장음표시 사용
81쪽
62 Dissertatio Prosem. III. Cap. I.
ris, tum quia paucissimis innotuit , verca . , inter fratres , & sorores tum quia inter hos quoque, quibus &c refert ad Ius posti m ditanum innotuit, plurimi de veritate publica.rionis , proh dolor i dubitant , adem lue impune hos actus peragere seposiae putant.
. XVIII. Atque hinc sc jus hoc
divinum universale voluntarium a d ctissimis viris merito rejicitur . e
De Iure damitico. f. XIX. Prima ergo species juris diavini voluntarii universalis, quod non ex principiis internis, sed libera Dei v luntate sequitur )GROTIO AE IUS A. DAΜITICU Μ quod homini statim post lapsum datum esse, statuit. dSane , Rabbini somniant , Deum ADAMΟ sex praecepta dedisse: I cir
ca cultum extraneum : χἀ de non. ma
ledicendo nomini divino: g. circa homicidium : circa revelationem turpitudinum : s. circa sutura et O. circaudicia. c
f. XX. Ex his praeceptis GROTIUS
quartum, & sextum refert ad jus divinum voluntarium , nimirum , revetitisuem turpitudinis, & judicia. Etsi enim concedat, incessum in linea aequali inter parentes , & liberos ad praecepta juris naturalis pertinere f , omnes tamen reliquos incestus in gradibus sanguinis ex transverso limite, & in gradibus assinitatis g , in specie cum nin
o Vid. Baeeleri in noti ad Grotium. lib. II. c. v. s. 13. n. I. osiander ad lib I. c. r. q. 6. Obs. I. Zigletus apud Becmannum ad ororia sol. Iao. Q L. i. e. I. f. s. lib. I. c. v. g. 27. n. a. se Sella. lib. I. c. I x. P. I . tiri 6. Ziel. & Otand. ad Grol. lib. I. c. mg. I. f) Lib. ii. e. v. f. I a. g Lib. I r. c. V. g. 3. n. I. f d. g. I p. n. q. lib. II. c. via universale
Sane, causas prohibitionis natur les hie allegari non posse, ait 4 . Un. de ita argumentatur : Si Cananaei, e riimque vicini, peccarunt talia lactendo, sequitur , ut lex aliqua praecesse. rit, quae cum mere naturalis non sit, restat ut a Deo data sit humano generi ι : & cum omnes moratiores gentes ab ejusmodi connubiis abstineant , haec communis sententia sit a necessario naturae dictamine originem non habuit, omnino sequitur ut descendat ex veteri traditione, quae a divino aliquoptaecepto manavit. Causam igitur prohibitionis venire, ait, ex eo, quod natura, si non praeiscipit, certe honestius dictat' cujus generis multa materiam legum divinarum sacere existimat u . Atque has leges de incestu ipsi ADAMO datas esse, Judaei ajunt . . Unde GROTIUS concludit, nesas hic dici ex lege dia
. XXI. Deinde judicia quoque non ex Iure naturae orta esse, ait, sed ex Iure positim universali. Ex hypothesi enim GROTII jure naturae plane judicia non dantur , sed unusquisque est Vindex propriae, & alienae injuriae , si ejusdem eriminis reus non est q . Addit autem, Deum id, quod naturaliter licitum erat, edicto repressisse, & cxemplo CAINI & LAMECHI statuisse, ne homines in sua caula judiceat, sed
82쪽
judicio alterius se submittant r ' idque Deum post diluvium severius praecepisse i . Atque hinc asserit, magistratus, seu iudieia ex jure voluntario divino originem habere , & ADAMO talem legem publicatam esse. τρ. XXII. At I. verum non est, sex ista praecepto ADAMO publicata fuisse. Nam nonnisi una lex ipsi data fuit, de non comedendo de arbore prohibita ;quae lex non tantum sex illa praecepta, sed omne jus naturae includit. Sane , arborem illam typum saltem suisse, &supposuisse totam naturae legem, alibi
probavimus. XXIII. Etsi autem 2. jus hoc sex praeceptis constans ADAM O revelatum fuisset, non tamen inde sequeretur , illa non esse juris naturalis. Sane, omnia illa capita ex ratione naturali suunt,& necessitatem impostura suissent A DA-Mo, etsi nulla revelatio secuta fuisset,
uti revera secuta non est. Leges ectm de cultu extraneo re , de
maledictione nominis divini v , de bomicidio , de funis, . , de revelatione turpitudinis 3 , seu de incestu , Sc de judiciis et , naturales esse , in Com. mentario demonstrabimus.
Merito igitur OSI A NDER , jus
hoc Adamiticum inter somnia Rabbi. norum refert, quia in Genesi de tali iublicatione nihil dicitur, nec ea opus uit , cum naturali ratione haec jura ADAΜO satis cognita suerint.
cap. II. I. I. num. s. Lib. II. e. xx. f. s. num. I. f. 4'. num. Σ. & eap. xx I. g. q. num. a. lib. III. cap. V. s. a. num. 4.
II. c. xx. f. 4 num. a. & g. s. num. i. υ d. lib. I. cad. I. g. I . num. 4. lib. II. Cap. xv II. f. I 6. Lib. LI. cap. XX. g. 31. δ I.
q. XXIV. Secundum genus Iuris disini voluntarii, quod G R O T I U Snon ex jure naturali oriri , sed No cho , ejusque posteris verbis declaratum esse , fingit AE , est IUS NOACHICU Μ, quod Doctores potissimum ex sex praeceptis ADAMO jam praescriptis constare , dicunt , quibus f
ptimum demum , de non esu sanguinis viventir , nova hae lege aec Lis , putabant . q*. XXV. Atque haec praecepta ab omnibus NOACHI posteris observam da esse , contendunt ; idque Rabbini per Cabalam ex Gen. XI. Ict evincere conantur e . Unde & SELDEN Us juxta haec septem praecepta totum jus naturale in opere incomparabili de Iure naturali ex doetrina Hebraeorum peritractavit.
q. XXVI. GROTIUS ad Ius disianum voluntariam , refert hanc legem Noacho publicatam , de non esu si an. guinis viventis . re q. XXVII. At I. in genere notandum est, praeter legem de non esu sam guinis nullam aliam Noae a Deo publicatam suisse, quia altum de aliis in sacra pagina est silentium. Neque 2. mpus fuisset tali publicatione, tum quia praecepta reliqua ex hypothesi Rabbi- nomm iam ADAΜΟ erant publicata: tum quia omnia illa praecepta sequun
ν) Lib. II. cap. v. g. II. ses. et λVide indicem voce iudicia publica.
in not. ad lib. I. cap. I. g. I 6. observ.
3. Lib. r. cap. I. g. I s. lib. II. eap. V. f. I I. num. a. b ὶ Lib. r. c. I. I. II. num. 3. e Zigier ad Grol. lib. I. c. II. g. e. re Iib. I. c. I.
83쪽
tur ex ratione naturali , adeoque per- cum de poena homicidio caelitus infit tinent ad ipsum jus naturae. genda intelli3unt, sciliaet de immissis XXVIII. Superest igitur, ut de- ab ipso numine bestiis , quae vindiis monstremus, legem de non esti membri ctam sumant , si homines scelus non animalis misentis itidem ex ratione na- puniant f . Alii per bestias hic desiturali fluere, & ad cultum extraneum, gnari quatuor imperia in DANIELE adeoque ad idolatriam pertinere. Verba legis Noachicae haec sunt:
Et omne , quod movetur , γ -υit, erit et bis in eibum , quasi olea virentia tradidi vobis omnia . Excepto , quod earnem cum sanguine
non comedetis. Sanguinem enim animarum vesrais rum requiram de manu cunctarum M
siarum , m de manu hominis, de manu viri, de manu fratris ejus requiram animam hominis. Qu=cunque essuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis ejus : ad ima. ginem quippe Dei factus es homo. Equidem mirum videtur, quod Deus hie minetur se sansuinem hominum etiam a bestis reposciturum. An ergo bestiae poenae sunt capaces λVariae de sensu huius loci apud Hebrie sunt sententiae . Isi enim ajunt, denotari verbis illis caedem humanam a bruto ex instigatu hominis factam,
vindiet nu scit. sumturum numen , non rantum de eaede humana ab homine ipso Perpetrato, manu, vel telo, sed etiam
de ea, quae a besia homine insigante sit . . iii putant , apud eos , qui ante diluvium vixerunt , Per impietatem invaluisse inorem nutriendi bestias , quae tyrannorum . crudelitati interviis rent, & ideo Deum de animalibus in usum ejusmodi nutritis , vel potius de eorum nutritoribus , vindictam repostere voluiste e . alii sunt , qui I
putant, perinde , ac si numen ibi vindictam caedibus etiam ab imperatoribus futuris minitaretur g . Alii vinductam hanc improprie sumi , ajunt , non quasi obligatio , seu poena in bruta cadat , sed quemadmodum bovis
comupetae, & bestiae, qua cum homo coierat, lapidatio. εXXIX. Verius autem est , V cem 'ri quae in Codice Hebraico habetur, & pro besia sumi solet, inge-Pere omne vivens denotare , uti Gen.
III. C. XX. H E U A dicitur ba κmater omuis viventis. Sane , in Codice Samaritano locum hac de re e Genesi allatum inveniri , qui de visente Veristi debeat, testatur SELDENUS ; ut proinde praeceptum ita se habeat: Quinetiam sanguinem ves rum, i. e. Enim Drum vestrarum , reposeam, ab omni via vente reposeam eum . Ut vero de eoixa
voluntate Dei constet, more in sacro Codice usitato id, quod in genere de omni vivente edixit , sigillatim repetit etiam de manu hominis, viri , σ
q. XXX. His praemissis notandum est , legem illam non de comestione cujusvis visentis loqui , sed de comestione sanguinis sacrificii , quem ad
imitationem gentilium comedere Israelitae solebant. Nam I. ex temporibus ante-diluvianis repetendum est , homines ad idololatriam prolapsos adeo horrori suisse Deo, ut & eum poeni
84쪽
tuerit hominem fecisse, & totum sere humanum genus ideo deleverit . . Post diluvium NOA , ex arcaeδressus, dicitur holocausta Deo obtulisse , eaque adeo grata ivisse , ut sibi proposuerit se non amplius maledicturum terra: ι . Occasione hujus saeri teli benedixit Deus Noae, ejusque filiis m , eique facultatem concessit de rebus terrae hujus disponendi , adeoque &comedendi carnem animalis re excepto sanguine, seu anima sua. o Ex his circumstantiis jam apparet, Occasionem praecepto huic dedisse id lolatriam ante diluvium commissam ,& holocaustum a NUA post diluvium oblatum ' adeoque pmceptum illud non de comestione cujusvis sataguinis, sed de comestione sanguinis lacrificii intelligendum esse. XXXI. Sane, a. ex aliis historiae iacrae locis constat, Israelitas, gentilium sacra imitatos, iacrificia in montibus obtulisse idolis ρ , ac sanguinem sacrificiorum comedisse s . Utrumque prohibet Deus, & postquam in genere edixit , ne ultra immolent hostias suas daemonibus , cum quibus fornicati essent η , statim subjungit legem, ut hostiam ad ostium tabernaculi mactarent, ne sanguinem comederent . Additque rationem , quia anima camnis in sanguine es, m ego dedi illum vobis , ut super atiare in eo expietis pro animabus vesris , oe sanguis pro animae piaculo Ila. aXXXII. Ex eadem historia 3. constat , Deum , postquam in genere idololatriam fugere iussit , praeceptum addere φ , ut hostias in loco , quem
Deus elegit , onerant , & ibi comedant, u excepto sanguine. v Simulque hortari Israelitas , ne imitentur mores , & ceremonias gentilium : certissimo indicio, Israelitas gentilium morem imitatos sanguinem in honorem idoli comedisse. XXXIII. Sane, omnia loca, ubi Deus prohibet comesionem sanguia vis, agunt de idololatria . Lev. XVII. agitur de hostiis , quae daemonibus offerri solebant , v. 7. 3c de his hostiis ait, disperdere se velle eos, qui sanguinem qui essundi debebat super altare v. o. comederint, i. IV. quia pro
expiatione animarum sanguis iue datus es. Non autem est expiatio , si sanguis in honorem daemonum comeditur . Levitici XII. MOSES hortatur Israelitas, ne convertantur ad idola ,
v. 2. ne hostia ultra alterum diem c medatur, vers. 5 . 6. ne comedant carnem crem sanguine, & ne auguria,& somnia observent , v. 26. Deuter
nomii XII. idololatriam sugere jubet ,
v. a. seq. hostias, & holocausta nonnisi in loco , quem Deus elegit , ODferre praecipit , v. s.feq. v. II. seq. v. 2I. seq. & tunc addit , ne sanguinem
comedas, sanguis enim eorum pro an ma est ideirco non debes animam comedare cum carne, sed super terram fundes rariqxam aquam , v. I 6. σ23-
q. XXXIV. Confirmatur id s. ex
XV. v. I9. χα ubi gentiles conversi monentur , ut abstineant a contaminationibus simulacrorum , &fornicatione s i. e. cultu idolorum , in m sanguina οῦ & - χρ. ut abstineant I ab
85쪽
66 Dissertorio Prooem. III. Seel. II.
ab immolatis simulacrorum , m san- qui interficiat virκm. De Molo autemguine , & sufiscato , & sornicatione.
Item C. XX. v. et s. ut abstineant ab
idolis, immolato, oe sanguine, & lus cato, & sornicatione , cultu idoli ,
q. XXXV. Atque in hune sensum . ΜΑΙΜΟΝIDES quoque, aliique, hoc praeceptum NOACHI explicant apud SELDENUM , qui probat , morem gentilium suisse , sanguinem
sacrificii , adeoque idoli comedere. f. LXXVI. Omnium autem ma xime 8. haec sententia confirmatur ex gravissima poena , quam Deus Noais chi posteris , si carnem cum sanguine vescituri essent , minatur . Ρostquam enim prohibuit , ne bomines carnem cum saviane comederent ἰ postquam minatus est, se requi turum sanguinem ab omni viυente e tandem declarat , quomodo sanguinem reposcere velit , ω mirum , essundendo sanguinem ejus ,
qui sanguinem fudit Inseas: ex ipsa ini pectione textus aptarere, poenam hanc statutam ibi re ein eum , qui sanguinem em lit, adeoque in homicidam, non vero in eum, qui sanguinem besiae comedit. Resp. Is , qui sanguinem idoli comedit, habetur pro homicida, quia animam perdit. Dile iis verbis id ita traditur 3 a bomo quolibet s oecidia bovem , non obtuti Vit ad os uni tabernaculi oblationem , uomino sanguinis reus ex e , quas son guinem fuaerit , se per bis de medio
sui populi. Unde IEREMIAS postquam sacrificia, quae I rui idolis offirebant ,& quae comedebant , improbasset et , ita pergit : qui immolat bovem, quas
ibi agi, patet ex verbis sequentibus :sui ossent oblationem, quas qui sanguinem suillum Gyreat , qui recordatur staris, quas qui benedicas idolo, bae omnia elegemus in viis suis , m in
abominationibus suis anima eorum deis
tesata es. Atque hinc illi , qui pri. vatim hostias immolabant , & sanguinem sacrificii comedebant, poenam tis subire cogebantur. μCum enim Deus ideo sanguinem animalis elegerit, ut pro animae piaculo sit b , satis constat, animal illud vicem hominis gerere. Si quis proinde
animal illud contra intentionem creatoris occidit, i. e. non in piaculum , aut expiationem animae, sed in honorem idoli hostiam mactat , idem est , ac si hominem interfecerit , quia ipsam animam hominis, cujus expiationi victima illa destinata est, quasi interimit, ac occidit. XXXVII. Certissimum igitur est, znam hanc homicidii non in genere tutam esse in eomedentes sanguinem cujusvis animalis , sed saltem in comedentes sanguinem Deriseii . Sane , nulla ratio dari posset , cur in esum
languinis, si ceremonia saltem esset ς , tanta pinna constituta esset, ni fis mulidololatria, eoque majestas divina Lesa supponeretur; nulla proportio esset inter poenam , & crimen . Haec ergo vera ratio est, cur Deus
eis, qui sanguinem idoli comedunt , poenam homicidii minetur. Qui enim oriri idolo sacrificium , idem est , ac si virum interficiat d in queianguinis reus est, quasi sanguinem s
86쪽
Paraphrasis igitur allegati textus quas explicare necesse est, quo rectius e mente GROTII nobis hale est
Et omne, quod movetur , edi υ iis , eris υobis in cibum e suas olera viren tu tradidi .. Excetto ,. quod earnem eum sanguines i. e. languinem idoli ) non comedetis, quia comedentes sacrificium animam Perdunt, eoque homicidii rei sunt.
rum s quas perdunt illi , qui idolum
comedunt) requiram tamquam ab homicidis ) de manu omnis visentis, σde manu Uri , de manu fratris ejus requiram animam hominis , quam perdit is, qui idolum comedit. Quicunque enim fuderiι humanum
sanguinem , s uti effudit is, qui idolo offert sacrificium , & sanguinem idoli comedit, fundetur sanguis eius ,s haec enim talio a natura in homicidio est statuta ) ad imaginem quippe Dei
factus es homo. f. XXXVIII. Ex his jam apparet, Iegem Noacho datam de non esu famul-nis idest, esse naturalem , & contineri sub primo praecepto, quod Adamo publicatum suille fingunt , ac ipsi Iudaei ad vena naturae jura reserunt, nimirum,. de cultu extraneo . Nam ido- Iolatriam naturali ratione prohibitam asse, omnes latentur.
De Lege Evangelii ia . XXXIX- Tertium genus juris divini voluntarii universalis G ROTIO
quod ex praeceptis Servatoris oritur g . XL. Variae sunt opiniones circa obligationem horum praeceptorum e mente GK II nobis constare possit. f. XLI. suidam ajunt, Servatorem novam legem condidisse , veterem abrogasse ' atque hi post novi foederis tempora nullum antiqui laederis usum esse , contendunt . GROTIUS . reiicit hanc sententiam ex duplici ratione:
I. quia leges veteris testamenti veniunt ex libera Dei voluntate , quas SerVatorem abrogare voluisse vix credibile sit, quum illae cum vero jure naturae nunquam pugnent: quia novi foederis ea est natura, ut quae ad virtutes morum pertinentia praecipiuntur in veteri scedere, eadem & ipsa, aut majora
praecipiat. q. qq. n. a. in sin. ) XLII. Equidem facile in eo GRO.tio assentimur , Servatorem novam logem non condidise, nedum antiquam I
gem abrogasse. ' At rationes GROTII nihil probant: Non prior , quia rati haec supponit, leges morales hujus scederis esse diversas a jure naturae , &Servatorem potuisse illas leges abrogare ' dictum autem est, leges illas ess ei plum jus naturae , quod Servat non tantum non voluit abrogare, sed nec potuit: Non poserior, quia Μο-SES eas virtutes, quas praecipit, vel
commendat , eodem modo , ac Servator, in persectissimo gradu praecipit , etsi poenas in vitiosos nullas statuat . Quod plenius insta explicabimus.' Legem naturalem in mentibus non solum Gentilium , sed & Iudaeoruni magoa ex parte veluti obliteratam , restituit Christus , explanavit , perseeitque . Damnavit omnem consensum luperbiae . carnis ille e-bras, & cupiditates : nam Gentilium Philosophis, & Iudaeis quoque satis erat , si modus imponeretur vindine , voluptatis &cupiditatis appetitui. neque abstinebant a I a toto ,
87쪽
toto, sed a tanto. Multas insuper leges tulit Baptismo, de Eueharistia , de Μatrimonio &c.
.ὸ noelio , extra praecepta credendi,
facramentorum , nibu esse, quod non si iuris naturalis. Rejicit hanc sententiam GROTIUS ε , & rationem allegat , quod multa in vetitum eant cx Dei v Iuntate libera , ut concubinatus , divortium , matrimonium cum pluribustaminis , M. unde concludit , legem Evangelii ad alia quoque praecepta ,
extra praecepta naturae sese cxtendere, quia vetat ea, quae jure naturae licita sunt. At haec patio non videtur suffcere ad elidendam sententiam eorum , qui praee ta Servatovis esse ipsum Ins uatn-rae , statuunt . Negamus enim , allegatos a GROTIO actus per lesem E. vangelii demum in vetitum ivisse. Sane, concubinatus temporarius nec lege
MOSIS , nec jure naturiae permissus est; perpetuus autem nec lege Evangelii prohibetur . ' Literas divortii uxori mittere absque jugla causa, nec legibus MOSIS , nec jure naturae licet s adeoque nec hic Servator aliquid vetat, quod non sit vetitum ipso jurensiturae ) ; ex iusta citisa autem divortitim facere, etiam lege Evangelii permissi im est.. Cum Christus insit uerit matrimonium
novae legis Sacramentum, ae per illud legitimam redegerit coniunctionem istier VI rum unum, & taminam unam , quod leginaturali etiam consentaneum est: clare patet caeteras eoniunctiones . N concubitus extra matrimonium in Christiana militia
illegitimos esse, & fornieationi adscribendos.
Cur ergo Servator opponit sua prae
cepta legibus MOSIS λ Si enim Ser-
Vator aeque, ac ΜOSES, jura naturae praeciperet, non Opus suisset illa o positione: Dictum est veteribus, ego vero dico vobis, me. Resp. Lex MOSIS duo praecipit i : I. necessitatem agendi
ea, quae ad securitatem civilis societatis pertinent: z. puritatem mentis . Priorem partem legibus poenalibus munivit , posteriorem partem conscientiae civium ' vindictam autem Deo reliquit: accoque populus Hebrieus hanc posteriorem partem absque metu poenae omittere potuito
Legis periti, & Pharisaei, priori illa
parte contenti , secundum , quae prior est , insuper habebant , neque eam inculcabant populo . Servator damnathanc ignorantiam , & negligentiain , ac Hieram quoque Iegis partem ad salutem esse necessariam , tradit : indeque non opponit tua praecepta . tanquam nova , & legibus MUSIS contraria , sed veram rationem Legum Mosa earum explicat adeoque nou eo sensu. , quo a veteribus dictum erat ,
opponit , sed quo Judaei , & eorum
Doctores illas leges explicabant . Semvator igitur interpretem saltem earum legum agit '' in . Quod infra 48- plenius cxplicabimus.
XLIV. si asserunt , Servatorem legibus Decalogi quaedam addidisse, quae ad perfectionem Dei etilium in novotesamento pertinent adeoque hactenus eum novum jus constituisse . addendo aliquid legibus MOSIS . Hinc Soc niani longum texunt catalogum eOrum , quae sinsulis capitibus Decalogi addideritis.
88쪽
De Jure Divino voluntario. . 69
n. I. GROTIUS quoque hanc ado- n. 3. Primo igitur ait, legem Euan. ptavit sententiam , indeque suppo- gelii quaedam vetare, quae jure natu nit, faJ multa iure naturali permit- licita sunt : adeoque supponit, actusti , a quibus abstinere honestas sua- quosdam jure naturae licitos per legem deat quo resert consilia , & si qua Evangelii in vetitum ivisse , & ante
sunt alia nraescripta honesta quidem , eam peccatum non suisse . a sed non odligantia . Supponit fbJ le- Nam I. usuras natura vetitas nonge MOSIS itidem multa licere, a qui- esse, concedite at eas non tantum le-
hus abstinere lauda, ilius sit q . f c J ge MOSIS intuitu Iudaeorum , sed
Supponit, virtutes quasdam in veteri 3c lege Ευangelii intuitu Christi ahorum resamento vel praeceptas, vel commen- in vetitum ivisse, statuit 4 . 2. Coneu- datas este. binatum naturali ratione prohibitum non n. a. Ex his suppositis concludit I. esse, ait, sed eum demum lege Evan- Servatorem habita honestatis ratione gelii prohiberi e . 3. Virum dimittere multa exigere ab hominibus, quae jure uxorem posse jure naturae, non lege E- naturae prohibita non apparem r . Ubi vangelii p. q. Pol amiam , qua unus tamen distinguit inter ea , quae praece- vir eum pluribus sceminis cohabitat ,
ptum continent, & ea, quAE nudi con- natura nefars non esse ' at eam tege Eslii sunt. Nam non omnia dicta Ser- vangelii prohiberi e . sciure natura pu-vatoris leges esse, nec ex lege Venire, niri nocentem a quovis alio posse, qui ait a ; quaedam enim consilii, & vitae ejusdem criminis reus non in f ; at sublimioris, at non in praecepto posita lege angelii id restrictum esse . g 6.sse ι , adeoque commendari magis , Jure naturae innocentes , qui interpor uam praecipi; & unde non 'unam , siti defensonem , aut fugam, sine quaed carentiam praemii secuturam, ait V . evitari mors non potest, impediunt ,s Hine notat primos Christianorum transfodi posse ' dilectionem autem E- scriptores, quod liepius consilia pro di- vangelicam id vetare δε . 7. Iure naturae vinis praeceptis amplexi sint ). a. occidere invasserem licere ob alapae pe. Concludit, lege Evangelii plurima, quae riculum i , ob conservationi'm rerum NOS ES ob duritiem cordis fieri permi- sc c. 4 ; at obstare leaeni Emngelii, si sit, vetita esse F . Denique, Sc 3. con- per sugam, vel alio modo evitari alaesudit, legem Evangelii virtutes , lege ira, vel res servari possit ι . 8. Deni-MOSIS praeceptas, aut commendatas , que lege naturae fraudes quasdam ad- majori sanctimonia exigere T . Quae sin- mitti, existimat ' lege Evangelii nul-gula exemplis nunc illustrabimus . las m .
89쪽
o Disrtatio Prooem. III. Se A. III.
n. q. Secundo , ait, multa legibus dant I . f e J Legem de deeimis etiam MOSIS licere, quae lege Evangelii ve- ratione Christianorum hactenus necestantur. Nam f a J lege MOSIS lici- sitatis esse , ait , ne minus fructuum tum fuisse, putat, dimittere uxorem: decima in alimenta eorum, qui sacris illam autem licentiam lege Evangelii esse rebus oecupantur,. aut similes pios
sublatam η . Sed & f b J Lege ΜOSIS usus, seponant di . fd J Legem de Uu- matrimonium cum pluribus sceminis ris solis Iudaeis datam, per legem Evanis permissum suisse; at lege Eυangelii id gelii ad omnes homines extensam esse, esse prohibitum O . De J Lege MOSIS tradit . . De J Obedientiam regibus Ηe- permissum fuisse odio hahere extra- braeorum debitam suisse , docet ' at neos; iege Evangelii diligendos esse Oin. majori gradu pra landam Christianis nes homines p . f d J Lege MOSIS magistratibus. ι usuras licite sumi ab extraneis I lege n. 6. Iuxta hoc systema , causa Ie- Evangelii a nullo hominum sumi pos- gis Evangelii est libera Dei voluntasse φ . Ubi rationem addit , quia quae per Christum Servatorem declarata . officia homini Hebraeo, aut alioqui e N n. 7. Subjectum est totum huma-cumciso , praestari iubentur, ea nunc prae- num genus, quatenus ei revelatum est;
sanda stat homini cuivis , omni populo- praecipue autem id ad Christianos perti-rum diserimine per Evangeliiιm sublato. nere. GROTIUS statuit. Legis enim fe J Lege MOSIS concubinatum lictu Evangelii materiam si non necessariam, tum fuisse : at lege Evangelii eum in certe honestam moraliter, GROTIUS vetitum ivisse. ν esse ait ; quae autem hujus generis n. s. Tertio GROTIUS statuit , sunt, extraneos quoque obligare, quip- legem Evangelii virtutes lege MOSIS pe vocatos ad majorum virtutum spe Praeceptas, vel commendatas, majorigo. cimina . : quanquam Christiani majo- δε exigere. 3 H gradu ae latitudine inde obligen-Hinc fa J humilitatem, patientiam, tur e , quia ex hac sola lese addit ce- dc dilectionem nunc in majori gradu , re possitnt, quid Cristiano liceat. . quam statu legis Hebraicae exigi, adeo. n. 8. Objectum legis Evangelii GRO-que hactenus legem Evangelii perse- TIO sunt actus, qui jure naturae nonctiorem esse lege MOSIS t , eamque sunt praecepti , at honestatem tamen augere Vitium legis asserit; & hoc moralem habent e . Unde excludit demum sensu legem dici manuductri- actus, qui commendantur , non prae cem ad Christum , & Christum esse cipiuntur. ffinem legis υ . Hinc fbJ legem Sab- n. s. Essectus letis Evangelii est barbi Christianos quoque halienus . , obligatio. Sed qualis Resp. . Obligatio, obligare statuit, ne minus septima tem - quae est in sola persona , quae nullum poris parte ad cultum divinum impen- jus alii tribuit: adeoque ex hac lege
90쪽
ho nes in conscientia saltem obligantur parendi praeceptis Sereatoris ; at
aliis hominibus nullum jus petendi , exigendi , agendi , & puniendi inde
competit. Hinc non Videtur jus natu. rae violare, nec ideo a quovis puniri
potest, qui legem hanc Evangelii vi lat e . Omitti ergo actus hac lege praecepti possunt sine metu poenae temporalis ι , quia Christo novae Iesis Auctori id placuit, ut ad legem tuam reci. piendam nemo hujus vitae poenis, &
n. IO. Quis ergo est effectus hujus obligationis Z Res p. Poena divina , quam Deus tum in hac vita, tum insequenti infligere solet. Quae enim post legem Evangelii committuntur, praesertim si adiit contumacia, comminationem habent judicii multo severioris, quam illud suit, quod per M SE N institutum est. Neque vero in altera tantum vita, sed & in hae ipsa
in tales culpas non raro Deus animadvertit ἡ . Hinc de judicio Apostolorum agens , illud hoc modo describit jus illud judicandi quanquam etiam ad
res terrenas suo modo pertineat, erat tamen caelestis, ut ita aleam , non terrestris ingenii V exereendum non per
arma , flagra, sed per verbum Dei generaliter propostumo, ad circumstantias particulares aptatum per figulorum divisne gνatiae exhibitionem, aut negationem , prout cuique conduceret Iposeremo Deo per vindictam , non turalem , sed natura ipsa superiorem , proinde a Deo procedentem. ιE contrario haec lex Evangelii promittit praemium humana natura majus, quia za hoc consequendum Virtu-
g Gror. lib. tr. e. xx. g. 4. n. I. iunis. g. 43. Nn Lib. I. e. - . ι 6. n. 4. ιγ Lib. II. c. xx. I. 48. n. a. 6 Lib. II. cap. xx. I. I I. n. I. 0 Lib. I 1. c. XXI - I. I . per tot tes requiruntur, quae sola naturae pra cepta excedunt. nn. II. GROTIUS existimat, huic juri Evangelii derogari aliquando jure
gentium voluntario n : nam hoe jure gentium certamen sinθulare permitti o ;& eodem jure permitti , praedam capere ex bonis subditorum innocen tium, &ω. Utrumque legem Evangelii prohibere. pn. I 2. Differre autem GROTIUS has leges Servatoris, ait : PRIΜO a Iure naturae sociali , f a J quod hoc ζηprincipiis internis, ex appetitu soci tatis oriatur, Ius Evangelii ex libera Uoluntate Servatoris: LbJ Quod jus naturae sociale existat, etsi detur Deum non esse , cum jus Evangelii Deum tanquam unicam hujus iuris causam supponat : f e J Quod illud ex ratione, ejusque conclusionibus probetur , hoc ex revelatione : f d J Quod illud velletur circa id, quod alterius est, adeoque circa actus, qui necessitatem in. serunt ' hoe autem circa id, quod nostrum est, circa aetiis, qui honestatem prae se serunt, at nullam necessitatem
moralem: f e J Quod illud obliget omis
ne genus humanum; hoc illos tantum,
quibus revelatum est : f f J Quod ho
mines illud jus negligentes poenis humanis coerceri posunt; Ius Evangelii negligentes poenis 1 altem divinis. n. I 3. SECUNDO Jus boe Evan. gelii differre, ait, a Iure naturae laxiori,
a J causa, quod hoc itidem ex priniscipiis internis , i. e. intrinsece sonis
fluat , nimirum , ex iudicio recte conis fortato ad aestimanda ea, quae delectant, aut nocent I illud ex libera Dei voluntate . Unde s b JJus naturae laxius existere