장음표시 사용
141쪽
1 ret Dissertatio Prooem. VI. Cop. III
ponere. Atque hoc jus transeundi Sc jus, quod hominibu --Pςrionis, & mercibus commune esse . - Vpς ζit ex pri.
Uii , etsi ab alio populo steneraliter riis ἡ; - . - ut Vonari,
fontes aquis abundantes occultare , ScsbJ signa navigationis, aut itineris abo. Iere non posse. f. q. XX. Hactenus GROTIUS explicavit jus commune , quod directe eia in rem corporalem κ . t z. &I4. ὶ In shquentibus examinat IUS COMMUNE AD ACTUS . , i. e.
ex ic stamento capere , emere , & ve dere, etiam extra penuriam taminarum nuptias contrahere m . Secus esse,
ait, si permissis ex relaxatione legis se quitur ' quia in beneficii negatione nulla fit injuria is r ubi examinat quaeisltionem, an populo liceat cum alio populo pacisci, ut tibi Ali v. a. armmata vendat λ ν
De eo, quod singulari jure nobis competit originaris, id es, peν
de eo . quod nostrumst ex communi bom num jure sequi tur nunc tractatio de eo, quod 'no umni iure sngulari ' idque vel acquisitione originaria , Vel derivativa P .
De priori hic, de posteriori capite se
GROIIUS Oνiginariam acquisitio. nem olim, cum genus humanum coire posiet, fieri potuisse , ait , etiam
pei Qui ionem ' nunc autem tantum per occupatronem . s
Quomodo in primaevo rerum statu per diυisionem quarundam rerum jus commune sublatum fuerit, ex Grotio explicavimus s supra ρ. IC. o. 12. JQuae autem communia omnium suerunt, & in prima divisone consensu corum , quorum intererat , divisa non sunt, ea jam non divisone , quia dispersae gentes convenire , & in divisionem consentire non possint , ) sed occupatione transire , ait, in jus proprium ' nec dividi nisi postquam propria esse coeperunt. r. Atque
142쪽
Atque hinc non esse originariam ac- affert GROTIUS. Aliud enim ei est quistionem, statuit , quae fit conces- faJ dominium eminens, quod imperium sione servitutis , Vel pignoris 4 , vel Vocat; aliud vulgare , seu dominium mutatione speciei, quia jura haec vir- privatum . . LbJ Aliud dominium g
tute ipsa insunt dominio. nerale, quod acquiritur occupatione per XXII. Occupatio igitur Grotio universitatem; aliud speriale , quod ac- est actus, quo res in nostram potesta- quiritur occupatione per fundos e . feJtem , nostrumque dominium redigi. Aliud externum, aliud internum; quam tur μ . Hinc actualis occupatio requi. distinctionem in bellis inprimis usum
ritur, & visus non sufficit π . Quan- habere, statuit re . bd Aliud plenum,
do vero res occupata censeatur , & aliud minus plenum. fquamdiu maneat in nostra potestate , ρ. XXV. Dominium occupando ac-
alibi tractat; & refutat Ioos , quod quiri , ait , illis , qui ratione utun-tal seras in vivariis, & pisces in pi- tur g ; non ergo furiosis , nec insan-kinis captos esse statuant, non vero tibus, etsi tutores eorum nomine ocis
in sylvis, & stagnis: fbJ quod feras cupare possint b . Verum & per alios
non amitti , asserant , si custodiam dominium acquiri, docet. 3evaserint. ν q. XXVI. Occupari dominium pos- g. XXIII. Causa igitur originariae se, tradit, omnium rerum terrae, exin acquisitionis , quae fit per occupatio- ceptis iis, in quibus jus aliquod comnem , ex hypothesi Grotii, non est jus muniter sominibus competit , ut in naturae immediate , sed voluntas lim mari ; de quo jure communi capiteminum, qui consensu suo dominia in- praecedenti egimus.
troduxerunt, dum recedendo a primae. Notandum est, GROTIUM ad acva communione inter se tacite conve- quisitionem rerum originariarum etiam nerunt. ut quod quisque occuparet , reserre acquisitionem Iuris in personam. id proprium haberet. H At merito hanc materiam hic omisit
Unde dominia deducit ex iure na- mus, quae non ad jus rerum , sed ad turae pro cerro rerum statu, quod ob- Jus personarum , seu ad fatum homitinere, ait, postquam Voluntate , & num pertinet; ὸe qua in dissertatione facto hominum dominia introducta prooemiali V. egimus . t sunt . . Posito enim hoc statu , in- XXVII. GROTIUS eflectum do. sum jus naturae indicare , quod nefas minii hunc constituit , quod obliga.
sit proprietatem aliis auferre . ς tionem producat aut e rebus extantibus,h. XXIV. Dominii varias divisiones aut ex rebus non exsantibus.
Q L. a. c. a. g. a. n. s. e. 8. g. I. cap. g. f. a. num. I. cap. 7. g. 6. num. I. Vid. Diss. . 9 Lib. 2. e. a. b. 2 num. e. 8. 3. o. proin m. 4. I. ao. Lib. I. cap. I. s. s. 3ὶ La. e. 8. s. r. de 3. a Lib. I. cap. lib. I. eap. 6. I. I. nu. I. lib. 2. cap. 3. IRI. f. . num. 4. Lib. a. c. 8. 3 2. num. I. & la) Lib. 2. cap. 3. g. 6. & 8. cap. s. g. a. n. a. g. I lib. 2. c. a. f. t. num. s. f. 3. num. 3.& h) Lib. 2. cap. g. g. 6. lib. I. cap. R. f. 34. c. i. f. . b d. e. I. f. I . n. 4. & 7. Lib. l:b. a. e. s. g. 1. l. t. c. 22. f. ra. ι) Lib. i. a. e. 8. f. a. n. I. & 6 3. se) d. cap. I. g. e. 8. g. 3. nu. I. l.ic. 8. g. 4. Lib. M O. n. Φ. ι0 Lib. I. e. . s. o. α 3. I. 8. nu. e. 3. 3. 7. & seq. ιγ Lib. a. cap. s. per totio l. a. c. 3. f. I s. num. 2. vid. indicem voce mὶ L. a. e. IO. g. I. n. I.
143쪽
Ex rebus extantibus nasci obli gationem , ait, intuitu ejus, aut rem alienam tenet, ut domino renituat . Rationem autem hujus obligationis hanc asteri, quia introducto dominio relicta rerum communione j haec quasi s cietas inter homines contracta sit , ut qui rem alienam in sua haberet potestate, eam domino redderet . . Atque hanc obligationem tanquam ex contractu universali omnes homines tenere, & jus quoddam rei domino parere, existimat O , eis quis bona nderem alienam teneat. PAdeo ut is, qui rem illam invenit , nec inventionis pretium petere possit g : immo fructus quoque deductis impen-ss restituere domino debeat. rn. 2. Ex hoc supposito concludit , faJ quod nemo jus in re habeat praeter dominum i adeoque quod nemo auferre rem domino absque injuria possit φ : quod rem domino cogniton In restituere injustum sit : quod domino jus ron defendendi contra alios
competat, etiam cum eorum intern
cione o : & denique, quod possessionem rei ab alio vindicare liceat x . Grotius excipit casus Iumniae necessitatis, & innoxiae ut Iliatis : his enim casibus jus commune primaevum prim rum hominum reviviscere , ait I .
bbJ Quod solus dominus de re sua disponere pro lubitu possit di . Ex hac enim ipsa dominii natura , ac vi sequi,
Disse,ntatio Proaem. n. Cap. III.
ait, ut is vel expresse per testamenis tum , vel tacite relinquendo , nimirum , ab intestato bona agnatis post mortem ) disponere possit - . Hine primam introducti a genere humano dominii legem suisse , ait , ut Heres succedat in jura desuncti. bνι. 3. E rebus non exsantibus placuisse , ait, humano seneri , ut quoties ex re aliena factus aliquis est locupletior, i crum illud restituat rei domino I idque probat ex intentione generis humani, quod recessisse a rerum communime,& dominia singulorum introduxisse , fingit, ad servandam aequalitatem, ut, nimirum , quisque suum haberet ς Atque ex hoc principio varias juris quaestiones decidit. Eq. XXVIII. Grotius ad originariam acquisitionem etiam refert occupationem.rerum derelictarum , quia hae redeunt in eum statum , in quo primum
suerunt e - Idque non tantum verum
esse , ait, ia derelictione expressa, sed
Sc in tacita, quam fundamentum p scriptionis naturalis constituit : de quae nunc plenius agetur.
De derelictione praesumta , seu de tum praescriptiouis inter gentes .
a. e. t.. s. II. co L. r. e. r. g. Io. num. 4. lib. I. cap. 2O. L p. lib. 2. cap. 7. g. I. lib. 2. e. 1 f. 8. πὶ Lib. 2. cap. Id. g. 26. l. a. c. Io. s. n. I. & s. 00 Lib. I. eap. 2. g. I. num. I. lib. 2. cap. I. f. II. lib. 6. cap. m. f. I. num. I. lib. 2. cap. 6. S. I. 00 L et. cap. R. f. I. 3 Lib. 2. cap. 2. S. 6. nu. 2. Cons supr. cap. i. g. II. et Lib. a. cap. 6. g. I. Lib. 2. cap. I. I. a. ta Lib. z. cap. 7. g. z. num. I. lib. 2. cap. s. g. a. σὶ Lib. I. cap. 19. f. S. lib. ῖ. cap. a. g. I. num. I. l. R. cap. za. b. I9. c Lib. a. cap. IO. g. a. n. Lib. z. cap. I. g. I9. lib. R. cap. R. g. 6. n. a.
144쪽
is actus fignis quibusdaru indicatus sit f . Ceterum, non pati naturam societatis humanae, ait, ut actibus animi sufficienter indicatis nulla sit effi
Si igitur ex factis quibusdam apparet, dominum rem abjicere voluisse , naturalem praesumtionem esse , existimat, quod voluisse quis credatur quod sufficienter significavit. εn. I. Inter signa autem , unde mi. mus derelinquendi apparet, refert I. si is , qui rei dominus est, eum possessore rei tamquam domino contrahat h5 . a. Si quis praesens, & sciens de suo praejudicio agi, taceat nisi
circumstantiae ostendant, eum metu ,
vel alio easu impediri, quo minus loquatur ε . 3. Si quis rem ab alio tene.
ri s ciat, nec quicquam contradicat longo tempore ι modo libertatem conis tradicendi habeat m . Tempus autem memoriam excedens moraliter pro infinito haberi u adeoque ejus temporis silentium ad rei derelitae conjecturam semper sufficere. on. 2. Admittit autem Grotius hanc conjecturam voluntatis rem suam de
relinquendi , nisi validissimae aliae in contrarium sint conjectum p . Cum
Vero conjecturas illas naturalas admodum incertas esse praevideret , fingit, jure gentium voluntario introductam f) L a. e. 4. s. 3. O d. e. 4. q. 3. O d.
7, ω d. g. 7. 0 d. g. 7. d. g. s. Rerum. 22 seste hanc legem, ut possessio memoriam
excedens non interrupta omnino do. minium transferret . Credibile enim esse, ait, gentes in id consensisse, eum ad pacem communem id maxime interis esset. Iuris enim gentium effectum hunc esse tradit, ut ea, quae ex jure nat rae aIiquatenus ortum habent , ex humana lege firmitatem accipiant adve
sus conjecturas incertas, qualis est possessio longi temporis. νν. 3. His principiis postis Grotius, varias decidit quaestiones : f a J An nondum natis jus imperii ex tacita derelictione patris decedere possit λ Amrmat hanc quaestionem , quia omne ius a patre habent, qui dereliquit , . fbJAn imperia praescriptione acquiri possint λ Affirmat id Grotius si de tacita derelictione constet, id est si per tempus memoriam excedens is , ad quem imperium pertinet, tacuerit ε . feJ An lex de usucapione, & praescriptione lata pertineat ad ipsum jus imperii. Quod nesat Grotius ; tum quia nemo sbirii legem dare potest, tum quia subisti non sunt capaces juris imperii ω - dJ An res , quae iunt merae iaculistatis , praescribi possint 3 Negat Grotius ' nisi prohibitio accesserit, & alter
145쪽
CAPUT IV. De Iure Rerum, quod fingulari q. XXX. TA ACTENUS egimus
I de eo, quod nostrum fit speciali hominum iure , mediante acquisitione originaria , id est per
occupationem ' quae sublata communione , & dispersis gentibus , sola G ROTIO originaria est : sequiis
tur nunc tractatio de acquisitione de
ε. XXXI. Ex praecedentibus enim repetendum est , quod ex eadem v luntate , qua genus humanum concessit singulis facultatem occupandi , Grotius inserat facultatem disponendi , ac jus suum in alium transserenis di y : quae acquisitio ei derivativa diiscitur , quia supponitur , rem jam occupatam esse, & ab Occupante in alium derivari . XXXII. Derivative vero acquirere nos , tradit , aut facto hominis , aut lege. De priori hic agemus, de posteriori Sectione I. II. ω III.
Facto hominis res nostras fieri, ait, si dominus rei dominium aut totum, aut pro parte , in nos transfert T .
Ubi requirit dispositionem utriusque ,
i. e. voluntatem tum transferentis , tum ejus , in quem transfertur b . Traditionem autem necessariam non esse docet. e
C. O. I. a. co C. 6. I. I. num. 2.jure cuique competis derivative. i. e. alienare posse, ait, omnes, qui pacisci possunt. πXXXIV. Alienari autem, eoque in alium transferri posse omnes res ,
quae nostrae sunt; ageoque Sc imperia ,& quidem patrimonialia a solo rege , usu seu tuaria nonnisi consensu populi . : & si pars imperii alienatur, e
iam consensum partis alienandae requiri, tradit. eq. XXXV. Ceterum, ad acquisiti nem derivativam , seu alienationem , quae fit facto hominis , etiam resert I. in laudationes s , a. pignoris dati nem ρ , 3. testamentum. Testamenti enim substantiam cognatam esse dominio, ait , eoque dato juris naturalis. Cognatam autem essed minio, vel exinde probat , quia d minus rem suam alienare potest, etiam sub conditione , & revocabiliter , &retento interim plenissimo seuendi jurer
Alienationem autem in mortis evenis tum ante eam revocabilem, retento In
terim jure possidendi , ac seuendi, esse
fieri alienationem triplici mo)o , statuit: I. per legem naturae : Σ. per legem gentium voluntariam , 3. per legem civilem l . De quibus tingulis
146쪽
De Jure Rerum . ait . Vide supra ρ. seq.
S E C T I O I. n. 2. Ab hac communione autem homines recessisse, ab initio per divi-De aequistisne derivatisa , quae si sionem, aucto Vero hominum numero, lege naturae , uba de successone tum tacito consensu ' concedendo , nimi. in bonis privatis , tum in regnis rum, iacultatem cuique hominum oc- agitur . cupandi res terrae , easque in proprie.
tatem , & dominium redigendi. Vid. XXXVII. Lege naturae, quae ex dict. 3. q. in ipsa dominii natura, ac vi sequitur , n. 3. Posito hoc dominio Grotius alienationem fieri, GROTIUS existi- porro finsit, successiones naturalem hamat, duplici modo ' vel expletione δε- bere originem. Nam ex hac ipsa do-νis, vel successione. ε minii Vt, ac natura , id est ex eo . q. XXXVIII. EXPLETIONE IU- quod homines communi consensu cui-RIS fieri alienationem , ait, faJ quo- que concesserint facultatem res occuties id, quod meum nondum est, sed pandi, ac suas faciendi , sequi , ait , mihi dari debet, accipio ab eo , qui quod quisque pro lubitu de re sua rem mihi debet. ΓbJ Quoties loco rei disponere possit. mmeae, cum eam ipsam consequi non n. q. Hanc dispositionem autem non possum , aliud tantundem valens acci- tantum valere, ait, inter vivos, sed
pio ab eo, qui rem meam tenet. feJ & post mortem: sive disponat expressa
Quoties loco rei mihi debitae , cum Voluntate, per testamentum is , sive t.μ ipsam consequi non possum, aliud tan- cita, i. e. per conjecturam voluntatis, tundem valens accipio ab eo, qui rem qua videtur voluisse agnatis post mor. mihi debet . Dominium autem hoc tem bona sua relinquere o cum onere , modo transserri, probat a fine , quia Zc commodo p . Unde successiones abjuris mei explementum consequi non intestato vocat tacitum tesamentum ex potero, nisi domnus sam. I conjectura voluntatis. qq. XXXIX. SUCCESSIONE fieri n. s. Hujus autem successionis na- alienationem, tradit, si haeres ab in- turalis rationem , & ordinem primo testato succedit in universum jus de- sundat in generali illa conjectura functi. Successio autem Grotio alia est quod cum introducto dominio quili- privata, alia publiea: illa in bonis pri- bet jus habeat de re sua disponendi , viniis obtinet, haec in regnis , & -- nec tamen ante mortem de iis dii p periis. De priori bic agemus , de ρο- nat, praesumatur hona sua relinquere steriori o. voluisse et , cui ea voluisse maximen. I. Naturali jure Grotius omnes probabile est ' quia non credibile est, res terrae communes esse , adeoque in mentem domini suisse , bona sua deprimaevo rerum statu dominia , & relinquere. νrerum proprietates incognitas suisse , n. 6. Secundo, quod in dubio credi
147쪽
128 Dissertatio Procm. VI. Cap. IV. Sect. L
debeat voluisse id , quod honestum , post liberos succedant PARENTES':3c aequissimum est , sive ex debito quum parentibus quoque debeantur sve ex ossicio. alimenta, non quidem ex debito Ian. 7. Tertio , aequissimum autem esse, suceedere debere LIBEROS parentibus ν . Nam cum parentes liberis debeant alimenta, s saltem ex debito laxiori sensu sumto ) u , praesumti nem inde oriri , existimat , parentes post mortem relinquere voluisse bona sua liberis: credi enim parentes illis, ut corporis sui partibus , non tantum de necessariis, sed & de his , quae ad vitam suavius, honestiusque transgendam pertinent , quam uberrime v luisse prospectum ' ab eo maxime tempore, quo ipsi rebus suis frui non possunt, i. e. post mortem parentum V .
Unde concludit, haereditatem sequi liberos , partim quidem ob praecisum debitum natura quia laxiori sensu alimenta eis deberi dixit J , partim ex coniectura naturali , quo parentes creduntur id velle, ut liberis quam optime pro pectum sit x ' moeio liberi certi sint . 'n. 8. suarto , aequissimum quoque esse ut NEPOTES subeant in locum
liberorum praemortuorum e quia cum
avus , & avia , deficientibus parentibus , alere ex eodem debito laxiori sensu sumto, liberos - , & pro mortuo filio , filiave , curam suscipere nepintum, & neptium debeant: simili ratione credendum esse , avos nepotibus sua bona relinquere voluisse: atque ex hac ratione jus repraesentandi originem duxisse, illudque aequitate Maturali niti, ait.
xiori sensu sumto, sed quia congruit ossicio b . Atque hinc oriri successionem ascendentium, ait.
n. I . Sexto, in COLLATERA LIUM successione dubium admodum esse, ait, quae in dubio credenda sit sui se voluntas intestati e . Indeque sequentes conjecturas suppeditat. Dum delanctus plenum dominium rerum suarum habeat . illud autem
post mortem retinere non possit , pro certo habendum putat , noluisse eum perdere beneficii memoriam is . Ade que videndum esse , ait , quis fir iis beneficiis inrdo magis naturalis e pGratiam autem reserri, docet, vel via ventibus , ves mortuis a His referri gratiam in eorum liberis , qui nat raliter pars sunt parentum , & quibus, si viverent parentes , maxime vellent
beneficiari. fHis principiis postis , GROTIUS
distinguit inter bona avita , & novis ter quaesta. In illis solis. non in bis pratiae reserendae ossicium obtinere , lingit ; adeoque in prioribus saltem quaeri , quis sit ordo beneficii , j-ta quem naturalis successio deserti de
n. II. Inter collaterales FRATRES ad successionem vocat ' cum enim deis
iunctus bona sua proxime acceperit a suis parentibus , adeoque pro hoc beneficio gratiam res erre voluisse credatur eorum liberis, i. e. fratribus suis,
s inprimis cum defuncti parentes his maxime benefieri velle censeantur . ὶ :
148쪽
re hae eoniectura concludit , voluisse statrem statri suo relinquere bona i .
n. I 2. Cum vero, octavo, bona vela solo patre, de avo, vel a sola matre,& avia , venire possint : porro conjecturatur Grotius , defunctum voluisse na redire, unde venerant οῦ adeoque paterna ad Datres consanguineos, ma-rerna ad seatres uterinos 4 . n. I 3. Nono , si non reperiatur a quo bona proxime Venerunt , ae parentis libera id est fiatres in non a
plius supersint, creditur gratiam rese re voluisse parentibus superioris gradus , eorumque liberis , adeoque pa-
rae. Videri ergo defunctum , deficientibus t fratribus , voluisse relinquere bona sua THIIS ob gratiae reserendae officium ι . n. 24. Dee mo, in bonis noulare qum Dis, ubi cessat gratiae reddendae omiscium , officio convenire , ait, faJ ut deseratur successio ei , qui deruncto charissimus fuit ; fbJ charissimum a tem videri, qui gradu cognationis deis functum proxime attigit m . Unge concludit, deiunetiim qui in dubio creditur voluisse id , quod aequissimum , ac honestissimum est in in bonis noviter quaesitis cognatos juxta proximitatem gradus vocare ad successionem v
luisse ; adeoque primo fratres, post eos thios, & his deficientibus RELIQUOS COGNATOS a .
n. s. Grotius tandem , undecimo ,
ipse fatetur, haec principia non ex j re naturae sociali, seu stricte se dicto quod expletorium vocat oriri, sed Κας άζιαν , id est ex jure naturae la-πiori sensu sumto p , vel ex solo os.
ficio propter conjecturam voluntatis . Hinc concludit, haec quamquam n turali conjecturae maxime sint eonsem tanea , non tamen esse jure naturae necessaria , indeque varie mutari pactis , & legibus solere r n. I 6. Tandem regulam generalem
statuit, quod in dubio, & quoties v luntatis expressiora indicia nulla sunt, credi debeat, quemque de sua successione statuisse quod lex , aut mas habet populi; quod etiam de principum bonis privatis verum esse, contendit, quia reges quoque probabiliter croduntur in rebus suis aequissimum j dicasse , quod aut legibus sanxerunt ipsi, aut moribus probant , si de e
q. XL. Hactenus GROTIUS de successione naturali in bonis privatis egit : in Deeessione regnorum aliam succedendi rationem statuit . Regna enim vel consensu populi deseret , vel bello quaeri , ait ; unde Grotius
gnis bello aequisitis , quae patrimonia. lia vocat, aliam in regnis ex motan
rate populi quaestis. 2. In his iterum duplicem sueee. dendi ordinem statuit , vel haeredit rium, vel lineaIem . In haereditario alium succedendi odidinem fingit faJ in regnis rividuis , alium in regnis inis υiduis ς bl alium
in illis re nis , ubi ius repra6entandi obtinet, aIlum in illis, ubi iss reprae.
sentandi non obtinet. 3. Linealeis suecesscinem aliam s cit eognaticam , aliam agnaticam , aliam mixtam.
De quibus singulis nunc agemus ἰR XLI.
149쪽
Dissertatis Prooem. n. Cis. IV. Sedi. I.
-- catione spes csset praeclarae virtutis :quia regni posses r regnum magis cuis rabit, animosusque defendet, si id ipsum iis esset relissurus , quos ipse ob
acceptum beneficium , aut ob charit tem maximi saceret 8 . n. 2. In hae successione igitur, statuit,.I. non omnes liberos iuccedere, sed unum' quia regnum sua natura est individuum h : a. vocari tantum eos, qui sunt ex familia ejus , cui primo de tum est; non ergo vocari reliquos cognatos ' nedum extraneos 4 : nec 3. nothos , aut adoptivos i : q. m. res praeserri sceminis m r s. inter mares praeserti primogenitum n . Quae omnia secus se habere, ait, in regnis patrimonialibus o . n. g. Equidem regnum tale haere. ditarium esse quandam haereditatem , existimat, sed specialem , & separatam a bonorum haereditate ; ejus quo effectum esse , ut tale repnum adiri possit etiam repudiatis bonis . Ratio nem addit, quia populus resnum vi. detur voluisse quam optimo lure delatari . i. e. etsi privata regis haereditas
onis PATRIMONIALIBUS , id est BELLO QUAESITIS , statuit, suc
cessionem eandem obtinere , quae in bonis privatis ε , quia regna haec ab aliis bonis nihil differant μ, Unde ex mente 'Grotii S a J omnes liberi simul ibi succedunt, sive foeminae snt, sive mares nisi victor aliam le-fem dixerit x . Succedunt quoque
omnes cognati, eis a primo acquirenote non descendant E : f d J quin Shaeredes extranei V. pr. testamentarii a . Porro , & f e J pater liberos
ibi ex redare poteri utque ad alimenta, & mortem meritos etiam quoad
alimenta b . f fJ Pater renunciare tali regno potest in praejudicium filii e . Quae omnia secus se. habere ,
in regnis EX VOLUNTATE PO.PULI QUAESITIS , successonem a.
I iam An haeredisariam, aliam linealem. u. I. Hareditariam successionem definit, quando juxta proximitatem gradus regnum defertur, nulla habita ratione linearum e . Rationem hujus lac. cessionis hanc reddit , quod regna . uae ex libero populi consensu tar itaria facta, i. e. familiae regis delata sunt, ex praesumta populi voluntata deserantur e praesumi autem popu- non adeatur ordinem quippe haereditarium eum non ideo , sed plane in aliis causis, clegisse censeri s . n. 4. Ceterum , etsi foeditaria re. qua sua natura sint intaividua , nihilominus moribus , Sc legibus quoiarundam regnorum divisonem introd Ham esse, docet. Et hac causa alium esse sucressionis ordinem in regnis min
tum id voluisse . quod magis ope. - - - - - --.-
dit f , eoque elegisse haereditarium or- dividuis, alium in regnis dividuis r .dinem , ut reverentia .conciliaretur a o. sanguine simulque ex genere, & ed
150쪽
oii, in regnis Assividuis unus saltem mortui observatur, etiam filias uti j succedit, N. quidem is, qui aetate po- re patris, ait. At videtur a se ipso itior est: in disiduis omnes, quilin dissentire. Cons. lib. eodem gradu sunt. Juxta haec principia r. nepos ex s. SECUNDO, in illis is , qui ante lio praefertur filiae r a. Nepos minor adeptam dignitatem natus est, postpo- ex filio praesertur majori nepoti ex finitur eis , qui/post dignitatem nati lia 3. Filius regis secundo genitus sunt ; in his aequis partibus concura praesertur nepti ex filio primogenito . :runt a . q. Frater regis natu minor praesertur
TERTIO, in individuis jus reprae- filiae majoris fratris c .sentandi locum non habet; cum enim XLIII. Tertio , GROTIUS ab dividi non possit , adeoque unus sal- haereditaria successione distinguit L Item succedat, pr sertur is , quid aeta- NEALEM, ubi non ordine haeredite potior est : hine non utitur jure tario, id est, iuxta proximitatem gra- patris, bc aetatis ejus praerogativa . In diis, sed juxta proximitatem linearum dividuis filius reptaesentat gradum prae- succeditur ' ita ut primum Vocentur deiuncti parentis, ac in ejus ius , & liberi primi gradus ultimi possessoris, lacum succedit; indeque concurrit pro hilque exstinctis liberi secundi gradus, parte cum iis, qui gradu proximiores & sic porro a . sunt. Hanc successionem Iinealem differre, Hinc L a J nepos regis ultimi de- ait, ab hereditaria : in lineali enim suncti in dividuis regnis concurrit cum successione I. observari tantum solere patruo , non in individuis 3 : f h J jus transmittendi futuram successionem, 1n illis si frater superest ultimi regis, con- vi cujus jus aliquod eventuale in Om- currit cum fratris minoris filio ; in nes posteros primi regis transfertur chis frater excludit fratris filium. at in haereditaria Decessione locum esse n. s. Aliud vero Grotius obtinere, iuri repraesentandi , quod ius subiti ait, in tuis regnis individuis, ubi le. nis in locum vocat e . oibus , vel moribus regni jus reptae- 2. Quamdiu prior linea subsistit , ientandi non obtinet; tunc enim prae. tamdiu, ex sententia Grotii , secundacise gradum naturalem , ejusque pro. linea a successione excluditur, etsi peraximitatem spectari x : adeoque hoe sonae secundae lineae sint gradu prora casu idem obtinere, quod in regnis miores . Secus, ac in haereditaria suc- dividuis, ubi is vincit , qui aetate cessione, ubi gradu proximi , etiam potior est y . secundae lineae, praeseruntur remotiori Sed & in ejusmodi regnis indis duis bus gradibus primae lineae I . illi , qui in parentum gradum succe. 3. In hared rariis, ex hypothesi Gr dum, non succedere in lexum et ' sed tiis , rex abdicare regno potest pro eum vincere, qui sexu potior est a r se , & liberis ; quia quod pater non in regnis ditariis, ubi subito in locum habet, non potest in liberos suos transmR a mitis