장음표시 사용
201쪽
De Defensione Iurium per Indicia.
conscientia , & metu posset , frustra Deus& homines in poenae obligatos esse , ut legem illam
naturae observent. Sed annon haec ape
tam contradictionem inserunt , Deumens persectissimum creaturam ratione praeditam cum libertate agendi quicquid vult creasse, hominemque vi huius lacultatis omnia jure agere , adeoque promiscue alios occidere , adulteria committere &α posse , di tamensacultatem illam rationi repugnare λSi facultas illa rationi repugnat , e ipso necessario sequitur, hominem iure non agere. Pugna igitur aperta est, Deum facultates creaturae suae dedisse pro lubitu saeviendi , Sc tamen eundem creaturae suae mediante ratione id
Irohibuisse : Deu in velle , aliquid abominibus non fieri, & tamen homines faciendo jure agere. Nos alibi probavimus , Deum homines quidem liberos nasci voluisse . i. e. facultatem
Qui proinde res terrae occupat , easque suas faciti jure agit, nimirum, juxta voluntatem Dei ; & qui occupantem turbat, injuria agit, quia comtra voluntatem Dei jus alterius turbat. Hactenus res occupantis est, & ex v luntate Creatoris ejus utilitati cedit , quod autem occupantis est , ei soli competit, alia' non esset occupantis , sed cum alio commune. Unde necessario sequitur, alium eandem rem suam dicere , atque ejus utilitates sibi arro. gare non posse. Idem multo magis devita, juribus thori, &c. obtinet : in. deque non dari jus omnium in omnia, extra omne dubium politum est.
n. 3. TERTIO , absque impietate asseri non potest , homines jus omnium
in omnia . i. e. facultatem promiscue in civitates
naturalem agendi hominibus concessi L grassandi , & saeviendi , ora rates , se, sed saltem ad certum finem. Haee seu Principes transtulisse , vel potius igitur sola sacultas cum intentione , uni principi jus , quod jam ante habuit, reliquisse. Nam r. initio hujus f. probavi.
mus, talem hominum statum natura.& ad certum finem concessa , jus dat hominibus ; Sc sic homo jure agit ,
non qui juxta facultates mere natura
les agit, sed qui agit juxta iacultates
Ex hoc fine apparet , ius non ego
omnium tu omnia : cum enim facultas occupandi res terrae ratione naturali conis
cessa appareat singulis hominibus ad suas necessitates , negari nequit , id ,
quod occapando in potestatem nostram redigimus, jus nostrum esse. Unde ratio naturalis concludit, alium jus hoe ex Voluntate creatoris nobis quaesitum auferre non posse , quia contra intentionem , & voluntatem divinam agmret. Sane, si uni concessisset facultates agendi, vel habendi , alter autem turbare , ac auferre illam facultatem lem numquam fuisse, adeoque frustra de renunciatione , & translatione ejusjuris quaeri. Hac thesi posita , 2. unicuique liceret , societati , s utpote quam sui commodi gratia ex Hobbesi nypothes iniit ) , renunciare, ac naturali sta. tui se restituere , & ita jus pristinum
aliis sibi iunctis vindicare, eoque cae. des, adulteria , furta , Sc. committe. re ,Lcum in societate nemo invitus
Sed & 3. periculosissima haee est sententia , quae criminibus , & rebellioni inprimis, media . & occasionem praebet. Homini enim, etiam in societate
202쪽
iate desenti, absque ullo metu servire proinde inter Principes nihil iustum , in e civem libere , modo Ham id fa- nihil injustum esse et .cere possit, aut eo potentiae pervene. Neque 7. pro HOBBESIO allegaririt, ut vindictam vel concivis , vel potest, gentes lege naturae obligari ad superioris metuere necesse non habeati pacem quaerendam ς & si non quaerunt. Nihil enim est , quod eum deterrere contra legem rationis, i. e. Dei , age- ab eo facto possit. re, eoque poenam mereri . Nam diis
Quin 4. ipse Princeps tutus non so- ctum jam est , hane obligationem ex ret , nec contra insdias , nec contra hypothesi Hobbesi in gentium arbitris vim subditorum, si haec tanta est, ut poni , quia si incommodis , quae naei Princeps resistere non possit e quid turaliter inde sequi possimi, rarissime enim deterrere possit subditum , non tamen sequuntur , ) se exponunt, vel video . HOBBES IUS enim rationem ob potentiam nihil vicissim metuunt, obligationis non in pacto ponit, s id aliis menis divinis non deterrentur. enim non sumcere , ait , ad adigen- Denique & 8. Principi talem p dum hominem ) sed in potentia irro testatem quae sufficiat descriptionis sistibili, qua princeps subditos adipere illius amplitudinis explendae, nedum possit, ne a pacto recedaht . Cessante constituendae auctoritati hominis viis Igitur illa potentia, & prevalente suta cariae ) , a civibus concedi non pos-ditorum potentia , tuto recedere suta se , tutionibus probat PARENS ditus a pacto posset. in disputatione , quam Leviathan in. Neque s. subditos metus aliquis seribit. poenae divinar deterrebit, quia Ho G n. 4. QUARTO, contradicere sibi sus poenas naturales non statuit, prae- Η OBBESIUS videtur. Supponit enim, ter incommoda ex actibus vitias na- Principi iubenti resisti non posse , ditura sequentia, quae cum non semper, tamen alibi a statuit, obediendum nomnec necessario actus comitentur , inci- esse prine pi, si aliquid contra leges nain
Ie negligi, & spemi solent . iurales injungit, i. e. si jubet subditos,
Unde simul constat, Hobbesum paris ne pacem quaerant. Si enim non obetricidium in Carolum I. commisitim , dire piaeceptis Principis licet , Verum cujus injuriam ex suo systemate proa non est , omne jus agendi quicquiubare Voluit, potius approbare, Sc de- lubet, adeoque ius Occidendi , thorurit tendere, quam consutare. violandi, &c. in principΡm tianslatum 6. Ex hoc systemate sequitur, Prin- esse. Si Vero omne jus in eum trans cipes inter se jus illud omnium in om- l tum est, necessario sequitur, prinei nia conservasse , & inter gentes hodi pom eodem jure, quo in subditos se, ue obtinere facultatem naturalem agen Vire potest, eis quoque posse injunge i quicquid iubet, i. e. jus omnium in re, ut submittant se poenis divinis , omnia: indeque sentes promiscue -- i. e. incommodis, quae actus lege ria Vire inVicem hoste , neque saeVientem turae improbatos sicquuntur , di cum
Hieri sacere injuriam, sed luo jure uti; vita finiuntur.
203쪽
De Defensi e Jurium per Indicia.
Ubi examinatur fAsema eorum , quitum esse, XIV. ' X plicavimus hactenus sy- is stema eorum , qui existentiam juris naturalis negant , ademque executionem illius juris naturali
ratione nullam esse, nedum executorem natura dari, contendunt.
n. I. Illi, qui admittunt jus naturae, supponunt , Deum singulis hominibus jura quaedam propria esse voluisse, tamulque prohibuisse, ne jura singulis a
natura quaesita ab aliis turbentur, vel
n. 2. Si quis ergo contra hanc prohibitionem jus singulorum turbat, certum est, eum injuria agere , indeque damnum si dedit, restituere, ac ob deis lictum talionem pati debere. n. 3. Cum Vero contingere possit , ut is , qui jus nostrum violavit, vel
damnum inserendo, vel alias nocendo, nolit iniuriam reparare, quin reparati
ni resistat , quaerunt, quis compellere possit laedentem ad id , ut reparet in. 4. Equidem extra Omne dubium positum est, Deum auctorem, & vindicem esse suarum legum, adeoque eum adigere posse homines ad reparandam injuriam aliis hominibus illatam . At cum Deus ipse suas leges non immediate in hac vi in exequatur, porro quaerunt , an Deus potestatem suam exequendi. adeoque judicium , ac imperium cuidam nominum delegaverit n. s. Mirum est , quam variae hac de re doctorum sint opiniones . . iam ant, talem delegationem sectam esse , eamque vel toti humani generi s
ctam, ajunt, vel soli damo , vel singulis patribus familias in membra lamiliae imperium delegatum, statuunt. Alii negant , Deum jus imperii alicui delegasse: sed contendunt , Deum sinpulis hominibus facultatem concessisse lura sua defendendi ' homines autem propter varias utilitates jus vi agendi in civitates contulisse' indeque judicia ex pactis hominum originem ducere. De singulis nunc agemus. n. s. Illi , qui toti humano generi imperium delegatum esse , statuunt, supponunt, & merito, Deum esse ex cutorem legum naturalium, utpote quarum ipse auctor in . Quia vero hane potestatem Deus immediate in somines exercere non solet , inde concludunt , Deum eam delegasse societati humanae, i. e. toti humano generi. n. 7. Probant autem hanc delega. tionem sequenti argumento . Dum Deus vult tuum cuique tribui, necessario etiam vult potestatem , qua compelli homines, & necessitate juris illius observandi antingi possint , cum necessitas talis nulla sit , nis sit potestas , quae non parentes compellat b rat potestatem non exercet Deus ipse 'ergo per alios. Si per alios exercet , porro quaeritur , per quos illam potestatem me ceat λ Respondent , Deum vel unio, vel pluribus , vel emnibus delegasse . Non autem apparere delegatam esse uni, vel pluribus sneutrum enim definitum, omnesque homines natura aequales es
204쪽
186 Dissertatio Prorem. VIII. Cap. II.
se ergo delegatam este omnibus, vel se, vel cuique privato cessante iudicIoqui omnium electione constitutus omisnes repraetentat . Quam rationem ex consensu Omnium gentium , dc l acrae
Vid. inprimis scripturae confirmant Disert. pro aem. X. post. IIII. n. 8. Hoc imperium aucto humano genere , 3c per univerium terrarum orbem disperio , non posse expediri , ajunt , ab unoe corpore ' sed necesse fuisse dividi in plura hominum, civitatum , seu populorum , corpora, &quasi collegia. a partitione unicui- ue corpori, seu civitati, seu populo,
intra hos terrarum suarum fines eandem potestatem competere in omnes , S omnia his finibus comprehensa statuunt , quae ante divisionem toti humano generi in omnes homines, & res totius terrarum orbis , competierunt .
Dict. post. XIII. n. 9. Cum igitur illi, qui ad hane potestatem eliguntur, non vi hujus electionis , sed vi delegationis, quasi a divino numine cuivis electo iactae , eam exerceant; hinc concludunt , vicarios Dei diei Principes. ac Dei gratia imperium exercere M. h. XV. Equidem ingeniosa admodum haec est hypothesis de imperiorum ori. gine : at fateri necesse est, eam dubiis
n. I. Illi enim , qui delegatum imperium plane non admittunt , totum concedunt argumentum . Nimirum , nec uni, nec pluribus, nec omnibus d
legatum esse imperium ; sed singulos
jure necessariae defensionis ius suum pri-Vata auctoritate vindicare, & vim vi repellere posse: eodem modo, quo etiam post civitates insti tutas gentibus inter
3 cons B parentis disputat in . quae inscribiti ir Levia han restitariis. Eiu d. lisp. de summa potestate. Eausdem Exercit. a.
proprio jure jus suum defendere licet.
n. 2. Sed & 2. non video , cur non magis uni, vel pluribus delegatum videatur imperium, quam omnibus . S
ne, imperium patrifamilias in domum suam, i. e. in membra lamiliae, competere , ratio nos docet , & in Diae procem. XII. demonstrabitur. Pater igitur judex naturalis est uxoris , Sc liberorum ; indeque natura imperium veIuni delegatum est, si primus homo solus fuit, vel pluribus, i. e. cuique Pa trifamilias , si seposita revelatione fingiis tur , vel plures homines smul creatos suisse, vel plures ab aeterno extitisse . n. 3. Si omnibus concessum fuit imis perium, a. tota Adami familia per omnes intellἱgenda esset , utpote quae ab initio totum humanum genus contine bat. At hoc principio posito sequeretur, imperium uxori, & liberis aeque in maritum, & patrem, ac his in ux rem , & liberos competere ' quod cum ratione pugnat. n. 4. Denique si omni s imperium dclegatum esset, 4. res exitum habere non possiet , quia auctis semiliis , de
discretis gentibus omnes convocari amisplius ad commune concilium non po
Neu ue admitti potest , quod di υiso humano genere mulis civ talistis idem ius competat, quia ante divisionem ovi nibus proprium fuit. Nam familiae , de gentes, in alia loca migrantes, imporium reliquo humano generi quaesitum facto suo auferre non potuerunt , nisi accedente humani generi consentu, qui per naturam probari nequit. C Ais
ad Grotium Lib. I. Iz. seq. g. H. Vi Linst. Dissert. X. pos. XIII.
205쪽
De Defensione Iurium per Iudicia. I 87
Ubi 1 Uema eorum proponitur, qui fingulis facultatem jura sua defendendi,
oe vindicandi natura concessam esse tradunt.
q. xVI. I LURIΜI negant, Deum v specialem juris naturalis
vindicem elegisse, neque talem delegationem vel uni, vel pluribus, vel omnibus factam, probari posse. Vid.
34. n. 7. in . Sed supponunt , cuique hominum jus esse vi privata agendi,
contra eum, qui injuriam ei insere. n. I. Hanc facultatem probant I. ex motu naturali Omnibus animantibus indito ; quia omnia natura ducente feruntur ad sui defensionem.
n. 2. Probant eam 2. ex actione crea
toris , m ejus sue . Creatorem enim non tantum motus illos creaturis suis
indidisse , sed & arma suppeditasse ,
ajunt, quibus se defenderent. n. 3. Ius illud vi privata agendi probant 3. ex medii necustate . Quia enim Deus jura quaedam cuique hominum propria esse Voluit , inde concludunt , eun. media quoque hominibus permisisse, sine quibus jure illo uti non possunt, adeoque & facultatem jura illa
defendendi contra injuriam aliorum. n. q. Confirmant haec Φ. ex natura
entis perfectissimi ; quia Deus frustra jura illa cuique hominum propria esse voluisset , frustra motus illos indidisset, Sc frustra arma suppeditasset , si alii turbare jura illa possent, & media
desectonis licita non essent. n. s. Provocant S. ad consensum omisnium gentium ; omnes enim convenire,
a junt, initio rerum judicia nulla suis. se . adeoque unicuique jus suisse privata vi agendi : immo Sc experientiam docere, post institutas civitates, Sc hodienum, gentes inter se propria auctori. tate vindicare injurias ubi illatas, non. jure imperii, sed jure necessariae defensionis ' quin cuique privato jus esse vi a cendi iniuriam, si judicis copia non est . Nullam igitur rationem allegari posse, existimant, cur gentibus id, quod cuique privato hodieque licitum est ,
ante institutas civitates , ubi superior non erat, illicitum suerit. Illustrant suam opinionem exemplo Caini, qui occiso Abele metuebat vinis dictam singulorum : suicunque conve
niet me, occidet me. Nec non exempla
Lamech, qui ejusdem criminis reus, &vindictam reliquorum hominum me tuens, causabatur, Deum sibi atque, ac Caino gratiam secisse , & ut deterreret insidiantes, vindictam divinam eis munabatur. Unde concludunt, judicia tunc temporis non fuisse , dc unicuique privato jus competiisse , poenas ab iis , qui injuriam intulerant, sumendi. n. s. Neque s. obstare, ajunt, regulam , quod nemo judex esse possit in propria causa, Sc quod frustra conditae viis deantur leges , si superior non sit, qui
eas exequatur. Regulas enim has vexas esse, respondent, circa leges civiles: Ie-8es autem naturales non opus habere suis
periore scilicet, inter homines), quia isse Deus superior est , qui dum singulis facultatem concedit iura sua defendendi, arbiter est illius Illis , & pro justitia
caulae eam decidit , eodem modo uti adhuc hodie inter gentes, & cessante judicio inter privatos , eventus belli instar sententiae esse solet.
206쪽
Dissertatio Pro aem. VIII. Cap. III
in primaevo hominum statu magna inde incommoda oritura fuisse :vix enim lites eo tempore exsurgere potuisse, ubi omnia omnibus sufficiebant: naturam ipsam tranquillitati himit, aliis non credentibus, rixae orianis
tur , &c. f.; multo honestius , & ad securitatem hominum conducibilius genistes credidisse , ab eo , cujus nihil interest, rem cognosci , quam homines singulos , nimi uiri saepe amantes sui , mani generis satis pro exisse, tum per quint jus putent, id manu exequi g rmotum generalem, qui creaturas ejus - atque ideo placuisse hominum justisdem generis uni re solet , tam per δε- vorem specialem , quo illi , qui eiusdem gentis 1 unt suti ab initio omnessuerunt ) sese prosequuntur . Atque
hane auream illam aetat cin esse, a junt , adeo a Poetis decantatam , ubi homin ex sine vindice tuti sueruyt. v. S. Unde S. concludun , natura
superiorem intra homines non dari , sed singulos jura sua, dirigente Deo , privata auctoritate defendere posse. 3. XVII. GROTIUS quoque in ea est opinione, naturali jure unumquemque vindicem esse non tantum sui juris , sed & juris alieni . Vid. D ert. proaem. I. ρ. Sci. Immo tanto honestius esse, existimat, alienas injurias, quam tuas vindicare , quanto in suis magis metuendum est , ne quis doloris sui
sensus, aut modum excedat, aut certe animum inficiat.ς, modo ejusdem criminA reus non sit d.
n. r. At institutis civitatibus jus vi privata agendi sublatum esse, ait sui . dici. D . proum. I. So. ) idque si
quentibus rationibus firmat. Quum enim in rebus nostris, &no'strorum affectu sacile corrumpamur ,
i terea secti inquisitio sepe magnam iligentiam , Se poenae aestimatio mulis tum prudentiae, & aequitatis desideret, io satu , ne dum quisque de se nimium praesu- hominum communitati sus , eos deligere , quos optimos , ac prudentissimos putabant, aut fore sperabant & his iudicibus solis datam fuisse potestatem vindicandi laesos , ademta ceteris, quam natu ra indullerat, libertate ι' eoque restri. esse, quae ante constituta judicia fuerat, licentiam ε. n. 2. Etsi autem hare judicia facto demum hominum , & voluntate plurium familiarum , quae in unum i cum convenerunt , introducta sint ι . GROTIUS tamen existimat , ea aliquo sensu iuris naturalis dici , ct ordinationem divinam vocari posse ; tum uia tam laudabili instituto obsequenum esse, ipsa dictat aequitas, Sc rationaturalis o tum quia Deus tam salubie institutum hominum approbavit , eamque Voluntatem declaravit re cui voluntati homines oblirantur ν. n. 3. Hinc iam coni at ratio , ciae GROTIUS judicia reserat ad ius naia
turae pro certo rerum s. tu, quod nimia
rum supponit sactum hominum , seu
voluntatem eorum , qui se in civitatem contulerunt. In eo enim satv n. a.
iustae , ubi cuique jus erat vi agendi , naturale suisse , ait , ut quilibet esset vindex sui, & alieni juris : at in altero satu, postquam nimirum voluntate
Q lib. e. c. zo. f. s. num. 4. 0 lib. a. Ius
In civitatem colla. c. 22 8. n. 4. Proleg. g. r . lib. t. c. q. f. a. n. i. 0 d. c. 2D. I. s. num , . nil lib. i. c. 7. s. I. num. 2. in lib. I. e. q. f. a. lib. I. cap. a. b. I r, P. Proleg. I. II.
207쪽
De Defensione Iurium per Iudicia .
tollatum est, naturale esse , ut unus
quisque jus suum non ipse', sed per
judicem vindicet . Quod inventum Grotii alibi exposuimus , & refutavimus. Vid. Di31. prom. I. 8o. n. 4. Coniectaria , quae Grotius ex hypothesi praemissa deducit , sunt sequentia . Ait enim, jure gentium I. post introducta judicia neminem privata auctoritate jus suum a concive
exigere vi posse , sed judicis arbitrio
id commistum esse. 2. Neminem poenas poscere a concive nocente posse ,
nisi per judicem. 3. Neminem jus alterius, vel injuriam alii illatam vindicare poste ; idque imprimis inter gentes locum habere , indeque neminem alii bellum inferre ob alienas injurias posse, propter difficultatem , S: periculum de justitia inter duas gentes cognoscendi p . Unde concludit, ψ. alienos subditos, praetextu injuriae ab eorum rechore illis illatae , defendi non posse ιε'; addita ratione, quod ex quo civiles societates institutae sunt , reEt ribus cujusque civitatis speciale quoddam jus in suos quaesitum si r . Excipit tamen casui , nisi manifesta, ¬oria sit injuria, quae subditis inse
tur . s. Debitorem , vel nocentem alienae civitatis, non posse a creditore,
vel a laeso, vel ab ejus magistratu, in loco domicilii compelli ad satisfaciendum, quum civitates non soleant pe mittere, ut civitas altera armata intra fines suos poena' expetendae caula Ueniat, neque id expediat φ ; sed notius institutis civitatibus convenisse , ut singulorum delicta ipsis , ipsarumque rectoribus pro arbitrio punienda ,
e. as. g. 8. n. a. L. a. c. I . f. 4 . n.
aut dissimulanda relinquerentur u . Duos tamen excipit casus ab haeregula : I. Si hunaana societas laesa sit V ' quoties, nimirum, jus naturae, aut gentium, immaniter violatur. Rationem hanc asteri , quia libertas humanae societati considendi per poenas, quae initio penes singulos suerat , civitatibus, ac judiciis institutis penes summas potestates resedit , non proprie qua aliis imperant , sed qua nemini parent : nam subjectionem aliis id ius abstulisse, ait k . 2. Si alia civitas, ejusque rector peculiariter laesus sit; hoc enim nomine illum, illamve, ob dignitatem , aut securitatem suam jus habere poenae exigendae . Hoc ergo jus civitatem , apud quam nocens degit , ejusque rediorem , impedire non
debere ν ορ. XVIII. Demonstrata origine judiciorum , & civitatum , idci est , imperii & summae potestatis , Grotius ulterius progreditur , & prolixe satis
examinat, quae si summa potesas et 8 quis eam habeat λ Hinc I. uua rit , in quo consistat potestas civialis a : 2. quis summam potestatem habere videatur . .
q. XIX. Quod ad primam quaestionem attinet , GROTIUS e varias recenset opiniones circa partes illius p testatis . . inii enim eam consistere ,
a junt, in jure suis utendi)legibus, judiciis , Sc magistratibus e alii in consultatione de rebus communibus , in cura legendorum magistratuum, & judiciis : alii in magistratuum creandodorum jure, lepum condendarum, sc tollendarum, ac jure decernendi de hel
208쪽
rso Dissertatio Prooem. VILL Cap. LII.
lor & pace. Ipse Grotius partes po- possint ad recte dijudicandum , eui ius
testatis civilis consese adau um pro- summae potestatis in quaque gente comis ponit . . petat. Cavendum ergo, ait, I. ne jus XX. Summam autem quae alis tuminae potestatis dijudicemus ex tit tera est quaestio in tunc demum esse po- lo , aut agendi facultate φ e nec χ. ex testatem civilem, ait, s adlus eius aia delatione imperii per elemonem, aut
tertiis pote lati non subsunt , ita ut al- successionem ρ : nec z. ex modo h rerius voluntatis humanae arbitrio irriti
possint reddi e cTalem autem summam potestatem inhaerere tradit , VEL civitati s , i. e. coetui perfecto liberorum hominum juris si uendi causa congregato ' unde
excludit faJ populos . qui in alterius
ditioncm conccssure, ut provinciae Romana: g ; Ioi plures populos liberos ,
quorum unum caput est ὁ ς 3. plures civitates arctissimo scedere iunctos , quae unum Systema constituunt i :VEL periona: uni, aut pluribus ε . n. I. Hinc reiicit eorum opinionem , qui volunt, summam potes latc in semper realiter manere penes populum . Concessa enim uni, vel pluribus, summa potestate, populum adeo omne jus suum transtulisse in regem, ait i , ut nulla amplius potestatis summae particula penes eum resideat: adeoque verum non esse, tum in potestatem manere populi , ita ut ei reges , quoties imperio suo male utuntur , & coercere , & punire liceat m ' vel mutuam esse subjectionem, ut populus regi recte gubernanti parere debeat , rex autem male imperans populo subjiciatur ' . n. 2. Rejectis salsis de summa po- testate opinionibus cautiones quasdam praemittit, quae viam nobis monstrare
bendi, seu habendi plenitudine; quum
idem jus, eandemque summam pol statem , alius habere possit jure temporario, alius jure ususfructus, alius jure proprietatis ubi essectus regni patrimonialis recenset , ac quomodo ab usu fructuario disserat, exponit) r. rnec ψ. ex obligatione imperantis , si quaedam promittit vel subditis suis , vel vicinis, etiam quae ad imperii nationem pertinent i ' quum non ex lege
superioris , sed ex pacto id praestet r .
Denique & s. notandum esse, ait, summum imperium sua natura unum
esse; at dividi posse, sive per partes,
quas vocant potentiales , sive per parates subjectivas μ : qui status mixtus ei dicitur u . Huc refert I. statum Romani Imperii, cum alius orientem, alius occidentem teneret η : & 2. cum tres etiam tripartito orbem regerent 3 : q. spopulus quosdam actus sibi , quoidam regi tribuit pleno jure e : 4. GROTIUS inter regna mixta porro refert regnum Hebraeortim , quia ibi concur
iebat in quibusdam casibus Synedri
blicam, quam mixtam sui se , tradit, ex regis , & procerum potestate . :
L. i. e. I. g. 14. n. r. d. c. 7. n.
209쪽
De Defensione orium per Iudicia. I; I
s. Romanorum Imperium tempore u nio aeque, ac in imperio , distinguen muli, ubi provocatio quadam ad popu- dum esse inter jus imperii, ejuique ad.
lum valebat nec non V. tempore iu- ministrationem m ' Regem enim interregni, & sub primis Consulibus a r fantem, suriolum, captivum, eiectum. ro. Athenientium rempublicam tem- &c. ius imperii habere , non exerci pore Solonis, ubi optimatum potesta. tium, ait. tem populari mixtam fuisse, tradit φ . XXL Effectum imperii alium es Non vero ad mixtum statum perti- se, tradit, in regnis patrimoniaIibus , nere, ait, I. quoties rex promistis qui- alium in regnis us ructuar is u : iliabusdam g oblisatur: nec χ. cum reges enim alienari pro lubitu posse : hoacta quaedam tua nolunt esse rata, nili non posse, nili consentu populi ρ : in a Senatu, aut alio coetu probentur . e silis regem tutorem dare posse regno nee 3. statum Romanum tempore Po- quem vult in bis autem tutelam esse lybii, ubi per Senatum , & Consules eorum, quibus Iex publica , aut ea d administrabatur respublica i . ficiente , consensus populi eam man. v. q. His cautelis Paemissis , quae- dat p : in illis succedi juxta ordinem stiones quasdam , quae frequentem in luccedendi naturalem quem ex hy- hoc argumento usum habent, decidit. pothesi Grotii late alibi explicavi-
n. s. Primo enim quaerit, an impe- mus in his juxta delationem popu-rium habere possit is , qui inaequali li; ejuique praesumtam voluntatem s .scedere tenetur λ Et assirmat , quia Finiri autem , ait , imperium si inaequalitas non oritur ex subjectione, Princeps incidii in tyrannidem, id est, sed ex pacto ε . statum evertit non emo si privatas
n. 6. Secundo, an illi summum im- injurias committitὶ κ . Praeterea desinit perium habeant, qui certum quid pensi- imperium, I. si abdicat se regno x :tant, aut ad reὸimendas injurias, aut a. Si lex commissoria addita sit 3 : g. si ad tutelam comparandam λ Quod pa- in statu mixto piter involat in jurariter ammat ex eadem ratione ς con- alterius status η et s. lublato eo, qui
sessionem tamen infirmitatis aliquid jus habet, non existente lacte re a rde dignitate delibare, ait ι . o. exstincta familia . : 7. si populi jusu. 7. Tertio quaerit , quid de nexu desinat; quod fit lublatis partibus ne.
210쪽
192 Dissertatio Prooem. VIII. Cap. III. Sect. umea.
iuris naturalis pro certo rerum satu 'gECΤIO UNICA. Iudicia cum ipsis familiis orta esse , alibi demonstravimus . Sed postquam
tuae monita quaedam generalia circa b plures familiae sua voluntate in unum pothesin GROTII de origine Pot Baiis civilis exhibet.
quod unusquisque natura si vindex sui juris, admitti non potest. Nam infra Dissertatione XII. ex rationibus nais tum demonstrabimus , imperium patribus amilias in suae familiae membra delegatum esse. XXIII. Unde sponte corruit limitatio a Gmtio huic principio addita , quod tunc demum unusquisque
vindex sit sui juris , in ipse ejusmodi
eriminis reus non es . Quis , quaeso , judex erit , an vindex ipse ejusdem criminis reus sit λε. XXIV. omnium minime autem admitti potest, quod unusquisque etiam si vindex alienae injuria. Regula gen ratis justitiae est , quod unicuique jus suum tribui debeat ; quomodo aut iri tribui jus potest ei, cui secto meo nihil abest y Neque jus agendi ad reparationem injuriae competere potest ei, eui injuria facta non est. XXV. Absurda sequerentur ex illo principio . Sane , polita hac thesi uxor a marito, & liberi a parentibus, ob injurias sibi, vel aliis illatas, Poenas sumere possent. q. XXVI. Negamus , judicia esse coetum coluerunt, & se , suaque arbitrio, & judicio civitatis submiserunt,
civitates inde ortae sunt ' atque haec demum iudiciorum species ex Vol ista te hominum orta est . Figmentum autem de jure naturae pro certo rerum statu iii a refutavimus , Dissere. I. proarm. 77, XXVII. Omnia consectaria , quae Grotius ex erronea illa hypothesi deducit , vid. sv. I 5. n. q. ὶ spon
f. XXVIII. Partitiones iurium , quae ex sententia Grotii s viri su g. I 8. J potestatem civilem constituunt, tanta Obscuritate laborant , ut nihile erit exinde concludi possit . Omnis potestatis civilis ratio consistit in defensione jurium , tum publicorum , tum privatorum civitatis.
q. XXIX. Distinctio in regna patrimonialia, dc ususructuaria D vid. v
I P. n. 2. ΣΟ. J limitationes quasdam patitur , quas in ipso commenotario explicabimus. q. XXX. Imperia mixta non dari, nec allegata exempla talia probare ,s vid. I p. n. 3. I itidem in comis mentario demonstrabimus. g. XXXI. Denique circa modos finiendi imperium Varia notabimus ad ipsum opus Grotianum.