장음표시 사용
141쪽
Haec mihi composuit cantus, queis fallere
Ter cano, ter dictis despus carminibus. Illo nihil poterit de nobis credere cubquama
Non sibi, si in molli viderit ipse loro.
V. 56. Omistitur in . Solum nee Hoctae Oerterunt Pocula Cir-
Horatius, observante Beni-Ieio ad Ep. XVII. 17. in Carminibus graecas, in Iambis, Sermonibus et Epistolis. latinas declinationes libentius usurpavit. Ergo nulla in hae re constantia , frequentissima tamen latina declinatio,
quae Certe Elegorum generi, nisi caetera obstant, magis convenit quam grae-Ca. obstaro autem hoc loco ait soni suaVitatem, horrendae illi deae minita me convenientem. Enim-Vero canes uluIant, non sibilant, nisi forte serpen- . tMm Ore, ut Cere Hus Ι. S. 7 I. - ΙΙeinsius pro Perdomuisse malebat Perdomat hisce. 5S. QUEIS FAI.I.ERE
POSSES J Cod. Paris. ut alibi ita Imo etiam loco
Haec mihi composuit Cantus, quis fallere
IPSE TOROJ Nonnulli libri pro ipse habent esse, ut
infra v. 58. esse pro Ose. Ald. 1515. esse sinu. Vae lectio De iano quidem confirmatur libro scripto. Sed quaeritur, utrum Tibullus scripserit in molli toro, an molli toro. Illud adhu crediderunt editores Omnes, hoc solus contendit Vossius, pro aΓgmento adserens quod legitur Disra v. 75. recubare toro, et Ι. S. 26. secubuisse foro. Priori loco opponimus exemplum Pro-llextii III. 5. 1. Posteriori oeum Ovidii ΙΙΙ. Am. 9.Sέ. Ergo res adhuc in
142쪽
16 I. I B Ε n I. siti ol Nompo perierat, ut PeCte existinaat Brouklin-sius. absorpta ab elemenio principo Voculae molli.,, id ita esse indicio est meus Codex teietius, in quo paullo aliter aberratum fuit, geminata litteram: sim moli Diderit ipse thoro. ihil potest explicari apertius. Ille ta-
meu Contra non periisse Praepositionem sed ortam esse ait e vicinitato litte-varum similium atque ad-Co superesse. Vides igitur, ne etiam supersit apud Lucro lium II. 56. Nec calidae citius δε- cedunt corpore febres
Sed quoniam verendum est, ne huic quoque loco Praepositionem eximendam esse dicat Vir doctis-Simus , iam Proseramus aliquot poetarum PS Pla, quae istam eximendi facultatem non concedunt simulque demonstrant, in hac ipsa formula eodem Versus loco praepositionem in adiici solere more Consueto. Propertius Ι.
5. 54. E L E G. I I. 59 Sic ait, in molli
Ovidius II. Ain. 4. 16. Spemque dat in molli
mobilis ease toro. IIuc accedit, quod Midere aliquem in molli toro ita plane dicitur ut ευρίσκειν τινα ευνῆ ἔνι μαλακῆ apud Homerum II. κ. αυταρ υ βῆ ἰεναι με-
meri usus. Νusquam dicitur κεῖσθαι κονίη, νειμα- θοις, λεκτρον, λμοις pro ἐν κονιν κεῖσθαι etc. Quare Wolfius, cui hanc observationμm debcmus
Homero restituit lectionem Aristarcheam II. π. 75. ο δ ἐν στροφαλιγννονέης κεῖ - ubi vulgo Praepositio omittitur. Sed tanti' abest, ut Homerus in hac locutione Praepositionem omiserit, ut eam potius ter deinceps posuerit L. 502. αυταρ oθ' μνος ελο
143쪽
Tu tamen abstineas aliis: riam caetera
Omnia: de me uno sentiet ipse nihil.
Ubi cave credas Heyuio scriboliti, Eustathium legere εἴδεσκεν λεκτροισιν.
Legit et ii In ευδεσκεν ἐ ν λέκτροισιν. Est autem per-Petuum epitheton lecti bone strati, ut apud Latinos mollis, ita apud Graecos μαλακος, neque hoc semper ad luxum et voluptatem xeserendum est cum Val-
Chenario ad Xenophontis Memor. II. 5. 16. οὐ γαρ
παναστῆναι καὶ κolas μαλακῆτιμῆσαι -- quae Postremavortia ludi magistro Graeculo quam Socrate dignio
TR, atque ad OO oiicienda Censet Ualcholiavius ad Herodotum p. I IO. Cui hactenus accedit Ernestius, ut saltem vocUm ρε αλακῆvitiosam habeat, Verba Ratem κυίrη τι/ιν σοι tuler- prototur,' locum superiOxem in discumbendo co-
derc. Atqui si de discubitu rem intelligi voluit
auctor, VOX μαλακῆ ut sensit etiam Zeuitius) minime elicienda est, auctoro Homero . apud quem Μentor et Telemachus, S er vcnientes inter epulas sacras Nostori, ad discumbendam iuvitantur et a Pisistrato, Νestoris filio, tu loco superiore iuxta patrem collocantur κωσιν ἐν
μαλακοῖσιν Οd. r. 56. Quo si minus placet haec interpretatio, adsumas licet alteram voci κοιrra magis accommodatam, duce iterum Homero, eo quidem
Ioco, ubi Achilles, Phoenicem senem Prae Caeteris legatis honoraturia S, hos abire, illum autem noctem apud se transigero iubet ευνῆ ενι μαλακν d. ι.617. Rem et Caussam ex-hilist Od. ω. 254. ευδεμεναι μαλακως' si γορδίκη ἐστὶ γεροντων. Quae quum ita sint, nec locus illo Xenophonti temere iudicandus neque Vero Tibullo praepositio sua
subtrahenda est. 57. XII TAMEN ABSTI
144쪽
Quid credam P nempe haec eadem se dixit
Cantibus aut herbis solvere Posse meos; Et me lustravit taedis; et nocte serena Concidit ad magicos hostia pulla Deos.
Non ego, . totus abessot amor, sed mutuus esset, orabam; nec te posse carere velim.
Ferreus ille suit, qui, te quum Posset lim
Maluerat praedas stultus et arma sequi
V. . 64. Hic innitur EI. V. Hucto a M. 65. noMao Elegiae intuo. 65. quom. 66. Maluerit. Tu tantum abstineaa aliis nam caetera
58. IPAR NIHILJ Vulgo asse. Cod. Dres 1. Cum paucis ille, probante Hoy-Nio. Ed. R. 1672. Cum Cod. Paris. ipse. Foriasse scribendum late. Philtris magicisque artibus oblivionem omnium, quaovidorit gesseritque aliquis, animo ossundi docet ια- venalis VI. 61o. 64. NEC TE POSSE CARERE VELIIIJ Hic clauditur Elegia. SCALIGER.
Elegiam accurato perIE- gerit, fateatur necesse PS eam. si terminetur v. 64., nondum esse omnibus partibus absolutam et Con-εummatam. Iam illud sCurum esse nemini
Potest, versibus y9 - 98. nihil prorsus contineri, quod ab argumento huius carminis abhorreat. Quae- Titur, an versus 6έ - 65.
particulae illi, quam indicavimus 65 - 73. an aliquid insit, quod ab hao Elegia sit alienum. Ho uum Scaligero, Broukhusio, Heynio assirmat Vos-aius; negat cum aula
145쪽
steriscos delere noli est contextum rostituere. Anto tollenduin est turpissimum scriptmact mendum, quam de contextu disputatio suscipiatur. Quacautem ista Vei borum structura est: Ferreus ille
serenuum non esse probe intellexit Scaliger, Cori gens fuat - possit; nec male scribit Hcyntias: si finit absolute PMitum est, debebat sequi maluit. Quod adeo Verum rest, ut, nisi alia scriptura inlu'Omptu esset. vulgataeonge praeferrem hanc emendationem: Maluit et praedas seu sua et arma sequi. Vide III. 2. 1-4. VPPumnim do alio homine, non des Tibrillo sermo sero , quem se ipsum his vis sinus designaro denset el- iam Vossius. Quid vero Nonne manifesto diversos homines desimant Ille et bis 8 Νoli dubitare, quin Ille sit pristinus amat Γ, Ipse contra J'ibullus. Neolf κ absurdum postea vii bilire Vossio. tibi CO-gnoverit. eandem cantii hin cniii Non a gallogali recreo, sed a ProPer-
Durus, qui lucro P fuit mutare Puel, lanis Tantine in lacrimis
amictis. Fruus ero. in NDStroa curre, Puella, Sinus.
Accipiamus igitur lectionem, quani offert unus e Vossiaitis libris, eamqu auctori restituamus: Ferreus ille fuit, qui, te quum possct habere Maluerat praedas stultus et arma εequi.
Haec structura Non magis vitiosa est quam, qua otitur Cicero de or. I. 7.
qui suerat, Q. Mucius dicebatur. Ex his, nisi
omnia me fallant, ConSU-quitur, nullam esse tutercal odinem in progP sucarminis a v. 64. ad v. 65. Mego te Carero posse nolim, nec similis esse
velim illi, qui, te rolicis, Praedas sequi maluit. M Nuni quid vero inest PQ liquis, quod huic P 'OPO- siti repugia et Τ Ρrorsus
nihil l Sit ille, quum VClit, divos. Nihil impedio.
Ego vel tenuissima sorte ut usus sim, modo ae-Disilirco by Corale
146쪽
Itio Ilest Cilicum Victas agat ante caleoas, Ponat et in capto Μartia castra soIO;
TOlias et argento contextus, totUS Et auro, risideat celeri conspaciendus equo.
eum mihi vivere liceat. Nam quid prosunt diri
tiae , adverso Amore 2 At 1Oriasse - sic Pergit V. 79. - Caussa linius iu- fortunii repetenda est a Iaeso Veneris numine Z Unam Vellem Omnes Propertii Elegiae tam piu-
clivo Procederent f Ed. a. 147 2.
dit. quod de triumpho C piendum foret vel de hostibus cmtis, quos Victor, finita Pugna, ante se agit in castra. Quintilianus VIII. S. 69. acti ante .uum quisque Praedonem , catenati. Sed Dictas,
bri, vetinero et locum de hostium fuga siunere Prae' stat cum Santonio Bibl.
Crit. Ρ. III. p. 68. laudat Virgilium ΙΙΙ. Georg. 552. Adde, quod ib.
Quamois saepe tu Mersos ille egerit
φάλαγγας. 69. ARGENTO CONTEXTUS, TOTUS ET AURO IBalbus Carm. u. P. 155. At tuus argento chlamydem contectus et auro Miles ios magna νο-ce, trium 'he, canet. Confirmat veriorem in Tibullo Ioctionem 1. 2. 69. Totus et argento Contectus - iudice Schradero Enisendat. Cap. 6. P. LIS. SANTEN. P. 1798. Unus Stat. conlectua. Cod. ΡariS. Totus et argento totus Contectus et
Eadem lcctionis Varietas est apud Appuleium II. Metam. p. 154. Oud. M
147쪽
Ipse boVes, modo sim tecum, mea Delia, Possim Iungere, et in solo pascere monte pecus;
V. 7 I. tecum modo sim, mea. 72. Pecus lopipare citro et ebore nitentes lecti, aureis Mestibus intecti. Ubi vulgo Ie trire intexti. Praestat intecti vel etiam iniecti. Vido Homerum Οὐs6. Horatium ΙΙ. Sem. 6.1ou. Sed Tibullius procul
dubio scripsit contextus, translato Verbo ad hominem, quod proprie ad ve-arem pertinet, quemadmodum Propertius 'aetextum senatum dicit, qui Praetexta omatus est, IV. I. II. Graeci similiter ευπαρυφὴ dicunt non modo vestem sed etiam hominem ευπαρHyω Veste intectum, in primis militem gloriosum, de quo Vide Bottigerum ad Terentii
Eun. P. 52. nec dissimiliter Rufinianum χρ ψο- κολλη ον vocat auctor in- Certus carminis, quod edidi in Anal. Cest. p. 266. toturn auro muglutina-lum. Virgilius V. Georg.
Mitibus iamOS. Vestem igitur poeta considerat ut partem eius, qui illam gerit, quae est Gesneri aDimadversio ad Claudianum VIII. 6o6. Tadia Eoethraeis intextus nebrida gemmis Liber agit currus.
contextus, item ut Tibul-Ιus, utitur Eugrapidus ad Terentium Heaut. ΙΙ. o. 5έ- ea texebat una, Pannis obsita- scribetis: cum ancilla ea texebat pannis ψεα contexta. Sed locum
Tibulli in primis illustrat Lucianus Dial. Meretris XIII. ubi Leontichus Tes
Huic Leonticho simillimus t homo, quem oblique sugillat Tibullus.
princeps omnium a. 147 2. Disilirco by Corale
148쪽
Et, te duin liceat teneris retinere Iacertis,
Μollis in incesta sit mihi somnus lim
V. 73. Ο, to dum teneris liceat θεε booes mea si te cum modo Delia
xam retinens Scaliger simulavit in sim. Et sic Heyilius edidit. Concinnior est, etiam de iudicio Broukluisti, Verborum COINIocatio in uno StatiaNO, modo sim tecum mea. De Iia. Cod. etiam Ρaris. t Ipse bopes modo si tecum mea Delia POSSim. Nullo libro confirmatur lectio inconciuna: II se. BOMes tecum - Possim iungere. Homerias II. υ. ως δ' ore τις βοας
72. ET IN SOLO PASCERE MONTE PEcus JCod. Paris. et Ed. a. 1472. Iungere et insolito Pa-acere monte PecuS.
75 - Τέ. ET, TE DUM LICEAT J Ed. a. 1472. Et te dum liceae teneris retinere lacertis, Mollia et tu culta sit mihi somnus humo. Ita etiam Cod. Paris. nisi quod tenuisse habet pro relinere. Iam o pro Demendatio Prorsus mutilis est, quae Orationis contextiun satis interrumpit. At repetitur et v. 74. Recte. Sed lectio incerta est. In quibusdam libris legitur et in nuda. In codicibus Statianis, secundo Vaticano aliisque in inculta r omnium optime. inquit Broukhusius, nisinae aures fallunt. idquo reposuit laudaus Ovidiuin II. A. A. 525. Perfer in laununda P nere corpus humo. Ubi eodem modo Variant Iibri. Alii enim et in nuda habent, alii in dura, ut h. l. cori igebat DOusa. Illud debetur Heinsio. Propertius ΙU. u. 28. Corbis in inpositOPOn
149쪽
uici Tyrio recubare toro sine amore Secundo
Prodest, quum fletu Dox vigilanda venit
Nec sonitus placidae ducere possit a
V. 76. quom. 78. POS et. Exciderat casu Prnel'Ositio. Ergo alii scribebant Corbis et inposito. alii Corbis ab inposito. Plurimi libri vulgatam tuentur. Ib. II. 26. 56. Velaque in incertum frigidus Auster a gat. 5 - 76. QUID - VE-NiTΤJ Ed. Veneta R. 147o. quam Broukliusius
nullis libris ita distinguit: Quid Tyrio recubare
bullus cum scripsisset Pa oquum, PraUtulisset, Credo, hanc structuram: nox fetu cum Digilanda Menit. Sed nescio an PraesePOnda sit Ed. Veneta inlese Punctio, quum P Spondero sit i vidcantur sine amore secundo ut cum fetu. Certe rectius dicas noctem Migilandam Menire Cirin
fetu, quain sktu sita pliciter. Eodem incommodo laborat lectio mcilia Prismodis in sua I. 8. 64. Est mihi nox mullis igilanda modis.
150쪽
Num Veneris magnae violavi Humina
Et . mea nunc poenas impia lingua Iuit PNum ferox incestus sedes adiisse Deorum, Sertaque de sanctis deripuisse socis
versibus asteriscos suos interposuit addens : In iis, quae interciderunt, magnum malum, quod in amoro expertus esset, eXPOSuerat. - Magnum illud malum est excluato, de qua agi lux disertis verbis per totam Elogiam. Non magis hic aliquid excidit , quam apud ΡrOPertium II. 8 - 9. ubi do
nai in subito Ita pergit Poeta: Num sibi collatam doluit Venus illa Peraeque Prae se formosis inoidiosa dea eat. An contempta tibi Iunonis templa Polasgae ΘPalladis aut oculas
Hoc tibi lingua NO-cUus, hoc tibi somnia dedit. I,
Colol. 2. O luat. Sio infra II. 4. 4. teneorque catenis Et numquam misero Dincla remittit AmorrColol. I. et Exo. Lips. Ut remsittat. ex intDPPO latione , quia ProXimus Versus iterum incipiti Et εeu quid merui - . Sed Vide v. c. Propertium I. 13. 27 - 29. 8I. INCESTUSJ Ed. a. 1172. incaeStua.