장음표시 사용
151쪽
α ' insa , vox a APph. Verum enim vero jam etum cap. qaarra monulinu . Trientis α Quadrantis imagines a Sasero esse es fictis,ne r illud ab eo esse dii simulatum, Op l. a. De Semisiclo etiam Wasetiano idem pronunciavit Morinus. Nec ego multum repugna o rim .. Etsi circa dimidium Sicium dissimulaverit sactum hoc iWaserus,& altonus ad nummum octavum ita latitati musiri hau Sicli partes, dimidiam trientem Γ quadrantem, haud moerm est smiat Doηes Mori , sed ad partes Gesoraran o Scriptura re a femtiandi e sed cum rationem visam proferat, Me de ma sero nou furi, crediderim: unicuique tumes Merum fit fudicium. Iam dira- inaus vero. a seium ipsum non dissimulasse hoe suum factum, etsi minus apertecirca Semiscium. Accedit quod tales Wasero depictos nummos nemo alius sibi visos adduxerit, nec ipse Rase
rus fuerit professus illos sibi esse conspectos. Quicquid tit,literam Meph indicium esse integri Siculi. ex illis a Nasero depictis motium Sicli imaginibus non potest dignosci. Quod si porto ,ὸ Arvb esset inseriptum Siclo ad integritatem istam indicandam, debuerint illa litera omnes integri Sieli esse notat L. At veroque m Antonius Augustinus seeit depingi fuit U93-ho:quod
ille diserte assirmat. Tetradtachmus quoque suit alius Villat. pandi de Morini. Quorum uterque tamen pro Agephdidera habet duas plane diversas literas, At b nullum. Waltonus cim aliis nonnullis impugnat ictam de litera Ale sententiam eo a gumento, quoniam & Semiscli sunt notati eadem stria..Et vero secie ille depingi Semisieli cognomento duos nummos qui habent super urna mannam continente Aseph literam, non aliter atque illa litera invenitur in Siclis pherisque integris. Priorem ex BeZae commentariis ad Matthaeum; alterum ex Villa ando& Morino est mutuatus. At vero nummum posteriorem esse genuinum Semisiclum, certum est: ipsa enim inscriptio id aper te loquitur & quoniam habet literam Aseph super urna coli catam reae sese habet colleebo, quod scilicet Aiso non denotet
152쪽
lategritatem steti. Beetaeautem nummus inscribitur Selati atque adeo non est eusus auctoritare publica in id ut dimidium Sicii valeat. Iustum pondus deficere multum potuit, sed eulptari 'statorum: ut solet id genus hominum detrahere justo numm rum ponderi & metallo ipsi, a b omni sorte retro memoria. Ens ne generis malae norat nummi veteres, Graeci Romani aliarumq; gentrum, quamplurimi etiamnum supersunt. Feci ego menti nem in Epistola ad Hottingerum nummi, qui fuit quondam Cornelii Martini & post Georgii Calixti summorum virorum, ex Italia allatus per I heodorum Adamium magni Caselii generum, visum insignem qui itidem Sicli nomine erat inscriptus. ama item dc virga Aronis signatus, magnitudine tamen aequabat duntaxat Semiselum genuinum Villalpandi.& ponderis erat drachmarum duarum, scriptulorum duorum& granorum sex et loco aleph autem habebat literas illas binas quibus di tetradrachmi quidam Sicli sunt inscripti. Haud dubie autem & ille passus erat artifices Probae monetae eorruptores. Unde obiter liquet, nec Ebraris sua defuisse quondam rei nummariae adulteria. i Nihilominus recte argumentatum esse vallonum: Aopb non praebere indietum
Sicli integri quia & Semi sicli quondam sic suerint inscripti, jam
in consesso est. Ex omnibus autem hisce manifestum est,a nemine hactemis esse adductam veram & ceriam caussam, quare alii Sieli uno a b. alii duabus literis super urnam sint notati. Nee vero est, quod hae inre Judaeotum sententiis standum, atque adeo Rabhino Azariae,aucitari Is o Diritin prae aliis credendum esse,quis arbitro tur. Sunt enim illi rei veteris monetariae perquam rudes: praesertim quia nullis eui ratis Thalmudicis traditionibus instruantur. In exempIum ruditam plaeet hic adducere, verba ejus, qui doctus censetur Rabbi, Mosis Elsecher, quemadmodum vertit illa Villalpandus cap. 13. Scito, quod pereenerunt ad mamia mem quod Minon ex studio generatus, diversa inpendere duli ου Semscii
153쪽
mi V - p A R A Do X et tEt tu ne Ata eoram scriptum eE: Anuo tali e solatiosi Israe o γ λalior rino tali Regis talis. Et laquilindam Udi Dimam palma , fascia cuti S cedri. Et dixit mihi quidam Hetrain is icta scriptura peritur, quod in una latere erat scriptam literis miros o lituis. Er opinor, quia sint insculpta tempore servitusu miraeorum. sub Imperator tis Grai Haec ille. Unde non ruditatem solum sed etiam imprudentem audaciam hominis discere est, ut qui ausus fuerit interpretari quae ne legere quidem potuit. Fortasse licebit proinde bona eum eorum qui antehac con. iecturas suas prodiderunt de literis istis, assirmare aliquid hactenus non auditum. Quid si ergo asseramus, literis istis indicari nomina eorum, quorum auctoritate publica Sicli isti sunt confici jussit Non sane potest hoe jure haberi improbabile iis, qui cum Waltono aliisque statuunt, litera Heph designari locum. ab isthac litera incipientem ubi Siclus sit proculas. Alen igitur senifica. vetit Aristobulum aut Alexandrum Hasnonaeos. Schis autem Simeonem, de si altera litera suetit Alan, designaverit vocem Nasi
Haberemus sane hac ratione ipsos illos, qui Siclos istos o bi quondam quasi produxerunt, atque adeo etiam sc pateret veritas mei Paradoxi Verumtamen ego quidem hinc non petam potissimum robur mei etiam de Siclis Paradoxi. Satis nimirum jam tum est evictum, recens Hasmonaicum, ut aliorum librae rum nummorum, ita de Siclorum, primordium. Quibus ergo licet secure acquiescere. Et sane ipsemet Hottingerus ita tandem dimisi Paradoxum meum, ut non multum se dissentire, diserte satis sit confessus iis verbis: As Hetio crusos fuisse, tau nummos Ebraeos, is signum αυπνο- π,Mer κωρ --μ sinae amo semper,
154쪽
u fuisse olim in usu Siclum aliam sucrum
alium profanam ETum Quinto Paradoxo expedito nihil superest, quam ut de
SEXTO nonnihil agamus. Est autem illud: Unum duntaxat fuisse Si in νηαι. non vero alium Siclum furum aliam profanum. v Fortassis autem non meretur hoc assertum meum Par Oxi nomen, ut nec defensionem. Agnosco enim etiam ipse mei, jam pridem & Villa pandum dc Waltonum .aliosque nonnuulos summates literaturae hujus, idem mecum asseruisse. Hotti gerum quoque ipsum non dissentire quis dixerit , attendens ad ea quae Epistolae meae respondit, atque ita non etiam requiri, ut illi quidem mea isthaec approbem. Etsi vero priora quinque pronunciatam ea magis quam hoc abludant a communi sententia, etiam hoc tamen paucos habet adstipulatores, longe plures autem sentiunt plane aliud. Etenim Iudaei quidem sorte omnes, &Christianos inter ipsi Ecclesiae umteris reverendi nobis & sancti Patres Hieronymus, Epiphanius, Isidorus, recentiorum quoq, scriptorum longe doctissimi Naso rus, Kircherus, Grsepsius, Buxtorsus, Cappellus aliique advelasantur. Hottingerus ipse iis est verbis usus,ur propensum quisdem in meas partes nonnihil tamen fuisse illum dubium,apparear. In libello enim cum pro utraque parte varias attulisset ratione sis disputationem pag. υδ edit. secunda hisce verbis claudiit me
fere sunt qua in utramiae partem disputantam S certe iisconsanti Ebraeortim consuetudini Graraditioni aliquid deferathυ sterio .ru sentextia rationes priori videntur praevalere, prasertim cxm Masmorides Aode tactu tractatu nou intercedat. Pag. 3 13 eum dixisset finem Siclorum alium esse sacrum, alium civilem, mox addita
Biait Mia nempe erat diuus sacer adtes sacrausis Ecclestasticas. Nec multo
155쪽
nique verbismihi respondit: Uaum uisse rati e po eris Siclige. nus , lueuter dedie confirmavi etiam supra pag. Ia . Non ἀπλως igitur vel tum idem mecum est professus, sed duntaxat, nullam tbisse olim dissetentiam ratione pondetis. sis illorum quoque sententia, qui negant Siclum sacrum profano fuisse altero tant. graviorem, adduxit quidem Hottingerus laudat loco rationes complures ue etiam ita tamen illum haestasse, liquidum est e, ve
bis quibus finivit illam disputationem paulo ante in medium productis. Quibus poreb rationibus est usus Hottingerus, ibiarum ut verum sas est dicere' quammultae levis ponderis, ira etiam obscure propostae sunt, ut vim argumenti aegre possis dignoscere. Quapropter haud abs re suerit, si nos quoque de
hac controversia quaedam adseramus in medium. v
CREDITUR ergo a multis, Siclos olim duorum suisse generum, diversos & pondere de characterer Nam sacros fuisse drachmarum quatuor Attiearum, alios autem in civilem usum satos, dimidio leviores didrachmos videlicet. Signo item fuisse illos divellas, vel saltim literis atque inscii tondi Saetos enim Siclos fuisse insignitos literis sanctis sive Alibriacis .ptosanos autem Samaritanis characteribus. Utrumque autent non asseritur ab omnibus. Etsi enim in eo conveniant, quod
Silli alii sacri alii prosani fuerint. non tamen omnes le in ponderes mul & in literis inscriptis collocant dissetentiam istam, sed pho ruiue in solo pondere, pauciores etiam in sgno & characteri 'hus: Paradoxum autem meum omnem illam diverstatem stulit. Igitur ut omnibusTamsai seorsim inrit agendum de ea
pondere & de literis aut signis. . . -
rerum ponderis suisieomnes Siescis non uni',sed ait ros rottadrachmos alteros didrachmos, videtur sui scienter ostendereo stans ea in re traditia Iudaeoriun Tholmudicorum aliorum ma
156쪽
Tanti sane ratio isthaec momenti visa est etiam Hottingero, ut non ausus fuerit ili spe inere, imo propter unam illam dubitaverit απλως assentiri sententiae adversae: quod paulo ante audivimus. . Adducit autem & Hottingerus p. υτ ex libro celeberrimae famae i titulus Scha pheleth Halhabula, Rabbi Jechaiae auctoris: Tra- ditione disimus, Siclum si Darii pen ererrecenta vigiali grana hor dei is puro argento: quod idem est, atque fuisse illos drachmarum quatuor Atticarum. Multo magis id probatur ex eo, quod saepius in ipsis sacris codicibus sat mentio Sicli sanctuarii: quod si' autem omnes Sicli suissent tune ejusdem ponderis, i rustra facta fuisset mentio Sicli sanctuarii, frustraque jussum ad illius normam alios exigere. Liquidum id Tertio videtur esse ex versione Graeca , . M.; os in illa enim solet Sistiti Graece tantum non semper reddi δω ο . Quod indicio est. interpretes illos respexisse non ad Siclos lanctuarii qui erant misi ἰωχαοι, sed ad alios di midio leviores, qui nempe in civili fuerunt usu. Confirmant hoc ipsum Vuarto & nummi Ebrari. Alii enim eorum sunt qui dem drachmatum quatuor, alii tamen multum leviores. Quin mo reperiuntur qui diserte inscripti sunt cognomento Sicli &tamen non sunt na αχμοι: sed quidam sunt δοῦραχμοι: ut ille quem Beza curavit depingi, & alius gravior quidem non tamen
justi ponderis quatuor drachmarum, de quibus proximo actum est capite. Verum enimvero eis specie probabilitatis haec non destis
tuantur, reapse tamen nullius sunt roboris. Prim' enim, de re
nummaria veteris aevi ne quidem ex Thalmude solet a Rabbi. nis aliquid constanter tradi, Thalmud autem Judaicarum traditionum est promptuarium & monumentum antiquissimum. Eoque non semel lassus est ipse Hottingerus, fluctuare hac in re Judaeorum doctrinam. Satis fuerit legisse, quae notavit ad Iusties oram pag. υ , dc libello de Nummu pag. ut secuη
157쪽
editionis. Ut merito mireris, qui in disputationis illius concito sone secerit aliquam mentionem constanto Etractam consuetudis is Straditio e praesertim quum consuetudinis eonstantis nec vola nec vestigium uspiam compareat. Taceo, rei nummariae imperitiam Thalmudicorum magistrorum vel inde patere, quos nusquam illi memoraverint nummos Ebraeos Samaritanis characteribus inscriptos, quodq; adeo perquam paucis Rabbino rum .ic non nisi sequioris aevi illi caeperint innotescere. Et nullum itaque constans Ebraeolum testimonium Paradoxo meo advertatur : & si quod esset, nihili valeret. Hieronymus porro & Epipha. nius familiaribus sibi Judaeis videntur credidisse. Utique nec illis nisi inquantum sunt rationibus instructi, tuto credi, notum est. Nudae sententiae nullam vim habent. Fuisse porro olim ante Captivitatem Babylonicam singui rem aliquem Sanctuarii Siclum,certum quidem est. At vero jam probavimus. non monetae alicuju3 signatae genusSiclum illum simule, sed certi ponderis. Enimvero etiam alia suerunt Sicli nomine soti assis haud parum diversa pondera. Dilerte sane a Samuelis cap. XIV, 26 fit mentio Siclorum ponderis regis. Nee Absolonis capilli ponderati suerunt ad monetam aliquam , sed ad alicujus ponderis normam: quod quantae suerit gravitatis hodie nos fugi Ostendimus vero itidem, ante Captivitatem illam Siclos quidenrfuisse in usu loco monetae sed αιέμες : omne i vero illos fuisse pares ponderi Sicli Sanctuarii non equidem a Timaverim: imo improbitatem temporum illorum attendens haud dubito , saepenumeris pondus Sieli vulgare ab eo quod in lanctuario asservabatur multum des exisse. Neutiquam vero inde colligere est.
quasi lege constitutum sui sie, aliud Sieli genus in sectos aliud iuprofanos usus. Imo vero constat ex Levitis XVII, omnes
aestimationes rerum fieri oportuisse ad normam Sicli sanctuarii atque adeo eandem Sicii sive ponderis rationem in civilibus
158쪽
quoque negotiis debuisse obse tu ri. Utrum post solutam Captivitateni Babylonicam suerit itidem Siclus aliquis singularis san. Quarti nec ne, haud equidem dixerim. Ab Has monaeorum usque aetate ullum fuisse in usu discrimen Sicli prosani &sacri, nullo potest vel levissimo ostendi indicio. Quae causia vero fuerit, illius appellationis Sicli Sanctuarii recte jam tum a Villat. pando pariter.& doctissimo Naithono est expositum. Utemur verbis Ualthoni, ne videamur nobis voluisse vindicare aliorum observata. Cum mentiost in scripturis Sicli sanctuarii, hic ideo dicitur Siclus sanctuarii quis is Ianctuario abservata sunt ρon
aerum mensurarum exemplaria. Hoc euim ad sacerritum oscium
III, as. Item: Inter sacra enim aestimata erant pondera o mea.
surae. Unde in templis apud Paganos , S in Ecclesu Christianorum servari solebant, ut ex Iustiniani Noviata Iar cap. I, Osiex imis. Haec Naithonus. Utut postremo suissent olim Sicli quidam sa- ri, non tamen hi potuissent appellari Sicli sanctuatit: quia non omne sacrum ad sanctuarium pertinuit. o Quod ioversionem attinet Septuaginta seniorumGraecam torsit illa aliquamdiu viros etiam doctissimos. Ariarmontanus cnim & Masius errorem ab interpretibus commissum censent. Quod verisimile non est; in re vulgo & nota & obvia: praesertim cum saepe haec interpretatio sit repetita. Alii librariis adsccibunt
culpam; qui scripserint initio quidem δ ἰωχμα, post tota inseruerint. fecerintque δίῖραχαα. Quis credat vero, id factum tam mul tis in locis, idque aperitioribus post emendatum non esse Uil talpandus c.18. scribit, cum di rachmum pro Sicis 62dunt Septua ginta, non certam han6se exaquand/ uri tu rationem. se potius pio Hesraico alium Graecu- fuistituere volvisse, qui in eo tantam eget simi Iis 3 quod magti in ore 2 manibus omnium Graecorum didrachmum tunc Persaretur, haud secuι quam tetra Ochwω Siclus in scuta ac manibus
olim Hel uotum. Ast vereor, ut haec excusatio sit imputat o supinae. - - N et oscuan
159쪽
roo f RADOXA. loscitantiae: si scilicet scentes Graecum nummum substituerint pro Ebraeo. Fuit vero & Stater si ve Mυωχμον satis familiaris nummus Graeciae populis: ac proinde non ivit necessum, melioris intellectus eaussa in gratiam Graecorum veriere-Rectius gerit in his enodandis sese Villaipatidus cap. o. Sed nou opus est illa hue advocare. Omnium optime illi rem expedierunt, qui observavere: drachmam Alexandrinam pendisse duas Atticas i atque ita δραχμοι Alexandrinum esse Atticum. id quod ex Polluce constat Septuaginta autem Alexandrino more suisse loquutos, sicut in AEgypto versio illa fuit nata. Quicquid vero sit . vel so isthae Septuaginta viralis non juvat quidquam illam de divella pondere Sicli sacri & profani opinionem, qgoniam nusquam in versione isthac, etiam quando de sacris agitur, Stais vertitur etστ ραχμον, ω semper δῖραχμω:ut proinde hi quidem interpretes istam a sequioris aevi Iudaeis excogitatam Siclorum d iterentiam non agnoverint. Perquam frivolum sane est, quod nonnulli trahere hue moliti sint illud de pondere capillorum Absolonis: quia scilicet ea Septuagintavir li versione legitur pondus capillorum aequata centum Siclos, in Ebraeo autem ducentos. In quibusdam enim Graecis codicibus versionis illius legitur itidem amo ni classis etiam Interpretes illi usi sunt exemplaribus Ebraeis quae nonnihil a nostris suerunt di, versa : id quod in aliis quam multis locis etiam est observare. Quod quarto loco adduximus, non solet quidem multum urgeri, sortassis tamen haud immerito cui videatur. omnium esse verisimillimum. Atramen qui Ebraei nummi non habent inscriptum nomen Selel, ad rem non faciunt, utpote qui non Sicli sed diversi suerint a Siso ordinis. Utque illorum non nulli suerint τετραδραχμοι. quidam δ δε μοι, quidam non nisi drachmam unam pondere aequaverint: non tamen proptereaSiclis -t ἐυχLu ita dictis merentur accenseri. Solent praeterea illi
160쪽
DE vrMMIS EBRIEo Rr M CAP. X. Impendetis esse admodum a Siclis diversi&, ut ita dicam, plane iseregulares. Quam maxime huc sacere dixeris, nummos illos qui non sunt τιτραδραχμοι de tamen nomen Sisti Ipraeia habent inscriptum. Iam tum autem ostensum est, factum illud esse non secundum leges sed vitio eorum qui monetas adulterarunt.Quod genus hominum nequam nulli reipublicae solet deesse. Saltim eorum igitur, qui sacri profanique Sicli in diverso pondere disserentiam constituerunt, sententiam nullis niti sormis rationibus,tam in manifestum . illi qui Siclos illos fuisse etiam uteris diversos qui statuum, nulla plane veterum traditione colo rem sibi parare potuerunt. Omnis illorum praetextus videtur stare eo, quod nummorum Ebraeorum quidam reperiantur etiam saecis sive Assyriis literis insigniti, alii Samaritanis atque adeo profanis. Et sane reperiri, etiam Sicli nomine per literas sacras
insignitos nonnullos nummos, certum est. Verum enim vero,
etsi, ponas, nummorum illorum qui Asbtias literas habent inscri pias nonnullos esse genuinos. non sequitur tamen, illos audiisse olim Sisi nomine Sed & eorum qui hodie quidem superant icti nomen non habentes inscriptum, sorte nulli vel Sicli vel SOmisicli vel trientis ver quadrantis Sicli pondus exacte reserunt; atque adeo ad Sicli sanctuarii normam nec hi sunt compositi, aut merentur sacri Sicli cognomentum. Eorum qui inscripti sunt Sicis titulo. paucissimos item reperias Siclo sanctuarii aequales,
ac proinde neutiquam merentu rerieognomentum. Probavi autem jam tum in universum sic satis clare, nisi fallor: omnes literisi,ssyriis inscriptos nummos esse supposititios & natos demum
post gentis Iudaicae Romanum excidium. IN universum igitur licetjam saltim hoc constituere sententiam illam de duplici Siclo, sacro& plosano, destitui firmo omni sundamento. Hoc evicto autem consequens est. fasesse illam rescereti opinionem adversam amplecti tanquam similiorem vero: ido