장음표시 사용
111쪽
Nihil profecto ει ad famam comparandam aptius, & ad --
rem literarum adaugendum essicacius, facere possimi homines dignitate & opibus conspicui, quam cum Biabliothecas, Musea, de Ga zophylacia, colIigunt, aditumque ad ea viris doctis liberaliter indulgent. Hac enim ratione de plurimi thesauri literarii, qui alias atra nocte sepulti in aeternum lac rent, in lucem de conspectum protrahuntur, & eruditi, quos vitae institutum, aut fortunae iniquitas, ab inspiciendis id compara
dis ejusmodi doctrinae subsidiis abstrahit, haec impedimenta superare, Zc inoffenso pede in literarum campo progredi, pinsunt. Laudandi eo nomine potissimum sunt Italiae proceres, qui patriae suae honorem, quem illa per artium studia inde ab
antiquissimis temporibus obtinuit, quavis ratione conserva & augent, nullisque adeo sumtibus in Mustis instruendis de Iocupletandis parcunt, ita ut, Omnem sere prisci orbis mem riam in Italia adhuc superesse, dici vere possit. Numerari autem inter insignes eiusmodi literarum fautores iure suo m retur Hieroumus cirrarius, magni nominis, dum viveret, S nator, qui maximi moduli numismata aerea, eaque sesectiora, diligentissime quondam colligere aggressus est. Institurum hoc omni laude dignissimum. filius ejusdem, Angelus, Pate narum virtutum ex asse haeres, probavit non solum, verum Et collecta iam numismata quampIurimis aliis adauxit. Neutia quam vero in suos tantum usus colligere hosce thesauros ipsi constimium erat, verum, ut publici iuris iidem fierent, in aes incidendos hosce nummos curavit, perfecissetque institurum, niti mors ejusdem coeptis remorani fecisset. Reliquit interim hic filiam, Sisabetham, quae, cum Hermolao Pisano nuberet, praeter alia, in domum Pisanam dotis nomine illata, hanc qumque literactam supellectilem eidem intulit. AEri igitur incisa omnia haec numismata in pa Tabulis hic sistuntur, eorumque doctissimam aeque ac elegantissimam explicationem addia 'dit Assertus Maazolenus, qui, sacris quanquam in Abbatia Benedictino Casinati muniis addictus, rei tamen antiquariae de numariae infrem peritiam ex institutione de colloquiis virorum praestantissimorum, quos in riRfatione, operi praemissa, laudat,
112쪽
laudat, sibi comparavit. Ipsae nummorum explicationes librum Commentariorum, atque adeo totius operis velut Tomum secvn- Eum, absolvunt; quarum explicationum nonnullas speciminis loco iam asseremus. In nummo Imperatoris Galbae legitur imscriptio πυς Κωτιος, atque tria templa una cum Iovis effigie in eo efficta conspiciuntur. Cuius rei rationem redditurus Rem Autor, Galbam originem paternam ad Iovem retulisse, ex A eonio ostendit, Iovem vero a tribus templis, in quibus colebatur, Casii nomen tulisse, monstrat. In AEgypto nimirum Casius mons erat, & oppidum, sic dictum ab insula Cycladis, quae nomen habuit a Case Geomachi, a quo etiam Casi Iovis templum. Stephano de Urbibus teste, conditum est. Alium in Syria si per Seleuciam montem esse situm, qui Casius dicebatur, ibique Iovem Casium mille cultum, Rev. Autor nos docet, qui& insulam Corcyram oppido Cassiope, temploque Jovis C Pag. 19. Fi, gloriari suevisse, monet. Nummum Domitiani, in quo Dei filius is dicitur, idem affert. Cum enim 'o anus, Domitiani parens, morti se vicinum sentiret, exclamasse sertur: Θεη μη γε σορια, jam Deus ero, unde & post mo rem Diis annumerabatur. Domitianus igitur ab eo tempore Dei filius diei coepit & scribi. In nummo Hadriani isse Princeps Trojani nomine insignitus conspicitur, inque nummi postica parte Iupiter inter Iunonem & Minervam constitutus apparet. Trabant igitur nomen, quod hic nummus praesert,
tarmare videtur, Hadrianum a Trajam adoptatum, aecia
eumque fuisse ad imperium, id quod Spartianus & Victis
narrant. Exstant etiam nummi, in quibus Troantis Hadriano orbem, hoc est. imperium, porrigit, in eisque legitur Adoptio. Contrarium interim huic sententiae Dionis Cissi I aε. Cum esse, qui, Hadrianum nequaquam a Triano adopi tum esse, stritat, Rev. Autor monet, eiusque testimonio fidem habendam esse urget. Nummi igitur, in quibus Adoptio legitur, ab illis videntur esse cust, qui Hadriano, cum adoptatus a Trajano videri vellet, morem gerebant, de assentabantur. Iovem porro, Iunonem, atque Minem Nam, hoc in nummo ita repraesentari, quomodo Romae
113쪽
ι ini templo, quod eis ere rat Tarquinius, visebantur, Rev. Autor monet. Ibi enim tria exstitisse sana, aequali distantia communibus conjuncta lateribus, Dion ii Halicarnasi sensis testimonium, a Rev. Autore adductum, declarat. In nummo eiusdem Hadriani, Sabina, Imperatoris uxor, emcta cernitur, & Augusa elogio nobilitatur. Observat vero Rev. Autor, in Chronico Alexandrino pariter ac apud Eusebium, non nisi decimo, aut undecimo, imperii Hadriunei anno eam Augusam renuntiatam esse, legi, de Hadrianum quoque tunc temporis demum patris Patriae cognomen naclum esse. Cum' tamen inscriptiones de numi, etiam primis imperii eius temporibus cust, eum patrem patriae repraesentent; ea monumenta cum scriptoribus citatis conciliaturus Rev. Autor, datum
quidem Hadriano ab aliis iam tum imperii initio Patris Patriae nomen, ic Sabinae uxori illud Augusta, concedit, sed, Hadrianum non nisi sero illud sibi sumsisse, & hoc tribuisse
uxori, contendit, eamque rem eX Spartiani loco comprobata Pag. 32. Nummus Antonini Pii, in quo iste Imperator capite laure, to , togatus, cum sceptro aquila ornato in sinistra, adstantibus sibi duobus parvulis, stat, & curru rotundo, a quatuor equis tracto, vehitur, pompam Antonini consularem &triumphalem simul Rev. Autori indicare videtur. Co sutat huius nummi autoritate Aurelium Victorem, cui Aut ninus triumphorum expers dicitur. Laurum nempe triumphorum fuisse innum, observat, cum eam aliquando aquila in gremium Liviae ex alto dejecerit, ac triumphans postea Cri far ramum lauri in manu tenuerit, coronamque lauream capite gesserit, quod reliqui postea Caesares itidem fictitarunt. Triumphi autem honore ilignum fuisse Antoninum, eumque& Britannos per Lianum Urbicum, Legatum, vicisse, Ma xos ad postulandam pacem coegisse, & quamplurimas alias
gentes, vel rebellantes, vel hostes, compescuisse, Rev. Autor comprobat. Currus, in quo constitutus hic visitur Ant
nisus, neque bellicis, neque iis, est similis, qui in ludis adhubebantur, sed in modum turris rotundae confectus. Duas figuras, quae simul in curru triumphali conspiciuntur, duas
114쪽
. MENSIS MARTII A. MDCCXLVIII. P. I. rot
eiusdem filias denotare, Rev. Autor existimat, cum, liberos& cognatos triumphantem secum habere consuevisse, ex δε- naris Aunalibus constet. Cum autem simul sceptrum aquila a ornatum, Consulibusque proprium, hoc in nummo gestet, pompam simul triumphalem hic repraesentari, Rev. Autor statuit. Saepius vero Consules solenni ritu in publicum propessii se, & inprimis Calendis Ianuariis, quando munus auspicabantur, id factum esse, idem Doctiis Autor monet. Quartum Consul hoc in nummo Antoninus dicitur. Consula tum Calendis Ianuariis A. U. C. 898 eundem iniisse, ex Fastis Consularibus Rev. Autor nos docet. Nummum Impera- Pag. 43toris Commodi, in quo iste Imperator capite leonina pelle te- cto, & aratrum ducens, comparet, & Hercules Romae conditor memoratur, explicaturus, ex Dione Cosso observat, Comano , abscisso Colossi capite, sui capitis imaginem reposuisse, ata ei clava, aeneoque leone subiecto, ut Herculi similis eiaset. Commodum insuper, repudiato nomine paterno, Hemculem se, Iovis filium, vocasse, Herodianus commemorat. Romam pro colonia sua eum venditasse, ex Dione Cassio apud X bilinum intelligitur. Eam igitur ob causam aratrum ipsiboe iα nummo tributum esse, quippe quo conditores urbis, spatium ejus indicaturi, utebantur, Rev. Autor observat. δε- 83 Ita rim D, Imperatoris Severi uxor, pia & felix in nummo, in eius honorem cuso, dicitur; thensa etiam, a duabus mulis vecta, in eo nummo comparet, qua alias eNuviae Deorum . Iudicris Circensibus in circum ad pulvinar transferri sueverunt. Hos autem honores & haec elogia per adulationem Iuliae fuisse decreta, eamque adulteriis famosam & coniurationis consciam fuisse, imo & inedia tandem se ipsam confecisse, adeoque nec piae, nec felicis, cognomen mereri, Rev. Autor ex veterum locis quamplurimis ostendit, omniaque clo Iulia illa notatu digniora affert. In honorem vero ιO3. eiusdem Iuliae Domnae nummum cudi curavit Tarsus, in cujus adversa parte caput Iuliae, in aversa autem mulier turrita, cippo, cui gryphus insculptus est, insidens, vistur, dextra ramum tenens, dependentibus eta eo fructibus, cum exultante in aquis . .
115쪽
Rev. Autor per verba: Hadriana Severiana Tarsus, Mere Pag. LO4. potis, decreto senatus, interpretatur, simulque, ad nummi h ius explicationem, observat, Tarsum cognomen Severiana
in honorem Imperatoris Severi assumsisse, uti prius a Caesare Iuliopolis, in Hadriano Hadriana, dicta suerit. Metropoleos honorem a potentia & civium multitudine eam assecutam esse, ex Strabone ostendit. Turritum caput coronam mura-
Iem indicare videtur. Ramum ideo dextra tenere ipsi videtur Tarsi figura, quia primi Tarsenses collectos fructus secare, hiemique seponere, consueverunt, unde Tarsum nomen accepisse, Eratosthenes narrat. Cippus vero, cui figura
urbis hie insdet, grypho Apollini sacro ideo insignitus
Rev. Autori videtur, quia Aposto Musarum dux atque custos habebatur, & Tars quondam bonae literae adeo floreia hant, ut Athenas & Alexandriam ea urbs vinceret. Fig ra virilis, immersa exultansque in aquis, Cydnum amnem ex sententia Rev. Autoris designat, de quo, mediam Tarsum perfluente, ea urbs sibi, Marcellino teste, valde gratulabatur. saetienorum, Afiae gentii, nomen, cum in nummo quodam Gominani expressium legatur; eius memoriam admodum obscuram esse, adeoque omnem istius gentis notitiam a solis nummis
peti debere, Rev. Autor judicat. Inter duo numina positos Saettenos fuisse, nummus hic indicare ipsi videtur. cum in eo genius urbis, qui sub Dei Luni figura comparet, inter duos viros, eo habitu procumbentes, quo flumina pingi solent, conspiciatur. Haec autem flumina Hermum & Hyllum esse, ex aliis duobus nummis, ab Harduino editis, Rev. Autor comprobat. Cumque Hyllus non procul a Sardibus Hermo infundatur, id quod locus Herodoti adductus comprobat, exinde, Sae tenos non procul ab illa urbe habuisse sedem suam, concludit. Inscriptionem hujus nummi, iniuria temporis vehementer exesam atque corruptam, ex alio Regis Christianissimi nummo, nostro simiIi, restituit. Antistites denique, eἱ Σεφων, in notiis
x x 4. tiis ecclesiasticis oecurrere, & Lydiae assignari, monet. Perinthi
116쪽
MENS IS MARTII A. MDCCXLVIII. P. I. Ioa
rinthi figuram ideo in nummis turritam exhiberi, contendit, quia in edito peninsulae jugo sita erat. Cornu copiae vero, quod eidem figurae additum est, abundantiam ubertatemque ejus Io ci significare contendit, quae Perintho tum potissimum, quando Byzantium ipsi per Severum tributarium factum est, contigisse, Rev. Autor monet. In nummo quodam Antonini, Clam Pag. II s. - adius Alexander aliquis Πατηγος κάο Θεολογος Περγαμηγνων dicitur. Theologi ergo ossicium, quo l Praetori huic Pe gamenorum commissum erat, in eo constitisse, ut res de Diis sacras sermonibus explicaret, populumque edoceret, Rev. Autor observat. Hunc quoque Claudium Alexandram in Olympicis, quae tunc edidit, certaminibus, in quorum quippe memoriam nummus hic cusus est, & praesedisse, & orationem
de Diis pro more habuisse, ipsi videtur probabile. Hadri
num quoque, quando Smyrnaeos bis neocoros secit, eis The logos, aliosque sacrorum ministros, concessisse, ex marmoria
hus Oxoniensibus idem ostendit. Et hunc quidem in modum Ia 3. nummos, hoc in misci obvios, Rev. Autor interpretatus est. Tertius hujus operis Tomus, qui Observationum primus est,
talia continet, quae ad nummorum explicationem generatim faciunt. Cum Imperatorum nummos Rev. Autor exposuerit, de nomine etiam & dignitate Imperatoris primo loco disputati Libera nimirum republica, summis bellorum ducibus ob victorias, tum & aliis, qui plenam imperii alicuius administrandi potestatem habebant, deserri hoc nomen consuevisse, Rev. Autor observat. Sublata republica, supremi in orbe Romano fastigii atque dominii cognome tum factum est, quamvis hoc pacto antiquior vocis Imper toris significatio neutiquam in desuetudinem abierit. Ad
Imperatoris adeo elogium ob victorias obtinendum, quendam apsarum victoriarum modum , certunaque caesorum hostium numerum, fuisse praestitutum, qui tamen diverss rei Romanae temporibus diversus fuerit, Rev. Autor monet, &, Per tem Pora eundo, hunc victoriarum modum describit. In uno e tdemque bello, quamvis plurimae victoriae fuerint reportatae, non tamen plus, quam semel, Imperatoris nomen Feportasse du- ,
117쪽
Pag. 3. ces bellicos, observat. Iulio Caesiari post superatos in Hispania Pompedii filios Im ratoris nomen a senatu delatum su isse, ex Dionis Cassii loco monstrat, hocque nomen supremm in republica potestatem continuisse. urget. Consulat sintul risium atque Pagium, qui , summam potestarem Caesari per Imperatoris elogium ideo dari potuiste, negarunt, quod di-4. ctatoria potestate iam eo tempore Caesar polluerit. Contra rium autem ex luculentissimo Dionis Casli testimonio patere, atque per Dictaturam summum imperium in urbe ac toto Romano imperio neutiquam obtinuisse Caesarem, Reu Autor
contendit, suam sententiam quamplurimis veterum locis conins set firmans. Sequentes etiam Caesares Imperatorum titulo non tantum ut honoris nomine usos este, verum etiam supre- . mam potentiam hac V e desgnasse, comprobat. Hur- 9. duinum, inter ἀυτοκρατωρα & Imperatorem distinguen- . tem, confutat. Βατιλεας saepius imperatores Roma-1 1. nos vocari, Contra eundem Harduinum evincit. Vocem domini, in nummis Imperatorum frequentissime obviam, sumis mam potestatem indicare, contra eundem sepe citatum Ham Is .i duinum accurate ostendit. Iam vero imperatoris titulus,
ob victorias concessus, Caesarum tempore neutiquam ab usu recessit, uti locus Dionir, a Rev. Autore adductus, luculanter . declarat, unde &, victoria impetrata, iterum, vel tertium, Imperatores dicti sunt. Caesares ergo, quando summum in orbem Romanum accipiebant imperium, semel, ac primo, & praenominis loco, Imperatorum compellationem assumsisse, Rev. Autor monet, eosdem vero ipsos, s quam victornm obtunuissent, Imperatoris iterum elogio fuisse mactatos, urget. Quotiescunque igitur numerus titulo Imperatoris additus occurrit, tunc non tot victorias, quot sunt numeri, intelligendas esse, sed una pauciores, cum in eum numerum & nomen Imperatoris, quod imperium innuit, veniat, Rev. Autor con-α . oludit. Haeredes interim imperii destinatos, qui titulum Imperatoris ob victorias ante imperium obtinuerant, quando postea imperium consecuti sunt, minime titulum Iimperat aa. ris auxisse, concedit. Aliorum postea circa eam rem sementias a Diuitigod by Cooste
118쪽
MENfIs MARTII Λ. MDCCXLVII. P. I. ros
tias examinat, Imperatores Plures, eodem tempore creatos, pari honoris ac potestatis iure gavisos esse, sibi persuadens. Idem Pag. go. de illis iudicat, qui ab imperatoribus, tanquam fratres, imperii collegae creati sunt, quamvis, primatum tenuisse eum, qui alterum in societatem imperii allegerat, non dissileatur, quod& in filiis Imperatorum, qui collegae imperii fiebant, obtinuisse, monet, quam Vis cum Maximiano Herculeo, a filio 33. in societateni imperii allecto, res secus sese habuerit. Com- 36. munionem imperii praevio senatus, militum, & populi, consensu constitui suevisse, Rev. Autor variis exemplis docet. Imperatores asstimendi consortes imperii, destinandique 1 u celibres, jure gaudebant, eis tamen deficientibus, has partes sibi sumebant milites. Absoluta tractatione de Imperatori- 38. bus, de Caesarum nomine Rev. Autor disputat. De etymo- 4 I. logia vocabuli Casuris varias variorum affert sententias, &, ingenti Iuliae proprium apud Romanos hoc cognomen fuisse,
Observat. Quamvis autem Caesaris progenies cum Nerone defecerit, non tamen Caesaris cognomen ideo sublatum esse. sed ad omnes, quotquot postea imperitarunt, nec non ad designatos imperii haeredes, tanquam successionis notam, pervenisse, Rev. Autor monet. & Ioannis Harduini, alia omnia sentientis, opinionem graviter eXagitat. Tres autem fuisse C - 4 a. sarum classes, ex Spartiani loco nos docet. Una fuit eorum, 46.
qui testamento imperii haeredes scripti, & Caesares appellati
sunt, altera eorum, qui non tantum Caesares, verum etiam
imperii collegae, facti sunt; tertia illorum, qui, tanquam Principum filii, & designati augustae maiestatis haeredes, admoti sunt rei publicae, sed honore ac potestate minore, quam fuerunt non solum Augusti, verum & imperii collegae. Hac distinctione triplicem quoque honoris ac potestatis gradum contineri, Rev. Autor statuit. In iis nimirum, qui testamento, vel haereditate, in familiam Caesarum pervenerunt, honorem successionemque significasse Caesareum nomen videtur. Illi vero, qui simul Caesares & imperii consortes facti sunt, honore & potestate Imperatoria suerunt praediti. Tertiae demum clastis Caesares aliquam imperii administrationem ha-
119쪽
huisse , Rev. Autor existimat. Casero ab AEugustis, qu imperium tenebant, nonnunquam tamen etiam a Senatu, aut a. militibus, creatos fuisse, commemorat. sares tandem no-Hlissimorum elogio in nummis paritor ac apud scriptores infigniri, & inde a Commodi temporibus hanc compellationem usi venisse, allatis quam plurimis testimoniis ostendit. Textia Aniam adversio de Pumifice Maximo agit. Originem Pontificum Autor ad Numam Pompitium reserta Pontifices a ponte 1 licio, cui reficiendo inter alia praeerant, nomen sortitos esse. monet. Cetera etiam Pontificum officia, eorumque electionem & constitutionem, enarrat. Collegio autem Pontificum Pontifex Maximus praeerra, a populo eligi solitus, cum antea ad sacerdotes ea electio pertineret. Lepidum tamen, Occiso
Caesare, electionem Pontificis Maximi populo restituisse, dein vero eam ad Pontifices rediisse, utque dum Augasio illa digniatas cum imperio collata, ad omnes ejus successeres perveniret, Rev. Autor observat. An vero Plures Imperatores, coniunctim de simul rem Publicam administrantes, Omnes eti*m Pontifices Maximi fuerint, an vero unus duntaAat eorum hane dignitatem habuerit, de eo valde inter viros doctos disceptatum est, quorum sententias Autor noster accurate ena rat, propriam dein opiniiniem addens. Statuit nempe, Princia
pes eodem modo, quo in societatem imperii acciti sunt, participes Pontificatus Maximi factos fuisse. ' Admissos itaque putat huiusmodi consortes imperii ad obeunda etiam Pontia
ficatus Maximi munera, demandatamque eis Plurimarum, quae ad Pontificatus officium Pertinebant, rerum curam, indeque Pontificum etiam Μaximorum nonnunquam titula ομnatos fuisse , ita tamen, ut ipsus Pontificatus apex , ac Praecipua officii potestas, penes eum maneret, qui imperium cum eis communicaverat. Hanc sententiam quamplurimis veterum testimoniis stabiliens, Imperatores non nomen duntaxat Pontificum M. gessisse, verum di munia eorum exercuisse, nos docet. mi vero Pontificia eorum potestas urbis Romae
pomoeriis fuerit inclusa, an ad omnes imperii provincias pertigerit, definire non audet. Christianos Imperatores Pontia
120쪽
fienm Maximorum compellationem sibi tribuisse, negat, &.
quamvis, plurima Veterum testimonia, quin & nummorum dc inscriptionum fidem, contra se facere, videat, omnia tamen haec monumenta rem non conficere, fuse demonstrat. Summam insuper hanc dignitatem sacerdotalem ita cum imperio Pag. - aconiunctam fuisse, monet, ut uno eodemque tempore Impe- seq.rator smul & Pontifex Maximus aliquis fieret, adeoque a senatu, cum demandaretur alicui, aut confirmaretur, imperium, Pontificis Maximi quoque titulum profectum esse urget, id quod veterum testimonia, ab Autore apposita, luculenter satis declarant. Solebant quoque Impe- 32. latores filios & imperii haeredes in collegium Pontificum cooptare, cum inde ab Augusi temporibus a Senatu Imperatoribus esset permissum, quotcunque vellent, etiam extra numerum constituere. Inde compellatio Pontificum eiusmodi principibus iuventutis in nummis dari consuevit, id quod quamplurimis exemplis Cl. Autor confirmat. Quarta 83. Animadversio de titulo Augusti agit. Cum nimirum Octavius Caesar, devicto apud Actium Antonio, summa rerum potitus esset, imperiumque sibi haereditarium fecisset, Augustae etiam, quam meruerat, appellationis, iis, qui ipsum in imperio exceperunt, autor exstitit. Qua ratione Augurei compellatio Octavio Caesari a senatu fuerit data, ex Diove Cassis le Suetonio accurate Rev. Autor eXponit. Idem, vocem Auginus ab 86. avium gestu, gustuue, derivari, Graecis Σεβα rex dici, sequiori tamen aevo vocem 'Aυγου ς a Graecis substitutam esse, eaque voce etiam in nummis uis esse Graecos, nos docet. Quo tempore Octavio Caesari dignitas & nomen Augusti datum fuerit, constituit, idque A. U. C. Tar, die I 7 Januarii, accidisse, putat. Ex eo die Octavius constanter Augustus 82. dictus est, urbes non paucae Augustarum sibi cognomen adsciverunt, imo nomen illud compellatio dignitatis facta est, ct ad omnes imperii successores, tanquam honorum finis, pervasit. Consortes etiam imperii Augustos esse vocatos, Rev. Autor monstrat. Nonnullos Principes perpetuo Au-