장음표시 사용
491쪽
η94 LAURENTII VALLAE vel per me licet rideia, tecretium risurunt quum ut inqua
Lib.serm.1. Horatim ridente dicere verum Nil vetat.Rideas,inqua nocitI.u derideas Ni et propius ad ueritatem accedet mea superlautio ridicula,qui tua si detractione derisio. Nec nihil bella, nec incocinna,ne inepta sane Duratio erit. Siquid queo admodum tres fili Saturni si uetustati credimus omnia inisterse diuisere: ut Iupiter coelum, Neptunus muria, Pluton inferos sortiretur:itu tria pronominae interse germans, Crinter taeteras voces primaria, tum omnem personarum numera coplictunturi Ego simile oui,cuius prima est disgnitas:Tu simile Neptuno,cuius secuti:sui mile Plutoni, cuivi tertia tum omnia derivatiua per totide casu singula sibi uedicat. Na quid est,quod noleum ut Tuu aut Sua diei queat Creticet Sui non contineat tertia omnino perso nam, tume illivi, lutifons est, perq; ipsum ea tota nunclla putur itivi nimirum ac locupleti s utroq; alioru,quoniam plures uoces posidet tertia persona,quam reliquae. Et hine quoque Plutoni comparandam,qui Disa diuit s,e eadem causa Graece Platon appellatur. Et eo quidem magis,quia sicut pluton defectum lucis sentit,eiusq; imperium omne ex alieno pendet orbe, quod hinc illuc animae descendunt, sine quibus non existeret irius regnu,ita Sui,et defectum non natiui habet, e nisi regimen eius aliunde pendeat, nequit subsistere er quod ad remaximefacit queadmodum Platone praeside,bene maleq;factorum iudicia exercentur, eis Uudiitionis huius bene malequoquentes praecipue iudiacmturimi qui ex hoe iudicio absoluti discesserint, ij optimo iure tanqua ad Eb in eant, Emq; Verg. Anchisa dierat: Aeneid. c. mihis os patimur manes:exinde per amplurinittimur Eldisium,erpauci laeta arva tenemus.
492쪽
DE RE cIpRoc. sv I ET SVPs. os las tractatio perexigua, perque exilis xjlimetur Libuit iocari Ioannes uin no is materiam munws uidelicet in te meum no est tantopere contemnenda ostendere uoluimu . sed id ipsa tractatio planufaciet, meque non modo potuisse illum Lubrintho comparare .sedforto is etiam intus Mia notaurum, id est, duperationem habenti. De cuius natura, usuci mali ueteres grammatici nonnulla, tum Prisci nus cui inter ceteros feretribuitur palma permulta praeeipiter haud scio an ulla de re diligentivi, ut mirer fic disssam loquendi consuetudinem defluxisse de uia. Nos huiusmodi erroris au ut aberrates reducamuis in viam quoa adfacultasseret,diligentius tradere conabimur.
In quo distent sui, A suus internos, Graecos P. o. .
R IN ' quoniam Priscianus plerus id Graecam figura reliocat, ta hoc in primis pronomE de quo agimus indicandum est muti ta esse cum alibi,tum vero hic inter nos Graeα eosque di similia. Primum apud illos Suira est,ου,ο ε σφη, σφA.σφῶς,σφῶν, ripta, σφας non sane requenti in usu er suus des , ἰς, ὰ σφλερος, in minus requenti esse: apud nos uerosequenti fima,ta quam initati uina stes pro his duo bas apud eosdem aliud pronomenta est, πιυ rsi, e τω,
vel ex utro scopo situ. υτοῦ etc. Et licet nonihil differat, tamen crebro illud pro hoc poni, ut uix scias quid inter ipsa intersit Neque mefugit adsignanda diiberentiam issudalpirare solere, quu pro hoc ponitur sed nescio an omnes id scriptores obseruarint certe nec es edιtiones seruatum habent, C quae habent, vix ubique C si ubique haberent,
ορn t in imum linoitie Latinae cloaderet praeterea
493쪽
s A LAURENTII VALLA Ebs ipsum copositu primae secu laesi onae accomodari osol tertiae, ut ποπέχύ, ἡμιι εο τοῖς , apud nos si uerbum fit uerbo absurdi limum, Attedite nobis bi siue nobissibi ipsiis,cutatundem significet Nobis ipsiis. Postremo apud Homeruenti qui sunt ali sexcentis in locis reperi ου, r.
hoc est sui, Sibi,se,proiita,ei eum, eo silue pro Illius, Illi ictu isso cuivi autoritate imitatu nostrum inuenio neminE. Ita Crsua natura interdum deserit hoc pronomen, in lo- eum suu aliud succedere patitur. Quod nobis adeo denegaritum est, ut cuti Meier Meus, Tui Tuus: ita sui σSuus nequeantalterum pro altero poni,quu non Latinast, sed barbara oratio, Ego amo amicum mei,vel tui, Hic amat filium fui,pro, mum,Tuum, Suu.Cr, Hic me credit omnis facν amore meo,odio tuo,inuidia sua pro Meι, Tui,Svi,
quae apud Graecos non est differentia siquidem ut alibi probauimus Sui, ut Mei, Tui Noth ι, C Vectri, pasiue
semper accipitur suus uero, ut Mem, Tuus. No rum,
vestrum,Noster Vester, posseisive,uelae liue:quod P, solanum ignorasse, Graecamforsitan imitationem quali. mirum,tam Merum est, gum ergo tot sinit quibus a Graeca nostra dissentit ratio,non quid isti dixerint est intuedum ne in eundem in quem nonnulli sicut ostendum P errorem 3ncidamulsed quid nostri, quorum autoritatem imitamur.
Non esse tria genera constitistionis praedictorum pronominum, sed reciprocationem sufficere C A P. . II.
HAec praefatus , ad re ipsa Menio,cuius Priscianhi tris generafacit. Vnu,quod Mocat reciprocum,quum proahomen in se ipsum reflectitur ut, Cato amatse. Iterum, quod uocat Transitione, quum per derivatiu in eius loquia
494쪽
.Tertium,quod uocat Transitionem,quum accedit alieorum membrum uel in primitiuo,sic cato precatur me, ut sui miserear: vel iii deriuatiuo sc Cato precatur me, visu fili miserear sed optimumfuerit in ad litera sub ceis
re uerba, eique aliquanto longia repetita quoniam non in uniuis tantum quctionis usum repetentur quae haec sunt. Posse tua uero modis ostruuntur tribusaeum uerba uel
a possessore in posse senerueia possessione in possessorem,
vel extrinsecus trutisferatur. A possessore in pos sionem: xl,Doceo mersilin,doces tuum discipulum, docet ille suurnaaditorem. A posseisione uero in posessorem ut,Puret mihi meus filius,paret tibi tuus cliens,paret illisuus seruus Exatrinsecus ut, doces tu, uel ille meum siliu doceo ego ues ille tuuin filia doceo ego,uel tusuum, uel illius filia. Sed melius hoc per trusitione ut Rogari e meintdoceam suum filium. Cum enim Suum sit relativum exigit, ut prim cognoscatur
persona Ubessoris fui ad quam referatur. Et scienda,quod omnia posse, ira,possessoris quidem personam secuti tu primitivusignificant. Possessio uero ipsa tertiae est personae,ut
meus, Tuus, Sum,quoinodo et nornina quibu iungiitur ut
neus pater, Tuus filius,excepto uocativo, qui olus in prioniae persollae posse duis inuenitur,quubecudae copulatur personae ut Mi pater, mea Tullia, o noster Chremes. Omnia tumen posse Iiua in genitivo priinitiuorti, non solum tomianibus,sed etiam uerbis transitivis sociata,possunt resoluunt Amicum meu moneo pro amicum mei eri uandriu filium Turi interfecit,pro Euandri filiu Et Daunivi filius ab Aenea uictus est,pro Daunissius Hoc autem interest inter posse, iuum pronomen,ut,Meus, Tuus,suus, et linitiuumnei, Tui,Sui quod uoce possessivi genus,C casus et numera
495쪽
se tuis coniuncta ad possessores referuntur:ut, Tuussum filius,e Meus pater Cr Suus es illivi seruus. Et aliqua αto poster : Nos uero primitivis quidem. L Sui, bise,a se, vel per reciprocationem:ut Sui potitur, Sibi indulget uel per retrusisione utimur: ut, Hortatur me ille,ut sui potiar,
Rogat te ille,ut sibi indulge s. Posse tuis uero uinea posisessivorum fui transitio:ui,Sinferui miseretur,et suos eruo prodesti Suumseruum diligit. Nec aliter tamen potest suo pradicturi posse Iiuum tertiae personae construi cu clys exatrinsecus persenis,nisi per transitione quomodo et primitia
uum eius id est, nisi prius a possessore eius proficiscatur,it
alium uerbi personam,Crsic ab ictu rursus ad possessionem tertiae cui Crasse, ut, Rogat melile, ut uusseruus miniae stret mihi uel tibi: Precatur me uisui putris miserear Petit te ut suo prosis filio: obsecrae cicero Varronem ni suum ergdiat gnatum. Et notadu quod quia tertia in tertiam fit rotis personam in dubia uenit,posse ἰio ad qua pertineatearu ut, Rogat iste illum ne suo noceat filio,ambiguu cuius
filio, uo istius,an illius. i. an rogantis, an eius qui rogatur:
nis,an Aristotelissuum. Haec ille.Non uideo,quid opus fuerit hae divisimne, quum σallagenera, Chali et ecies esse posint,ut posterius apparebit, neque haec ipse fatis inter sedistinctasint. Quae enim species haec eris Cato cupit me amicum stibi,uel suum Optat te coli a se, C a suis: Ait domutuum se autore extructa, siuesua pecunia Relinquam et . testimonium meae in se uolutatis: Rex est domi uae latus sua gloria: Sua quemq; delectant Terra per se stat et alia plura:utfortasse sicut expeditius,ita suti fuerit haec omnia appetare reciprocatione quod propemodum priscui ipse conste
496쪽
DE RECIPROC VI ET SVUS. 9'co et ur,quulange pM inquit Noaliter me boefit nisi prima tertia persona uerba aliquod ut diximus proficis scatur ad Hii extrinsecis personret se ab ita per retrorsitionent adem reciprocetur aliud verba,vt Rogat me iti, ut adseueniam: Petit te, visibi des Hortatur milites imperirator, ise largo potiuntur. Quapropter hoc aquam generali uocabud, si modo ausim dicere solo uti possuntu.
Vnde dicta sit Reciprocatio. CAP. III.
Quod ex eo dictum est,quod sicut reciprocuturipistitis,qua recipitur,emunda uici sim alluens litus, er ripus ad pristinum subinde cursum rediens reciprocus est ita hec pronomina alterum primitivum,alterum deriurit tu ad id unde prodierant, reuocantur. nod Graeci ἰ δε πάθος σἰgi παθειαν uocant. Priscianusq; interpretatur, Sui pasum e sui pastone,tum duri tum miniis apte quia sui ut diximus tantummodo passive accipitur. Satis autem erat Reciprocum, o Reesprocationem dixissie.
Qu'modo soloecismus admittatur in sui,&Suus CAP. IIII.
ET FG quide quomodo fit utendum,exsuperioribus Itisquet. Quona autem modo aliqui abutantur Priscianus
ostendit,inquiens,Tertiae uero personae posse)ἶihusiue uoce Etera significante possessorem suum:non potest adiungi ali personae perse.Si dicam Seruussum ministrat ibi uel tibi. soloecismum facio propemodum ipse praeceptor hoc pronomine abusin est. Ego dixissem inius,ut referatur ad possessivum potius qua suus quod referri uidetur ad uocem alte-rῶ,quod ille nonsentit. De quo latius postea Sed cur de priuinitivisoloecismo omisit exempla sua re mestum faciebat ad hoc uitiu deuitandum ut, Ego dixisibi, Non est sibi curae Reu sica,t uimsecu: pro eo quod est,rio dixi ei, Non
497쪽
so AURENTII VALLAE est ei curae R Jub Tufuisti cum eo. An quod temporibus
eius in hoc nunquam aut vix unquam peccabatur Quippe cum hac quoque tempestate minus in Sui peccetur,quam in suus. Sicut enim dati er ablutivo postpositu praepositiois ne cum,prout exEplis docui,et nonnunquam fors tangeniatiuo ut, Feetamore sui, uulgus utituratu non utitur accusativo ablutiuoq; Quis enim . uulgo sic loquitursVidise: Pe
go adse: Indigeose: Redeo ad se,profecto quod scia nullus: ut si rem ratiocinamur,minor ieius parsi qua peccatu Vutpote no plane per duos asus ut uero in Suus peries per nominatiuam,quale fuit Prisciani exemplum. in opposuto:ut, Hoc est opussuum, e obliquos ut Ego sum amicus patris sui:Tu non places ilio suo: Legim librum suu pone hoc ad pedes suos:Libris uis ruor: In hortis suis coenam ismus pro eius iue ipsius, ue illius:quae dici non Latine, si qua ratio est,reddi ista potest: In primitivo quide qu)d quuinter bili modum loquedi quem reformidant, C illum quo utuntur,nihil intersiit palam est eos semper enim falsiites seipsa conuincit sua confectione peccare, ut nuper quenda Ititerarum Graecaruignarum, que qu)d negaret propter loquendi consuetudine dicenda esse Aristoteles, ita sum peracontatus nonne Aristotelicus omnes dicunt Quas ille reis
ondisset,etiam:ergo,inquam, etiam uestro testimonio dici debet Aristoteles, non Aristotiles, ut feri postit Aristote, licus. In derivativo autem quod consequens est, uti hoc fit eiusdem naturae quod isti tanquam genitori, uel domino,uel duci no licet,id huic uel filio,vel seruo,vel militi non licere.
Prima causa cursuit &suus,abutamur pro Eius, vel Ipsius vel Illius , , CAP. v.
V Erum hic qui1piam, neque hac mea ratione cotentus. neque Prisciano satis sidei habens, Eet nobiscum di
498쪽
ἰ DE RE cI PRO G VI ET V Vs sol autoritatibuis opponetque Vergilianum illud:
Tum breviter Barsen nutricem affata bichaei, Aeneid. Nunque suum patria antiqua cinis ater habebat.
Quod haud dubi. isti simila esl,Serum suus ministrat mihi:
rue, Seruum suum vidi, C caeterasine protuli paulo ante per omnes casia exempti. Ubi etsi abest ad quod referatur Suus, id tamen subauditur nemo enim dicit suus, nisi dei ob eo,cuius habita sit mentio:ut si roganti,Vbi est Titus Re ixti Dondes, Nescio,feruussuus est bicvielseruum uti uidi. In
ἡ quo sisoloecismus est, iuersu Vergiliano sit necesse est, in in hoc no erit uiso ait priscianis illo esse. Quid igitur
icta ad hoc dicerim Si Vergilium damnamus tantum uirum Cr poetarum Latinorum longe principem, quisferat e non eius autoritatem qualibet ratione potiorem existimet sin, Pristianu am omnis huius rei ars subuerteretur, nullam, Di aut superuacuam maximorum autoruluisse dicamus obseris
Mutionem oportet. Ego etsi uideo Discianum si modo antis maduertit) hoc disimulasse, tamen ipse non disimulabo, aut iam non di imul ut potius: quippe qui superioribus ex ptis simile se conbibus sum. Sed uel poeticam licentiam
cusandam reor,vel operis imperfectionem Etenim crear dere libet vergilium, cum talem quendam versum faceret, Nunq; suam putria liquerat telluresepultum,impeditum primus,stuba uerbi longa,mutuseforma dicendiatq; ita in soloecismu si dictusa est incidisse. An no illud bule exsuis periore lib. si no persimile,tume no disimile prorsus essViuitemices,quibus effortuna peractu Iam sua Aeneid. Pro Vestra positu est Sua Quodsequis dicat positum esse pro propria, remq; hoc dici ut id recte diceretur Uiuite i felices quib' est fortuna peracta tu propria. hic nihil dicit, in camsuum etiam pro proprio acceptum naturam tertiae pera
499쪽
so LAURENTII VALLAEAnae non mutetinemdque sic loquatur: Est mihi aut est tibi suus scribendi mos quum tamen dicamus, Est mihi,uut est tibi proprius scribendi moses Pin illo huius eiusdem poeta Aeneid. s. versu.Qui'suos patimur manes:non refertur id suos, ad primam persona,quia sic resolueda est oratio: Nos pati rmanes,sed qui' , nostru suos. Eiusmodi pusim reperiuntur exemptu ut , Qua in bibliotheca nos adsuu quis istudium libros euolueremus. Non est autem huic vergiliano de quo Epist. Penei di putamus, Ouidianu illud mile, Respice Laerten, ut iura ad lys, sua lumina condia: Vbi non nihil rationis est,quod utrumq; uerbum eidem supposito seruit.Ηaec igitur Vergili autorio tu et si qua sunt eiusmodi apud alios Ioca,quorum nonnuliti posterius attingam frinia extitit causat ut iam, μία
enumerare incipiam vulgaris erroris.
Secunda eiusdem cauti e Ap. I.
AI ter ,quod nonnisis in locissiue hominum lae en porum culpassibr corruptisunt ut apud cie in Salluisflium Q nyd si istius uita memoriam uicerit, aliam Patres conscripti, toti ex oratione sed ex moribus suis θectare debetis. Quem locum nisi emendetur non confido me exapositurum , At qui sie exponere posse confidunt, ut in tota sentetiasic in uerbo suis quid ratio poscat,non resticiunt. Nee solum communis est huiusmodi menda librorum sed etiam priuata in suis cuiusque codicibκs. Nec uiliunde Dactum est, uis,encliticam quidam praeponantiquorum sint Aeneid. . Ebrarduita Alexander nisqu)d Vergilium male legunt: ut in illo uersu,Sestis ambobus Teucrisque uenire Latinis. pro Latinisq;.
ATque hae quidem causae citra nostram forsitan culpura sunt totidem aut quae sequatur nobilis utiq; ψἰltiade
500쪽
sunt, nonnihil ex duabus superioribus alimenti sumentes. Prior, quando non praeuidemus quo referatur hoc pro αmen,quadam ambiguitate decepti: ut apud Vergilium, En Priamus, sunt A etiam sua praemia laudi Aeneid.s. aEt apud QuintiLuaq, accedaen inplariss ciceroni, atque in lys ero, quae indubitata sunt euior, in quibusda paulum fortuse ι Ietiam Nam eam etiam iudicium meum ostendero, iam tamen ligentibus relinquum quini id Suum de OLcerone dicatur ide legentibus. Et alibi,dum idem asitor cur ciceronis exemplum cotruxerit,inquit Quae quia erat
longiora non suis verbis exposui Suis acciperet pleris pro Ciceronta,quumst accipienda eo modo quo illud: ExponaultercationE nostrumsuo ordine, ac suis uerbis Idem quo in primitivo contigit, ut apud eundem Numet de illo nihil aliud perdiderat misera, nisi dies nec iam timebat,ne ille,quo stuebatur,mori posset,planctibus,tuc mist pe*nE improbe dixerim parcius utebatur, nec sibi permitteribat dolor lugere uenientem. Num id sibi ad dolorem referaetur, non ad matrem Permulta sunt huius generis exempla,
in quibus errandi ambignitas est causa,ex quadam rei mislitudine nobis labantibus ut quia illud bene dicitur, Adookscens o idue a me increpatur, obiurgatur, castigatur, hoc suis non placet uideaturer hoc bene dici, Adolescenαtem Vidue increpo, obiurgo, castigo,quod uis non placet: quod ipsarum statim iudicio auriam probabilas: hoc auatem secus, et perinde est ac si dicos, M. increpare adolescentem fidui, obiurgare, castigare suis non placet: nise quis velit uerba haec activa pasiue resolui posse M huius geoneris locum issu esse ciceronis, ni autem annus ei primus ab honorum perfunctione aditum omnivcofensu ad summa toritatem dabat, is eius omnem spem ac omnia uti