Herculanensium voluminum quae supersunt 6

51쪽

ADNOTATIONE S

Lin. II. et seqq. --- γαρ, α λ . Consonant haec cum Epicuri Metrina, qui ita de morum s lieitate disseruit, ut ipsis inbuerit, aeeratia motis omnibus, cumuliatam honoram possessionam. Cic. Tuaen I. L. V. aeti, ut aliis verbis idem dicamus, Iartim aliqtiem vitirimis et mnximia Oo nias Atia, nti lunae praesenti , n e sm rara. M FIn. L. II. n. 63. Audi Laertium: Tu tamientiat rivi via παι. ω τ ακροσαπην, iax πεμ τον - , επιτασιν οὐκ εχ αν' και σνγ αεθρυ-ιντ , aseras πρω νμν' κω αμιρωσιν oo,ων. Fenei titim fifariam inutii triaciti Atima Ie avremam illam, quaa in mo σει, viana eremonium non a ilIcie ; at humanam, quae ae radiectionem Aobora ι, ei MIGrionem ςo ptiarum. Lib. N. 3 - 1aa. Ipse enim in Enistola ad Menoeceum αυτ πι ατ . αγαθον μεγα . auis eontentam essa , ma tim bonum adpellat. Laert Lib. X. segm. D. Iam vero quod in ipsa hae beatitale Dii amicitia delectentur, satis indieat Torquatus, loco mox citando, ubi eam requirit vici Betito Oi-ndum e nam aina ramico Oiscoriatis, Lonis ae Ivi Mita νει ut Epicurus ait apud Senecam, Da TranquiILL Anim. Cap. VII. Cotisonat Aristoteles, dum problema illad proponit, vin horaitis iamicia intii cit; et falli prohat eum, quihoe negaverit. Ethicor. Lib. IX. cap. 9.

55쪽

FRAGMENTORUM

non oportet Doum haboro haseo CAP. VI. cupiditates: quoniam qui erga ros m,n M- a negotiis obvenientes hcthet Cupim quia ita, ui mditates, non absoluto per omnia μ' fruitur otio, ct copia, et qualitato bonorum e quod tacito coniici posset. Etsi nim Coronam reserret, esset quidem aliquando coronatus, scd in omnigenas necessitates progreditur pro rorum dispositione ,

15 1υσι που et pro Iaborum tolerantia, et pro revorsione ad statum praecedenti similem; si tamen similis dici posset status is, in quo aliquibus comparatis sibi vindicet, et servet tempus, quo nihil, ne minimum quidem , laboret, et eo perVenerit , ut ipse apud se bonis lauatur; et si quando diu maneat in Vera rerum abundantia, ditissimum so cxistimabit

Dissili ed by Corale

56쪽

ADNOTATIONE S

Lin. I. ων radii κ. x ). Connexas tonsebant Epieurei ταs auercto aes eum τη πρωρια, eviditates sciliret cum propidontia; quia in hominibus id passim animadvertitur: ae propiorea Di ab illis Deum liberarent,

hane quoque ei negabanti Impiam , absurdam, atque a communi hominum sensu reprobatam sententiam his verbis expressit Epicurus: To μακαρι ν, em --πε αυτο πραγματα εχ η, o m αλ ω παρεπι. Merito in hae statarum Epi ei Sententiarum Polleetionem incipit Laertius : suit enim illarum prima, ut discimus ex Cicerone Lib. I. do Namjra Deortim n. M. Laqtia in imis MLetia sitis, δυυ huaque Senuntiis, qtias appetitie is Κυριαε Δctas, Raac, til miser, prior SonMntira est, quod beatum se immortati est, id noe hiabel, nec exhibol etii am no litim. Id Tullius etiam testatur in libris Da Lmiltiar item Plista rebus in libro a oratia GJυωn. Huius autem sententiae meminii Soti a in ratio clamoris Claticlia Cia tiriae Modo die nohia, qtitium D m talum sori se Ap Eπικωρεκε Θευ non potest

λητω γινετα εω δε οεπεν αβουλητον. Meminit et Laetantius Dis Dia Dei eap. 4. Quum igitur tam pravad trina imbutus esset Philodemus, haud temere suspicamur ad min membrum hoc periodi esse resere dum , eontextu utiquo non aliam nagitati p. Lin. a. et xeqq. δι- ε ax- α x. . Totum hunc locum clara perfundent luee Epicuri δογuατα, qua

divi tonom Tullius non nimis Arto sublititor, tilia I r tram n factam latetur. Quaest. Naevit L. V. n. 35. De ipsa vero iis Torquatus loquitur : Oticia est enim nut titilior, citis au heno Oi-ndum aptior piartitio, quiam itia, qtira ti,tia gal Epicurus7 te. Cic. Da Hn. L. I. n. II. Sed alibi eamdeo, im pro liuiam in .enimus . si ilicet ibid. L. II. Eius meminerunt Athen. Di nos. Lib. IIl. n. I. Eustralius nil Nie ueh. L. III. e. u. Nemo sitis Da me. Hom. C. XVIII. Puttit itaque Philodemus eum , qui

Lin. s. εαν os Διαν ε πειν ). Excidit fortasse, amanuensis culpa, verbum finitum, videlicet ἀη , δυνησα .aut quidpiam timidi ve eius tamen dixerim ex indubieta illud omissum ab ipso Philodemo ; siquidem hisi modi a si mri apud veteres Scriptores non rara occurrunt exempla. Vide Bos Elissa. p. 59s.Lsaicia 18M. Lin. 14. παρα αρμια ). Nihil prohibet, αναλογια, sermonis contextu , spatio, et residitis elementis

adprime suadentibus novum liue verbum iniicere. Erit itaque παραπλω Πρε idem ae πλουσι πασα, eritque Philodemi sententia Praeceptoris sui institutis consentanea. Legimus enim apud Clementem Alexandri

ilitiai n. Pae gom L. III. e. 8. Ipse quoque allud Menoe eo affirmabat: συ αυσαμ αν πια βον - ακ istis, ira Iiιcitam m-ntim bonum existimamus. Laert. L. X. segm. I M. Quod et exemplo suo Compretiasse tradit Iuvenalis Scit r. Mil. v. xua. et seq. et Sabr. XIV. v. 5 I9. et seqq.

59쪽

FRAGMENTORUM

Num. IS.

etiam in minimo homino molo- cAP. Vn. stum ost ira efferri propter horum miramἰ. quidpiam. Quoniam vero cernitur Inorum varietatem et virtutum inconstantiam ostendero ea, quae ab aeterno est, Dei constitutio ;si tantum ad ultionem statuimus eorum minas ex inveterata ira , Dequo eiusinodi Darietatis consumtudinem similitor servari; a recta ratione aufugimus

Hoc autem rerum similium con- CAP. m. eitiationem, ot aliquid summae si uisu istitori

militudinis continet. Alias itaque : re: utilitates ab aliis inviconi Dii ad-

cipiunt, etsi possunt per so ipsi eas sibi comparare ; quomadmodum nos interdum ab hominibus ea domhabontibus adcipimus. Etenim tactus, et rerum ad tactum, cont etiamque pertinentium etiam ab universis, quas ad nostram nati ram extrinsecus Ohvoniunt, PIuriama adessimus, sine qtisius etiam elices esse FOSaumua.

60쪽

ADNOTATIONES

sera , mytis Wratia tangi ν; niam Amtis modi Omnia infirmitialis sunt Laert. L. X. segm. a D. Lucretius pariter Lib. I. v. sia. Nee Bona promeritis evitur, nis rano tir ira.

Adde Velleium Epicuri paries agenioni : nequa ira , neqtio Hatita iam 9 teneri: quod quod taliasaavini, imheeitia osson ι omnι a. cc. Do me Deor. Lib. I. n. 45. Non mragia D m honos iis, quom iniuriae Mutini: ita diei tom Epieurum induxti sono . Do Non se. L. Iv. e. 6 Nos ultro satemur nulla Deum, ut poto qui immutabilis, ei linati initis ost, ira ininti eri o. at itio huiusmodi humanam re turbationem ei metaphora, tribui : Aod non idcirco dubitamus, quin praemia, ae γΜ nas Pro meritorum diversitate distribuat. Laetantii Firmiani verba ad rem saetunt, atque Deie exscsibi merentur: Q m P traret Epicti a rationiam esses ta mo malo esea vis a noeera, qtiou sae cistoctu irractinest o plorum v nascitar, clii mii ei etiam hen lavin iram. ςtioniam Oid has confestions esse, tir si hiafecti iram Distis, habem ol inratin m. Ex fine , in il , 5 ratus et incorruma eae, Vtilia nihil curias, .... sed si nihil rad, noia proridoι, iamisit omnsem αυinitas . Otii viris Iolam rim , torram Deo auhstantiam Ditie, quia H ud inest, nisi D tim omnino non osso p . . . muri i mr quo se enim, ira avhtram, ea moiadempta. Danistiis titit nti titia .u ero fit, ani o odiam patiei, ol quivom scolorati ne mrali, qui verrant peccatis auia imptini ratem. Da Ira Dei Cap. Iv. Aod praestat otiam Gritillianum audire hae do re adversus Marcionem xie disputantem: Si oti m da Esietiri scholia D tim viti e viola Christi nomina liamIars , tie ς ὰ beratram et incorruptuiti sil n quo aut . nmtio titii mo ostias pro stri hanc enim

huiusmodi irram uis numquam tribuerint Epicurei, satis eruitur ex illo Praeceptoris etfato: isti immodiora gignit insanitim e de quo consule, si libet, Gassenduiti. Dis Moris. Philos. Epic. T. II. p. a 5. Lvcl. L. n. a. ec seq. ortumλω σπι- x. λ quod Dii fuerint volubiles, et aliud ex alio modo amaverint, modo odio habuerint; quodque inter se persaepe de una eademque re non consenserint; ex poetarum s hillis didicerat Philodemus: ae propterea varios eorum mores, opposita ingenia, inconstantes virtutes sui s adserit. Si d inde ad veram mi noti nem latina tali Ictii prim re ii non debilisse , neque ex hominum deli ramentis deducere poterat, nullam ab eo poenam Melesiis infligi. Caeterem Ox fabularum absurditate sux diorem Epicuri doeirinam nuxisse . recto autumat Cassendus. 51niagma philosophiae Epieuri feci. L e. 5 ei Spet. 1 I. e. 6. Do Visa es ruori s Epidi L. Iv. r. . Lin. 6. et seq. -οιιαν , Fortasse post B diphthongum si dormitans geminaverat librarius: nos p

steriorem tantum in lectione servavimus.

Fragm. 34. Ubinam lineo laetitia eoni anda sit, diti doliberavimus. Videbatur quidem propitis adpo nenda disputationi de Deorum amicitia, quam nuper in Tahula V. Fragm. s. et I . legimus: quandoquiu meadem de re hole agit Philodemus. Sed quoniam ipM, ab amicitia incipiens, inde progreditur ad morom, Λαι συναοῦν, trae tim, si eontae investigandum, de quo protinus in sequenti Fragmento vethasaest, tibi eorum eonetibiliam commomorat: hoe potius loco, quam alibi, Ieciose hus sistenda fuit Lin. s. --ο δι α x. ). Hariolationi similis videtur hare lectio, suis tamen rationiblis non earet, rori

oia idem ad Laia , perferos Atimana specia. Ibid. stam. 359. Quibus ex locis satis elicimus ex ountiis τMissam rem morum pendere; eosque siue ιδ ei, atque ὀμαως tiδω ias plurimum dei ero. Ad alterutram imitae s utentiam praesens Philodemi Deus reserendus esti Si posteriorem Potius indicatam censes, memento eam

sui,so resutatam a Plutarcho Do Orra a Demeelu pag. 4uo. T. II. O . Francos 1599.

Dissili ed by Corale