장음표시 사용
41쪽
M DE s. TRINITATE Ioannes Scotus disputat. propria Propria cause est identitas singularitasque essen- causa, cur me,quam nobis non obscure insinuauit Deus,cὰm Pa dinus De'. tribus diceret, Audi Ora i , Dominus dy tui Iehuε unus est soc est,ens Ῥnu,siue essentia na. ΗΙ.ec enimeti nominis Tetragrammati Ῥis alae notis, cuius cais si tres persenae re ipsa distine Eae dina res creduntur nu- Philip. r. mero. QDm etiam nobis declarauit Paulus, cum Chri
uinitatis diceret. Forma quippe Dei lenitudoque de
talis nihil aliud esse poclunt,quam Patris essentia,qua
prae itum Filium Dei ociferatur.Nam etiam Paulus I e Dei nomine propter originis principatum, aut, ut
Amb.lib. 3. ab Ambrosio annotatur,adispostasio distine hone, Pade s. spir. tre intelligit. Patris ergὸ essentia e forma laeplena cap.ra. di initas, forma quoque en aut essentia silij. Quod de
spiritusandio eodem modosentiendum. siquidem Pater non aliam,sidipsi limam substantiam trique citra ditisionem multiplicationem e , plane perprodu- monem, t saepius demonsbramus, trisuit, neque eam' diuisitis plures essentias impertiendo Filio cr spirituis anno,instar rerum naturarium, naturam quandam eiusdem quidem speciei,sed non numera. Neque enim mole astitate corporea, tilliusmodi pati potuerit,
circumfusus est, neque in ipsem, da substantiae pro pria decim potest cadere. Reliquum est igitur, Ῥt --
, peniendo eandem numerosubstantiam,quam ipse obtinet, Filium spiritumq; produxerit. Atque ita quamuisset tres diuinaepersonae rei a distine Eae, non id tressunt dij ed nus soliisque Deus, quippe qui pr*diti sint eadem singulari lima siue essentia siue diuinit te. Hanc esse fidem Ecclesiae bo strametum spiritu
42쪽
Γ χεῖ um siripturis γtriusique testatuenti docuisse libro
alacro rebus addicam necesseriis. Superest, i diluamus argumenta, in quibas erroris sui potiora praesidia isti codocant. In primi aiunt, tprobent nomine unius Dei totam Trinitatem non comprehendi, laesilium aut Spiritum S. non esse istu Deum num Isima, quem cripturaepraedicant, vel, non esse tam proprie Deum, quam Patrem, vel non posuere eandem numero essentiam, siue non cx eadem risentia Deum Ῥnum nominari Ista enim istorum tria siunt pris cipua pronuntiata,quae eodem retibuntur,m Filio atque Spiritui eram propri que diuinitatem detrahunt aiunt, inquam, regulam esse in niuersoscripturarum corpore obseruandam, ut, quoties absolute Dei nomen tam in dieteri quam in recenti testamento auditur gnisicetur Dius Pater. Nos contra docemus animaduertendrem ubi Dei ocabulum declaret hypo sim, bi essentiam. Si enim ιυαωας accipiatur, ex mquo ad uespersenas siue coniunctim e divisim pem
tinere. Sin lamin πι- cfere cognominare , praesertim :n
nouo Testamento,Patrem,non quod is potius principaliusve Deus si aut κα- t quosdam non puduitscribere ,sed per quandam attributionem addi pinguendas sepostases, quippe qui diuinitatis totius fons existat atque principium. Qt madmodum cum Hebraei Adami nomine designant modo primum ge-ηeris nostri propagatorem, modo homines diniuersos, item etiam singulos . primum quidem hominem tanquam niuersi generis humani satorem. Vniuersosra o singulos quasi bremanae naturae aequalite an cipes. Alioqui,Ῥt nemo sanus dederit Adamum magis trincipalis,excellentisisPe esse hominem, quam res h
43쪽
DE S. TRINITATE suos ab ipso prognatos,sic nemini pis in mente, ne per isionem quidem,Ῥnquam enit, Patri Deo seupra caeteras diuinaspersonas, ab ipsa promanantes aliquam diuinitatispraerogatiuam concedere. Namsubstantia, utprobat Aristoteles neque intenitur, netue remitti tur, sed in quocunque inest, equaliter certe inest. In rebus quidem procreatis, ratione accidentium pote Fcenser, quidam excellentiae gradus,ac, exempli causi, homine homos e existitpraestabilior, cum qualitates in his recipiant quandam remissionis intentionisque gradationem Verum in Deo,in quem nultam cadit accidens, sed quicquid habet,agnatum habet atq; essentiale tale incrementum Ῥersari nudo modo potest. Ipsius enim substantia, t nec magis nec minus ta neque maiorem neque minorem qualitatem ain tutorum e praestantiam admitti quia nihil est in ipso, quod qualitatis, a se honisque rationem obtineat. Ex niuersis nempe philosephorum categoriis duae flum, substa tia videlicet σ Relatio,quamquam ne hae etiam proprie aut moωνυμ c, Deo tribue laeseunt. Hinc Deus non
est qualitate bonus,sed seipso.non quantitate magnus, sed semetipso, non magnitudine quantus Iedsuapte essentia, sine indigentia creator ne situ praesens , eLabita omnia continens, sine loci spatis bique totus, sine tempore hempiternus ,sine sui commutatione mutabilia Iaciens, nihil patiens , cuncta denique transcendens,a Me superans generumformarum, accidentium, Ῥοcum notiones. Quod etiam de substantia relatione, quas quoquo modo ei tribuendas diximus,
potest intelligi. Deus enim substantia non est,sed mairaesiquid,ac ideo nullis accidentibus sebiicitur,nec rei tione tuae de ipso assii manti unt se categori '
44쪽
LIB. PRIMUL Otit is, quoniam in Deo nullum est accidens, niue sis,queobme ab eiu substantia naturaliter,essentialiterque uentibus,neque rei a distinctis. Au igitur si constitutis funditus istorum regulam Regularis
euertentescontendimus inscripturo nomine unius Dei nitariorum
eo rehenditres perfnas, ac nomen Dei simpliciter torsu uenuntiatum non semper referri ad Iolum Patrem ,θα a. nunc ad retam simul Triadem , quae naturaliter necessarioque nus est Deus niuer1ὸrum, nunc si illa. tim ad alterum quamPe perfnarum. Hla omitto G Τert.lib. rustissimos patres in uafuisse sententia Deirin, qui in Trinit. veteri t amento apparuir, nunquam fuissῖ Patrem, AVIib. L. siempe uisse Filium,per quem Paterseri, hodie in de Trin. c. secula cuncta administrat σgeris, atqhe ideὸ appeti ' seq. tum magni consilii testamenti quoque angelum . Ο- Isidor. lib. nisto etiam Dominime e ob nomen, suo requens I. de sum. Haris,eteri Testamento, in nouo semper Christum bono. c.Ia. Peti arcere nomina u κ, quae per istud Uir. itum inculcantur, Dinaginta interpretes , Apostolos astat. uoque Euangelissas κυρίου ocabulo perpetuo ex- sisse, arque ex ista collatione apparere sententiam . aedictam Ῥaldὸ esse probabilem. Etsi enim haec m-
re nos debent plurimum, tamen ad manum habe-H agias scripturas, quae regula vanitiatem clase enim uterive Coarguant. in exordio Genesis,In principio , senes .uit Moses, creauit in caelum re terram Ecquis Fleb. r.
Paule sidissime spiritus sancti interpres ' Certe is, tuo peculiariter utad Psalmicitasti, Tu in principiorine, terram fumdasti, προ era manuum tuarum caeli. Usiperibunt,tu autem permanebis om- re a simentum eterascent. Idcirco enim laesio,
45쪽
H DE s. TRINITATE omnes angeli eius, tradis Christum introduci in orbeis terrarum. Et alteris, Elodie si ocem eius audieritis nolite obdurare corda arobra, quae planὸ enuntiantur de Deo Israel , contendis Iudaeos commoneri , dit Christi corporati, Dei per sese iam loquentu, vocem amplexen- neque se adipsius verba obdurent. Breuiter qui Vuid gloriae,maiestatu, diuinitatis Deo Israelis Esaias tribuit,ad Romanos σ Philippenses Paulus ad Christipe Oxam accommodat, sistemur omnes ad tribunal Christi,qui riptum AViuo ego, ficit dominus,mihiste letur omne genu. De Christo etiam peculiariter dicitam apud Ioclem, Omnis qui inuocauerit nomen do mini, siue Dei aluabitur, eadem ad Rom. epistola pronuntiat. Ad eosdem scribens verba sa, quae Deum to qui in Esaia certum est, ad Christum refert, Et timore
eius ne timeatis,neque paveatis. Dominum exercituum
ipsisni sanctificate. ipse pavor esto vester, π ipse terror P ser, erit vobis insane tisicatione, in lapidem au . tem ossensionis cir petram scandali duabus domibus Idaei. Et profecto Christus iam Ieptimo Esaiae capite declaratus fuerat Lmmanuel cuius gratia Iudaeis es feret resistendi A ίbriis,decem tribubus, cunestis denia que hostibus . Ac eo respexisse Uidetur beatus ide D. meon, cum de ipse virgini diceret, Ecce positus e i hic
in ruinam mi resurreectionem multorum in Israel, insignum, cui contradicetur. Sed reuertamur ad 'Paulum. De eodem ad Corinthios accipit, quod in Nummerisseribitur, Iudaeos afluentibus 'vulneratos con tra Deum murmurasse. Ad eundem alibi restringit γerba Dauidis, Uendisti in altum, captiuam duxisti c. ptiuitatem, dedisti dona hominibus . atque his pro te Christum triumphantem in caelum Uendisse ac cun-
46쪽
LIB. PRIMUS. 3 irim fuisse Deum,qui Dauidis tempori in altum ascenderat,potentiasua aduersum hostes Iudaeorum patefacta. Hautem audias reliquos hanc ipsam eandem
tenuisse idem quod in lege legitur, uosum qui
te eduxi de terra 'nti, Iudas Apostolus de Iesu in- Exod. io. terpretaturnominatim. Et Ioannessoriam Deseden- Ii d.b. tui lio. quam oculusvis Uurpauit Eselias, maiesta
tem fuisse christi ait Atidemque in inpocal si illud Ioa'.ri.
Esaiae, Ego sum primus cr nouissimus, Christopasiim h -ς--- adaptat. Noli sinquit timere, Ego sium primus eir no- V hi Simus iuκs C fui mortuus.Item quae in Exodo Apoc Istribuntur, Q id est, misit me ad os , hoc est nomen Exod L
meum,in reternum, σ,Omnipotens nomen eius , in ,- Σxod is.
num constat Ioannes. Eaec enim dicit Deus qui est, σ7ui erat, π qui enturus est,omnipotens. Sed quid iniscipulis citandis moror, cumpraeceptor Christus fa- eatur oraculum Malachiae oce Dei expressiim , Ecce ta o mitto angelum meum,mpraeparabit iam ante . .iciem meam, hanc habere sintentiam, Ecce ego mitto
Uesum meum ante faciem tuam, qui praeparabit ia am ante te, Ῥt quod Deus apud prophetam de se M l 3. intrauera Christus, i de se dicitum surpet,Ῥr quod M lib. Isopheta in Dei loquentis perstna dixerat,Christus in 'umsam, quae suam ostendat, transtmutet. Multa aliabanc sententiam aggregarem,nphaec mibiplus sa- . viderentu Uscere.iod autem ad spiritum sn-moeecta in sine Actorum Apostolicorumproditur. e spiritus s. locutus sper Esaiam prophetam ad ι fros dicens, Vade ad populum istum, O dic.
o audietis. Hanc eo prophetiam, quam illo em postolus Paulus a syrmat a spiritu s. pronuntia ,-ὶ Deo esse commemorari.
47쪽
1, Et audiui,inquit Esaias, oce domini dicentem --,3 mittam, quis ibit ad populum istum, dixi, 'M πο,mitte me,Vade,ais, Cr populo huic, aure auri metis. Et psalla ipse dominus ait, Et conuerteturn finabo istos, c statim propheta, inmusque domine,, e Plenaesunt talium exemplorum diuime literae, t cum Paulus ijse quos templum Dei nominarat,alibi templum appellat spiritus inem , quae dona Dei noloco altero spiritus Iam ii astributiones. Ex quibus inquidoostenditur in nuncupatione domini cr Dei, etianomen spiritus ricti intelligi. Mirum autem eri,cum Dion us magnus summa eruditione hanc helestam opimonem iam olim comtauerit, poti tot secula item e putei abdisse potuisse emergere. ut ex eius multis
,, etiam libris disicussum a nobis, demonstir uum eli ni- is uersas diuisitate diζωι Dei appellationes non secun ,, dum partem sed de uniuersa,totalefeci plenhur ,, deitate ab oraculis praedaeari. Ac omnes sine di in-EMne,absoluse,citra comparationem,omninὸ denique ,, toti integritati perfectae Ῥniuerseque deitaris attribui. H Igitur tin Theologicis efformitionibus meminimus
i, qui de niuersi deitate minime fatetur hoc dici, bla sphem '
48쪽
LIB. PRIMUS. 3 V6em in est,m abscindere nefarie audet nitate nitam perfeciissime subiicerem reliqua,quibus praeclare Linc cris testimoniis communiuntur,nisi liber diem retur in manibus. Adiunguntsuam causim redundaresignatistabulis. Apua Ioannem, Haec est Ῥita aeterna, γι re cogno Trinitario
scantiolum verum Deum, quem misisti Iesis ac sed μ
stum. Et, Nobis Ῥnus Deus Pater,ex quo omnia, ν nos in ilium, cr unus dominus Iesus Christus , per quem IT omnia, nos in istum, nus dominus Iesus Chri I Cor 8.stus per quem omnia πnos per ipsum. E. Vnus dominus, nasides, num baptisina, Unus Deus, σ Pater omnium,quiseupra omnes, per omnia, in omnibus nobis. Denique nihil esse frequentius in Evangelicis Apostolicisscriptis , quam t nomine Deisolus Pater intelligatur . n Hirenaeum sepe conclu- Hiri lib. s. e. sisse aduersum suae memoriae haereticos Patrem Christis Ia solum esse Deum Israelis. Nec ab eiu ententia disces lib. a. c. sisse Tertulanum contra Praxeam, neque in libro de tib Trinitate. bi Filium negat esse Deum simpliciter,sed G ex adiungi lane. Clementem quoque, in constitutioni bμ' Apostolicis appeliare Patrem seupra omnia Deum. Clemens Idque'ueniri crebri cule indietustiorum patrum tia lib. a. Con bris. Atqui non animaduertunt sporum similiumque copio σtestimoniorum longὸ alia esse consilia. De patre ait ob yc-I7. Augustinus tantum modὸνos ultis intelligi, quod AN dicitur,Vt cognosiant te Ῥnum erum Deum, di que ira ad Pa misi h Iesium Christum, bi nos subaudimus,etiam Ie- scentium sem christum 'erum Deum, rut haec sitsententia. Te Ariaηβm cr quem misisti Iesum Christum cognosiant dinum mi moeum. Epiphanius autem. Dixit γnigenitus Epipha, mTPex Uno niteo Pater,solum verum Deu, b
49쪽
D DE s. TRINITATE ne multitudo Deorum putaretur. supra etiam respon-dimn Ῥeteres propter authoritatem principi ve nos minasse solum Deum Patrem. Qimd ad Pauli loca
paulo ante commemorata pertinet, hac elogia, Vnus Deus Pateria quo omnia,Vnus Dein Pater omniu,
quaque multa alia per singulas Euangelistarum Apostolorumscripturassimilia esse contendunt, nihil aliud pro sedio insinuant,nisipersona Patris a reliquusingularem distine honem proprietatemq;. Nam dum
confertur pater cum Filio S.Spiritusuus cuique titulus per quandam attributionem, non autem natura,
cor sepe solet asi nari. In promptu ebi Pauli zλο . Graiia domini nostri resiu Christi charitas Dei m communicatio sine ii spiritu; sit cum omnibus iobes. Tribus potestatem, verbi, tantum differentem non modὁiribuit Paulus ed etiam patri Filium numeradoprae- . . ponit, σ tamen nominibus ita eos distinguit ,γt Dei inscriptionem Patri Uignet . atque si reliqui dij non existerent, Filio domini nuncupationem, quasi ea Pater Spiritus non communicarent. in 'd contra Arianos iampridem ab Ambrosio m Ioanne Damasi r. Cor. s. noin epistola de Trifagio annotatum est. Apostolus,ita A mbrosias quis Ere, sepostases ostendere distinguereque volens, hib.I. de si . ai Nobis autem,nus Deus Pater,Vnus dominus Chriaee cap. r. flui. Non quod non sit Deusfilius, neque quod non sit
dominus Pater. Nam nomen etiam Spiritus conuenit
maxime Deo Patri, tamen quando ab Olute dicitur. non dubium,quinflus spiritus anctus propter auri butionem intrastigatur. Si enim hoc loco non excipitur' pater, eo qWod Filius Pocetur, unus dominus, cur excipiatur Filius,propterea quod Pater dicatur Vnus
D eus ' rodem plane modo restondendum est ad a,
50쪽
LIB. PRIMUS. quoa eteribus obiiciunt. Nam ne multitudinisaeorum Nostri, qui ad eam expugnandam omnes intendebant toros, seu litionem rudi adhuc Gentilium populo ingererent,soli Patri diuinitatis titulum tria buebant, referentes verbum s. spiritum, irtutes Patris eιο m vicissiparabilesque a Patre,ex quo σin quo esserit,ad ipsum t ad fontem atque principiti.
Quod enim silium a diuinitate non excluderent, teis flanturio pleri me externi etiamsicriptores. In quadam Epistola Plinius Iunior=ribit ad Traianum Imp. se irrogata quaestione atque cruciatu accepisse , Christianos antelucanis horis solitos conuenire Dmnos Christo Deo canere. Paulo poti Lucianus , qui dictus est Atheus , in Peregrino prodidit Christianos eiuratis diu Graecorum solum Crucifixum adorare, σ in Philopatri,iurare alte regnantem,magnum,gtherium,Filium Patm. Et mox ucem incorruptibilem, inuisibilem,incomprehensibilem. Symmacbus Pontifex minor idolorum idem publica oratione, quam ante Valentiantinum habuit totius senatus Romani nomine,peroravit. In Hireneo autem π quibusdam aliis ,et. Hiren. lib.
stioribuspeculiariter obseruandum est illas dissutasse s . primus contrasui aeui haereticos, valentinianos praesertim,qui decim capi patrem Christi aiebant non illum esse Deum, qui per tib ' ex AriMsemm prophetas olim esset locutus ,sed quemvis plura σEi m potiuι, quem ipsi excogitarent, π peregrinis testimoniis
barbarisq Ρnis ocitarent. Mirum igitur haberi non votiolica
d bet si ostendant eundem istum Deum, qui peripsss' rum Eces locutus si Christi esse patrem,perperam; alium fingi siarum pro Deum: si toties colligant non alium suisse istaetu bat nisu Deum, quam qui Pater sit Christi , si multis capitibus esse Ἐerum