장음표시 사용
161쪽
De quo Sicambrorum more rursum alibi Sidonius ad Maioria
Sic ripae duplicis tumore sea sto Detonsus Vachalim bibat Sicamber.
HVnnos,quod omnes testantur Barbaroru barbarilsimos turispissimosin in Panegyrico quem Anthemio Caesari dicauit, Stadonius exaete depingit,hiis uersibus, Quod bellum non parua manus neq; carcere fracto Ad gladiaturam tu Spartace uincte parasti, Sed Scythicae uaga turba plagae,feritatis abundans, Dira rapax,uehemens,ipsis quom gentibus illic -, Barbara Barbaricis.cuius dux HormidacatcpHunnus erat. quis tale solum esse inibiq; genus Credat Hyperboreis Tanais qua uallibus adius Riphaea de caute cadit,iacet axe sub Vrsae
Gens animis membrisin minax,ita uultibus ipsis Insantum suus horror inest.Consurgit in arctum Massa rotunda caput.geminis sub fronte cauernis Visus adest oculis albentibus.aeta cerebri In cameram uix ad refugos lux peruenit orbes, Non tamen exclussis.Nam fornice non spacio Magna uident sipacia.&maiorem luminis usum a Perspicua in puteis compensant punista profundis. Tum ne per malas excrescat fistula duplex, Contundit teneras circundata fascia nares, Ut galeis cedant. Sic propter praelia natos Maternus deformat amor,quia tensa genarum Non interiectio fit latior area naso.
Caetera pars est pulchra. Viris stant pectora uasta, Insignes humeri succinctia sub ilibus aluus. Forma quidem pediti media est,procera sed extat .
Si cernas equites. sic longi saepe putantur Si sedeant. Vix matre carens si constitit insans, 'Mox praebet dorsum sonipes.Cognata reares Membra uiris,ita semper equo seu fixus adhaeret - Redior cornipedum tergo.Gens altera sertur, Haec habet sc teretes arcus,& spicula cordi. Terribiles certatam manus,laculiso serenda
Motis fixa sudes,& non peccante sub lictu
162쪽
Edoctus peccare furor. gens ista repente Erumpens solidumq3 rotis transuecta per Histrum, Venerat,& seetas inciderat orbita lymphas. Porro duritie huius gentis uel ex eo colligere queas, quod insenstulos sitos primo die excarnificant. Nam genas eorum nouacula dis scindunt ut priusquam lac degustent,ad tolerantiam uulnerum iniistientur. Quae res facit ut no barbescant, ob crebros cicatricum in se cie sulcos. Quod si insens plorasset occidebat uelut adulterinus at
degeneras. Hinc Apollinaris in Auiti Panegyrico indubie Hunnos
Vulnera uel si quis pangit, cui flesse perire est,
Ac serro perarasse genas, uultuo minaci Rubra cicatricum uestigia de disse. Claudianus in Rufinum libro primo sic describit Hunnos. Est genus extremos Scythiae vergentis in ortus . Trans gelidum Tanaim quo non desermius ullum Arctos alit, tristes habitus obscoena uiseCorpora, mens duro nunquam cessura labori. Praeda cibus uitanda Ceres fratres Q secare Ludus,5 occisos pulchrum iurare parentes. '
Nec plus Nubigenas duplex natura biis eis
Cognatis aptauit equis. Acerrima nullo Ordine mobilitas, insperatim recursus.
Idem in laudem Manlii Theodori, No uaga Hunnoru seritas.ste terruit. Alludit autem ad id quod modo citatis carminibus dictum est in fine uidelicet, Acerrima nullo Ordine mobilitas. Sic Sidonius Hagam turbam dixit. nam equites erant pernicissimi. Turpeis alibi uocat Hunnos Claudianus sic scribens, Iam formidata tyranni Tempestas subeunda mihi, qui sorte nephandas Iam parat insidias,qui nos aut turpibus Hunnis Aut implacatis famulos praestabit Alanis
Carterum ex multis nationibus quas Hunni secum in comissilium traxerant soli supersunt Ugri siue Ungari, Pannoniam secunda inocolentes,ut ante diximus,nec ipsi admodum proceri si cum Sclauionis Boliemis aut Polonis comparentur. Nam in historqs legimus, Hunnos statura quidem exiguos,sed argutis motibus expeditos suo
iste & ad equita dum promptissimos scapulis Iatis,& ad arcus Boiis 1asP paratis, firmis ceruicibus.Quin etiam multos scissis illis & nigris uultibus in cogressu terruerunt. Siquide potius informis quaes
163쪽
dam mola erat quim facies,habebatin uerius pumsta qua da quain lumina. Subiecerunt primum sibi inter multas gentes,etiam Alanos ac Ostrogotthos sed hi j se separauere ab illis sui rursum iuris sadii.
VEteres Francos qui transito Rheno nobilissimum istud in Gali as regnum costituerunt,& per duas familias priorem Meros uingorum posteriorem Carolingoru non Galliam solu sed & Geris maniam postea no paucis seculis rexere, Germanica usos suisse lina gua,quum innumera alia argumenta probant, tum uero manifeste covincit Liber ille insignis Euangelioru Francice hoc est Germania ce uersus, quem nos nuper dum comitia Romani Imperi j Carolus Caesar celebraret apud Augusta Rhetis superioris, Fruxini in Vinis delicis,quam hodie Frisingam appellant, in Bibliotheca D. Corbi, Diani obiter reperimus.riam Livianaru Decadu gratia sueramus ilis luc profecti.Eius codicis hic est titulus Liber Euangelioru in Teodiscam linguam uersus.Costat autem ex rithmis totus. At* ut antiquitatem eius tralationis no ignores, deprehedi libru exscriptu abhinc annos ferme sexcentos,ut tum copositum credam quu Christo priumum Franci nomen dedere. In fine enim ascriptu erat. Vualdo me fieri iussi. Sigefridus presbyter scripsi.Numeratur autem inter Friis singeseis episcopos Vualdo,ni fallor,decimus. Habet ipsum opus es legantissima praefationem, cuius hoc est iniuu, nulla litera mutata, Nu uult ich scribanulaser heilfuangeliono deii, Souuirnusiarbiguianon tIn Fren litiga Tun n. Qui Germanice callet fatis intelligit ista uerba nisi quod hodie paulo aliter scribimus & proserimus,no addentes alicubi tot uocastes,alicubi plureis adisscientes. nec biguianen uerbum pro incipere familiare est omnibus Germanis. Item paulo post. Hiar hores io zi guate Vuazgotimo gebiete ,.Thaz uuir imo hiar sungun
Item Paulo post comparantur Franci Romanis animositate, nunquam hoc negaturis Gryecis. . in . . Sie sint
164쪽
Sie sint se fama Euani Selpse thio Romani.
Nu dars maia thaz ouch redino, Thaz kriachi niti, es uuidaron. Item alio loco praedicantur ad arma propti, & uiri sortes omnes. Nam hoc significat thegan Francis. unde Deganberti siue Dagoberti nomen & Degenhardi. Zi uuasane melle So sint thie thegan alle. Nec libet plura addere.nam ista satis euinciit, quod fortasssis apud
non ullos controuersum esse poterat. Hoc omittere nequeo,uolume
istud egregium esse thesaurum antiquitatis. Solebat olim Maximi miliaγlianus Caesar proposita mercede suos prouocare ad qu frenda uel di 'μβ imp plomata quae ante quingentos essent annos conscripta. nam tantum Latini sermonis usus apud Germanos in conficiendis tabulis recepistus fuit. id quod cum caeteris nationibus commune habuimus. Ab annis tamen centum& quinquaginta secus apud nos tactum uide, mus. Sic ungaricus sermo nostra aetate primum scribi coepit. Itaq; si quis mostrasset duntaxat talem codicem,no in donatus abisset. nam princeps fuit liberalissimus. Huius generis Psalteri u uidimus apud loannem Huttichium nostru Argentorati. Perpetua ucro laus Francorum ueterum qui facros libros in suam, hoc est Germanicam linis guam uertendos curarint,quod nuper a Theologis quibusdam ini, probatum scimus. Huc pertinet quod Luitharius Francorum rex periclitanti in Saxonibus filio Dagoberto opem seren s quia ad Viis surgim amnem uenisset,&detracta galea nudasset caput iam prorsus canum, nam agnosci cupiebat quo sui praesentia timorem hostibus incuteret Berchioldus Saxonum princeps reae statim agnito,o ueo. tulum,inquit,& canum iumentu ades' ne hic. Qua uerboru columelia sic est commotus Luitharius, ut non expectatis copijs suis quas precesserat cum cohortibus fili j fluuium transiret,& conuiciatorem inuaderet,ac in fugam uersum tandem obtruncaret. Igitur Saxonusermo linguae Francorum aflinis esse debuit, alioqui qui potuisset commoueri Luitharius, si conuicium no intellexisset Nam in annalibus Francoru expressum est,illum Barbara uoce inclamasse. Vulsgo quo in notum est Carolum Magnum duodecim mensibus uocas Carolu, hula iuxta propriam linguam imposuisse. Nam Ianuarium appellas hi gnus
uit Uuintermonat. Februarium, Horia ung. Martium, LentTmonat. Aprilem, Ostermoriat. Maium, Uuia nemonat. Et sic de caeteris. Porro Romanus & Prouincialis sermo quo etiamnu interior utitur Galli 3 lia,coms
165쪽
lia complusculas dictiones ab ista Germanica Francoru lingua motu atus est,quas hodie. retinet.Eas enumerare longum sit.
SIdonius Apollinaris ridet Syagrium quendam Gallii, quδdhoa
mo Prouincialis,& Collis pronepos ac insignis poetae semine natus, aio egregie literis excultus ipse, tamen Germanica Burgunodionum linguam addidicis Iet. Hoc illi interprete utebantur, si quas sorte Latinas literas uel a Caesaribus uel a ciuitatum Prouincialium praesed is accepissent. Et c5filhs etiam sammoribus adhibebant. Proinde festiue nouum Burgundionum Solonem illum appellat nos' uum Amphionem in citharis sed trichordibus temperadis. Id quod dicit propter trium linguaru peritiam, Germanicae, patriae, hoc est prouincialis,& Latinae. Sed libet epistolam ipsam ascribere.
QVum sis Cossilis pronepos,idq; per uirilem successionem, quas
quam id ad causam subiiciendam minus attinet: quu sis igitur e semine Poetae,cui proculdubio statuas dederunt literae, si trabeae nodedissent, quod etiam nuc autoris culta uersibus uerba testantur, a quo studia postero ru, ne paru quidem, quippe in hac parte. degenerauerui: immane narratu est,quantu stupeam sermonis te Germanis ι - ου' ς' ci notitiam tanta facilitate rapuisse. Atqui pueritiam tuam copetens ter scholis liberalib. memini imbuta,& saepenumero acriter eloques Euphonia tero declamasse coram oratore,satis habeo compertii. Atq; hec quugentis alie ita sint uelim dicas unde subito hauserui pectora tua euphonia gens
iis alienae, ut modo mihi post serulas sedilonis Maronianae, poli desudatam uaricosi Arpinatis abundantiam loquacitatemw, quasi de ilario uetere nouus falco prorumpas A. stimari minime potest, quanto mihi caeterisq; sit risui quoties audio quod te praesente soromidet facere linguae sus Barbarus Barbari sinu. Astupet tibi Epist ri estiis, , t 3s interpretanti tacitus Germanoru senatus,& negocus mutuis ara Nouus Bue bitru te disceptatorem desumit. Nouus Burgundionu Solon inle .iόἡψ0β gibus sitis serendis, nouus Amphion in citharis sed trichordibus tem' perandis, amaris, frequentaris, expeteris. Oble fias,adhiberis eligeris. Decernis, audiris. Et quanquam aeque corporibus ac sensu rigidi sint indolatilesin, amplectuntur in te pariter& discunt, sermonem patrium cor Latinu. Restat hoc unu uir facetis Iime ut nihilo segnis Us, uel quum uacabit aliquid lectitoni operae impendas, custodias in hoc, prout elegantissimus es, temperamentum,ut ista tibi lingua te neatur ne ridearis,illa exerceat ut rideas. Hactenus Sidonius. Idenx ad Caa
166쪽
ad Catulinum, quem locum & ante citauimus, Inter crinigeras situm cateruas Et Germanica uerba sustinentem, Laudantem tetrico subinde uultu Quod Burgundio cantat esculentus Infundens acido comam butyro
LANGOBARDI GERMANICA LINGUA Vsi
r Xtant leges Langobardorii quae inaniseta declarant eam gens I tem uiam sermone Germanico. Fuere uero nobilissimi Germas noru Langobardi. in legibus quia uocabula nostre linguae sunt pasin sim inserta uideas Iuris interpretes Italos se misere torqvctes,& tansdem omni b. tentatis neq3 coetu attingere neo terram, iuxta Prouershium. In Graecis Sc Hebrateis cosulendi sent earu linguarii periti:in Langobardicis erant adhibendi Germani. Diximus inpra de Schaola Langobardoru uocabulo pro patera ac qualama pro scaturigine 8c piscium uiuario. Opinor Bardunuuigii urbem illam ab Henrico Leone eversiam Langobardoru retulisse nomen,&sedes illoru ueteres indicasse. Nam Augusti Tyberihin principatu illic habitariit, uel attestante Velleio qui cis Albim positos docet Langobardos a Rheno uenienti, Chaucisq; uicinos facit. Postea sertassis in insulas Gero manici maris concesserunt pulsi ab aliqua ualidiore gente.
rar Ransdanubianae prouinciae Rhetia prima & secuda Noricu,
I Pannonia prima & secunda atin cisrhenanae prouinciae, licite primae pars, pars Maxime Sequanoru, Germania prima ato secutis da, postquam a Itomanis subactae sunt, sermonem Romanu omnes acceperui.Nam studiosuit Romanis ut Prouinciales Romane addiscerent, quo per linguae praesidiu obsequentiores Sc fauentiores lia. berent nationes. quae cui inter disssimilis linguae homines amicitia coalescere queat Similem rem aliquando moliri in Insubribus dicebat Ludovicus Galloru rex, Fracisci qui nuc regna socer . Nec tantu de uulgari lingua soliciti erant Romani sed & Latina tradi Prouincialibus curariit, unde municipales illae scholae apud Visontione 3c Lugdunu & illa apud Cliuiu in Germania secuda, cui presuit Eumenius Rhetor. Hoc ei paeto seritatem animoru paulatim abstergebant. Vocabat haec lingua Romana. Proinde quidam Galli se Romanos
etiamnu uocant,quu propter ueterem ditionem, tum multo magis ob uernaculu sermone quem adhuc retinent. R. Vopiscus etia Latio snam appella Gquum ait Apolloniu illum Tyaneum Aureliano Caro l
167쪽
sari recipienti se in tentorium ea sorma qua uidetur subito astitisse, atm haec Latine ut homo Pannonius intelligeret, uerba dixisse: Auis
reliane si uis uincere, nihil est quod de ciuium meorum nece cogites. Fuit autem Aurelianus natione Pannonius apud Sirmiu ortus. Et utebantur Romano sermone Pannoniae, quippe Prouinciae. Sane
Velleius de bellis loquens a Tiberio Caesare gestis adhuc Augusto
superstite Pannonios scribit no solu disciplinae sed & Romanae linis tuae notitiam habuisse. Intelligit autem disciplinam militarem. Verisba illius haec int,in omni b.aute,inquit, Panoniis no disciplinae tans tum modo,sed linguae quo in notitia Romans,pleri sep etiam literaruulas & familiaris animoru erat exercitatio. Porro Rhetos, Noricos, R Pannonios, quamlibet gentem proprium habuisse sermonem a Germanico diuersum,nemo dubitare debet. Helueti j Gallice loque, bantur 5c Raurici, Mediomatriciq;. Verii Tribocos qui in Medios matricorum tractu co sederunt ubi hodie est Eliatia,Nemetes, Vangiones, Vbios Tungros, Betasios,& similes populos qui e Germa, nia transgressi in Galliam Rheno propinquos agros occupauere,iis benter crediderim bilingveis fuisse. Certe eos qui ipsam Rheni ripa
colebant,nihil ambigo Germanicii sermonem retinuisse propter asosidua cum transrhenanis Germanis commercia. Hinc Margam pro
Medulla apud Plinium legimus in Belgico habitantiu Germanoruuocabulu.Tametsi dictiones quaedam etiam diuersissimis populis
communes nonunquam existunt.Vnde etiam Hebraicas uoces reis
perias in nostrate sermone. Nam puto hodie linguas omneis nonio hil esse mixtas, & puram nulla. Admonet me hic locus ut uocabuluutri Germaniae tam Prouinciali quam postea ueteri sortassis olim commune,restituam apud C. Plinium. Is enim naturalis historiae liis bro xv cap. xxv de Cerasorum generibus loquens, Principatus, inquit, Duracinis,quae Campania Pliniana appellat, In Belgica uero Lusitanis. In ripis etiam Rheni. Tertius hs colos e nigro ac rubenti uiridiqi similis maturescentibus semper. Minus quinquennio est, quod prodiere quae uocant laurea, non ingratae amaritudinis, inositae in lauro. Porro c5tuli in hoc capite uulgata aeditione cum anu
descripto codice mihicy uisus sum hanc e qualibuscun* uestigi js Scmendis eruisse leditonem. Principatus Duracinis,quae Capania Pli Mniana appellat in Belgica uero Lusitanis in ripis etia Rheni Cersis. Iis colos e nigro ac rubenti uiridici', similis maturescentib. iuniperis nis. Subaudi baccis. Quinquenniuest in prodiere. Et quae sequunt. Id uero Κer ru uocabulis adhuc apud Germanos durat, a Prouinscialib. indubie mutuo sumptu. nam ut arbor ipsa, sic quom fruetiis
168쪽
nomen Germanis peregrinu est. Ausonius Burdegalensis MosellRamne Belaicae prime qua olim,ut coqcio diuidebat a prima Germais nia, tescribens,& tractum eum miris extollens laudibur, tandem ab eo quoin c5 mendat,quod Romano sermone utatur, sic autem canit, Amula te Latiae decorat facundia linguae. Vocat, ut uides, Prouincialem sermonem aemulii Latinae linguo Veru hodie Mosellana regio cis Mediomatricos Germanicam lina guam recepit postquam esse prouincia desit Germanis terras istas occupantibus. Porr3 non modo linguam Prouinciales mutabant,
sed instituta quo* & cultum, Alioqui Tencteri non dicerent apua Tacitum Ubiis in corpus nomeni Germaniae redeuntibus,instituta cultumi patrium resumite.
C Ermo quo peculiariter Gallia suit usia priusqua in Prouinciae foris
O mam redioeretur a Romanis,prorsum putatur abolitus. Non sestas suum amisere& Hispaniae. O miram Romanorum dexteritat 3c indicibilem selicitatem. Et non miretur quis eripi potuisse Romanis prouincias quae no minus Romans erant quam ipsa Roma. Sed habent regna suas periodos. Caeterum non desunt qui putent uetes rem Gallorum linguam no absimilem fuisse Britannorum dialecto, quos Anglia Uualos uocat. Nam in uita Agricolae Tacitus de Briis rannis agens, In uniuersum tamen inquit, aestimanti, Gallos uicinia solum occupasse credibile est. Eorum incra deprehendas superstitionum persuasione. Sermo haud multum diuerius. Hse ille. Equidem fatis constat, prouincialem Gallorum sermonem, ex peculiari illa ueteriin lingua multas adhuc habere uoces immixtas, ex Germanicii quam Franci intulere quamminimum, sed tamen aliquid. Autor est
Iulius Cς far, Belgas, Aquitanos, & Celtas, lingua institutis, legibus inter se differre. Ausonius de Narbonensi Gallia, IQuis memoret portusq; tuos,montes , lacus c
uis populos uarios discrimine uestis & oris Porro D. Hieronymus quum Galataru linguam Treuericae simplem esse dicit in dubie de ueteri lingua sentit. Sed hac diuersitateni sic stulere Romani. Porro uetere Galloru linguam diuersam a sermone Germanico fuisse satis indicat Cssar quu lcribit Ariovistu ex loginis. Sa cosuetudine nomini Gallics linguae percepisse. Eius uerba quit
'omen tarior u lib. primo Comodis imu uisum est M. Valeri u Pr cillum C. Valeri j Caburi filiu summa uirtute&i humanitate adoleis scentem, cuius pater a C. Valerio Flacco ciuitate donatus erat, &propter fidem,& propter linguae Gallicae scientiam, qua multa iam Ario
169쪽
Ariovistus lonoin qua consuetudine, & quod in eo peccandi Ceromanis causa non esset, ad cum mittere ,&M. Titium, qui hospitio Ariovisti usus erat.
SErmo Germanicus longe lateq; susus est. Habet tamen sua idio amata.Gaudet uocibus primigeni js monosyllabis. ac nonnulla a Prouinciali lingua mutuatus est. Olim n5 scribebat,ut diximus. proinde nihil nostratium di stionum temere reperias in uetustis spectastionibus aut libris,exceptis codicibus illis Francice uersis, quoru ante memini. Vnicum duntaxat apud Plinium Occurrit uici uocabulugermane Germanicum nam etymologiam habet nostrae linguae. uerum ita deprauatum est ut nemine hactenus sit intellectu. Hermo, laus enim ibi seu stra sudauit e Ptolemaeo nomina quaedam oppidos rum citans .Est autem locus apud Plin.lib.ix.cap. xv. in iis c uerba, Silurus grassatur ubicun* est omne animal appetens,equos innatanstes saepe demergens,praecipue in Moeno Germaniae amne propter
Lisboum S in Danubio. Deprehendi uero e uestialis manu scripti codicis sed deprauatissimi, legendum, praecipue in Moeno Germas Plinii niae amne pro Erlisborni,& in Danubio.Est autem Erlisbornis sic i*ς enim inflediit Plin.uicus ille in ripa Moeni fluuq situs qui hodie Erolenbrunnen dicitur,tantundem Germanis significans, ac si dicas Alnorum sontem. Dixere Moeni ueteres accolae bornen, sicut Saxos nes 8c Eliatici mei pronunciant pro sonte,non brunnen caeterorum Germanorum more. Apud Erlisbornim etiamnum traiectus est Scuadosus locus pro equis abluendis & potu reficiendis: quos illic Plinii tempestate qui sub Vespasiano, ni fallor, militauit in Germania
prouincia, Siluri pisces magni demergebant,aqua no ita multum abest is uicus. Suspicor autem Plinium apud Maguncia cum agentem, hanc rem cognouisse.Sic uero dictu pro Erlisbomi, ut dicimus pro rostris,& pro templo. Porro Germanorum litoralium quos uetus stas Vulgeuonas appellauit,& Insularium,lingua mollior, ut Frans corum ueterum qui Cauchorum pars fuere, Saxonum Phrisior p, ac Scotorum 8c Danorum. Mediterraneorum uero, id est Heriuo, num durior,ut Sueuorum, Quadorum Marcomannorum, & Heramundurorum,quos in transdanubianis hodie regionibus Pannos
via prima,Norico & Rhetia utraq; loquentes audimus.
Rerum Germanicarum Libri secundi finis.
170쪽
LESTA DIE N sis RERUM GERMANI cARUM LIBER TERTIUS. c. PLINII s EcUNDI c APUT π illi. Ex LIBRO
quarto repurgatum a mendis atq; explicatum. v A N D o hoc tertio uolumine quaeda de populis 8c oppidis dicturi sumus apud diueris
os obseruata scriptores, opereprccium & ad rerum Germanicarum illustrationem in priis mis conducibile uidetur a Plinio seliciter ausspicari,quo loco Germanoru genera quin recenset. Nam arbitror multis iam seculis an ullo mortalium ibidem uerba Plinii intelle/ista quae tamen ab omnibus scriptoribus tum ueteribus tum nouis nusquam no inculcantur. In causa est quod illic sunt uocabula quae Germani ae linguae sesentiam requiram. Itaq; nd miror haec a nullo exterorum deprehensa. Alia autem insunt crrata quae miror castigatores omnes sesellisse. Sed apponemus ipsa Plinii uerba quemadmodum uulgo leguntur.
RHetiae prope unius maiore latitudine, sane citra excessum eius subactae.Nam Germania multis postea annis nec tota percora nita est. Si coniectare permittitur, haud multum orae deerit Graecos rum opinioni,& longitudinis ab Agrippa traditae. Genera Germas norum v. Vindelici,quorum pars Burgundiones, Varini, Carini, Guttones. Alterum genus Ingaevones, quoru pars Cimbri, Teutois ni, a Cauchoria gente. Proximi autem Rheno ille trones, quoru pars Cimbri mediterranei: Hermiones,quoru Suevi, Hermunduri, Calathi Cherusci. Quinta pars Peucini Basternae, supradictis cotermini Dacis. Amnes clari in Oceanu defluut,Guttallus, Vistillus siue Vi stula, Albis Visurgis Amisius Rhenus, Mosa. Introrsus uero, nulli inserius nobilitate, Hercynium iugum praetenditur. Hactenus Plin. Primum no magnopere me hoc offenderet, quod tota periodus usin ad ista uerba Genera Germ. v. eius oscitantia qui Pliniu in capi, ta secuit huc suit inepte translata, adiicienda praecedenti b. si mendis careret. Nam haec clausula, Si cote stare permittitur, haud multu orae
deerit Graecoru opinioni,& logitudinis ab Agrippa traditae, nullo sensu dicitur, imo cottario. Siquidem paulo ante dixit, haud explicabilem