장음표시 사용
121쪽
FUM. VOLeffutiro par erat, sed nec etiam quod ex aliquibus animalibus prolem et ille gignat. Nimirum ob eu, quae
modo dicta sunt, etiam recte se hanet, ut honoremus, Venereinurquo istaec Numina, et quidem magis quam simulacra a nobis iacta, et novos Deos; quia res veteres semper connectuntur Cum rebus omni veneratione dignis ;nova o autem non item Do motu ve- cAP. xxl. ro Deoruin ita oportet Censere. Neque mino is Ἀκμenim putandum est eos nullam aliam quia AEM-
Occupistionem habere, quam per ius-nitas vias, et loca iro, et rc dire, nil quam quiescentes; etenim aut est invita semper beatus is , qui vagatur prandii quiete carens, aut immobiles Dii censendi sunt. Necivo certamen
aliquid , aut quidpiam Duiusmodi ad
eos pertinere eoneipitur; simulquo illis neque indigentia, atque εocundum ipsam naturam nequo labor incidit . . Etenim ex salsis opinationibus certamen ad Douin pertinere concipitur, quemadmodum certamina Phoebo Paeoni instituerunt. Atque ita ita aliis atquc aliis pro aliis atquo aliis principiis, quae neque extant, DPque
ratiotio concipiuntur, caelorae res Cimca singulos Deos salsae sunt , Dequo unum quidem re vora saetum est. A
quo id ipsum paritor dieondum est decertamino; quemadmodum nos et dotali vivondi gouere , quia etiam mO-ium habet, diximus a Quare et substantiam Do rum unum quidpiam cum Astris, et situm idem aliquid esse ulique dicemus : quod enim de loco in locum movetur , unum quidpiam esso oportet, ac non multu; ot quod vivit, semper idem aliquid esse omniet, ac
non multa similia Quin etiam secun- C p. xxia dum expositam ratiouom huiusmodi Moti tuis
Deus vicissitudinibus obnoxius , dum iisdem proprietatibus constat, contingit
122쪽
Lin. I. καρ Mν II omnino verbum non modo residua plementa , sed sonsus ei iam iure in laniani.
Quamdam enim puris intim concinnahant Stoici, dum sabularum, quas Poetae Theologi recineratii, in iei p--
quam alamo m et O tinues i eis . aut ndsimiliara minioniatis. Tab. VI. lin. a 6. ei seqq. Quis auton ignorat sparentas esse fabulas, in quibus ad terram. atque ad homines Dii rei e Mnua narrantur 3 Evolvo libros Metamorphoseon, quos conscripsit Ovidius; ibi enim plurima Meuroni exempla; nisi sorte sussciat castorent, et Pollurem memorasse, qui alternis occidebant, at lito Orieliantur, Pt alia huiuscemodi. Qua Drepti r qtiae signa Numinis alicuius adventum praecederent, diligenter volores descripserunt, uti notat Apanhemius Da Pro L Ntim. Diss. Ul. v. 425. et seqq. Lonuini 1 o. , et cl. noster Ardilius in Dissert.
Stire i niti risti mi poli 3 88. litas ita tuo Philodomi potius montem, quam verbum interpretati,
οναρ διιν, os si vertimus; siquidem sabulorum commenta, si Poetas simul, stoicosque respicias, sunt, ut cum Tullio loquamur, piartim icta operia, partim ostiatim Iomero. De ML mori L. I l. n. 55. Caeterum verti citum potuisset: pDomnum pomuiram etino uo , dicore. Id autem pertinet quoquo ad se itiens xcvuα, aseu neo otium, Vtiou ex olistiuus animoliatis proiam es tuo Deus gi til. Si enim vel untini Hesiodi Theogoniam pereurrus , itinii morae tibi occurrunt hi litismodi sabulae, quas Stoici quidem laudarunt, Epicurei autem stitia commentis sqtio, ut Ciceronis verbis utamur, dixerunt. De ML Deor. L. I. c. 8.1 in. u. ζ in J. Nis logitur in αυτο Errorem dormitanti tribriimus librario Lin. 5. et seq. - χατασαυας ανα ω atin tiοη , Si κ ψα istud innotuisset Gassondo, qua is erat propensa in Epiculum voluntate, libentissime inde argutiiDiuuii, desumsisset ad hune Philosophum ali itio impietatis erimino assolvendum. Videtur enim Epicuri schola non Deos, scd Idolla, Vtities viriana moramiantitim Rominum, contemsisse. Id Gassendus suspiratus quidem suerat . aut potius ausi maverat; sod nullo scitis evidenti veterum testimonio dosensionem stiam roborare potuerat. I ide Uiliam Apieriri L. IV. e. 5. et
seq. Foriatio vors ox linillam di Epicureorum sententiis id utilitatis Divina eliciebat Providentia, tit Genies ad detestandam idololatriam sensim pedetentimque deducerentur, atque ita per iiDos impios homines Deilior verae Beligioni propagandae via pateret. Vido Uraes. Caeterum Cli sippus , quem semper N. A. inscctatur,
adeo in eolendis diti minum simulacris superstiti tis ortit, ut ad obscoenani quoque Iovis inhulam illustrandam sexcentos sere exaraverit versiis. Vide La 'ri. L. vlL s ut 188. Lin. 4. και τους νεως Θεως ). Partim orthographus, partim nos haec verba, uti vides, restitui mi , ut Philodemum sequeremur Stoicos perstringentem, qui praetor Θεως παμὴ ras, Deos Consentis, etiam Δο i M. Genios , atque Fr ris, Semideos, honodiatium praedicabant. Istos praescrtim noυ os nuncupat Phi
et M oes. L. VII. segni. i5 . Consule Vlutarchum De PDeis. Fh Ios. L. I. e. 8. ei Philostratum itinerate. Prooem. Quam opinionem respuere etiam per Vellei uiu videtur Tullius , tibi de Chrysippo queritur , quod mes iam turbiam con 'me i Diorum Deorum atque homanea Mitim vim, qia -- moriati alem Massent cons utiti. Do ML morum c. 35. Porro Spartam hanc diserto adornavit Lipsius in Moteoram Philologia L. I. c. I9. et seq.Lin. 5. et seqq. αti συναπτετα. x. Pergit Noster Epicuream Neologiam presso, ut altant, pede per-,oqui. Neque enim Epicurus Deo eontemnendos osse docebat; sed potius ab oti contemni artiatralia iur, qui ..eis re- πρ λων-- - προσκατι. IU Opinionos Diis ratiplicat. Laertitis LX. soam. 125 Quamobrem modo περ. - - . modo etiam πεμ μιο πα qibros e seripsit. Ibidem segna. u . Horum porro volumitium non solum Plutarchus memitiit in Comm nriaria , qtiou non possit iuri aurai Dor sociandum Epicurum , T. a. p. Iio . Praria. Isu4. sed Tullius quoque, his verbis ustis: M o Iram da stinctilato, do piolaia vi O ritia mos Ita a seripsit Epictima. f. morram L. L n. 335. om o , idem stiluieit, irariis Dettiimr, ne Coran nitim , nul Scti Ooliam, Ponti es Maximos, tidire dictis , non stim Vtilatismi r e omnMm itini tis mi ionem. Huiusmodi autem venerationis nullam aliam prodidit muscim Epicurus, nisi quam Iouimus apud Philodemum, videlicet, quia est mortim ex mira Vnn,iliam, ymesamnsque
123쪽
Lin. 9. et seq. mos oxin x. x. J. Nimis soruasse coniecturis indulsisse nos censos, quod tot verba suppleverimus: sed ne abruptus interei per itir sermo, hare, aut corto similia, omnino logenda erant. Quod enim Dii 1λωιν, - direm BD, passini a Poetis dicantur, norunt profecto omnes, qui Hesiodi Thoogoniam, Homeri Iliadem, Pindari earmina, ei Orphei fragmenta saltem a limine salutaverint. Potest alitem reo εὐειν, κα επαεε ειν referri etiam ad Oriiura, atque oceasum siclorum , quae, ut modo dixi inus, Stoici censebantcsse animantia; atque adeo una eum ipsis Deos volvi arbitrabantur. Quis enim ignorat Solem , Lunam , ae Stellas passi Di diei per certas aris, retiisse Oitia γ id autem propterea respuitur a Philodomo, quod Epieurei Deum suum direrent nihia omnlom, ntitila o viationistis implicartim , minima Mhorioatim, in Oraecisiona , fortariam eoastiliom tDrsero , ut si avi eommoνerit , hemias esso non possis; voti artim doniquo motu , et aerione. Vide Cie. Da Nai. Deorum L. I. n. 5 a. et Ioa. Vido etiam Lucretium L. VI. v. 51.
Lita. II. ). Recentiores Lexi graphi σο μμ ονα- , dis emere, adserunt, atque Hesychium, et Suidam ex Aeliano illud ediscentem eii L. At primum exemplum, et quidem pia, lora Philotimo
Ibid. απα,αρισανπως ). Si in Glossariis tum eo αφυμος , tum αει στητει eurrit; αναχ ια utique sinit et M ν - , immo απα --γρο s liete legere, uti superstites litterae, et Epicureorum dogmaia tuti t. Hare enim Deos maximis Oolist Iihus replebant, qtitimque ntitiam nos ram, nisi proseeliam a corpora. et rei titilom iaci corytia ; cla cibo Hiram, et da potioni a agebant, tis eos perfunderent Voluptatutis. Ce. Da N. D. L. I. e. 4
Lin I. et seq. καθ αυσυ ) Id Epicureo homini obiiciebat Stoicus : Dotis , qtabus robus, Mutiod vititiis , healtis est 2 Viritur enim suis bonis oportet , et iratiων, qui feratus itistima est. Cio Des N. D. L I. e. s. Epietirus autem Dei beatitarem in ex ia uti iam, ac priam an a natum totam coli cabat. Ibiu. cap. 4 i. Naee igitur supplendi ansam nobis praebuerunt. Lin. 18. Και γαρ ικ - α λ. ). Ista reposuimus vecta ab Epicuro mutuati : qui ita ad Menoeceum
Picit. Episti vix Priore sensu illud verbum liste aditit et Philodemus; neque alius, quod sciam, adeo perspi-rtio eamdem 1 stiis atJon vi indicavit. Enimvero vox Παι- , uti et adfinis Πααν, etsi ad viriuiem Apollinis medicam ititor sum reseratur, iiii apud Aristophanem in Pta . v. 656.; frequentius tamen helli tam audaces amsi uni socii: iuxaiquo audito Macrobium prae raeteris Scriptoribus suse hae de re agentem: Asolio modica, υI n. Ontim orno sint huinaeo sid ris , Most Sotia duo maximi locus , iaIter quo calore
Iothis , de clomi ais sorpentis nomina uiri . Metamorph. L. I. v. 44 . et aeqq. Vide Cominium Maoniat in 'M. et Hal. Atiio. F. III. p. x8 . DodHelluin Da Cy I. p. 1ci. Filium AmriisI. L. II. p. os . Luta. 1595. Iam porro Philodemum tum ad certamen Apollinis eum irithono, tum ad ludos ideireo in Craeciam inuretos praecipue respexiisse censemus, ubi scripsit: ntiuiam Ox ita, qtino iaci odum eia brantur, eor ram n nia D tim P rimore cones itur, qu admotavim certrimina moelo Paeoni instimemn . Neque enim Deus tanta corporis agitatione Poluit adversus serpentem pugnare, quum quiete semper perfruatur; neque ad perennandam sabulae tam fidiculae memoriam ludos instituere operae pretium erat. Itaque non alia re inter opinationes fiatias totum istud cer ramen a N. recensendum dicitur.
124쪽
Liti. 23. ot seq. -υ' ἔκασωρ, Oma x. M ). Itii logimus, tum quia de Ainxtitia Via ntino nitionticiis inhia o hal rantur . et ipsae DB alias tirq ntina rationes confictae fuerant ; ium quia Epiriarei omne sabularum stitiis mentum, sive historicum, sive pbsistim id fuerit, penitus evertebant. De utroque autem sundamento, sit Od verbis modo adlatis contemnit Philodemus, vide Danielem Duelium , vi terum Scriptortim testimonia in Pinorantom , in D monstra μαμ. Prop. IV. cap. IO. I 5. et seq. Certe quidetudiosior allegorias, quae nuptio adpellantur historicae, x eat ,γεν estis aes, ph3sicas avum, σω λ ω B--micis
Lin. 26. κω κι,ν ν s. . Adde sortasse Mi Φαραχυ , mia diributidis, vel quidpiam simile; ut sermonem ad ea reseras, quae Aueior de riapi dilati Liis e Deo tollendis tradiderat; ubi praesertim ctimncia, quas per Cortamina Atinebantur, a Deci numquam expositas esse adfirmaverat. Vido Fragm. Tati. VI. n. II. et I a. Lin. 53. Pt seqq. αρτι και ἔν x. λ. , Ut Deos cum Asiris minimo volvi adversus Stoicos probet Philodemus . tui tenus plura protulerat argumenta. Hisce nune addit , quod si Astra ossent a Diis animata , simulqtie moverentur, Dii et Astra tinam stilatari iram, tintim si tim haberent; Epicurei enim substantiam Animae et i Orporis unam eanidemquo esse, videlicti ex atomis materialibus utramque eonsari opinabantur. Qua de re Cuamoriti. Θεωmvit. In eli et L Cati. I. s. ui. Quum vero talis Deorum eum Sideribus similitudo absurda esset, Stoicorum sententiam exsussiat uni iri coneludit Philodemus Lin. 5 . - μυ αλλα x. λ , Instat Noster nova argumentatione , perinde ae si dieat: Detis Miris insertus, Astrorum Misi silva Atia erit obnoxitia ; atques diam suis pruris υι ιυs, qua semper eaedem osse di laetit, ennAtrat, Astrorum moloriam adstimet: quod rerie absurdum aeque ae ridi eulum foret.
126쪽
127쪽
aliarum rerum naturam in temporibus ad res genitas pertinentibus. Est animquispiam torminis circumscriptus , inquantum eius elemonia spatium prae scriptum non excedunt; loca vero, quae in noc solio distincta in partos sunt, partito modo illa, modo ista contingerodobet, ut unitates etiam ex ipsis e memtis constantes moveri iacito concipiantur; nequo enim condensationis divisio-no solidum, aut alia motus dissicultati subiacero in loco nos, uti deceptores,nogamus. Adstranant autem Aufei existimandum osso Deos ipsos omnino non consistere; sed nos, qui solidi manemus, neque manere, neque moveri, tis ilia dicum, utiquo possemus, nisi Deorum aliquis solidus subesset. . AI falsum hoo est. Si enim Deum sngot participem solidi , uti illud regentem , et moventem, qualem re vera singit; qu modo Detis nescit imminuere descensus rerum , qtiae in stillimi frant, molestos ; quando natura fert concretionos, ac densitatos continuas contra so ipsam Si autem ipsum omnino otiosum, qua lis ot ipso ost, s et, et simul in solido ; etiam hanc sententiam nequa
quam multi comprobarunt ; quisquis enim haec dicit , irridetur ; siquidum
absurdam esso eius opinionem, et systema, omnes tacito agnoscunt . . . .
s Si enim multis ex caussis nullam otiam supelloetilom possedit, quia nulla re indiget alimiando Deus;
cogitandum non est cum aliquam ostontare, perinde ac si ipso haberet. Si voro amat Deus ihi tum lectos, tum reliqua, quae nobis praebent utilitatos, ut poto nobis quidein abundo suppotentia, Diis vero in infinitis rebus ad salutona Decessariis descientia; oportet, ut eorum, quoad potest, ipso sibi ministorsit. At enim do his iam aliquid etiam superius dictum ost. I Nunc autem Pa yr. Vol. IV
128쪽
Lin. I. et seq. tm τdis χρονυς σ- γδε-πι- . Epicurus Docis immorantia , alque aeternoa Aa pepraediravit, Laert. L. x. se . Iu5. et 159. Quare altero hoe argumento recte eonfutantur Stoici, qui eos Asiris indiderant, atque ita e siliuios t. ori a vid res genitri, Hrtin fisus subieci rani. 1 empora enim Per Astuorum crimum metimur, atque inde sertim xeniliaram orium occasumque signamus: adireque Sideratis κω ζυλακην αριBμ- --s, ad instinctionem oe crina roratianom numὰ rtim res oria facta a Platone diciantur et demonstrantur. Tim. p. 38. et seqq. Tom. III. . AEL SI NA. Immo si Dii una eum Astris volverentiar, horum υieissis intatis obnoxii, non modo temporum mensuram , sed natur m quoque rerum eorruptibilium continkoro . seu eiusdem μὴ Aip ri deberent. Astrorum enim vicissitudines Diis αγι-α. votium, seu orti ram praeseritiorent: loeorum partes, quibus ad dendum et unde recedendum e et, definirent; atque elementorum. ex quibus ipsi constant, motum perpetuo inducerent : quae omnia rerum quidem terminis cir maeripiorum , non autem Divinao propria sunt niatum . Porro tempus quid sonet Epicureo liomini , sariso prii ei ει ipsius Epieuri doctrina. Is enim arbitratus est tempus esse ιδιον mσυνιππαφα, vacirati ciliquori a Midvina . eum diebus noctibusque , et Partibus eorum connexum. Lare . Lib. X. s m. '3 Atque eodem otiam sensu illud , ravit, συμπτω - σον πτωμα- , aesciuena adridentitim, quod et suso explicans apud Sext. Empiricum A eritis Phaseos Lib. II. segm. uis. et seqq. subiicit: ἡ κιο s, m δι ἡ μον i, των - -- εσm u---, και - χ ο Moma , uti eι mianais . agro Miliona morum . et non sinμ ω ora. Quamobrein tempori non esse obnoxiam immortalium Deorum naturam, ex liae ipsa doctrina deducit Literetius. Tom α δε m per avi non at; Aod reflua M ipsis consμ itur a mus , transtietum quiri ait in clem; Tum quoa rea Maloe, id porre A indo a V stir: N- Fer ae qtivi tiram tempus A nrisa frit Mum erimmo tim M rerum motu pliari, qua quiet L. I. v. 46O. ei seqq. Quin etiam ipso Eseeurus post expositam temporis Naturam , adfirmat ea , quaa adcrerim Ocemtimotis Misertim, at a rad simiaici apoclani, non adtingere Deum, qui αμα τυ πασαν μαχα- ραπιρο suti μιτ α αρσιας, si I omnom Matis inem etim immortatim e hrahel; ali Min σοι πιγι- ναρ m. -ximum pertacta ianam pateretur. L. X. ωςm 6. Quae utique omnia Philodemi argument iionem explietini simul, atque confirmant. Lin. u. ωρ. maris ). Habes hane vocem ab Epieum adhibitam l. c. segm. 42. et seq. Immo etiam ab
ipso desinitam , sogm. 56. Ibi α σω εσον Attice pro reo Meri seu rimno , nisi aut suppleas Ois, aut scribam Oscitantem incusos Lin. 5. et sis. κατα μεα ς , Placuit etiam hare phrasis Epicuro ad partistiuria designanda , l. c. segm. 55. 56. 63. et alibi Lin. 6. μου ros Nobis primo videbatur Philodemus ita vorare σας στομως, quas Paullo ante στοι χλια ntincupabaL Etenim Gassendus , qui varia atomorum nomina, atque epitheta conlegit, ae explanavit, ι .mαias etiam s quod idem sonat, at quo Immi M ὶ oae missa rim qui m denomino tona, sed ad Epicuri mentem adpellatas invenit. 6 Phra. Epie. T. I. p. a oo. rani 16 5. satius tamen , locu in sociandis expendentes euris, duximus os α αi lior rus referre ad tinum illud, de quo paullo ante egit Philodemus, quodque ex morum et siderum, eorumque aiamentorum communione ala Stoicis propugnata esset iudi Epieurus enim in Epistola ad Herodotum αυ ι,-ητα asoreρωπον tiniicilem propriam dixerati Laert. L. N. segm. 5a. , ae N. A. frequentissime Magistri sui verba oodem, ae ille, sensu adhibere
memorant 'r σα στεμανια, segm. Ista et alibi. Philodomi pono argumentatio ad illud redit, quod si Dii eum Astris moverentur . loca unum post alterum des,erent adtingere ; noque unima ex Diis et Astrorum maioria eonalians dividi Mnaquam possot, ne vol mititis solida, vel minus in suo cursu stat ilia seret; si 'Didona di istono concretionis ex Deo et Astris eoaloseontis ipse moltis periurbaretur; sicut in mereris solidis . si, dum eursiam persciunt, in partes dividuntur, ovenire eo uspieimus. Caetoriam Stoici, quali Amphismatum ad pani tu hisee Epicuro riam animadversionibus oecurrerent; Balbus apud Tullium disertissime exponit. m N. D. L. II. D. M. et seqq.Lin. s. et seqq. ἐν imν δt x. λ. 3. Ita supplentes sententiam non Philodemo, sed eius adversaesis tribuimus. Isti enim somnistiant rutis υoltifitia ne nulla piancto res orta insemis o Mersari eiron clom Getiti imbiti e I rittit . iae. Da N. D. L. I. n. 53. et L. II. n. G. Terram vero, in qua modo mn nemus,
modo moυomtir, ab ipsis Diis frina iam osse Stoici utique doeuerunti Plutareh. 6 PMeil. Phiaosoph. L. I. α 8. Idei reo ipsam Terram adpellari Deam Mumm, iidem existimarunt, ut a Cicerone , Laertio, aliisque superius dissicimus.
129쪽
Lin. I 5. et seqq. Ei γαρ α x. ). Respondore videtur, nisi coniecturis fallimur, praemissae Stoicorum sententiae, qua Deos xoliditatis Terrae participes, et nostrorum motuum, et quietis voluti columina esse adforebant. Pi id vorum est, inquii N. , quaro non arrent Dii tot noxia, quae ah alto in Terram demitilantur' Quare descensus eoneres Antim perniciosos non propulsant 7 Novimus profecto Epicurum, quum Da MDoris ad Pythoclem seriheret, presterem, fulmina, grandines, et eae era, qua naltim iaci ratia a ipsam immitiora videtur, per concrestiones , ol eon intim Gnat ratea explicuisse, nec Deorum subiecisso imperio, Laert. L. X. segm et sy seqq. Haee Magistri stata restitutam Philodemi argumentationem satis
Lin. A . et seq. ἄφρον, δετ περ - ωμνος remν Fortasse interpretandum foret: otinatim, uti etiam se Oerra est ipsa Detis. Ita nempe purum putumque eruitur Epicuri Placitum. Nos vero ea verba ad
ali itiem Philosophiam retialimus, cuius nomen in praecedensi periit laeuna, quemque convicio lacres sPhilodemus otio, iam vorat. Fraino is ipsa Chrusippus, adversus quem plura superius legimiis 3 Quidni Tti non eo sensu otiti us erat, ut nihil ageret, tuit enim πον, νικώτατα sed otio litterato semper indulgens Neque rem p. administravit, neque rem militarem sequutus est, neque forensibus, aut aliis negotiis in Muit, neque uxorem duxit: verum anicula contentias πεντ οσιωνs εγραφε σαι - προ mois , ςHnmnim Oersus Vtiolidis scribescit. Lauri. L. VI. segm. I 8 I. et seqq. De eo utique illud erat pronuneiandum, quod de so Scipio dicere solitus erat: nunquam se minus otiosum, quam quum esset otiostia. Ge. Da os . L. III. n. I.
I in u4. πρωκατιμ σιν . Additam Ioleis vocem non reiicies, lector, ubi residuas litteras, sensum, et analogiam inspicias. Lin. 32. et seq. R γαρ rae παλ- α x. . De Deorum supellectili, quam Poetae sinxerunt, nemo . quod sciam, dedita opera, sod plurimi Seriptores obiter egerunt. Bidebant sane Stoici, aequo ae Epicurei, Eod s .... clan Diis arctim, a Riuris . h Gm. es raetim , sciscinam, tiam . Ge. Da N. D. .. I. n. io2. At haec commenta Stoicis videbantur ex illa Epieuri doctrina suere: onm m ossa Ariminum ste morum foram e siquidem omnis ciama , oi etiriatia corporis erit gradam arathon mo , ia qua λυmiri r in e tia, etiratis, Metibatio , inetinvitio, Masio , comprehensio. Div. n. 95. Porro ad imam adeuhalionam pertinebant xxj,ati, quarum mominii Philodemus. Diis vero Delos a Poetis suisse ad tributos, Desiodus Prae caei ris tegitis est locupletissimus :
Porro hie cupi e6 Corviris natitiosismeonita vid Delum senis. Bid. v. 9 2. At vero noster Aurior, do moriam somno aeturus, illud primum minime insolatur, quod Dii Iectia , qui sunt apud nos, prorsus non egent ; ae si sorte Ioelia , caeterisque supellecti litius uti volint, ea ipsos sibi ministrare ait; no aliorum ministorium, in suis Intermundiis eollocati, frustra ex Mani. Da e Philodemi mons in isto brevi sui tractatus segmento, lihi etiam ad relegendas praecedentes
pagellas nos provoeat, esse videtur.
Ian. 54. - . Poeti eum verbum hoe initialia elementa indicare videntur. Fortasse in lacuna N. HIud Homeri non imitortune adlegaverat.
leans, procli Atie r Thetia tiliqua tiliqua in re mi indiges. Nind. X III. v. 5su. Philodomus autoni, facito hune versum prae oculis habuit, quom tum a Platone, tum a Metrocle, uti ad modiam relebrem, per παρ ιαν usurpatum noverati Laert. L. III. segm. 5. et L. VI. seam. m. Iluitis ripis διας mentionem etiam habuit Eustathius in nomor. l. e. Vide, sitiae Mori eus Camulvinus, ei Mon ius in Ioea Laertii modo adlata adnotarunt. At enim Philodemus nullam in Diis indi miram agnoseons eam insinuat de M3itiologieis narraticinibus sententiam , quam Cicoro his verbis exposuit: haec ol citctin υν, et ere utar altitiissimo; et plena sunt futilitatis, summaeque Ierit eis. Ge. Da Ν. D. L. II. n. m. Lin. 4o. πρ ξον r. πια ). Ubinam hae de re disputaverit, maior Voluminis pars, uti in Praefatione monuim iis , deperdita definire non sinit. Fortasse in operis exordio Poetarum sigmenta do vitae ratione , qtiaiu Dii sequebantur, enarraverat, eorumque explicationes ab Stoicis elato alas adiunxerat; ut hisce sui damen iis doctrinae suae aliquam, si seri Posse , firmitatem compararet.