장음표시 사용
221쪽
De Defensione Iurium eontra Extraneos. 2OI
is, eui lex saeuitstem dat interficien- sint λ Respondet , duplici easu licita di iurem , ab omni culpa liber fit esse: I. jure neeessariae defensionis: a. quod negat . , si masistratus duos mortem meritos . Denique quaerit , an duella licita inter 1e committit c .. CAPUT Via Da Beito publIeo, intre puos geratur, ρο quia m es liceatia
o ioprivato actum est; sequitur nunc bellum publicum XL Ix. Relltim pGlisum describit GROTIUS , quia ab eo geritrer , qui iurisdictionem habea d - vel ut aliis bi loquitur e , a pωblica pote te maximo summa: illudque duplex facit , vel solenne jure gentiam , vel minursHenne s .
L. In his bellis publicis quaedam licere, ait, aut NUDE ; idque
aut ACCEDENTE PROΜISSIONE : si nimirum fides hosti qua tali
Iure naturae licent, agemus GR. I. de Iis autem, quae nude ex Jure gentium,
licent, se ILCi a ea, quae Iure gentium licent, monent . , quaedam spectare ad quorivis bellum, quo resert jus pignorandi, nimirum; ut non tantum res laedentis, sed & civitatis , quae jus d gavit, capi, seu pignorari pcssint;
de' quo jure egimus iupra 3 s. vel ad certam belli speeiem , nimirum , ad solum bellum, quod certas i olennitates ex jure gentium habet, & cui ex
ea ration sngulares quidam tribuuntur effectus; de quo bello dicta Sed .
LII. Quid sit bellum m nus DI ninue, & quid in eo liceat, agemus Sect.III. q. LIII. De his, quae in bello publieo Iieene , acredente promissione i , agemus capite sequenti; ubi examinabimus do rinam Grotii : I. an , Sequatenus fides dari possit hosti in genere. 2. Agemus de fide , quae hosti datur a sumn.a potestate , tum ad finiendum bellum, tum manente bello: 3. de fide a minori potestato hosti data : 4. de fide a privatis hosti data: Sc tandem s. de fide tacita
m, jure naturae omnia ιicere , quae adflnem juris consequendi sunm necessaria 4 . Adeoque & licere arcere hostem vi qualicunque , si vitam aliter servare non possumus ι , etiamsi is
222쪽
Deinde rem meam, quam alius de- norum consequendum . Ikeat e . Alittinet, ei eripere ius esse , vel tantun- enim id assirmant, alii negant α .dem; immo & agere contra eum do Ipse qua tionis decisionem ex eo petis biti consequendi causa . dere ait, an dolus sua natura H m Addit , rem quoque alienam , ex lus, an vero indiferens , ita ut bonus qua mihi ius meum vindicanti citra quoque esse possit ν λ culpam domini periculum imminet . n. r. His premissis notat , dotam invadi posse, sed saltem ad effectum alium consistere in actu negaι vo, alium custodiae, & donec securitati meae cau- in actu positivo . ILLUM vocari d tum sit φ . tum bonum, ubi quis per dissimulati Denique , ubi de hoste puniendo nem tuetur sua , vel aliena η ς honoagitur, omnem vim licitam esse, ait, doluna licitum esse, statuit , quia nectae qua laesus ad poenam Venire quae scias, nec quae velis, omnia amisnon potest , & omne , quod pinnae rire teneris; quin talem dissimulatio- pars est, ut vastatio, captura rerum , nem aliquando esse necessariam, &in &c. ρ vitabilem ν , quod exemplis sacrae LV. Addit , Iure naturae vim il- scripturae probat: HUNC dolum, qui licitam esse non tantum in hostem , in asia positis consistit , smulationem sed & in eos, qui hosti opem serunt, vocari, si in rebus consistit ; menda sive lubditi , sive milites , sive socii cium, si in sermone. sint. Nam & hos, quia causae injustae
accedunt, non tantum damna resarciare, sed & puniri debere qu. 2. Quosdam differentiam interbae duo hanc constituere , ait , quod
dicant , voces naturaliter signa esse
LVI. Immo & jus quandoque intellectuum, res non item . At eam esse nocendi innocentibus indirecte , rejicit , quum mendacium non tam& extra agentis propositum : uti si tum sermone, sed & nutu , ac aliis in navi , vel in urbe, quae tormen- voluntatis declarandae signis, fieri dicitis petitur, socii , amici , infantes , possit η .3cc. inveniuntur. Quamquam hoc ca. u. 3. Aliam igitur distinctionem in-su tutius esse, existimet, aliis, quam ter res, & sermonem , i. e. inter simu sibi , & suis commodis consulere rneque exempla divina nobis imitanda esse. lationem, & mendacium, adhibendam putat, quae eo redit , quod jure gentium voces, & nutus, reperta , ac re-
LVII. Sed & iis , qui hostes cepta snt cum mutua obligatione; res non sunt, sed hostibus necessaria suta attae non item - . Utrumque exemplis ministrant, nocere licere , ait , si ne- ex sacra historia illustrat s cessaria illa usum in bello habent ε . n. q. Raebus aliis uti , adeoque με. LVII. Prolixe Grotius celebrem mutare licere , ait , etiamsi praevideamus futurum , ut alter inde salsam concipiat opinionem c : uti si quis
illam quaestionem examinat , an men inrisi bosi, er dolis uti in eum ad jus
n) L. 3. c. v. g. a. n. I. o L. 3. e. I. g. 3. n. a. 00 L 3. c. I. g. z. ml. 4.
e. 1. g. o. u . ad fin. uὶ d. c. I s. o. v d. e. I. g. 6. n. 4. x d. e. I. g. 7. y d. c. r. g. 7. αὶ d. c. r. 6.8. Myd. c. I. g. 8. n. a. f. p. b) d. c. I. g. 3. 4. c d. s. I. g. S. n. a.
223쪽
De Defensione Iurium eontra Extraneos . 2os
hostium armis, lignis, velis , vestibus, Mendacium tale non semper impro- Ece. utatur, ut eos decipiat; haec enim bat Grotius. Hinc mendacium non esse talia esse , ait , quae non communi consensu introducta sunt, sed singulo. rum arbitrio, adeoque absque mutua obligatione d . Excipit autem eam simulationem , unde nocumentum sequitur ei, cui nocere non licet e . Sed & saepius hujusmodi fraudes naturaliter concessas , repudiatas ex generositate, ait f . n. S. Graviorem disputationem esse, putat, de vocibus, de nutu, & de no- eis, quae in commercio hominum quas versantur, & in quo genere proprie mendacium consistere , ait g . Ubi in genere docet, multa in sacris , & apud philosophos, contra mendacium , multa pro eo afferri. n. 6. Grotius diffidentium sententiarum conciliationem sorte reperiri posse , ait, ex largiori , aut ' ultori mendacii acceptione ι . Mendacium lax ori sensu die um describit, quod scienter profertur cum Agnificatione , quae mentis conceptui , me in intelligendo, sive in volendo, disconveniat; adeoque ad communem mendacii notionem requiri , ait , ut quod disiiur, scribitur , noratur , innuitur , intelligi aliter nequeat , quam in eum sensum , qui a mente proferentis disere. t . Significationis ergo salsitatem communem mendacii naturam constituere ι . Adeoque mendacium esse ; si uis rem veram quidem , sed quam aliam putat, mentitur : non vero siquis salsum dicit, quod verum putat nec si obscure loquitur.
r. f. IO. n. I. im d. c. I. S. IO. n. I.
illicitum, ait, si vox plures uno fgnificatus aὸ mittit , modo conceptus ani mi uni istarum significationum congruat, etiamsi putetur is, qui audit, in aliam partem id accepturus m ; quod exemplis Christi , & Apostolorum illustrat. Aliud autem dicendum esse, si Dei h
nos , aut amor proximo debitus , aut reverentia adversus superiorem , aut rei, quae agitur, natura, exigunt, ut uod animo cogitatur , omnino pate
at ; vel si hosti publico aliquid promittitur, etiam tacite η' , vel si aliquid asseritur sub fide iuramenti O . n. 7. Ad mendacium selecto se dictum, praeter illam communem mendacii notam , requirit repugnantiam cum jure exsente , ac manente eius νad quem semio , aut nota dirigitur . Atque hoc solo sensu mendacium illuci tum esse , ait 1 . Fingit enim, jure gentium V m , nutus, & notas inter homines introisduitas esse cum mutua obligatione ε ;mutuam autem obligationem in eo consistere, ut homo loquens et , cum
quo loquitur, ex tacito pacto debeat libertatem judicandi, an agere, vel IO- qui velit juxta sensum verborum, quae alter protulit o : hanc libertatem judicanὸi esse jus aliquod existens , ac manens ejus, ad quem sermo, aut n ta dirigitur ; & se contra jus gentium agere, qui notis illis, ad certum usum a gentibus introductis, aliter utitur ,& jus ex pacto ei , cum quo loqui- .
224쪽
ros Dissertario Prooem M. Cap. V. Sen. L
Ubi itamen requirit, ut jus illud bus extenduntur , partim impinae
subsistat, ae maneat eo tempore, quo partim ad illationes , seu observati . sermo fit & ut ius, quod laeditur, nes praefatas resert f . . ejus sit, cum quo loquimur . Addit tamen v , tolli illud jus posse conse .su eius, cum quo agimus , sive expresso, sive tacito πn. 8. His recte intellectis multas nobis suppeditari, illationes , ait, quae ad eoncilianda dissidia non parum valiturae snt. Hinc I. inseri , mendacium esse , sed non mendacii eulpam, in iis, qui judieandi facultatem non habent ' his enim circa eam libertatem injuriam fieri non posse ' : nec 2. si sermo dirigitur ad eum L qui non decipitur , adeoque cui. libertas judicandi manet integra, eis tertius inde hauriat saluiam persuasionem , quia cum hoc nihil actum , adeoque nulla ad illum est obligatio et : nec 3. si de commodo ejus agitur, ad quem sermo dirigitur, quia velle pri mitur, indeque judicandi libertas non laeditur a : nec . si superiodi mendacio utitur bono
ipsius, sive proprio , sive publico b rnec s. . si. vitae innocentis aliter serva re nequit φ .
n. Ρωmissa generali definitione mendacii, qua nimirum illicitum est, speciatim quaerit, an apud bossem falsa sermone uti liceat d ρ Sapientes passim statuunt , mentiri, hosti licere . Scholae actorum ante seculorum, secum tam AUGUSTINUΜ , id improbant :at tot exceptiones fingunt ut regulam ipsam evertant e . Grotius ea, quae latius. a Sapienti-
n. Io. Denique non licere nobis ,
ait . , aliquem impellere , aut solitis citare ad id, quod nobis non licet adeoque non licere subditum permo
vere ut suum regem occidat, M. Iicere tamen uti opera ultra oblata.
3. LIX. Qineritur, an alii bellum gerenti opem ferre . ejusque causam defendere liceae Τ Affirmat id Grotius,& alteri assistere laudabile maxime elisse, docet iAllistere autem teneri , ait, SUBDITOS, nisi sciane bellum iri ustum
esse dubitantibus vero potius rei buta. imperanda, quam opera militam
Sed de EXTRANEUS nobis assistere posse. ait, vel tanquam sociω , vid. . Disi. procem. XII. ) vel tamquam amicos , Vel propter communem hominum inter se eo tinctionem m .
LX. Quaerit GROTIUS , an, subditi ejus, qui bellum gerit , absque mandato privatim hosti nocere possint λ Atque in solvenda hac qua stione speciali capite n occupatus Vi ,δc distinguit inter ius naturae. jus gς tium , & ius civile . n. I. iure nartirae in bello justo eui. libet concessum esse, ait, facere, quae partim innocenti intra justum bellanis di modum profutura confidit p .
n. 2. At capientem non acquirere
res captas , quia ipsi nihil debetur tnisi .rte poenam justam exigat communi hominum. iure q .
225쪽
De Defensione Iurium contra Extraneos
N. s. fure genriam externo itidem li- eitum esse hosti nocere , quia illo jure hostes pro nullis haberi, putat r . n. 4. Iure civili Romano autem privatim hosti nocere non licere, nisi
ex mandato civitatis ε . Μandatum
autem videri vel generaliter , ut in summa reipublicae necessitate ν ς vel
fretaliter, si stipendia dantur, suis
sumtibus quis militat ea lege, ut capta sua faciat, &c. Quaerit Grotius, si privati, qui suis sumtibus militant, plus exigunt, quam impenderunt, an contra jus hossis a. sant, δε ideo teneantur Respondet , non teneri εὐι, utpote cui omnium rerum possessionem securitatis causa , quin dominium ipsum , aut ad compensationem injuriae aut totum in poenam auferri posse, ait V: at teneri civitati , pro qua militat ., si contractui inaequalitas insit, & is plus exegit , ae debetur π n. s. Legem tamen charitatis praescribere, ait, ne subditis, vel aliis suo sumtu militantibus , talis depraedatio permittatur , si ea non tam hostium universitati, quam innocentibus nocitura est ; inprimis si neque ad minuendas vires hostis notabile aliquod momentum habet I . n. 6. Addit , subditum etiam sine mandato aliquando jure Romano nocere posse hosti , nimirum , jure necessariae defensionis, si quis in hostes
inciderit, & vitae , aut rerum adeat periculum e . n. 7. Denique subditum, Vel quem
L. ῖ. e 38. l. 6. νγ L. I. c. a. s. 1. n. S. 6. L. a. e. I. I. I. per tot. f. a. m. 1. L. a. e. z. g. I. pr. L 3. c. s. g.
libet alium, etiam in beIlo justa damnum hosti dantem citra mandatum , teneri ad restitutionem damni, &c. Si autem bellum injusum est, non teneri hosti , sed civitati, cujus leges traniagi crus est AE . LXI. Ut igitur bellum publicum jure naturali justum sit duo Grotius requirit: ut ex Iussa causa suscipiatur:
2. ut tantum agatur ad debiti, paenae reparationem, Non ultra ι .
LXII. Primo igitur requirit Gr tius , ut bellum geratur m justa e-sa, id est ut agatur ad juris nostri reparationem : alias enim hella mera esse latrocinia, ait δn. I. Quaenam autem sint jusae eauisse , exposuit Grotius in libro II. Min genere spectant vel injωνἰam fm
tam , vel non factam e factam autem ut reparetur , Vel pruniatur 4 . Ut te minis magis usitatis mentem Grotii exprimam, res eo redit : Iustas belli causas esse , quoties violatur jus, quod cuique competit vel ex flatu hominum, vel ex iure in is, vel ex obligatisne pessonae . Vide Dissertat. prooem. V. VI. & VII. Ad justas causas autem refert etiam eas , quae durante bello subnascuntur e . n. 2. Etsi vero expositis justis causis facile constet , quaenam stat causae injustae belli necessarium tamen duinxit Grotius, speciali capite eas recem
sere s . n. 3. Quid si causa dubia sty Respondet Grotius, bene examinandam esse causam g , prudentiorum consilia
226쪽
adhibenda , , & si argumenta utrinisque sunt aequalia, caulaque magni m menti , tutiorem in eligendo praeserenis dam esse ε . Atque his casibus tres modos lupis peditat, quibus vitari posse putat, ne controversiae in bellum erumpant 4 : I. Colloquium t : 2. Compromissum m :3. Sortem v . Affine autem sorti esse certamen singulare o ; atque hoc non improbat, si duo, quorum contro erissiae alioqui totos populos gravissimis malis sint impliciturae, parati sint atamis decernere P . n. 4. Regulas quoque quasdam prudentiae suppeditat in causis dubiis :nimirum, I. magis eum teneri quaerere pacis conditiones , qui petit ,
quam qui possidet q ; a. ii jus ambi
guum , & neuter possidet, iniquum censeri eum, qui divisionem oblatam repudiat r . n. s. GROTIUS egregia monita addit, de non temere etiam ex justis causis suscipiendo bello , inprimis lip Tnae causa suseipitur ; ubi mala bellorum ob oculos ponit ε : quae legi
v. s. Denique Grotius examinat gravem illam quaestionem , an ab
utraque parte justa causa adesse , id est an utrinque bellum justum esse possit λ Et tandem plurimis praemissis distinctionibus , ait , utrumque jurgagere possis , I. quatenus aliquid j stum est, quod omni culpa caret; uticaret, si bona fide credit se jure agmre , inprimis si quis non suo nomine
agit, sed vi ossicii: a. iure gentium bellum publicum tolenne justum utrimque esse posse quoad enectus juris exis
n. 7. Eilectus insae eausae in bellis Grotio est, r. quod is, qui laesus est , & illi , qui ejus causam desenisdunt , omnia agere possint . quae ad juris sui reparationem sunt necessa. Ha μ . Hinc a. interficere hostem licere, ait, si vitam aliter servare non possiimus υ : I. eripi hosti posse pos-jessionem omnium rerum . sed non ulistra, quam causa subest debendi in hoste η ; ubi tamen excipit easum n cessitatis: tune enim etiam ultra de bitum capi posse, ait , sub lege redindendi cessante periculo F . Ceterum , dominium ipsum per hanc capturam aequiri quoque , putat . ad compensationem utque ejus ,
quod aut ab initio belli aut ex post facto , civitati justum bellum gerenti debetur e . Sed & ultra debitum nocentibus in poenam auferri posse dominium AE . q. Capi quoque perii nas hostium posse intra debiti, & poenae modum; at jus vitae, & necis in
captos non competere . . s. Uastari posse res hostiles, vel ob necessitatem, vel in poenam , intra fines scilicet talionis φ . ι
n. 8. Si quis igitur ex iniussa causa bellum gerit , juxta justitiam internam, id est jure naturae , quicquid agit , illicitum d , omnes actus , qui ex tali bello nascuntur, injustos esse, ait e . Unde ex hypothesi Grotii illi, ιγ d. e. 23' g. d. e. al. g. 3. ἡ
227쪽
De Defensione Iurium contra Extraneos. 2o9
qui tales actus scienter operantur , in. LXII. Secundo , ut Iure naturae
star praedonum sit ni f., ita ut qui justum bellum dici possi, GROTIUS
actus illos scienter peragunt, sine poe- requirit, ut intra modum debili , Onitentia ad regnum coelorum pervenire punae geratur, id est ut non plus exi. non possint . Veram autem paeniten. gatur , quam quod alter debet , veltiam requirere, ait, ut is , qui dam- meritus est y . Rationem hanc assert, num dedit, sive interficiendo , sive res quod bellum jure naturae tantum iuris corrumpendo, sive praedas agendo, id nostri tuendi causa gerere licitum sit ν :ipium resarciat g : neque injuste sal- si igitur recuperavimus id , quod notem agere ipsos, qui hellum injustum bis desuit, omnem licentiam bellandigerunt, sed dc socios eorum 4 , du- cellare, existimat. ces, & milites ' &.hos teneri in soli. n. I. Si quis proinde ultra debitidum si actus sint individui ι . quantitate , υet modum poenae ab alio Addit, his omnibus aeque restituenis aliquid exigit, Grotius ait , Iure na-di, ac reparandi necessitatem incum- rarae omnem vim injustam esse a , &here ε , ct consequenter damnum daa si excedatur , etiam in bello justotum, ac expensas , sub ea restituendi actum illum justitia carere ν , & mil- necessitate contineri i : neque retine. Ium jus inde quaeri hosti , etiam jure rem posse illos , qui causa a tali stam causam habenti u : immo inde hoste habent m , sed teneri eam do. oriri restituendi ablati necessitatem , mino restituere; quia nemo pluris jua consequenter etiam damni dati reparis in alium transferre potest, ac ipse rationem, Ic expensarum solutionem habet. Eamque obligationem non tantum in Ex cum jure naturae quem liber eo esse, ait, euius nomine bellum Reis hominem alienae injuriae vindicem es tritur, sed & ratione sociorum , Du-ie, fingat, inde inseri , eum , qui ex cum bellt, & militum π : eorumque,
injusta causa bellum gerit , si in alio qui causam ab his habent γ : quin sorte territorio deprehendatur , tam- jus puniendi aliis gentibus quaeri , 3cquam homicidam , aut furem punia gentes dominis res tuas ereptas vindiri is , & rem a tali hoste ereptam , cantibus illas judiciali auctoritate rein si ibi invenitur , vindicari a domino stituere debere et . posse, etiam iudicari auctoritate: , etsi possessio ad alium bona fide peris
venerit ρ . m. de Coecesi Diri ad Grori
q. c. I. g. I. n. 2. g. s. m. 3. e. 6.
f. a. n. I. g. 27. c. I . s. I. e. 4. ς. 3. c. I. e. s. l. I. s. a. n. a. in D. cap. II. f. I. e. I s. f. I. r) L. y. e. I. g. z. r L. 3. e. r. l. i. n. a. I. I. s. n. p. e. s. f. r. n. I. g. a I. ao. g. 33.
c. 7. g. a. e. g. P. C. 4. f. I. e. 14. f. I. c. 8. f. I. c. I a. f. I. n. I. c. I 6.
I 6. s. i. a. s. et) L. 3. c. 13. 3.
228쪽
ireponere , nibu melius Deere potuerunes ECTIO II. populi pacati, quam ut id , quod me. nisu , pro iure haberent c . De Bello publico, Jure gentium solenn , o minus solenni. LXIII. Grotius duo illa requis-ta juris naturalis , praecedenti Sectione exposita, jure gentium voluntario mutata esse, ac communi gentium consensu statutum esse, ait , s. ne de justitia causae inter partes quaeratur, sed ut id, quod utraque pars in bello peragit, pro jure habeatur unde concludit, eo jure bellum utrinque justum esse : 2. Ne precise agatur ad juris nostri consecutionem , id est , intra modum saltem debiti, vel poenae sed ut occidere hostem in infinitum liceat, &ut id, quod quisque occupaverit ab hoste, in infinitum sibi acquirat . Verba Grotii haec sunt: Hoc ergo modo scilicet jure gen. tium in laedere bosi bosem licet, i. e. non ei tantum, qui ex jugia causa bellum gerit, quique lassit intra modum debiti, γρπη. sed ex utraque parte, m indisincte, ita
ut eam ob causam nec puniri possi in alis forte territorio deprehensus , tamquam homicida , auι fur, nee bellum ipse ab alio tali facti nomina inferri a . n. I. Causam cur prius gentibus plac neri t, hanc affert, quod inter duos populos de Iure belli prontinetare velle, pericu losum fuerat aliis popuIis', qui ea ratione bello alieno implicarentur ε . Quod alibi Ita eXplicat : Reges , aut populi , qui
bellum suse piust, eredi volunt iustasiibi
Dise causas eue id facerent I contra au. tem injuriam facere eos , qui adversum se arma ferrent e quod cum utraque pars credi vellet, nee tutum esset pacem se Vare eupientibus bule se controversiae im a L. 3. e. 4. g. 4. b L. I. sap. 9. f.
. u. a. o L. 3. c. Io. g. s. n. l. a L. p. c. q. g. q. o L. 3. c. I . f. s. n. a. Posterioris constitutionis rationem hanc assere . , quod etiam in hello Juso inter duos populor vix satis cognosci possit ex iudiciis externis, qui iii iussi se
tuendi, sua recuperandi, aut poenas exigendi modus p quod periculosum sit δε- super pronunciare aliis populis , qui ea
ratione alieno bello implicarentur e prositisse igitur baee religioni bellantium
relinquere, quam ad aliena arbitria voiscare. Et alibi e : ut vero pacati populi certi quid haberent , quod sequerentur, nec beluimplicarentur inυiti, sussiciebat introductio externi dominii. In rebus scit captis ultra quantitatem de
n. 3. Iure gentium igitur in bello solenni natum jus mutatum esse, ait; nam ei, qui sive ex justa causa , sive ex injusta bellum gerit , licentiam laedendi hostem ubivis , & quovis mOdo, indistincte, id est , ultra modum debiti , ac poenae , hoc jure concessani
Atque ex hac licentia occupantes jus aliquod externum, & rerum hostilium cominium acquirere , tradit ἰadeo ut nec damna, nec impensam reinstituere teneantur, nec puniri ab aliis
possint, sed potius apud omnes gentes in possessione juris hu)us tuendi sint g ς quod mox plenius, & ex ipsis exemis piis Grotii demonstrabitur. v. q. Non tamen in quovis bello publico hanc mutationem a gentibus sactam esse, Grotius ait , sed saltem in eo bello , quod I. utrinque a lumma potestate geritur, & a. quod publice decretum, & indictum est . In re
n. I. D L. g. e. d. l. a. e. q. g. R.
229쪽
liquis ergo bellis publicis, quae Vel non inter duas summas potestates geruntur, sed ab eis, qui jurisdictionem saltem minorem habent, vel non indicta sunt, jus naturae manere, putat ; indeque talia bella vocat bella minus solennia , de quibus β. 68. agemus.
n. s. Duo ergo requirit Grotius, ut jus hoc gentium obtineat: I. ut bellum a summ.r utrinque potesate geratur.'Equidem juie naturae sufficere ad justum, di pablicum bellum, ut ab eo geratur, qui jurisdictionem habet, si vis adhiberi debet ι . At ut effectus peculiares ex iure illo gentium obtineant , fingit ,
Sentes Voluisse ut geratur utrinque ab eo, qui summam potestatem habet in civitate ε . Nam gentes tantum gentibus, non Vero qui plane gens non sunt,
aut gemis saltem pars sunt, prospicere voluisse εῖ; adeoque jus gentium in besto solenni spectare saltem ad populos
extraneos, Zc ad hostes, non ad cives i. 2. in bellum publicum decretum, indiectum D. Nam ex hypotheli Grotii Jure natu indictione opus non est si quis poenam ab alia gente sumit , vel si rem suam vindicat , quia rem meam propria auctoritate repetere possum tu : sed tunc demum , si vel una res pro alia , aut pro debito res debitoris invaditur , vel si Princeps pro debito subditi interpellatur; quia tunc demum constat , alio modo fieri non posse ut nostrum, aut nobivi debitum consequamur : adeoque haec interpel-Jatio demum alterum in culpa consti-
Q L. l. e. 3. g. q. n. I. Lib. I. c. 4. g. 3- Lib. δ. e. q. s. l. 3. s. & 6. nu. . c. r. S. 6. nu. ῖ. L. a. c. I T. f. 12.
u contra Extraneos. III tuit, ex qua aut damnum dare cenisseatur, aut & ipse delinquere u . At Iure gentium , ad obtinendos effectus illos juris particularis , etiam prioribus casibus indictionem requiri , ait O . Causam autem, cur gentes ad bellum
illud , quod jure gentium justum dixit,
denunciationem requirant , non eam
fuisse, ait , quam nonnulli asterunt , ne quid clam, aut dolo aperent , sed
ut certe constaret, non privato ausu ,
sed voluntate utriusque populi , aut populi capitum, geri bellum. Duo autem haec conjunctim requiri 'indeque alterum sine altero non sussicere, ait p . v. o. His solennitatibus accedentibus Grotius tali bello enectus illos peculiares a gentibus tributos csse , Iino sit . Unde BELLUM hoc vocat ΡU
BLICUM , & EX JURE GEMTIUM SOLENNE : quod haec sor-
ma jure gentium demum praescripta sit, indeque in aliis bellis non solenanibus non obtineat. Hos ergo effectus juri gentium proprios , &'peculiares esse s : eosque variis ex causiς jure gentium tribui , ait : I. majoris mali vitandi causa r : a.' juris sui co sequendi causa ν : 3. damni, quod metuitur, evitandi causa ε . Solenne autem bellum vocat eo senasu, quo justum testamentum codicillis, ct justae nuptiae servili contubernio Ol ponuntur οῦ quia etiam .testamenta , &nuptiae solennes , peculiares quosdam ex jure civili effectus habent μ .
L. f. C. I9. S. II. L. I. e. q. f. s. Na.
230쪽
LXIV, Bellum ergo publicum ex jure gentium solenne G R O Io est , quod & utrinque a summa potestate geritur , ac publice decretum , & indictum est V . Vid. q. 63. n. Equidem ipse Grotius latetur , ex hoc jure gentium in plerisque actibus verum jus, & internum x , utpote quod ex solo jure naturae sequitur I
non oriri : adeoque vitio, peccato, &perfidia non carere actus R : nec probe facere, qui eo jure utitur : nec id,
quod ex tali jure gentium debetur, salva pietate, de osticio boni viri exigi posse . : quia jus gentium aliquid conistrarium juri naturie permittere s qu ad jus scit. internum ) non potest O .Hinc, ait, jus hoc gentium ius saltemesth quoad effectus quosdam; injuriam autem, si id , quod intrinsecum est , spectetur d . Indeque concludit , jus
gentium animis agentium religionis vinculum non injicere e . Denique plures gentes jus externum iterum ad jus
internum redux isse, tradit f . Hinc jus, quod ex jure tali gentium oritur, vocat jus externum g , jus improprium ue ' quia saltem peculiares quosdam effectus juris ex iure aentium habet 3 , qui effectus saltem lunt externi, ad instar juris illius primaevi ,
i. e. naturalis ι : unde saltem extersum judicium spectant m : eodem mo-
e. I . I. 6. n. 4. ig) L. I. c. 6. g. 27. e. II. g. I. n. I. c. 7. S. 6. n. 3. M L. a. e. s. g. 28. ιγ L I. e. z. f. q. I-ῖ. e. r. g. I. n. I. g. 6. n. I. g. IO. L a. e. z I. g. I I. n. 3. s. 0 prol. 3. 4 i. L. z. c. 17. s. p.
do, uti sententia iniuria judicit lata
3c possessio praedonea , Iure Romano auctoritate iudiciali detenditur u ; uti jus testamenta nulla dicendi haeredibus ab intestato datur ob desectum solennitatum ρ ς & uti praescriptio i,& usucapio dominium tribuit e nam jura civilia praescribentes ut dominos
Atque hoe juris sensu bellum ab uir que parte justum csse posse , ait ' , non quoad justitiam internam ν , sed
ex justitia externa δ . LXV. Curatius igitur exam nanis
dum est , quinam ex hypothesi Gr tii sint effectus hujus belli jure gentium solennis . PRIΜo autem supponit, eum, qui rem hostilem capit bello publico solenni , acquirere DOΜΙ-NIUM EXTERNUM sine fine .& modo η : idque jus adeo firmum
inter gentes esse, ait, ut modum hunc certo modo naturalem dici posse, pu
Hinc concludit a J apud medios
quoque eum , qui talem rem hostilem quaesivit, judiciaria manu pro domino tuendum esse . : IbJ non tantum ipsum , sed & omnes , qui causam ab eo habent, in possessione ta.
lium rerum defendendos esse F . adeo ut quae hostibus erepta per nos sunt,