De Lycophrone, Euphronio, Eratosthene comicorum interpretibus

51쪽

βλιοπι, ἀλλ' ἀγγειον πλεκτόν, εἰς δ τὰς νήφους καθιασι, τὸ κήθιον, οἷον fibri ἀπὸ το ψηφηφορειν a V sεδνον Καὶ ιρις δ τὸ κήθιον τρυβλέου τι εῖδος, καὶ τὸ λαγαριζειν τὸ ἀποτρέποντα θηλάζειν. - ποτε μέντοι καὶ πρὸς τὴν των κύφων παιδιὰν ὁ εοίως ἐχρῶντό τινι βάλλοντες ἐξ Mos. Και

πανον ὁ τὰς ἔξω τῆς κεφαλης περ τὰ ἄκρα τρίχας. ἐκέχρκῖναι ἐν μεταφοραις ὁ Εὐριπίδης, ἀλλα τὸ τῆς κουρος

52쪽

addo it βάλε δὴ βάλε βάλλε

κηρύλ- λέγεσθαι, οὐ και γηράσκοντας α β γ λεια βαστάζουσι ἐς πτερως. Μήποτε παρὰ τὸ κείρειν επηρεάτικεν . . . Cf. ust. 125, 43 schol. Hut 589. Putat igitur Euphronius sicut κηνος et κεινος etiam κηρύλος et κεέ ντλος diuersa esse; poetam non intellexit. Cf. Abrens dies. I 162. inmissi, Did. 252 lemanis agmentum Euphronio abiudicans sententiam mihi non probauit. Cum enim Antigonus Κello p. 8)quattuor uersus Alcmanis excitauerit, mirum sane esset, si in tantum remansissent, quibus Euphronii sententia comprobatur. Accedit quod ex rei natura uerisimile est Euphronium aliquem poetam Doricum adiisse, unde sua sumeret Fortasse huc facit Hes. ειρύλος Tosτον ενιοι a ρουν l . κηρύλω λέγωσι εστι δἐ ρνεον ' δε Ἀντίγονος των 4λκυόνων τοὐς ἄρρενας κηρύλοους φησί.

53쪽

τὸν θάνατον Βρασίδου και Κλέωνος δκτω μησὶ προγεγονέναι φησί.

54쪽

Sehol ric. 270 D βυρσοπώλης. το αυίττεται πρὸς δμΚλέωνα και ὁτι ριετὰ τὴν Κλεωνος τελευτην ε σηκται τὸ δρ' ια' ηδη γαρ τεθνήκει τεθνηκεν ). Schol. ac 283. - Καὶ γὰρ εἰς συριμα α περιροθεις ὁ Βρασιδας ἐπὶ Θρακην κατὰ τὸν αυτὸν χρόνον Κλέωνι τελεvrα. Cf. schol. ac 282. 284. Conuenit igitur ratosthenes cum Androtione schol. Nub. 549. Ibi quod traditur Cleonem sub

eiula archonte mortuum esse ex Eratosthenis temporum definitione ortum est. Retro nim numeratis octo mensibus ab

ineunte laphebolione si quis neglegebat annum fuisse intercalarium, ad initium sere anni Attici deducebatur. n. v. Schol. v. 'σ73. Suid.). οὐκέτι Κολαινίς. Παρα την της φ 0νης π των φωνων V ὁμοιότητα Ἀρτέμιδι

55쪽

πατρωα κατεταγε καὶ πένης ν ρηφον δε εῖπε διὰ τὸ περιδικαστο λεγειν.

τινες κιθαρωδός. Hes. Κόννου ψηφον IIαροιμία ἐπὶ τῶν ριηδενὸς ἀξίων. . ein hist erit. 202. 73. L. 'M. Schol. Nub. 23. Suid. I ὁ κοππατίαν. πινἐ δἐ κοππατίαν ἔζηγήσαντο τὸν κόπτοντα καὶ κοιλαίνοντα

κολώζοντα V ταῖς πλαις τι ἐδαφος, ο δεόντως Suid. ουδἐκοντως cod. ἡποτιθεμενοι. Hanc explicationem ad antiquum interpretem reserendam esse et ipsa interpretandi ratio docere

uidetur et oristi sorma ἔζηγησαντο. Utrum Lycophroni an Euphronio tribuenda sit dubito. N. L. M. Sehol. Vesp. 239. Suid. Tos κορκόρου.LLρις τὸν υκόφρονἀ κόρκορον λέγοντα ἰχθύδιόν τι ως τιν ποτρον add. Suid.). ,πάτηται δἐ ώς φησιν Ἐρατοσθένης. 'εστι γὰρ λάχανόν τι Θριον καὶ υτελἐς εν Ιελοποννήσου, εος και ἡ παροιμία Ἀαι κόρκορος εν λαχάνοισι lines. Κόρκορος. Eῖδος χθέος Η λάχανον ἄγριον. f. ibid. s. ὁρκορον. Theophr. H. l. VI 7, 2. Hephaest. d. Gaiff. p. 51, 5. Zenob. IV 57 Bemh. sing. XV Schmidi, id. 44.75. r. seudodidym. περὶ τῶν πορσυμένου παρα Πλατωνι λιαε 90ν Μille Misc. p. 400 Ἐπὶ κόρρης O μἐντι κατὰ κεφαλην τύπτεσθαι ' τῶν γὰρ Iiώνων, ς φησιν Ερατοσθενης, τὴν κεφαλὴν καλούντων κόρσην, οἱ θηναιο καθάπερ μυρρίνην τὴν μυρσίνην και τα ὁμοια, κόρργην τη κεφα

Stroelior, Dissertatio. 4

56쪽

ἀπολάμε να των illis γνάθων. Deest herecratis agmentum apud editores f. ein IV 23. Ε Μ. 529 40 Et Gud. 303, 32). - αι κατα κόρρης λωται τι τὴν σιαγόνα πληβαι ' δὲ Ἐρατοσθένης ἄπασαν Sytb. ἄπυσαν M. τὴν τῆς κεφαλῆς πληγήν. Κόρσην γὰρ τὴν κεφαλὴν λθεσθαι ν ησί. Μεταβεβλῆσθαι iis o εἰς τὸ Ἀττική ὁς, εος ἐπὶ τῆς ριυρρίνης καὶ του ταρρω 'χστι γὰρ ριτρσίνη καὶ ταρσός. Cf. B. An. 255, 8 EL . 360, 34. Eust. 947, 26. Η δε κόρση τι και κόρρη λεγεται καθνως γνωνται ἀλλαχοs. ωφ' o καὶ κατα κόρργης και ἐπὶ

κόρρης ὁ κατα ιλιον ιον σιον πληγὴ ' Ἀ- η ράπιορ αλωται τὸ εἰς σιαγόνα και κρόταφον τυχόν, Κόρρην δέ φησι

και κόρσην Ἀττικοὶ τὴν λην κεφαλὴν ἡ τα αυχένι λέγουσι. Cf. ust. 701, 2. Suid. s. En κ. Eust. 492, 36. - δέ γε τῆς κόρσης γίνεται καὶ ἡ κόρρητροπῆ τω - εἰς 'Oμοίως τὸ πυρσὸς πυρρός, ταρσὸς Mρρος, καὶ τὸ κατα κόρρης δε τύφα τινα τὸ κατα κόρσης ητοι κροτάφου ἐστί. IIαρ'Ἀττικοι δε κόρρη ἡ γνάθος Poll. II 40. M δε κροταφως ενιοι και κόρσας α' λοξ σιν Ἀαὶ τωτο ιναι δ ἐπὶ κόρρης παίειν. Cf. m. Κατα κόρρης Κόρση κόρσαι Hemdian. I 340 20. I 23 8. II 378, 3. Melim. nota. I 230, 5. Sehol. Theocr. XIV 4 Schol. Dem. IX 573, 23 Dind. 76. L. Athen. XI 4784. Κότυλος. - Λιόδωρος δ' ἐκ τω πρὸς Aυκόφρονα παρα Σικυωνίοις καὶ Ῥακτινοις ἐπιπολάζειν φησὶ τ εκπωμα, εῖναι δε αδτ λουτηρίω ἐοικις βαθει. Cf. ibid. 478 e. Κοτύλη. - Λιόδωρος δε ιν παρά τισικότυλον κοτέλγην εὐνηιακέναι τὸν ποι*τὴν lauρνον καὶ κοτυλην l ll, δν κύλικα μεν οὐκ εῖναι, σὐ γαρ ἐχειν δυο addo)ῶτα, παραπλησιον δ' ἡπάρχειν λουτηρίω βαθει, ποτηρί- ρεῖδος εῖναι Λύνασθαι δε καὶ τὸν παρα τοι Ahωλοις καί τισι των 'Ιώνων λεγόμενον κότυλον, δν ὁμοιον ἔντα τί ὁ προ ειρη ιένων ν δ εχειν. Athenaeum compilauit inusita 1282.)

57쪽

το ἡ κυκλίως χοροις στησε. Clem. At Suoma I 365 P. δεος τε α πρῶτος περιέθηκε τοῖς ποιήμασι και τοὐς ακεδαιμονίων νόμους ἐμελε-

ταται Τρατοσθένης ἀγνοήσας τὰ κατὰ τὴν Κύνναν κυν

58쪽

χέν τινες προφερεσθαί φασι

nem defendit. Exposuit ratosthenes pro exspectat πυρὸς Ilias A 104 positum esse Κύννης hoc autem uerbo ad κυνὸς alludi, quo significetur impudentia Cleonis. Fort. ad eundem pertinet schol. q. 16.80. r. l. . 547, 50. κύρβεις. - Ἐρατοσθένης δε τριγωνους αδτὰς φησὶν εἶναι, ο τετραγωνους. Ἀριστοφάνης ὁ ὁριοέας εῖναι τοῖς ἄξοσι, πλὴν τι οἱ sit ἁζονες νόμοις, α δ κυρβεις οὐσίας VoΓσιν. Ρhot. κύρβεις. ρίγιυνοι ἄξονες et πίνακες εχοντες τοὶς πολιτικοὶ νόριοους και τα δημοσίας ἀναγραφάς.Sehol Apoll. Rhod. I 280. Κύρβιας Κέρκεις λέγουσιν, in Τρατοσθένης τοὐς ξονας καλουριένους Ἀλήνησιν ἐν

τοις πρ3 Ἐρατοσθένην τετράγωνοι τὸ πη εα διασωζονται ἐἐν τευ μυτανείω γεγρα ειεένοι κατὰ πάντα τα ιέρη Ποιοῖσι δἐ ἐνίοτε φαντασίαν τρίρουνον, ταν ἐπι τι τεκὼν λιθίδσι τῆς γωνίας.

59쪽

σφηκιων si V κατατρήσεις, ῶς και ἐν τοῖς Σφηβιν illi)ειρηκεν s)σπερ ι σκώληκες

iiiihil saσπερ οἱ σκωληκες

ἐν τοῖς κυττάροις κινούμενοι si 'εοικεν δε ἐπι - 4γγειά δων τίθεσθαι TM3το δε και Ἀριστοτέλης αποδέδωκε Θεόφραστος δε προάνθησίν τινα τῆς πεύκης καὶ τῆς πίτυος

κύτταρον προσαγορεύει ' τοδέ ἐστιν σπερ ὁ στάχυς μικρὸς ἐκ εγάλων πυρηήνων. Eηραινόμενος δε θυλακωται

60쪽

82. Er. Athon. X 499ε. De Lagona - Ερατοσθώμης δέ φησι λέγεσθαι και addo την πέτασον και τὴν στάρενονυπό τινων Πέτασον corruptum uidetur. Nesei an antiquitus iuxta formam τὸ πέταχνον ὁ ἡ πέταχνος exstiterit Bemh.

ἐκ δ ωασι γαρ ἡ νέου πάντοθεν καθειρεένου λακκοσχέας προσαγορεύεσθαι οὐ τοιοέτους. Non omnia intellego. Emendare conatus sum ex olluce H 172 Euphronii doctrinam

prodente M. ex Didymo δ δε τῶν νεων mi διδύμων ἀγγεῖον