장음표시 사용
21쪽
sit num in hoc m-lurio ς DE s. TRINITATE quondam Iudaicantium copiae corruerunt, iisdem aisiiciuntur Arianae . sed necpropterea conquieuit sa
Nam secundo a Cherintlanu loco armauit contra Catholicam sententiam Artemonem Paulum famosatenum, Photinum, nouisiime seruetum qui illam de mediis fabulis abreptam euomerent n quibus Geryonfingitur tricorpor, π Cerberus canis triceps. Prius enim fuit obieectum etiam ab Arianis Augustino, ut liquete quada eius epistola,quae inscribitur, de Deo Trio LPosteriusposterioribus annis a serueto magna exultatione π triumpho decantatum est, qua i ipsi fuisset
commentus aliquid. quo recepta de s. Trinitate fides non sine risu a plebe traduceretur. volebant autem isti,nicam duntaxat esse in diuinitate hpostasim,in qua plius ante incarnationis msterium quasi ratio π fommaideanica tantum praedestinatione, aut etiam potestate inesset, quemadmodum in humanis, Iacobus in
lumbis patris Israc,antequam nasceretur, tantumm
aditu. spiritum fandium similiter non esse rem perse subsistentem,lds, hyposta siue me erumν,sed tanquam Dei aditioncm,agitationem,motum, quo prophetae sane ii Dei homines afflari in sicripturis perhibeantur. Sed hae bl hemiae ex crasi ima non solum impietate, erum etiam ignoratione pro unt. Cum enim dicimus Tres esse Ῥnum, illud Vnum no saccipiendum, quasi νnitum,coniun tam continuatum, aut συ- νου πιον ,sed pro Oino ω, Ῥt in concilio Niceno contra Arium pronuntiatum eE. Magnum autem disirimen est inter trumque, Ῥι in Ancoram docet histe γerbuzpiphan C rip. 3ἰς ομόρύαος -αι, ου Gm me a
22쪽
moli Aspatri,non σι ιυ noc. i. simul habens essentiam,fd Homo tosia est,no extra patrem genitus, tquidam ironia iacitan positusiue adoptione volentes esse silium ion eritate. Consensu autem estDei dicere uis sita μουπιον .i. eiusdem essentiae.Si enim dixeris Homusion. Homusti
soluisti silesiij vim. Non enim nam Dposta signi- sicut haec vox,std in ρμbsistere patrem,in Urtere
silium, insesubsistere spiritum sanesium. Praeterea Gliam non alienum ab eadem deitate declara sed Desiex Deo lium, cy' Deum Spiritum S. eiu em diuinitatis,non tres deos. Et Caesariin,in libro,que pia no
Θών υ -DJ νόμων. erba interpretari etiam libet, μα. maxime quia liber nondum Uiam eia diuulgatus. Crede ei dem cum Patre essentiae esse Filium, no cum
vna Usentia,iuxta Sabelli, crapulam. Illud enimύοι--ουαον declarat posta Desubsistentiam. Hoc auteo ωm0 blasphemiae est Filium c spiritum sancitum Issentis cum Patre, γ in Ῥnusem Trinitatem re
23쪽
3 DE s. TRINITATE ventis, quod prosus alienum est a diuinis legibus. Hinc ergo sit , t in Ombolo Syrorum σ Mesopotamiorum quod ante paucos annos Mosis quidam Syrus a μ' Patriarcha in has regiones missus,inis chalcograph cis cum nouo testameto edendu Viennae apudpientif-simum imp. Ferdinandum curauit sublata omni a biguitate, cui obnoxia est νox Consubstantiatu in Latino Ombolo, appositesignificanterque legatur Racta π parem in ου. . patri suo. sic enim euidenter intelligitur Patrem Filium ita e dem constare essentia, interim non sint in num Midem Ῥeluti compacti,aut coalescentes,quod apud nos Cynsubstantiale, non satis distincte explicat. Nempe
cipotest e similibus compWitionibus. Boetius Latinique,eteres apud Aristotelem,Ῥocabulis quidem barbaris, sed certesignificatisiimis interpretatisknt m ωνυμασ
rit,qui similiter ad declinandam homoumiam vneis sentiali exprimet μου in M, AEquessentiali ο-οουm s. Namqquidem Augustinus aequalitatem dicit inter substantiam Patris, Fil , Spiritus sancti. In Patres inquit π Filio, spiritu s. non est similissubstantia sed una aequalis per omnia. Et Basilius Magnus in quadam epistola conc edit aduersariis Filium Patri nρ tantum ly όψου morsed etiam, qua Ῥoce plerique eorum delectabantur maxime. O uorumν, modo adiiceretur λλακὶα,ς. Id enim esse, quod asseueraretur ab nis otiali ρυφον, ab alteris τι sιον --. Hanc eraparticulam addendam esse , et,ne Ῥssa species cogia aut vel disserentiae illubstantiam contueare, γcl
24쪽
uersitatu di parit uis, disiimilitudinis , si caetera, quae Dbstantiam circumstant, pedies, quod hipsium Pater liquidomὸ absoluti Simeque in vilio expresiissi initis numeris profectὸ examus, quam Sol in paretio sui chara ierem sermamque inscribat. Hoc antea Athanasius notauerat dum scriberet, Consubstantialem importare, Cy' ex pubstantia Patris esse Ο similem eidem esse pubstantia. Nam similem,inquit, Patri secundum substantiam Filium dicere, neutiquam satis en, cum stannum quidem argento simile sit, π lupus cani, σ .essuluescens Ῥero auro stannum ero neque sit argentum,neque ex argento,neque lupus catulvi canis
habeatur. Vnde efficitur non fuissesententiam Catho- licoram quam isti sanniunt,tres S. postases ita inter se affectas, isimiti complectanturessentiam pei Ionis in se commixtis, cir Trinitate in unitatem prodigiose contracta sed ideo Consubstantiales esse ac dici, quod Pater caeteris duobus totum syum ese diuinum, nulloque modo aliud tribuerit,quὸd pummam simpliarisiimam essentiam ,summum sapere ,summAm posse, cr id genus omnia cumulatisiime concesserit, quod totam puam naturam diuinam expresseris,nihil retinens, quin communicaret, quod inter Patrem, Filium, spiritum seihil disterat, quod inter ipsos pumma Ῥe
feturaequalitassumma naturae unitas, summa coaetemnitas otestas er maiestra eadem,quod denique deitas Patris nonsit multiplicata, ed Ῥna numero tradita,mne partitione ne detrimento nefluxusne perpesii ne. Augustinus autem in superiore epistola paulo aliter depellit Paulianistarum Arianorumque irru. Ideo enim Deu m non posse dici Triformem, quod non com- onatur ex imperrectis, i Geoon aut Mediusfidius, Atha.de υ
. o includit. Trinitaras hanc nobis
25쪽
IU DE s. TRINITATE quasi quaedam eius pars sit Pateriquaedam Fili ,quae-' clam spiritus, sed unum quia trium perfectorum, interrorumque Ῥna sit forma atque Deitas, nec Trinito expersonis coalescat, quippe quaesit indiuidua ,simplicishma omnis compositionis expers. 3. error a Postea per Praxeam, Epigonum. Cleomenem, Naε bellianoru tum, Caltastum, sabellium,Catholicum dogma morsis Antitri consigere perrexit herpens. Aliud enim sentiebant itii, nitarium. quam Photinus re samosatenus,quὐda nonnullis non s. Vi liui satis expenditur. Sabellius 'tispraedicitorum omnium in disputa nomine prodeat in theatrum neque Uam,neque pomtione inter tentosam aiebat propositionem, Tressisn rnus Deus, ab reti um, sed illam nefaria expolitione corrumpebat. Pronuntia- Photinum, bat numerum Iernarium hic non referre res vel perf-Αrium, γ' nas,cum in Deo unam tantum putaret persenam, sed Albanam. et nomina, elastiones c incia distincta. ne ideretur tres Deos inducere. Itaque idem diuinum indiui- . . duum nunc dici Patrem, quatenus res condidisset, quotidie conderetatq; conseruaret,accepta metaphora a parentibus nostris, qui nos π gignμnt, πsiua prouisione tuentur. Filium vero, quatenus in tempore carne, iussumpta ex aluo irgineaprodiisset. Sic enim inquit, qui carnem humanam contrahunt generatione silios hiemus appellare . spiritum autem Ianei. , qua Ierebus procreatis impertiret. inque earum mentes siue subgantialiter,sive persῖa dona incideret ac illabere Patrapas tur. Vnde concedebat Patrem Deum natum , passkm, sani. crucifixum, πc. per quandam communicationem, quemadmodum eadem fere de causa fatemur Filium Dei mortuu . haec essent aut onooma ensis gladius,auttanquam nomen,praenomen, re agnomen,M.T. Cicero,aut cabula ossicii, quibas sit,
26쪽
LIB. PRIMVs. II idem exempligratia sit rex ac comes.s NKius, qui Brentiano dogmate gloriatur , cum scribit aduersum Trinitarios. quos in Polonia nuper e- flauit Satanas, ab hac improbitate nihil aut parum abscedit. Nam illa in opere 'pi nunc de ampersequi
impias voces. quibus aspergit libros duos de duabus Christinaturis=xbi fusὸ docuisset, quo pacto unum D psit eo Multa concludit pag. 23. seq. Deum vnsi,, numero esse, M ulta facultatibus m disterentiis Θρ
,, staticis,perinde atque anima una,eti multa reapse dia is stine tu,nempe est xegetans, eventiens, est intelligens. ,s Ob eamque causam negat cripturam Patrem Filiu,, Spiritum S. A res ethpostases nominare. Ad haecis asperis appellare δελ-aare,disterentias,e hvsatiai, cas,id quod Patres dixerunt Personas cir hypostasis. Nira profeEn audacia sine auctore nescriptura diobolarem philosephum commutare cum haeretica,fommam dicendi in Catholica receptam. Deinde crastam admodum oportet esse caecitatem,quae no cerni quam
contraria sit persenae σ δ ά ά- notio. ea dis alteri inhaerens persona inse haeret, perseque*bsistit. Praeterea dicere Patrem esse δε α culi rem diuinitatis dicere est Patrem non esse a stipsi Iedab eo,cuius est ex vit. Nam inphilosephia,cuius opinione inflatur, quamquam meo quidem iudicio eius vera peciem nunquam attigit, facultates fluunt,manant, existunt a siuis siue essentiis ,siue essentialibus principiis. sic lubet uvare vocabula olarum, istagnoscat in eo labiturpiter,quod est apud peripateticos tritissimum. postremὸ non tam corrigit,etustate, quam ipsa diuina oracula. Paulus enim Uurpat voca
bulum Θpostasi , cum de hoc insterj xerba facit in
27쪽
II DE s. TRINITATE H b. t. epistola ad Hebraeos, ac pronuntiat filium esse characterem me inram te est,subsistentiae laeper-Iῖnae Patris.Nempe quoniam nunqu.; ouum ouo fuit
similius . t est in veteri prouerbio, quam diui Dei pa trisuo siue patris sivi personae. Nam sepostasim iue,*t noster interpres transtulit obstantiam nihil hse aliud Ricbib K significarepose, nisi personam, etiam Ricbardus Vide Trinit. eiurinus , qui Graeca Pauli nunquam fuerat odoratus, .er a. a. docet. Q d conuincit ratio. Christus enim non esisigura imago e paternae essentiae , quippe qui sit ipsam t patris essentia. unde neque I ac imago hominis, humanae γesbstantiae dicitur,cum etiam ipsi homo existi edp. itris Abrahae,a quoμmpsit exordium,cuius lineamenta in ultu, aliisque partib/cs gerit. Deinde imago relatiuum est Ῥocabulum. Relationes autem in diuinis duntaxasunt interpersinas nec dicuntur comparatione essentiae, ne essentia multiplicari quoquo modo videatur. Verum in eo meretur aliquantula Ῥenia, quod non exsuo,sed Ecclesiarum receterin Plutonis sicina signatarum,iuarum Ῥni,deserta Catholica se improbe addixit,sensu hanc deprompserit haeresim. Na Germani σ GAB -mω-simul cr α-
τωπυ, dum manus cum Trinitariis conserunt , is causam de Deo tuentur , dit in eius essentia tantum agno
flant proprietates sic enim fere ipsis loqui placet, dum in diuinarum persδnarum mentionem ingrediuntur. Vnde en d putando de rebus certὸ ignotis meri eua - iunt sabelliani, t eis quidem recte probro vertit Gregorius Paulus Trinitariorum fax libro quem insiripsit aduersius sabesitanos. Suessianos, i ipse ait, intePles Minisbos Ecclesiarum Gallicarum. Et nepersonae de
nitio quam in piis institutionibus ainem i, i
28쪽
R. Isphus Albo libro superius commemorato nam rat 'veteresphilosephos, in hac quoque versatossententia. Tradidisse enim Peum inse esse unum,trinum autem ratione tu, hoc est, ut
Alexander Apbrodipeus locutus est, νοι- νοο in cy'ν ου ον.Nec ab his abhorrent Iudaeorum veteres Cabbatici quum de suis Middoth philosophantur. Q menim aiunt in Midras Nalmis P. Deum mundum procreasse in ιribus Middoth ,siue attributionibus, quas esse dicunt nuz I sapientiam, n intesiste tram, scientiam, non certe significant personarum diuinitatis haec esse attributa, quibus tres personae denotentur,it nonnustis inscite risum est,sed omnino Deum ipsum,quem istatari nicum existimant, Iupicnter, intelligenter, scite mundum fabricasse, contra Morat imitatores, qui semper aliquid habent,
quod reprehendant, Epicureos, quibus temeritate quadam haec mundi machina videtur coaluisse. Hanc θι ippe Cabalam eliciant . versu capitu tertij Proue bi u, ubi ita cocionatur salomon. Dominus insapienti fundauit terram, aptauit los
in intelligentia, scientia eius ab)μ sis Iuni Cr nubes fundunt rorem. Ita illis Deus hypotia si nus est,attributis trinus. Q quam falsa sint a script 'ris discrepantiasuo quidem loco demonstrabsemus. Aperte enim praeter diuinaό attributiones pluralitatem perfnarum uesubsistentiarum scriptura tum
eius,tu, recens commemorat. Interea autem mone
mus istos omnes de ia veri ideo deerrasse , qu)d nescirent distinguere inter esscntiam σ tersonam, ' c. LIB. PRIMVs. r3 cernisi me. sed de hac re hoc in opere aliti co- vide MMUem lib.
29쪽
lib. io .cap. Error quartus Ioachimiabbatis. Extra desiimma Tri
1 DE s. TRINI fATE eaperent hanc esse quoddam singulare, illam comesu ne aliquid, t recte annotatur a Russino in hist. Ecclesiastica. Demum quum obtincte diffideret diabolus γnicani esse in diuinitate Dpostasim per Ioachimum abbatem
pugnare ausus est, tres quidem extare persisnas, verum tamen in3 non esse Ῥnam rem, quae nec generaret,nec generaretur,necoirare nec 1piraretur id est, non esse,num Deum,nisiper quandam colle bonem. Id sibi idebatur familiaribis exemplis illustrare.Sic,inquit, iidemus multos fideles dici unam Ecclesiam propter dinam fidem Er charitatem.' tres aut plures ciuitates Ῥnum regnum Ῥel populum ob unitatem regu ,el patriae. Alligabatpraeterea,quod apud D Ioannem ait Dominus, ater serua eos, xt sint unum sicut m nos num sumus. Atque hinc inferebat, cum apostolinon essent num nitate naturae indiuiduae,sed quadam
duntaxat communione, communt e ratione, Patrem,
Filium, spiritum non esse aliquid unum numero. Id γαῖ nefandum ex eo intelligitur quod patre generando contulit siuam ipsius essentiam siue diuinitatem Filio m quidem totam, i pote insecabilem. similiter Pater Filiusspirando eadem essentiam eum omnibus senis diuini,perfecitionibus, inutibusque non aliam impertiuerunt Spirituisan Ela, adeo ripsss Ῥ- nam re ubstatialiter existereptanὸ oporteat. verum de iis mox. Nam ab isto, quodsequitur dogma,tempore quiden, prius sed instituti nubri ratione posteriore omdine trae fandum,parum abscedit. Igitur suo loco excitauit Philoponum, qui funda menta Trinitariorum, aduersum quos potissimum πο-
Dira distulatio'2epta est, iaceret. De isto etenim ita
30쪽
sedpraestat de hac re Philiponum ipsium sua dicentem
audire. Eius dierba, Ῥt Nicephorus Calixtus retulit, Nicep. lib.
is sunt haec. Natura quaelibet non simpliciter id quod eri, r8.historiis dicitur sed dupliciter. Vno enim modo,cum commune cap. r. D cuiuslibet naturae rationem, per he sim contempta D mur, eluti hominis, aut equi naturam in nullo indiar, viduorum extantem. Alio ,ero modo,cum eam ipsam D communem naturam in indiuiduis existentem pamis licularem,maxime in quolibet eorum subsistentiam re- νγ cipientem, neque cuiquam alj, praeter illi ipsisti dedi, caetero conuenientem consideramus. Q d nanque mis me e fanimal rationale mortale,nulli reliquorum,o-
is minum commune eri. Neque quae in hoc ipse animanteis e F natura,in alio quopiam fuerit. in is vero haι 0-o fas notiones de naturis cor subsistentiis ecclesiae docti ria es, na habea ex eo constat, quod naturam quidem Patris ,, o Filii π spiritus nectiprofitemur. Tres autem horio,, sdsistentias, iuepersonaspraedicamin, per quas quo,, libetproprietate quadam a relituis discemuntur. ,, etenim sit natura una diuinitatis,quam communis di ,, uinae naturin ratio, 'perseipsam considerata e nu- is da contemplatione a proprietate cuiusque discreta ' Er,, quod proprie peculiariter rursum naturae nomenis consideramin, dum rationem naturae in quolibet indi- ,, viduorum lue pubi lentiarum communem, propriant, is atq; peculiarem cuiuslibet D iam, quae nutri deinceps is alij,quod sub communemspeciem cada coaptari pos si contemplamur,ex eo patet, quod in duasus Chri linaturis τnion et diuinitati inquam, v humanitatis o