장음표시 사용
131쪽
-, v . p AER AD PYA - oono editione prima libelli sui de Nummu , aliquem horum nim dubitavit eidem Simon i Hasmonaeo vindicare pag. υι. Scribere
item pag. rar . Νοη omnes nummι charactera a Samarit oram notati,
ultima sunt antiquitatis S aevi Christo prioris. Noa certe illi de sus.1M Thueus apud minerum pag. O. Haec ille;post Kirchetum tu,
dem tecundus, in Germania tamen, atque adeo in communem plurium usum, primu s, nec a Ki rchero institutus. Nec vero et
iam Theseus quidquam dixit quod Hottingero saueati vaserus sane hoc tantum loco citato scripsi: His titeris Samaritaris Meuasi or nummos Iulii II S Leeris X Poηu'cum temporiain, Roma viuis: raesem Amtresvi testatur Diroductione in Betuam Chalda eam Syriacam, Armenicam S decem alias livguas. Agnovit tamen cum Kircherus tum Hottingerus, plerosque nummorina hujus sortis captivitate longe antiquiores esse. Huic assertioni sive priori communi, sive alteri quam H
lingerianam dixeris, QUARTUM PARADOX uM nisest oppositum: ideoque ad rem quoque non facit Hottingetlina responso. Tantum negavi enim, posse illas assertiones ceritas reddi. Ita sane sese habent verba mea: Non posse um cer indicio ostendi, nummos qui literas halaut inscriptas Sa ritu scaptivitate Babunica esse antiquiores. Utrum S me ostendi possinee ne, illos captivitate esse posteriores, non erat in quaestione. Ostensum autem jam tum 1 me idipsum est hujus libelli Capite quinto: dum scilieet probavi, ante Babylonicum exilium appen se non signato nummo fuisse Israelitas usos. Caeterum inquiremus hoc loco, quidnam tandem adeo multos non Judaeos duntaxat sed etiam Christianos, Viros sane doctos, adegerit profiteri, nummorum illorum tantam antiqui
Videor autem mihi observasse rationes , quibus fuerint mori: aliam omnibus illis nummis communem, alias singulares magis huic aut illi nummorum istorum speciei. Gen
132쪽
eneralis sive omnibus communis haec est; quod lite vetores Ebratae suerint quidem hi communi usu ante captivitatem Babylonicam etiam apud llos, quibus Hierosolyma habebatur urbs sancta & sacrorum a Deo instituta tedes. post Esdram tamen solis Samaritanis suerint relictae. Cum ergo quae in hisce nummis comparent literae, non snt Assyriacae quales Esdra traduxit in usum, sed veteres Ebraeae, do tamen hi nummi non sint Samaritani sed 49aelitici: populi ;oiecessatio nummos hosce consectos esse ante non autem post exilium Babylonicum. In hunc modum videas ratiocinari viros eruditione eximios, illos etiam . qui iis teris Assyriis ante Esdram ne quidem ad sacros usus locum ul. Ium suisse contendunt. Non adducam verba cujusquam, cum omnibus sint in promptu. Ego autem agnosco, consequentiam ratiocinationis illius firmam esse; sed antecedens a veritate longe est alienum. Nempe quod postuEsdram literae Assyriacae sint ad omnem civilium quoqi negotiorum usum adhibitae.& quod λως Ehraicae veteres Samaritanis relictata est ratiocinationis illius antecedens quidem. sed neutiquam vero consentaneum. Jam tum hoc ostendi cap. quinto. Nunc contes tus ero uno illo, quod Kircherus ipse&Hot tingetus liquidum secerunt: a Simone scilicet Ethnarcha nummos aliquos esse cusos, antiquis Ebraeis, atque adeo illis quibus tunc&Samaritani utebantur,literis insignitos. Capite proximo pluribus exemplis id fiet perspicuum.
-Spectativi pro Sictorum, qui antiquis Ebraeorum lite.
ris sgnati sunt. illa magna vetustate, videtur pugnare ipsa inscriptio: Siclus Israel le Ierusalem sancta. Benedictus Ariae mon. tanus princeps omnium fortassis ad indicia haec attendit. Hisce sane verbis usus est in suo Ephron de Siclo Moss Gerundensis, qualis etiam sibi obtigerat. Inscriptioηes serasse in eodem nummo
maritanis characteratus, qui olim communes totius Israelis titera sueraut aute discessum decem t/ιluam a duabus ingua plane Hebraica, qua
133쪽
ranr exemptam ex aetera parte erat Sehes Israel, quod Latiae sima M. Iuι Israela, exaltera vero parte Ierusalaim Aeris h. h. e. Ierus
levi sancta. cui nummus antiquitat ' omnino magnam prolatat. αἰ pote casus nam tu Israelu. eo tempore quo omnes duodecim tri bincommuni conco dia Uraeta nomen oltinebant, quoque Hierosolyma i seramus regia urbs sanctaque erat , eademque commvnu omnisus r Γνο- ου publica rei des moneta atque literarum ratio, quaepostea, iste pone satiat alia atque alia uitiive partu fudet. Namgis Iudaecat omnes fere se iptores asserunt, ne *m schismaticis Israelitu aeremum 'usu commanicarent, eam literarumformam, qua vine etiam is usa ea hue Is quadratam, mutatis valde alteriis prioris Iguris , assinvexere. Haec omnia de S. Scriptura regie illustrata maximam laudem
commeritus Ariae Montanus. Λ l l . Imi . . vi
In hisce vero mireris hau inmerito, primam,illud ast, mari: statim a discessione decem tribuum aliam atque aliam redditam literarum sive scripturae rationem, idque omnes fere scriptores agerere: quum tamen soleat quas communi ore omnis literarum mutatio attribui vulgo Esdrae, qui prima illa discessi
ne recentior est annos quadringentos. inti. oti
Secundo mireris, non attendisse virum hoc in Martiue se nere summum quam exiguo temporis spatio Hierosolyma sumit olim habita omnium tribuum commune quoddam sacrarium. Et vero non tale quid potuit existimari, saltim priusquam a Davide area foederis fuit ex domo Aminadabi in urbem illam adducta imo credi vix potuit ante conditum a Salomone templum; tune sane demum , fixam sibi sedem Hierosolymis Deum posvicte &Uibem illam sanctificasse , hominibus innotuit. Iam vero ad
desectionem usque decem tribuum, a translatione arcae divinae anni circiter septuaginta, a dedicatione templi triginta duntaxresiluxerunt. Intratam exiguum autem tempus Siςlorum veterum istorum omnium natales restringi, vel eor ut ipsi Ariae Montano fuerit visum verosimile. I MaximE
134쪽
Maxime Tertio dianum est admiratione. & Ariam & qui ea parte ipsum sunt secuti ita disserere,quasi cum illo primo schisma. xe deserit etiam postea communis isthaec: Israelis appellatio. Per annos quadringentos praeterpropter interruptam fuisse . nec ipse dissitebor: at vero non multo post solutam captivitatem Babylonicam, certum est rediisse in usum ab ipsoque vulgo iterum de omni promiscue Abrahami posteritate fuisse receptam. Hoc sane liquidissimum unicuivis potest fieri, ex Malachiae de Esdrae de Nehemiae libris sacris, ex monumentis Maccabaeorum, imo ex omnibus etiam Novi Testamenti libris. Ubi frequentissima est illa eommunis istaelis appellatio, de omni ejus posteritate, de seorsim de Iudaeis. lnitium authm huius sorte factum est sub
Xerx , sive potius Artaxerxe, Persarum Rege, atque adeo ab Esdrae usque aetate. Cum videlicet hactenus a Cyto de Dario
Histaspide solis Judaeis fuisset iacta redeundi in Palaestinam facultas quod patet ex illorum rescriptis Artaxerxes, sive Xer. xes, promiscue omnibus Israelitis hanc libertatem concessit; atque ita etiam decem tribuum non quidem omnes quam multi tamen cum Esdra sunt reversi, inque unum popuIum cum Iudaeis iterum concreti. communi Israelis cognomento appellati denuo caeperunt. Res omnis digna est quae cum cura expendatur, lectis iis quae habet Josephus l. xi Athmολυ ciisque probe collatis cum iis, quae memorantur libro Esdrae ut de
Nehemiae a cap. uaque septimo. Idque ideo etiam, ut simul possit Judaeorum nostri quo que aevi calumnia isthaec dilui: qua Messiam jactitant adhuc
exspectandum esse, qui non Iudaeos duntaxat, sea reliquas .ed iam decem tribus in Sanctam terram reducat, quoniam nimirum de hisce tribubus Deus promiserit per Prophetas suturam illam reversionem, quae tamen hactenus non sii facta. Sane cum nuper insanirent passim Iudaei circa Messiam suum Smyrnensem, iaSynagogis haec oracula ProIhetica curarunt quam maxime PQ - .
135쪽
' . A n X r e di ora ipulo praelegi. Ex iis vero quae Iosephus memorat Iiquidum est, datam ab Artaxerxe decem quoque tribubus in Messi habitantibus , non minus atque Judaeis, redeundi licentiam .imo illas per Egdram esse isthuc invitatas . sed ab impiis cita isthaee omnia suisse exsibilata , ct paucis exceptis reverti illos noluisse. Proindeque videlicet divinis Prophetarum promissi, satis pridem fuit factum utpote quae omnia non nisi i Nota fuerint dicta quantum attinet divinam benisnitatem, & frustratio eventus soli impietati nequissimorum hominum est imp tanda, denuo autem exspectare talem reductioneni non est divinitus promissum. Quod obitet Honuisse liceat. εἰ Ut igitur ad o&ομωὶ. Atiaemontani aliorumq; veniamus;
firmum quidem est, Siclos illos Samaritanis characteribus fgna
tos, consectos esse quo tempore nomen Israelis fuit commune, ee Hierosolyma eorum omnium commune sacrarium: aν vero nusum, illud contigisse non nisi ante desectionem tribuum decem Jeroboami fraudibus. A captivitate enim iterum hoc ipsum usu invaluit. suitque ad excidium usque gentis observatum. Tantum igitur abest, illam quidem Atiaemontani collectionem eo ciliasse vetustatem usque adeo magnam Siclis istis, ut illi ipsi sun damento innis nos proximo capite simus demonstraturi.omnes
illos siclos primis Hasmonaeis deberi, adeoque captivitate ipsuBabylonica longe esse posteriores. Saltim igitur pro Siclis nullum suppetit firmum iactatae
antiquitatis argumentum. Multo minus autem valent quidquam illa, quae dereliquis hujusce generis nummis a nonnullis reserumtur. Existimatur nimirum, etiam illos paris cum Siclis esse v
tustatis,ab ipsis inscriptionibus accepto indicio. Etenim in Siciis quoque quibusdam eredunt docti aliquot reperiri nomina Da vidis&Salomonis. In aliis ipsemet Villalpandus & Kircherus, deprehendi vestigia Samuelis, imo & Iosuae, non dubitaverunt Potiteri. Veram enimvero praeconceptae opiniones isthaec legere
136쪽
& deprehendere praeclaros istos viros essecerunt ; reapse nihil ejusmodi in iis reperitur. Illorum nummorum tres pridem. ipsa prima libelli de Nummis editione, Hottingerus longe aliud quid sonare, & recentioris esse aevi demonstravit. De singulis iterum agendum nobis erit capite sequente.Itaque nunc tantisper
Cum autem haec ita sese habeant, manifesta jam est Paradoxi nostri veritas, nempe: nummos qui Samaritani, characterius suum ait Captivitate Bablonica vetustiores esse, num certe argumentoque diposse. Quod unicum demonstrasse nunc quidem suisicit.
CAPUT IN. Omnes Samastitanis literis inscriptos nummos esse Hasim
naeorum. Herodam aetate cuses. PS rvenimusjam ad Paradoxum Quintum: Nummos inves Sa maritanis literis Huatos cusos esse Homonaeorum S Herodum rem diri ι, 2 aidem ab ipsis Iudaeis, po uam curixaei nummi potestatem a Demetrio Nicatore faerant nacti: Samaritanos exim characte
res fui se in usu vulgari, utaeos autem solis sacris codicibus quali d dicatos. Prius vero quam ad ejus vindicationem accingamuri, duo sunt nonnihil explicatius proponenda. Horum primum attinet potestatem cudendi nummi Iudaeis concessam. Igitur scriptum quidem esta nobis, factam illam in. dulgeratiam a Demetrio Rege : at non a Nicanore, prout vulgo appellatur atque edidit Hottingetus, sed Nicatore. In nummis sane aintiquis, qualem &ipse habeo, atque ex quorum uno imaginem hujus regis pingi secit & suo Instrium imaginum eximio volumini inseruit Fulvius Ursinus, Nicator appellatur ac De . Fefellerat autem de nos memoria, isthaec eum scriberemus. Is nimirum qui tantum indulsi Simoni Hasmonaeo, fuit Antimesius, qui nuncupatur in Maccabaicis Demetrii filius. Etenim L r. mccariorum cap. XV reeitantur hujus literae ad Simonem
137쪽
Ethnarchum. inque iis demum haec verba: Asrentura m-ῖ, μι κομμα ἴδιον νομο μα si χωρα σους quod non male vertit inte pres vulgatus: Et permitto tibi facere percusuram proprii numi rea tu in regi e tua. Est autem hic Antiochus is qui & Sidites αPius appellatur. Demetrii Soteris filius Nicatoris stater. Non jam asseveraverim autem, hujus demum Antiochi indultu prismum juscudendae monetae sibi Simonem sumpsisse. Quia enim Antiochus ille caepit erigere caput cum jam in sextum annum p nae libertatis Ethnarcham ageret Simon, verisimile est, Antio chum hune,quo amicitiam Simonia sibi conciljatet, potius confit masse jus illud quod jam tum reapse Simon exercebat. Et vero, ut scribitur l. I . Macca b. cap. xiI3 , cli: Anno cente mo septuagest ablutum ea jugum gentium ab Israel: os capit populvi j prae scrisere intulusis S gestu pubocv. anno primo sub Simone summo sacerdote, magno duce S priscipe Iudaeorum. Quicquid autem hujus sic, ante partitam istam libertatem cudere monetam non solitos vel auso Iudaeos, haud est obscurum. Josephus l. 6 AMM Mγγας cap. ravidetur illius Antiochi omnes largitiones contemps sie : judicasse certe indignas memoratu, etsi haud tacuerit illud de libertatis per Simonem recuperatae a populo factae recognitionis, quod paulo ante narravimus. Etiam illud Secundo, quod diximus de diverso usu Ebraearum quae nunc in usu sunt literarum & Samaritanarum, ita accipiendum est prout supra capite quarto docuimus. Ex Esdraesei licet instituto ad sacras scriptiones solae Assyriae. sive nosyrae Ebraeae, literae adhibitae sunt; prout nunc etiam adhibentur. Quinniam tamen ex Paradoxi nostri sententia Samaritanis litetis iue runt signati nummi, hinc liquidum sit, saltim ea tempestate duplices fuisse Iudaeis characteres, alios quasi sacros, alios pro sinos. Id quod itidem αυδ possit videri. Et si enim, ante captivitatem Babyloniam literarum illam duplicem rationem obtinuisse, quidam assirinent quidam negent; ab Eadta tame
138쪽
DE N PMM IS ERRAEORUM CAP. IX. disusque non alias literos.agnoscunt utrique quam soIas ADtias sive quadratas nostras. Ego vero, Hasmonaeorum quidem aevo duplices literas suisse in usu, arbitror liquido patere; ante captivi. ratem autem idem obtinuisse , est mihi duntaxat verosimile. Hisce se expositis possumus jam propius accedere ad institutum. Initio tamen nihil aliud demonstrabimus, quam salso credi a plaerisque. omnes omnino Samaritanis literis signatos nummos exilio Babylonico vetustiores esse. Et vero, ei si jam ostenderimus deesse certa argumenta quibus id possit probari, nondum tamen asserti illius salsitatem ostendimus. Coeterum salsa ni quoque esse asiartionem istam, duplici,me j udice, constare
potest haud illiquido indicio.
Primum est,quia ab omni smilitudine veri est alienum,nullos superesse nummos ex iis qui ab Hasmonaeorum usque aetate suerunt cus, atque adeo sunt aevi recentioris, superesse autem sinIos illos qui vetustisssimis temporibus sunt consecti. Cum hoc autem absurdum sit dictu, salsum quoque suerit, omnes illos nummos deberi temporibus Captivitatem antecedentibus. Nec vero est, quod dicas : superesie adhuc etiam post recuperatam per Hasmonaeos libertatem consatos nummos, sed literis quadratis sive nostris jam vulgaribus signatos. Jam enim probavi inusia capite Ieptimo , omnes istius generis nummos qui osten tantur esse supposititios. Syllogismus igitur noster probe hunc in modum sese habet Si omnes Samaritanis literis inscripti nummi sunt Captivitate priores, ergo nulli supersunt hodie post recuperatam libertatem signati. i Sed consequens est vero disti mile, Falsum ergo est & antecedens.
Est Secundo. a fide alienum . tantae vetustatis nummos ad nos pervenire integros potuisse. Plaesertim, eoxum aliquem
Iosus i aliquem Samueli, aliquem Davidi, aliquem Salomoni, aliquem Asae Regi deberi. Nihil sane reperias simile in ulla gente. Nec enim ulli hodie Asyriorum, Babyloniorum, Medo
139쪽
rum. Persarumque veterum nummi supersunt. Graecorum numiliorum vetustissimi haud attingunt Peloponnesiacum bel lum. Romani jam Sei vio Tullio rege, hoc est ipsa exilii Baby lonici tempestate, si non ante, assem libralem ejusq: partes signa vecum quidem, & aeris illius gravis etiamnum supersunt nummi nonnulli, Sed grave illud aes mansi in usu ad bellum Punicum primum, sive annum Urbis quingentesimum octogesimum cit citer, quo tempore, teste Plinio LII cap y, cum impensis ressulci ea non sinceret, costitutum ut asses sexta tario pondere ferireri nQuae nunc igitur supersunt aeris gravis monetae non debent ipsi Servio regi natales suos. sed sorte paulo ante bellum illud Pu nicum sunt conflatae. Quem ego habeo quadransaaeris gravis . cum nullo pecudem sed praeter solitum uno latere reserat putpileatum, videtur mihi quidem indicare partam pullis regibus libbertatem: at illi ipsi tempori tamen adscribere illum secute non audeo; sortastis enim cusus est in acceptae libertatis memoriam, perinde atq; superstites alii nummi consulares vel Quirinum ,vel
Ancum Marcium, vel Tatium Sabinum aliosque veterum exhibbent,cum ipsi longe sint recentiores.Uno verbo; illa nimia aevive, iustas vetat credere, tot nummos nunc quoq; superst ites illi te pori acceptos ferri oportere. Ubi etiam atque etiam meretur attendi: quosdam illorum nummorum a reos este, hos autem prae argenteis & aureis minus esse aptos ut strant aetatem. M
nisestum sane hinc est, saltim illorum depraedicatam antiquit rem non poste admitti. . At eum nummi isti non sine adeo antiqui, si fuerint quidem post Captivitatem denique consati, iam probaverimus simul: illos Hasmonaeorum aut sequioribus nonnihil temporibus deberi. Post solutam enim Captivitatem, non fuit fas Iudaeis signarenarammos, nisitecuperata demum Hasmonaeorum auspiciis, liciirtate reipublicae.
140쪽
metetum de Sictu quidem omnibus loquor de veris siclis argenteis illud ipsum in communi licebit sortassis hoc mo, do demonstrare. Nulli Stai sunt signati ante captivitatem, nec post eam ad Hasmonaeos usque; ergo omnes siesi cus sunt post recuperatam ab Hasnonaeis libertatem. Consequentia ra tiocinationis liquida est: antecedens autem jam tum proba vimus Capite sexto. Utemur autem & hoe verisimit argumento: omnes siesi taeus sunt quo tempore una Hierosolyma habita suit Israelis saerorum sedes, ergo sunt consecti aut Davide ac Salomone re Mantibus, aut post partam per Hasmonaeos libertatem. Sed regnantibus illis Regibus non sunt eus, quia ex x m diuturno tempore non potuissent ad nos integri pervenire, nec soli illi jam superessent. Debentur itaque sequiori tempestati isti Has monaeorum. Haud jactamus vim ai gumenti hujus; vero tamen simile etiam ita factum esse id quod profitetur nostrum Paradoxum, haud equidem dubitamus.
At vero Siclos quis dixerit. fortassis ad templi primi tempora
non autem ad secundi referri ideo oportere,quia signati sunt urna mannam continente & amygdalis laeto ramulor quorum utrum que in arca foederis suit repositum quidem, ast una cum arca petiit & in templum feeundum non pervenit. Ac proinde nee
Siciis templi secundi sed primi exprimi jure potuit, Non est hujus loci disputare, utrum virga isthaec amygda
Iisera & vasculum mannam continens semper fuerint comprehensa arca laederis, an vero aliquando prope eam in sancto sanctorum deposita: utrum quoque arca laederis a Nebucadne Tarecum reliqua templi sacra supellectile fuerit Babylonem translata, an vero seorsim alicubi defossa atque occultata. Illud unum dumtaxat nunc assero. videri haud absimile vero, saltim & ramum illum frugiferum Sacerdotalem,& mannae urnam ex Babyloneorsum rediisse Hierosolymam, quando Cyri & Darii jussu vasa