장음표시 사용
161쪽
LXXXI. Quod ad SUCCES. sulti Romani juri gentium tribuunt , SIONEM PUBLICA Μ attinet , mon essὰ juris gentium voluntarii . Grotius hanc materiam adhibitis infi- At id admitti non potest, quod Gro. nitin distinetionabus adeo confundit , tius statuit, eos esse 1 is Romani
ut ipse exitum invenire non possit .
Omnes enim illae distinctiones κ faJ inter successionem in regnis pytrimonialibus , & haereditariis o f b J in.
ter successionem haereditariam , c gnaticam , agnaticam , & mixtam r
s e J inter successionem in regnis dividuis , & individuis, & f d J in re
gnis, in quibus illud jus repraesentandi obtinet , & in quibus non obtinet &c. omnes , inquam , hae distinctiones rem magis implicant , quam explicant , quoa ex cis , quae supra ΑΟ. seq. excerpta sunt , satis apparet . n. r. B. PARENS ex paucis, &simplicissimis principiis totam in regnis succeaendi rationem explicavit . In regnis enim ex voluntate populi delatis omnia dependent a voluntate populi, qui si regnum in genere deis fert familiae , illud ex natura regni
ejusque lineae , idque ex jure transmissionis naturalis . Adeo ut successio linealis sola sit naturalis , & tamdiu obtineat, donec vel moribus , vel le-ibus regni aliud receptum esse pro-etur ι .LXXXII. Decimo sexto , acqui-stiones dominii , quas GROTIUS i Juri gentium voluntario tribuit, plane non admittimus , quia jus tale gentium non existit. Atque hactenus verum est , modos acquirendi dominii , quos duris Con-οὶ Vid. supr. I ii. seq. h Vid. Di L
icrt. procem. XII. Lib. 6. e. p. I. Sect.
. si) Vid. sunt. I. is. ) Vid. Dimprucem. XII. Lib. o. cap. 4. ι Vid. nam omnes , quotquot in titulo de acquirendo rerum dominis extant ,
acquirendi modi , sunt juris naturalis . Et hactenus injuria notari Iuris Consultos Romanos , alibi ε demon
ε. LXXXIII. De imo septimo , de possessione , ejusque jure GRΟ-TIUS I pauca saltem tradit, & ple
raque minus apte . Nam I. Vemm
non est, possetaria judicia esse mere juris 'civilis , & jure gentium possidendi ius dominium sequi . Etenim naturali quoque jure diversa sunt possessio, & dominium ' & alius domi-Tus , alius possessor rei esse potest . positis terminis habilibus m 'Hinc a. male statuit, arbitros de principali negotio statuere debere, non de possessione . Quid si enim de ne trius jure constet , sed saltem de s cto possessionis λ tune de solo facto possessioriis inprimis cum periculumst , ne interim partes ad manus v niant ) pronuntiare poterunt . Sane , ipse Grotius 3. concedit , in dubios i. e. ubi ius dubium est ) etiam naturali ratione meliorem conditionem esse possidentis is ; adeoque possessi nis essedium naturalem separatum a domino ipse agnoscit. Denique , & 4. omnes illi eflectus possessionis , quos juri gentium tribuit , partim ficti, partim juris naturalis sunt, quod singulis locis vid
162쪽
ro Dissertatis Proc . G. Cap. VIII.
f. M XXIV. Decimo octoreo , na- pertinere ad obligationes personae. Saturam servitutum, & tignoris . nulli bi ne, tu utroque hoc negotio vel securiis rite explicat. sed obiter saltem haec ras , vel utilitas in re nostra aliis pacto iura tangit p ; utramque tamen spe- Conceditur; ex qua dispositione non m ciem ad jus in re refert . S quidem gis dominium minus plenum in alto ad modos acquirendi dominii deriva- rum transfertur, quam per commotiistivos . Nos demonstrabimus suo Im tum, locationem, & depositum .co θ , servitutes, & jus pignoris nul- LX XXV. Decimo nono, originem Ia ratione jus in rem ipsam inferre , dominii , modosque illud acquirendi . sed omne jus hoc ex dispositione, & ex Veris juris naturae principis insta ex pacto oriri. adeoque species has explicabimus ν . ,) vid. supr. f. 38. dict. disserta'. rὶ dire differti precem. XII. Lib.
procem. XII. Lib. 4. cap. 4. Stct. o. dc A. 4.
163쪽
Et actionibus , quae inde oriuntur.
Praecipue Au Lib. II. Cap. XI. XII. XIII. XIV. XU. XVI. XVII. XVIII. XIX. XX. & XXI. Ubi tertium Iuris obiectum secundum hypothesin GROTII explicatur, ae ratio obligarisnum Personae exponitur: Regulae Inter pretarionum, quas CROTIUS, si dubia sunt pacta, suppeditat, Proponuntur .' Poen.mum Iura ex ejusdem GROTII principiis deducuntur: tandem monita quaedam generalia singulis capitibus subjiciuntur
165쪽
lem . VIII. De obligatione personarum ex pacto, oe contractu. per tota Cap. I. IX. n ex quoliber pacto jure natura oriatuν obligatio λ
XIII Requisita pactorum. seqq.
De Pacty per re rorem contrah o. ibi L u metus impediat obligationemΤ ibid.
A, dolus υitiet promissionem λ ibid XVI. Objectum patiorum. XVIII. EUHuspromissorum intuitu pria
XIX. Et intuitu principum , ac successorum XX. Modi finiendi obligationem expromisso.
XXI. De adjectione oneris , vel eondiationis . XXIV. Disserentia pactorum , m contractaum . seqq. XXVII. Specialia quaedam circa emtis.
LXX. iata paenae evitales Iieitae sint nais tura λLXXXVI. Monita quaedam eirca bs na GROTII de obligatione ex deo lictis--seqq. XCI. De obligatione ex quas contractu, oe ex quasi delicto , iuxta bpoth so CROTII - seqq.
XCV. Vera ratio hujus obligationis . XCIX. De obligatione , quae oritur ex Iure gentium voluntaris. C. I. Intuitu legatorum. 4 seqq.
CVIII. 2- Ex iure sepulturα - 44 seqq.
CXI. 3. Ex aliis diversis capitibus. CXII. Monita quaedam circa has oblia gationes Iuris gentium .
aut ut reparetur , aut tit puniatur ο ὐ - Lib. a, e. a. f. T.
Quod reparandum venit , aut spectare, ait, id, quod noserum est, vel fuit quo refert acquisitiones jurium iaT x per
166쪽
148 Dissertarito Prooem. VII. Cap. I
personas, & res in z aut id, quod no- 3. Examinabimus juramenta, quae si bis debetur scilicet ex obligatione personae 3. II. Absolvimus priorem speclam, nimirum, quod ideo reparandum Uenit , quia aliquid nostrum es vel Dit :sequitur jam species posterior. III. Deberi autem nobis aliis quid , existimat , vel ex iure naturae, Vel ex jure gentium. IURE NATUR E sive ex pati ione, sive ex maleficio , sive ex lege ; quo reseri quasi contractus, & quasi delicta . . JURE GENTIUM i. ex iure legationum , a. ex jure s epulturae, 3. ex Variis causis ε .
IV. Primo igitur agemus de eo, quod iuxta lystema Grotii Jure naturae nobis debetur ex promisso . Ubi explicabimus i. systema Grotii depromissione in genere is . 2. In specie dit serentiam indagabimus , quam inter pacta, & contractus constituit e .
niandorum contractuum caula accede
re solent f : nec non 4. regulas i terpretationum in dubia conventi ne g . Quibus s. monita quaedam ad
V. Secundo proponemus id, quod ex hypothesi GROTII Iure naturae nobis debetur ex malificio r eaque occasione materiam de poenis explic bimus ε , & monita quaedam lubjiaciemus i . VI. Tertis explicabimus id , quod juxta sententiam Grotii Iure naturae nobis debetur ex Iem, id est ex quasi contractu, vel quasi delicto . adieci isquihuldam monitis - . VII. Quarto examinabimus doctrinam GROTII de eo , quod n his debetur Iure gentium voluntari
r o is ' ubi de legatis , & jure sepeliendi agetur.
De Obligatione Personarum ex pacto, e tractu, juxta bpotbe
GROTII. VIII. GROT IUS natura te, ait, Is esse , stare pactis
idque ex eo probat, quod voltintate sus-ficienter declarata transferri dominium
mi possit: quidni ergo jus in pers
nam , ut illa aut praestet aliquiae, aut agat Z uippe cum in actiones nostras par jus habeamus, ac in res nostras , nihilque tam congruum sit fidei huma-
i q. t. t Vid. in fr. cap. t. per to . teluide infra g. a. seq. sfJ Vide intras. 36. seq. Vide infra g. si . leq. si a Vide infra cap. xi. I J Vide refianae, quam ea, quae inter paciscentes pilleuerunt. servam P .
IX. His principiis positis Grotius
examinat quaestionem, an ex omni pocto iure naturae oriatur obligatio λ Quidam id negant, δέ ex eo ἡemum pacto obligationem naturali ratione oriri
statuunt, cu b Ilagma ines , L e. quoties ejus, cui aliquid promittitur , i
tereste p. xi. sect. r. siJ vide infra ea p. in Sect . a ImJ Vide cap. 3. ΓηJ Vide inis
167쪽
Atque his Grotius advocatum posse, non autem voluntate
terest j dat CONNANUM , qui sequentibus
rationibus sententiam tuam adstruit . I. Quia atque culpa est ejus , qui immere nulla de causa pollicenti credit, quam eius , qui vanitatem adhibuit promissionis. a. Quod fortunis omnium magnum immineat periculum, si promisso , quod laepivi ex ostentatione magis , quam ex Voluntate proseiscitur , aut ex voluntate quidem, sed levi, di parum confiderata , homines tenerentur. 3. Quod justum tuerit , quaedam honestati cuiusque relinquere , nec ad necessitatem obligationis exigere. Unde coneludit 4. turpe esse promissa non
implere, non quod injuste id fiat, sed quod detegatur promissionis levitas . Idque s. confirmat CICERONIS uu.ctoritate, qui ait , promissa servanda non esse, quae illis , quibus promis ris , inutilia sunt , vel quae plus sibi
nocent, quam illi prosunt, cui promiseris. Atque hanc o. rationem esse , ait, cur iure Romano pacta vim, quam ex se non habent , accipiant aut ex contractibus quibus insunt , ves adjiciuntur; aut ex lege traditioni adjecta; aut ex legum benineio , v. gr. stipulatione accedente: & rur 7. si res integra non sit , ncire debeatur id , quod promissum est, sed quod interest. n. I. Grotius reiicit hane CONNA. NI sententiam generaliter nimis prinpositam his rationibus . i. Quia inde sequeretur, nullum essectum sore pactorum inter summas notestates, Mamdiu ex illis nihil praestitum est. 2. Quia nulla ratio reperiri possit , cur lege , i. e. p io populi, obligatio introduci
cujusque hoc omni modo agentis, ut se obligena. Quia dominium rei voluntate domini in alium transferri potest , quidni Si ius in personam Idque probat 4.
ex sapientum consensit ' : in quem tanem allegat JCtorum Romanorum reis gulam , nihil esse tam congruum fidei humanae, quam ea, quae inter eos pi
Porro & s. concedit, leges Roma, nas specialia quaedam signa, ex quibus animus deliberatus obligandi appar ret, constituisse , uti stipulationem ;at ratione naturali ulla umque delibe,
rati animi signa dari: CICERONEM
autem nimis laxae loeutum esse ν . n. 1. Reiecta ergo hae opinione Gro.
tiuis ex ptisae suam sententiam. & om nem vim obligandi, quae ex pactis oriatur, dependere , ait , a triplici gradu loquendi de rebus suturis, quae nostrae sunt, aut sere putantur μ . Vel enim
. aliquis in genere declarat , se aniamum habere candi roo. Titio, at taea cogitatione non perleverat: hoe cosu nullam ex tali deelaratione obliga tionem oriri, & mutari proinde hoe consilium posse, ait: visio tamen eam non carere , si tempore assertinnis id non serio eogitavit υ . Sν voluntra se pro suturo tempore actu determinat eum perieverandi necessitate, altem liceet ignorante squam deria rationem V .cat pollieitationem. ) obligationem inde oriri, existimat . ex jure naturae laxiori , unde scit, et alteri ius non
quaeritur π . Si quis vem 3. non tantum voluntatem declarat praetentem ,& tignum perleverantiae addit k 1 in m eis
168쪽
Dissertatio Proarm. VIL Cap. L
terea ius proprium In alterum tran
seri, id est praetenti , ver acceptanti
promittit; hanc demum perlectam es.se promissionem , statuit , unde plena oriatur obligatio: idque contensa gentium probat n. 3. Pactum igitur , seu persecta promissio, ex hypothesi. Grotii defini tur : Voluntas , quie se ipsam pro futura tempore determinat cum signo su ciente ad indicandam persemerandi necessitatem, oe ad transferendum. alteri
jus proprium IX. Causam obligationis ex tali pacto GROTIUS. statuit jus socia. te; ita enim diserte eo reser promis. sorum implendorum obligationem K . Nam id quod debetur , ad lacultatem, ad id, quod nostrum. est , ade . que ad jus proprie, . & stricte dictum,
resert , ex quo datur. actio ad. reparandum b Promissiones autem . dandi, ait, . ori ri ex Jure naturae pro certo rerum statu ς postquam , nimirum , dominia , eoque facultas de rebus disponendi , introducta est , id est ex quin consensu tacito, primorumi hominum a pri- m. at rerum communione discessum ,& voluntate humana secutim occupa di singulis concessa est e ia
siones I. in pacta simplicia se & contra ctus d ' de quibus agemus sectione sequenti: a. in reales,. & personales e : in tacitas, dc expressas f : 4. in pro
missiones dandi, & faciendi g : s. in
L. a. c. I t. s. r. n. 1. & eap. 12.
TIONES. Grotio. dicuntur , quae nisi jure imperii maioris, aut minoris, fi ri nequeunt easque dividit in foede. ra , Donsiones, .alias pactiones ι .
summae potestatis v eorumque quaedam idem constituere , quod, est juris naturalis ; quaedam aliquid ei ad jicere 4 .
n. a. Posteriora esse vel aequalia , vel inaequalia. Illa definit, qua utrimque: eodem modo se habent I haec , quae minus dignox respiciunt ι . . 3. Quaerit Grotius: I. an liceat foedera iniret eum his, qui a vera religiono alieni. sunt. m P Simulque eam quaestionem affirmat , & talia foedera neque jure naturae , neque jure M saico improbari, . ait eamque regulam ex ipso exemplo populorum dam natorum probad o : immo nec legem
Evangelii hae in parte aliquid muta se, tradit ρ . . Ubi tamen monita quae dam. adhibet q n. 2. Quaerit a. si plures bellum gerunt , utri..potius opem. ferre deis beat. qui utrique est foederatus Re. spondet. praeserri euin, . qui justam h
bet causam. etsi cum antiquiori DNderato, res sit si utrilisque causa injusta est , neutri mittenda. esse auxilia : si uterque iusta ex causa bellum gerit , utrique mitti debere ν . si praesentia promittentis requiritur ,
praeserrs antiquiorem μ οῦ nisi posterius
169쪽
foedus subiectionem quandam conti
n. 5. Finiri scedus , ait, faJ finito
tempore; adeo ut elapso tempore nec tacite renovatum intelligatur x et violato scedere ab altera parte. In. 6. SPONSIONES , sunt
quoties hi ui a potestate Iumma mandatum ejus rei non habent , aliquia promittunt, 'quod illam proprie
tangit. et n. V. Urotius sponsionum tot esse materras posse, ait, quot scederum AE .
Ex tali spontione, si a summa P testate improbatur , hanc quidem non obligari, existimat; at sponsores Obliis gari ad rem restituendam in eum ita.
tum, In quo erat ante Iponsionem. Si
non potest restitui, bona, & operas spon-lorum, non vitam, obli hari b . Sed dimilites obligatos esse, ait, ii i brum ullu , ac momine sponsi a facta sit e . N. S. Quaerit Grotius , an sponsio obliget summam potestatem ex noti tia, & silentio P Quod affirmat, si pure sponsio facta elit non, si lub conditione inita, s rata ΑMoetur a Ium ma potefflare . AModo praeter flentium res aliqua accesserit, quae probabiliter ad aliam causam reserri nequeat ν -
n. 9. ALUE PACTION FS PUBLICAE sunt, quas duces, di milites de re privata sua, aut sibi permissa , faciunt; uti si hosti fidem dant , de quo Grotius alibi agit f . q. XIII. Ut quis valide obligari pol-st, Grotius requirit I. ut di ponens Min
beat D tim orionis A . Unde excluditiariolos, & insantes; non vero mininres , & scem iras 4 - 2. Ut volsentas prem moris fatis Iis declarata peractum aI quem externum . . Juris erit an effenus, qui ab animo pendent, non posse tamen ad solum animi ah tum conis
sequi, ait, nisi is actus signis quibu
dam inditatus sit; quia nudis animi actibus efficientiam tribuere non fuerat congruum maturae humanae , quae viis ex signis actus cognoscere non possit Actibus autem numanis sum cienter indicatis, noo pati naturam humanae societatis, ut nulla ejus actus sit em-cacia. 'Unde concludit, id, quod lus-ficienter indicatum est , pro vero h heri .id verius eum, qui indicavit kn. T. Non ergo ex promissicine Obligari, ait. I. illos, qui ex errore pr
mittunt; s scilicet error se fundat in promissione quaciam iam , quod non
ita se habet: aliud autem obtinere , si suit talis error , in quo promisso non fundatur ι . Nationem addit, quia id , quod per errorem creditum est ,
in mente agentis im habet conditi nis m . Convalescere tamen promissi, nem, ait, si re cognita promistbr st, re velit pacto π n. Σ. An z. metias impedit obligationem λ Negat Grotius, quia actio ,
quae ex metu oritur, est voluntaria o . Attamen eum, qui infert metum in.
justum , ius inde non conlequi , statuit y , sed eum teneri ad liberandum promissorem q non quod inesseau susrit promisso, sed ob damnum injuria
170쪽
1set Disseisatio Proam. VII. Cap. I.
datum, cujus aut restitutionem pete- sori, nisi in specie ita promissum stire, aut si alter restituere nolit , ipse Volo ut valeat , s acceptatum intelle. sibi eam praestare possit r . Atque ex xero f. hac ratione leges quoque ciViles actus n. I. Acceptare Vero promissionem tales rescindere, existimat ε . Posse, ait, Omnes , qui usum rati Excipit autem ab allegata regula , nis habent οῦ non ergo insantes . &quod metum inferens liberare tremisso- suriosos e .
rem teneatur, I. si ipse promesor cau- u. a. Quamdiu autem nondum ac-sam metui dedit e , a. li metus justus ceptavit is, cui promittitur . , vel si est, ut in justo bello ; quia quod praemoritur, revocari promissionem pos- promissum est hosti, irritam fieri ne- se, tradit 3 . quit m , adeo ut nec solutum repeti n. 3. Quari itur, utrum revocari pos- possit η . st promissum, quod per nuncium deis n. 2. An 3. dolus impedit obliga- claratur Z GROTIUS distinguit , antionem ξ Grotius distinctiones juris nudus nuncius sit , an vero electus sit
Romani, nimirum , an dolus causam dederit contractui, an non an altersciverit dolum , an ignoraverit λ anactus sit stricti juris, an bonae fidei λIuris civilis esse , est y ' & tandem
concludit, contrahentem dolo alterum hi integrum teneri restituere et . n. q. Voluntatem autem etiam per
filium declarari posse, ait, 'si is nostra voluntate electus sit ut instrumentum :adeo ut si sub generali notione electus sit , nos obliget etsi contra voluntatem nostram agat . Unde praepositos negotiationi obligare dominos jure naturat , ait b , non tamen in solidum c .
XIV. III. Ut quis valide obligari
possit , requiri , ait , tit alter acceptet ci . Pro acceptione autem haberi,ilatuit, si ante sorte idem rogavit , quod nunc promittitur, quia durare voluntas videtur o . Neque opus esse, putat, ut acceptatio innotescat promis
Vocationem , ait , quia vox nuncii est vox domini, adeoque ea revocata
hujus vox nullum ei sectum habere , putat, etsi nuncius id nesciverit . &detulerit ἡ . me casu irritam esse reum cationem, quod vox deserentis separata videatur a voce domini , adeoque ex sua promissione teneaturit . Sedia priori casu mortuo donatore posse acceptari donationem, ait, quia facta est ' altero casu non, quia non iacta
n. q. In dubio tamen mandantis voluntatem suisse censeri, ut impleatur donatio; nisi magna mutatio ante Venerit , V. g. mora , Mel conjecturae adsuit. quae contrarium suadeant: uti
si quid piae causae dari mandatum est. Atque hac ratione decidi posse, ait, quaestionem , an in haeredem detur mandati actio π .
n. s. Lib. a. cap. II. . & eap. I 6. s. 32. Consa. cap. a. o Lib. 2. eap. II. f. a 4. f d. cap. II. I. s. υ Lib. g. cap. I'. g. I. n. x, εὶ Lib. a. cap. it. I. I 6. ij d. c. it. s. i5. εὶ Lib. 2. cap. II. I. 17. 0 Lib. 2. c. l. g. i7. m Lib. a. c. M.; 7.