장음표시 사용
121쪽
Virgilius II. Georg. 498. Illum non populi fa-aces, non Purpura regum
Non res Romanae, Pe itur aqua re a 3 neque illo Aut doluit miseraus inopem, aut invidit habenti.
122쪽
ELEG ΙΑ ΙΙ. Adde merum, Virioque nOVos compesce dolores,
Occupet ut sessi lumina victa sopor:
clausa et ad ipsam at- ine amasiam suam multis utitur blanditiis. Ed. Pr. a. 1472. 1. ΝΟVOS DOLOREAIAld. 1515. graνes dolores ex interpolatis libris, quos vidit Muretus. C cero II. Famss. 16. Magno dolore me assecissent tuae litterae , nisi iam et ratio ipsa depulisset
Omnes molestias et diuturna desperatione rerum obduruisset animus ad dolorem novum. Sed Tibullus eo sensu noν dicere dolores videtur, quis Aeschylus Pers. 665. και- να τε νεα τ' ἄχη, hoc est, insolitos. Propertius I.
123쪽
Neu quisquam 'multo perfusum tempora Baccho Excitet, infelix dum requiescit amor Nam Posita est nostrae custodia saeVapuellae, Clauditur et dura ianua fulta sera. Ianua difficilis dominae, te verberet im
Te Iovis imperio fulmina missa petant.
Conmentario diversam h bet a recepta lectione scri-Ptur , quam libri haud Pauci, etiam Cod. Ρaris.
dens tamen, Quidam legunt Perfusum. et tum res est apta. Pollux VL
μεθυει . Euripides Electr. 526. 6. IANUA PULTA sEM JCod. Paris. et Ed. a. 1472. Clauditur et dura i nuci fima sera. 7. DOMINAE J Domini Hemius cum Scaligero, Brou usio et Vulpio Edidit, cum in noui ullis Codicibus ita inventum esset. Edidere tamen Si lius et Veneta a. 1695. Muretus, Gryphius,ΡRssPratius, Parisiensis a. I 6O8. Livineius et Raphelongius, dominae, quod reiicitHeynius: ego rectissinui Puto, modo no secundo casu accipias, quod quidam fecerunt, et disti Mas:
Novam rationem iniit novissimus editor, ut scripturam dominae defende-Tet , quaerens, Cuiusnam rei dominum hunc dicero maritum nunc Iubeat num fortasse ianuae Z idque tamquam ineptum et humile commentum fasti-
124쪽
Ianua, iam paleas uni mihi victa querelis
N ou furtim verso cardine aperia Sones.
Et mala si qua tibi dixit dementia nostra, Ignoscas; capiti sint, precor, illa meo.
Eose a eiicit. Sed sesellit ratio doctissimum. Catullus c. LXVII. 7. ad
Dic vectum nobis, quare mutata feraris In dominum Deterem deseruisse idem ZVido ib. V. 58. Ianua apud Propertium I. 16. 9. Neo possum infames dominae defendere
Hactenus utrumque recte sint itur dominae et domini, rectius tamen hoc loco, nisi fallor, dominae, quum non de novi amatoris sed de Deliae ianua germo sit, eaque Vel ipsa vel certe doinina di eidis melius dicatur quam dominus.. 9. PATEAS - VI TA JInfra I. 5. 67. nec Merbia victa fatiscit Lanua. Ubi maxima librorum Pars habet patescit. Virgilius I. Georg. 18o. de area eo lananda: Ne subeant herbae, neu Pulvere victa
Quo loco Hemius 6 hum Dicta ornatus caussa adiectum ait. Sed υinci ex usu Poetarum univem se dicuntur res solidae et
clausae, ubi aditum praebent vel patescunt. Ρi darus Nem. m. s. de ianua Chromisi hospitibus patente:
MEO J Coelius anud Ciceronem OL Famil. 1. Te - quod illorum capiti sit - Massarant periisse. De hac tormula vidρο gregiam Henr. Stephani disputationem in Thes. . Ling. T. H. P. 169.
125쪽
Te meminisse decet, quae plurima voce Peregi S upplice, quum posti florea serta darem. Tu quoque ne timide custodes, Delia, falle. Audendum est i Fortes adiuvat ipsa Venus. V. 14. quom - dabam. x 35. QUAE PLURIMA VOCE PEREGI J Cod. Paris. in contextu: Te meminissa decet, quas plurima VO-ce perem. In margine ab eadem manu: alii nocte. 16. QUUM - DAREM JUnus liber Ssortiae apud Statiram dabam. probarito Vosmo. Nam, inquit, il- Iud actionem de11nitam, hoc infinitam Vel, ut nunC, saepe repetitam designat. Quod discrimen noli tibiguo obsematur. Varro I. R. R. I. fuit temPus,
quum rura colerent. M-mines neque urbem liabe-xent. Cicero I. Inv. u.
fuit quoddam te us, quum in agris homines passim beatiarum mo Vagabantur et sibi Uictu ferino sitam propagabant.
Tibullus I. g. 55. Vidi ego iam iusE-
nem , premeret quum aerior Gelaa,NOerentem stultos Praeteriisse dies. Non igitur erat, cur hoc loco reciperetur dabam, nec cur infra I. 1O. 25. substitueretur cursabam
Iectioni, omnibus librissci ipsis editisque confir
dem Cursarem oestros tener anta
Cod. Paris. et Ed. a. 1472 - cum nosti florida serta darem. 16. AUDENDUM EATI Deest hic versus in Colot. et Ald. 1515. Statius:
huius Poetae γνήσιον, quamquam scriptis in liquum pedes.
126쪽
17 - 18 LIBERI. E L E G. I l. 43
VIa favet: seu quis iuvenis nova limina
Seu reserat fixo dente puella sores.
hris legatur. Satis confidenter. Ρ rtinet huc Euripidis sententia, qua
Demetrium cunctantem in Ucte, contra quam facere Constituerat, excitabat ΡΟ-Ιybius ad fugam quOCu que tempore et eritu Ca-Pessendam) Phoen. 755.a- φέρει νυξ, τοῖς δὲ
idius Her. XIX. 159. Quod timeas non est rauso Venus ipsa Duebit.
Sententiae auctor utrum Simonides sit an , alius Poeta graecus, Pendet a huc ex incerta lectione
s. ubi vulgo editur rFors HOat audentes, Cei sententia vatis..Vulso prisci Vatis, quo Enmum designari censet Columna p. 154. Dixit enim Ennius: Fortibus eae Fortuna seirria data. .
17. ILLA FAVET, SEU QUIA IUVENIS NOVA LIMINA TENTAT J Statius in multis libris tuomum legi affirmat. E contrario
Santonius testatur ad Ba1-bum P. I 8 II. nullum ex suis codicibus iuDenum habere, recentiorem tantum ordine Verborum immutato et
quia noνα limina tentat. Haec verborum traiectioves superbissimo satisfacit aurium iudicio, et, nisi Vera sit, certe praeserenda est lactioni tuomum, quum accurate sibi respondeant lupania et puella. Sed quorsum ego Santenti animadversiones ad Balbum repeto, quBs in Bibliotheca Critica atque adeo in Editione caseminum Balbinorum Reueria legi profitetur Tenebrio is, de quo dixi supra ad El. I. 7Ο. Ν - Pe propterea hoc facio, quia animadversiones H-
127쪽
Iae, eXqvisitissimas Buhnhenius vocat, neque
in Bihliotheca Critica, Iamque vero in Editiono Re-iseria leguntur, ubi noIegi quidem per rei naturum possunt, sed unice exstant vel potius latent, ex ipso Santenti Au tographo descriptae, in Miscestaneis illis litterariis, sub Rochii quondam auspiciis Lipsiae editis Ν.186. p. 1785. sq. undo Excerpta quaedam dedit Beckius in Comment. Societ. Philol. Lips. Vol. II. Part. I. P. 145. sq. Iam quum credibile non sit,bliscellanea illa, germanico scripta, ab exteris legi, quum quantum bonae frugis animadversionibus illis insit, ne VOsaius quidem, germanus Criticus, qui procul dubio legit, meminerit, ego illas repetendas censui duplici potissimum de caussa; primum quia Sant
nius, quo nemo neque RIibris scriptis iustructior neque in excutiendis illis accuratior tamquam fuit, in Νotulis illis peregregia Critices adiumenta Tibulli, ne dicam Propertii, Ovidii aliorumquo Poeta-Tum earminibus attulit;
carminibus veterum librO-aum tum scriptorum tum editorum, quos hodie Dustra fiaepe quaDrimus, im-rhssa sunt Vestigia, quius persequendis non quidem CDitici ad Uia un,
ut vides, sed tamen Critici ad Varnum, quos Tenebrio dicit, ad sing Iaria quaedam ducuntur, quae scire harum littera rum permultum interest. Velut hoc loco iure quodam tuo quaeras, quid
sit, quod Balbus in manifesta 'I'ibulli imitatiotio ultra limites imitationis
1 POD' Ssus modum indicativum tentat - reserat, quem nostrae editiones eXprimunt, mutaverit in modum coniunctivum, quem milia nobis cognita
editio habeti Cur, inquam, scripsit Ille faoet, seu quis a minae fera cla
atra relaxet, Laurea seu iunctis serta ferat mania
Νempo secutus ille est cXemplar quoddam vetustissimum , quod nuper demum e tenebris in I cem protraxit et descripsit Iac. Morellius in M istola ad Anton. Bari
itium; nisi forte eiusdem vetustatis alteriim, de quo
agit Audisti edus Catali se Ed. Rom. Saec. XV. P.
128쪽
tila docet furtiari molli descendere lecto, Illa pedem nullo ponere POSSE SOno;
Illa viro coram nutus conferre loquaces, Blandaque compositis abdere verba notiri
Mo. In quibus exempla-xibus solis, quod sciamus, Iocus Tibulli, monenteΜο- rellio, teste locupletissimo, P. VIII. ita legitur trita faMet, seu quia iu-νenis no limina
Seu reseret o de te puella fores.
18. SEU REAERAT FIXODEΝTE PUELLA FOREs JNullus adhuc commemoratus est liber scriptus, qui exhiberet lectionem, quam habet cod. Paris. n. 7989. Seu reserat falso dente puella fores.
ceto J Vulgo decedere vel discedere. Illud habet
Cod. Paris. et Ed. a. 14 2. Hinc Douga Rrmavit descendere. quam Veram esse lectionem Vix dubites, comparato in primis Virgilii soco Cir. 2O8. Otium furtim tacito descendens Solla cu
Auribtis arrectis nocturna aulentia conpiat.
Vido Tibullum I. 5. 4IzBabrius apud Suidam in v.
Tria illa verba, discedere. decerire, descendere, Passim a librariis permutari monet Berilleius ad Horatium I. Ep. 16. 7. Tibullum imitari videtur Ιuvenalis VI. IS 2 - 55. Unus liber Frising. habet ruere, quod placet etiam Oudendorpio ad Appuleium I U. p. 249. mihi accommodatius videtur soli, quam puellae. Phaedrus
τis J Ed. a. 147 2. Elandaque compossitia addere Merba notia.
129쪽
Nec docet hoc omnes; sed quos nec inex-lia lardat,
Nec vetat Obscura surgere Hocte timor.
Nec sinit occurrat quisquam , qui corpora
ferro Vubieret, aut rapta praemia Veste petat.
V. 24. Post hunc Mersum aequitur distichon, ab aliis reiectum: En ego qirom tenebris tota vagor anxius urbe, Securum tenebria me facit ipsa Venus.
IS. NEC DOCET HOC acribito, tibi sit, quid Coo EsJ Ita etiam Ed. a. gitet: quem quidem ego 1472. Cod. Paris. decet. vero iam tuto pia Eolum tota urbe vagari posse. 94. Distichon illud, Sod haec futilis est an, ruod post hunc Versiun madversio. Cur enim enuo in contextum im- Ciceroni subiectum . Cre misit Vossius, En ego damus, quod vulgare est quom cum tenebris etc. et consuetudine tritum desideratur in duobus li- Virgilius IV. Aen. 63. bris scriptis Vindob. ot Uritur infelix Dido tota-Bern. Guisnerianus non que vagatur Urbefuren3. nisi hexametrum habet. VI. 337. Sic tota passim
utrumque Versum admi- regione Dagantur. Sue- aerunt Edd. Vetustiores, tollius Νer. 26. Post cre- nitente tandem Scali- Pusculum atatim arremto
gero, qui hoc distichon pileo Mel galero popinas
ut Furium et insititium iniboee, circumque vicos et, quod caput est, ridi- Vagabatur ludibundua nec culum eiecit. Scaligero sine pernicie tamen. Μa- obsecutus est cum aliis os apposita est altera Brouisusius, existimans, B u usii animadversio, langiorem versum forma- scribendum potius fuissertum esse ad offigiem V r- tota Magor avius urbe. horum Ciceronis XIU. ad senam certe non anxiua Attic. 8. de Bruto aem- Vagatur, quem VenuS δε- Per ad me omnia Per- curum facit. Sed hoc Diqiliaco by Corale
130쪽
LIBER I. E L E G. II. 47penctet ab auctoritate Versiculi minoris, nec place- Te Potest vel propter lo-ciam Claudiani, laudatum infra ad V. 55. Ium etsi fieri potuit, ut inter-POlator aliquis, Conturbatus Pronomine quos V. 25. Qui alius substituit quas, totum distichon interpOnercti, tamen non inter-Cectum, si quis cum Heynio maiorem versum, tot 1ibris scriptis sine ullasCripturae Varietate pro-Paεatum, ipsi Tibullo a
B abendum censeat. Ed. Rom. sola habet, En ego quin tenebris. Versum Pressit, quod a Santenio non animadversum, Balbus carm. 2O. P. 156. de Amore
minae fera cla atra reiaxet, Laurea seu iunctisaerta Jerae manibus ISive quis in tenebris dubios petat anxius igneSν Tunc Venus ardentes Dentilat ipsa, faces. Hoc quidem a Proportio Petitum. Caeterum vide, epigrammata graeca 24 et 25. apud Branckium Tom. IlI. p. 1S5. - De Pentametro et
ves, ut est in Ed. a. 147 2.ἰ esse Venus, ita scribit Muretus: ishic versus I
gitur ille quidem in nonnullis vetustis libris, sed
in aliis lacuna esti in quia busdam etiam legitur, Pr sidio noctia Sen'tio adesse deam p
ut, si quis commotus trula tanta varietate de mendo suspicetur, me quidem socium sit habiturus. Postea repertum est iu Excerptis M. Ant. ΡOcchi, quibus accedit librarius Cod. Dresd., Primum
horum Penta meuorum, Securum in tenebris suppositum esse ab A TisPu, eique substituisse Pontanum hunC, Usque meum custos
Porro in Cod. Dresd. notatur, secundum: Praesidio noctis - auCwΓem habere Senecam. Tertius,