장음표시 사용
21쪽
aes Vescens Fidelium Charitas praesen iis De situ benignitatem inpexit. DISPUTATIO IL
SocLD ser . 'πε vobis asseri est indubitatu,nam ita habet vester Egidius Gabrielis ii sua Morali pag. is
Refrigescente pautium charitate , ὰ tribus aut qua tuo seculisis ov0quus rigor est relaxatas
Consentit Gasparduenmus tom a dissert. 6. quaest.8. cap. s. art. 2. Haec mutatio contigit ex
eo, quod Christιisorum tepiditas Canonum rigorem Drre non posset. Nec dissentit Episcopus Castoriensis , dum lib. 2. cap. 6. . . loquens de
22쪽
de benigniori ea praxi, qua modo utimur,
vocat eam lanuginosin caecamque consuetudinem, introductam a temerstate, quae nescit artem
animabus medendi , G ab ignavo η re , qui quaerit hominibus placere . Hanc autem immontem temeritatem, ignavumque timorem, amoremque placendi hominibus , a refrigescente Charitate exortum absque dubio di
NM. Rig. Haec absque dubio est communis nostrorum Doctorum persuasio, neu alia videtur esse vestrorum D. D. scio, id passim asseri etiam ctoribus non ita rigidis, non tamen ab eruditis R. Ut video , te solum facis Doct rem eruditum D. D. Non ita despio, ut tanti me cio. Sed hoc parum resext. Ex his quae di cana, intelliges, ab eruditis id asseri non posse; verasque causas , propter quas benignior haec praxis sui inveEta approbata , alias fuisse M. R. Dic ergo, quae nam illae fuerint . D. Prima ea fuit, qudd alia fluebant tempora ab iis , quae eum rigorem depopost rant. Fuitis rigor invectus, ut monuimus
23쪽
dispi parti a nulli.aa. prinibad occludendum. ovatianii, qui Catholicorum Pontificum in condonandis culpis benignitatem, carpebant semper , iamnabant . Secundb, at ex severitate disciplinae dignoscerent Ethnici Ecclesiam Catholicam , nec inter Fideles recenserent Gnosticos. Valentinianos , aliosique hujusmodi de grege porcorum Haereticos , ut saepe cum magno Christiani nominis dedecore faciebant, quos proinde monere voluit Lactantius dum ait cap. ult. lib. . Scien--π est, illanies -- Ecclesiam in qua sinistio, Confessio, o Paenitentis, quae peccata vulnera . quibus cs subjecta inetbecillitas ea nis, salubriter curat Tertib, ne tot Fideles in Persecutionibus Iaherentur sub ea spe obtinendi postea sine magno labore sui lapsus veniant. --em re missumem fecist-m-tis , inquit Innocentius ad Exuperinm Ep.
ne Communionis conces facilitas, homises de Feconciliatione securos, non revocaret a lapsu Hae tres fuere, aut solae aut precipuae causae , quae primos illos Canones Poenitena tiales adeo severos condere maserunt. Praedictis verbaribus causis paulatii deficienti bus, ali*tres impulerunt Canones jam comditOss
24쪽
ditos, magna ex parte custodire, aliquosque alios condere non parum severos . Prima ea
fuit ut Fideles abstinerenta peccatis , quae aliis scandalo essent vel, si id genus culpae commisissent , tantum publica P utentia prodessent ad exemplum quantum publico
flagitio nocuerant . Tunc autem elim non praecesserant tot exempla virtutum , cumque
ibique permixti essent Fidelibus Haeretici, Ethnicique peccata quae publice committebantur, gra vissimum, mulioque majus,quam modM, Fidelis moribus damnum insere. bant; ac propterea, digna erant, quae severius
Altera causa suit, ut in hac vita Fideles eam totam poenae partem persei verent, quae post remissam culpam remanet perselvendax hinc illa tot annorum jejunia abstinentiaeque, quae praesertim , post sextum seculum Poeni. tenti hiis , etiam cum Ecclesia ' Altari re.
conciliatis imponi consuevere.
Tertia causa fuit, ut esset in Ecclesia uterque ordo , innocentium videlicet qui perpetuam castitatem Deo vovebant publicu Poenitentium qui publicam poenitentiam, subinde perpetuam profiterentur . Non a deerant
25쪽
deerant enim , qui licet penitus absoluti, in eis Poenitentiae publicae exercitationibus eoisque humillimo vitae genere , usque ad mortem sponte perseverabant.
His de causis, necessaria aut uinis visa sui Episcopis ea tam severa culparum vindicta publica quidem, si publice secreta , si
secret peccatum esset donec ea in Eccletia mutatio rerum contigit, quae alia via minus aspera majora bona obtineri posse ostendit, quam quae ex ea tam severa distiplina obtinebantur. 4 Primam mutandi occasionem praebuit ipse major numerus Sacerdotiam . Onguininor fuerat is per aliquot secuta , climssic. clesia nondum tot praediis ditata, tot alere
Ministros non poterat . Cum ergo Populi per secretam Consessionem excoli iam eb facilitis possent , qu plures erant qui excolerent;
cumque secreta Consessio , presentissimum contra omnes animi morbos Sc peccata reme-
dium sit, si praesertim sit sequens ejus usus ut ex longiori experientia cognoverant Patres; non debuit aegro fieri odiosa, sed potius sicilis, cum requenter non sat, quod in arduum . Sapienter igitur, ex vera pru
26쪽
dentia coeperunt Patres antiquum rigorem
temperare. Temperarunt autem I dum non coege
runt amplitis publicos Poenitentes in quatuor illis stationibus, cum ea vestium , cor poris animique humilitate , per plures annos aut menses confisteres sed haec solum praestare nempe in foribus Ecclesiae, vel intra ipsam, publicam aliquam Poenitentiae significationem exhibere, secedere inde per qua draginta plus minus dies . in locum , repurgando per fletum , variosque labores animo , destinatum publice postea in Templo vo niam exposceres eaque obtenta , jejuniis a. quandiu vacare in oblectanientis minus necessariis abstinere quμ quidem Poenitentia; genus, grave erat, longestamen minus, quam esset ea in publica Eccletia starionaria 'urnillima Poenirentia, de qua egimus in Prae- satione ad primam partem . Videtur autem hoc primum temperamentum contigisse circa finem seculi sexti aut etiam antea, in pluri-hus Ecclesiis, ut alibi notavimus, utque cos
ligitur ex antiquissimis libris Poenitentiali bus aut saerammtalibus , quorum non semel
27쪽
Cum alitem quotidi magis experiendo cognoscerent Patres , alceuitentiae disciplina, quamvis non partim temperat , non revocari hominia peccatis , sed a Poenitentia peccatorum , excogitarunt aliud tempera menti genus, quod redemptionem vocarunt Permiserunt igitur Fidelibus, ut possent' nitentias majores, Sc canonicas permutare in alias minores, quibus illae redimi dicebantur. Non fuit initio id indultum absolui sed sinon posset coinmodesseri rimitentia can nica. Hinc Patres Concilii Tributiensis,c lebrati anno 89s cap. s6 permittunt homicidae, cui longa, severa jejunia imponunt
, ut os primo quadraginta dies si me inise sit m in aliquo magno itinere, ei Aur, aut diisai mni lintrem, uisi Afirmitate M innust, liceat ei tertiam feriam , ω quimam, atque
Sabharum redimere uno denari , einetio de narii, μὰ tres pauperes pro nomine Domini pascendo. Et apud Abbatem Reginonem cap.
4 o lidia suae Collectionis . u quis fines non pomeritiesurare, o habuerit. 1Mήι redi mere si di i fuerit, pro septem hebdomadis det solidos viginti. Si non habuerit taurum in Ddare possit, de uiris secem , si aurem multum pii cr
28쪽
pauper fueris, det solido tres Dare autem debebat sive pro redemptione captivorum, sive supra Sanctum Altare. Pue pauperibus in eoen=o-f'nu ut idem subdit sed alii postea plenam ct absolutant redimendi seculiatem concesse . re, statuta lege, ut qui talem eleemosynam
saceret, unum, aut plures menses. vel annos Poenitentiae redimeret.Similiter.qui tot Psal mos catasset,qui tot metaneas singulis diebus unius mensis peregisset, nempe qui se tot vicibus ad terram humiliter inclinasset, vel prostravisset Item qui tot palmatas tolerasset, vel se tot scoparum tunsionibus super nudam carnem pulsasset, tantum poenitentiae cano. nicae redimeret. Communis, cuique permissus hic redimendi modus per eleemosynam, vel per sui corporis flagellationem,erat
ut bene nosti tempore Petri Damiani . Hinc
in Ep. quam recitat Card Baron ad an ioss. Cum ὰ Paenitentibus terram accipimus nempraedia . domos, pecuniam' uxta mensuram muneris, eis de quantitate Poenitentiae relaxa mur. Et agens de Dominico Loricato refert ut intra paucos dies c dendo se scopis , psalteria decantando centum annos meni tentiae canonica persolvebat. Nec tamen un-
29쪽
quam ex restiges ut Fidelium charitate chas poenitentiae redemptiones invectas suis se queritur is Doctor , ceteroqui rigidus,'
3 Quia ver hoc redemptionis tempera mentum Imminuerat quidem non partim, onus Poenitentis sed nimis auxerat illud
Consessarii, cujus intererat quoties Consensiones audiebat, expendere , Sc recolere 4 quam Poenientiam antiqui Canones singulis peccatis inponerent , quamque novi Canones ei subrogari permitterent, quod quiden, eum iningentes angustias coniiciebat,ut constat ex facto quod narrat Petrus Dam. quoarpse disp. ultima partis primae meministi 4deb fuit necessarium tertium temperamen tum, quo taxatio Poenitentiae permissa fui οarbitrio Consessarii, jussi tamen non ignorare Canones Poenitentiales , ut ex ipsis infelligeret cui delicto major, cui minor Poenitentia deberetur . Senael autem tradita Sacedotibu Astatuendae Poenitentiae facultate , cum hi do-eerentur semper magis ipsa experientia, lon-M utiliorem esse in sociacramento benignitatem, quam severitatem , rigor antiquus desiit, nemp)ex destinsta, eaque sanctifi-
30쪽
ma voluntate, non autem vitio renite sum , aut Consetarum.
Alteram mutandi occasionem praebum re, susceptae taculo undecimo contra Turcas. aliosque nominis Christiani hostes, Palestina potitos, sacrae bellorum expeditiones. Cum enim ibanus hujus nominis II ea loca Christi praesentia in nostrae religionis mysteriis consecrata Ffoedissimi Tyranni manibus eripi cuperet, ingentem in id militum eo piam conscribi vellet Fidelibus edixit, ut ii saerae militiae nomen darent, nullam aliam pro quibuslibet delictis jam commissis Poenitentiam sit bire tenerentur . partim ipsa ii eas Regiones prosed tione in Poenitentiano aberintes, partim persoluto ex Thesauro E elesiae in debitae pro peccatis poena soluti ne pretio nempe partim perimmnendς,
vel impositae Poemtentifredemptionem, par tim per eam cen liberalem rela Xatione uia. quam dicimus Pontificiam Indulgentianti .
Cuius saM edicti cum incredibilis fueritu blitas revocatis videlicet, ut alibi dicem , innumeris peccatoribus ad suorum crimi num Consessionem , jamdiu omissam e timor severissim Ponitea tis , quam Gallici