장음표시 사용
71쪽
sa Dissertatio Prooem. LI. Cap. II. Sest. III.
lis quoque effatum id suisse, sertur : bomines babere semina quaedam bonἰ, σο infelix virtus 1 itane quum nihil , quam
nomen esses, ego te tamquam rem aliquam e ercui, eum tu fortunae semineris. ιXXXI. At saniores Philosophi
actus quosdam naturali ratione aliis peris sectiores , adeoque Virtutum quoque praecepta a natura esse, & merito, contendunt . CICERO non solum jus , sed honesta quoque , a natura dijudicari , ait m , quia communis intelligentia uobis notas res esseis, easque in animis noseris inchoavit, ut honesta in virtute ponantur , in vitiis turpia, Me in opinione existimare , non in natura ponere, dementis essed & tum addit : es enim virtus perfecta ratio, quod certe in ua.
tura es. Idque porro ita probat . :Ipsim bonum non es in visionibus , sed in natura ' nam ni ita esset, beati quo. que opinione essent. Quo quid dici posei sultius' quare cum bonum, oe malum natura iudicetur , m ea sent principia naturae, certe honesia , turpia quoque smili ratione dijudicanda ,
SENECA ait, omnibus naturam de disse femina virtutum, omnes ad om nia i a natos esse ρ . Noui praeclusam mst virtutem, omnibus pasere, omno admittere ρ . Et alibi: virtus fecundum uaturam est, vitia in mica, O infesta sunt q οῦ & mox : nuII; nos vilio natura conciliat , nos illa integros , liberosque genuit a Sc alibi ν : virtus in omnium animam lumen suum dimittis , etiam qiii non sequuntur, eam vident. Atque hinc dogma Stoicorum est contra Galenum r
omu's homines ad viriti tem comparan
APULEIUS, de Philosophia, ait,
δε Baylediction. voce Brutus. Plu . de s nerae init Dion. lib. 4 . sub. fin malibi. i. deieς. p m εἶ i. u d. lib. I. p. 3 a. Oὶ Ep. ys. p Sen. benes δ. 18.. mali, cum nascendi origine eopulata quae educationis diseiplina in alteram
Atque hinc est , quod Philosophi
virtutem ex ratione oriri , immo liniam rationem esse , statuant : uti ex
NE IUD JEO, probat L IPSIUS is acertissimo indicio, virtutes quoque e justis rationis conclusion ibus sequi . indeque a natura esse ; quod nunc plenius probabimus iaXXXII. In dissertatione proce. misi XII. ad oculum demonstrabimus : . totam iuris naturalis definitionem consistere in praecepto creatoris , jus suum cuique a natura quaesitum tribuendi : a. Iura quaedam Deo , qu dam hominibus quaesita, & utrisque tri. buenda esse: 3. Iura Deo, enti quippe persectissimo, quaesita , in cultu consistare, quia cultus est persectionis aestimatio: q. Partem autem hujus cultus esse, imitari persectiones divinas, prae cipue autem eas, quae in benefaciendo aliis consistunt.
His principiis positis, ex ipsa ratione naturali sequitur, homines obligari ad actus virtutum peragendos , qui
Deum colere tenentur; ea enim prima naturae lex est. Sane , Deo, tanquamenti persectissimo, non potest non grata esse pia hominum intentio divinas actiones imitantium . Species cultus ,& adorationis est , smilem se reddere Deo : dc cum Deus sit persecti stimus. bonorum largitor , ac praemicirum dispensator, . certum est , eum. remune
raturum esse eos, qui esuritatem, pa tientiam , misericordiam erga proxi
72쪽
mum ideo exercent, que suam charitatem , patientiam, misericordiam &c. nobis infinitis modis manifestavit. XXXIII. Regula igitur omnium virtutum est: Nitrii Deum. SEXTUS
PYTHAGORICUS . honorem summum Deo ese, ait, Ure eum, . imia tari. PLATO π statuit, summam persectionem consistere in alimitatione cum Deo. DION , ideo DIONYSIO commendabat PLATONEM, ut ex eo disceret Deo assim dari. Atque in eo omnes sere Philosophi conveniunt , in quorum numero sunt PLOTINUS ,
HIEROCLES, IAM BLICUS, ARRIANUS, MARCUS ANTONIUS, PORPHYRIUS , PROCOPIUS , SIMPLICIUS , IULIANUS APOSTATA , THEMISTI Us &c. e .
SENECA nervose id explicat, dicens: Vis propitiari Deos, bonus esο ς satis eos coluit, quisquis imisatus fuerit in . STOBHVS b tradit, em , vel summum bonorum esse , ut nos similes Deo reddamus;& alibi: e excellentissima dona data b minibus hae: ese , dicere veritatem , maliis benefacere, i. e. tbeoreticam , m
practicam visititem, eorumque utrumvis
Deorum opera Misari. AN ONYMUS ad Photii Cod. p. 2sq. docet : Meliorem hominem seri per se benefac endo: hoc enim Deo proprit m e Ie , m homines in eo Deum imitasti. PYTHAGORAS dait me principium esse , eo omnem
vitam terminari , ut Deum 'qu.rmur 'atque bane summam philosophiae e se. LIBANIUS in orat. de sedestione Antio-
quia Deus quo- chena e monet, ut qui Deo smilis esse
vult, magis gaudeat condonatione quam poena.
q. XXXIV. Atque hinc est , quod Philosophi , qui luminum borum in
convenientia cum natura rationali quar-svere ἡ per naturam intellexerint Deum iaUnde vivere secundum naturam eis nihil aliud est, quam sequi Deum, eum imitari, eique assimilari .. Ita enim CLEMENS ALEXANDRINUS f : Stola seeundum naturam vivere sinem esse decreverunt , Deι no
men in naturae deeore commutantes .
EPICTETUS a : uuid enim unxtim dicere, finis esse sequi Deum. SENE CA ait . : his es magnus animus, qui se Deo tradidit; & alibi ε : Sapiens , quidquid evenerit, fiet esse legem natur u habebit in animo illud vetus praeceptume Deum sequi. q. XXXV. Confirmatur haec sententia ex sacra pagina . Summam enim suorum praeceptorum Servator hac regula absolvit. EROte perseriti, sicut parerisser in coelis perfectus es 4 . Idem Servator ideo inimicos diligere iubet, quia Deus malis quoque solem suum oririsaeit , quam rationem etiam allegat SENECA i . Sed Sc porro ideo debitoribus nostris debita remitti vult, quia Deus quoque peccata nobis remittit. XXXVI. Causa igitur hujus juris naturalis, quae ex virtute oritur , est Deus, ejusque voluntas ; is enim vult coli: adeoque hoc jus Dei est , quod homines ei tribuere tenentur. Subiectum hujus juris sunt homines vJ p. 6 6. fri Laett. lib. m. g. 78. Al
in fin. fili Vid. Iamblich. in vitri Pyth.
73쪽
ratione utentes : non viso furios, vel re valeat 3 Resp. Hoc in thesi verum infantes, nedum bruta. Soli enim ho- esse, Theologia Christiana nos docet: mines ratione prieriti notitiam Dei ha- at ideo mediatorem nobis divina mi bent, eumque colere tenentur. sericordia obtulit, quem si homo pec- Obiectum sunt actus hominum, qui cator pia intentione amplectitur , ex
smilitudinem cum peclectione divina ejus satisfactione, sibi vitam aeternam habent, Ac praecipue in eiusmodi acti- parare poterit.bus consistunt , qui aliis hominibu& q. XXXVIII. Ceterum ex his satis utilitatem asserunt : quo pertinent li- constat, magis interesse generis huma-beralitas, charitas , misericordia , cle- ni, hanc juris naturalis partem addimentia, sortitudo, 3cc. scem, quam in jura hominum inter sieq. XXXVII. Essectus hujus juris na- investigare . Si quis enim ossicia h turae est obligatio intulis Dei : adeoque minum inter se cognita habet, & prinhomines praecise hos actus peragere , cepta natu e curate exequitur, at mei. e. persectiones divinas imitari tenen- tu poenae : vel si quis reliquos actus tur, nisi spe praemii aeterni vel in to- virtutis, unde intuitu Dei jus oritur , tum, vel pro parte carere Velint. Dico negligit, vel ex ostentatione eos pera- pro parte; cum enim praemia haec juxta git ' poenis quidem civilibus non est proportionem meriti tribui debeant , obnoxius , quin saepius premiis quo- merita autem varios gradus habeant , que ornatur: at in foro Poli talis homo certum est, gradus quoque praemiorum, injustus est, jus Dei laedit, dum non
seu vitae aeternat, futuros esse amore justitiae ius suum cuique tribuit , Insas: hoc modo omnes homines nee pe fectiones divinas imitatur. Hinc damnationi aetemae obnoxios fore, quia poenas aeternas evitare nequit, Vel sal ea est corruptio natum humanae , ut tem spe praemiorum aetemorum priva nemo legem naturae intuitu Dei imple- tur.
74쪽
VOLUNTARIO UNIVERSALI, AD HUGONIS GROTII LIBROS
Et quidem Ad Pres omena I. X. XL s XII.
Ad Lib. I. Cap. I. k. XIII. ω XIV.
Ubi sententia GRΟΤII de Iure Adamirieo , Noactico, & Lege Evangelii examinatur οῦ ac tale Ius diυinum uniυersale distinctum a Iure naturali non dari, probatur: nec non vera praece prorum Servatoris rario, eorumque auctorixas demonstratur.
76쪽
L Tertia species Jωνis universalis GROTIO voeatur . Ius divinum voluntarium universale. II. Desuliis hujus Iuris divini voluntarii. III. Causa esse ens illius Iuris. IV. Diforentiae ejus a Iure sociali, a Iure naturae laxiori , m a Jure
I. Modi probandi Itis divinum vo
VII. Subjectum , obiectum , γ effectus huius Iuris. 4 seqq. XI. Consectaria quaedam. A R I A. XII. Refutatur Ostema de Iure disitio universali in genere. seqq. XIX. In specie I. probatur, non exis re Ius Adamiticum. ieqq. XXII. Nee a. Ius Machicum disinctum
a Iure naturae. .seqq. XLVI. Nec g. legem Evangelii, diversam a lege naturali. q. seq. XLIII. Exponti naur variae viniones de auctoritate praecepto in Evangelii. XLVIII. Gνotii sententia exponitur. XLIX. Ea refutatur. Q. stiaenam si vera auctoritas legum Evangelii.
suod osema Gmtianum de Iore divino votantario exbibet , m refutat. I. T T ACTENUS explicavimus I jus naturae tum sociale, tum laxius ' quod utrumque juxta hypotheta GROTII fluit ex principiis internis :nimirum , illud ex appetitu societatis
excellenti, hoe ex natura humana, i. e. ex judicio recte consormato ad eligenis dum ea, quae delectant , vel nocent . Utrumque jus existere, ait, etsi detur, Deum non esse. Cum vero GROTIUM experientia docuerit, multa esse, quae inter gentes pro praeceptis, aut vetitis habentur a , nec tamen societati humanae conveniunt, aut repugnant ; cum ex sacro Codice observaverit , gentes ob crimina ince- m. de Coeceii Intr. ad Grol. stus gravissime punitas fuisse , eum porro ex novo Codice didicerit, Serva.
torem plurima suis discipulis injunxi L se, quae ex illis principiis internis pro praeceptis, aut vetitis haberi non pos-liant e : omnia illa praecepta retulit ad
JUS aliquod DIVINUM UNIUERSALE VOLUNTARIUM , quod
Deum humano generi ex libera sua voluntate dedisse, statuit. dII. Definit autem hoc jus dis num voluntarium , quod non ex principiis internis , sed ex libera voluntate divina ortum habeat. ef. III. Causa ergo esseiens hujus iuris dimini voluntarii GROTIO est , libera
77쪽
voluntas Dei s , actum aliquem vel justum , vel injustum declarantis. Adeoque jusum ei hic est, non quia socialitati, aut naturae humanae aliquid convenit, indeque intrinsecam bonitatem
habet, & a Deo consequenter saltem praecipitur, vel Vetatur; sed quia Deus libera sua voluntate justum 3c id esse Voluit g , & praecepto demum divino ivit in vetitum. ερλ. IV. Unde facile constat ratio differentiae hujus juris a iure nature s ciati, utpote quod juxta hypothesin Grotii I. ex principiis internis fiuit ,
scilicet, ex appetitu societatis humano generi in , dc connato ε : ius divinum voluntarium autem ex sola, & libera Dei voluntate k . 2. Prius existit , etsi detur, Deum non esse, quia ibi justum est, non quia Deus vult, nam etsi Deus nollet, immo etsi Deus non
esset, justum foret , ) sed quia talia
principia in nobis exstant ι . Poserius necessario supponit Deum, quia extra voluntatem Dei jus non estet m . 3. IIIoae mutari nec a Deo potest ' hoc , uti libera voluntate Dei statutum est, ita libera voluntate etiam tolli potest n. 4. Illud omnes homines obligat, hoc tantum quatenus hominibus innotuit . .
V. Deinde differt a iure naturae laxiori, quod I. itidem GROTIUS ex principiis internis fluere , ait, nimirum, ex natura humana , & judicio recte conformato ea eligendi, quae naturae humanae conveniunt ρ : illudque a. existere, ait, etsi detur Deum non
f Lib. I. e. i. g. I 3. dis Is . num. I prol. . D. u) prol. g. m. lib. I. c. U. num. I. ει Lib. ii. e. v. s. 1 3. num. 3, c. prol. s. o. &s. 32. lib. I. c. r. g. 1Ο. nu I.& s.
im) Lib. I. e. i. g. Io. num. a. πὶ Lib. I. c. H. g. s. n. I. Ο Lib. I. c. I. I. I s. nu.
esse ε . Unde 3. concludit, ius naturae laxius mutari a Deo non posse r. Quae omnia lecus se habere in iure disino voluntaris , statuit, Praeterea. & praecipue 4. ius boe diau num voluntarium a iure naturae I
xiori in eo differre , existimat , quod ex hoe nulla oblisatio hominum inter se oriatur , sed saltem intuitu Dei ;hinc nullum jus petendi homini in hominem inde competere, ait. Illud autem verum jus homini in hominem dare, statuit, adeoque ex lege divina jus exigendi competere , & violantem jus ex lege divina quaesitum a quovis
privato puniri posse . Excepto solo
eo, quou ex lege Evangelii debetur hanc enim legem inter homines obligationem non parere, ait, sed saltem
VI. Cum vero is, qui jus tale voluntarium allegat , id probare debeat , GROTIUS ejus existentiam a seriori probat . Si enim jus aliquod
apud omnes gentes Obtinet, neque tamen ratio ejus naturalis intrinseca apparet , inde concludit, nullam aliam rationem hujus moris universalis dari posse , quam voluntatem Dei M . De
eo more autem constare , ait , tum
ex libris veteris testamenti , unde ius Adamitieum , ct Noaehicum deducit , tum ex libris novi testamenti, cujus praecepta legem Eυangelii υ
Μores veteris testamenti interpretationem recipere , ait, ex Hebraeorum scriptoribus η οῦ mores novi testamenti I prol. p. qin prol , II. & I 2.
lib. I. c. I I. s. I. nu. 3. r) Lib. I. c. i. g.
78쪽
menti ex synodi eis Canonibus ν , u pote qui collecti sunt ex generalibus legis divinae pronunciatis, ad ea, quae
occurrunt, aptatis. Hos vero Canones
a fit monstrare , ait , quod divina lex praecipit , aut ad id , quod Deus suadet , hortari ' & hoc verae Ecclesiae Christianae esse ossicium, ea , quae sibi a Deo tradita sunt, tradere , & eo ,
VIL Subjectum juris divini universalis G ROTIO est totum humanum genus . Omnes enim voluntati divinae obligari , ait, quatentu eis r velata es a . Unde statuit , eos , ad quos voluntas illa divina non perivenit , non obligari ex his praece
VIII. Ad obiectum juris divini
universalis G ROTIUS refert I. ea , quae naturali ratione honesta sunt, non Vero praecepta b . Talia enim multa esse, ait, quae naturali ratione nec vetita , nec praecepta sunt , sed tantum licent, adeoque proprie juris naturae non sunt, sed extra ius natura: ς ' quae commendantur magis, quam praecipiuntur , & unde per se nec nefas , nec
poena sequitur , sed sola spes praemii ,
si homines ultro ea agunt d r adeoque quae Deo grata quidem sunt, sed unde nulla sequitur agendi necessitas e . Hos igitur actus honestos , at non prat ceptos natura , Deum pro libera sua Voluntate Velare , vel praecipere posses ; & in hoc genere maxime occupari leges divinas , ait , id agendo, ut quod per se laudabile tantum erat , etiam deberi incipiat g . Atque huc resert jus Arimituum, de quo Sectio I proi. q. fr. Σ prol. g. si. a Lib.
lib. I. c. II. g. 6. n. a. co Lib. I. c. vias.
vatorem easdem honestatis regulas secutum multa noVa leae vel praecepisse, vel praecepta majori sanctimonia exegisse ; inprimis autem ex eo, quod optimum, Deoque acceptissimum est, dignissimam lege nova desumsisse materiam ε . Atque hinc Servatorem a Job honestatis rationem multa, quae 3 jure naturae, & lege MOSIS permissa erant, vetasse : & f b J ea, quae a natura , vel a MOSE praecepta jam erant, majori sanctimonia exegisse ; atque hactenus, ait, plus exigere legem EUangelii , quam jura naturae , Sc legem MOSIS. Vid. GR III. Quin 3. ipsa ille principia interna quibus ius naturae sociale , & laxius nititur , esse objectum juris universalis, ait, quatenus, nimirum, Deus datis legibus ea magis conspicua secit, compescendo nimirum motus illos nimium vagantes &c- ερ. IX. E sectum juri divino volunt rio GROTIUS hune tribuit, quod omnes homines inde obligentur . Cum enim voluntati divinae nos subjicere deis here intellectus ipse dictet, Deoque ut opifici, cui nos, nostraque omnia de is mus , sine exceptione parendum sit, praecipue cum is se multis modis &optimum, & potentissimum ostendat, ita ut sibi obedientibus praemia addere
maxima, etiam aeterna, quippe aete
nus ipse, possit, Sc voluille credi deabeat, &c. 4 ; GROTIUS concludit, rationem iptam dictare, voluntati divinae sine exceptione parendum esse ι .H a Unde
79쪽
6o Dissertatio Procini. In Sect. L
Unde simul argumentum ducit, na- menti imposuit , non sustulisse lege tura vetitum non esse quod Deus prae- Evangelii. νcepit. m 4. XII. Ius tale divinum universale Obligantur igitur huic juri omnes
homines . , sed tantum quatenus p blicatio eis innotescit . . Cum enim inis curia serte parentum , vel alio casu , ignorare id possint, alia ratione autem de voluntate Dei constare nequeat , iniquum existimat asserere , homines obligari ex lege , cujus notitiam non
X. Ceterum GROTIUS hoe jus quoque refert ad ea jura , quae inter
populos plures , aut populorum recto. res intercedunt ρ . Atque ex eo teneri
reses , subditisque inde jus quaestumen, ait, etsi in lege delationis nihil
de eo dictum sit q . Ubi tamen bene notandum est, ho. mines ex hypothesi GROTII aliter obligari ex iure Adamitico, & No chico, aliter ex lege Evangelii. Nam praecepta juris Maebisi , & aviii ι- ei verum jus aliis dare ait , ita ut peti, exigi, & omittentibus poena temporalis infligi possit e . At Regem Evangelii non verum jus dare , statuit, hominibus aliis: adeoque nemini inde jus agendi competere ; sed homines saltem in conscientia obligari , citra poenae temporalis metum . Vid. Sect. III. h. XI. Hac obligatione posita GROTIUS concludit : i. mutari hoc jus divinum universale ab hominibus non posse, a Deo posse , quia ex libera ejus
voluntate sequitur 3 : 2. Servatorem obligationem , quam Deus ob honesta. tis rationem ex libera sua voluntate humano generi per leges veteris testa.
m prol. 3. 48. 8c lib. I. c. I. f. 17. n. a. s.
Lib. II. c. v. g. rg. n. I. lib. I. e. r. g. I ian.
ter generi humano datum esse, GR TIUS opinatur : nimirum , I. statim post hominem conditum, quod ei diciturius
misistim: 2. In reparatione generis
humani post diluvium, quod ei est Ius
achisum e q. In sublimori reparatione per Christum, quod Ius Evangelii v cat u . Quae sequentibus lectionibus plenius examinabimus. XIII. Antequam autem ad sp cialia transeamus, in genere praemittendum est , Ius tale αυinum voluntarium universale non dari, idque merum inventum esse recentiorum doctorum . XIV. Nam I. nulla datur VoIunistas divina universalis revelata , N B. omnes bomines obligans, quae non simul ex ratione fluat, adeoque quae non
sit ipsum jus naturae: quod insta in singulis juris hujus universalis speciebus plenius demonstrabimus . Omne enim jus naturae ex sola, & libera Dei Voluntate , non ex principiis internis fluit; adeoque hactenus nulla differentia inter jus divinum voluntarium, &jus naturae intercedit. XV. Sane a. ea capita , quae GR
TIUS ad jus divinum universale rein seri , pleraque sunt juris naturalis , quaedam autem saltem juris sorensis. Ad Ius naturale enim pertinent sex a Rabbinis efficta praecepta Adamiticax , & ex Jure Noachico septimum, de non comedendo sanguine 3 . Pariter eo reserri debent praecepta Evangelii, seu uirtutum, quia ad cultum Dei, adeoque ad illud jus naturae pertinerit, quod
80쪽
De Jure Divino voluntario. ' 6 I
inter Deum, & homines obtinet et . Ad jus serense autem Pertinent leges de Sabbatho, de decimis , de usuris , &c. ' Quae omnia in ipso commentario suis locis magis illustrabimus.
Christus legem naturalem magna ex parte in mentibus non istum Gentilium , ted & Indaeorum veluti obliteratam resti. luit, exulanaVir, perfecit 'ire. Omnem consensum inperbiae, earnis illecebras , Ec cupiditates damnarit, egitque Doctorem , &Legislatote m. Praeceptum de Sabbatho ad lege u n turalem pei. net, quia duo in eo dii inglienda sunt, nempe res ipsa quae prae ei pitur , & rempus, quo executiona demam danda est. Ut homo aliquandiu vacet rebus divinis, & propriae saluti prospiciat ,
orationi & meditationi vacet . ne usu rerum temporalium in Deum amor tepescat, aut etiam extinguatur , de lege naturali
est ; quod autem hiet spiritualibus exercitiis homo incumbat diebus Sabbathorum potius ἴuam aliis . pertinet ad Iesem positivam .irea Decimas definitum fuit ex Concilio
Tridentino sess. XXV. Res e. 2. earum solutionem deb. tam esse Deo . & eos qui eas dare noluerint, aut dantes impediunt , res alienas invadere . Usurae quoque vetantur in Exod. 2 r. Si pretiolam mutuam dederis popMto meo pati eri . qui habitat tecum, non rarguis eum quam si exactor , nee Uuris opprimer. Levit. 23. Pecuniam tuam non dagir aa usura u. Deut. 23. Non faeneraberis
fratri itio. Ambros ut libro de bono mortis: Si quis usuram uer is , rapinam serit . NAta noti υἱυit. Ioannes Chrysostomus super Matthae uini thii Muris turpius. nihil e dolias. Alienas bis negotiatων miserias , in Derum suam arur ersitatem Deis. Ta.
sis est quasi mana I9scipiens , o tu mare. fragιum impellens . Muto & alios sS. Patres , quos longum esset referre : Viden. eum proposui locum Evangelii ad g. a .
f. XVI. Sed & 3. posito tali iure
divino universali , sequeretur , promiscuos concubitus , incestus , &c. licite perpetrari posse ab illis, quibus revelatio
illa non innotuit. Immo cum GROTIUS actus, circa G Vid. g. i. seq. Q Lib. I. c. I s. s. s. quos jus divinum voluntarium versa. tur, naturali ratione licitos esse , dc demum voluntate Dei in vetitum ivis
se, indeque pro lubitu mutari posse ,
statuat sequeretur , Deum permittere humano generi promiscuos comeubitus, incestus, &c. eoque legi suae derogare posse. f. XVII. Accedit 4. quod talis universalis revelatio probari non possit . Etsi enim ab initio facta esset humano generi paucissimis personis comprehenso ; non tamen id sufficit ad suo cessores obligandos, sed singulis hominibus nascituris denuo id jus insinuandum fuisset : id enim si forte negligentia parentum sachum non esset, illi hoc jure, utpote ipsis non revelato, non obligarentur.
Oportuisset itaque omnino ad hoc ut necessario perpetuaret hoc jus , &omni humano generi, ac singulis ubique , innotescere posset , opere illud perpetuo, & facto permanente declar
ri. Tali enim facto semper, & ubique
ob oculos posito demum fit, ut omnes homines, etiam id vitio suo non animadvertentes , sint ἀναπνώγεπι ' qua
de causa Apostolus in probando jure
naturae ad sola hac opera provocat, s
loque hoc indicio gentes coamuit. ιFrustra igitur fuisset tale ius, quod omnes homines obligare , & ad finem usque mundi durare debuit , nudis verbis promulgari, quae facile oblivi
ne delentur : tantum abest, ut inde cum omni hominum posteritate, munia dique aevo , perennandi necessitas sequatur.
fatetur enim, homines inde non obligari , nisi quatenus innotuit . Unde apparet, exiguum fore usum hujus ju-