장음표시 사용
121쪽
. cui titulo postea nomen semper Augusi successisse videtur.
Pag. 89, Casaestra tamen, Imperatorum filios, Augustorum etiam elo-9 o. gio in nummis nonnunquam insigniri, Autor declarat. In quinta Animadversone de Principibus juventutis idem disputar. Cum hoc nomen Imperatorum filiis, designatisque imperii hae-91. redibus, in nummis tribuatur; symbolum suturae in imperio successionis illud fuisse, ostendit Autor, eamque rem quamplurimis exemplis confirmat. Idem, libera republica, primores iuvenes,qui militabant, praesertim vero equites, principum juventutis elogio mactatos esse, observat, & fuse comprobat. Excipit eam 'Animadversionem Dissertatio de Cousule. Originem ac potestatem II. Consulatus,nec non quamdiu quisque Consulatum gesserit, Rev. III. Autor exponit. Uitarentiam potestatis consularis & dictatoriae exponit. Consulem utrumque duodenae praecedebant secures, Dictatorem viginti quatuor,& illi quidem ad multa persicienda, quae . propotuissent, Senatus autoritate opus erat, hic sui plane iuris erat, quo 1 emel electo, statim omnes reliqui magistratus, Tribunis exceptis, potestate se abdicabant. Susiam vero, Dictatorem creatum, Consulatum sibi praeter morem ad Dictaturam adiici passum esse, commemorat, quod eXemplum Julius Caesar postea secutus est. Imperatores deinde, cum magis secundum normam legum, quam pro arbitrio, rei publicae praeesse videri vellent, omnia, quae in populari statu multum valuerant, Senatu populoque Volentibus, una cum nomine susceperunt, Consulesque ideo saepius facti sunt, quamvis nonnun- i 3, quam de aliis Consulatus honorem relinquerent. Imperat res ergo in nummis & lapidibus Consules, pro numero gestorum Consulatuum, frequentissime dicuntur. Non tamen iIIos tantum Consulatus, quos in imperio gesserant, verum etiam quos privati adhuc administraverant, connumerare Augu- III. sos consuevisse, Observat Autor. Tres vero Consulum
ordines notandos esse, monet: ordinariorum nempe, qui Calendis Ianuariis magistratum inibant, nomenque anno da-hant; sustinorum, qui, abeuntibus primis, in eorum Iocum per annum sussiciebantur; illorum denique, qui nihil praeter ornamenta consularia obtinebant. Hos ultimos, post Severi
122쪽
MENfIS MARTII A. MDCCXLVIII. P. I. IDv
Imperatoris tempora, quotiescunque Consulatum re vera obtinebant, Consules iterum dici consuevisse, Rev. Autor monet. Idem, libera republica centuriatis comitiis Consules fuisse Pag. Iar. creatos, observat. Oppressa vero libertate, Consulum crean-
dotum ius ad Augusta, eisque permittentibus, ad Senatum, devenisse, tradit. Ab Imperatoribus ergo, aut a Senatu, designatos fuisto Consulta, qui in proximum annum, quandoque de in subsequentes, magistratum gerere debebant, nos docet, tandem Antonii Pagii de Consulibus designatis sententiam, c terasque, quas ille dedit, regulas hypaticas, fuse examinans, Ia a.&, eruditas quidem eas esse, satisque subtiles, at falsas &fallaces, contendens. Cum vero non Consules tantum, ve- I 3.
rum etiam Procontules, fuerint Imperatores, absolutis iis, quae ad Consulatum pertinent, de Proconsulibus disputat, &, exposita aliorum hac de re sententia, quid ipse de Proconsulatu Caesarum statuat, subjungit. Stante republica legem - tulisse A. Gabinium Tribunum docet, ut, cum piratae aperto marte contra rempublicam dimicarent, quasdam quoque Italiae urbes depopulati essent, Cn. Pompebus ad eos opprimendos mitteretur, essetque ei imperium aequum in omnibus provinciis cum Proconsulibus, usque ad quinquages naum milliarium a mari. Idem ius, biennio ante, M. Antonio Prauori decretum fuerat, cujus imperium infinitum a Cicerone dici. Rev. Autor obtervat. Nihilo tamen secius, nec M. Antonio, nec si Pompello, aliud imperium nisi aequum in provinciis cum Proconsulibus, de duntaxat usque ad quinquagesimum milliarium a ma-- ri, delatum esse, de ad tempus saltem concessum, idem docet. Imperatores vero, sublata republica, nullis locorum temporisque limitibus coarctatum imperium, sed perpetuum, de maius, quam ipsi provinciarum Proconsules quondam habuerant, & quidem in omnes orbis Romani provincias, obtinuisse, contendit. Quoties ergo illi extra pomoerium constituti erant, toties Proconsules fuisse dictos, citatus Dionis Cassii locus declarat. Quamvis vero in urbem redeuntes Proconsulatum non IT deponerent; non tamen intra moenia hoc Officium exerce-
. hant, cum nullus in urbe eidem locus esset. In provinciis, O 3 etiam,
123쪽
etiam, quamvis maiorem ibi, quam praefecti earum, obtinerent autoritatem, non omnia tamen intuitu Proconfiilatus facere eis licebat, cum lummo imperio, quod in omnes magistr tus, tam in urbe, quam intra eam, exercebatur, Proconsul tus etiam subesset, nec nisi ratione summi imperii omnia pro arbitrio etiam in provinciis agebant Imperatores. Dimerentiam hanc dignitatis Proconsularis & imperatoriae Rev. Autor accurate exponit, atque, ob dignitatem Proconsularem n minem potuisse imperatoris clogio insigniri, contra Pagium urget. . Proconsulatum Caesarum universalem & perpetuum - fuisse, neque, redeuntibus in urbem Imperatoribus, cessasse, Pag. Is 9 contra Norsium evincit. Et, quamvis in nummis & interiptionibus Imperitores nonnunquam Proconsules iterum, vel tertium, vel quintum, dicantur, hoc tamen suam sententiam non convellere, & hac formula Non renovatum Proconsulatum, sed numerum expeditionum militarium, indicari, con- 16 a. tendit. Dixerat ad illustrationem nummi secundi Tabulae tertiae huius operis Rev. Autor, capita Antonii & Octavii crisaris iugata in eo conspici, caput vero, quod e regione vim tur, Octaviam, Autosii uxorem, denotare. Cum autem mi lantius aliique contendant, caput, cum illo Antonii coniunctum, esse Amuli, hujus filii, non illud Caesaris, &, quod e regione visitur, Cleopatram, non Octaviam, denotare, sententiam suam novis rationibus hic corroborat, atque ostendit, Antilii& Cleopatra capita hoe in nummo eXstare non posse, dissentientium argumenta admodum fuse & erudite examinans, 163 seq. atque convellens. De populis urbibusque neo coris postea disputat Etymologiam vocis νεωκορος primum investigat. Vocem nimirum eam, a vεως, quod Attice dicitur pro ναρυς,&-ρurgo, descendere, ac talem signisicare, qui purgando verrendoque templo operam impendit, observat. Vocem tamen κορῶν idem saepius esse ac κολλαπrgeo, adornare, dictitat. Hinc, usu receptum esse, ut neocorus ille potius appellaretur, qui templum ornabat, quam qui id ipsum verre- so. bat, constituit. AEditimus talis homo apud Latinos vocabatur, hoc est, qui aedes servabat, quasi aedis intimus, pro quo Postea
124쪽
postea aedituus appellatus est. AEdituos non solum templorum custodes, sed etiam sacerdotes, fuisse, ab aede & sacris tuendis dictos, eandemque notionem Graecorum neOcoris a Ghaesisse, monstrat. Sacerdotes etiam si mos & archontes τεωκ ρων elogio rnsigniri, variis exemplis nos docet, ex eo- Pag. Iulque concitauit, neocoros suisse personas sacras, Deorum ministeriis addictas. Eodem vero sensu hanc vocem accipiendam esse, ubi de urbibus populisque iacocoris agitur, statuit, de dissentientium argumenta refellit. Urbes neocoras idem esse ac sacras, hoc est, certae divinitati consecratas, & ejus cultu inelytas, urget, dc, urbes faepius neocoras eas fuisse, quae majoribus hae de causa privilegiis gaudebant, pronuntiat. Or- acia. di nem scilicet quendam in privilegiis urbium Deocorarum augendis observatum suisse, eontendit, indeque deducit, urbes, maiori lacrorum pompa, maioribuSque privilegiis ornatas, insignioris ordinis exstitisse, ac sorte bis torve ne ocoras inde dictas esse. . Cultum igitur sacrorum' celebriorem majores etiam 2 O sequebantur honores, parique gradu & lacrorum pompa,& u hium honor, procedebant. Primi ordinis urbibus neocoris, inter alia, privilegium asyli concessum esse, Rev. Autor credit, &variis testimoniis comprobat. Secundi ordinis ejusmodi urbibus, quae majori Pompa Deos, aut Imperatores, colebant, praeter jus asyli immunitatem quoque concessam esse, statuit. Ter quater- 2C6, que ne oras urbes eas fuisse, credit, quae adhUc majore pompa lacrorum, majoribusque Privilegiis, erant decoratae. Urbes insuper, quae ter quaterque neo rae dictae erant, fi quidem nimia, gravisque urbibus, neocoria esset, eaque una cum privilegiis minueretur, minori numero neocoras esse dictas, Rev. Autor variis exemplis docet. Neocorias tandem senatus Romani a GT. cretis deseret fuisse ibi itas, & ita quidem, ut primo decreto Prima neocoria, secundo secunda, tertio tertia, di scporro, deferri consueverit, monet. Maximum in Asia se- ac Lmtin , ob cuius celebrationem inprimis Asiae civitates neo corae dicebantur, fuisse κρινον τῆς 'Aσίοις, commune Asiae, Seld
nus quondam in Notis ad Marmora Oxoniensia tradidit. Hoc etenim in honorem Imperatoris ab omnibus Asiae Procons laris Dissiligod by Cooste
125쪽
Iaris incolis celebratum fuisse, monuit. Eam ob causium ciavitatem , ad quam huius sesti celebrandi ergo conveniebatur. prae omnibus primatum sibi yindicasse, atque ea tunc in vulgus sparsisse numisinata, in quibus se 'ωτην, Ασίας dicebat,
idem Dialenus statuit. Inde etiam factum esse, ut nunc Ephesus.. nunc Smyrna, nunc Pergamus, in antiquis numismatibus hoc titulo insignianrusisIdenus ursi. At enim vero, Smyrnam atque Ephesum eo ipso tempore, quo commune Asiae Pergami celebrabatur, de primatu cum ipsa Pergamo contendisse, Rev. Pag. ao9. Autor contra Seirinum comprobat, qui, examinatis varici. rum de primatu urbium sententiis, eum in nomine dc honore, neutiquam vero in potentia, constitisse, tradit, quam-II 8. plurimis argumentis hanc sententiam confirmans. primorum titulum a Praesidibus provinciarum concedi consuevisse, uringet. Titulum primatus locum honoratiorem, ει primum. in conventibus publicis, oc solennitatibus, attulisse, testimonium Dionis ordis omi citatum declarat. Causas, pr pter quas civitatibus nonnullis primatus concedebatur, Rev. a i9. Autor suis edisserit. Nummos, in quibus primarum elogio a ai. insigniuntur civitates, affert varios, dc, primatum certis locorum terminis fuisse inclusum, Observat, ita, ut urbes, primatus dignitate effulgentes, privilegiis atque honoribus, quibus in sua provincia fruebantur, in aliis provinciis nequaquam g aaa. visae sint. Frequens est in nummis Asiarcharum nomen quod in Pisanis etiam numismatibus saepe occurrit, unde de his Asiarchis peculiari Animadversione Rev. Autor agit. Asaris chas nimirum suisse Asiae Proconsularis sacros Principes, seu sacerdotes primarios, plures quidem numero a singulis civitatibus primum designatos,deinde in publico omnium civitatum concilio electos,qui laedis sacrisque communis Asiae pridessent, monet. Vocem Aσια μης Aserae Priscipem denotare, observat, ita tamen, ut,qui hoc nomine gaudebant, primas in rebus sacris
obtinerent partes. Hinc in Actis Ap tilicis XIX, si, Tινες δἰ κω Ασιαιρον in vulgata versione dicuntur quidam de Asiae Principibus. Intelligendam vero hic esse Asam minorem, quaeti Proconsularis dicta est, Rev. Autor urget, cum Phoenice,
126쪽
MENfIs MARTII A. MDCCXLVIII. P. I. xx3
Syria. Cappadocia, Lycia, Galatia, & Bithynia, suos peculiares sacrorum principes habuerint, qui Phoeniciarchae, Syria chae, Cappadocarchae, Lyciarchae, Galatarchae, & AEthynia chae, dicebantur. Cl. Siberi sententiam, quam tu Dissertati ne de Varebis, ad Act. XIX, II, protulit, multis convellit. Asarchas plures fuisse, concedit, numerum tamen eorum certo constitui posse, negat, aliorumque de hac re sentemtias confutat. Asiarchas primum ab urbibus designa-Pag aa 9.tos fuisse, in concione, quae circa autumnale aequinoctium haberi solebat, deinde nomen eius, qui domi electus erat, in publico totius provinciae concilio renuntiari consuevitie, tum primum Asiarcham, deinde socios eius, suo quemque loco creatos esse, ostendit. Asiarchis munia civilia 233. neuciquam incubuisse, contra Dberum monstrat. Res iaci as 334. potius Asiarchiam respexisse, urget, cum sacerdotium movi cia non quidem in I. st Τ. de Excus tui. uti Rev. Autor perperam citat, verum in I. t β. de meat. s excus mum dicatur. Asiarchas a summis Asiae sacerdotibus distinguendos esse. contra V. C. Gasemum Halichium Rev. Autor evincit. Ludos. in Deorum honorem edi solitos, Asiarcharum a 36. curae commissos fuisse, magnasque adeo illam dignitatem peperisse impensas, docet. Asiarchiam annuum fuisse magistratum, probame est; unde Siberi sententia, qui, hoe munus in aliquibus patrimoniale & haereditarium fuisse, sibi persuasit, vel ideo fide destituitur, quia, cum Asiarchia magnas exigeret impensas, illud munus aliquam familiam in perpetuum suscepisse, verosimile non est. Animadversioni de Asiam a 38. chis, aliam, de hoe est, summis sacerdotibus, seu
Pontificibus, Graecorum, ob argumenti similitudinem Rev. Au tor addidit. De Archontibus vero simul hic loci tractavit, quoniam literas 'AM , quae passim in nummis occurrunt, aliive Archontibus, alii de Pontificibus, capiunt. Utramque o Plicarionem exemplis & ratione defendi, concedit, nec satis se scire ait, utram utri opinionem praeserat. Athenien- a 39. ses, & earum exemplo plurimas urbes alias, Archontas habuisse, contendit. Voces & τρατηγος eodem sen
127쪽
su usurpari, statuit, eoque nomine eos, qui Grimis urbibull& maxime Asiaticis praeerant, indicari, nos docet. Pontifices tamen emem nomine appellatos, observat, idque variis exen Pan a 4o. Plis illustrat. Cum ePOcha quaedam Perperanstrum in nummo tertio Tabulae vicesimae huius Musei expressa legatur, de illa quidem Perperenorum urbe Parum constare, concedit, epocham tamen huic urbi peculiarem fuisse, ex hoc ipso nummo certum fieri, iudicat. Cum igitur Perperent in Achaja habitarint, & Harduinus ex alio nummo, Neronem quondam eorum praesidem fuisse, demonstrarit, Perperenos novam hanc epocham in honorem istius Principis excogitasse, Rev. Autoc conjicit, dubia, quae moveri poterant, discute- a 4 re Iaborans. Literas A. M. ia quae in nummis Tars ti Ana. zarbi frequenter occurrunt, Vacli varie interpretati sunt, quorum sententias Rev. Autor adducit & examinat, easque lit ras per verba M.εσογειρας Κιλικίας, hoc est, prima 248. mediterraneae Cincia, interpretatur. An nummi Romanorum antiqui monetae usum obtinuerint, nee ne, valde inter vir doctos disceptatum est. Quamvis autem Iobertus inm Clare demonstraverit, usum monetae nummos illos obtinuisse, maximi duntaxat moduli numismatibus exceptis, quae in monumentorum classem potius referenda sint, ut causa iam perorata videatur; Rev. tamen Autor, quia nonnullphis etiam locum inter monetas trihuunt, hane controversam peculiari Anima
a Ir. versione dirimere constituit. Nummos primae, secundae, ac tertiae formae, pro pecunia valuisse, vel ipsem nominis etymologiam ostendere, observat. Nummum enim ἀπο τοῦ re , hoc est, lege, introductum, & ad praestriptum legis cu- sum, dici, monet. Nummos Imperatorum uetustioribus nummis, qui stante republica cus erant, & pecuniae valorem
habebant, successisse, adeoque non aliter ac monetam valuisse, as a. urget. Nummos autem, Imperatorum emgie innatos, vere pecuniam fuisse, quamplurimis testimoniis & rationibus com-
a 3 probat. Imo & maximi moduli nummos, qui Italis Medulioni
dicuntur, non monumentorum duntaxat, sed pecuniae etiam,
loco habitos, sibi persuadet, argumenta dissentientium plu-
128쪽
ribus consutans. Iam prelo has Animadversones subie. Pag. asscerat Rev. Autor, cum ad manus eius Pervenirent Baronis seq.
Iosephi Bimordi Nota in Seientiam nummariam P. yMerti, Parisiis A. r 730.editae. In quibus cum nonnulla inveniret, ad rem suam facientia, ea quidem ad calcem huius Tomi addidi: Aiseri harum Animadversionum Tomo, qui totius 266. Operis quartus est, addenda ad antecedentem Tomum praemissa sunt, quae ipsa Animadversiones aliae, ad illustrandos nummos facientes, exeipiunta Agmen inter eas ducit Animadverso de tribunitia Augustorum Caesarumque Romanorum potestate. originem & dignitatis augmentum Tribunorum plebis Rev. Autor ex Livio tradit, de plebiscitis et- I. iam multa bonae frugis plena in medium proferens. Sublata 3. republica, Caesari a Senatu decretum esse, ut Tribunus plebis perpetuo esset, & inde morem exstitisse, ut ipse Caesar Augusus, quique eum secuti sunt Imperatores , quasi conis suetudinis & dicis causa, cum aliis, tum tribunitia pote- 4. state, uterentur, nomen vero Tribunorum plebis neque Augustam, neque ullos alios Imperatoses, gessisse, obse vat. Tribunitiam vero potestatem effecisse, ut intercedere illis, quae contra ipsorum sententiam gerebantur, possent, ac inviolabiles essent, ita, ut, si vel minimo facto, aut verbo, se ab alio laetos existimarent, eum indicta causa, tanquam qui se piaculo obstrinxisset, necare possent, Rev. Autor ex Dione os s. so nos docet. Discrimen inter tribunitiam potestatem Impe- .ratorum, & Tribunorum plebis, exponit. Norisii & Palia 6, hac de re sententias examinat. Et Norisi quidem sententiae accedit, tribunitiam potestatem, etiam quando cum imperio proconsulari conserebatur, distinctam ab imperio fuisse, cen- 8.iens, idque quamplurimis veterum testimoniis confimmans. Hardumi etiam somnia discutit. De tempore, quo II. renovari tribunitia Imperatorum potestas consuevit, vehementer inter homines doctos disceptatum est, variasque variorum hac de re opiniones Rev. Autor adducit, difficultates, quibus quaevis tententia premitur, exponens. Penatis
vero omnibus omnium sententiarum difficultatibus, minores
129쪽
ipsi visae sunt, quae illam opinionem urgent, qua duplex. multiplicandae quo mis tribunitiae potestatis principium, alterum a tempore anniversario susceptae Primum eiusdem potestatis, alterum vero a die X Decembris, repetendum statuia
Pag. 33. tur, &, hoc modo omnes dissicultates tolli posse, in subse- quentibus comprobare stud c t. Si quis tamen omnibus hisce rationibus, quas Rev. Autor pro sententia sua stabilienda attulit, nondum 'ad favendum huic lententiae adduci possit, illi, ex aliis opinionibus, eam, qua, tribunitiam potestatem die X Decembris
uniuscujusque anni renovari suevisse, contenditur, tanquam aliis probabiliorem, commendat. Imperatores in numerandis imperii sui annis, computandisque decenniis, annum coeptum pro completo habuisse, Observat. Eodem modo, quo anni principatus numerabantur, & tribunitiae potestatis numerum4s. computari siuevisse, urget. Imperatores tribunitiam potestatem, quocunque demum anni tempore eam accepi sient, die quarto ante idus Decembris semper renovasse, Dionasi Iutticarnassensis testimonium comprobat. Ut vero de hac Rev. Autoris ratione tribunitiae potestatis Caesarum computandae eo certius constaret, Omne is tempus, quo tribunitia eorum potestas obvia est,too seq. operosissime percurrit, atque ostendit, suo computandi modo & melius res chronologicas historicasque constitui, & dinficultatibus, quae se offerunt, felicius occurri. Illis etiam hoc pacto satisfacere studuit, quibus duplex numerandae potestatis tribunitiae principium, aliud a die ejusdem primum susceptae anniversario, aliud a die X Dec. repetendum, magis arridet, cum illi opinioni & ipsemet faveat, & eam veterum
monumentis accommodatam, nec aliis, quam levibus, dubiis obnoxiam esse, profiteatur. Perlanctus hoc labore Rev. Autor, de votis decennalibus disputat. Cum nimirum, Deorum beneficio privatas & publicas res stare, persuasum haberent Romani, cultu ac precibus Deos sibi propitios reddere, communi gentium more, conabantur. Erectis itaque dicatisque suis Numinibus aris ac templis, habitaque rerum 1aerarum diligenti cura, sacrificia celebrabant, votaque nuneupabant atque solvebant, unde precum sacrorumque p-blicorum Disitigod by Corale
130쪽
MENSIS MARTII A. MDCCXLVm. P. I. riet
hlieorum mentio apud scriptores passim occurrit. Quem ammodum vero libera republica pro iis praesertim, qui eam administrabant, vota concipiebantur, ita postmodum pro Imperatoribus preces fundi, gratiaeque Diis pro eorum salute agi, consueverunt. Iam Caesar Augusus, septimum Consul, in senatum venit, atque de eiurando imperio Orationem recitavit, verum, ut Principatum solus retineret, tunc compulsus
est. Ut interim Romanos a suspicione Potentiae regiae eo longius averteret Augustus, imperium in suas provincias decennale suscepit, intra quod eas se in ordinem redacturum esse, promisit. Peracto autem decennio, aliud atque aliud quin, quennium, postea decennium, eo finito, aliud iterum, de cretum est, & quinquies quidem hac ratione tempus imperii est prolongetum, ut ita per omnem vitam principatum λ- tinuerit Augustus. Inde mos Romae exstitit, ut snguli Imperatores, etsi non ad tempus, sed in perpetuum, eis majestas deferretur, singulis tamen decenniis festum pro eius renovatione agerent. Et exinde quidem originem votorum d cennalium Rev. Autor repetit. Decennalia haec summa cum Pag. 2 9.
pompa & splendore celebrari consuevisse, inque iis gratias, pro exacto seliciter decennio, Diis suisse actas,& preces in se
sequens deeennium fusas, Rev. Autor observati De tempo- armre, quo celebrari decennalia consueverunt, varias doctorum hominum sententias ad amussim revocat, propriamque additurus opinionem, monet, in primo singuIorum Imperatorum 224. decennio, annum coeptum Pro completo suisse habitum, &, ita votorum decennalium computationem instituendam esse, d cet , diem vero ac mensem, quo solvi haec vota consueverint, definire non audet, cum id monumenta Vetera nec declarent, nec cereo diei ea vota alligare permittant. Hypothesin interea Rev. Amoris de decennio, in quo annus coeptus Pro completo habetur, locus Dionis ossi citatus clarissime comprobat. Decennalia itidem Imperatorum, quotquot reperiri apud veteres scriptores potant, illustrandi causa Rev. Autor affert, & computationem suam hoc pacto stabilit. Singulis quinquenniis, militibus singulis quinque flateres aureos, pro P a m me-