장음표시 사용
211쪽
in D conversa. in & a Vel ελε- reservata liquida, tam letare legimus meditari. Nam uti Maro dixit, Musam meditaris avenantaHyginus Fab. c LXV. ait, Marsyam, Oeagri filium, cum invenisset tibias, quas Minerva abi cerat, a sidue commeletando,hnumsuaviorem indies fecisse, adeo ut Apolli,em in certa- enprovocaret. Vir cruditissimus ait, com- melerare hic esse declamare. Sedeunt reseb
lunt, quae jam diximuS. 2 Ajs declamandi usum pririus induXe-e iit parum Convenit. . . Plerique inventuri putant, sive a Demochare, quod cx Cicerone colligi posse arbitrantur: sive ab ipso Demetrio, pro qua sententia Fabi a laudant. Eius verba similib.i I. cap. IV. Fictas ad imitationem fori materias, apud Graecos, dicere circa Demetrium Phalerea instituturi Sed non attendinat, Fabium tantum loqui de fictis materiis, quae NaZianzenus πλα- Photius et era inἶκους λόγους appeti lat. Atqui antea aliud obtinuit declamandi genus, ut de virtute, injustitia, Voluptate, erilio. & similibus. Ea Latini vocant com--unes locos , Graeci Philostratus θεω-κας πιθίσθ. Fabius lib. II.cap. I. uigno ramus, antiquis hoc fuisse ad augendam eo I ι quentiam
212쪽
AC CONSTITUTIONE. I99quentiam geniri exercitationis, ut thesis dic rent, communes locos ' Imo fortasse ne de ficta quidem materia verum fuerit, quod Fabius dicit. Nam consiletudo ea videtur primitus inducta ab AEschine, cum ludum aperuisset Rhodi.ὶPhotius quidem decosic scribit: Λ γετα λάω - πλάσμα A,ςτας λεγορονας μελε- σαυθοῖνα . Consuetudo vero de communi loco declamandi Gorgia ipso antiquior est:
ut qui eam, cum jam in deluetudinem ab- declamatioiisset, in usum revocarit. Vnde a Pausimia commisisse..dicitur, ἀνασωσαι μελετόω λογων
Pro tribus vero generibus dicendi, tria quoq; erant declamationum genera; panegyricy, suaseriae, & controversiae.iEtsi a tem, Aristotelis judicio, -- ΔΩ octonari. sicilius sit δεκάδε f, tamen apud Romanos auspicari solent a suaseriis , tanquam facilioribus. Imo apud eosdem Grammatici, quasi satis esset, si controversias rhetoribus relinquerent, finibus sitis motis, involarunt in suasorias, inque iis adolescentulos exercuerunt: ut Quinctili Rus testatur. Non eadem vero antiquis temporibus declamandi semper ratio sitit. Nam ante C ceronem tractabant locos communes.Eius
213쪽
quomodo Pompeius a duci susCuriunt, i tonius adversus Ciceronem declamabat: aut trahebat ir id ex in , siqua sorte recenς accidisseir: uti te locorum appellationi bus adjecti, proponi solet; teste Tranquil- ; Aui geminum *rgumenti talis exemplana adducit libro de claris Rhetoribus. Post ea obtinuit,ut argumentum singerent: cuius generis e empla petere est ex Con t versiis M. Senecae, deci rhationibus a b : Triplicet' hunc morem etiam inimosit idem Seneca Praefatione lit . 'intro
Declamasiat Cicero , non qua s ntinc coni mersas disimi nec tales quidem, quales ante Cis ouem,quas Theses vocabant. Hoc autem genus mareria, quo nos exercemur , adco no 'vum Hi, ut nomen quoque novum sit, fora troversias nos dicimus , Ciuro in τοι
bat. Minime vero existi an iuria, decla . maiionem sutile puerile duntaxat e ei cici genus. ψNina etiam viri principes id seque . hantur od Ciceronis quoque aevo factuin esse, ostendunt haec eius verba lib. I. Tuscae. Quiaest . Declamitabam caussas. Ethb aX. epist. ad Paetum: Hirtium se DoL- eam dicendi magistros habeo , cornania ma- E stros. Puto te audisse, illos agu me dei-
214쪽
AC C ONSTITUTIONE. 2 mare, me apud Agos cornare . Illustris etiarn
est Tranquilli locus, qui postquam retulicset dei Tullio , & grandibus duobus texta, , quos Hirtium & Pansam misse falso putavit continuo haec subjungit re eum Pompeium quidam historici tradide runt 2b ipsum civile bellum,quoscibus Caio Curioni, promtissimois ni,ca se caesaris defendenti, contradiceret,repetisse deciam n-di consuetudinem. Marcum Antonium , item
seu sum, ne Mutinensi quidem bello omi Ast. Idro Caesar es primo imperi, anno ,s
blice quoque bis antea declamavit. Vide eundem in Nerone. Summa vero declamandi utilitas eri ut Fabius d et lib. a I. cap. XII. Qirare antiquis temporibus quotidie in eo se exerce bant. Cicero in Bruto: commentakarile clamitans cum f pisone, aut cum aliquo
quotidie. Cicero Fil. epist. ad Tironem, De Gorgia autem quod mihi cribit, enat fui dem ille in quotidiana declamatione utilis; sed omnia pose sui; dummodo praeceptis a trispar em. Et haec de fietis operibus ora toris γ in quibus minime cosenescere opor tet: etsi jam olim tanta quosdam decla mandi ceperit dulcedo, ut inde avelli non
possent.b os scite perstringit Synesi si
215쪽
extremo opere de Insemniis, ubi est
ἐφ' ο βαλον --. sis μελε Ξαν . ἀγωνια mmila s. Omnino declamationis atque exercitationis nomen haut inte exisse qmihi videntur , quod sese alterius gratia i tractari profiteatur: illi et ero praeparationem ipsam pro e habent; viάmque, tanquam ityud, quo tendere oporteat, amplexantur. ICertamen ei Viam ex ipsa exercitatione d faciunt. esto in locum scite notat haec Nicephorus: M ιιιγροφία vis
γυρινασει- 2ν ἔργου ο σκιὰν νέργου ilwεκως ως 'γν ἀσχων, ελιι ν άντ άληλιας φείδ κροτων, e mνων μιά τίω. Declamatio lese adumbrata quaeda descriptio, a raecia ues exercitatio cuiusdam operis . autem v ris umbram itentirim , ut opin, exercet; prudenter c,' occulte mendarium pro verita te apprehendit, es incusum laborat. I
ocirca ab umbratico hoc midio ad i
seria oratoris opera deveniendum. Seria vcro ista duum Liat generum, minora, majoraq;.i Minora sint epistolae. Nam eas ad ali Oratorem pertinere, extra contro'ersiam dest. Minora vero has opera appello, quia si
216쪽
damus .Eam vario dispescunt. Cicero in Partitionibus dividit eam in vim oratoris, oratione,& quaestionem.Vis oratoris habet se, ut
AC CUN.s TITUTIONE. 2o3 ad magnitudinemorationum, aliarumque scriptionum,excrescant,ύ ματ μοιν αν, αλοι συγγώριρι-- , ut ait i non iuna Demetrius, qui iccirco, & multas Platonis, epi',iae sim,
& unam Thucydidis , veras esse epistolas negat. Maiora vero, seria tamen,oratoris opera sunt orationes 3 cuiusmodi sunt Demosthe- picae, Tullianae, at he aliae. CAp. XVII, DIVIsIONE RHETORI C AE.
Ciceronis, Fabi, Philom sententiae penditur es reθcitur. Tuigro, Aristoteli lux Porphyri', Peretrae, es Face
non modo ed etiam sententia. Asse Dum doctrina non inde artis In Areopago, ne marmouti, nec asse ciere licebat. Παθολογία per accidens pars vi artis. secero nota tus. 6eti bonis error.
N c ad Rhetorices divisionem acce-
217쪽
te, ut c uisa essiciens; quaestio ut materiai oratio, ut opiis. Possian autem haec verba: bifaciam Pro-j
prie si capias, nihil fierit εἶ
ineptius. Nam quod rei inate a, vel opus est artis , id artispa s ene non potest: hui leo stulte Miat, ut putet, marmor,
Asyatuam, posse dici artis statvariae partes i, Cum igitur parum verisimile sit, Tullium ita lenulle ue plane existimaridum, eum quae
. stionis & orationis vocibus uti μεται 'υμικως:'t sententiasti tractare hanc artem partim materia , partim de opere , pyxtini de vi sive ossicio oratoris. Ita non quaestio, aut 'ratio, sed praecepta de utroque pars Ria toricae fuerint. Quae sententia etsi minus incommoda est priore: tamen ne sic qui dem distributio ea examussim facta est ; ut, m0X parebit. At longe etiam minus sitisfacit sententia Quin iliani, qui lib. II cap.x i,. Oratoriam dijescit in artem, ar GDem , & opus Arti autem subucit materiam. Cum inventionis ac dispositionis praeceptis. Operis nomine intolligit ora tionem, ac insiler elocyltionis, memoriae,& onis doctrinam Artificem lib. XII. is ornat virtutibu
218쪽
: Mistoteles, si nonnullos audimus: tres judicat esse artis partes; genus deliberativum, demonstrativum; juridiciale. Mo-yit eos , quod magnus ille Rhetor de tribus histe causarum generibus acturus,dicati:, γ ιθ - irciso aerum nihil iudvoluit Aristoteles,qu hy- Riretoricae. pothesion,sive caussarum, tria esse genera quomodo mox se te interpretatur, quando
Vera autem artis partitio peti debet partibus ossici j Oratori . Atque in hoc a ό.ta 2
prope omnes Rhetores conveniunt, qui Ium, term n- tamen diu ciunt inter se de PartIUni ny iuridiciale..utem. Sunt eis iiiii duas, & ossicis Ora toxij;& Oratori facultatis,partes csec'ri tendant, Elocutionem, re Pronunciatis nehi: quae Antiperipateticorum hodie tentia est. Sed distributio ista n ii conti net partes universae arti aequales: quia ora toris quoque est argumenta invenire, ZO Q- vetita collocare. Vimittam quod sententia haec vel eo nomine suspectinima esse debet , quod plane sit nova, de toti inauditae antiquitati. dia de re plenius dicemus capite sequenti. i
219쪽
Sed ut isti maricam nobis, & mutilairi
artem tradiderunt, ita alij partem in contrariam peccant, qui numerum partium 1 de somnii,. nimis augent. Vt Philo lib. apia Duριὰν 'ni
siribi itioneni, rum , ut infra ostendimus, n0n est
diactionem Rhetoricς pars;-ξις yero,&οἰκρνηλία,eius dem sunt partis ossicia: vel si unam verbo rum, alteram rerum iaciamus ; ea, quae verborum cst, sub Elocutione comprehen- i ' Noli ita igitur sententia est, quatuor esse hetoricae partes: Inventionem, ide qua lib. I. &ii Rhetor. Elocutio. nem, S Dispositionem, de diffibus idem lib. III. &Pronunciationem,quam suo a Vo nondum fuisse redactam in artem, scribit idem lib. iii cap. I. Imo magister quoque Herennianus a nemitae eam diligent tractatam, prodit lib.4ii. l Hanc quam adtignavimus distributio Hi nem , probat οἰσονομ α Aristotesis Rheto ricorum : itemque haec simini eiusce in pistri verba libri III. Rhetor. cap. I TO di
220쪽
Ac s TI et VT IONE. Ozo7λογου ' . Eandem partitionem ratio ipsa quae oportet evincit Siquidem ossicium oratoris partim est , partim Θεω-'raura se, est tripartita. Nam ut hac cum Dionysio Halicarnassensi utar similitudine 2 Mitione, te . quemadmodum in tribus consistit archi quomodo tectura ; in Comparanda sibi materia adta structiiram idonea , n apta materiae coata' '' gmentatione,i aC in aedificij expolitione ita & oratoria consistit inaargumentorum excogitatione, quod Inventionis est ; inventorum collocatione, quod est Dispositionis , dispositorum exornatione, quod est Elocutionis. vero est Pronunciatio, sive Actio. Imo & quatuor hasce partes revocare liceat ad duas; argu- .
mentorum inventionem tractationem eorundem Ex iis vero, quae diximus, liquet, hanc artem, neque orationis tantum esse, ut Grammatica; neque tantum rationis, ut
Logica: sed respectu inventionis, atque oti ad rationem ; respectu elocutio . nis ,α ad orationem pertinere : ideoque longe dignissimam este , in quam intCimidamus omnem ingeni) vim. Nam quid maius, ac,prope dixerim, divinius,quam iis ,