장음표시 사용
71쪽
casum sibi excepit, possit ob hanc exceptionem ad patria bona habere regressum,non obstante fratris illo testamento. Quod idem quaeri potest non tantum de filia, sed ipsa mortua de eius liberis, Annum ob exceptionem eam regressus illis detur ad bona illa auita, vel proavita De qua quaeli in
lib. 3. Qui & alios adducunt, eaq; quaestio in foro est frequens. Videtur autem hqc exceptio per Testamentum excludi. Quia alioquin homini sanae mentis de bonis suis testandi libera facultas adimeretur. Bona autem a patre, quubus filia renunciauit, semel ad fratres delata,& illis acquisita, non iam videntur amplius esse paterna, vel hereditariaued fratrum propria,atq; patrimonialia. sed fisi plures. g. Aio. de 'mulsubsit. ι. V m e. C. de inos . Testam. g. r. in . urb. ex caus manumistere. Ex quibus locis aliisq; definiunt Interpp.
reditatem semel aditam,non esse amplius hereditatem, sed patrimonium heredis, siue cum eo Confundi,licet interdum etiam post aditionem diςatur hereditas, sed tamen impro-Prie, ut in I. vl. 3 autem. C. debon. qua tiber. Q. relatione facta in praeteritum.Sed haec ratio licet Schurmum mouerit tresi. ρα & Zac ι o. item Marant. d. q.ν o. nu.rr. Aliorum tamen sententia mihi probabilior videtur. Pleni g. Brunusaean. ro.
maxime qua' o. ct s. Cuius sententiae argumentum grauissimum hoc est, quod haec exceptio de casu,®ressit ipsi renunciationi annexa fuerit,& proinde bona illa cum hoc nere ad quemcunq; deuoluta transeant, Nec obstar quod de libertate testandi allatum est. Ea namq: libertas ad nostraduntaxat bona pertinet,nec produci debet ad ius alteri e Ceptione quassitum, siue reseruatum. Alia in utramque Partem Diuitiam by Cooste
72쪽
tem argumenta, quae nos breuitatis causa omittimus, & alioquin non ita videntur gravia, videre est apud Brun. aliosque modo expositos Doctores. Cogimur enim digitum tantum
ad fontem intendere, non omnia enucleare.
Diximus supra initio capitis de Rebus, caput illud esse bimembre. Vnum scilicet membrum ad ipsa iura rerum,alterum ad obligationcs & contractus pertinere Exposito igitur priore membro,sue de Rςnunciationibus,q ad iura rei si spectant, videamus de iis, quae ad obligatione & contractus pertinent. Et primu de his,qui recorrahuntur,ut de mutuo, fit de indebito. Notum est exceptionis non numeratae pecuniae usum esse potissimu in mutuo,sue pecunia credita, quae interdum caueri selet . non numerari eaq; dicitur pecunia
dos interdum dicitur cauta. sit.C. ded te cauta. V t. Igitur marito,cui non data est dos, sed cauta tantum & promissa, datur eXceptio non numeratae dotis, ita S in pecunia credita debitori datur exceptio non numeratae pecuniae. l. adu fu . αδ tit. Hinc iam quaeri solet, an huic exceptioni debitor renunciare possiti In qua quaest. variant Interpp. Sed aientium opinio obtinuit a Bart. potissimum profecta, siue potius ab ipso Accursio, pos e sc. huic iraceptioni debitorem renunciare. l. 3. s ex cautione. oc ib. Barr. C. eo. De hac quaest. plene Vital. d. tracZ. cap. an exceptioni non numerata pecunIarenuntiaripossit, Qui&eo propendet utputet non posse renuciari. Duaren. quoq; ad tit. C. denoσ num.pecvn. Putat eam renunciationem non valere,ium quia haec renunciatio ad de linquendii inuitate videatur. Creditor enim vincet facile se numerasse, licet non numerarit, si non postit conuinci vel repelli exceptione, tun cluiahaec renunciatio aequitati naturali contraria videatur, E debitor soluat quod non accepit,eaque re credi tor locupleterii r cum alterius iactura, con- ara aequitatem naturalem. Sed Accuta i& Bart. opinio usu
73쪽
66 Huberti Giphani j Tractatus
cst recepta, quod suis quisque cxceptionibus, & beneficiis sibi competentibus renunciare possit. l. Sed etsi quis I quaestumsiqvucautionib. quod & plenius supra explicarum aalf r.
C.depare. Ad mutuum pertinet S C. Macedonianum, quo prohibetur mutuum filiorum. LI. tot. Di. adSC. Maced. Et ex eo datur exceptio patri,ipsiq; filio,etiam post solutam patriam potestate,contra creditorem; νάρ.cu trab.seqq. eod. Huic igitur exceptioni an filius iam . possit renunciare,quaestionis
d tr. Et constat inter omnes soluta patria potestate posse ei renunciarias desultan. .vis. eo. Sed an possit accipiendo mutuu hoc est du adhuc est filiusfam. controuersum nuper esse coepit.Plerique n. putant non posse. SedZasius, licet insit tot' orbis cotra sicat,putat postea ciny. Cuius hae sunt ra tiones. I. Quia ex omni cotractu filiustam . obligatur, quead-modu Ac pacisci recte potest. Ergo inquit ille, S haec eius p ctio siue conuentio valebit Ahiusam. u.dea es a V. 2. Quia haec exceptio SC. Macedoniani similis videtur exceptioni SC. Velleiani. LII. tammri . At mulier Velleiano potest reo unciare. E. Macedoniano fit i us fa m 3. Quia i ta v no casia c. quia plerique. de Immuntiat. Eccles testo ibid. Innoecent. Filius farri. cogitur renunciare siue non uti eius exceptione. Si igitur potest, imo cogitur in uno cur non possit de in alio 8 Sed hae rationes etsi non parum me mouent, malim tamcn vulgarem Dd. sententia sequi. Quia sic alioquin etia-deretur vis oc osteruis cius S C. Facili me enim Adolescens egens peeunia eius potiundae exceptioni renunciaret, quod SC. inductum est,non modo, ut damna adolescentum, parentum eorum vitentur, sed etiam ut creditorum, siue
74쪽
soeneratorum fraudes coerceantur. L Lin prine. eo. A tque ita hoc S C. non ad priuatam tantum, sed etiam ad publicam utilitatem pertinet. Ideoq; etiam non potast a priuato renunciari. l. ius publicum.depae t. Nec obstat, quod filius fam. obligetur ex omnibus causis. Excipitur enim mutua pecunia ob SC. Macedon. l. a. f. r. de pollicitat. a. Quod exceptio Macedoniam SC. similis dicitur exceptioni Velleiani arg. d. l. tamen. est quidem in illa l. similis, in aliis plerisq; dissimilis. l. qui exceptionem. M. de condict. indeb. Quas dissimilitudines diligenter congessit Horo.ineommen . ad PandecIM. tit.ὐ SC. Vestraan. Tertio quod in quodam casu non possit uti filius sem. exce ptione. Nam ex eo non sequitur, quod aliis quoque in casibus ea uti non possit. Hae igitur duae renunciationes sunt ad mutuum pertinentes. Vna exceptionis non numeratae pecuniae: altera S C. Macedoniam & de hac Interpp.quos modo adduximus, ut & de illa non pauci. quibus accedat Couar.tib. R. var. restat. capi . n. s. ubi disputat,an exceptionis non numeratae pecuniae renunciatio valeat, non modo post contractum, sed etiam in ipso contractu tactam. Nam de illa, quae aliquo post
Ionixactum interuallo fit, constat inter omnes fere Interpp. eam valere. Petr. Cyn. Bart. Bald. Salyc. d. l.sex cautione. C. de non num. 'cum. eamq, esse Communem Dd. opinionem ait AleX. confit. Φs. num. I. bb. r. quamuis alii dissentiant. Bald.
Iohan Faberi aliiq; nonnulli, quorum opinionem receptam scribit Iohan. Immola. cap. si cautio. num. o. de M. instrum. illud tamen conceditur debitori in foro, ut possit, non obstante renunciat si velit, probare pecuniam sibi non esse numeratam, sed probare intra biennium, AZo. Accurs & alii, d. l. si ex east. Hoc ubique receptum dicit Albertc. d. l. I α . Solen-
75쪽
6s Huberti Giphani j Tractatus
Solenni uoq; &vsitata est renunciatio in contracta indebiti. Quia debitor solet renuncia recondictioni indebiti S a ct ioni in factum,de qua renunciat. Bart. Fulgos. Castrens aliiq; ad c vo. g. ide qua sim de condict. indeb. t ason in L Linprana tu. Et quidem inter onmes constat post e renun ciari condictioni pecuniae solutae indebitae,sed non constat sue controuers uest.an possit simpliciter renunciari condictioni indebiti,& codictioni sine causa. Pleriq; negant post e.ar.d.g. ide quaesiit.&ib. Bart.concludit, renunciatione codictione indebiti no 1 pediri. Sed alioru vide ptabilior opinio,vi Fulgosii, Alexandri, q&Couarruviae proba videt'. aen.δ. Nec obstat M. Mim quaesiit. in quo de generali renunciatione agi videtur. QuFAautem est de speciali,an eius condictionis re nunciatio nominatim facta valeatZEt arbitramur valere. Videatur Iason. d. lu.disputans in utramq; partem,& Fulgos. aeg. id quaesiit. Nunc ad contractus, qui verbis fiunt, progrediamur. vi est stipulatio. quae fideiussione constitui solet, non nudo pacto, F. pen. Dytit. de Fideiuss. blanditus. ra. C. eo. Licet moribus hodie usus stipulationum exoletus, aliud sit receptum. Ad fideiussiones igitur quaedam renunciationes pertinUnt. ex quibus nonnullae sunt communes omnium fideiu ssorum, nempe ob eorum communia beneficia, ut Epistolae D. Adriani, cessionis,&c. Sed de iis quia supra explicatum, ubi de Renunciationis diuisione in generalem & specialem.
breuitatis causa hic ea omittimus. Quibus tamen adiicianis tur hae auctoritate ut Modest. Pistor. consZys. quas . s. lib. r. cons quaest.y. lib. a. Matth. Coler. Tract. de Processi Exe
Hipp. de Marsit. defideiussorib. num. . Vital. d. loci Rubic,an possit renunciari epistolae D. Adriani. Thoming. decis. oria
76쪽
Proprie autem 5 specialis renunciatio fideiussoria ad .m Ulieres pertinet, quas constat ex fideiussione & intercessi orae non Obligari. Caeterum an exceptioni SC.Velleian.reriuriciari possit,controuersum est. De hac quaest. etsi non nihil supra expositum,plenius tamen iam videamus,de qi a Inter P p. plerique ad vis. .HLadSC Vest. Bald. Salyc. aliique ad
Hispanus ad vis.C.de ivr.essarit.gnori Gur dec .aaa. Adeo aute controuersa est haec quaeuh. ut earum sit in numero, quae Caesarea decilione indigent, teste Tessa, Od. deef. n. a. nsio. ACcuinus, cuius magna est auctoritas, & Barioli, cuius non
minor apud Glossographos,inter se distentiunt,& utriusque sectam multi, ut fit sequuntur. Ille putat posse, hic non pos
n. s. saltem line certioratione, sed haec alia est quaestio. Quod autem ad priorem attinet, mihi probabilior videtur Accu sh opinio.argIa. uando mul tutel. P. Vbi si mater tutelam liberorum gerere velit,cogitur Velleiano renun clare. Potest igitur fieri renunciatio, sed in eo casu cogitur propter fau rem pupillorum: secundo ex Nouel. IrLF. . Vbi item mentio est huius renunciationis: tertio ex L vis. g.vit. Vbi incasiud. g. cogitur mulier renunciare exceptioni huius S C. Sic enim ait Pomponius cauere debebit mulier exceptione se non usuram. Sed respondet Duaren.&plerit Interpp. ibi de iudicio agi, quod de verum est, licet Hoto. d. isc. id cauilIetur.Eius namque g. haec est species. Quaedam mulier pro aliquo intercesserat debitore. Ex hac intercess. ipsa inuita habet excepi. SC. Pro eo se rursus mulieroffert parata iudicium accipere, creditor autem a muliere sibi metuens ob S natusconsultum petit ab ea, ut renunciet, siue ut promittat
se non usuram exceptione SC. eoque facto se cum calitig I 3 turum.
77쪽
turum. Respondit IC. hoc casu cogi mulierem id promittere, alioquin non cogi creditorem Cum ea litigare, sed ad debitorem suum iturum posse Ex quo g. Dd. colligunt renuri 'ciationem S C. valere ob iudicium, & quia sit fasti in iudicio. Sed neutrum colligi potest. Neque enim dicitur illa renunciatio sue promissio, cautio Leta in iudicio, ut recte Hotom. hic, neque dicitur ob iudicium valere ronuntiationem. quasi alioquin non valeret,sed hoc dicitur, eo casu cogi mulierem renunciare,idque ob iudicium, ne sit elusorium. Ex eo igitur colligitur posse mulierem renunciare, cum Cogatur in isto casu iudicu ut 8c in casu tutelae , de quoiupra. Denique hoc probatur ex generali regula Suo quemque iuri ac beneficio renunciare posse isen. Coae de parit. Haec autem exceptio mulierum fauore est inducta. Videtur & huc non nonnihil facere L .f. g. si mulier. ct l. ἰr. Paulus. ad SC. Maia redonian. Nec obstant quae contra afferuntur. i. Quod benesciis ob fragilitatem non liceat renunciare, ut restitutioni inino tegrurrta. Haec enim rcgula iure non probatur. 2. quod mulier eadem facilitate, qua intercedit, renunciare solet, aut
potest argum. l. N. doti. veri diuersum se seq. de Musi. Atq- ita prouisio S C. fiat inanis his renunciationibus. Imputet enim sibi mulier, quae cum potest nolit uti beneficiis iuris. argum. si minori de Minor. Et haec Accurse opinio Bariolo, Iicet aduersario, usu est recepta etiam in Germania nostra, teste Gallio.ibidem. Quamuis eam im probent Sichard. me lembec. &c. Et Tessaur. scribat in Senatu Pedemontario plerumque contra Accurs ludicari. Sed pro eo iudicatur in curiis Galliae,teste Papone, lib. mi serest. Porro quaeritur an valeat sine admonitione Z Accurs negat, Lisc. id que plerisque probari testatur Padilla d. oe. Gail. ibi num.' cum mulier ius censeatur ignorare. Ignorato autem iuri non renunciatur, quia abest consensus I mater de inuste m.
78쪽
Sed videndum, ne haec opinio iuri non satis si consentanza, quo non licet mulieribus ius ignorare. Quod tamen illi contradicunt, sine lege. Idemque de minoribus N Rusti cis. Cessanto igitur hac ratione enicitur admonitione non esse opus, atque ita in Partamento Parisiensi iudicatum scribit Papo. δα loc. Vbi tamen hoc adiicit, ut saltem mentio Senatusconsulti in contrahendo fiat. Sed in iure nostro hoc nusquam legitur. Moribus tamen & haec de admonitionis necessitate opinio recepta est, excepto Casu tutelae, qu0& ipsi negant admonitionem esse necessariam , , exceptis& aliis casibus quibus cogitur renunciare, veste Bald. ad Liat. Siquis inius vocat. & Teilaur. ὀίc deris. num.ν. Gail. nam a. Dicunt etiam in renunciatione iurata admonitionem non esse necessariarnis. iusiurandum enim supplet, aut vim habet certio rationis. Sed quaeritur an quocunque in casu necessaria est: admonitio, excipiatur iur ta renunciatio 3 Quadere supra nonnihil. Nam plerique iuratam excipiunt non modo in hoc Velleiani beneficio, sed etiam in
a.o fruat. I. in . ubi multos adducit Tessaur. num ubi adfert e.ex rescripto.de iureiur. Et ita iudicari solitum in suo senatu scribit Mihi tamen scrupulus haeret . an sic. iurisiurandi haec quoque sit vis, ut tollat admonitionem siue ceristiorationem, eo quod nec admonitio succurrat ignorantiae. υρ-pis si id quod palam. e inclitomact. Non videtur autem iurisiurandi haec esse vis, ut inducat consensum, qui contrarius est errori, & ignorantiae, ubi nullus est. Iusiurandum enim &veritatem,& consensum requirit, c.HI.aa.q.s.c. Vis aduertem
dum. aa. 3 assas.adi conuenerit. n. r .deiuris. Valet igitur Velialeiani renunci alio, sed admonitae. Vtrum autem Renunci*tio mulieris iurarad. Auth siqua. ad SCPHI. etiam valeat, si ex ea grauissime laedatur Respondeo non valcre . Nam quamuis iusiurandum sit seruandum,excipitur tyme grauissima β-
79쪽
νi Huberti Giphani j Tractatus
ue enormis lςsio, quia ea dolo comparatur,ut pleriq; putarit. ant superstite. C dedo ma. Nec interest reipsa, hoc est, laetione iue damno,an proposito fiat dolus. Vtroq; enim casu, Mactionem de dolo competere.. G. & iusiurandum non valere,aut certe vim non habere, aiunt Acca ad si cum Hiiende V. O. 8c alij, quos Testaurid sic adducit. Gail. a.ow77.infra. Quamuis multi contra sentiant,ob enormem l sionem non cellare vim iurisiurandi, quae opinio & Testauro probabili videtur. Lo uumaa osiq. ut & mihi, quia hoc iusiurandum possit seruari sine detrimento salutis a ternae, nec verum est quod exalDDerotri concluditur vulgo, ut alias plenius emplicauimus. Videatur de hac quaestionenouisis Ant. Queita consit. .ca .δύ.casII. st consitu. Atq; haec de S C. Macedon. MVelleian. lint satis. itet de admonitione siue certioratione, de qua &supra fere initio huius Tractat, ubi & dictum, aes monitionem hanc siue certio ratione generaliter esse necessaria,hoc est, in omni causa siue iure aut beneficio, teste Ioh. Andr.d.e.quamuis. paris. Sed hoc intelligendum de his, quibus ius ignorare pmittitur. ut hi soli de suo iure, quod ignorent, sint certiorandi ,qui suntquatuorsere: Milites,mn res r. I annis, Rustici, Mulieres. Sed his duobus no nisi inda
la. Is sibin.detur. ariZign. Et ita accipiendum,quod paulo ante diximus,& in quibusdam Dd. reprehendimus,et sine diastinctione damni & lucri permittunt rusticis & mulieribus ius ignorare. Atque haec hactenus de renunciationibus ad
contractus,qui re sunt, ut est Mutuum .
De contractibus, qui eonsensu sunt, &de emptione, quae rescindi solet venditore laeso, ultra dimidium iusti pre-
80쪽
irox a Pinelio, cuius extat volumen .l. plane hoc praex missis m. Et constat inter oes venditorem posse renuncia- . Secl de modo est controuersia,hoccst,an specialis,an verofficiat generalis Renunciatio t Pleriq; tamen non suffcere I rieratu aiunt,quos congerit Tiraq. d. l. ivngua Praef. a .
d .evit Eam sententiam confirmant arg. vis. g.idem qηait. de condict. indeb. quem inquit Couar. loco citato esse in si-Mem textum huic opinioni, ut ille communi confirmandae. 9ed ex iis,quae de eo g. supra sunt exposita,constat eum I. ni- ait ad rem facere. Nec ulla lex alia profertur, nec ratio opinionis. Quare cum haec sit regula, renunciationem generalem valere nis in casibus exceptis, quos inter non reperitur hic casus, & beneficium d. l. a. consequitur generali renunciatione hunc quoque casum contineri. Regulae enim standum, quamdiu exceptio non probetur. Decius ad Rabr. Lde nitio.de R. I. Quae sententia eo quoq; argumento confirmari potest quod haec Renunciatio sit fauorabilis,quia confirmat contractum. Praeterea huius l. beneficium est nouum, licet Culac. putet contrarium & proinde stricte interpreta dum,ut pleraeq; novae leges maxime rescistariae. Diximus renunciationem huius legis valere, nisi facta sit generaliter,quq est Interpretum exceptio,sed falsa,vi iam
dictum. Altera exceptio, si laesio dimidium iusti prech longe
excedat, Couar.ἀoc. s. q. alios Auctores adducit, eam probanthac ratione. Quia tanta hesiodotu contineat art.qui mperstite. Sed ut supra dictum, id in ea lege no dicitur & proinde hqc quoq; exceptio cum sua ratione cedit. Quida& tertiam adserunt,nCalcanetus fas.n. 37.quam eXceptionem ipse Couar. recte improbat, eo breuitatis causa nae remitto :cum nulla idonea ratio a Calcanaeo afferri possit, cur renum cauo ex interuallo valea in ipso contractu non valeat.