장음표시 사용
161쪽
xor. PARADOX iquoniam in bene constituta republica, qualem utique Deus sua Israelitatum esse voluit, non solent temere admitti in idem nomen diversi pretii monetae, quo vitetur omnis deceptio. Idem vero maxime confirmant illi, qui etiamnum superant genuini Sicli. Illi enim insigniti sunt signis sanctissimis, ex ipsa Arca foederis assum. ptis, Ut na sellicet mannam continente & ramulo amygdalarum ferace, atque adeo non possimi despici tanquam sint prosani Iidem solent esse, paucissimis exceptis, Ηγωγ , aut si Semi- sicli fuerint, Nebi vi, adeoque ad normam bicli lanctuarii bene compositi. Et tamen sunt inscripti literis non sacris sed Sama. ritanis, recepti item in usus civiles ad instar aliorum nummorum. Quod si porro suissent olim in vulgi usu Sicli ab his dimidio levi res, utique 4lli etiam signis sanctissimis non debuissent inscribi, nee honorari titulis socia fer alim & Sicti Israelis, deberent etiam illotum hodie nonnulli esse superstites. Nihil autem horum usquam comparet, nullum reperitur vel levissimum indicium. Tollere denique penitus illud imaginarium discrimen Siclorum aptum est unum Flavii Iosephi tectimonium: ο δε Σίκλουνδεώσμα casiων ων, Aῆκας ετ ωχμας Κασαμι. Non enim ιιπλῶο,& nulla addita exceptione, potuisset ita Josephus loqui, utunc fuisset in usu civili Siclus aliquis profanus Ego sane illud unicum Josephi testimonium sussicere arbitror Par doxo meo statuminando. Quapropter etiam in illo nunc acqui
esco, nec verbo addito opus esse censeo.
memorantar non mereri fidem. OUae ad illustrationem de sensonemq;. etsi non omni ex parte
perquam vel osimilem tamen, Paradoxorum no
illorum sex istinent, sortassis abunde satis persecuti somus.1 ν4 Restant
162쪽
DE NyMMIS EBRAEORUM CAP. XI. ro3 Restant, sateor, dicenda complura alia de Ebraeorum nummis,sed illa aggredi non patiuntur negotia mea. Aliis illa curae sint qui bus plus otii suppetit,&literaturae Ebraeae plenior notitia. Fortassis majori juris specie postit a me exspectari aliquid hoc loco, de Sepulcro Ebraeorum : quandoquidem & in mea Epistola & in Responso Hottingeriano hoc quoque argumen
tum tactum est. Cceterum & illud agere vetant meliores gravioresque occupationes. Et vero parum refert, quid de nar
rationibus Iudaicis, quos libellus ille ab Hottingero editus versusque comprehendit, sentiendum sit. Non enim vel Ecclesiae vel reipublicae isthaec scire interest. Me in sententia etiamnum confirmant tot Christianorum accurata cura elaboratae Terrae sanctae vicinarumque regionum descriptiones: praeter enim plurimas Latine scriptas hujus argu menti historias , dedit orbi Leo Allatius inter sua ΣυμιυG Grae- eas tres: Omnes vero illae pauca admodum memorant de ejus modi Cippis , cum tamen sepulchra Patriarcharum de Pr phetarum etiam Christianis sint religiosa, non minus ac Iudaeis. Accedit quod etiam ipse magnus erro Benjamin Tutelensis Iudaeus, etsi suerit rerum suae gentis curiossis indagator & sabulosus praeco, itidem tamen pauca duntaxat sepulcra ejusmodi coinmemoraverit. Haud praeteriturus illa silentio, si eius aetate suis,sent & numerosa adeo & tanta in veneratione. Obiit autem Beniamin ille seculo duodecimo Christiano.& quidem anno Ii73, ut vir plane eximius Constantinusi' Empet eur in sua Itinerario Benjaminis praemissa Dissertatione, ex Chronicis cum Abraham i. Zacut hi tum Davidis Gans, celebrium Rabbinorum, pridem do-euit. Autor vero libelli ab Hottingero editi multo recentior est Benjamine Saltim itaq: de iis quae hie tradit fas est suspicari. recentiora esse . a sequioris aevi Iuda is partim confecta pal tim conficta.
Et vero ille de Cippis ab Hottingero editus libellus striptus est
163쪽
m4. PAR D9YAsuperiore demum seculo, imperante per Orientem ipsque P, laestinae Solin anno. Hottingerus enim quidem pag. V editionis primae numerum minorem Iudaicae xiae 297, quem scriptor memorat, anno Christi Ii37 respondere docuerat, ipse tamen illud Jussit emendare pag. s, de teponere annum Christi i337 Secunda vero editionepag. Is prior error est repetitus, depag. novus commissus, sexcentesimo Christi anno posito in locum quingentesimi. Ne autem notis numeralibui quisquam salutatur satis cavit ipse scriptor, narrans, quemadmodum jussu Subtani Solimanni, & moenia & multa alia Hierosolymae urbis sue rint iterum exstructa, editionis primae pag. ta secundae pag I
Quin imo ex iis quae sine libelli habentur liquet, initio quidem in modum Epistolae omnia scripta,inde autem ab alio quodam Iu daeo, qui etiam ipse Palaestinam lustraverat, in libellum post de nique translata esse. Cum Benjamin itaque suum iter instituerit rerum potientibus in Palaestina Christianis Europaeis, tunc veto adeo multi Cippi non fuerint in existim tione, alter vero integris quadringentis annis post demum vixerit, cum jam pertrecentos amplius annos Muhamedani ibi imperassent . manis stum profecto est, valde verosimile esse id quod in Epistola dixi mus, stacta denique Christianorum in terris illis potentia, a Judaeis Cippos illos multos esse constructos, quos hic scriptor commemorat. Non sane vel hae tempestate desit apud Iu daeos' κακοζηλια illa Pharisaica,jam tum olim a Salvatore nostro improbata, imo graviter Pharisaeis improperata, aediscandi mon- mota Prophetarum. Ac proinde id quod diximus, de Cippis intra hosce trecentos annos recenter eo itis, non utique est veto absimilo. Reperiuntur porro in libello isthoe quam multa sabu Iosa; quae proinde & reliquis narrationibus de Cippis fidem detrahunt. Quod solet esse mendaciorum commune prae
164쪽
lum. Ipsemet Hottingerus fidem omnium istarum narratio. num non ausus suit praestare. In ipsas sane Notis suis complura passim sal si convincit: in Responso latetur, non cmmum eandem curioritatem esse: eia nimia commendantur antiquitate Aspici ne vix carere. Quibus itaque narrationibus liceat fidem commodare quibus non, incertum saltim est. In universum istius quidem libelli Autor videtur ejusdem sui sie indolis cum Benjamine, vel potius ejus quae vulgo Iudaeis est pene communis ; quae nempe in parte pietatis collocat mentiri, si videatur id suo superstitioso Zelo commodum. Quod non' est tamen mirum, quoniam eodem Vitio tenentur cuiuscunque pene Θρηαμαι & quarumcunque sectarum complures servidi zelotae: etiam Multam medicorum. Utinam non quoque Chrisianorum Sed, eheu,jam tum seculo Claristiano undecimo non semel conquest iis suit ipsemet magnus tunc nomine atque auctoritate Cardinalis Romanus Petrus Damiani, quod nonnuLi se Deo deferre existiment, s in extodendis sanctorum virtutilud mendacium fetant. Est sane quam plurium c mnis pene generis hominum persuasio, circa eorum qui Sancti creduntur sepulcra. promptius exaudire Deum preces. Judaeo saltim illi qui librum de Cippis conscripsit idem, quod aliis vulgo. placuisse de preci . bus ad sepulera fundendis, haud obscure patet ex ipsis verbis quibus libellum est exorsus. Ita enim illa interpretatus est Hottinge rus. Haec sunt itinera filiorum Israel, quae fecerunt proficisceu res de virtute in vir Iutem, ut prosternerent se ad Ie ulchra iustorum, super quilus pax. Accedunt autem cum lachrymo S aeprecatientius, ut petant'exorent misericordiam pro se X fravitus suis, qui in exilio morantur. Ad ipsas tamen sepultorum animas non dixerim a Iudaeor um nonnullis preces allegari: et si me non praeterear, a. paucis quibusdam angelos invocari solitos. Coeterum quandoquidem illa de vi precum circa sepulcra effusarum rersuaso . O usque
165쪽
itc PARADOXA DE XyMMIS EBRAEORVM cap. XI. usque adeo apud quam multos invaluerit, non est mirum de sea pulcris ipsis plurima solere fingi: Optimo tamen maximo Deo sorte nihil magis est invisum istis mendaciis. 'i Uno verbo, nihil est caussae quare libello illi Hottingetiano liceat secure credere: propterea persto, parte quidem optima nea quam dixi sententii
166쪽
167쪽
Hamburgensi. ' - 1Ua ratione unaquaevis societas humana , quae civi-ὲ tatis nomine censeri potest, administretur atque gubernetur . id consderare nemini non suave atque jucundum esse potest. Atque id eo magis, quo ακώπιον illud ἀγαθὸν, quod per commodam sui gubernationem societas humana obtinere se. let, expenditur intentius. Cum enim omnia d:ssuxura videan tur, si omni omnino Societas illa gubernatione destituatur, sola
haec si commoda sit praestat, ut bene beateque inter homines vivi queat. Quin s non per omnia satis recte se habeat, praestat tamen , ut societas, quae colverat, e vestigio non prorsus disilualde dilabatur. I l. CAETERUM qua ratione gubernata olim fuerit Ibraelitica Gens , turba illa hominum, quam .d yptiacae tu rannidi subduci jusserat ipse Deus, quamque adeo seorsim ab AEgyptiis degere. & peculiarem rempublicam constituere volebat, id, nisi me omnia saliunt, suavissime considerabitur om nium. Ista elitica enim gens illa erat, apud quam, ut sacra phras utar, ignem post & caminum habuit, atque adeo singulari
168쪽
DE REPUBLICA EBRAEORUM. Iosquam nationum ulli. Hanc eandem voluit Deus non consue. tu inter quasvis alias gentes modis gubernari, sed qui excellentia quadam sua a caeteris haud parum discreparet omnibus. Nos ab insigni, quam diximus, Ravitate allecti, in expendenda
Lbraeorum reipublicae serma paululum nos exercebimus. III. IN naturam autem rerum publicarum introspicere volantibus ri' κὰγον sive Summa potestas ante omnia consideranda fuerit, penes quem nimirum illa ipsa sit; utrum nempe penes unum, an vero penes paucos, an denique penes omnem po pulum. Hi ne nimirum tres diversissimae & maximE simplicium rerum publicarum formae emergunt. Aristote
les ubi considerare instituit politias sive respublicas, πόσαι τὸν υες εἰA, quot num mero snt & quae, facit id autem lib. III Polis. c. ita pronunciat illico: άνάγκη δ μναι κυργον η nam Γλίγους ἡ τους Quam divisionem & Cicero Secuari is dis visatioue profitetur, se a Platone Aristotelis praeceptore ejusque philosophia didicisse: νωpalicas teneri tum a principilus, tum a populo, alluando. singulis. Tacitus quoque conformiter prorsus hisce loquitur lib. ν Anηaι Cuηctas nationes , inquit, S urbes p
palus, aut primores, aut Vuli regant. Ita a numero is κυνον sive summam potestatem obtinentium, perquam magna rerum-
publicarum fluit diversitas. IV. Porro autem Simplicibus politiarum sormis, cetia et iam nomina jam olim tributa esse, nemini non est cognitum. Si nimirum unus rerum potiatur, Monarchiam appellavere hanc regiminis formam. Praeterea τἰχι αρος τὸ κοuti x: λέλψαν resa qua ad communem utilitatem respicit , βασσλείαν regiam potestatem dixit Aristoteles. . Quae autem Monarchia προς si μ pi&ν τύ μοναρχῆo , ad commodum dominantis regitur, il. lam Aristoteles ,rem appellavit. Si πιλίλυμοι sive summae potestas penes plures, eosque paucos sit, haec regiminis forma,. tecta sit per omnia , sive rectae πανκSαας α ημαρο η , pia . o A rimin
169쪽
iro DE R E p r B L I c Arimis Oligarchia olim est dicta. Aristoteles vero, ubi respubibeas dispescit, Oligarchim vocabulum paucorum de quidem di
vitum potentiae minus recte se habenti, atque ad publicam utilitatem non respicienti, tribuit: Si paucorum potentia pubiliacam salutem procuret atque ex virtute optimis civibus cons tur, Aristocratiam appellat illam gubernationis formam. si denique populus πολ υητιέ, sive summam potestatem obtineat de quidem ad communem utilitatem , Aristoteles hane regiminis formam communi omnium rerumpublicarum nomine πολι- τέ eis appellat, hujus vero dictam vult Democratiam Complures tamqn, qui Philosophum de antesserunt te secuti suer irunt, emocratiae vocabulum generale esse voluerunt, cujuscun.
iue m τλήθους κυν t: a quibus neque ipsum Philosophum pro
V. S E D ad illam tandem potestatem quae in gente Israelitica obtinuit, versandam atque considerandam accingam ur,eam
que talem, quylem ubique terrarum in gentium gubernatione omni memoria observare ruit. Cum igitur gens Israelitica post diutinas tergivςrsationes ab AEgyptiorum rege dimissa tandem esset, axque ut in Palaestinam commigraret per deserta Arabiae Petraeae iter sacςre inciperet, peculiarem rempublicam illico constituit. Erat ibi justa hominum multitudo, quae ex simplici, bus enata suerat societatibus. Hanc gubernari utique erat ne cesse, si civili etiam ratione commodo inter se vivere deberet. At si more inter alias gentes consueto gubernari deberet .suisset το πιργον seu summa potestas alicui vel aliquibus com mittenda vel certe si penes universum populum esse deberet, liquibus tamen suisset deleganda, qui exercerent. VI. Hlcautem singularem rationem, quae inter alias gentes non obtinuit, neque obtinebit unquam, est animadvertere.
Omnis quidem potestas, quae civitates moderatur,praecipue Deo T. O. H. ab illis, qui eam obtinent, accepta est ferenda, juxta
170쪽
dubium est, quin ille qui hominum tuteren animu S mediis cogi.tationibus intervenit, quod prudentissimus Seneca agnoscit, quin, inquam, ille summam potestatem, quae magnos hominum gubernat cartus, praecipue dirigat atque moderetur. At vero in . ter Summam potestatem, quae gentem Isracliticam gubernavit.& quae caeteras gubernat gentes, illud est: quod haec, licet oe. culte a Deo dirigatur, hominibus tamen plene committitur: ibiam autem ipse Deus maximam partem immediate exercendam sibi servavit. Fitq; adeo, ut illa, quae hominibus committitur.non raro abutantur ipsi homines. Neque enim vi eam dirigit, aut si male ea utitur homo, sensibiliter semper retundit Deus; sedula praescripto legum divinarum homo exorbitet, non raro per. mittit. Quam autem circa Ebraeos sibi servaverat Deus, illius usus non nisi sanctissimus esse potuit. VII. Cum autem το κὰγον sive Summa potestas in v
riis sita sit, videmur operae pretium lacturi, s quid potissimum nos velimus per hane sammam pot/stitem intelligi, explicemuS
Potestatem itaque summam quam maxime stam esse dicimus in regenda aut tuenda republica. Haee enim potissima illa capita simi, ad quae revocari plaeraque possunt, quae circa rei publicae summam in disquistionem venire solent. Atque huc pertinet illud Poetarum principis Homeri, quod de Agamemnone dixit: οἰμφοπειν,--τ άμεις, κυανείς τ αιχμητής. Quae porro ad regendam ei vitatem pertinet potestas, illa praecipue in integilvicondendis & magistra ac judicitus constituendis est sitar Quae autem ad tuendam, in armis & gerendo bello. Tria adeo fuerim in quibus Summapotestas, quantam nimirum cunque inpolitiis observare pommus, quam maxime est constricua: Leges condere, hellum indicere, magistratus judiciaque constituere. II X. PORRO horum omnium in repubsca Ebraeorum