장음표시 사용
31쪽
DE s. TRINITATEm docemus. Non enim communem. quam in Ela Tr di, nitate consideramus,diuinitatem incarnatam ese di es, cimus. sic etenim is Patris, spiritus necti inca ,, nationem praedicaremus , sed neque communem hu D manae naturae rationem 'unitam esse bo Dei opina D mur. Eo nanquepadio, π qui ante dierbi aduentum ,, extiterunt,oe' qui postea futuri erant, hominibus O . ,, nibus initum esse Dei νerbum re te dicatur.Caeterumis satis liquet, nos hic diuinitatis naturam dicere eam, ,, quae est in subsistentia ei bi,non communis diuinitatuis naturam Itaque etiam Ῥnam naturam Dei ,erbi in-
έ, carnatam esse profitemur , diserte eam a Patre προώ,, ritusancto fecernentes , ita ut hὰ quoque commune, ,, naturae rationem, propriam iam Dei erbi esse intelliis gentes, ei bi naturam incarnatam dicimus. Et naturais itidem humanitatis dinitam Ῥerbo dicentes, particula'
o rem maxime illam subsistentiam, quamiflam ex omnibus Ῥerbum assumisit ,sentimus. Haecsisnt , quae paucissententiam Philoponi explicant. Nimirum quoniam insignis erat philosephus, plures easque me liores horas in philosephia,quam inscriptura, Theo logorum eterums iptis consumpserat, tetri in Aristotelem commentari, indicant, nefas ducebat ab im, kbstantiae stitutis,in quibuι fuerat educatus, discedere. Philo 3- ribus mo- phi quae ni sunt essentialiter in tria tantum genera dis unus partiuntur,ac purant omnia,quae Ῥnum censeri debent se possunt. G possunt, esse num aut genere auispecie , aut nu- Legula mero. Iam quae Ῥnum sunt numero, ista γnum esse non Diale imo tantum χατιςασα γε subieciis , erum etiam essentia lita quae θ- atque re. Et 8 conuerse,quae numero distinguuntur,di
f. Pit philo singui tam ram Aotin Abiectis, quam re cy' esseti ponum. tia. Q praeceptasistruimur, proculdubio ad Philo-
32쪽
LIB. PRIMUS. I tonicas triet eundum nobis erit,atque omnino co cludendu Patrem, Filium, Cr spiritum s. Deum
esse nou numero,quΘd eorum distine laesinthpostasis, I edspecie siue utipse loquitur,ne ex philosophiasuum
Me itur hausi se errorem, natura quadam communi, quae in nuda intelligentia Ῥersatur, atque est eluti , νόη . Nos autem, qui in Ecclesia rationale lac Iuxtia Creus di-mκs,scimus inseubstantiis non omnia, quae reapse dis stin tionis ferunt,di re essentialiter. Fatemur quidem in rebus / Abstitiam praereatis distinctionem realem nibit deerre ab essen- ignotu phitiali. Nam exempli loco,Petrus G Paulus, qui κοn Ῥ- losephuniuersam,sed dispertitam nataram humanapollident, In substitidistinguuntur,cν rei a essentialiter . sed in diuia tiis di μα-nu, in quibus essenitie eiusdem communicatio eximi es o realis abfuepartitione atque de uis, more certe inusitato, σ esieti tu concedi non postis,quippe cum perfnas diuinitatiς lis eadem exscripturis constet re era quidem distingui,sed non apud phia sentialiter. Fefellit etiam Philo num, quod nonsitis los hos,
attenderet aliam se rationem diuinae productionis, non apudealiam humanae. Paterhuminus Filio imperiit substan- Christis tiam eandem specie quidem,at non numera , cruoniam nos. .
tenera acita seminis decisione. Caelestis eris non modospecie, t isti placuit sed numero,quoniam ipse. decisione ut nulla xipatipotest Degenerando siue spirando. Cum eniimsit spiritus,cuius nul synt partes fieri nequit, t dederit partem sentiae, quoniam sentia diuina est uuia cnc e di in ecabilis , aut tita Po cap totam dederi quin illamsibi γniuerse retinuerit alio- danam , qui nullus se sequeproducendo exhausisiet. Itaque e trade oportet Ῥι eadem ad numerum exista ubstantia, cr Am Tristius qui dedit, eius cui data e . Exemplum apud nit, si eranormitanum tcuniue prabet f. ardens , ΤΠ .
33쪽
DE s. TRINITATE aliam accendit itemque do ior, qui plene scientiam iis discipulum transfundit. Nam totum transfert σω tum retinet, neque se eo,quod tribui priuat. Proinde Nic libaῖ. eruditὸ Nicephorinsequenti oratione superiora Phil cap. 48. N poni verba coarguit. sed Philoponus sinquit cum se ctatoribus Du,communem humana naturam,inam, ' etiam diuinam, quam indivisibilem dicimus,in pluri- mas partitur persisnas, discernens eam Cr singulatim v indiuiduis tribuens, tribus sisperstubstantialunatu- raesubsistentiis di pertiens. Id diero ipsium a recitesn- rientibus prosus est alienum,quemadmodum magnus N in Theologia is Gregorius Naz an enus clarisiime inhib. de D libro ad Euagrium monachum de diuinitate scripto
ad L a- Ο nes ea,quae perperam a Philopono prolata sunt, refcil Prum. 'unt. Atque haec quidem isse. Caeterum ne istum putes dogmatis fuisse inuentorem , iam olim ante Christi pythagori- saecula othagorici Platonici tale quippiam occi-corum e V nerant. Iam olim in ipsis memoriae Christianae cuna Plat. opi- bulis Peratae portento a Vm opinionum haeretici talento de di- aliquid somniarunt. Hi quidem api,d Theodoritum uinis Perso mundum in tres partes differtientes, primam dixem
ηἰs- ά viii rei in f ωνομασπι tas λοή, πης λογto Theod. de ri, iami/, id est. increatam ω' triadem, Obolis H quam nominarunt,inquit tres Deos, tres rationes, reticoram. tres intelligentias siue mentes,tres homines, serat enim
Anthropomorphiti alteram a, infinitarumque Pythagio potestatum plenitudinem, tertiam hanc ipsam,in quari t. tres ,ersamur, sedem,quam σίδεο, appellabant. Isti au-λtestet tu tem tres intellectus constituerunt upremum,medium, Deosn tertium . Primum maxime Ῥnum σ simplicem,
34쪽
tulum a primi simplicitate di cedentem. Tertium, ani- mim mundi, spiritu suo omnia peruadentem, omnia continentem. Ultra has autem intelligentias diuinam sub tantiam haudquaquam progredi, ' ut explicauit porphrius. certe hae tenus eleganter c ' non sine aliqua diuina ,irgula Catasunt. Vertim quum addiderunt tres hos intelle ius ese tres principales essen- lias, i Plotinus libro de tribus principalibus pubilantiis disserit,aut tres Deos,quemadmodum proditum est' apud Calcidium platonici Timaei Paraphrasten , ad
eundem infelicem philosophiae hopulum, ad quem
multis post aetatibuου Philoponus,impegerunt. Ita enimidorum sententiam Calcidius prosequitur. Originem ealcid. in quidem rerum, ex qua caeteris omnibus quae siunt, 'ub- Timeum stantia eius mini bratur, esse summum instabilem Plat pag. Deum, post quem prouidentiam eiusfcundum Deum
latorem legis triusque, Ῥitae tam aeternae, quam tem
porariae. Tertiam porro esse seibstantiam, quae tertia mens, intellectusque dicitur, quasi quaedam custos legis aeternae. Et paulo p)n. Ergo pummu Deus jubet.
secundus ordinat,tertius intimat. Ita,cum ab I ntiis -
Hebraeis, ad quos dissendi causi, υthagoraue Plato olim peregrinati fuerant,obsecure aliquid de tria' bus diuinis D stasibus accepissent, misiud ad phi- - ξα losephiae praecepta accommoda sen de Deo senserunt, is posteris , a erasalsis commiscente tradiderunt. Et certe lateor magna probabilitate concluditur in diuia ni taremfese habere, min rebus omnibus aliis, dibidi incirio est realis, Hentialis quoque locum sertiaturi
inc enim Rai nuus Lussu dei articulos ad naturales demonstrationes explorare tentans, inter quin,
35쪽
m DE s. TRINITAT Tgentos errores,quibus Ina scripta aspersit,si petro Ter. 3 ardis Episcopo credimus, probabiliter docuit Deum Euxemb. habere multa cpatias,perinde Mem,atq; si tres Deos in Calatia palampraedicasset, cum multiplicationem essentiaru, Haereii. id est, testatum,multiplicatio deorum consequatur, viro . non ignorant Trinitarii, qui Ῥna cum tribus essentiis
Petent ternarium Deorum numerum. Hinc Averrois
Arabs impius assi auit, nostram de s. Trinitate Henr consistere nonposse, nisi euocata in praesidium initate speciei. Fieri quippe non posse, si tria Gent diuinitatis indiuidua, quin similiscr extarent tres d3. Audi quidis dictetis 12. Metaphsices Aristotelis. Putauerunt, in is quiliantiqui Nos intelligis. Nam sumus Maometanis 'a, antiqui, quemadmodum nobis Pa res circumcisi, γν,, I e in Corano inculcatur)Trinitatem esse in Deo, oluerunt euadere dicentes, quὸd punt tres cir nus, ,3 non potuerunt, quia cum sybstantia fuerit num si rata,congregatum erit unum per intentionem i Ipeei-
,, sice.) Hmc querela infelicishmi Maometis , qui in Adamir. impurissimosim Corano nospasiim clamitauit impios r . Io 7. quod contra omnem crΡripturam s Deo placet
G c. philosophiam cr rationem, ternionem Deorum intro ducamus. Nimirum putabati lane ex eosequi, quθι
tres per ρ subsistentes, quorum singulatim quilibet sit
Lucianus Deus,credimus. Hinc denique iocus Luriam, qui co
in philo- petominatus es A thras , Ῥt sidem facit dialogus .ius, patri qui Philopam, i ribitur. Asperam Athei verba , dit mra omnis generis improbos in hanc conspiras n-tentiam. cum quendam Trisphonem dicentem Cri ae,, fecisset, Deum iura alte regnatem,mainum, aetherium, M Filium panis,spiritum ex Patre procedentem , Ῥnum . ex tribus,tria ex*no , critiam induci respondentem i
36쪽
is Non intePiso quid diris, Tria num,' num tria. Num quaternionem dicu P thagoricum illam , an Ο-is .cternionem. qn numerum ex triginta constantem ' Intelligis opinor , quam aliena existimauerit, quae de instate maiores nosibi resissentiebant. Certe accessiebad eorum impietatem, quorum ab stephano Parisiensi anti te damnatus est error an. Domini Iaas. Isti aie- Lant Trinitatem no cohaerere cum summa simplicitate, quod νbi existeret pluralitas realis,ibi necessario reperiretur additio Cr compositis, in exemplum rapientes aceruum lapidum. At inscitia haec ferenda non eIL simplicitas enim Deo tribuitur, non comparatione Θ-
post on ed ratione diuinae essentis,quae in quocunq; fuerit , simplici lima ess, nihilque habet addititium,
non partem,non accidens,non aliud quidpiam. Ae Utiquidem sunt no brorum Trinitariorum,quos sui ocabulo αὐλί- appestes licet, maiores, quantumuis Gregorius Paulus dogmatis inuentum sibi gloriosissimὸ arroget, hac de palma cum Valentino Gentili ma Via animi contentione dimicet. Neutra profect), t docui, haec primum haeresis venit in mentem . Habent praecesse res inagoricos Platonicos,Peratas,philoponum, Raimundum Lugum m caeteras humani generis pestes,qua modo nomina t. Q mquam quid attinet tam impium inuentum istis adimere, cum praesertina
ipsi, dignissimum siti Nam nec tropterea quicquam
metuendum Ecclesiae, cum longe esseratiores belluas ipsa domuerit,ac habeat insignei multos propugnatores,qui suos lacertos in hac palaestra obnixissime exem erunt.praeterea supersunt libri plurimi Maiorum,qui institutam quaestionem tractant, atque docent euiden tu eos dici non oportere,'1 sitio ς' f
37쪽
lib. s. q. I ar DE s. TRINITATE
Tres sunt unus Deus luculimissime declarant. Graeci, t ab hu auspicer, prout upiritus suggerebat
praebebatur disputando occasio, non Ῥna contenti. multas rationes attulerunt. Vnam Basilius Magnus iis Apologia ad Caesarianos σ in tractaculo contra eos, qui calumniantur nos tres Deos dicere. Alteram Gregorius Ospenus in libella ad Ablabium, aliam D. Athanasius diuersis inscriptis,aliam Dion ius Areop
gita de diuinis nominibus attingit. Hasa erδ omnes in unum album reposuit capite de Triade Ioannes Damascenus ,scriptor in legendis carpendisque veterum Theologorum sententiis diligentillimus. Eius Ῥerba
Qu'd eis em essentiae cr alia in aliis sint hypostases,quodque eiu em sint oluntatis, efficientiae, trium. potestatis cir motionis, dit sic dicam, inseparabilitatela, nitatemqueDei cognoscimus. Latinisimiliter non in Ῥna haerent causa. Nam e recentioribus Henricus Gandaueus demonstrat proposiationem, Vna est tonium hypostasis no producta, isdem prorsum rationibus ostendi, quibus Ῥnitas Dei concluditur. Ac eam profecin unam esse ex causis, cμr nus praedicetur Deus,indicat Hilarius cap.quinto habelli ae sonodis. Qui dicit duos innascibiles, confitetur duos Deos. Et Tertulgi anus ad extremum libri de Trinitate, Deus ditique procedens ex Deo fecundam
personam luci sed non eripit lyud Patri, quod nusest Deus. si enim natus fuisset innatus, comparatus cueo gui esset innatus,aequatione in γtroque ostensi duos
38쪽
. LIB. PRIMvs. as ceretinnatos, m ideo duos faceret Deos, c. Et die- .reres ante haeresim Arst huic sententiae adeo addi tifuere, tetiam D. Ignatius non dubitarit locum Deuteronomii, Audi Israel, dominus Deus tuus Deus unu s , similes deflo Patre interpretari. Ad phi nenses noui εις ιι hoc - ἀρ,sου δύο ουί. νεις.
qμι est, σpraeter quem non est solus verus. Domianus enim, inquit scriptura, Deus tuus Dominus Ῥnus est. Et rursum, Nunquid unus Deus creauit nos Nun. quid unus pater est omnium nostrum' Unus vero etiam Filius,uerbum Deus. Et suos Antiochenos non sine af
quique unum re solum Deum praedicauit, confessus est etiam Dominum nostrum Christut dicens, Dominus pluit siser sodomam Gomorram a Domino ignem atquesulphur. Vides, Ῥt ad solum Patrem ora-xula de Unitate Dei unatius Apostolorum aequalisa commodet. Et quamuis talem esse huiuscemodiscripturarum sensium clamitent Trinitarii, nihil tamen ipsis sanit Ignatius. siquidem praefaturθαροράσα ενος θεῶ D d. ἀνυγει , praetextu nius Dei diuinitatem 3
39쪽
DB s. TRINITATE Chrish non inficiari. Oniam enim Personarum ni mina relata μη seque mutuo respiciun cum nomina tur,na, necessario infertur altera. Qui nominat Patrem,auditoris animum statim conuertit ad Filium, qui spiritum ad spiratorem, etiamsi aliud nisil adi at. Quare hae duae enunciationes, Vnus Deus Pater, Filius,& Spiritus S. ,Vnus est Deus Pater, et si in Ampunt neutra alteram excludere edρο- tius altera alteram inserente. Praeterea γt in concilio
Sormiensiparum quidem Catholico .sed ceria ab iclis laudato declaratum extat , haec de unitate Dei lata non ad de Bructionem diuinitatis Filii re spiritus edad pro ligationem idolorum pertinent. Lege . obsecro,idius tropositionem 13. t explores,quamlatio in eius iudicio starese dicant. Prosus illius Unodi Patres ast putantur D. Hieronomo , qui in E 2M erba, Praeter me non est Deus,ita commentatur. Absque me non est Deus quia puer Christus quem elegi, in me Deus est, te quo se pra dixit, ce puer meus,quem elegi, et Elus meus,quem pusicepit anima mea, iudicium gentiabus proferet, in nomine eius gentes seperabunt. Nec dicit se essesolum,sed praeter irtutem atque Apientiam suam nullam esse externum Deum, deorumque multorum opinione oe simulacra condemnans. QMd, inquit ilis mei. Zt paulo post in i Jud, Qui extendit caelos solus. Non excluditur,inquit,Filius ab extensione caelo m. Omnia enim per ipsum facta sunt, sed.Yrsaepius diximus,excluduntur idola. Nam in Prouerbiis,ex persona Christi Dei birtutis, Deique pientiae dicitur, Quandoparabat caelos, ego cum eo Gram,cuncta componens. Sed nec istis faue, veteres illi,
qui propter auctoritatem principii sue pMstanti η
40쪽
ause, omnem eminentiam μου Deo Patri tribuunt, ,el ad ipsiim solum sisas preciuiones dirigunt, adeὸ t Sa--οfatenus apud Eusebium non dubitet ismnos Chri- EUIA. so disios nouos ,si que tempestate editos vociserari. Hia. e. IV. Nam prisci illi nostrae religionu aumresseruiebant tepori,cuius gratia multasilentur,quaep een, cumρ- dido res ad amusiim exploratur, necesse est adiicere. Epiph.hensis restondet Epiphanius contra Arium. sic Carolus LMagnus in stagmentis de ritibus Ῥeteris Ecclesiae. Vt vetere; ad adytum Patrem altodirigaturqratio, cum totius sev sota parrectae Trinitatis,sicut naen diuinita , ita aequalis h dirigebant nori π glorificatis debeatur,id Apostolisne ister eos precessura ordinante spiritusnxerunt, i qui multorum deorum errores nius Dei praedicatione nitebantur euellere, Fb Trinitarissacramento, ni persenae insicrificiorum ritu plicare decernerent. Ne qui unum Deum, ob Drum deorum errores extis pandos praedicabant,in pluralem diuinitatis numerum incidisse arguerentur
ab iis, qui instabili patris c Filii cr spiritus senato sterium ignoratarit. Resistime ergo constitutum,Ῥt quia Pater is Filius spiritus senectus nius desta tis nius naturae, nius substantiae, nius deniqueρο- testatis exstant, Ῥna ex eispesna, propter nitatis osterium retinendum in surificio inuocaretur. Nec alia magis debui nisi quae prima est,in qua duae ceterae
naturaliter ex uni manentes. Interea re Te id in Amxentio Mediolanensi reprehendit Hilarius . Etsi enim In epistola cum ipse, tumplerique Prisiorum nitatem Numinis ad Auae
in num Parrem interdum, dit docui, retulerint, μαε-ύιον tamen, plenam totam causam in eo positam nunquam existimauerunt. Nam nec re era ea, imb