장음표시 사용
241쪽
De Defensi e Iurium contra Extraneos. 22ῖ
LXXV. In his bellis etiam per- turae in his bellis plenissime observe eussore uti licere, ait, nec arma illi- tur, omnia, quae jus gentium contraeita dari contra eum, qui injuria bel- jus naturae permittit, & quae late ex,
g. LXXVI. Denique, cum jus na- obtinere docet M. CAPUT UI. De jure interseiendi hostes. q. LXXVII. TN genere hactenus exisIplicavimus, quid ex hypothesi Grotii liceat in hostem Iure naisturae, Sc quid in eum liceat Itire gentium in bella solenni. GROTIUS po ro singulos actus hostiles singulis capitibus examinat, & licentiam bello. rum juxta duplex illud jus interpretatur. Videamus, quamam ejus sit sententia de jure interficiendi hostes.
LXXVIII. fure naturae, ait, hostem occidere non licere . nisi I. bellum ex justa causa geratur e ' & 2.
si justa causa adest, id licere tantum intra modum debiti, & poenae. Vid. supr. os . seq. γH inc concludit, etiam in bello justo licentiam non esse indeterminatam'; adeoque ex proposito neminem juste interfici , nisi in poenam ,& pro modo delicti , aut ex medii
LXXIX. Non ergo interfici posse, putat, eos, qui non injusti sunt, sed insertunati s , vel qui culpa sal. tem peccarunt e . Sed & distinguen.
0 L a. e. it. f. 6. Uo L. 3. II. g. dos, ait, auctores belli ab his , qui ducentes sequuntur , plerumque coa cti . . Addit, in ipse auctoribus quinque aliquando posse dari probabiles militandi rationes ε . Caeterum , majoris virtutis esse, illis quoque pare re, qui morte digni sunt ε . Praecipue cavendum esse , ait , ne innocentes pueri, sceminae , senes, sacerdotes , agricolae , mercatores , item ne capti , di obsides interficiantur ι :sed & ob multitudinem delinquentibus parcendam esse m ' denique aiastinendum esse ab omni dimicatione inutili re . LXXX. Haec omnia secus se habere . ait, in bello solenni ex Jure gemitum in tali enim bello multa licere, quae Iure naturae vetita sunt. Eo enim jure hostem occidi posse , tradit, etsi I. justa causa non sit O , Sc 2. licet occidatur ultra modum debiti, & pe nae ρ ς adeo ut nec puniri in alio foriste territorio deprehensus tamquam h micida e , nec bellum ipsi ab alio ta-
Iis facti nomine inferri possit.
242쪽
1 24 Dissentatio Prooem. IV. Cap. VII.
Addit tamen, hoe jus occidendi non di impune hostem ubique esse jus internum, sed externum, quod solum impunitatem dat e . LXXXI. Porro jus illud impune laedendi hostem Iure gentium competere , docet, non tantum I. in eos, sui actu ipso arma gerunt a ; sed & 2. In eos , qui bellum moventis subditi sunt : 3. in omnes, qui intra fines hostiles sunt ,
etsi peregrini μ οῦ & 4. qui ante bellum
eo I verant , nec discesserunt bello inchoato : s. In insantes , & sceminas η : 6. In captivos I, supplices et , deditos AE , ubi resutat eorum opinionem,
qui vel ad jus talionis, vel ad pertinaciam resistentium jus saeviendi in dedios reserunt . & obsides e . q. LXXXII. Addit, hoc jus occiden-
non tantum in solo proprio, seὸ etiam in soli, hostili , & solo nullius : non in territorio pacato, quia fingit, civiales potestates inter se constituisse , ne in eos, qui in aliquo sunt territorio per vim aliquid agatur . . LXXXIII. Atque haec talia esse, ait, quae Ius gentium permittit, licet
Iure natura vetita sint. At idem Ius gentium Vetare quaedam , -Putat, quae jure naturae permissa sunt . : nam Iure gentium I. non lucere veneno hostem necare f ; nec 2.
veneno inficere sentes, & spicula a 'nec percussoribus uti s perfidia conjuncta est . , exceptis latronibus δ nec s. stuprare foeminas 4 .
De 3ure vastandi res bos ιι m. f. LXXXIV. ROTIUS Iure natu- a rae vastare res hosti. Ies non licere , ait, nisi I. justa causa sit bella i , & a. intra modum debiti, & poenae m . LXXXV. Atque hinc concludIr, T. jus vastandi non competere ei, qui ex injusta causa bellum gerit . : 2. Dec vastari res hostiles posse , etiam ex justa causa, ultra modum debiti , & poenae. Unde abstinendum esse , ait , ab a Ioribus frugiferis , quas in . nostra PQ testate habemus . ς nec non 3. a b iis rebus , quae mox in nostra potestate suturae sunt P : in primis 4. si hostium
vires .ex ea devastatione non minuuntur , vel res nostrae inde non augentur g ς nisi populatio tendat ad pacem brevi procurandam r : s. a rebus sacris, & religiosis. q. LXXXVI. Iure gentium autem, si bellum solenne est, vastare res hostis licere, statuit T. etiam ex causa injusta,& 2. ultra modum praetens debiti, &
L. R. e. II. g. 18. L. a. cap. a I. S. II.
243쪽
De Defensione Iurium contra Extraneos. 22s
poenae. Cum enim jus gentium acceden- extra usus humanos; quod vel ex eo tibus solennibus permiserit interficere probat , quia divina quoque victori promi lcue hostem, inde inseri , multo deduntur, & populi voluntate prosa- magis permisisse res hiatiles quovis modo na fieri possimi υ : nisi res hosti quo- corrumpere etiamsi hostis deditione que sacrae sint. in nostram potestatem pervenerit . Idem obtinere, putat , in rebus re-Sed&res sacras vastari hoc jure pos- ligiosis η , modo corpora mortuorum se , ait u , quia sua natura non sunt non mala tractentur ' .
CAPUT VIII. De iure capiend. res binis. g. LXXXVII. O ACTEN Us ex-I 1 plicavimus prin
cipia Grotii quid Iure naturae liceat es ea occisonem hostis, & vasationem re-xum hostilium ; dc quid liceat Iura gentium in bello publico solenni. Sequitur nunc tractatio , quid Iure um
ne liceat circa capturam rerum hostis
tum, & quid ibi liceat Iure gentium in bello publico solanni , ad essectum dominii externi π . LXXXVIII. Grotius statuit, Jure naturae capere res hostiles saltem licere, I. si justa causa belli sit a , &2. intra modum debiti, Sc poenae ε .LXXXIX. Hinc concludit, i. si justa non est belli causa, omnia injuria fieri: a. si ultra modum debiti ,& poenae aliquid exigitur, id restituendum esse: 3. bona subditorum nec pro debito civitatis capi posse ' : q. Per
Capturam rerum hostilium non acquuri dominium s sed lotam custodiam ,
ς, S. g a. n. I. a. 3. π d. e. s. g. 2.M 3 d. e. s. g. 3. et L. z. c. 6. I. I. & g. a. n. r. L. 3. c. II. g. I.& L 3. e. a. g. a. d. c. o. f. I. g. c. I. g. a. e. I . g. 3. e. I 8. f. a. b) d. e. d. g. I. L. I. c. I. g. a. e IIas. I. c. 18. s. a. 0b L. 3. c. I . g. a.
donee securitati debiti, vel poenae cautum sit a in ; ni fi ad compensationem usque ejus, quod aut initio belli, aut ex post facto , civitati justum bellum
gerenti debetur : vel si in poenam bona vere nocentibus adimuntur . Μ net tamen , ne suo jure utantur capientes si depraedatio innocentibus est
At sura gentium aliud statutum esse fingit, in bello solanui. Ibi enim I .etiam eum, qui justam belli causam non habet f , vel 2. ultra modum debiti, ac poenae aliquid exigit g , jure agere, ait: atque hinc 3. capi quoque posse bona subditorum innocentium pro debito civitatis , , etiam pro eo , quod in bello subnastitur non vero pro delicto civitatis ) . . At humanitatem commendat in depraedatione etiam no centium ι . Ceterum capi posse, ait, solam rem hostilem , non eam , quae hostium non suit, etsi in hostili ter-F f rit
c. II. g. I. n. a. q. a. 3. Q L 3. e. I. f. a. n. I. c. II. I. I. L. 3. c. 18. g. a. iunct. L. a c. I. g. Io. H d. c. 18. g. a. 3. f L 3. α 4. f. s. 3 e. o. g. r. a. ρὶ L. I. e. 4. g. 4. c μ
ε. g. I. n. I.& f. a. c. a. b. a. c. II.
244쪽
226 Dissertatio Prooem. M. Cap. VIII.
Titorio, vel in hostium navi deprehen- capiens pro alio capere videatur Ubi
tat : ΓαJ probari debere, rem non esse hostilem, ab eo, qui id asserit : βJ alienam non esse, quae justo bello ab hoste
ante suit occupata , adeoque in quam ei dominium externum semel quaesitum fuit η . Sed & 4. per capturam rerum hostilium ipsum dominium acquiri capienti in infinitum, statuit . . XC. Quaerit Grotius, an res hostilis apud medios capta fiat capientis λIdque affirmat, tum jure naturae , tum iure gentium ' quia interfici quoque hostis potest ubicunque reperitur . At eum, qui imperium ibi habet, prohibere posse, ait, ne Vi agatur ρ .f. XCI. Iure natura captam re Videri, tradit, statim, ae capta, & Occurta est: Iure gentium vero antiquo tunc mum captam censeri , si res mobilis intra praesidia nostra pervenerit ; jure gentium recentiori, ubi per viginti quatuor horas in potestate hostium suerit q . In rebus immobilibus firmam pol- sessionem requiri , ait ; indeque non sufficere si exercitus agrum occupavit e . XCII. Grotius prolixe admodum quaestionem tractat , cui res hostium acquiratur λ Iure naturae , statuit , ei
acquiri, qui laesus est . Sed Iure gentium in bello publico,
ae solenni, constitutum esse , ut res h stiles sint eo loco, quo res nullius, e que cedant occupanti ν .
n. I. Quia Vero quis vel pro se , Vel pro alio capere , & occupare potest , rotius inquirit, quando Iure gentium
distinguit inter actus vere publicos belli.& inter actus privatos ε . n. Σ. Praedam enim cedere populo, ait, si in actu vere publico praeda againtur; si in privato, eam cedere singulis capientibus M .Hinc concludit, res immobiles semis per cedere populo, quia illae non capiuntur nisi actu publico ; populum vero varie distribuere solere υ . n. 3. Quoad res mobilis distinguit, an in ministerio publico capiantur, an extra illud π : Posseriori easu fieri capientium ν : uti si bello orto res hostiistes apud nos inveniantur Σ ; vel si milites aliquid capiunt non in procinctu , aut in eo , quod facere jubentur , sed in eo, quod promiscuo jure , aut solo permissu faciunt a , v. g. in dimicatione singulari , vel si quid procul ab
exercitu in excursibus liberis , & injussis capiunt b : talia enim non ut ministros facere ς , nisi populus lege civili aliud statuerit . . Priori easu res captas fieri populi, ait, quia capientes populi nomine capiunt,
adeoque ei dominium acquirunt e : pinpulum autem , exemplo Romanorum,
varie disponere solere de praeda f ς &vel arbitrium ejus dispensandae permi tere Ducibus a , squi id vel rejiciebant
ad Senatum , vel omnem praedam jubebant a quaestore populi Romani percipi , vel ipsi vendebant , & pecuniam in aerarium deserebant ; unde saepius peculatus nomine accusatos suisse Duces Romanorum, ait ε ) . Addit, aliquando
245쪽
De Defensi e Iurium contra Exuantas.
quando I. Diis datam esse praedam , vel ejus partem l ' aliquando 2. militibus, aut per divisionem 4 , quae fiebat
aut ratione stipendiorum , aut ratione meritorum, cujus ordinem ex Polybio explicat .servata Duci praecipua m, habita quo ue ratione absentium n . Hanc autem divisionem saepius calumniis ansam dedisse s , qua occasone mores Hispanorum . Gallorum, & Belgarum refert p aut per direptionem g ' aliquando g. aliis extra milites datam fuisse r .. n. q. Potao tradit , haec , quae ita Iure gentium obtinent, lege, aut alio voluntatis actu ,. immutari posse ι . Sic enim sociis quaedam aliquando concedi, vel subditis , qui proprio sumtu mi-
litant ν . Ea autem, quae publica h stium fuerant , eximi ab illa licentia μ ς exigua vero e utari non solere, existimat v . Atque usum hujus rei gentium praxi probat. n. s. Si apud medios lis de captis ex iis stat, rem decidi debere, ait, secundum leges locorum ' iisque non existentibus ex iure gentium communξ νυ .
q. XCIII. Denique fingit , jus hoc
exernum acquirendi res bello captas proprium saltem esse bella solenni, non aliis bellis; quia si cum exteris geruntur, res tantum acquiruntur in compensationem debiti, quod aliter obtineri nequit: inter es Des vero nullam fieri mutationem dominii π ..
XCIV. T TACTENUS egimus de 1 iure capiendi res ; se
quitur jus capiendi perlonas . Grotius ait, I re naturae capere personas hostis tunc demum licere , I. si justa belli causa sit ' , 2. si eapiuntur intra modum debiti, & poenae et . q. XCU. Hinc concludit, I. servum non fieri, qui captus est ab eo , qui justam causam non habet i nec 2. eum, qui ultra modum debiti, vel pς-nae capitur : sed & 3. servum naturali
iure ad nihil aliud obligari , quam ad
operas perpetuas non vero jus viistae , & necis in eos aequiri . : su ditos non fieri servos pro debito, vel delicto civitatis ,. nee eos , qui actu non militant e : s. nec natos ex seris vis fieri servos, nisi ratione aliment rum . : s. servum sugere non posse o zquin & 7. servum sibi. acquirere, inindeque peculium ei sine causa adimi non posse s . Denique commendat rein demtionem captivorum g .
q. XCVI. Iure gentium latius patere servitutem in bello publico solenni, ait, F s et tum
246쪽
et et 8 Dissertatio Procm. IV Cap. IV
tum quoad personas, tum quoad esse- ait, quod in acquisitione predae e . 'ctus. Nam eo jure in genere capi posse XCVIII. Quaerit Grotius, ans personas, ait, I . etsi nulla sit justa bel- gere servus possit 8 Resp. ipsum nullati causa, a. & si justa est, etiam ultra religione impediri u : faJ quia domi modum debiti, & poenae . nium, quod captura jure gentium a XCVII. Hine concludit , Iure quiritur , saltem externum est , quod gentium faJ non solum eos, qui sede- etsi judicio defendatur , jure internodunt, aut servitutem promittunt, ser- tamen injuria manet : fbJ quia gentes vos fieri; sed omnes omnino bello - crediderunt, sinicere commoda ad imis lenni publico captos , quin & eorum pediendos captores ne occidant servos ;posteros ε . fbJ Effecta hujus juris gen- praeterea autem noluisse religionem antitium infinita esse, ait, indeque omnia mis semorum injicere r neque enim licere in servum , & vitae , necisque fel si capientes tam seri sunt, ut uti-
potestatem in eos esse ε , res eorum litatibus illis non moverentur, nec in
acquiri capienti i , quin & jura in- turum eos suisse vinculum aliquod an L. corporalia, quatenus ab eorum perso- mis injectum: FJ eapientes si id n na separari possint m . cessarium crederent , poste fidem, aut Rationem extensionis hujus hanc jusjurandum exigere a captis . Neque reddit, quod gentes crediderint, victo- feJ in Iege, quae non ex aequitate na res his commodis illinitos destituros em turali, sed majoris mali vitandi causa a caedibus captivorum n , easque ex hac lata est , interpretationem ita sumi causa alienationem servorum permisis- debere , ait , ut actus per se licitus se . . Sed & ad natos porrectum suisse fiat illicitus ti . Indeque concludit, friid jus, ait, quia si captores suo jure servum fugientem furtuin non facere nisi servos occidissent , nascituri non rapiendo res domini ad modum ope-suissent ρ ς cui consequens esse, fingit, rarum, deductis alimentis; modo ne- ut nati ante calamitatem , nisi capian- que suo , neque publico nomine detur, servi non fiant V . Ideo autem pla- beat x . Denique respondet ad dubiacuisse, natos maternae esse conditionis, ex dictis Apostoloriim , & ex Can putat, quum nulla sufficiens praelum- nibus proposita I . tio patrem indicaret, utpote cum leo XCIX. Aliam qua tionem p p Viles concubitus nec lege , nec certa nil GROTIUS , an servus resistere custodia essent constri et i ν . possit domino jus illud externum exe- Atque hoc jus gentium Grotius eo, quentit Negat , quia existimat , in a- firmat exemplo bellorum civilium, ubi ne fore hoc jus externum jure gentium interfici captos , existimat ,. quia ser- constitutum , si ex adverso resistendivi ex jure gentium , quod saltem in jus maneret; cum enim jus hoc exis bellis publicis , & lalennibus obti- ternum judiciorum tutela constet, ad net, non fiebant ε . Ceterum, in ac- eoque magistratus dominum in illoquisitione servorum idem obtinere , dominio , ejiisque usu defendere te
e. z. f. s. n. i. p) d. c. 7. f. s. n. a. o. n. q. x d. c. 7. f. d. n. a. y. Α
qὶ d. c. 7. f. s. n. t. 0 d. e. 7. g. 3. I d. c. 7. g. 6. n. I.
247쪽
De Defensi e Iurium eontra Extraneos. 22'
neatur, concessa resistendi facultate se. Hebraeorum , & Francorum . , item queretur, servum resistere posse magi- Christianorum ς , probat : immo &stratui dominium tuenti R . inter gentes ejusdem religionie obti- C. Denique ait, jus illud gen- nere ne capti servi fiant c . Ceterum, tium de captivis nec semper nec apud aequum esse , statuit , ut capti redem- Amnes gentes receptum AE , sed & sa - tionis pretium sol ni AE . pius mutatum este ; idque exemplo
CI. ROTIUS in acquisitione I imp rii in victos itidem distinguit inter jus naturae , & jus gentium . Iure naturae imperia non acquiri bello, ait, nisi I. justa si helli causa e , & a. intra debiti, & poenae modum f . Cui 3. addit, si tendit ad evitandum summum periculum g . At Iure gentium , in bello solenni, posse acquiri imperia, ait, etsi I. justa belli causa non adsit, & 2. s justa causa adsit, ultra debiti, & poenae modum. CII. Hoc Jure gentium igitur civitatem totam in potestatem victoris , vel elidem , vel herilem , vel mixtam, redigi posse, tradit 4 . Cissis autem imperium victori acquiri, vel tantum ut eis in rege victo ' atque hoc casuvie orem in ejus saltem jus succedere, ait: vel etiam ut est in populo. devicto; & tunc regnum fieri patrimoniale ι . Herite imperium acquiri, statuit, si civitas, quae capitur, talis esse des- nil . Mixtum, quoties servitus miscetur cum perlonali aliqua libertate i . CIII. Res universitatis Iure ge):-tium eorum fieri , ait , qui sibi subjiciunt universitatem, si ipsi velint m . Atque hinc etiam jura incorporalia , quae universitatis suerant , fieri victoris uatenus velit n , uti debita, & cre-
ita o . Ubi addit, posse quaedam jura adimi tali civitati relicto jure civitatis ἰ quo resert sactum Caesaris , qui
Dyrrachinis aes alienum remisit, quod victis a Caesare debebant ρ . CIV. Ceterum , Grotius suadet victoribus , ne hoc Iure gentium, quod
jus internum non tribuit , utantur 'eo' ue monet, I. ut contenti vie oria
ab imperio abstineant q , illudque victis relinquant , reservatis sibi praesidiis ν , vel tributo ι ; periculosum enim esse, formam imperii mutare φ . Si tamen assii mendum imperium privata necessitas , & periculum jubeat, Grotius victori consilium dat, ut vel pars victis relinquatur μ , vel libertas aliqua V , praecipue quoad religionem π .
248쪽
est, . capi posse , docet, ad eum effectum, ut dominium capiens acquirat intra modum debiti, & poenae. Ab his rebus deducenda esse , ait , quae postliminio recipiuntur R . Ca pientis enim dominio inesse conditi nem AE , existimat , s non postiminis
Rationem autem juris postliminii naturalem in bello juso Grotius in eo
ponit, quod res pro non capta habeatur . .
λ C UI. S; boliam iuiusum es, non exspectandum esse, ait, usque dum res rapta redeat ad limina hostis , sed quia injuria capta est, restitui debere domi. no tum a capientibus , tum ab iis , qui causam a capientibus habent ς :Αdeoque in bello iussu nunquam pomliminio locum esse, quia iplo jure res redit atque ex hac eausa res saepius redditas suisse pristinis dominis , exemplis docet d ) deductis tamen
impensis ν ..Hinc populos quoque vel integros, vel partes populorum injuria captorum reddi debere , . ait , his , qui jus imperii habuerunt f ; quod itidem exemplis probat. Ceterum, jus hoc reddendae rei longissimo tempore ex conjectura derelictionis exstingui, statuit g .
quae iniusso bello capta sunt, acquiri capienti. Grotius fingit, I bellum espublicum , θ' solenne ς neque in tali
bello teneri capientem. ad rei restituistionem; adeoque rem semper pro capta haberi, indeque non nis jure potali minii recipi, aut reverti.
. CVIII. De hoe jure postliminii nihil serme sani hos prodidisse, ait, qui
retroactis seculis juris cognitionem Pr
fessi sunt : aecuratius rem a veteribus
ICtis Romanis . etsi saepe confusa nimis, tractatam esse ἰ illos enim ea ,
quae juris gentium, & quae juris civilis sunt, non rite distinxisse . . Vocem Postiminii, rejectis aliis opinionibus , Grotius deducit a post , &limen ε . . Indeque postliminio redire dicitur persona , vel res , quae ad limen, i. e. fines nostros , aut amico.
rum , redit . . Recipi autem postliminio dicuntur res ' reverti personae.
CIX. Postliminium locum non tantum in bello habere, ait, sed & in pace. Nimirum, I. si quis non virtute belli- ea superatus, sed fato suo deprehensus , nec in pace de eo aliquid dictum est: a. si quid a gente, cum qua nec bellum, nec amicitia est , captum revertitur m . Id autem non esse juris gentium, sed Romani, tradit. q. CX. Liber homo postliminio reverti dicitur, si hoc animo redit, ut reS suae civitatis lἡqueretur u . Idque gentes extendisse , ait, si revertitur ad ami
249쪽
De Defensione Iurium contra Extraneos. 23 I
ad medicos ' . Idem es. si is, qui rediit nunquam hostium p titus estet x ς adeo ut quae per usuca- vel alio modo amisit, per hoste
se, putat, si venditus ab mercio ad suos rediit p.. CXI. Reversum recipere, ait, I. omnes res, quas habuit apud populos pacatos, corporales, & incorporales g 'a. Omnia jura , quae habuit, excepto jure Romano matrimonio ν : sed &3. omnia jura in eum restitui, statuit ε . CXII. Reverti autem non tantum singulas personas posse, sed & integros populos nisi populus semel esse deserit : nam hunc postea restitutum , novam populum esse incipere M . CXIII. Iure civili additum esse, ait, r. quod ab hoste redemtus servire redemtori debeat, donec pretium revididerit, &c. υ : a. quod jura omnia, quae captus domi reliquit, recipiat, ac
pionem restitutionem in integrum recuperet I r3. quod haeredes capti, qui apud h ues decessit, succedant ex momento , quo captus fuit et . Recipi dicuntur res bello captae: in. ter res autem etiam recenset servos, &ancillas , elli transfugas o agros, aliasve res immobiles ι , non vero res mO
biles. Ubi addit, jus gentium excepisse
eas res , quae usum in bello habent π . Cessare jus postliminii., 'statuit , I. in transfugis . - 2. in deditis e ς 3. si intra fines, & praesidia hostis no dum fuere deducti s moribus Christianorum, exceptis gentibus, quae prae
. CAPUT XII. D. με hosi data g. CXIV. ROTIUS hactenus ex plicavit ea, quae licent
in bello, quatenus nude spectatur sive jure naturae, sive gentium . Sequuntur jam ea, quae licent accedente promissi
1ie ε sso.) ; ubi regulam generalem constituit, inmnia in binem Iisere , nisi hosti qua hosti fides data sit. q. CXV. Agit autem Grotius I. in genere de fide hosti qua tali data , & quae inde sequitur obligatione 3 ,ra. de fide publica , qua bellum finitur ; ubi de pacis pactione, de sorte, de certamine cono
- d. e. p. g. II. b d. c. p. g. 33. hodicto, de arbitrio . deditione , obsidio bus , & pignoribus tractat ε r 3 de fido
manente bello ς ubi de induciis, coma meatu, 3c captivorum Tedemtione agiatur ι: de fide minorum potestatum in bello M : 4. de fide privata in bello u: 6de fide tacita . . De singulis nunc agemus.
m Ide hsi data ἰn genere. q. CXVI. Grotius fidem deberi h stibus quibusvis, ait ρ , etiam tyrannis,
250쪽
et 3 et Dissertatio Prooem. LV
& praedonibus q , ubi dubia simul solvit ν ) quin & subditis rebelli.
hus δ . Nec obstare ius supereminentis dominii , quum hoc tantum ius det in actus subditorum , si utilitas publica hoc suadet ; hic autem eam suadere contrarium , nempe ut pacta
Consilium autem dat: ut pacto tali juramentum accedat, id enim si fiat, ne publicae quidem utilitatis cauissa pacto recedendum esse , tradit M in vel ut tertio potentiori intervenienti promisso fiat V . Denique subditis quoque fidem seruvandam esse , ait , si in statum mix
CXVII. Iure gentium bellum publicum solenne hoc peculiare in jure externo positum habere , ait, ut Omnia , quae in bello , aut ejus finiendi prati a s licet ex eausa metus injuste illati, ) promittuntur, valida sint I . Excipit autem yasum , ubi jus gentium metum improbat quo resert metum stupri inserendi et .lCXVIII. Quaerit Grotius , an perfidis quoque fides servanda sit 3 Quod merito affirmat , & ad perfidos
hostes quoque extendit AE . Posse tamen promissorem recedere , ait , tum si conditio deficit, uti si alter quoque pactis non stet ς tum per exceptionem compensationis . , etsi ex alio negotio plus , vel tantundem debeatur , Vel non ex contrae tu , sed ex damno dato, vel ex poena debeatur. Compensationi autem locum Monesse, nec promissum hosti eludi posse, opponendo ei aut actionem , de qualis erat, aut litis damna , & expensas,
aut quicquid bellico gentium jure seri solet. Ex negotii enim natura sequi , promissionem illam factam esse positis belli controversiis ς alias enim nullum fore pactum , ait , quod non posset eludi e . . CXIX. Quaerit ergo, quaenam iula sint, quae compensari cum eo, quod promissum est , possint λ Respondet , si quid alter, quamvis ex alio contra Ru inter bellum inito debet: si damnum dedit intra induciarum tempora; si legatos violavit, aut aliud quid sa-cit , quod inter hostes jus pentium
damnat . Ceterum , compensationem tantum inter easdem personas fieri , ait, modo jus tertii non laedatur; e ceptis subditorum bonis, quae pro debito civitatis obligantur.
Addit tamen , generosi animi esse stare promissis, etiam post aliquid injuriae acceptum.
Denique ait, etsi quae de fide lio. sti data incidere solent quaestiones , ex regulis traditis decidi possint , se per speciales quaestiones rem manife-lliorem reddere velle d Is ECTIO II. De Me publica, qua bellum itur tib Ide pacis pactione, de Iorte, de eerta mine condicto, de arbitrio, riditione, ob idibus, O pignoribus agitur. CXX. Grotius inter hostes quae conveniunt, fide aut expressa, aut tacita constare, ait . Fidem expressam in publicam , & privatam dividit. Publicam aut summarum potestatum esse, ait, aut inferiorum, quae summarum est po