장음표시 사용
21쪽
ax Scia NT. Ec L. PARI IV, ORD. Docet. flectere, & Terram fronte percutere: quo tempore per totam Urbem auditur ingens tympanorum ac cymbalorum fragor , existimante populo se Planetae laboranti succurrere, ne a Dracone devoretur . In ipsa nostra Italia inconditos Paganorum clamores σὶ in Lunae deliquiis fieri solitos sustulit demum S. Ambrosius, teste Baronio ad ann. 3 7. Quod si haec apud cultas gentes, minus mirandum veram Eclipsum causam tamdiu ignoratam ab Americanis , ut Europaei passim invenerint Mulieres in Peruvia sn, quae in Solis defectu gemerent , vestes, genasque lacerarent , capillos evel terent , & acutis spinis cujusdam Piscis membra dilaniarent, ad extinguendam scilicet, effuso proprio sanguine, iram, ut putabant, in Coelo accensam . At Graecorum Mathematici non modo veram causam agnoverunt, sed etiam iandamentale Recentiorum The rema demonstrarunt, qudd apparens Solis obscuratio sit vera Telluris defectio, praesertim ex eo qu5d eodem tempore aliis mortalibus Solis Discur totus deficiat, aliis dimidias , aliis pars minor medietate, alii1 nulta ex parte μὶ, sexta Climatum di mersitatem: Convexiatate Globi alia aliis detegente. Romani cum Tullio palani docebant: Luna eum subjecta, oe opposita Soli radios ejur, lumen obseurat ; tam ipsa incidens in umbram Terra , eam es e regione Solis interpositu , iu--terjectaque Terra repente deficit. Hinc etiam Seneeata inferebat; non es ergo ista Solis defectio, sed duorum siderum eoitus eum Luna bumitiore eurrens m/a , iusta ipsum Solem orbem suum, illam obiectu suo abscondit :
ηὶ Similes elamores et . Augustin.
Se m. x s, de Temp. sui ubi al, i. . Atrieatis circa an. ειε in Caesarea Maurit iliae , Lui am se deten. sare putant hus a ma)esietis.
para. 1.ieὶ Geminus, Astron. Elem. ea'. 8.
' Cicero , de Nat. UD. 6, ubi παροψitam dixit pro interposita. ein Seneca, lib. V , de Beneflc. e. 6.
22쪽
Is v. III, C. II, Couc. NOV. Doe T. CuM AN T. 23diar & Plinis erat manifestum , Solam tuterventa Luna Meuitari , Lunamque Terra obiectu, ae vires reddi eosdem Solis radios Luna interpositu Do auferente Terra , Terrάque Luna. Optim h itaque cum merobis concludebant f ὶ: In defectu ergo SoI ipse nibit patitur , sed uos e fraudatur aspectas. En Solis Eclipsis Veterutro
Sapientioribus cognita , immd& demonstrata, tamquam vera Telluris defectio, orta ex opaci Lunae corporis in. terpositione, quod est principium, cui innititur tota recentior Theoria.
Reassumamus Thaletis Eclipsim, de qua dubium
erat, an Plinius anno suo consignarit: plures enim cireumferuntur sententiae , quas iuvat referreis , qudd inde pendeat non unam Epocham concordare,& haec sit prima Graecorum Solaris defectio, ex qua hujus scientiae apud illos antiquitatem demonstrare licet. Anno ante Aeram Christi communem, quod significo per triplex alpha. a. a. a. fio . Setbus Calmi r a. r4t Nabona saris ponit Solis defectionem, quae Medos a Lydis praeliantibus diremit die 3 o Iul. hor. ro matut. At quando umbra medium Telluris Discum secabat, non poterat obtenebrare regiones ad Halyn in confinio ditionis utriusque gentis, ubi vix apparuit dig. sa. a a. 6o 3 Periodi Iulianae 4 iret D. Friderieus Cbristianus myeras fi , d. ir Athron. Maji, seu d. r 8 civit. inter horas o & ro malui. statuit totalem juxt, Tabulas Rudolphinas. Umbra ex latitud. Bor. 1, 4o . Longit. 23, occupans in amplitudine 45 mi Lliaria Germanica; erat enim Sol Apogeus , & Luna Perigea perrexit versus Nili ostia, tum Cyprum a tigit, cum ibidem esset hor. fere ς; inde per Cappadociam, & Ciliciam ad Trapezuntium , eum ibi numerarent hor. ferh ro juxta alium calculum tunc attigit litus Asiae Minoris proph Cyprum ; demonio per
23쪽
14 SctENT. ECL. Pans IU, ORD. Do T. per mediam Asiam oceanum Orientalem ingressa Te raris excessit. Ita D. F. myerus, qui inito calculo inister an . Period. Iul. 4ros, Ars 8 ; hoc eis inter 5o8 ;& sues a. a. a. nullam aliam Eclipsim reperit aptio. rem ad salvandum , quod ait Herodotus L. I conti. gisse, ut nox in diem aequo Marte praeliantibus verteretuy. At Peta vius, qui Doctrinae Temporum L. VIII, cap. 23, edidit calculum Eclipsium ejusdem temporis ex Tabulis Parisiensibus, computat, juxta correctionem postea factam, ab hora I, 3x- ad horam 9, 31 mat. Sardibus, vel potius ad Halym in latit. grad. 42. Sardeis enim ponuntur in latit. Arad. 38 ubi sum.
mam obscurationem non invenit majorem dig. I, Io . a. a. a. 6o I. Usserius in Annalibus ad hunc an.
die ro, sive ut Majerus computat die Is Septembris. At haec defectio umbram projecit supra Euxinum ad Boream . Vult quidem Herodotas Lib. I, pacem illam firmatam sponsione nuptiarum Arienae Filiae Halyattis cum Astyage; sed UIserius satetur Astyagen ea alid priore uxore procreasse Filiam Mandanem, postea Matrem Cyri; unde ex Cyri aetate nihil in contra. rium. Neque ex aetate Darii Medi Filii Assueri , quia aliqui censent hunc Assuerum Fratrem Astyagis. Potius esset habenda ratio aetatis Labineti Babylonii, qui, ut testatur Herodotus, pacem illam conciliavit: si
tamen est idem , ut communiter existimatur, qui postea regnare coepit Babylone circa ara. ante aeram III,
sub nomine Nabo nidi, apud Berosam L. III, & sub
nomine Balthassaris apud Danielem: nec pax diversa.
a. a. a. 397. Petavius tum loco citato, tum L. X,
cap. I, eligit eam, quae contigit die 9 Iulii ab h. 4, 4s , ad hor. 6, 4s post mediam noctem in Lydia, oriebatur autem Sol ibidem hor. 4, 29 , unde nimis cito diremptum praelium aliis non placeret ubi summa obscuratio fuit dig. 9, 2 a , vel potius, juxta po.
24쪽
Iuv. III, C. II, Couc. Nov. Doc T. CuM AN T. 2 steriorem emendationem Dig. xo umbra transeunte per Pontum Euxinum, & Paludem Maeotidem . At reliquus digitus eum dimidio 8 Respondet, potuisse nubibus obscurari; ita salvare conatur quod ajebat Herodotus L. I , & Eudemus apud Clementem Alexandrinum x Stromatum, diem versam in noctem praeliantibus Lydis cum Cyaxare Medorum Rege, cui , cem set Petavius, succetiasse Filium Astyagen a. a. a. 394. a. a. a. 38s. Plinius L. II, cap. Ia; Sealiger in Animadversionibus ad Eusebii Chronicon posterioris editionis; Dpuras in Opticis; Satianus ad an. Mundi 346ς; Riecion Astr. Ref. L. II, cap. xs; Eques Isa eas Ne ron in Chronolog. ad ann. I 63 aerae Nab Misaris; Eusaeb. Mansredi in Elem. Chrono L parte 2, c. 4 , &c. Tabuia Radolabina, inquit Rieeiol. oc. cit.
Sardibus summam praedicta Eetipsis exhibent d. 18 Maii
h. p. m. s, II , 4', Digitorum II, I , 36 cum Veis
ra Solis Anomalia grad. 319 E, Lunae gr. 17o: adcθ-que una saltem hora cum dimidia ante Occasum S lis , qui ibidem occidebat hor. 5, 4 , juxta calculum Petavit. Dixi saltem , quia nec Sol tam vicinus Occ sui, si Geographicam D. De ι' Isti longitudinem amis plectamur, qui Sardes a grad. 38, 4o , quos Obtinebat in antiquis Tabulis ad longit. grad. 43 ἰ , retraxit cum differentia supra i 3 grad. quantum satis est ad
retardandum meridiem unam ferὲ horam , sive minuta temporis sa , 4o : si autem Helenopontus migrat in veterem Hellesponti locum, umbra, juxta Hippa ebum ), transivit per loca circa Hellespontum . Nec turbat admodum, qudd mortuus dicatur Cyaxares, sub quo coeptum bellum , ac saepidis renovatum fuerat propter transfugas Scythas; nam juxi, Solinam cap. XIX, Eusebi m ad an . primum Olympidis 49, prvilium illud commissum censetur inter Halyatten CraesiD Pa
,1Scribo Hobastis snon paueis 1 giones ad numen Halyn.
25쪽
Serguet. Ech. PAas IU, ORD. Doe T. Patrem Lydorum Regem , & Astyagen Cyaxaris Filium Regem Medorum pacem conciliante Labneto Babsento , qui postea annos I Babylone regnalia creditur, antequam Cyrus ibidem Imperium Persicumis fundaret. Plinius eam Eclipsim consignat anno IU Glymp. 48, U. C. Iro, qui potius dicendas erat a fisa majori parte suae eoniunctionis. Iuxta Lansbergium aliosque plures tunc currebat annus tertius Olymp. 48. Triplex apparens discordia forte conciliabitur, si dicamus celebrem Eclipsim contigisse sub finem anni temtii et Annus enim Olympiacus incipiebat in Novilunio
Solstitiali, adedque paulli post memoratam Eclipsim
Coepit annus quartus, cujus postremi Menses coincidunt cum anno Varroniano x o ab U. C. Huic autem conjungitur major pars anni r , Olympiad. 4 Non vacat immorari in aliis sententiis . a. a. a. 383. Kalendis Octobris, quae erat alia
Matigeri sententia in Canone Isagogico; Nam in Asia minori, tempore Novilunii, Sol jampridem occiderat, adeoque videri non poterat ejus defeetio. a. a. a. 382, d. i6 Maji circa hor. i: ita pellus. Verum Sardibus haec fuit dig. I.; ad ecique minimδ apta ad salvandum quomodo ex die repe
te fieret nox . a. a. a. 382 , Cum Sealigero in animadvers. ad
Eusebium primae edit. d. ro, seu ar Septembris. Sed propter Aut alem Lunae latitudinem ac parallaxim videri in Lydia non potuit. a.' a. a. 38r, d. Is Martii circa hor. 6, & ;
sed in Lydia fuit dig. a ἰ seth . Relictis igitur iis ,
quae non salvant totalem, aut pene totalem Solis o scurationem, aequo Marte, diuque certantibus visam, tres sententiae remanent probabiles; an. εο 3, 397,& communior an. 38s: nam si praelium illud commissum fuisset an. εο , post Ilium raptum , ut narrat Solinus cap. ro lux th primam sententiam ex istis tribus, Trojanum excidium contigisset a. a. a. Ia oz; ju Diqjtigod by Cooste
26쪽
2 Iuv. III, C. II, Couc. Nov. DocT. CuM AN T. in secundam an. Iror; iuxta tertiam II 89, qui magis accedit ad an. ri 84, quo ponitur a Sealigero, Petamio, Rieeioti ), UFemo, cte. eX convenientia tam Graecorum, quam Latinorum: quippe Eratosbenes , Clemeos Alexandr. 9e. ajunt Trojam excisam an. Αο8
alii ex Diodoro AO ante primam Olympiadem , c hujus initium incidit in a. a. a. 776 , quo Sinenses memorant Solis Eclipsim d. s Septembris, Sole , &Luna in Virginis grad. 4, 13 ): Dis sius ver5 MILearnass. ex Porcio Catone Trojam incensam tradit ann. 432 ὶ Solinus cap. 2, an. 633 ante U. C. Epoelia autem U. C. in qua sertur εὶ visa Romae Solis defectio die , Urbis Natali, at April. an. veteris sne quid
dicam de Taruncio Firmano , ex quo revocatur adan. s 4 , incidit iuxta Varronem in Isa; juxta Fastos Capitolinos Is a ; juxta Fabium Pictorem , qui primus de Romanis scripsit 748 ; hae sunt origines diversitatis in Romana cum discrimine quinquGannorum inter ultimum modum , & Varronianum . Hinc facilε fuit Solino totidem annis memora ramis Praelium antevertere; atque ex Olympiade 48 ad 4ς transferre; quod si illi restituatur, G anno 58O redibit ad 18s, post Ilium captum 3ss. Quocirca cum Eclipsis anni 38s concordet cum tot Epochis υ , &tot veterum Testimoniis, a quibus caeterae discrepant, nec aliquid certi contra illam sententiam urgeat, imba plerisque Chronologis paciferae Thaletis Eclipsi tri
huatur, non est cur hunc honorificum characterem eidem anno denegemus, nisi firmiora in contrarium documenta Proserantur.
sa 'tavius, Dol tinae Temporum
27쪽
si, V. Praxim quoque , sive artem observandi , ae praedicev-di tam Lunares , que m Terrestres defectus, aut quis non incognitam . Clavis ad expendenὰam AEgyptiacarum , er Chaldaicarum observationum antiquitatem . Docha Sesoseris detecta in suo anno , ω die. Periodus Sothia-ca. EEra Nabonassaris , eQur annis utitur Ptolemaeus tu
relatione Eclipsi iam , ab Adignitis Baslane fundata . In 'restias Aleκandri Magni in A Utuis ex Eclipsi Lunarι ante pugnam ad Arbellas deductus .
Qita methodo Thales, ejusque Magistri Sacerdores Aegyptiorum ante Graecorum , .& Persarum tria Aegypto dominium usi sint ad praedicendas Eclipses non est a deci exploratum . Creduntur tamen id praestitisse inde pendenter ab hypothesibus Concentrepicraclorum, Excentrepicyclorum , aliarumve imaginati num Graecae vel Arabicae phantasae. Quantum ex e rum historia eruere licet nefas enim erat ante praedicta tempora apud Aegyptios Naturae arcana non initiatis palam revelare , maximὲ innixi videntur fui se Majorum suorum observationibus & cyclis. Pr Ptere, Pythagoras, qui a Polycrate, Samiorum Tyranno, Amasidi' Regi fuerat commendatus, post diu tu na, & aerumnosa experimenta, in AEgyptiorum adyta admissius, literis ejus gentis affuefactus praterati aevi eo-mentarios serutatus , innumerabilium faeulorum obserimationes eognovit. Separemus veritatem a vana superin
bi Populi gloriatione. Iactabant illi quidem a Vul
cano Mustis erat unus, idemque t & Valeanus, &MI. & Osris: aliis vero ejusdem ignigenae parens, adeoque vel Cham, vel ejus Filius Misoris, seu Mi-sraimus Nepos Noε: etsi fabulae alibi aliter Genealogiam disponant iactabant, inquam, a Vulcano ad Alexandrum Magnum fluxisse annos, seu revolutiones 48863 o, quo tempore Solis desectus observatos 33 3, Lunae ver5 832. At hic ipse non adeli magnus obseris
28쪽
Iuv. III, C. II, Coue. Nov. DOCT. curi AN T. 29vationum numerus in regione prae serenitate, Coeloque ferε impluvio ad sidera contemplanda aptissimo,
ostendit memoratas revolutiones , seu conversiones non esse annos Solares . Et verε quando extra ambages
sermo erat de annis Solaribus a primo Rege Mene Menes ignigenam sonat , qui communiter creditur Misoris , idest Osiris) ad Sesostrim non numerabant nisi si Reges φὶ in quatuordecim circiter saeculis, quibus verbis videbantur adstruere intervallum integrae feth Periodi Solli iacae, hoc est I 46o annorum Sace dotalium. Annus Aegyptiacus Saeerdotalis fixus eratis, qui constabat diebus, & quadrante, quemaannum nunc vocamus Iulianum, qu6d ejus forma, ut quarto quolibet anno addatur dies intercalaris, per Iulium Caesarem invecta sit in orbem Romanum opera Sosi genis, ad id ex Aegypto vocati. Annus magus, &popularis, anatomastice AEgyptiaeus , constabat praecishdiebus, nec unquam admittebat diem intercalarem: quod si quarto quolibet anno deficit una dies in forma anni vagi, ejus initium singulis quadrienniis Solaribus retrocedit una die: adedque decursis tandem omnibus anni fixi diebus i si anni vagi sunt 246o anni fixi. Haec est Periodus Sotbiaea, ita dicta, quod ejus initium ducatur ab ortu heliaco Sotbior, nempe Sirii stellae omnium fixarum rutilantissimae in ore Canis Majoris. Iam vero , cum aliunde constet ultimum annum sequentis periodi cadere in annum
Christi ias , his , aliisque de causis initium illius
omnino statuendum anno ante aeram currentem I 322.
Hoc multi viderunt, sed adhuc quaerebant Epocham Sesostris , quo tanquam vinculo profana historia cum nera colligaretur non designato anno, ut iure diei Iosset tu non inventa reperta est, quia non agn
cebatur a sed ex Hieroglyphicorum inspectione, &
mulis la) αοι us Sisa a L. I. Coniae P. z dῖ- povis post Diluvium a
Tauru--uo in Dissertatione de i no a 3.
29쪽
so SCIENT. ECL. PAas IV , in D. Docet. multiplicis historiae comparatione, videmur nobis deo praehendere epocham Sesostris assigendam diei ty Iulii , ut haec sit prima dies primi mensis Thot, ejusdem anni I 322 ante Christum , quando Sirius erat in grad. 27 , 8' , si' Tauri circiter, ad ecique Heli
poli, & in vicinis Aegypti Urbibus adhuc oriebatur Heliach. non multo post Aestivum Solstitium. Si hoc initium sit finis prioris periodi eadem lege ascendendo si fuerit integra , incidet ejus principium in an. a 8a, cui melius congruit ortus Heliacus Sirii, respectu Heliopolis, Memphidis, &c. Viceversa, ab anno I 322 descendendo invenietur sexto post Sesostrim saeculo Assyriorum Monarchia inter plures divisa, quando Aegyptii Sacerdotes a Nabonassare Babyloniorum Rege ad emendanda tempora acciti, novam Babylon fundarunt aeram Nabonassaris; idque praeter Veterum testimonium satis evincunt, tum introducta apud
Chaldaeos forma popularis anni vagi Aegyptiaci sine ullo die intercalari a tum indita cuique Chaldaeorum Mensi nomina Aegyptiaca, Tin, Pbarmati , -- foris, oee.; tum quod auspicati sint Neomeniam primi Mensis Thol a die a 6 Februarii, anni fixi Sacerdotum Aegyptiorum, quando in illam diem cadebat de facto apud Populum Aegyptiacum prima dies Memsis Thot anni vagi, qui erat s 6 post Epocham Sesostris, & 47 ante nostram aeram, Tanta nominum.& rerum convenientia, ut alia deessent, satis prodit suam originem . Illud diversum, quod Colonia, sive Academia Babylonica non admisit illam legem non vulgandi arcana, & observationes Naturae. In Aegypto viceversa observata est usque ad Ptolemaeorum dominium post Alexandrum Magnum, qui ingressus est Aegyptum non prius anno 332 ante Communem aeram, qui erat annus 4x8 Nabonassaris, & 993 Sothiacae Sesostris periodi. Dixi non prius a. a. a. 332ν
30쪽
Iuv. III, C. II, COM C. Nov. Doe T. CUM AN T. 3 1 quia Lunarem Eclipsim, quae contigit nocte XI ante ultimam cum Dario pugnam ad Gaugamela proph Αrbellas, quamvis Pet. Appianus ponat anno ante Chri stum ais, die et a Iulii; Eusebius 328; Scaliger tamen , Petavius, Rieeiotas , atque riserius ex Veterum testimoniis, & calculo Astronomico ann. 33r, nocte inter ro & at Septembris: ex quibus liquet, qubdetiamsi integra Sothiaca periodus I 46o annorum, ab Osiride ad Sesostrim admitteretur, quod negant non
pauci; & a Sesostri ad ingressum Alexandri Magni fluxerint anni syo, quod inficiantur, qui confundunt Sesostrim cum Sesach, tempore Roboam i etsi hoc nobis sit cerib falsum ), adhuc a primo Aegypti Rege ad Alexandri ingressum in Aegyptum non essent
numerandi nisi anni aqueo ac propterea numerus ille fictilius 48863, nimis exorbitat a vero, cum langξ superer,numerum etiam mensium, qui eo tempore fluxerunt. Dimissis annis vagis, ne oriatur confuso, ingressus Alexandri Magni in Aegyptum incidit in annum ante Citristi Aeram 332. Mors Al xandri, iuxta Petavium, an. qaq; juxta Usserium 323, Mense Maia; Aera Seleucidarum, XII annis post
mortem Alexandri. Aera Nabonassaris incipit anno , die as Februarii. Epocha Sesostris in nostra sententia anno r3ar, die r9 Iulii. Misoris, seu Mi-sraimi incerta, caderet in annum et 8 2, si inter ipsum,& Sesostrim integra Sothiaea Periodus intercessisset. Sed loeus Diodori in suo Graeco textu non est ita clarus ; & Thebanorum Regum Chronologia, iuxta Eratbsenem, primo aspectu favere potius videtur at nis
ibin Iudaei eum Lib. I Maeab. a Niri
san , seu vera a. a. a. 3 I. Chasedat eum L. II M4eab. a Septem hii ejusdem anni . Syri ab Αutumno a. a. a. 3 a. scilicet Annus
AEgyptiacus Alexandro Magno e mortualis, ecepit cum Thot d. ta