Carmina

131쪽

M TIBULLI

Quisquis amore tenetur, eat tutusque sa-Cerquo

qualibet: insidias non timuisse decet. Non mihi pigra nocent hibernae Digora

noctis,

Non mihi, quum multa decidit imber

aqua.

V. 28. nec.

Non moi nocte sopor, non mihi nocte quies, vel etiam, Non mihi nocte quies, Non mihi noctasOΡΟΥ, adhuc ἀδεσποτοι sunt. Hahes Sardos venales, alium alio nequiorem, Omnium, si quid video, Mequissimum illum, quem Fruterius comptiorem reddere voluit corrigendo, Securtim tenebria pro in tenebris. adstipulante Vossio, acerrimo praepositionum insectatore. Qua de repostea dicam accuratius, nunc quidem in nullo PO-nens discrimine, utram Praeseras scripturam. Νam Aurispae versum aurificis Statera examinare Vanuasit et inanis labor. 28. NON TIMUIssEJ Da Ed. a. 147a. et Cod. Paris. Pauci libri nee timui e. quod minus Ha-3o. quomocet in senerali sententia. Propertius III. 16. 15. Quisquia αmator erit, Mythicis licet ambulet oris. Nemo adeo, ut noceat , barbarμε eεae Dolet.

dera. Hamb. frigora br-mae. Sed Tibulliun ita imitatur Ovidius I. Am.

9. 15.

Quis nisi Dei miles Del'mans et frigora noctis D denso m tas Pe feret imbre niνοεῖ So. QUUM MULTA DECIDIT IMBER AQUA J Ed.

u. 1472.

Non mihi, quin munta decidit hymber

aqua. Diuitiam by Go le

132쪽

Non labor hic laedit, reseret inodo Delia

Et voeot ad digiti me taciturna sonum. Parcite luminibus, seu vir. seu femina fias Obvia: celari vult sua furta Venus. Neu strepitu terrete pedum, neu quaerite

Neu prope fulgenti lumina serte face.

V. 35. Nec strepitu. 35. AEU FEMINA PIAs JCod. Paris. fiat. Ed. a. asi 2. aeu ν, aeu Dem . na fiet. 35 - 56. NEU STREPITU TERRATE PEDUM J Ed. R. 147 2. Lips. Ald. Stat. . Edd. Bom. et Venet. 149 I. Nec. Muret. Pulm. Scalig. Neu. Eadem Varietas est in libris scriptis. Cod. Ρaris. 'Matrepitu terete. Iam ne quod ille perperam sumit pro ne quidem, ante neu ferri nullo modo potest. Ne - neu proba quidem est construendi ratio, nec ea tamen ubivis inculcanda cum Handio ad Gro- novit Elench. Antid. P.

161. Nam non minus T

Cte se excipiunt ante im- Perativos particulae neu

ut apud Virgilium IV.

Georg. 67. Neu propius tectis ta

xum aere, neve

rubentea Ure foco cancroa, GI- eae neu crede Pa-Iudi. Ubi item priori loco Ro tend. Nec, Aurisiari. Ne habet. Claudianus V ΙΙΙ.273. Neu dubie suspectuae agas. neu falsus

amicis Rumorum 'e avidua. Qui talia Curat, inaneSHorrebit strepitus nu Ia non anxius hora. Sed non opus est testimonio alieno. Tibidius ipse scripturΘm Suam confimat V. c. I. 8. 6Q. Neu

133쪽

Perque Deos omnes se meminiSSe Heget.

Nam fuerit quicunque loquaX, is sanguine

natam,

Is Venerem e rapido sentiet esse mari.

V. 4 o. rabido omissa Praepositione. Marathiam torcyrte. IV. 4. 11. Neu iuMenem torque.

Sano igitur iudicio Mu- Telus rostituit, Neu strepitu terrete Pedum. De tuo strepitu vide Brunckium ad Apoll. Iulod. III. 954. Caeterii in nullo usus satis idori O nr auento lioc distichon ὀβε-Μitschorlichius Tent. Crit. P. 2. Primum ilia, neu quaerite nomen, quo tenda ut aut quam appositallic sint, dubitans; dein

de minor In Versum Osetum Statuens e verbis V.

55. Parcite luminibva; quasi interpolator lineo do

79. Neque fax ulla lin

praesidio erat, quae iter verit et errantibus, necauentium noctia iam mediae promittebat o --rentium lumen. - Ergo Tibullus, dissimulans quis

P los; quo nihil potest esso hOC L CO RC tDD1porouppositum magis. Plautus AmphitΥ. I. I. Qui me alter est audacior homo Z aut qui me confitentior' Iiaven tutis moros qu sciatur qui hoc noctis solus ambulem pQuid faciam nunc, Si Tressici me in carcerem compegerint8S . ADSPEXEMTJ Cod.

RAPIDO J Quidam libri

rabido. quod cum Fru-terio, Livineio et Boiit-leio ad Lucanum lil. 255. Disitirso by Coral

134쪽

xis enim saevitiae hoc magis convenit, et rapirio Tecuirit versu ablunci R irato proprie de flumino HSia aliam. Ρraepositioe, teste Broukhusi O, otii a secundo Wittianorrib2Γat quoque a primo Gobhardi Palutino: Aiduciod ille olegantius iudicabati fortasse solus. MACCessit nunc Gebhardo

Vossius. Equidem tantum abest, ut tollendam artiitror praepositionem, ut eam potius referendam simul esse cens umad priorem sententiamitae is Venerem e Suu-guine, is e rapido marinatam esse aentiet. In Ilao enim relatione Prae-Positionis quaedam posita est sermonis poetici elegantia, non in olli psi illa, quam tibique Tibullo obtrusit vir doctissimus, V. C. III. S. 17. Quidue in Erythraeo legitur cy'ae litore

ubi perperam odidit e

ConieCtura sua, Quid vel Erythraeo etc. testem citans Ovidium V. A. A. 519. Litore quot conChae, tot sunt in amore dolore a Enimvero hic locus rem minime demonstrat. Pertinet enim praepositio ad utru iue I Omon, Daque in tali orationis Suu-Ctura semel omitti solet de consuetudine Gra O-rum. Vide Beuticii uuad Horatium ΙΙΙ. 25. 2. quae nemora aut 'Mosagor in specus. VIigi

lius UΙ. Aen. 415. Tandem trans suoium

formi ltimo glaucaque eae nie tu viva. Ε nostra autem ConS 1-endi ratione simul ellicitur, non esse admi tendam Μitscherlicliti emundationem: Is Venerem e rabia Eo sentiet isse mari. Plautus Rud. III. S. 42.

Te ex concha natam DS- se autumant. Terentius

Heaut. V. 4. 12. si ex capite tia meo Natus, Giem ut aiunt MureMam

esse ex Iove. Ubi priori loco omitti poterat praepositio. Ovidius I. ΜΕ-

σίν.

135쪽

TIBULLI

Nec tamen huic credet coniux tuus: ut mihi verax Pollicita est magico saga ministerio. Hanc ego de coelo ducentem sidera vidi. Fluminis haec rapidi carmine vertit iter.

TIT ITER J BroukImsi iis ex uno libro aistit, ex altero reposuit Fulminis. Et hoc quidem primus

omnitim invexit Aldus. Priores editiones, ut maxima pars libroriun, Οὐ

Ihibent Flaminio. quae, quidquid contra dicat

Vossius - dixit autem non modo in annotatione ad hunc locum, sed etiam in praefatione P. XVIII. - una OmniUm verissima est scriptura. a1ri prunum veteres , fCriptores, quos laudat . uroukl1usius, istam ma gicarum artium in suminibus vertendis vel sistendis Vim ac potentiam uno Propemodum ore

confirmant: fulmina uori nisi Seneca substituit Herc. Oet. 655. et Claudianus III. 158. qui tamen addit: Versaque non Prono curναςi flumina Ia-

Deinde PDopertius I. I. 25. ita do sagis scribit, ut Tibulli locion Oh OCulos habuisse videatur: Tunc ego crediderim MObis, et sidera et

amnes

Posse istaeaeis du-Cere carminibus.

Accedit o ridius, qui in

manifesta huius loci imiuitione Fluminis solegisse apud Tibullum,

Don Miminis, munis esto declarat 1. 2Ym. 3. 5 13.

Inque caput liquidas

Adde, quem primo IOCO nominare debebam, Apollonium Rhod. ΙΙΙ. 552. do Medea:

136쪽

45--48. LIBERI. E L E G. I I. 55

Haec cantu finditque solum, Μanesque Sepulcris Elicit, et tepido devocat ossa rogo. Iam lenet infernas magico stridore ca

Iam iubet adspersas Iahie referre pedem.

Cui. Consentit Ovidius VII. Metam. I98. Etsi igitur libri quoque Vossiani cum Ashew. Iectionem Fulminis habent, in

tanto , tamen caeterorum codicum auctoruntque

consensu dubium videri Vci potest, quin Tibullus scripserit Fluminis. Altera lectio sistit exstat etiam tu Hamburg. eamque quodam modo firmat Apollonius, non confise mant Ovidius et Claudianus, nec APpuleius mox Iaudandus. Cod. Paris. et Ed. a. 1472. Fluminis haec rapidi carmine uertit iter. 66. TEPIDO DEVOCAT ossΑ ROGO J Cod. Dresd. rapido. Euripides or. 616.

dia apud Horatium Ep.

Possim crematos excitare mortusa.

Megaera apud Claudi uum III. 154. Saepius horrendos Manea sacrisque citaoi Nocturnis Hecaten et condita funera traxior-nibus victura mem

R. 147 2. et Vonoti. cum

aliis Iam ciet. Cyllenius

tenet, addens: anrmarum multitudinem cum ungΟ-xe demoratur. Facio cum

iis . qui hanc lectionem retinendam Censent, Partim quia post elicit non hine ciet inferri videtur. partim quia eaedem Catervae statim iubentur referre pedem, in primis Vero Propter Iocmn Plinii XXXVII. 75. Iaud tum a Brou usio: nanchistas in hydromantia i dicunt es/ocari imaginea deorum: SMochia

137쪽

T Iu ULLI

Quum Ilibet, haec tristi depellit alubila

coelo: Quum libet, aestivo convocat orbe Hi-

veS. V. 49. Quom. 5o. Quom - fugit ab orbe dies. ιide umbras inseromimeraocatas reneri. Statius, Homnes sero . Veteres libri non ciet, sed tenet. Pro magico stridore tres apud Broukhusium magico sermone. Appuloius I. Metam. P. S. Nae, inquit, istud mendacium tam Merum eat, quam si qui νelie dicere, magico ausurramine amnes agiles reverti, mare Pigrum cO ligari, Dentos inanimes exspirare, Solem inhiaberi, Lunam despumari, stellas eselli, diem tolli, noctem teneri. Haec illa Sunt, quae Lucanus VI. 686. dicit, murmura dialona vocis, cui tuest

Quod trepidus bulo,

quod strix nocturna queruntur,

Quod stridunt ulula Mus ferae, quod sidat anguia. Huic dissono vocis Stri, dori Orpheus Argon. 965. substituit dissonum aeris

dosum habeo. Plinius II Ν. Η. s. in Luna veneficia argiaente mortalitate et ob id strepitu dis sono auxiliante. Vulgo crepitu. De hoc aeris strepitu vel sono vide Tibulliun I. 8. 22.48. ADSPEnsΑAJ Cod

Ingeniose utitur Tibulli

sontentia I. I. M.

138쪽

gerat orbe deos; Burmannus Secundus divinaverat deus i. e. Ιupitor ex Horatio I. Od. 56. 7. Caeterum hibernas rosas tarn habet Martia lis VI. 8o. SANTEN. P. 13i7. Edd. Brix. Bonia ot, notae 1491 - habent, quod Malbus Iogit, Pr Ocat. Ned conνocat, quod Plinimi exprimunt libri, ut Cod. Paris., melius Convenit Ovidiano loco I.

Ain. 3. 7. glomerantur nubila coelo, Pt Confirmati iis Ed. a. 147 2. In

lotinullis Iibris, Statius ait, rectius legi: aestisas

tur ita in pernudus, idque ipsum recepit mora bustus. Cur cuim, iu-quit, aestisae nises Immus belle dicantur, quam hibernae rosae 8 Qua de rerimno dubitat. Seneca Ep. 95. Quid in illam nesti-Vam nivem non Putas

callum iecinoribus obducere Z Nempe illam, de qua scribit Acnophon II.

Sed lectionem Ombe cons innat Ovidius i. c.

Ouum libuit, puro fulgest

in orbe dies. Orbe autem senici mutato in ore, librarius, aestivo Ore PDP- peram scribi intelligens, adiectivum retulit ad m-MES, TOScri psitquc aesti-

tra probabilitatem l Acuta haoc observatio Ioctionem istam peperit sputatilicam: fugit ab orba

dies. Soneca IV. Nat. QNaesi. 7. Nudis adhucantuFιitas crodebae et attralia - imbros cantibus otTPPolli. Plorum nihil posse feri tam palam est, ut huius rei caussa nullius Plillosoplii schola in trantia sit. Credibilo est, Seriecam, qui Paullo alito locum integrum I 'ibi illi I. 7. 26. dcscripsit, hoc ipsum distichon, quo de agimus, ob oculos habuissct et expressisse. Quid enim lutei est inter hos imbres et illas nisees Z Dicimus dism nioalem, ut idem Seneca scribit ib. c. 6. quum altum frigus et Histe coelum est. Atquo

ita vim apud Homerunt

139쪽

56 TIBULLI

Sola tenero malas Μedeae dicitur herbas, Sola feros Hecatae perdomuisse Canes.

Sed liaee non ita intellia in Volumus, quasi Tiburu Ium nioes pro imbribus Posuisse credamus, quum nihil quidquam obstet ho

IOCO, quo mitius niDes pro nioibus sumantur.

Vide Weichertum Ep. Criti de C. Valer. Flacci Argou. p. 19. Diodorus Sic. V. 55. de Telchinia

Ubi simul notabis dictionem ore βουλοιντο, cui 68Ρondent sormulae Latianae quum volet, quum ιibet, dum placet etc. uae in locis scriptoriunc his pracstigiis sedem habent. Propertius IV. 5. 9

Illa velit, poterit magnes non ducem remum

Medea apud Ovidium

VII. Metam. 199. Quorum Ue , quum V Iui, ripis mirantiabus amnes In sontes rediere Suos, concussaque εiato, Stantia concutio cantu

feta; nubila pello,

Nubilaque indueo, ventos abigoque Mocoquea 51. MALAS HERBA sJ In quibusdam Iibris Stat. et Gebhard. non herbas i gitur, sed artes. iudico Broukhusio prave et contra mentem RC morem omnium Poctiarum. Paullo ealidiust Medeae praestigias simpliciter τέχνας vocat Pipilarus Pyth. IV. 443. artes Ovidius VII.

Metam. I95. Seneca Oed. 535. ipsa, quae ritus as-nis Artesque norat, itupuit. Νec obstat huic lectioni, quod Hemius censet, epitIIeton malas. Appuleius V. Metam. P. 25. Disitirso by Corale

140쪽

LIBERI. E L E G. I I. Pric. Goe tibi sed ense fortiter a malis artibus

Et facinorosis illecebris Pramphilas illius, quaeciam Milone isto, quemcticis hospitem. nupta e3t. Ih. p. 40. Malis noυaen las peremnius artibus est addicitia noxio poculo eorum tepentem adultero incincipaMi. Atque ita sextasse scripsit linuc lo-Cum e rimetis Ovidius Ι. Am. 8. 5. Illa malas artes Aeaeaque carmina IIO qt. Vulgo magas. Hinc etiam nOMercae, herbas miacentes et noli innoxia Uecta, malae VoCantur

apud Virgilium ΙΙ1. Geom. 282. Sed malas herbas plurimi tuentur libri,

eaeque Μedeae sic tribuuntur, ut κακα φαρμακα Circae apud Homerum Id. κ. 2Io. 52. HEcATAE J Hanc scripturam Brouisusius, undecim libris, quibus accedit Cod. Paris., obsecutus, reposuit, ut sibilum insuavem emolliret. -- cates Vossius revocavit Propter insuavem sibilum, deae illi vel maxime convenientem. Broukhusio accessit Homius. Sed

adeo inconstans est Latinorum in sectendis his nominibus ratio, ut, ubi variant libri, quid scripserit auctor, desiniri plerumque nequeat. Frequentius tamen horum nominum genitivi et accusativi latina terminatione ae, am, quam graeca es, en exprimi solent, quod inmuneris exemplis utriusque generis scriptorum demorastI

puleium p. 96. Apud

Popertium II. 8. 21. mnes set e libri consentiunt in Antigonae. Νam quod quidam habent Antigone, non est, quod Burmannus putat, Pro Antigones, seu pro Antiagonae, sicut II. 28. 68. alii Peraephonas, alii Persep ne habent, nullus persephones. Hano scribendi ratiotiem primi etiam editores imitaba tur, ut Iac. Barmus in carmine Claudiani seorsum edito de Rapt. Ρro-

Sem. V.C. m. 446. et accense resplendent equore

dubio Ρropertius ΙΙΙ. II. 27. scripsit: Et Circae fraudes, &toaque herbaeque

tenacem

Dod confirmant libri, qui Cirea habent. Procul dubio Tibullus IV. 1. 61.