장음표시 사용
171쪽
η. s. Si quis pm altero acceptat , distinguit Grotius, an promissio mihi fiat de re alteri danda , an promissio in ipsius nomen si collata , cui res danda est I Priori casu jus mihi dari es- sciendi ut ad alterum jus perveniat, si
echis acceptet ' cujus effectum esse , ait, quod promittentem medio tempore poenitere non possit, ego autem remit. tere promissori obligationem possim . . seriori casu, si promisso in nomen ejus collata est, cui danda res est, &ego acceptans speciale mandatum aec
piandi pro alio habeo , statim perfici Promissionem, ait , etsi acceptatio sit clieni juris ; si mandatum non habeo,
hactenus promissionem valere, ut pcenitere non possit promissorem ante , quam is, quem spectat promissio, eam ratam habuerit , aut irritam : sed &acceptantem remittere non posse obli- sationem promissori, quia hic non adhibitus est ad jus aliquod acceptandum, . sed ad adstringendam premissionis fidem in sustentando beneficio , ita ut promissor etsi non contra jus alterius sa-ciat , faciat tamen contra fidem p . q. XV. IV. Requiri, ait, ad validitatem obligationis, ut jus proprium expromissione in alterum translatum sis q : hinc pollicitationis , misericordiae, gratiae reponendae, fidelitatis, seu constantiae debitum , obligare quidem , sed proprium jus Ialteri non conserre r indeqne jus exigendi non competere. Vid. Dissent. proaem. II. )
s. Σ. c. II. g. s. n. I. L 3. e. o. n. q.
XV L Promittere iuxta hypothesin Grotii possunt omnes homines ratione utentes adeoque etiam minores ν , servi sceminae υ ' reges
subditis υν Sc Lostis hostiq. XVII. Grotius objectum promiLsionum esse, ait, I. res, 2. Lesa. n. I. Re promissa requirit , ut res
sint in jure promittentis , vel saltemeta possit γ : etiam futurae et , etsi noxiae sint pmmissori AE . Non vero valere , ait, promissi nem I. rei illicitae . , 2. impossibi-IIs ς , 3. quae causam vitiosam habet d eum alter impellatur ad malum, nisi perpetratum jam sit crimen e . 4. Si de causa publica agitur f ; uti si miles promittit hosti, se nolle in eum arma Vertere gs. Si lex civilis pacta irrita reddit ὁ . n. 2. tum quoque promitti posse, tradit, etiam alienum; & tunc liberari promittentem operam praestando XVIII. Essemim promissionum a parte ejus, qui promittat , esse, ait , i. quia re promissa transseratur dominium , etiamsi traditio non accedat 4 : nisi id actum sit ut dominium non nisi per traditionem transeat ι .et. Quod ptaecise teneatur promissa implere is, qui promisit m , ejusque haeres ' , etsi faJ causa promittendi
non subst o , vel f b J causa expressa non si ρ , vel f e J promittatur ob
XIX. Addit, principem quoque ex promisso teneri, si promittat pri-
II. s. p. n. 2. L. 2. c. 6. g. 17. n. a.
172쪽
uatis e . Adeoque ex promissis obli- Lesa si civitas e ; nisi contractus om. sari regem etiam subditis suis, & ci- ni ratione careat, vel notorie ad petiviliter , & naturaliter in ; etiam si si- miciem publicam tendat f . ne causa promisi r . Eandem distinctionem adhibendam n. r. At I. Principem ius ex tali esse, ait, in largitionibus pecuniae pu- promissione quaesitum in poenam , Vel blicae g . De alienatione regni, & qua- ob utilitatem publicam , et , cui prinmissiim est, auferre posse , docet μ . 2. Principem quoque contra promissionem restitui, si tu ita subest causa; utiti dolo inductus si v : nisi ut rex contraxerit ; in actibus enim regiis cessare restitutionem, ait x tenus ea luccessbri noceat , alibi Gr tius egit . , & nos infra agemus. n. Φ. Grotius quaerit 3. an beneficia principum , t eu privilegia a principe concella, revocari possint 8 Respondet .s rex de suo concedit, succestorem teneri nisi faJ precario concesta sint,
n. a. Atque hac occasione quaerit vel ibi vi imperii auserantur ob utili-Grotius I. an pacta regum sint tmesὶ talem publicam , aut in poenam . S Et merito id negat an. 3. Quaerit 2. an successores ex pacto antecesbrum teneantur λ Et distinguit , an successsores sint omnium bonorum s mul haeredes , ut in regno patrimoniali Z an successores tantum re. gni, ut in regno usui ructuario 3 an vero mixto jure succedant et 8 Succeii
res omnium honorum omnino teneri,
ait AE : mseriores directo non obligari, quia jus non a praedecessore , sed a populo accepere ; at per interpositam
civitatem obligari , quia populus in principem jus singulos obligandi tran-
cus elle , ait , si beneficia principum
vinculum duntaxat legis demunt sine ullo contractu tunc enim beneficia es.se irrevocabilia: Mullum enim jus constitutum esse adversus Iegis auctorem . . XX. Α parte ejus, cui promittitur, Grotius essectu in promissionis elis se , ait, sicultatem petendi, & exigen
Xx I. Modos finiendae obligati nis, quae ex promisso oritur, Grotius omisit, & obiter saltem notavit , re- Vocatione eam tolli l . XXII. Ceterum, bene obserVat,stulit 3 . Sed id verum tantum esse , praeter id, quod promissum est , ali- tradit, si contractus probabilem habent quando etiam peti posse 1. usuras , si rationem , quod in dubio ob regenia pro pensando damno petantur ' aliastium auctoritatem praesumi debeat e : non m i a. Id , quod interest : 3. Adeo ut nec inspiciatur , an utiliter impensas ε : fructus P . contractum sit d , vel in immodice v x XIII. Denique onus quoque
173쪽
promissioni adit ei posse ε , & condi. aliis utiles, si mere benefici sunt, v tionem e ; qua pendente nihil debe- cari pacta: omnes alios hominum actus,ri , , ea autem deficiente liberari pro- extra simplices mere beneficos, vocari mittentem, ait ν . Contractus
De disserentia Pactorum , oe Contractuum naturali, ex bporbes GRO-
XXIV. DIVIDIT GROTIUS persectas promissiones in pasta in spetae,& eontractus. Ut vero indigitet naturam Contractuum, eorumque a pactis differentiam naturalem demonstret , ait , I. actuum humanorum , qui ad aliorum utilitatem tendunt, alios esse plices, alios compositos : 2. SIMPLICES actus iterum distinguit in beneficos, & permutatoriox. 3. Beneficos subdistinguit in meros,
ut cum mutua obligatione. 4. Benescor
meros aut in praesens absolvi, ait, aut in futurum prominere . De prioribus hic non agi, quia utilitatem quidem, at nullum effectum juris pariunt : deposerioribus hactenuς actum esse , nimirum, de promi litonibus dandi , vel faciendi. s. Beneficos cum mutua obliis gatisne aut de re disponere sine alienatione, aut de iacto , ita ut aliquis effectus supersit m -
vidit in diremtorior, 8c communicatori . Hos auι facta communicare, ait, aut res; aut hinc res, inde facta. COMPOSITOS. seu mixtos actus . ait, esse aut principaliter, aut per accessionem alterius . Tandem , dc 8.
oncludit , actus hominum simplices. Adeoque ad CONTRACTUS resere
. omnes actus simplices , qui benefici sunt cum mutua obligatione I Σ. omisnes actus simplices permutatorios, eosque sve diremtorios , sive communiis catorios: g. omnes actus compositos. XXV. Regulam autem generalem GROTlUS circa contractus hanc pOnit : Naturam in omnibus contractibus imperare qualitatem , indeque ex in qualitate jus orir; minus habenti π . aeis qualitatem autem illam , ait , desiderari, I. in actibus, iisque VEL praeeridaneis, uti si res vitiola st : nam tune
aequalitatem requirere ut venditor vitia significet s , vel emtor ea sciat et zidem esse putat, si voluntas sit vitiosa, uti si quis metu injusto ad contrahendum indueitur, tunc enim ex Iege aequalitatis requiri, ut dematue meistus a : VEL principalibus , neo plus exigatur, quam par est; quod saltem in pern.utatoriis non vero beneficis obtinere statuit , quia creduntur proinmittere voluisse tamquam aequale b . II. In eo, de quo agitur , si nimi. rum nec celatum quid si , nec plus exactum, in re tamen ipsa reperiatur inaequalitas r uti si vitium lateat, aut
in pretio sit erratum quod jurisconsultos Romanos limitasse, ait , ad dimidium veri pretii j ; quia in contractibus propos tum esse debet , ut
uterque tantundem haberet ς Notat autem Grotius, in eontractibus heneficis aequalitatem spectari ex suppositione ejus , quod a tur, ne V a quis .
174쪽
quis ex beneficio damnum sentiat . . re Φ. 2. Re duobus vendita, eum p-Atque ex hac ratione concludit, man- ferri, in quem pacto dominium prius datario contrariam actionem dari: com- translatum est. etiamsi traditio non sit modatarium casum praestare , non depositarium : sed & in pignora latam culpam praestari ; accedere enim solere contractui oneroso . inde e non esse mere gratuitum e. Et tangem in gen re asserit, ad hanc formam de ceterieruoque contra tibus judicium facie n. um esse f. XXVI. Absoluta generali tractatione de contractibus admodum confusa , obscura . & novis terminis rem nullatenus exhaurientibus explicata , Grotius speciales quasdam contractuum quaestiones percurrit g. x XVII. I. Indigitat, quodnamst verum pretium , veraque rerum aestimatio, & quae ejus mensura λ Ubi Aristotelem , qui indigentiam mensuram rerum este tradit, resellit, &ait, rem tanti aestimari, quantum communiter offerri , & dari pro tali re solet; ubi rationem habendam esse . putat , laborum, expensarum , copiae, & inopiae , damni consequentis , lucti cessantis, etiam Dod ex dilata solutione
oritur h. x XVIII. II. Circa emtionem , & venditionem notat Grotius , dominium transferri in emtione , & venditione , sine traditione , nisi actumst ne statim transeat . Hinc concludit, I. jure naturae si nihil dictum est , periculum esse emtoris lege pu- te illa addita, periculum esse vendit ris et indeque doctrinam Iuriscontultorum Roma rum, qui re nondum trais dita periculum semper venditoris esse voluerunt, ad rationes civiles pertine.
secuta ε .XXIX. III. Monopolia permittia principe posse , statuit, justa de causa , & pretio constituto ς quin & a privatis institui posse aequo lucro : mis coemunt merces, ut eas majori, aequintamen, pretio vendant t. XXX. IV. Ad aestimandas res requiri, ait, rem langibilem: talem. autem maxime esse pecuniam , quae ex auro, & aere plerumque constet ς aestumationem autem faciendam tempore.,& loco solutionis m. f. XXXI. V. Locationem .. conductionem similem esse emtioni, & Ve ditioni , docet , etiam ratione periculi; indeque rem domino , i. e. locat ri, perire : sterilitatem autem, & alios casus usum impedientes conducto idamno esse ' adeo ut hic nihilominus mercedem solvere teneatur , nisi i terim aliunde mercedem acceperit lo
q. XXXII. Vr. In Iocat oue itidem
malorem, vel minorem mercedem comstitui posse , tradit, si in gratiam ab
terius locetur , vel conducatur res alias non locanda , &c. Quibus addit, .
quod si una opera pluribus utilis est locator de singulis pacisci mercedem possit q. XXXIII. VII. In muttia observat,
iure naturae vetitas non esse usuras ;lus enim non reddendi rem mutuo d
tam , nisi post certum tempus , esse aliquid aestimabile : at jure divino , ait, eas prohiberi; idque inter Christianos jus sacere p. Non autem veras
175쪽
usuras esse, ait, quae solvuntur i. pro XXXV. Denique Grotius docet, pensando damno, quod sacit qui pecu- Iure gentium voluntario nihil hacte. niam dat mutuam, eo, quod diu pecu- nus mutatum esse , nisi quod inaequa. nia eareat: Vel Σ. ob lucrum per mu- litas rerum in exterioribus habeatur pro
tui dationem cessans ; deducto , scili. aequalitate . Et ad hoc jus gentiumeet , incerto spei, & labore, qui su, rei pexisse ICtos , qui statuerunt , na
eundus fuerat : 3. Pro impensis ejus , turaIiter inmisem circumvenire Iicere u is
qui multis dat pecuniam mutuam , & Licere enim hic sumi, ait, pro acti in hoc paratam habet . 4. Veras quo- ne exteriori , quod saltem permittatque non esse usuras , si aliqui3 exigiis lex , non quod fas sit η . Evidentem tur pro periculo amittendae sortis : s. autem esse hujus juris gentium utilita, Si modica sit usum g . Sed & 6. leges , lem, inde concludit, quia cum ince quae stipulari aliquid pro usu pecunii ta sint rerum pretia , infinitae difficul. concedua , illicitas non esse , ait , si tales deficiente hac decisione gentium
stant intra coinpensationem ejus , quod oriturae essent I. . abest , aut abesse potest r . Ubi notat , si unasionem, qua aliquod solvitur pro SECTIO, II. . periculo avertendo , illicitam esse , si periculum non sit ε. De Iureiurano. XXXIV. VIII. In focietate nego tiatoria aequalitatem Grotius requirit x XXVI. Grotius promissis , 3c lucri, & damni, pro rata collationis, contractibus firmitatem accedere, ait se sive pecuniae, sive operae r. a Jurejurando κ . His enim iuramen- Collationem autem fieri posse , ait, iis magnam vim inesse , ex gentium vel solius usus, Sc tunc rem ipsam non consensu probat AE . Definit autem communem seri , indeque eam perire juramentum , . quod sit affirmatio reli.
soli domino; . -ι ipsus pecuniaea vel giola b .
Operae cum pecunia, de tune rem ipsam XXXVII. In inrante requirit ani- communem fieri. rnum rationis compotem, ac delibera. Pmro, ait pacisci posse socios , tum, nempe ut quis jurare voluerit. ut alter de luero participet, non de Verbχ autem, jurantis obligare , ait, damno ' non autem ut damnum sen- in senta, quo ea creditur accepisse , tiat sine lucro . Non expressis parti- cui juratum est d.
bus autem aequales intelligi , tradit, ρ. XXXVIII. Hine coneludit I. non si quae conseruntur sunt aequalia : at Obligare juramentum dolo elicitum 'in iocietate omnium bonorum semper si nimirum is, qui juravit, famim ali
aequales partes venire , quia non id , quod supposuit , quod revera se it, quod consertur , ibi ininicitur , sed non habuit , non pro mirus si id sci- quod sperari per successiones, legata , visset e .QAliud autem obtinere , si di
dic. Poterit . . bium sit, an non etiam sine eo idem, i suisset
176쪽
suisse juraturus : quo refert juramentum Iosuae s .
XXXIX. 1. Iuramenti verba non extendenda esse ultra receptum loquendi morem / ; deficere enim hactenus animum deliberatum XL. Juramentum saltem valere, ait, de re licita . - Non ergo I. si illicita, aut 2 licita quidem sit , selmajus bonum morale impediat ; quo resert sormulam notam ΚοGan e so l
Nec 4. si impossibilis sit : nisi possiabilis fieri possit
S. XLI Formas juramenti verbis disserre, re convenire, rediestatuit m ς intentionem enim jurantium esse , ut
Deus testis. achibeatur',. eoque Vindex π : hinc nominatis quoque rebus, personisve aliis, jurare, Veterem fuisse morem O . Denique asserit, obli-sari iurantem etiam si per fallos Deos iuret P . XLII. Effectum jurisjurandi esse, ait, quod finiat controversas et , &quod homini aeque , ac Deo inde jus
oriatur ν , si scilicet Verba concepta etiam ad hominem reseruntu QSoli autem Deo inde jus oriri, existimat , I si verba non respiciunt hominem , ius ei conserendo, et M si respiciunt quidem hominem , sit tamen aliquid, quod ei possit opponi :uti si quis meta injusto causam promissioni juratae dedit , si pirata, aut tyrannus . item si perfidus iuramentum exigit μ . Atque his casibus haeredem non teneri, ait M ia
XLIII. Ex jurejurando atque obligari principes, ac privatos , statuit η : SL
tamen princeps laesus sit, eum se eximere obligatione , seque restituere in integrum posse , in ahii bus, scilicet , privatis, non in actibus regiis 3 . q. XLIV. Finiri, ait, obligationem 'ex jurejurando, I. si is , cui juratum est , juri suo renunciat: a. Si qualitas ejus, cui sub illa qualitate juratur , sublata est E .
ea, quae contra juramentum fiunt, irrita sint λ Negat, si sola fides sit o ltricta , & adius aliquis contra jur mentum fiat; . aliud esse, ait, si juramentum simul contineat abdicationem plenam potet latis ad actum M LXLVI Porro quzerit , an maSi.
stratus ius aliquod habeat in id, quod subditus iuravit, & in id , quod subdito iuratum est λ Respondet , duplicem posse esse actum superiorum circa id, quod juratur: I- quatenux dis iamr in personaπ iurantis , nimirum , juramentum antequam priestetur irritum reddendo; prohibendo ne prassi tur ; vel postquam iuratum est, veta do ne impleatur; vel denique statuendo ne valeat certis casibus, nisi a s Ieriore probetur . His enim casibus uperiorum actus emcere posse, ne impleatur quod juratum est. Addit ratio nem ,. quia actus nostri hactenus non plene sunt in nostra potestate : subditum enim se obligare non posse , nisi quatenus superiori placiturum est . . z. Muatenus disse tur in personam eius, cui Iuratur, tollendo ab eo jus, quod ei partum est: aut vetando , ne quis ex tali juramento accipiat. Nam his
177쪽
quoque easibus iuramentum non esse que foret, sensum praestandum , docet Grotius , quia hi quoque actus non sunt plene in nostra potestate, sed ita ut a superioribus deis
XLVi I. Ceterum, teneri eum , ait, qui nocenti qua tali aliquid j raro promi sit nec compentari posse promisum iuratum cum eo, quini ante controverium fuit a . f. XLVIII. Sed & legem huma. nam impedimentum, quod certi generis actibus potuerat, tollere poste, tradit, si juramentum accessit ' multos non adsunt conjecturae , regulam P enim jure Homano, & moribus, esse Mit: verba luteui Maea esse ex Dro risiaque loret, lentum , quem vellet , tabi assingendo , diberare se ab obligatione , jure naturae promis rem c imite ad id , quod recta interpretatio suggerit; quia alias res exitum habe Te non post et . LII. Mensuram autem interpre talionis, ait, esse signa maxime proinhabilia; signa autem esse vel VER
atque haec signa aut seorsis conlidera ri , aut conjunctim ν
LIII. Circa VERBA, ubi aliaeuieulae da esse ex propri tate vocis communi, in artium. vocabuisiis ex usu peritorum 4 . At coniecturis assumtis opus esse , ait, si vel verba plures habent significationes , vel si in pactis species quaedam repugnantiae est si enim pugna certa est , valere quod posterius inter contrahentes placuit ὶ . Denique si ita evidentia sunt, ut sponte se ingerant, etiam contra Teceptiorem verbosum fgnificatum , conjecturam voluntatis promi praecipue debere, ait, ex materia , ex effecta , ex co unctis, vel origine , vel etiam loco ι . Atque hos locos exemplis iulustrat Grotius m . Porro distinguit T. fgnificationes vocum in Iaxas , & frictas u : a. Σ. promissa autem in favorabilia , odiosa, mixta , aut media o . 3. Di L
serentiam inter actus bonae fidei , messe , partesque mentem dispostionis Bricti 1uris, ait , esse juris civilis ;diverso modo explicare. Hic jam quae. applicari tamen juri gentium aliquo ritur, quid juris sit 3 Grotius , ait , sensu posse P . promittentem , si eum solum specte- LIV. Atque ex his Principiis υ mus, non obligari, nisi in quod obli- Tias interpretationum regulas deducit, gari voluit: at quia ita liberum cui. I. In non odiosis sumenda verba se
actus prohibitos , qui accedente jura
XLIX. Praeteptum Christi de non iurando non pertinere, putat, ad assertorium juramentum, sed saltem ad promissorium s .
Christiis prohibet omne iuramentum , nisi sue .l necessarram.
L. Denique sdem quoque injuratam aliquando vim juramenti ex more habere , asserit g .
De Interpretatisne Conventionis , qui dubia es. LI. ST PIUS contingit , conventionem obicuram , eoque dubiam
178쪽
16o Dissertano Pream. VII. cap. L SM. IV.
eundum totam proprietatem usus p
.pularis, & si plures sunt , eam , quae Jatissima est y . et . In lavorabilibus, si .is, qui loquitur , jus intelligat, aut peritorum juris consilio utatur, verba laxius sumenda, ut etiam includantsgnificati emem artis , aut quam lex dedit x . 3. Ad fgnificari ra imprintrias plane non ene recurrendum, nisipamim exitu cariturum csset, aut abia
surdi aliquid linde sequeretur. Econistrario verba etiam strictius sumenda esse, si id necessarium erit ad vitandam iniquitatem , vel absurditatem alias stibiistendum esse intra arctissimos terminos proprietatis , nisi circumstan. tiar aliud suadeant i . 4. In odiosis
etiam sermonem figuratum aliquando admitti, quo onus vitetur ν . LV. Hinc jam varias decidit quaestiones inter gentes celebratas. I. An sociorum nomine contineantur etiam
futuri α ὶ 2. An si scedere promissumst, ne injussu populi Romani bellum
geratur, continuatur quoque, ne repellant injuriam V . 3. An sub conditi pe, liberam fore Carthaginem , cives soli contineantur . an etiam urbs 4. An scedera in dubio sint realia,
perlonalia 3 8 s. Si primo , qu metam pervenisset , promissim quidost, & plures pervenerint simul, quin modo distributio fieri debeat α λ
extra meroorum signincationem oriuntur, interpretandi genus ese, extendens, Vel esarsans . . ILLUD obtinere si constet, rationem, sub quam Velut casus, quem volumus comprehemiere , ' esse causam movemtem unicam, & efficacem is . Unde deiscidit quaestionem , an mandatum imis
pleri possit per idem , Τ HOC genus
interpretandi vel peti ex desectu origi. nario voluntatis e , eumque defestiunintelligi vel ex absurdo, vel ex cessati ne rationis . sub qua tamen comprohendi tape , ait , quasdam res non secundum existentiam , sed secundum
potentiam moraliter consideratam e , in vel ex materiae desectu f r Vei ex casus emergentis repugnantia cum voluntate g , quae voluntas vel ex natim Tali ratione, aut ex alio signo voluntatis colligitur ἡ . Indicia autem hujus repugnantiae esse 1. si quo casu sequi verba illicitum esset ι : a. si verba se qui mis grave, ac intolerabile
R. cum verba inter se committuntur ι .ubi varias regulas ponit , utra pars scripti praevalere debeat λs LVII. Atque ex his principiis i iidem varias Grotius decidit quaestio.
nes. An in dubio contractus persectus sit, antequam scriptura , & tr ditio accedat m 2. An contractus regum ex juretionem accipiant
- Τ 3. An offerentis, an accipientis verba attendi magis de
Monisa e rea 'sema Grotii de Obi gatione Perseuarum ex Promissione. 6.LVIII.SINGULA, quae circa syste ma hoc monenda sunt, ad ipsum opus
179쪽
Grotianum reservamus. Hic saltem ge- ob injuriam illatam convenire cogenis neralia quaedam monita subjiciemus I. Grotius nullibi verum principium obligationum personalium exponit p . Non enim sundamentum obligationis in eo poni potest: Rem suam quis liae te in alium transferre potes ; ergo etiam ex pacto obligatur. Priori enim casu res desinit in nostra potestate , &custodia esse, dum in alium voluntate nostra transfertur , eoque omne jus , quod in rem habuimus , finitur ; haec autem ratio nullo modo ad pacta applicari potest, ubi res alii saltem promittitur, non vero in eum actu tran sertur . Alia igitur obligationum causa dari debet, quam explicavimus in Differt. proaem. III. II. Minus curate, ait, omnem vim
obligandi, quae ex pacto oritur , dependere a triplici gradu loquendi de
rebus suturis, quae nostrae sunt , aut re putantur q . III. Causa obligationis non potest referri ad Ius naturae sociale , quale non datur ' nedum ad Ius naturae pro
IV. Quae circa foedera , & sponsi nes monenda sunt ε , ad ipsum com
V. Error non ideo vitiat negotium,
quia promissor se sundat in promissione quadam facti, quod non ita se habet, adeoque quod in mente agentis vim habet conditionis ν ; sed quia
deficit consensus M . VI. Is, qui metum insere V , V rum jus ex consentu metuentis cons quitur. Nec metus liberare promiis
rem potest , sed hic separata actione
nι. de Oeceii Intri ad Grat. tem tenetur.
VII. Cum circa obligationem , 'uae
per alium contrahitur , nec non cIrca revocationem promissi x , non in omnibus nobis eum Grotio conveniat , lectorem ad commentarium remittimus.
VIII. Quod Grotius I statuit , expromissione de re danda dominium transferri, id alibi refutavimus . Uta. Dils proarm. XII. IX. Questionem, an successores obligentur ex pactis antecetarum , inse-liciter admodum decidit Grotius. Veriora principia suppeditabimus in Di Disert. procem. XILX. Grotium modos finiendi obligationes personae plane omisisse , supra f. 2I. notavimus . Supplevimus hunc desectum in Dissertatione prooemiali XII. XI. Omisit Grotius alias obligati
nes , quae ex variis causarum figuris oriuntur, in specie interdic orum ma teriam, quam itidem in dicta disserutatione supplevimus. III. Grotius singulas species obligationum personae , quae ex contracta oriuntur , ordine tractare , & definiationes saltem , ac requisita cujusque negotii exponere, eoque juri Romano lucem affundere debuisset ς at praeter paucissimas quaestiones inter doctores controversas , Sc quas infeliciter satis plerumque decidit , nobilissimam hane juris naturalis materiam intactam rein linquit . Sed nec eorum jurium , quae Dec sone contractuum alicui debentur , principia exposuit ; nam materiam dex se O Vide supra g. 8. Vide supra g. p. n. R. υ supra g. s. s d. iupra f. .: ν Supra g. II. n. r. u Vide
180쪽
16a Dis enario Prooem. VII. Cast. II.
Ductibus, de eo, quod interest, de ac- Sed & fbl Grotius omnes interprocessionibus , de mora , de dolo , de tandi regulas ex locis Rhetorum deia
culpa, quin & de conditionibus, &e. sumsit, adeoque vere Rhetoricam exis vix verbo, & obiter saltem tangit. posuit . Rhetorica autem non suppeis XIII. Disterentia inter pacta nuda, ditat regulas naturales, quibus mens ,& contractus, quam Grotius is affert, voluntas , & intentio disponentium
tot distinἱ ionibus , & subdistinctioni- probari possit, si dubia est : sed mo
hus involuta est, ut vix intelligi pol dos ostendit, quibus orator thema sis sit, quid Grotius senserit . Res ipsa bi propositum illustrare , exaggerare , tamen simplicissimis nititur principiis, & amplificare potest, etsi . forte ad pr quae itidem exposuimus in Distertatio- bandam veritatem thematis nihil sane prooemiali XII. ciant. IIV. Verum non est, I. in contra- Tota igitur haec tractatio ad disci- Dibus aequalitatem spectari: a. Casum plinam juris naturalis non pertinet. praestari in negotiis non mere Pratui- f ς J Confundit quoque regulas in-tis e r 3. Indigentiam non constituere terpretandi circa voluntatem duorum verum rei pretium . : 4. Dominium disponentium , cum ea interpretatio- in emtione venditione transferri nu- ne, quae circa voluntatem unius , V. do consensu , citra traἡitionem e : I. gr. Iegislatoris, testatoris, &c. obtinet.
Jure naturae quamlibet inaequalitatem In priori dispositione quaeritur , quid corrigi debere : Iure sentium vero uterque senserit ' nam utriusque conis id de majori , non leviori statutum sensus in commune placitum pactum esse s . efficit. In posteriori dispositione quae-XV. Circa regulas interpretandi du- ritur , quia legislator , quid , testator Has promissiones ι notandum faJ est, e . senserit. eas adeo esse obscuras , 3c ratione de- biJ Confundit regulas interpretandistitutas , ut nemo illas pro praeceptis naturales cum civilibus . Etenim tum naturae sibi obtrudi patiatur . Quis , in pactis duorum, tum in dispositi quaeso , Princeps , quis populus un- nibus unius , jure civili ad evitandas
quam convinci poterit , ex vagis hu- controversias variae inventae sunt regu-jusmodi praelumtionibus pacta, & sce- Iae , quae nullum in ratione naturalidera vim accipere debere λ Sane, nihil fundamentum habent, licet aequitati in ulla promissione continetur , quod conveniant . Sane, regula illa , quod non ex his interpretandi regulis veI in pacto dubio interpretatio contra assirmari, vel negari , atque pro lu- eum , qui clarius loqui potuit , Ω-bitu aeque pro promittente, ae eontra cienda fit, ex jure civili est. eum interpretationem pati posset. CA.