장음표시 사용
311쪽
dam coram te prata Scripturarum, H, latato corde currere incipies viam man- Rom. t. datorum meorum. Et dices: Non sunt condignae passiones huius temnoris radfuturam gloriam, quae reuelabitur in nobis. ὀd homo non reputet se consolatione dignum,sed magis dignum verberibur.
i , Omine, non sum dignus conso-- latione tua nec aliqua spirituali visitatione; ideo iuste mecum agis, quando me inopem,in desolatum relinquis. Si enim ad instar maris lacrymas effundere possem, adhuc consolatione is
tua dignus non essem , ideo iuste mecum agis . Vnde nihil dignus sum, quam flagellari, puniri; quia grauiter,& saepe te offendi, in multis valde deliqui.
Ergo vera pensata ratione, nec minima sum dignus consolatione. Sed tu clemes,&misericors, qui non vis perire opera tua, ad ostendendum diuitias bonitatis tuae in viscera misericordiae, etiam praeter omne proprium meritum dignatas consolari seruum tuum supra humanum modum. uae enim consolationes non sunt sicut humanae consolationes.
Quid egi, Domine, ut mihi consermetes aliquam caelestem cosolationem Ego
nihil boni egisse me recolo, sed semper
312쪽
vitia pronum, ad emendationem pigrum fuisse Verum est, legare non possum. Si aliter diderem, tu stares con citra me,&non euet qui defenderet. Quid merui pro peccatis meis,nisi insernum , ignem aeternum 3 In veritate confiteor,
quoniam dignia sum omni ludibrio,
contemptu, nec decet me inter deuotos tuos commorari . Et licet hoc aegre audiam,tamen aduersum me, pro Veritare,peccata mea arguam, ut faciluis misericordiam tuam merear impetrare.
Quid dicam reus, Momni confusione dignus seu plenus Non habeo os loquenosi, nisi tantum hoc verbum: Peccaui Domine,peccaui:miserere mei, ignosce
mihi.Sine me paululum, ut plangam do i*hlorem meum,antequam vadam ad terram tenebrosam,& opertam mortis caligine. Quid tam maxime a reo,& misero peccatore requiris, nisi ut lateratur, tumiliet se pro delictis suis in vera contritione, cordis humiliatione nascitur spes
veniae,reconciliatur perturbata conscientia,reparatur gratia perdita,tuetur homo
a futura ira, & occurrunt sibi mutuo in osculo sancto Deus,&poenitens anima. Humilis peccatorum contritio a ceptabile tibi est Domine sacrificium , Ionge suauius odorans in conspecto tuo, quam thuris incensum. Hoc est gratum etiam unguentum, quod pedibus tuis in Luc. . fundi voluisti quia cor contritum, &iu Psa milia
313쪽
cus refugii facie irae inimici. Ibi emen-
nec consolationibus terrenis. Abiicere ergo oportet omnia impedimenta orati
s optas eius infusionem suscipere Pet secretum tibi, ama solus habitare sic in nullius require confabulationem Adma'gta ad Deum deuotam effinde recen ut compunctam teneas mentem I pu
nima Dei vocationem omnibus exterio-
Mae.1 ri, notiSm a charas oportet elongariis ab omni temporali solatio mentem tene
lus strus: Vt tamquam aduenas,sipererranos in hoc mundo se contineant Christi seles a carnalibus desideriis,quae nu-latant aduersus animam. quanta fiducia erit morituro mi A
nullius ei flectus detinet in mundo
aeger necdum capit animus, nec animali: homo nouit interni hominis libertatem.
314쪽
Attamen si vere velit esse spiritualis,oportet eum renunciare ta remotis, quam propinquis Ma nemine magis cauere ,
quam a seipso. Si temetipsum perfecte viceris,caetera facilius subiugabis. Persecta victoria est de semetipso triumphare Qui enim seipsum subiectum tenet, ut sensualitas rationi, ratio in cunctis obediat mihi, hic vere victor est sui, mominus
Si ad hunc apicem scandere sistis,
oportet viriliter incipere, securim ad radicem ponere,ut euellas,& destruas occultam inordinatam inclinationem ad teipsum,& ad omne priuatum, & materiale bonum. Ex hoc vitio,quod homo semetipsum nimis inordinate diligit, pene totia pendet,quidquid radicaliter vincendum est. Quo deuicto, subacto malo laxmagna, tranquillitas erit continuo. Sed
quia pauci sibi ipsis perfecte mori laborant, nec plene extra se tendunt i propterea in se implicati remanent nec supra se in spiritu eleuari possunt. Qui autem is libere ccum ambulare desiderat, neces.se est, ut omnes prauas, Minordinatas affectiones suas mortificet, atque nulli creaturae priuato amore concuplicenter inhaereat.
315쪽
aee diuersiis moribus naturae is gratia. cap. LIV Ili,diligenter aduerte motus DC turae, gratiae,quia valde contrarie,& subtiliter mouentur: vix nisi aspirituali, Mintimo illuminato homine discernuntur. Omnes quidem bonum
appetunt aliquid boni in suis dictis, vel faelis praetendunt iideo sub specie boni multi falluntur. Natura callida , est,& multos trahit illaqueat, decipit;& se semper pro fine habet. Sed gratis simpliciter ambulat Mab omni specie mala declinat; fallaciasinn praetendit, omnia pure propter Deum agit, in quo& finaliter requiescit Natura inuite vult mori,nec premi, nec superari,nec subesse , nec sponte subiugari Gratia vero studet mortificationi propriae, resistit sensualitati, quaerfisubi i, appetit vinci, nec propria vult libertate fungi sub disciplina amat teneri,nec alicui cupit dominari, sed sub Deo semper vivere , stare, Messes atque propter Deum omni humanae creaturae humiliter parata est inclinari Natura pro suo commodo laborat, quid lucri sibi ex alio proueniat, attendit Gratia autem non quid sibi ut te, commodum sit; sed quod multis proficiat maris considerat. Natura libenter honorem, reuerentia
316쪽
secipit Gratia vero omnem honorem,&gloriam Deo fideliter attribuit
Natura confusionem timet, contemptum Gratia autem gaudet pro no Act. r. mine Iesu contumeliam pati. Natura otium amat,&quietem corporalem Gratia vel 5 vacua esse non potest, sed liben-'ter amplectitur laborem . Natura quaerit curiosa habere, lulchra, fugit vilia,&grossa Gratia vero simplicibus delectatur, num ilibus, aspera non aspernatur, nec vetustis refugit indui pannis. Natura respicit temporalia, gaudet ad lucra
terrena tristatur de damno, irritatur le 'uis initiri e verbo; sed gratia attedit aeterna , non inhaeret temporalibus , necti sperditione rerum rurbatur, neque verbis durioribus acerbatur Cui a thei aurum ssuum G gaudium in caelo, ubi nil perit,
Natura cupida est,& libentius accipit, quam donat amat propria, priuataci Gratia autem pia est, communis, vita singulari , contentatur pauci S, beatius dare iudicat,quam accipere . Natura inclinat ad creaturas, ad carne propriam,
ad vanitatem discursus sed gratia trahit ad Deum, ad virtutes renunciat creaturis, fugit mundum, odit carnis desiderii restringit euagationes, erubescit in publico apparere Natura libenter aliquod solatium habet externum, in quo
delectetur adsensum; sed gratia in solo Deo
317쪽
Deo quaerit consolari, in summo Bono delectari super omnia visibilia .
Natura totum agit propter lucrum, cere potest, sed aut aequale , aut melius, aut laudem , vel fauorem pro benefactis consequi sperat:&multum ponderari sua gesta, & dona concupiscit Gratia vero, nil temporale ouaerit, nec aliud praemium quam Deum solum, pro mercede postulat nec amplius de necessarijs temporalibus desiderat , nisi quantum haec sibi ad assecutionem aeternorum valeant deser- Natura gaudet de amicis multis , propinquisci gloriatur de nobili loco , Ortu generis cirridet potentibus, blanditur diuitibus , applaudit sibi similibus
Gratia autem Minimicos diligit, nec de amicorum turba extollitur nec locum nec ortum natalium reputat, nisi virtus ibi maior fuerit fauet magis pauperi quam diuitici compatitur plus innocenti, quam potenti gaudet veraci, non fallaci; exhortatur sena per bonos , meliora charismata aemulari,& Filio Dei per virtutes assimilari . Natura de defectu,&molestia cito conqueritur Gratia constanter sert
Natura omnia ad se reflectit , pro se certat, Marguit iratia autem ad Deum c tincta reducit, unde originaliter eman ut nil boni sibi adscribit, nec arrogan commodum
318쪽
ter praesumiti non contendit, nec suam sententiam aliis praefert sed in omni sensu in intellectu aeternae sapientiae, di uino examini se submittit Natura appetit stire secreta, noua audires vult exterilas apparere δε multa per sensus ex-lieriri desiderat agnosci: agere, unde aus, admiratio procedit. Sed gratia non curat noua, nec curiosa excipere: quia totum hoc de corruptionis vetustate est ortum, cum nihil nouum,4 durabile sit super terram. Docet itaque sensus restringere, vanam complacentiam, &ostentationem deuitares; laudanda, digne miranda humiliter abscondere; de omni re, in omni scientia utilitatis fructum, atque Dei laudem, ionorem quaerere. Non vult se, nec sua praedicari, ted Deum in donis suis optat benedici, qui cuncita ex vera charitate largitur. Haec gratia supernaturale lumen, quoddam Dei speciale donum est, proprie electorum signaculum , pignus fa-lutis aeternae quae hominem de terrenis ad caelestia imanda sustollit,& de carnali spiritualem facit. Quanto igitur natura amplius premitur,4 vincitur, tanto maior gratia infunditur: quotidie nouis visitationibus interior homo secundum imaginem Dei resormatur
319쪽
ae corraptione naturae, es e cacia gratia diuinae cap. LV. sis. io ' Omine Deus meus, qui me crea
ta sti ad ima cinem, .similitudi
nem tuam, concede mihi hanc gratiam quam ostendisti tam magnam, necessariam ad salutem ut vincam pes mam n turam meam,trahentem ad peccata, in Rom. . perditionem . Sentio enim in carne mea segem peccati contra .licentem legimentis meae, .captiuum me ducentem ad obediendum sent usitati in multis nec
possum resistere passionibus eius, nisi a sistat sanctissima gratia tua, cordi meo
ardeliter infusa. Opus est gratia tua, magna gratia ut vincatur natura, ad malum semper prona ab adolescentia sua. Nam per prseo η mum hominem Adam lapsa Vitiata spe peccatum,in omnes homine poena huius maculae descendit ut ipsa natura, quae bene ει recta a te condita fuit, pro vitio iam, infirmitate corruptae naturaeponatur , e quia motus eius sibi relicitus , ad malum, inferiora trahit. Nam modica vis, qua remansit est tamquam scintilla quaedam latens in cinere. Mest ipsa ratio naturalis, circumfusa magna caligine adhuc iudicium habens boni, irati, veri, falsiq. ditantiam . licet impotens sit adimplere omne , quod approbat,
320쪽
probari nec pleno iam lumine veritatis, nec sanitate affectionum suaru potiatur. Hinc est, Deus meus, quod delector legi tuae secundum interiorem hominem, sciens mandatum tuum fore bonum, iustum M sanetum, arguens etiam omne malum peccatum fugiendum . Carne autem seruio legi peccati, du magis sensualitati obedio, quam rationi minc est, quod velle bonum mihi adiacet, perficere autem non inuenio. Hinc saepe multa bona propono, sed quia gratia deest ad adiuuandum infirmitatem meam ,ex leui resistentia resilio, deficio. Hinc accidit,
quod viam perfectionis agnosco, 'ualiter agere debeam, clare fatis video: sed Propriae corruptionis pondere pressus ,
quam maxime est milii necessaria, Domine , gratia tua ad inchoandum bonum , ad proficiendum, perficiendum lNam sine ea non possum facere aliquid
Omnia autem possum in te , consertante me gratia tua . O vere caelestis gratia,sine
qua nulla sunt propria metita,nulla quoque dona naturae ponderanda mihi Lar res , nihil pulchritudo, nihil diuitia,nihil fortitudo , nihil ingenium,nihil eloquentia, valent apud te fa omine, sine gratia. Nam dona naturae bonis maliti sunt
communiis electorum autem proprium
donum est gratia , siue dilectio, qua uisi gniti, digni habentur vita aeterna o an-m a tum