Carmina

51쪽

haec, quom posset habere. Elegia III. I. prior habet Messala, posterior Messalla; v. 4. illa, mors mcdo

nigra, haec, m 3 Precor atra. v. II. tamen est ueterrita nunquam - tamen eae deterrita nusquam. Ibid. v. 18. Venet. a. 147 2. Saturni sacram Venet. a. I. 5. Saturni aut sacram me tenuisse diem. Haec,

credo, sussicient ad consutandum Heyuii error em,sortasse etiam Handii. qui tu prooemio Silvarum Statii p. XXX. ne desiderat quidem magnopere Ed. Vc-net. R. 1-75. quum ex Collatione Catulli, quam lia- bot, cognovisset, eam fere totam cum Veneta prima

VI. Editio Romana a. 14τ5. 4. min.

ALBII TIBULLI EIegiae. In fiuet Presens opus Tibulli albici imprimi feoit G. Tibuia Ius ) de amidanis de emona Rome Anuo Lιbilei et anatiuitate domini ΜCCCCLXXV. die mercurii. X III. mensis Ludii Sedente clementiaiamo Sixto papa QMarto mo eius felici Quarto.

Accedit rALBII TIBULLI Vita cum Commentario in eiusdem Elegias auctore Berardino Ciliculo Veronensi. Praest, otiam in Edd. Veracti. cum Commento Cyllenii, oris elegia vid Bretistam Urainum aerarii Pontificii custodem et Urbis gymnasii Dicerecto rena bene meritum. In sine Commenta1 ii eadem Vex

Erat Id nomon illo temporo non infrequens. Apud Monte- falc. Bibl. MSS. P. I 6. inter Vaticaims n. 2794. restriariti cepissola tres Tibulli I. ad Io. Auenionensem. a. ad Ge. Tra-Peguntium. 5. ad Porcellum. ΠΕYκ. Alii Georgium Tibullum e numero tbpograptioruin eximendum, eique substituendum es ocensent G sorgiu/u Lauerum Laur Germanum. elui Romao iridct ah s. 147o. usque ad a. I 8 I. artem typographicam exercuit, Iisdem iere typis usus, quibus expressus est Τibullus

52쪽

ha, quae Tibullo subiecta sunt, repetuntur, nisi quod, Sixto papa Quarto Anno ejus felicii Otiito, legitur, minas Tecte, mouento HViaio: qui lianc Editionem primus omnium Et adhuc solus comparavit, scribens ita t Nulli adhuc superiorum editorum I ibulli, nec ipsi Maittario haec editio iunotuisse videtur. Nobis eam videro contigit in bibliotlioca DPesdensi Electorali. Exstat etiam in bibliotheca Regia Parisina ii. 976. Νota quo lue fuit Bartitio. - Noli titillae in ea a vulgata diversitates, inprimis in libro IV. erant:

vitia vero scripturae Cadem, quae in scriptis O cur- Turit. Poterat tamen in plerisque Cum Italicis Holi1-

sit, inprimis Colotiatio, convenire Videri. Primum iu Iino oditione C lenii commentarii vulgati fuero, nouin Veneta 1493. ut olim Fabricius tradobat. Bibl. Lat. Tom. I. p. 9 I. ed. Ernest.) Neque tam sen is ipse editionem adornasse videtur, vel verba Tibulli castigasset ipsius enim lectio perpetuo ab Oa abit, quae in textu servatur. Doctrinam vero illius viri otingenium tum in interpretatione tum in critica, si tempora, tu quibus vixit, Consid res, εatis admirari non possis; unde Bartilius ad Statii Theb. IV. 445. de eo loquens: cuius Oane labor multis Iocis illustrat clarius Utimum poetam, quam ex eius cieDO sperari poterat. Edidit enim sua Commentaria Romae I 475. etc. ) Laudat eum passim etiam Brou khusius. Cons. Memorab. bibl. reg. Dresd T. I. p. 62 I. ubi de Cyllenio nominila docte dispi tantur. ' Et nos ipsi eum, ut par erat, hic et illi viatis laudavimus, V. c. ad II. 5. 25 ct 59. Cons. ΠΙ u. 15. Sane dolendum est, ΠΟΠ perfecisse Bornardi uuin Cyllenium vel Cillenium, quod ad calcem com-

malua Ius Annal. Typograph. TOm. I. P. I. P. 3 η. oommentarium sine textu memorat. Talo exemplum exstat etiam Romae in bibliothoca Casanatensi. Audiss o p. 178. Hune Barthii locum laudat Sarius in Onom. Litter. P. II. p. 476. et tamen scribit Ipse: , Berniardinus Cyllenius, Veronen- ais, aliis nude Bernardinua Veronensis, Pjiilologus, hoc anno 14ns. primus Tibullum cum Commentario edidit Venetiis. Nee Tibullum edidit Cyllenius, nec Commentarius Prodiit hoc anno Venetiis, sed Romae, monent etiam, quem Saxiua citat, Camusato in Obsertati. ad Ciaeonii Biblioth. p. 396.

53쪽

CATALOGUS

melilarii professus ost his verbist Hactenus ex ingenio nostro Titiussi elegias euodavimus, ProSecuturi Incubrationes coeptas in Propertitim et longas in Catullum pei recinutiones, si ex his labores Dostri prO-

habuntur.

Haec Romana mitio classica dici liaberique debet, in uni versa lectione discreparis a superioribus, sed familiam ducens in exemplis Saeculi XV. reliquis. Venetis quidem, quibus additus est commetatarius Cyllenii, omnibus ab a. 1485. vul 1487. usque ad a. 15OO-352o. quae tamen paullatim magis magisque, interveniente praesertim Avantio, ab illa discesserunt.

Discrepat ea saepenumero a Venet. R. I 472. ut I. I.

54. ubi hostiles habet cum Ed. min. n. 147 2. BarlOliv. et Veriet. a. 147 5. Pro exilea. Rursus ibid. v. 5 . exilibet, Non ego laudari Cupio pro curo, quod tuest etiam Veneti a. 1475. notante Heinsio ad Ald. a. 1515. in qua est cupio, aicut in Ald. a. 15ou. Porro I. 5. 5d. Ipsa Venus campos ducet ad Ebaios. At habet ea otiam lectiones proprias, in secundaria editiones plane non illatas, v. C. I. I. 54. Pareite. de magno est Praeda tetienda grege. ubi Venet. a. I 437. Praeivit statim Petenda, serVata

tamen verborum structura, de mogno est grege, cuius ab hoc tempore tenacissimae saut editiovos, ON-cepta Vicentina, omnes, etiam Plant. a. 156O. GPypti. R. 156 I. GTaSser. a. I 6O7. nunc demum ad me delatae. Μutavit structuram iterum Broukhusius, ε

quae eXemplo iam antiquo inesse nemo mirabitur, statim emendata sunt in Venetis, V. c. I. I. 57. Ubi a Romana abest praepositio e in verbis Adsitis diνia neu Mos e Paupere mensar quod additum est in Venetis et Ald. a. 15o2. Nam Ald. a. 1515. habet, nec vos e Paupere mensa. Corrigendum igitur, quod scripsi in Analectis: Aldd. Adsitis-neta Mos s. ScribeDe enim debebam Ald. a. 15O2. neu MOS g. Ald. a. 1515. Muretus, Statius et Scaliger, nec Mos e. Digua est editio Romana, quae denuo excutiatur et diligentiuS.

54쪽

IIuio editioni subiimo solet ex fide Catologi Biablioth. Brouisusiauae: Tibullus, Propertius, Catiastus Mediol. 148o. sol. Laudatur a Maittario Tom. Ι. P. II. P. 776. et a Sa- , xio in Casalogo Librorum, qui Mediolani euιti fuere ab a. 1465. usque ad a. IMO. chronologica aerie ingesto , qui exstat in Philippi Argelati Bononiensis Bibi Ih. Seriptor. Mediolanenas. Toni. I. Ρ. I. p. 573. Contra ea Heyniust Do oditione Μediolanensi 148O. quam iaClant. nondum aliquid exploratum quod sit constat. Est quoque suspeeta Panzero Tom. II. p. sio. n. 176. Non suspecta est Saulento Bibl. Crit. Tom. I. P. III. P. 53. qui tamen numquam viderat. VII. Editio Regiensis a. 148 I. DI. Tinu LLUs. Catullus. Propertius. In fine operis e

Propertii Aurelii naute poetae Inia. Clarissimo poesin Tibullii Catulli r& ΡmP9tiit seor' uita opsa Regii lepidi

accurati me at Auctorib9 Prosp9o odo-ardo & Alberio magali regiusib): Anno Sa. 1431. 19. Mi octo. D. H. est d. S9o. )Haec Editio princeps habebatur a Gerard. Ioanne Vossio, qui tu Aristarcho II. p. 392. n. a. TOm. II. p. 87. M. Amstes. de loco Catulliano I. 8-1o. disputans: Recium, tuquit, 'eot patrona, prout habent

Sie extrema haec verba descripsit, eui plura debeo, o Catal gis, in bibliotheca Gottingensi repositis, Exeoepta, Georg. Κliud-Worthus, vir doctissimus, nisi fallor, e Ferd. Fossit CatGL M. Saec. XV. impressorum ote. Tom. II. p. 7 1. Pan usTOm. II. p. 39 a. n. a. habes: D. H. ER. D. L. Ab exemplo Liprimat, quo nunc utar, abest ultima pIagula. Do duobus

55쪽

edd. Dete. etiam prima omnium, quae Regii Iuepidi prodiit anno MCCCCLXXXI. Patigerus Tom. I1. P.

92. n. 2. eandem quartam dicit ex Veneta 1475. ex Pressam. Hoc verum est. Delati etiam taudem sumus ad editionem, ex altera paone ad VPrbum eXpressam, certe in Tibullo, diverso tamen ordiue poetas illos exhibentem , et Statii Silvis destitutam. Habet Regiensis, sicut Venet. a. 1475. viras tui uin poetariim, auctore Hie

xonimo Alexandrino; iii filio Tibulli Summam Vitae. e codd. descriptam, Epitaplitum: Ta quoque Virgilio etc. Elegiam Ovidiit Memnona si mater - ante Catullima, Hexticlium Guarini Veronensis oratoris Clarissimi in bellum sic Valerii Catulli eius conciliis:

gd patriam uenio - ct in omni lectione, quam Supra Notavi ad Vonetam a. 1475. cum hac convenit, etiam iis locis, quibus id monove oblitus est Heinsius ad Ald.

pra scripsi Paene ad Uerbum. Nam est etiam, ubi discrepent exempla illa. Sic I. 1. 57. Venota habere videtur, nec νοδ e Paupere mensa, ut est in Ald. secunda, cui Heliasius adscripsit neu L. id est, Regiensis, omissa littora G. qua designaro solet Vonotam a. 1475. Ru sus I. u. 13. Ueneta habet rese at, Rogiensis referat, quod non sortuito factum esse, docet Ald. a. I 5 5. Candem scripturam exhibens, quam Postea eXPreSSerunt Ach. Statio in contextu et Commetit amo sine ulla Va-xietatis notatione, Gryph. a. 1575. Gracvius a. 168O. et, si sorte, alii editores. Est etiam referat iri cod. Voss. I. De Iectione IV. I. 14. Parvaque coelestes pacavit mica, nec illis ut est in AId. 1515. adhuc dubito. Πoinsius primum versui adscripsit is EG. hoc ost, in Vonet. a. 1475. et Regiensi legi coelestis pro coelestes. Tum Verbo Pacauit sua scripsit pia splacauin m. s. G. Quod significat, nisi fallor, placauu ismanu scriptum csso in margitio

adverti in hac Editions. Titulus: AIbii Tibullii eos Rof Poetaei Cis liber Primus et spiis diuitiis at militia Delix amet et

56쪽

G. Nam vir doctus varias lectiones inemplari eius ad-ε riserat. Ergo in Venet. a. 1475. erit, sicut in Reg. Pacauit, non, quod Broukhusius putabat, placauit. Alia Ιciea notare oblitus sum. Haec Editio diligenter post Heinsium a me ipso excussa est. Variantes, Antonii Clcmonlii studio excerptas, a Iacobo Gallaco acceperat Broukliusius, editor Cantabxigiensis a Deianisono, qui eam comparaverat cum editionc Rapti eleugiana. Habuit quoque in manibus Heynius. In Oxempli Berotinensis, quo ego alia

quamdiu una cum Lipsiensi usus sum, Schedula pra fixa Ioauri. Antori. Verdanus Modiolatiensis, olim bibliotliocae Iacobi Superantii, Senatoris Veneti, Praesectus haec notavit: Miae perpetuae, quibus hic Liber illustratur, exaratae fuerunt Φεa Alexandri Synclitici manu. Fuit autem is nobilis Cretensis et Iuris in Pataυλα Academia interPres summus, celeberrimit Iacobi Glacii discidulus atque aemulus. Vidimus Antriologio m aDε Horilegium dioersorum sigrammatum, Graecis Aldsi characteribus annα MDΙΗ. Venetiis editum, eodem calamo Synclitici, similibusque annotationibus insignitum et ex eius libri collatione

certam annalatoris manum in hoc nostro deprehendi- inmus. Io. A. I erdauus, Eadem Verba praescripta erant exemplo Pinet Ιiano, teste Morellio Tom. II. p. 514. i. 4498. Ex quo liuolligi lux, hoc idem ain e suo sibi eomparasse SatitP-vium, iride venisse ad Diogium, eoque mortuo, in Bibliouiecam Regiam Berolinensem esse illatiun. Caete rum P. Bumaunus Sec. eTemplzar habuit, quod sic describitur a Santonio in schedula privatar In editione A. 1έ81. Reg Lepidi annus impressionis subiectus est Propertio in calpe. Tum in exemplari Bumarini s

mc Oolumi e mmdima inseruit a Sylvarum Statii Papinii libros quinque a se eme i datos.'. , Commentarios quos in Sylva composui

57쪽

Commentariolos in Sappho Ovidii, quos edidit.

Propertii loca obscura a se elucubrata. Particulam ex tertio libro suarum obserarationum. Not. Particula tamen haec ex III. libro observationum in Brumanni exemplari nou conspiacitur. SANT. Uaec additamenta sine dubio ex Editione Statii Sil-Vurum Rom. a. 1475. decerpta et Regiensi agglutinatia fuerunt in sexemplari Buriuanniauo. Vide Panetor. Tom. II. p. 4o6. u. I9l.

I incentiae per magistrum Iou- - nnem renensem ει

Dionysium Berthoesium. Sequitur tribus soliis impressum: Carmen Ioannis Calpiniunii poetae cinrissimi ad Ioanne Inderhachin Pontifest Triae sinu δε laudibus ejus et de interitia Beati Ninionis infantia a Iudeis

mactati.

Est haec Εditio eritica, a D. Calphurnio nobili co- Nasu nec infelici successu curata, eademquo dignissima, quae a me post Heynium denuo accuratissim. cute-1 Ullar. eXPerto, maius altilia id informasso ammo Cal- Phurnium. quam Cyllenium. qui numquam contextum umentiatiorem edidit, quod perfecturum se fuisse in prooemio M ribit illo, nisi operarum n gligentia obstitis-Set. Qua de re quaedam tam prudenter monita illior eriuntur, ut gratum me iacturum harum rcrum amantibus Mhitrer, si potiΘa in hunc locum uistisSCYi-

58쪽

m. Scribit nutem Ioan. Calphureius Hermolao iuris utriusque Metori Peritissimo, oratori facundi imo et philosvho eruditissimo ita rHOmnes aetatis nostrae. Hermolae facumlissime,

qui litterarum perquam studiosi sunt, mirifice laetari Possunt, quod in immensam librorum copiam inciderint, qua et prisca aetas et ea, quae nostrum Praeces-εit, earuerit; quae quidem ex impressorum numero tantum crevit, ut iam necesso sit non bibliothecas totas seu domos implere. Verum, ut loquit Poeta illo

clarissimus. et urticae proxima saepe rosa eεt. Nouliotuit hoc divinum munus, ut in humanis accidere SO- et, ex omui Parte esse Persectum. Huic enim unum cloesse video, diligentem et accuratam librorum casti gationem. Sine hac quicquid fit frustra fieri necesso t. Nam et discentibus sensus obscurus, et doctis tae-clium minime tolorandum insurgit. Hinc et uRuAe

quaedam deponcndi assiduam lectionem Ohoritur, quam aio linunquam Pluribus delicatis et copia ipsa suggerit. Huic rei pulcherrime succurrant, qui P sint, qui tuustragulari facundia ac eruditione praediti sint. Huictu succurre etc. Cur autem haec ad te scribam, paucis accipe. Superioribus diebus a quibusdam adolescentibus studiosis rogatus, ut Proportium aut, si nollem liuiic, Papinii Sylvas lectione quotidiaria interpretarer, Ne desiderium eorum frustrarer, promisi me iacturum, quod Velleiit. Quapropter cum lwPCuTVeris coepissem Zil opus, quod Venetiia i ni resoram eat, quodque lios Poetas clarissimos couliuet, Catullum, I 'GMAliam. Propertium et SylMaar tot meridis vesertum Esse deprendi, ut longe plura esserit vitiosa et depravat quam qucte emendata. Nullus certo sensus ex his oliet potorat. Cous tiIn conveni uouu ullos impi essores e eos cohortatus sum, ut iterum i ι opias imprimerent ea correctione, quam pollicitus sum. Possum igitur gloriari me non id emendasse, sed fere tOιum exscriPsi33e, ut quis deprendere poterit collato utroque ex inplari. Statueram tamen nihil negotii cum impressinthias habere, quod et ipsi ea, quao emori lata acceperiant, iri-Vertero et Permutare soleant. Quaro si clua PVRetermissa vel immutata i1iveneris, uo11 niihi adbcribito Sed

impressoribus. Nam Plexumque, ut duxi, via invex

59쪽

CATALOGUS

tiint syllabas aut aliquas omittunt litteras vel addunt. quod relinquondum: sicut eo loco Catulli XLVlI. u., iam Fle mundi ego memi eineudaverum, utramquo dictionem impxesserunt. Et iii eo carmine LVI, 5. Deprendi mo pupullum pupulum puellae -- pupulum omiserunt. Et in eo versu XL I. II. Diores.

Mariae Miae reportant, Qtas reliquerunt. Iaco tantum notasse Contentus, ne quis me negligentem fuisse ex stimet in eo, quod ad communem litteratorum Commoditatem editur. Hanc igitur Placido vultu, ut soles, emendationem suscipe etc. Hic primum quaeritur, quaenam sit Veneta illa. am Se emendus e profitetur Calphurnius veI, ni alii scribunt, Culpimitus 3 Est, nisi salior, Veneta Prin-Ceps R. 14 2. Νulla cuim ratione intelligitur, cire, si Ve- Ietam' n. 1475. ante oculos liabuissol. recipere ex liao noluerit V. C. I. S. 6. mors precor atra Pria mors modo Murci et V. 18. Saturni aut sacram pro Saturni sacram me tenuisse diem; I. 5. 7o. orbe rotae pro rota; I. 8. I. Non ego celari possitna pro celare. Quibus locis Conscutit cum feriet. 147 2. Saepius meliorem lectio nom intulit, ut Ι. 2.55. pro fet habet . I. 4. 56. Formae non ullam, Pro illam, quod monere oblitus sum lad illum locum. Ilio seriassct secutus est alitiquio 'a Oxempla. Nam illud habet Ed. min. a. 1472. hoc, nisi salior, Bartoliniana. Sic ei conu nit cum iisdem exemplaribus III. 5. 11. in lectioiae, sacrilegos admoDimus ignes. Sotiis illo edidit Ι. 4. 55. Rama foret primo posι asseret ipse rO- anti. ubi Venetae liabent, dabit - ipsa uolenti. lenda Calpurnius multa sustulit roponens V. C. I. 4. 9.

O fuge pro muge; II. 1. 55. mcnio pro nimio p II. 3. 55. fusci pro fusi; II. S. 45. Cui lapis externus curae est, pro Θάθ. At relicta sunt vol potius illata ab operis menda liaud pauca, v. c. I. 6. 46. nec aciem Flam-

60쪽

mani mo n amans uerbera freta timet, 'pro nec acrem noti., et amans. In primis I. 3. 9. Dstia non usqrtam, quαρ me cum mittere urbe Dicitur anta omnes consueuisse ιἰ a. . ubi primus omnium Dousa in margine Plantin. 1592. emendarit quam, Primus ita, quod sciam,vdidit Broukhusius. . Cum iis, quae ad hunc locum notavi, cons. Corn. . Nepoti XXV. II. Alyiae antea quidem morbi diuturnitatem moleste ferebat, priusquam hoc ei cici ideiret. Postquam oto. Sic edidit Gi uterus, ibaud duhie e libro scripto. Male alii omittunt antea forebat. . Aristoph. Nub. 771. ed. Wols. De Calpurniosio sor; hit Avantius in Epistola ad Augustinam litora-vum: Quis anιe Calphurnii castigationem Catiali acria Pta non stomachosus attingebat Θ Hic porro, quantum humani Mires ingenii Passae gunt, uno men sc Elaboravit , ut 'quatuor illi Poetae, emendatior δεα rentur. Exemplar PinelIiarium notatum erat variis Codd. lactionibus, monento Morellio Tom. II. p. 314. N. 4497. Exemplo in Biblioth. Magliab h. Bernata. Ρtianua variantes adscripsit, ut ipse ad sinem testatur, collato emendatissimo F. Pitccii exemplari Αυ. 15ou. reserente Bandinior Iuniar. Typogr. Annatis Ρ. I. p. IIS. Doexemplo Gottingensi vide, quae monui au librum III. p. 425. et alibi. Exemplum sine Statio liabuit Hai l sius, Supplem. ad BreV. Notii P. II. p. 5O8. IX. Editio Veneta a. 1485. sol ALBII TIBULLI Equitis Romani Poetae clarissimi Elegiarum libri cum comment. Bemardini Vσonensis.

Praecedit huius Carmen ad Baptistam Vrsinum et Vitα Tibulli. In sine alia Poetae Viια et in eius Iaudem carmina sine dubio Marsi epigramma et duci