장음표시 사용
301쪽
post dimissionem ossiciorum quidquam etiam a minnialibus sit expendendum a . VIII. Denique si monasteria' iij regularibus ad iurisdictionem transeant episcoporum , iisdem . quibus antea, gaudebunt adhuc privilegiis , . Iam vero consessistit, & capellani, Ecelesi eum monialium servitio addicti, de Sanctis, de quibus hae ossicium recitant, Μissas possunt celebrate , sed tamen eum Missali Romano , o de eommuni , non vero Missas proprias eorumdem Sanctorum variis ordinibus a S. Congregatione eoneefas b . f. IX. suadam fosterii, aliorumque Philosophorum
eriminationes tantra monastieae vitae insitutum diluuntur.
. RESTARET miao, , ut de ceteris locis piis aliqua traderemus. Sed requirit veritatis amor, ut quae multa contra utriusque sexus regulares vulgo a saeculi Phi.
losophis iactantur, paucis primum diluamus . Ea a tem hue redeunt. I. otiosum genus hominum id est. nihilque utile Reipublicae; ad bonas attes, agriculi
N notam impensarum exhiberi voluit episeopo, sub poena s laensionis Ecclesiae. Tum &Clemens XI. Edict. Ia Samisaan. , a. & alio Edict. essendo molto an . i7ix. renovavit, iubens Abbatissas monendos propinquos monialium, ut hi ab immo deratis sese abstineant ex si nus. a Clemens XI. Epist. Eneyeliea ta Santisὸ an. . I M. ubi, si frens fiat, monialem, quae expendit, & Al tissam, quae permittit 1 privar voce activa, &passiva. Tum idem Pontifex alia Epist. Encycli ea eskiso gismo an i 16. ire virtute. s. obedientiae Decreta redintegravit, declaravitque non posse absolvi moniales, & Abbatissas, nisi ab ordinariis. Quininismo quum comperisset abusum huiusmodi in Neapolis monast xiis potissimum vigere , Epistolam Eneyelicam preme δε--- mente an. I7r6. ad Archiepiscopum dedit, ut poenis spirita .libus, ac temporalibus, ab eo trioniales absterreret. ba Clemens x I. conssit. 6 et an. I I 4. Clemens XI. Constit. Iupplicantima an. ITID
302쪽
ram, & commercium fovendum. II. Immo & satia perniciosum esse comprobatur, quoniam ex privatorum honis & adfluit, dc insolescit. III. Nonnisi ut ignarae plebi sucus fiat, caelibarus claustralibus impositus est, Romanae Sed is voluntate, Catholicorum Ρrincipum con. sensione ; ex cujus voti religione, humana soboles da.mnum experitur. ΙU. Litibus claustra sonant, nihil ut incitamenti ad virtutem habeant, plurimum vitiorum
occultent. Ecquid monasteria omnia non extirpentur. regulares dissipentur, monacbν norma damnetur, & de
ιeaturi Sed heus tui Philosophum ratio, 3c tranquillitas decet: ira, 3c declamatio satis dedeceti I. Quisque sane officium Reipublicae debet suum, sed alio alius modo, rusticus serendo, judex iudicando, miles praelian. do, & claustris discendo, docendo, benefaciendo. Nonne ex sui instituto recessus, lectio, silantium regularibus conveniti Quosi si a censu honorum civium non e pungis Sapientes, qui in saeculo sibi. litterisque unice vivunt I ecquid ς0pidos Christian in philosophiam diascendi, prontendique, inde deturbes a Z Nonne iis potissimum scopus est, ad pietatem, scientiasque, viam adolescentibus docendo praeserret Aut etiam neges, e cultam ita iuventutem seminarium quoddam esse bene, meritorum civium, qui manu. ingenio, mercatura, scriptis, deinceps proderunt Reipublicae t Nonne, ut dicta omittamus, singularibus benefaciendi ossiciis erga patriam praestandis certi quique ordines singulariter instituti, sive curandis infirmis, sive redimendis captivis, s ve orphanis educandis II. Sint monasteria omnia
b At enim quid utilitatis a plerisque eremitarum Instiis tutis, ex quibus hi omnino sibi, nihil aliis vivunt i Certe si humanitatem spectes, tui similes sunt, tolerandi saltem, ni laudandi. Si ei vilitatem, cum iisdem languine, ac gente con-.jungeris . Si iactum, consentiente etiam Principe exordium habuere suum. . Si Philosophiam, excelsitatem animi praesese. T 4 runt,
303쪽
ditiora, lautiora . Iure certe, quae habent, adquisive. runt; nec effuse vero, aut negligenter, sed parce, diis. ligenterque custodiunt. Non est contra optabilius, ut nostrae gentis homines abundantius vivant, habeantque, unde ceteri etiam alantur ρ III. Monachatus poenitem
riae status est, dc qui illum iam primum sequuti sunt,
a nuptiis omnino abstinere tenebantur. Quare nec ipsum Pontificem hac in re cum monacho dispensare posse saperius diximus γ). Non itaque ut ignaris illudatur, sed ut officiis monasticae vitae satis magisque fiat, regulares utriusque sexus ad coelibatum obstrin. guntur. Prodest vero, non obest societati, ut certo ho. minum generi coniugia interdicantur, ne, distractis plus aequo familiarum patrimoniis, decor eorumdem , & opulentia Reipublicae minuatur b . Et vero quae istaec querimonia est de monachis, quum ingens priva- , torum coelibum ubique numerus sit, nec inde humanae
stir-runt , qua Crates, aliique olim Sapientes nuntium opibus miserunt. si denique Religionem, insigne veritatis testimonium exhibent, qua moti, animum obedientiae, corpus castimoniae, se ipsos paupertati ultro manciparunt. Ad rem Antonius de
Matatu Montarat , Archiepiscopus, & Comes Lugdunensis, yenere, atque ingenio praeclarus, qui in doctissima Instructisu Pastorale Part. II. g. XLIII. nonnili ex vi, & praedicatione Evangelii, prodigiosas in Oriente solitariorum turbas derivat. Dignum sane opus , quod contra huius temporis Deradditosan. 1776. Gallice exensum, Neapoli in Italicam versum linis fluam , iterum lucem vidit l- a) RS 28 i. b) Protestantium , & Anglorum multi, saepe eorum s ctae incommodum hoc deplorant, quod sublatis inter eos momnasteriis. factaque promiscue omnibus matrimonii saeuitate, maximum hoc levandis familiis subsidium desecit. Attigit nuper hoc argumentum Cl. amicissimusque Hermannus Dominiiscus Christianopolus Sid. Praed. Theologus, fit in Colleg. Gemmanico Hungarico Canonum Prosessor . in gravi Exercitat. de Ecclesiast. vitae in bruto Romae an. 3 78. , qua illud ' communis vitae , ae Sorieraris inciis minime alienum, maximeque contra utile esse, fuse, ornateque demonstrat.
304쪽
stirpis decrementum timeatur a Z IV. In quolibet agro, quamvis diligenter exculto , malae semper innascuntur segetest In qualibet hene morata urbe mali e iam cives versanturi Quid propterea mirum, si vel inter virtutis professores, vitia adolescant 3 An persectio status tollit infirmitatem naturae 3 Ceterum, si acutum vides, pe tonarum haec sunt i vitia , non Ihstitutorum. Ecquid igitur monasteriorum disiectionem . & monachalis status eliminationem; . monachorum vero ad regularum normam non desiueres potius consormitatem ξ
3. X. De seminariis, molialibus, o uisorum , . . Congremiisnu us quaedam Alibantur . . HACTENus de monasteriis virorum, & niulierum Pauca nunc de . Seminariis, Hospitalibus, S: Constaternitatibus addere animus est. I. Seminariorum institutio antiquissima est, certiimque eorum estigium iniSynodis Toletanis elucescit Seque'tibu
a Digna est, quae de hoc arsumento Epistola legatur,
b) Tolet. II. an. cap. r. ubi Clericos in domo Ecclesia, sub Episcopali praesentia erudiri praecipitur.
305쪽
non adeo frequens ipsorum memoria oeeurrit, quod soristasse in monachorum scholis, aut apud Universitates Clerici instituerentur. Cardinalis Reginaldus Polus, ut Anglicano Clero, cui an. 1336. praeerat . caveret, iuniores Clericos in Seminario sub certa forma educari statuerat a . Tandem quantam huic operi adjecere operam Tridentini Patres, nemo ignorat. Nec enim voluerunt solum, ut in singulis Cathedralibus, Metropolitanis. Provinciis, unum, aut duo erigerentur Seminaria; sed & formam quamdam regiminis imposue runt, & sustentationem ex reditibus mensae Episcopalis, Capituli, & quorumlibet beneficiorum Dioecesein pra, scripserunt b , ficultatemque praeterea episcopis fecerunt uniendi Seminario beneficia aliouot simplicia, cujucumque qualitatis, di itaιis 'uerint etiams be μeia snt resemata , - a et a c . Qua tamen in uni ne videndum, ne jura Romanae dis laedantur μ . Utinaman. cap. 2. I. ubi eosdem in rem maeeuis atrii Ecelesiastieli disciplinis instruendos a probatissimo seniore statuitur. a, Bened. XIV. Do D . Dioeces lib. V. cap. XL num. I. er seqq. de Seminariorum origine latius disputat. ν) Ss. XXIII. cap. 8. mereri de Reform.
IX. cap. VII. nam. l. oe seqq. Huc omnia redeunt . l. Noa possunt uniri beneficia Seminatio, nisi prius' secta fumi aliqua detractio fructuum mensae Episcopalis, Capitularis, & beneficiorum, etiam de inrepatronatus. II. Erectum fuerit iam seminarium necessa est, non sufficit eripendum, statuitque etiam snt inputati, quos requirit Concilium. III. Non omnia beneficia , aut maior eorum pars, sed alios uniri possum. Iv. Quae sunt adfecta, seu providenda a S. Sede, quoniam in mense Pontificis vacarunt, unire non licet Seminario post vacati Mem , sod tamen possunt ante vacationem, quum tunc dubiumst, quo mense sint vacatura. v. Quare si adfectis inhaee sit indubia, puta, in persona familiarium Papae, Cardinalium, Protonotariorum, aliorumque Apostolicae sedis . officialium, quorum beneficia, quocnmque ii mense obierint, Pontifici r servantur , tum nec ante vacationem quidem ea poterunt unisti .
306쪽
tinam omnes hanc sibi curam potissimum darent episcopii Certe ex Seminario Clerus, ex Clero populus resormaretur a . II. Hospitalia, Graece x nodochi , aedes proprie erant suscipiendis hospitibus ad
dictae cun; licet vulgo quomodolibet indigentium loca
H. VI. Non sustinenda unio, si adpareat Φxpectitum unim
suisse tempus, quo beneficiarius proximus erat subeundae morti, quam reipsa subiit in mense reservato , aut s constet, epi . scopum ne unum quidem de beneficiis, quae suo mense vac
runt, univisse, sed ad ea tantum animum intendiste, quae A. postolido mense vacaverint. VII. Decretum Clementis VIII. declarans Urbanus VII l. Constit. quamυis j selisis a n. io a. saucivit l, ne ordinalibus episcopis quidem faenitatem esse unienis di Seminario ante vacationem beneficia, quae, si vivente Ca dinali vacarent, non obstantibus reservationibu , aut adfectio Apostolicis, ad suam collationem pertinuissent. Verum Benedictus XIII. Conuit. credirae bis an. 37as. κpiscopos Ita liae, Insularumque adiacentium, ad erigenda seminaria adhor tatus Est, imposita laxa, non maiori quinque sentis, nec. mi mori tribas pro quolibet centenario , bonis Regularium , Mn ficiis omnibus, & Canonieatibus I necnore conecta venta episcopis, mi ea taxa non sufficiat, applicandi illorum fibrieae v catura Dein a simplicia, σμγ' eumque 3 Imnis, s dignitatis fuerint, etiam iurioinmmarus Eecusastita, vel quomodoeumque inisectis, edi dispositioni Sedis Acistolicae resemata .... Gemen ii, L ae Urbani pariter VLII. Constitutionibus .... non obsantibus &e. Qua quidem Constitutione, Clementis, & Ur hani Constitutiones revocatae Lisse videntur. Sed tamen non poterunt eiustopi bac in re jure suo uti per Tridentinum, nisi cetera omnia superius indicata praecesserint. --Bened. X lv. de 4n. Diaeres lib. XI. eap. II. mon. 6. insilitem hodiἡrnotum Seminariorum statum. Tumnum. ia. desectum reparari saltem desiderat, designato in Civitate, aut Dioecesi speciali oratorio, quo omnes Dominicis die-hvs eonveniant, bis saltem in mense Saetamenta percipiant, di ad modum catechismi instruantur. b) Ita domicilia pauperum πτωχοτροφεtae, praehorrvhia s
307쪽
eo nomine veniant. Antiquitus illa extitisse, post pacem Ecclesiae redditam, satis constat a . Postmodum adnexa fuisse tum Cathedralibus, tum monasteriis. non dubitatur. Quod diaconi, vel subdiaconi, eorum curam gesserint, tum eruitve ex Gregorio M. qui saepe in suis Epistolis ea de re meminit, tum ex eo, quod Hospitalia, mutato vocabulo, diaconia etiam nuncupata sint. Et quidem nonnisi sub episcoporum vigilantia, ac potestate, quo pacto tum Synodi M, tum Iustinianus iam xerat c . Ceterum procedentibus temporibus exemta ab e scopis facta, & a laicis libere administrata, destitui passim, ac pessum ruere coeperunt. Tum Concilium Viennense vi, ac Tridentinum variis iterum decretis resti tuere curarunt e . III. Sunt denique Conseaternitates laicorum, quie paullatim, ac vario tempore institutae, sub certa quaque regula, variis pietatis operibus addicuntur. Tridentinum Hospitalia, Collegia, Con- fraternitates eiusmodi, & pia loca omnia, quocumque nomine nuncupentur, etiamse praedictorum locorum eurared laseos pertineat, atque eadem. pia loca exemtionis pri- milegio sint munita, episcoporum visitationi subiecit, excepitque tantuni ea, sub Regum ἰmmediata pra-
tectione sunt , sine eorum licentia f). Sed de hac re in Regno iure Concordati vivimus, de quo alibi Noa
a) lulianum Apostatam Imp. infideles monume legimus.
in Christianorum exemplo xenodochia construerent. Naaianzenias orat. Nosocomium a Fabiola Romae excitatum tradit Hieronymus in Epi'. I. ad Oceanum de morte Fabiolae . Et
Theodoretus Hist. Eccles lib. v. ev. 18. lylacillam Theodosii conjupem laudat, quod xenodochiis inserviret. bὶ Chalcedon. Cian. 8. e) L. Omnem 42. g. p. L. Iancimur 46. q. C. de Episcior Cier. d) Clement. II. de relig. domibus. e) Ser. VII. eap. II. in Decret. de Res m. & Sess. XXII. in Decret. de Reform. eap. 8. fὶ Cii. Gg. XXII. in Decret. de Resem. cap. 8.
g) In nostris Iuris Neapolitani Praeis l.
308쪽
hic omittendum, quod Clemens VIII. ω constituit, requirendum scilicet consensum episcopi loci, in quo rigenda est Confraternitas.
De honis Ecclesiasticis, eorumque immunitatibus. f. I. Oblationibus , primitiis, decimis Clerici primum
sustentabantur. Per oeconomum bona Ecclesiae epise pus administrabat. Multiplex ipsorum partitio.
IN postremo hujus libri Capite de bonis, quae Eccle
siae ministerio, vel Ecclesiasticorum sustentationi addicuntur, agemus. Sane Apostolicis prioribus saeculis sponte a Fidelibus oblationes Ecclesiae nebant, freque tes adeo, lautioresque, ut inde indigentibus etiam se curreretur b . Solebant autem sive ad altare deserri e). ut triticum , tus, racemi, oleum; sive in episcopi d mum, ut legumina, lac, volatilia, Vestes, pecunia, M liaeve res mobiles bi , quas scilicet, saeviente fortasse
per a) Constit. quaecumque a Sede an. Iω4. qua modum prae scribit, quem servare debeant regulares in eriget dis Constate nitatibus . Praeter cetera , duo etiam monentur. I. Quod in eodem loco una tantum alicujus inlli tuti erigatur sodalitas.
II. Quod consessarii Constaternitatum deputemur ab Viscopo; si hae autem adgregatae sint alicui Ordini, deputantur illi a Superiore ordinis simul cum episcopo. bὶ l 'ad Corinth. XVI. I. ω seqq. tum I. ad Timoth. U. 16. θ' seqq. necnon Eusebius Hisor. Eceles lib. VII. s. e) Nee a filiis inconsultis parentibus, nec a parentibus in damnum filiorum s neque a publicis poenitentibus, a dissidentibus iratribus, aut viduarum, pauperumque oppressoribus, aliquid in sacrificii usum accipiebatur. d) Occurrit mentio apud Antiquos tum primitiarum, tum decimarum. I. Primitiae fructuum offerebantur Ecclesiae, ad Mgnoscendum Creatoris dominium, & ad Clericorum sustentationem. Passim de iis prisci Canones, ac Patres. Postmodum in
309쪽
persequutione, pauperibus distribui, alio ad sportari, aut celari etiam liceret. Non enim, nisi a Constantini tempore, publice saltem, ac libere. immobilia, puta, hoditos, praedia, aedes, Ecclesiae donata suisse competimus , . Porro suprema cura, dispensatioque bonorum Ecclesiasticorum penes episcopum erat, qui e communi Ecclesiae aerario in singulos dies, aut heiaomadam, vel
in desuetndinem abiere, nec vero nisi ex chnsuetudine locorum hodie praestantur. II. S. Thomas 2.2. quae L LXXXVII. art. I. in cor . putat decimas, quatenua sunt determinario certae partis exhibindae ministris divini eultus, fuisse legem Mosaicam, ae iudicialam, proindeque adventu Christi cessasse; qnatemis vero eis, qui diυino cultui miniflrabant ad salutaeis piniali ρο- rius , posturus necessaria victus ministraret . a ratione naturali descendere; simi oe his, qui communi utilitati in υistiant, D. iacet principibus, ct militivus, . alus hvrusmodi sipendia viactus dabentur a populo. Primo Ecclesiae tempore quum frequen. tiores, & liberaliores essent oblationes, nulla de pendendis deo ei mis Eeeles stim lex requisita est. Tum & monita Patrum, di Canones Synodorum. & iura Decretalium aecesserunt. Usisque ad sac. xl II. praediales tantum persolutae sunt, ex praediis
vel urbanis, vel rusticis provenientes, sive maiorer, ex vino, tritim &e. sive minores , ex leguminibus, oleribus &c. sive o 'vales, ex fructibus agrorum retens excultorum. Caelestinus III. personales etiam induxit, edixitque ex rebus etiam, quas ex labore quisque seo comparaverit, pendendas eas esse, puta ex venatione . negotiatione, militia &e. Cap. ex parte XXI. Cap.
non est XXII. Cap. ex transmissis XXIII. Extri de derim. Et quidem deductis expensis in personalibus, non vero in praediainlini. Adde & his mixta , quae de utriusque participant, ni est pecorum scelus, lac, lana&e. Iam vero ad solutionem deiselmarum omnes primum obstringebantur; & sane Iudaei etiam .& Pagani, si praediales essent decimae. Cap. de terris XUI. Extr. de decim. Immo nec &ipsi monachi excludebantur. Cap. eommissum iv. ibid. Iure Deeretalium, & a Tridentiis no sis. Xxv. in Decreti de Ref-m. ωρ. I a. subtrahentibus, &im mentibus decimarum pensitationem, exeommunicatio in sicia est. Hodie standum consuetudini locorum. αὶ Eusebius Histis. Meles lib. II. ea . t s. ρο ῖ6. Theod sus, & Valentinianus L. si qMis eto. C. de episci s Cler. Justini adus misi. H cap. .
310쪽
mensem, Clericis r tione gradus, & laboris, pauperibus, viduisque, ratione egestatis, alimenta ministrabat. Unde in antiquis monumentis saepe mentio' portularum. Ut quaecumque tamen infidae administrationis suspicio effugeretur . oeconomi, & praecipue Archidiaconi, quod alibi adnotavimus is , opera utebatur; adeo ut in episcopum secus facientem, Canones animadve rerent s. b , & metropolitis in Ecclesiis Provinciae suae facultatem constituendi oeconomos tradiderint o. Ceterum administrationis ratio nonnisi episcopo ipsi, ut te Ecclesiae moderatori, ab oeconomo dabatur I.
Et aliquando etiam factum est, ut in Provinciae Syn do dispensationis suae episcopus rationem reddiderit e . Tandem consuetudo, praesertim in Occidente, invaluit, ut totius census Eeclesiastici quatuor veluti partes fierent, quarum prima episcopo, altera Clericis, tertiae gentibus, & quarta fabricae impenderetur D. In Hispaniis tres obtinuisse videntur, quarum episcopo una. qui inde pauperes, hospitesque alebat, pitera Clericis, tertia aedificio, luminibusque Ecclesiae reservaretur II. Duplici ex eaussa esse videtur canonica bo- .norum partitio. Eorumdem alienatio prohibito, aliquando etiam permissa. Sua initium VI. saec. passim morem obtinuisse o, servavit Thomassinus b , ut monachis religionis caussa , aut Clericis, qui opera magis sua praefulgerent vel