장음표시 사용
691쪽
tionem eontinua et nega, secundum aliam rationem concede. In homine diuersitas partium habetur vel a formis substantialibus diuersis: vel a diuersis accidentalibus. Quomodoeunque habeatur haec diuersitas , ratio talem diuersitatem constituens principaliter significatur per has & illas denominationes harum S illarum partium . Cum igitur vel form substantialis capitis, si detur, vel ae- accidentalis, vel utraque di itinguatur rea . liter a forma pedis, quaecunque illla sit; r cte dicitur caput realiter distingui a pedibus . Quia in aetberogeneis denomin
tio diuersa habetur a formis dissimilant
Dices: in statua aurea vel marmorca non potest recurri ad diuersitatem sorinae: in Sta-rua datur caput & pes, & caput non est pes; ergo etiam praescindendo a sormis dissimilibus datur dillinctio inter partem ci partem eiusdem continui. Res p. negando maiorem . Etiam Statuati infinita alia arte facta formis constant in suo genere anherogeneis, qu* dicuntur per ordinem ad formas aetherogeneas naturales , ata igitur in statua istinguitur captu a pede sicut in homine. Et scut in statua non est aliud marmor eaput, aliud pes , ita in homine non erit alia caro caput; alia pes sed di io statua idem marmor erit pes & cλ-pur, & in homine eadem caro . Obiicitur octavo. Relatio causae & essectus dicit disti uctionem realena; inter pari scontinui datur relatio caust & cfluuiis; ergo
inter partes continui datur distin tio reali S. Maior est e dena: minor Frobatur in flain-
692쪽
De constit. contiatii. via, quZm supra accendimus , excurrente
per flum bipalmare. Ad intelligentiam penitiorem dissicultatis eoiasdera flammam in medio fili quod accenditur , illa flamma est. di flamma qui eorripit aliud dimidium, non est: ergo flamma quae est in primo dimidio nequit facere unum cum flamma quae erit in secundo. Antecedens est euidens. C6sequentia probatur: quia id quod est nequit
facere unum cum eo quod non est , ergo
Se. Idem sub alijs rerminis sic propone. Est in natura flamma primi dimidij eum negabone flammae secundi dimidij; ergo famina secundi dimidi non facit unum cum famina primi.
Hoe idem argumentum mutatis nominibus facies contra continuum quodlibet successuum. Puta primum dimidium holae est, di non est secundum dini dium eiusdem. Immo primum dimidium hora: eo existit citu egatione secti di dimidii horae , ergo iniet primu ec secundsi dimidiu horae datur distinctio realis. Anteeedens est euidens: coasequentia, probata est supra Resp. dissicultatem continui magis apparere in successivo quam in pei manenti. Est
tamen verum non magis disi ii sui partes in successivo quam in permanente. In perma nenti ut ex pluribus sat unlini dubent illa plura esse, di simul es e. Puta vi ex pluribus guttis fiat una aqua, debent esse di simul Iu continuo autem succcssivo ad hoc ut eT pluribus fiat . num debent quidem illaese, non tamen simul elle, puta ut ex duobus di nudiis horae : fiat unum tempus , de utcst duo illa dimidia, uon tamen simul
693쪽
εω nissput. α β ιυ. Nine ex eo quod quando est primum dimisedium,non fit secundum, non recte inferes 1 fieri unum ex primo & secundo. Ad argumentum informa οῦ concessa maiori nega minorem. Ad probationem dictingue : existit prima meditas flammaeonon existente lac da pro ea differentia temporis pro qua requiritur vi saerat umim: nega; pro alia disserentia temporis: eoncede. Ignis
qui accenditiar vel contiaciate Meenditur vel eum interruptione ; si continuate accenditur numquam cst seeundum ultimam terminationem nisi toto sto absumpto ' si eum interruptione: ibi est ignis secunὸum ultima terminationem, ubi interrumpitur aeeensio. si post interruptionem ulterius pergi t flamma ; ex flamma quet de nouo si et prae exi stente una:fit sicut ex duobus aquis una aquac di quemadmodum in aqua qlaar fit ex duabus aquis non remanet actu haec & illa aqua: ita in flamma quq sit ex duabus flammis, noli remanet haec & illa flamma, In tali autem casit interruptionis flamma prior est causa
posterioris ' relationem autem causae ad eia fictum non retinet eum eoalescis in unam ἴsicut noti retinet esse quod erat: ut patet ex
dictis. Vbi autem sine interruptione fit pl- dicta accenso et eausa flammai quae corripi istum, est vel eandela quae filum accendit,uel quilibet alius ignis.
Instabis: ergo eausa quae non est, agit. Probatur conloqueritia: quia dum accenditur vltima medietas fili, candela extincta est;
ergo ulli ima medietas flammae est ab igne
694쪽
De onstitui. continui. 6ς probationem die flammam quae eorripit ν ἶ-timam medictatem sit & fiamma quae en ripuit primam non esse duas; adeoq. salsum est non existere ignem quando est imum que corripit ultimam medietatem fit. Tota ai-
qui uocatio in hac materiaest in concipienda identitata leo vestare tum illius fiammartum cuiuslibet alterius continui. Norrentiri debes concipere identitatem seu'vni a te.ntei indivisibilis , sed unitatem propriam rei diuisibilis, in qua non datur hoc & illud: se' hoc quod per di tiisionem aptum est dare
hoe 8c illud. Si igitur bene concipis flammai Ilam quae incipit urere filum & flammam quae abso lint,cise vitam, rei se intoli iges ignes ii accendit frum est existere flammae , quartotum situm absumit: coexi stere autem
non indivisibilitur', sed divisibiliter. Ad illud de iero pore idem die. Prima
medietas horae coextitit negationi secun , . quencgario sit pro liba dictetentia temporis,miae requiritur ad diuisionem : nego, usgatio sit pro alia differentia temporis .cmitte. Urm primo de secundo dim id io to- eius successivi sat unum non debent primata secundum dimidium sit 1i eo existere , sed unum post alterum fluere. Vnum autem post alterum, non realitet via i & alterum;sed per relationem eiusdem diuisbilis in plura, ad varias dilletentias tempori et vel realis vel imaginar ij, hoc est ad varaos motus veI rearetes vel imapinatios quesbustum comParaturi
695쪽
Expediuntar reliqua circa quantitarem. EX dictis tota hac disputatione habes ex
duabus sententiis quarum Vna continu- .um eonfiat in punctis Zenonicis , altera expunctis , ut aiunt , inflatis, quamuis utraq.
st salsa, primani tameni e sic longe probabiliorem secunda. Ratio est quia prima dum ouit indivisibilia retinet in indivisibilibus propriam ratiouem indivisibilium, deoque sibi non contradicit : secunda autem dum indivisibilia ponit & eadem infla t vel reprimit prout oportet ad tuendum quod dicit, destruit in indivisibilibus veram rationem indivisibilium. Nam indivisibile comminsulari spatio diuisibili repugnat in terminis. Sermo enim est de indiuilibili materiali, adeoque vero & reali corpore ι cuius pro-yrium eli es. in to eo commensurabiliter
Preterea est omnino contra rationem cor αporis esse. totum in toto , & rotum in qualibet parte totius spatij diuisibilis r quod tamen dicitur de quolibςx ea punctis inflatis
Puta viaicum punctum aeris tantumdem loci oecupax quantum mille puncta terrae, id'. per ubicationem indivisibilem,& conseque ier aer est in toto illo statio tu quo ι sentvi ille particulρ terrae, ita ut totus aer impleat totum illud spatium, di totus quamli vel partem illius spatij, quod a tota terra totum impletur,& a sngulis partibus seeundum singulas partes sui. Et quia nullum cst orpus quo on ics; dati aliud natura sua
696쪽
De constitui. eontinui. 663rarius .Posset punctum alicuius corporis tantum spatij implere, quantum totus mundus,& tamen esse indivisibile quod est ineptum
ex terminis. Quod autem aiunt , punctum non esse corpus, sed punctum corporis, seu vnum ex indivisibilibus conflantibus corpus: est mirabilius: quandoquidem unico puncto corporeo, hoc est ex materia consante & forma , repletur impenetrabiliter spatium , quilibet corpori par: ut possit ese In omni rigore metaphysico , verum illud. Senecae : punctum es in quo Franamos,
Insuper rationes quibus huiusmodi puncta explicantur a nonnullis nequentit sustineri. Petitur enim granditas N paruitas puncti a persectione & impersectione corporis quod constat' ita ut quae persectiora sua ttumidioribus, lus imperfectiora depressioribus pulictis constent. Hoc autem falsum esse inam festum est : nam contingit substantia corporeas imperfectiores,esse rariores pcrie ctioribus. Puta aer & ignis quae sunt oletne ta longe rariores sani quibuslibet mixtis; nam quis dicat lignum esse rarius igne,adeo que quando lignum comburitur materia
transire in partem substantiae densoris: & tamen certum est transire in partem substan impersectioris. D. Thoitias ubi gradus senstibilium ponit , ponit pro infimo Elς
menta, ab elementis ascendit ad mixta nutavi uentia; ab his ad viuentia. Si igitur cur pora quo perfectiora simi eo maioribu puctis constantur. oportet ut in comae si τelementorum in mixta, punctum mater aequod erat in clemento, acquuar ubietati s ς'
697쪽
maiorem in maxi adeoq. quodlibet mixtust rarius quolibet elemento. HS c contra aliquos , non contra omnes. Multi enim
punctorum rumorem non metiuntur eX perfectione eorporum, aientes , & rationabilirer quidem p raritatem & densitatem aliunde peri quam expersectione entitatiua cor
Ulterius e non est verum ubicationent maiorem esse meliorem, nam etiam quae e5tra naturam rare sunt, ubicatione aequirundmaiorem nec tamem melius ubicantur cnm
tbieantur violenter , quam cum se habenpseeundum naturam. In huiusmodi rebus bonitas di malitia dicuntur relative ad finem subiccti, di illa accidentia dicuntur meliorat vel deteriora , per quae melius aut deteriusti habet subiectum in ordine ad suos fines.. Tuta si quis quateret: uter est melior mo- us tardus ne an velox ' Si bene respondeas diees : uterq. di neuter. Neque velox est me iter Testudini neq. tardus est melior Aqui-quilae: sed & tardus melior Testudini.& velox melior Aquilae. Eodem modo : utra ubicatio est melior an insens an modica ZVtram. & neutra ' ingens est melior Boui , modica est melior Rane, nec modia est mclior Boui,. nec ingens melior Rame. Ratio autem a priori, in fauorem doctrinae quam bic obiter impugnamus, est inepta. Dicitur enim v bicationem ampliorem exigi ob a quivalentiam unius rei,pluribus. Quasi .vc-- res quae in persectione pluribus aequitiario etiam, aequivalerc debeat in oecupatione laci. Non est necesse quod quidquid plurranimo de via Eersectione diuina, i siua -
698쪽
liter plus etiam patticipet fornialiter da qualibet alia. Puta non est necestu τοῦ quaelibet ereatura perfectior altera, eo phi dtr-ret qnam altera uHo est perfectior. Est elii icertum viventia imperfectiora diutinc viue re persectioribus: & Angelos inaequales ἱ- qualiter vivςre seu durare , quandoquidcinsinu tereati simul in aeternum erunt. Dieerό autem quod perfectior plus duret impersectiori,quia quodlibet instans ipsius aequitia-let pluribus alterius est extra ren cum v ccr-que simul creatus si, & neuter umquani do sinat esse, adeoq illud instans tumidius inepte excogitatur in altero ut diutius vim t. si autem de ratione persectionis creatur vnon est plus partieipare de aeternitate , ς userit de ratione eiusdem plus participare de
immensitate ' Quod si de qualibet petiectione diuina formaliter aeeepta plus parti-eipet ereatura persectior quam imperfectior debebit quaelibet creatura persectior esse sapientior, misericordior impersectiori: adeo
que aer erit sapientior aqua , . quodlibet mixtum sapientius elemento, & sic de caeteris: quae omnia a sunt inepta ex terminit; nec venire possunt in mentem hominis plusquam superficialiter philosophantis. Denique quid sciendum sit de minimis
indicatum est supra: ubi ostensum est homirni utenti nites lectu aeque laborantum imminimo , ae in toto Oeeano. Et conse' uenter eadem prorsus facilitate dires in bii V li non esse actu, sed pote uti a duos pedes az in mini 'o non esse actu , sed potentia duni partes eiusdena . Atque haec de eontii Πτ
699쪽
In libras de mundo,o Cario.QVAESTIO L
- mTl VNDVS est eompages e Coelo, tua tibi terran; eoagmentata , di ea iis
naturis , ouae inter ea continentur. De hoc quaeritur, an sit unus, an plures. Dieendum est I. Mundus est unus. Con- elusonem hanc probat D. Thosaas r. parte, quaest. 7. art.9. Probat autem ratione alta iasma, di a priori; desumpta videlicet a sapientia conditoris. Mundus ut sit sapient eonditus debet in eo dari ordo eorum, quae sunt in ipso, ad se inuicem, & eorundςm ad Deum : sed in ordine huiusnodi consilieunitas,ergo si est sapienter conditus,est unus: sed eertum eli esse sapienter conditum; ergo eertum est esse unum. Minorem probat:quia unitas consistit in hoe, quod omnia ii ter se sita colligentur , ut sibi inuicem correspondeant, di, per 'uiusmodi corresponden inconditoris sui sapientiam monstrout . Nam seire ordinare ait Issillusophus , maxiMe en sapientis ,
700쪽
De Mundo 66' Confimat suam hane doctrinam Doctor Anselicus animaduertendo, quod ij solum posuere plures mundos , qui unam imundi causain eamque sapientissiuram ignorauero. Inter hos fuit Democritus, iiq. 6innes, qui
ex sortuitu atomorum concursu fieri omnia
opinati sunt. Quae autem casu fiunt, inordinate fiunt. Eandem hane rationem affert Ihilosophus ubi unitatem Mundi probat ex unitate primi mouentis omnia propter seipsum facientis,& ordinantis ad seipsum, ut ad vi timum finem. Si autem omnia ordinet ad seipsum , neeesse est inter se ipsa ordinari,
cam inordinata non ordinentur ad unum.
Rationes huiusmodi probant non ti, domundum esse unum , sed non posse esse, n sit unum. Nam implicat heri multa non otii nata ad unum ab eo , qui omnia propter se metipsum operatur et hoc est a Deo. Et coit sequenter implicat ea multa, quae fiunt, non habere unitatem, quam hic propugnamus. Diees:diei solet Deum posse facere mundos non tot quin plures; ergo non implicat
Resp. negando consequentiam. Etiam illi Mundi non rot quin plures essent unus mundus vilitate illa, quam supra erplica
ii imus . Quando igitur aiunt este possis biles plures mundos nihil aliud intelligunt, nisi possibiles esse plures creatura , di plures collecti creaturarum similo illis collectionibus, quae de facto sunt. Plu
res autem illae colle tiones haberent ordinem inter se , & omnes ordinarentur ad