisticorum velles erant, suis permisit Benedictus. A sare . cim citer X. varietas vestium coepit. In Oriente adhuc nigrae v sis usus universim perseverat. . ε) Pallium vestis erat philosophorum. Eo amictu gravistas, probitasque morum designabatur. Monachos adpellatos miniam philosophos adparet ex Theodoreto Histor. Eccles. lib. IV.
D Tondebantur monachi, ut a saeculi civibus secernere
286쪽
tantibus Christianis, propria eis bona, utpote pauperi hus , in redemtionem peccatorum, elargiri, ipsisque Principibus, eosdem concessione etiam seudorum locupletare a . Hodie ex Tridentino omnibus mona. seriis , o domibus tam virorum , quam mulierum , O mendicantium , exceptis domibus fratrum S. Franci ei. Cuticinorum, G eorum , qui Minorum de Observantia
vocantur , immobilium possessio permissa est. - f. IV. Plerique monacbi esse probibentur. Quaedam de monastica professone. NEC vero omnibus ad monasteria aditus patebat. Prohibebatur enim curialibus ς , iisque, qui patriae adm ini strationem tenebant, nisi possessiones suas cum aliis dividerent, qui eorum vice publica munera sum. nerent d)ς militibus, nisi vel stipendia confecissent, vel Divales litteras obtinuissent υ); servis, nisi ex do
mini voluntate σ); filiissimilias, nisi petita parentum
tur; non radebantur, ne Isidis saeerdotibus, quibus huiusmodi
a) Muratorius Dissen. LXVII. Antiqv. Italis. med. avitae. VILI. . seqq. b) Ss. XXV. de Regulari cap. e) Ita dicebantur, qui muniei', vel euriae officiis aia
dicti administrationem publicae pecuniae, curam horreorum c. vitatis, annonae exactionem , iudicialium decretorum exequutionem, aut alia hujusmodi, quae refert Gothostedus in Paratillo tit. I. de De rion. lib. ia. Cod. Theod. habebant. Q Ualentinianus, & valens L. LXII. lib. XII. tit. I. Cod. Theodos. e) Nota est lex Mauritii, quae milites a monachatu absterrebat, & quam Gregorius M. sapienter agens apud Imperatorem, deinde temperavit, adhortans episcopos, ne milites, nisi qui a publicis rationibus essent expediti, cum praemisia Pra terea triennali probatione, in monachos admitterent. Greg. M.
287쪽
venia a , quamvis id utrisque c cesserit Iustinianus,
ut vel invitis dominis, aut patribus, monas ficam ii prosemonem amplecterentur I & conjugatis , nisi mutuo utriusque consensu, ut de Paulino, episcopo Νωlano, & Tharasia uxore traditur c); aut ni saltem in saeculo remanens, votum emitteret castitatis ab. Quod si vero nullus inter coniuges usus stetit Μatrimonii.
tum certe alteri, altero etiam repugnante, monasticam
vitam sequi liceret se . Quod praeterea ad proses sionem spectat, plura hic advertenda. I. Eam vel expressam esse, vel tacitam superius docuimus D. Hodie tamen per sollemnem tantum, & expressam professionem, quae a publico tabellione praesente in publicum etiam instruis mentum redigitur, monachus quis constituitur; nec imcisa amplius admitti videtur. II. . Ex Tridentino ad prosessionem religiosam pro utroque sexu annus decimus sextus exactus requiritur, sub poena nixu latis actus, ut monuimus la). Nihil autem Concilio adversa. ri eorum ordinum stituta, quae majorem aetatem ad profitendum requirunt, respondit S. Congregatio b .
III. - a Gangrense an. cir. 324. Can. Id. anathema inflixit iis, qui sub pietatis specie parentes desererent. b) Nwel. U. eap. 2. Et L. ff. C. de Vise. Quid , si se , i sertorum, aut aliorum criminum erant rei Potestatem d i minis seeit, ni intra triennium possent eos ad se revocare.
e) Mutuo consensu, & quum nec periculum est incontinentiae, suo se iure privant invicem conjuges. . d) Cap. praeterea I. Ex tr. de conυers coniugati e) Cap. verum II. Extr. eod. Et Cap. ex ptiblico VII. bmestre a contractis nuptiis datur utrique coniugi ad deliberandum de meliore statu, nec interea alteruter aὸ matrimonia tem copulam adigi potest. - stra Pag. a i. t '. g Cis. pag. 241. seq. h) Apud Faqnanum in Cap. nullus I. Ex tr. de Remiannum. is. Immo Pius V. Constit. illa nos an. Is68. minoribus Conventualibus S. Francisci ptohibuit, ne novitii ante annum XIX. profiterentur. Diuitiaco oste
288쪽
III. Quoniam monachatus perpetua est poenitentia, merito pro altero Baptismo monastica professio reputatur a . V. Triplex protentium votum . . qua de peculiis vitalitiis adne tuntur . PROFEssus triplicis voti, h. e. obedientiae, castitatis, & paupertatis, reus praecipue fit 0b . I. Obedientia id secum fert, ut deposita propria voluntate a Superioris nutu monachus omnino depende4t o in iis, quae nec divinae legi, nec regulae adversantur. Parem dum autem sene mora, non tepide, hilariter Q. II.
a Concili iam CPolitanum III. Can. XL. monachi pro sessionem bonedis onem gratiae vocavit. Hieronymus Blesillam , quae quatuor ante mensibus professa suerat, secundo quodammo is yraposiri baytismo purgatam, ad Caelites commigrasse adfirmavit Epist. XXV. ad Paulam. Et Iustinianus Novel. U. in
Praefat. per monachalem vitam omnem quidem humanam macuRIam detersi testatus est.
b A peculiaribus tamen Insitutis, peculiaria vota emit.
tuntur, ut a Trinitariis votum redimendorum captivorum; a
Clericis Regularibus, serviendi infirmis , animam agentibus, etiam tempore pestis; a Fratribus caritatis S. Ioannis, minustrandi infirmis in hospitalibus; a Somaschis, orphanos ad pleotarem, & litteras informandi; & sic porro; de quibus nihil hie se) Religiosis nee υeue, υει nolle est. Cap. si religiosus
XXVII. de elect. in VI. Nec contra obedientiae votum praescribi potest, quanrumcumque extra monasterium degatur. Fagnia in Cap. siem XVII. Ex tr. de Regialiar. num. 6. dὶ Rσαι BModict. cap. V. Quare immane quantum a mente Canonum, & regulari observantia alienum eli, ut ob dientiam professi, iussa. Superiorum, i duriora , ac viribus mis ora reputantes, graviter serant, aut ad alios provocando declinant. Potius tum expediet propriam imbecillitatem , Mai ribus suis patienter patefacere, iisque, si mandatum praeterea urgent, alacriter obedientiam praestare, quam Veteres ceram
dixere, eo quod quis, proprio arbitrio aliud suadente, de suis viribus desperans, sperans contra in divinum subsidium, potissimum pareat. Diuitigoo by Corale
289쪽
Ex voto castisatis , non turpes solum carnis voluptates. sed Matrimonium ipsum regularibus prohibetur. Sane antiquitus communione Ecclesiae privabantur , si ii nuptias adtentassent a , licet ipsae validae fuissent b . Procedente tempore pro invalidis statutae e . duo spectat illa Innocentii III. sententia 60 .' abdicatio proprie. ratis , sicut custodia cassitatis , adeo ess adnexa regulae monachali, ut contra eam nec Summus Pontifex possit licentiam indulgere . Intellige , non quod Christi Vicarius , cui quaecumque solvendi potestas data est, non posset, ob summum Reipublicae bonum , monachum a votis paupertatis, aut castitatis dissolvere ; sed quod n queat per dispensationem efficere, ut monachus Prinprium , aut uxorem habeat, atque interim vere monachus perseveret . Nimirum ita monacha tui essentialia intrinsece sunt huiusmodi vota, ut sine illis monachalis status evanescat necesse sit 9 . III. Ex voto paupertatis nihil proprii possident monachi, utpote qui omne rei dominium abiecere. Quare labore manuum, ut diximus, primum vivebant, & collectos inde fructus in communitatis usum conferebant. Hodie sive ex statis reditibus, sive ex Fidelium stipe alantur, ne iis 'uidem, quae ad vitam sunt necessaria, tamquam propriis, ex Tridentino
f) uti possunt. Et I. quidem sive bona immobilia sint, vel mobilia, cujuscumque qualitatis. II. Licet quουis
mori a Chalcedon. Qis. XV. bὶ Van-Esp. Jur. Gel. Part. II. tis. XIII. cap. IV. n. I. e) pr. pag. 24 la- In Cap. quum ad UI. Extr. de statu monau. ε Adite righanum in eis. Cap. quum ad; ubi num. 4I. v sqq. hanc late discutit quaestionem, respondetque momenoetis S. Thomae in alia omnia abeuntis a. a. quaest. LXXXVIII.
tutionem edidit nullus omnino an. 1399. pro resormatione reis
pularium, qua mentem Tridentini eis. cap. pluribus explicavit. Videte etiam Fagnanum in Cap. monachi II. Extri de flatu monach. num. 67. . seqq. ubi in eam rem multa edisseruit.
290쪽
neodo ab eis adquisita suerint . III. Nec etiam nomine Conisntus . IV. Nec quoque si in usumfructum , Deltilium , admini irationem , aut commendam acceperint. y. Usus deni oue mobilium ita ipsias permittitur, ur
eorum supp/π statui paupertatis , quam professi sunt , conveniat I nihilque super i in ea sty nihil etiam ,
quod si necessarium, eis denegetur . UI. Ingenio insuper paupertatis non solum praebendae quaedam proprie adversantur, h. e. , certi reditus cuique Osticio ad n xi a ; sed etiam peculia, h. e. pusilla Pecunia, quam labore. Parsimonia , aut donatione partam monachi sejunctam habeant a rationibus monasterii , inque proprios usus convertant b . tum & annuae quaedam praehationes , vulgo vitalitii , vel iiselli, quas a consanguineis pacta conventione accipiunt, & quibus, prout Opus est, utuntur o. 6.VI. a Divisio bonornm monasterii in mensem Ainatis, &mensam communem a saec. XII. repetit Thomassi de Vet. σNου. EGL disciH. Part. III. lib. II. cap. XXVI. n. Exetne Plo Superiorum Ossiciales partem quisque suam a communimenta separatam inde voluere. b) Cap. monachi II. Extr. de sum monach. Neque ad id uenia sumagatur Abbatum, ut late probat Fagnanus in rariCap. monachi num. Io. ρο seq. opponunt quidam tamen verba est. Cap. ubi dicitur: qui vera m lium habuerit, nis ab A ιate furiis ei pro iniuncta administratione premissum. Sed de cunia ibi sermo est, quam Omeiales nonnisi ex concessione Superiorum, & ad nutum amoυibitis, solent administrare. e origo IiυAsertim a paupertate monasteriorum. & a pietate consanguineorum repetenda videtur. Quum enim ta-deret, liberis, & propinquis necessaria ad vitam parce a m nasteriis minii rari, mos paullatim inolevit ut professionis tempore consanguinei fidem darent, sese annuam profitenti praestationem praebituros, qua incommodis monasticae vitae quodam modo Meurreretur . Consensere Praepositi monasteriorum, par simoniae amore. Sed vitae communis observantia labefactata inde est. Quaesituim aliquando fuit a S. Congregatione, liceretne utriusque sexus regularitas quosdam sibi annuos reditus habere
pro sui sustentatione. Et responsum, nihil proprii possideri posse,