장음표시 사용
271쪽
iues Archaeologia Philosophisae. Cap.XIII.
sanctiorem tractarunt, uti pluris sunt aestimandi, ita seorsim recenseri merentur. Scripssit autem Pythagoras Zacynthius,
τα Mάρφητα φιλοσοφίαι, referente Laertio.
Et Porphyrius exposuit QV-- ρη-, teste Eunapio in us vita. Νυ-n1enius etiam scripsit, τα παρὰ Πλάτωνα. t g d. ut testatur Eusebius, adducto ip- Pythaera sius fragmento. Νeque de hoc argumen-ΣV- - 3 to desideratissimo plures mihi hactenus
ς . quod iis religio esset, in publicum spargere sua mysteria : aut sacra, aut philosephica. ULTIMO loco, antiquos Polyhistoras, qui cum suis historiis gentium archa' logias re prisca dogmata tradiderunt, intercidisse querimur. In hoc genere non pauca scripsit Theopompus, ut ex ipsius fragmentis aut excerptis judicare licet. Τale est illud de Zoroastris doctrina Deli de pud Ρlutarchum, ex Theopompo. Et
υθ ά a re Sileni historia, apud AElianum,l. 3. c. I 8.ex eodem. Praeter corpus Historiarum,1cripsit Theopompus Elisolarum volumen, quas apellavit : ea forsan ratione, quod de rebus antiquis tractarint. Neque multum id miror, quod Strabo in censeris paulo liberior, Τh opompum incredibilia narrare dicat. Id enim accidit quandoque, ob materiam non Vulgarem, aut propter Lectoris imperitiam
272쪽
Cap.XIII. Archaeologia Philosophicae. auer
peritiam. Theopompus ab Athenaeo dicitur virtus prima Historici. Et a Dion. Halicarnasseo, inter autho- res optimos, ta quos imitemur dignissi
Dein Halicarnasseus, in Epistola ad Pom- P i, 8.peium, cum Herodotum, Thucydidem, Zenophontem, Philistum Theopompum, nominarat, subdit, τάτ- γὰρ ὀκκώνω
tea in eadem Epistola laudes ipsius magis magisque exaggerat. Denique ob dicendi lilaertatem, dc in res absconditas, diligentem inquisitionem, eundem alibi . ' ,b. magnopere laudat. Haec obiter in vindicias Theopompi Polyhistoris. Pha-vorinus de omnifaria historia, sive Π, ἰ
παντοδάπῆς ἴλης ,οὐκης, desideratur inter
Polyhistoras : eo enim saepe saepius usus est Laertius in Philosephorum vitis Scdogmatis explicandis. Item Alexander dictus Ρolyhistor excidit : dc Diodori Siculi, in robus antiquis singularis eruditionis re diligentiae viri, e quadraginta libris quindecim tantum super1unt. Denique, apud Romanos, M. Terentius Varro, vir multifariam doctus, rerum humanarum divinarum antiquitates scripsit; hunc laudat sequiturque Dion. S Hali-
273쪽
Halicarnasseus, in Archaeologicis rein Theologicis. Veterum utique Theologiam Physicam explicavit Varro, tractatus de viris dontis, aliosque quam plurimos adornavit. E quibus, si extarent, Antiquorum placita literaturam investigantibus, spes esset non parum lucis affulsurum. Sed pluribus super-
tibus, X Sectis, authores proprios qui desiderantur, in hujus operis decursu, indicavimus : ita, coronidis loco, hos scriptores generales re miscellaneos de re philosephica, vitum est paucis iuperaddere:
quo minus miremur, rerum antiquarum
notitias, una cum suis custodibus, in eodem naufragio, magnam partem, periisse. Neque id mihi quispiam vitio vertat,quod ex Antiquoriam sterquiliniis aliquas gemmas collegerim, relictis sordibus : id enim aequi animi consilii esse videtur ;cum ipsa temporis diuturnitas, per i Puros canales decurrens, faeces re serdes auxerit, re ad imum detruserit. Praeterea cum hoc opus qualecunque, ad purgandam veterem philosephiam, institutum fuerit; satis esset, optima quaeque seligere conservare, caeteris in oblivi
274쪽
Cap.XIII. Archaeola Philosophie. e. a 39
onem datis : Ut, quem majoribus debemus. salvo honore, ex eorum recte dictis re inventis, quantum licet profici
ATO UE ita tandem Gentes literatas, per terrarum orbem, S praecipuas Ρhilosephorum Sectas, perlustravimUS. Memorantur praeterea quaedam magna nomina, Sapientum aut Mystarum, hic illic sparsa : sed de quibus, praeter nomina, nihil magni reperio. Hujusmodi sunt Atlantii vel Atlantici, in Libya : Idaei Dactyli, vel Corybantes, in Ρhrygia : Cabirorum Mystae, in Samothracia: Telchines, bc postea Heliadae, in Rhodo, secundum Diodorum. Denique, Hyperborei, re Apollinis sacerdotes, in extremitate Terrae. Apud horum singulos, aiunt nonnulli, reconditam sapientiam re arcana maxima olim latuisse. Sed latent adhuc, neque ullibi occurrunt diligentius indagantibus. Qui vero crepant mysteria, bc nulla monstrant, gaudent sibi, non prosunt aliis: ic siquid hahent verae scientiae, id nobis inter deperdita numerandum est. Nos Vero aperte in propatulo, ex scriptis monumentis, agimus: S. ex singularum gentium thesauris, qui super1unt, Literariis, quasi communi censu aut Symbolo, aliquid, ad incrementum Scientiae colligimus. Ν S 2 que
275쪽
Archieologia Philosophicae. Cap.XIV
que in hac brevi rerum M temporum recensione, nos ullum populum Sectamve, Veteres, re philosophia celebres, tacuisse aut praetermisisse arbitramur.
CAΡ. XIV. origine Philosophiae Barbaricae. HAEC de Philosophia veterum,
tam Graeca, quam Barbarica, summatim diximus: de ea parte potissimum, quae Mundi nostri ortnm occasum respicit. In origines utriusque philosephiae a multis inquiritur, nec immerito : est enim dignus vindice nodus. De Graecanica, minor quidem lis est aut quaestio : cum partim eam ab exteris derivatam esse, partim ab ipsis Graecis inventam, auctamve, multa veterum testimonia, multaeque rationes, fidem faciant. Prout supra vidimus, Capite nono. Unde vero AEgyptii, AEthiopes, Chaldaei, Phoenices, Arabes, Indi, aliique orientales, suam hauserint nilosophiam, atque sua dogmata antiquissima, non adeo facile est explicatu. Duae sunt opiniones, maxime communes, de Ρhilosephiae Barbaricae origine. Nonnulli statuunt ab
276쪽
Cap.XIV. Archiseolagiae Philosophieae.
ipsis illis gentibus, silopte ingenio, inventam fuisse : alii ab Hebraeis deductam S derivatam ad caeteras gentes; a Mose scilicet, aut Abrahamo, omnium scientiarum, ut volunt, principibus. AEgrius assentior harum alterutri opinionum. Quoad primam, quis tantum ingenti cumen, re rationis vim, bc differendi facultatem re exercitationem, in priscis illis viris mihi commonstrare poterit Z quae
naturae examina, ob1ervationes, re experimenta, posteris prodiderunt 8 Cedo mihi aliquot exempla dc specimina, in AEgyptiis, in Chaldaeis, in Bracmanis, caeterisque, hujus praeclarae dc inventricis indolis: ut sua vi, atque suis ratiociniis,
tantarum sibi rerum comparasse scientiam, non temere credamus. Sua dogmata tradunt plerumque nude simpliciter, nulla praeeunte dissertatione, nullis munita rationibus: ab ipse nutu ic authoritate docentis recipienda. Vel si sorte rationes afferant, sunt vagae dc instabiles : quae plus minus valent, ad Lectoris affectum dc arbitrium. Mundi sutura CONFLAGRATIO, est dogma perantiquum; agentibus ad Graecos deductum : sed neque ab his aut illis probatum legimus, nec tam
dirae sententiae causas aut modos exposuerunt. Quod si argumentis a natura rerum petitis re ratiocinativo, ut aiunt, orationis genere, in huius rei notitiam
277쪽
Archaologia Philosophica. Cap.XIV
pervenissent,iisdem usii essent ad persuadendum aut reVincendum alios,quos eadem doctrina imbuere. Sed nude accepta, nude retulerunt : Ut solent transferri Praeterea, veterum dogma celeberrimum, circa periodos mundanas, Vicissitudines, renovationes rerum, nullis demonstrationiblis nititur, sed authoritate repotita irrefragabili. Atque, Ut alterius generis exemplum afferam, doctrina
tione Animarum, pervetusta dc univem salis, siquae alia: Cum non tantum per
Orientem ubique, sed etiam in Occidente, ut apud Druidas & othagoreos, obtinuerit. Haec, inquam, doctrina, quasi coelo demissa,
totum terrarum orbem pervagata est: necdum probare possumus, rationibus Physicis, Animas praeexistere corporibus, aut in eadem saepius reverti. Denique, ut plura non addam, Antiquorum κοσμογονίου, sive doctrina de ortu mundi ex
Chao, prisca licet re late diffusa, nunquam exposita probata fuit philosephice, re per rationes justas. Rerum procreationem alii explicuerunt sub nomine re genealogiis Deorum : alii per Amorem re Inimicitiam ratii quidem φυακως, per rationes Levium 52 Gravium, sed laxas, vagas, dc inexpletas : quibus consummare opus, atque suum
278쪽
Cap.XIV. Archaeologiae Philosophicae.
suum Chaos, a carceribus ad metam, a confusa mole in formam orbis habitabilis, perducere nunquam Poterant. ΡLURA exempla non referam. Qui enim in literatura lectione veterum vel mediocriter versati sunt, satis norunt,
moris non fuisse priscis illis sapientibus, Theorias condere, neque dogmata sua per Causas aut Effecta demonstrare, ut1blent hodierni Ρhilosophi. Minus operosa fuit primorum hominum Ρhilosephia,
cum nondum instructi essent tanto rerum apparatu ad observationes instituendas, vel in coelis vel in terris, vel in mari:
Vel circa aerem, aut aqUam, aut Circa ea
quae fiunt, ignis vi, in alia corpora. Utimores hominum, vita humana, ita cognitio pariter, in primis faeculis, simplicior erat, dc paucis contenta. Recte notat Clemens Alexandrinus, Ρhilosephiam antiquo-barbaram fuisse facilem brevemque, per quaesita responsa: non argumenta ti vana bc contentiosam, ut erat postea
Sed ne aue antiquissemi Philosophi ad contendendum ferebantur ad dubitau-S dum.
279쪽
dum. Recentiores autem Graecorum
Philosophi, inani irritaque laudis cupiritate commoti, argutando S contendendo, ad uugacitatem deducuntur inutilem. Gutra autem barbara Philo sephia, omnem expetiens contentionem: Baerite,
inquit, S invenietis, pulsate S aperietur, petite S dabitur vobis, d c. Nempe per breves interrogationes re resp)Gones rem 1uam expedit. Non erat artificio1a, dc kπιςηtιονικῶς composita, τημα τα 'quod a Graecis postea factum cst.
HINC satis constare videtur, Ρriscorum Philosephiam fuisse traducem sive traditivam : Sed a qua demum origine, quaerest Ah Hebraeis inquiunt nonnulli: atque Mosi aut Abrahamo acceptam reserunt omnem 1apientiam antiquo-harbaram. Quoad Mosem, constat ex 1acris literis cum fuisse posteriorem sapientia AEgyrtiaca ; S Discipulum potius quam Doctorem istius gentis literatae: dicitur enim instructus ic institutus a pueritia in sapientia AEgyptiorum. Verba Sancti Stephani haec sint: ἀυτὸν η
stum autem illum sustulit sta Pharaonis, S enutrivit eum Abi in istum. Et eruditus vel insitutus fuit Moses in omni sopientid Maptiorum. Haec igia
280쪽
Cap.XIV. Archaeologiae Philosophie. e.
tur sapientia non nata est primum cum Mose: natales ipsius praecessit ab altiori origine repetenda. SIMILITER quoad sapientiam Arabicam, Jobus, Arabs πολυκλώὸς sin cujus historia multa occurrunt antiquae
sapientiae vestigia, antiquior habetur Μ 1e. Idque multis patet indiciis: primo, quod nullibi meminerit rerum a Mose gestarum, sive in AEgypto, sive in exitu, sive in deserto ; licet multus fre tuensque
sit in celebranda Dei magnitudine: neque magis earum meminerunt ipsius Amici, in recolenda Dei justitia & potentia: cum tamen nulla fuerit historia, post Dialuvium, unde supremi Νuminis, justi repotentis, gloria aptius illustrari potuis.set, quam ab illa aegyptiaca. Secundo, quod, cum vir pius re veri Numinis cultor fuerit, Legi Mosaicae contraiverit, in sacrificiis faciendis. Sacerdotis ossicio ipse functus est, jure quodam naturali re primitivo, quo Pater familias Rex eratre Sacerdos apud suos; ad exemplum Noachi, Abrahami, Jethronis Midianiatae, bc aliorum, qui, ante Legem latam a Mo1e, sacra faciebant. Τertio, ex aetatis re vitae suae mensura, in tertio, plus minus, a Diluvio saeculo, collocandus es.se videtur: vixit enim ultra ducentos
annos. Adhaec, in historia Jobi, summam quandam Vetustatem xedolent omnia. : Cum