Carmina

21쪽

xVIII PRAEFATIO.

sunt: Codicibus tribus Romanis steriorentini. eae Diomed. gram. m. et Plauti . . .

et ex eod Quae per se levia ad pleniorem tamen horum Excerptorum intelligentiam miristes faciunt. Romanos quidem codices et Florentinos in Excerptis ipsis nominatim citari non memini Sed hos ille complexus est litteris V. C. quibus, interpreto Broukhusio, designatur universe parim. tas lectionis ex antiquis codicibus adnotata ab Ant. Ferreio. At Venetum illo semel diserto Iau dat ad IIL 4. 8o. Felix , ac alium desina veias Mirum: ut est in AId. I 5I5. Adscripsit Perrei risAc brexe. nisi ergo legas, ut in cod. Men. Sed laudat etiam, quem in subscriptione, nisi salis

ut Pisani librum ad Catullum XXo. 7. meoii Codicem, V. C. Galdini et Cremonensis Epi-scopi ad PropertiNm R. 7. 13. Qui quales su

, xint libri, hodie ignoramus. In 'eorum uno reperisse videtur Perreius lectionem rariorem, α

solo Charisio memoratam, I. 5. g. turben 'proturbo, cui ille voci claris litteris adposuit turben. Illud autem in primis animadverti Velim, usum esse Perreium quodam Diomedis grammatici comis mentario, quem in subscriptione, maximam Pa tem a me restituta, simpliciter laudat, in E cerptis ipsis tot eum Iocis commemoravit, ut facile appareat, librum Plenum misso animadver-

22쪽

esonum ad haec Tibulli carmina spectantium. Ex

empla non longe quaarenda sunt. Citatur enim statim I. I. 6. assiduo igne, Diom. 94. - Ι. 2. 6 I. Iam iuhet adspersas etc. Diom. 86. - Ι. 4. 57. Solis aeterna est - iuventa, Diom. 76. - Ι. 5. 45. Abn Deis hoc serbis etc. Diom. 94. - Ι. 6. 47. eaedit violenta lacertos, Diom. 55. et sic Porro. Hic igitur Commentarius' qualis suerit, nec ego scio, nec compertum habuit Brou usius, qui omnem illam variantium Larraginem transtulit iualiud exemplum Ald. a. 1515. Omissis his et re-

Intelligeadum esse Iocia citatis Diomedis Gramma Ita commen

tarium, in subscriptione memoratum, ab hoe autem secernendum esses alium librum, ale eitatum: Dis. in Ca*. v. e. ad

Catiarum I. a. MDio. in Calp. 64. Ibid. v. s. Aino. in Calp. xo. hoc igitur mihi dubium non videtur. Mibi iamplieitee Iaudatur Annoratis, v. c. ad Tibullum I. 4. 9. ubi pro Mus

sum, mo, qliorsum ea Portineat, nescire. Mox animadverti, auctorem Annotationum illarum easo M. ton. Cooe. Sabel-

Iieum, euiua ille nomen Praeposuit v. e. ad Catullum I. s. scribens ad marg;nem: quod ο, Patrona, Virgo: ,,Sabell. not. 5a. Ita ro vera Iegit Sabellicus in Amore. insertia Gm- teri mea. Crit. Tom. I. p. 16a, sunt igitur tu his Exemptis nova mixta antiquis, distinguenda .st recentior manus ab antiquiore. Quod nunc vereor, ne me sesenerit ad I. u. x6. Atidandum est etc. qui vorsus abest ab Ald. a. abis. Hano Iacunam Hiera manus explevit siet Avaeat V. C. altora addidit: et I eod. Ipsio M. sic et Au dil ἡ fortes vidi ruue Usa Venus. Hoc ego In Analectis ita interpretatus sum: et in cod. ipso I . Nunc non dubito, quin ita rescribere debuerim: est in eod. impreaso Mureli, hoe est, in Editiorio Mureti, quao versum illum aio exhibet: Au dum est. Does odiuuas ipsa

23쪽

Iiquis, quae, quorsum referret, non habebat. Et mihi multa omittenda suerunt. Νam latendum est, libri huius scripturam ita vetustate absuInplam esse, ut multa ne legi quidem amplius uos- sint, usum autem eius dissiciliorem reddidisse Hei sium, interpositis Codicum suorum lectionibus propriisque emendationibus. Caeterum nusquam ne tenuissimum quidem vestigium deprehendi earum Variantium, quas in Ed. min. a. 147 2. reperiri, - supra demonstravi. Spero tamen fore, ut eae etiam Iectiones, quarum sontes adhuc indagare non potui, nil quando confirmentur Iibrorum scriptorum auctoritate, modo plures excultantur, neo

negligantur annotationes, quas Editionibus saeculi XV. adscripserunt Politianus, Bernardinus Pisanus, Alexander Syncliticus, alii. Νam Editiones

ipsae iam comparatae sunt, si a Pinessiana et Bartoliniana discedas, nisi fallor, omnes. Ven tae, quam dicunt, a. 147 2. a nullodum editoro adhibitam diversitatem e Parisiensi exemPIO eno lavit et mecum communicavit eruditissimus Bardili, practermisso tamen Carmine ad Mossalam, quod postea cum Ed. Heyn. a. 1777. ComparaVitalius vir doctus ad exemplum Argentoratense, ex

quo is, quem primo loco nominavi, Bardillus, mo- rogante, diplomatica sile descripsit Specimen Ca

minis Dd Messalam a V. 5έ - 78. quibus Versibus continetur Epitome errorum Uyssis, Pre

24쪽

sa ad Odysseam p. 5Io-358. Hoc Specimen,

aeri incisum, cum editione nostra vulgabitur. Romanam a. 1475. Vicentinam a. I 48 I. Lipsiensem ex officina Thanneri a. I o. et alias Heynius, Venetam a. 147S. Regiensem a. I 48 I. Brixien--m a. 1486. et Venetam a. 1487. Commentario Cyllenii aecuratissimo excusserunt Nic. Hein-ῶHR et Broukhusius. Ego ipse denuo comparavi Iectionem Vicentinae, Regiensis et, quas ipso Possideo, Veneti. a. 1491. et n. 1495. neo me poenitet repetiti laboris. Νam et in Vicentina multa aliter se habero CognoVi, quam Pr ditum est ab Heynio, V. c. III. S. I. nec in B giensi defuit, quod discreparet a notatione IIein-siana, V. c. I. 5. 5 I. A Regiensi exemido, quo usus sum, aberat plagula extrema, cui impressum est Ioci et anni indicium, ut ab initio, quum mihi traderetur e bibliotheca Lips. Senatoria aBhamnero, Viro Illustri, nescirem, quaenam haec esset Editio. Mox tamen agnovi, esse Regiensem, o Comparatione alterius exempli, commodati mihi tum a Dieaio: Hoc notatum est multis anima

versionibus Alexandri Synclitici, illud Casp. Barthii, qui suas in Tibullum Notas ipse laudat ad Statii III. Theb. 276. Alexandri Synclitici anno'

intionem perpetuam Ρerlegere, imino eXCerpur Beo Potui neo volui; quando enim siniturus 3 sed

diligentiae aliorum, qui post mo his carminibus

25쪽

xxix PRAEFATIO. illustrandis operam dabunt, excutiendam reIiqvi. Nunc etiam in manibus habeo Venetam a. 1487. missam ccunmode a Wilaenio, viro amicissimo, qui me et praesentem et absentem omni modo

sublevavit Oopiis bibliothecae Berotinensis, qua nulla hodie instructior est a multiplici apparatu, ad Catullum, Tibullum, Propertium et Ovidsum

pertinenle. Haec Editio, quod Hemius iam monuit, et ipso agnovi, conspirat ita cum Veneti. 149 I. M. ut, uUounque has laudaverim, paucis locis exceptis, addere cogitando possis illam. H het igitur Venet. 1487. quod suspicabar, I. 6.84. Spectat et infelix quod sit acerba monet. III. S. I. Uolis, et V. s. distinctis Iitteris: Tunc cum permensae defunctus tempore' lucis. Habent vicissim Veneti. I 493. 95. tardos dies, Ι 4. 55. Pro atratios dies, quod expressum tandem est ta

. Editionem Tibulli sine anni et loci indicio,

coniunetam cum Propertio Iao. BarJni Lips. a. 3495. apud Martinum Lant2bergensem, quae nunc exstat in bibliotheca Heidelbergensi, comparavit I. H. V sius, qui, nescio, quibus argumentis adductus putaverit, Tibullum impressum esse L psiact a Conrado Κachelaxen. Sane de eiusmodi exemplo agit Pannerus Tom. I. P. 499. D- 274. provocans ad bibliothecam Νeostadiensem. descriptam a ScIanigero. . Atqui ad eandem bibliotheia

26쪽

auspicor Bardilium, virum ad talea res explica das natum ac factum, quem Togavi, ut exemplum Neostadienae, si copia claretur, denuo excuteret no definiret, an recto vir quidam Dctus posuerit, esse illud .Thanneritanum, nec umquam in re u natura exstitisso Tibullum Euhehου viainum. His Editionibus ita usus sum, ut, ubi omnem conspirabant in lectione aliqua per se non me dosa, Posteriore tamen tempore expulsa, sedulo indagarem, an Iatina esset, eaque via saepin i veni, antiquiorem leotionem revocandam, Alia CIondam esso recentiorem. Exemplis. demugaDPaucis e pluribus. I. 5. 42. nulla non Editio vetus habet: D mdet et n-rat. Haec vera est Iuctio, quam satis eonfirmavi in Aualec11s. Adde. v. o. Terentii Iocum And. I. I. 9 M postquam aligero in mentem venit, reponere Et, pia theu, narras: Vix unus et alter reporius est editor,

qvi hinc discedero auderet, sicut Dousa es Gras serus, reliqui in contorium intulerunt pravam iIIam omenclationem. I. 6. 59. Tunc procul abSiati8, quia is colit arce capillos. Probo intellexerant Editores veteres, hanci esso latinam Constructionem. Quid Brouisusius Ratio, inquit,

27쪽

xxj PRAEFATIO. Sermonis. postulat, ut colis scribamus: sed hoe et alii vid6runt. Crediderunt etiam alii. Ego pristinam scripturam restitui. II. 5. 55. Concubiis tusque inos surtim ostiasque iacentes. Haec te Ctio, omnes omnium aetatum vicissitudines eluctata, tandem cedere iussa est coniecturae VO-sianae: Concubitusque datos furtim. Cui emendationi primum obstat similis locus I. 5. 5o. nunO

Ieti milia repente Diae, depravatus item salsa lectione, nunc Ieto multa reperta Mia; deindo ob-

Stant cum veterum Graecorum exempIa, tum re-eenitoris Graeculi, qui Anacreontifi nomen ostentat, locus Carm. XXVIII. I 5 Ἐχετω δ', οπως ἐκεινο, Τό aea' θότως συνοφρυ Ba V ρων ἴτυν κελαινον. At, inquit, legitur ibi hodie συνοφρυν, et Iocus aliter interpungitur. Quid tum Z Docuit me I ibullus, poetam illum scripsisse το ρεχωθοτως συνωφρυ. Enimvero Graecos non imitatur Tibullys. Certe non Anacreontem nostrum. Reliquos non modo imitatus ubi que eSt, vorum etiam latine interdum convertit, ut Homerum in Carmino ad Messalam. Iam ubi dissentiebant Editiones Veteres, Pra tuli primum, ut par erat, eam Iectionem, quam confirmaret Tibullus ipse, v. e. II. S. 79. ubi Ed. min. n. 147 2. cum libris nonnullis habet: Non ego nis Minciis verteribuaque nugem, Pro, nego. Illud ' Vossius, hoc ego reposui, Praeeunte

28쪽

non aciem reeuso Verbera, detrecto non rgo vii

Cia pedum. Porro HI. 2. 27. ultera Editionum classis praetulit: Sed tristem mortia Gmons ret itera causam: eaque Iectio dominatur in omnibus posteriorum aetatum exemplis. At aliora Ha sis, originem ducens a Rom' a. 3475. id est, Veia noti. et Brix. a. 1486. Cum Commentario Cylle nil hahent casum. Hoz ego revocavi, duce Tia hullo I. s. 8s. Fixa notet casus aurea palma meos. Deinde in dissensu aliquo Edition uin v torum instar mihi omnium fuit Consu tudo. quo

in primis pertinet IV. 7. 8. Non ego signiatis quidquam mari re libellis , Νe legat ia nemo,

quam meus, ante, velim. Sio primum edidit Calpurnius in Vicent. a. I 487. idque expresserunt Postea, Praeter eas, quas Citari, Edd., Venet. a. 148 . Aldd. Μuret. Stat. Malig. Dous. a. 159 I. Plantiis. 156o et 3569. GDPh. 356I et I 573. etc. confirmant duo libri apud Voss. Solus Gra serus edidit a. 16o7. Νe legat ut nemo. Ηoo in nullo libro neque scripto neque edito reperitur.

Excerpit. Pocchi habent, Ut Dgat id nemo. Exemplis, quibus Calpurnii lectionem firmavi, addo Lis. IT 3I. quum ibi quoquo religio Obεtare

ne non posset nisi assi consule dici dictator, augures consulti eam religionem eaemere. Hoc Latinum esse negat Gronovius ad locum, non

29쪽

PRAEFATIO. negat Plinius IV. Episti. 15. 8. daluntque operam, ne a me pecuniam non nisi dignus accipiat , si accepturus et ab ipsis erit. Ubi vide Heusing ν im et, quae scaeipsit Schaeserus ad V. 17. 6.

item in Add. p. 794. Cicero Phil. VI. 5. horam

orimere nullam in tali cive liberando εine ace--ἔere non Possumus. Sin erat, ut me omnes destituerent Editi nes et libri scripti, quod saepe factum est, necessario mihi confugiendum stat ad Coniecturam et, quin Coniecturae filia est, Emendationem. Hi omnem curam adhibui, ne emendarem, nisi quod

manifesto mendosum esset, intactum contra relinquerem, cui nihil obstaret, nisi locutionis ins lentia, probe sciens, quantum labis intulerit Veterum scriptis haec recentiorum editorum ratio, qua vitiosum aliquid habetur, quia insoIitum est ad nostrum sensum, eique substituitur aliquid usiatatius. Quod age exemplo confirmemus Prope si, qui scripsit I. 15. 21. Coniugis Eoadne miseros elata per ignes occidit Argiscie ora pudiacitiae. Consentiunt in hac lectisno Editiones omnes, praeter Lachmamianam, quae habet: ablata Perignes, ex emendatione editoris. Quid ita 7 Quia, inquit, Evadno etain numquam est, quae Se i- am in mariti rogum praecipitaverit. Atqui otiam mortui non serobantur per ignes. Tamen . ita

scripsit Manilius, si mihi magis quam Benileio

30쪽

credis, IV. 69. qui locus HIgo ita Ie tur et in-

te ungitur: . Ouot subitae Oeniunt palidorum in corpora mortes pSeque ipsae' rursus fugiunt, errantque Perignes.

Eae ipsis quidam elati rediere sepulchris. Non variant Iibri nec alii, nec Lipsiensis; habeo in inanibus ipsum Benileii exemplar Plantis. a. 16oo. cui Variantes illius libri adscripsit Ioaeh.

Frid. Fellerus': nec Ioeo suppetias tulerunt T. Homsterhusius et L. Santenius, quorum eme dationes reperiuntur ad marginem Editionis Benialeianae commodatao mihi nuper a Frid. Aug.

Wolfio. At BeniIeius ipse scribit: Blud per ignea

sensu Vacuum est; nec conatus est quisquam interpretari. Repono, Seque jsas ruratis fugiunt, errantque per omnes. . Ex Ῥεis quidam elati elo. Sic illo edidit: num facturus, si in locum inci-

Ioe exempIar, neseio, q ita easu venerit in BatavIam ad F. Altheer, librarium mimo-Traiectinum; unde, sub exitum anni superioris, dolatiam est ad me. Praescripsit Iibro nomen suum Richardus Bentiatus. Subscripsit Fellerus: eonfulis I ramIium eum Codiea Mato τά iensi qui tibiqua ore Gam3Iaeensi respondes Ioach. Fried. Fauorara 9M. MI CXCIII. Qimias: ingratiam effleberrimi Viri, nichaedi Benileii, pariantis omnibus numeris absotatam huius Poetae aditionem. - Godesrid. Rich-teri, de quo agit W lfius in Anall. Litter. Toni. I. p. 64. ulla fit m ntio. Dissiliam Cooste