장음표시 사용
221쪽
Ephesina do : Antiochenum admonebat , ut ii omnes latam a Coelestino Pontifice adversus Nestorium sonintentiam sequantur , qui totius Occidentis communio. nem amplecti volunt. His accedit, Episcopis Occidentalibus in mora suisse , in ambiguis Ecclesiastici regiminis expediendis negotiis R. Sedem consul ero , ad uos sua Responsa R. Pontifices dedisse antiqua pro-unt Ecclesiast monumenta; neque in re satis perspicua juvat diutius immorari: atque adeo ambigendum non est, R. Pontifices Dioeceseon Oecidentalium specialiorem quamdam curam semper gessisse. Videsis Petrum de Marm. ij XIX. Denique si regimen immediatum Provinciarum , quae vicario urbico subjiciebantur, adlendatur, in quo propria , ac stricla Patriarchatus Romani nolio constitit , non ultra decem provincias Superius enumeratas patuisse his sermo argumentis Vir illo do- elissimus Petrus ad Marea ostendit. r. Pol ora Patriarcharum jura semper suserunt, Moelroholitas ordinare , adpellationes a Synodis Provinciao recipere . SInodum Di deseos indicere , eidemque praesidere. At primo siculi constat Romanos Patriar-'chas hisce juribus per decem illas Provincias suisse usos ; ita quoque neu liquam ambigendum, Episcopos, ne praecipuo Metropolitas per Gallias, Hispanias, Α- Dicam, aliasque Oceldentis Dioecosos suisse in Synodis provinciae ordinatos. Quinimmo in ipsa Dioecesiste propriae dicta Italica , ui a Romana distingueretur , Episcopi haud quidem a R. Pontifice , scd ab Episcopo Mediolanensi ordinabantur , qui Italiae stuproprio dicias veluti Primas erat. Id ex pluribus Am-Drosii Epistolis constat , ac praesertim ex XXV. in qua jus sibi tribuit constituendi Episcopos per Aemiliam , Fenetias , caeterasque sinitimus Italiae partes.se Lib. I. eap. I.
222쪽
Tum Ambrosius ipso ex Theodorolo i in ab Italiae Episcopis jussu Valentiniani Mediolanum coactis ordin
a. Etiam post receptos Canones Sardicenses nonuisi raro , si dissiculter Ox solo occidonis in caussis Ordinariis , et minoribus ad R. Pontificem , uti Patria cham adpellatum reperire est: neque Patres Sardicenses Episcopo Romano, uti Patriarchae, verum uti Pri- mali totius Ecclesiae jus tribuerunt, ut qui se grava los in Provinciis crederent, etiam ab longinquis regionibus ad Romanam Sedem , confugerent : S. Perei memoriam honoremus, ut acribatur af his etc., tum Eonstat intuitu potissimum Athanasii , qui ad Iulium I. confugerat, hune canonem suisse conditum. Canoa igitur Sardicensis Romanum Ρatriarchalum non Spectat. 3. Uti Romana Εeclesia suas habebat Dioecesanas
Srnodos Romanaa dictas; ita quoqua Gallia, Hispania , Africa, aliaeque occidentis Dioeceses suas habebant Synodos , de quibus Episcopi in caussis quidem communibus, et ad Eeclesiae unitatem pertinentibus ad R. Pontificem reserebant ; at ubi peculiares Provinciarum , et Diocceseon res tractandae essent ,
etiam inconsulto 'R. Pontifico, cognoscebant , ct judicabant. Unde S. Ambrosius in Sinodo quadam Italica sententiam rescidit Syagrii Episcopi Veronensis , qui Virginem quamdam per calumniam acematam damnaverat; id patet ex binis ad eumdem Syagrium Ambrosii Epistolis. 4 Uti Pontilax Dioscoscos Romanae, ita Di gestos Italicas Episcopus Mediolanensis peculiarem quamdam curam gerebat. Ambrosius ain au Eeclesiam vercellensem : Conficior dolore, seribit, quia Molosia Domini , quas eδt in vobis , Saeerdotem adhuc non
223쪽
19Ohabet es mihi adscribitur u Ira λιonus , quase adfert impedimentum. Tum ipsemet Ambrosius Vigilio , quom Episcopum Tridentinum ordinaverat , Ecclesiam, quae est ad Forum Cornelii, commendat: Commondo sibi Gelogiam , quae egi ad Vorum Cornelii, quo eam δε pr ima intervisag, donec ei ordinetur Loiscopus. Occupatus diebus quadra=ρα-
5. Episcopi Italiae Mediolanensi Antistili tamquam Exarclio , sive Primali subjiciebautur. Id lum ex hactenus dictis, lum quoque ex eo perspicuum est, quod Ambrosius , delectis Bononiae coryoribus SS. Vitalis,ol Agricolae, et Mediolani reliquiis SS. Gerrasii , et Prothasii , Epistolas hac de ro ad omnes Di Oeceseos Italiao Episcopos dedit cum hae αιΠραγ 1: Dilectissimis Fratribus, ec univergis plebibus per Daliam e Vra- Iribus per omnem Italiam congtitutis. Adhee Episco pi Italiao in Conciliis sub hac peculiari υποτραγη Subscribunt ; e. g. in Concilio Sardicensi , Prothaδιusiab Dalia des nodiolano , Uraa tua ab Italia domisia , Severua ab Italia de Ravenna ete. XX. Porro ex hucusque protulis illud salis maui se .sio essicitur, Ecclesias Italiae ad Episcopum Mediolanensem , haud vero ad R. Pontificem iuro Patriarchico stricto sumpto perlinuisse. Id quod potiori jure ad firmandum est de Africa , Hispavia , GaIlia , aliisque Oeeidoniis Dioecesibus. XXI. At qui omiserim Rufinuin IV. Saeculi laοριοτρον ν qui Canonem Nicaenum sie vertit, ut Rom. Patriarchatui Gelotias Suburbisarias subiectas exhi-heat γ Prosecto eo sensu dictae suut Keclesiae suburbicariae , quo dicebantur Reyιone3 , Et Provιncιas Suburbi arseo; at Rogiones suburbicarias numquam Occidentem universum , sed non nisi doeom illas prinu iacias Ror nam componentes Praefecturam significasse pluribus demonstrat Sirmondus; praecipue vero
224쪽
ox nolitia Imperii, ubi do Vicarii Urbis potestate haec habentur : Sub dispositione U. S. Visarii Urbis
Romae Provinetae infrag rotas. Consularis Campaniae , Tuscias, et Umbrias , Piceni Suburbi mrii , Molliso . Corrector Multas , et Campaniac, mulsorum, et L eanseo, Praegides Samnii , Samae lao , Coraseas, et Valeriae. Igitur IV. Saeculo, quando seripsit Rufinus , Rom. Patriarchalus non ul
liὶ Auctor noster Dughelii vestigia premens suburbicarias dumtaxat provincias Romani Patriarehae Dioecesi adscribendas contendit, viresquB suas in eo eontulit, ut Italicam Dioecesim Mediolanensi Antistiti paruisso demonstraret. Ex quibusdam ma- Io intellectis Ambrosii epistolis argumenta desumit. Ne tirones
ero ipsius sentcutiam incaute sequantur, nonnulla hele animadvertenda maxime eensemus, quibus sat manifeste eruitur illum a vero aberrassE.
Et primo mentionem is saeit Ambrosianae epistolae ad Syagriura Veronensem Antistitem , qua perperam colligit Italicam Synodum ab Ambrosio eoactam esse caussa reseludendi Syagrii decrati in virginem injusto prolati. At Concilium istud Mediolanensis Provinciae , eui suberat Veronensis Ecclesia , non vero totius Italiae Dioecesis suisso neminem latet. Praeterea quod speciat ad aliam epistolam ad Ecclesiam Vercellensem, qui vel leviter historiam ecelesiasticam attigit, lateatur oportet ipsam Ecclesiam eum tota Liguria tune temporis in Provincia Mediolanensi comprehendi, quae tune latius, quam nune extendebatur. Quaro facile intelligitur Ambrosium moerore eonfici, quod nondum Episcopum pro ii Ia Ecclesia elegerit. Qui vero epistolam ad Vigilium Tridentinum Antistitem accurate perpendit, Ex eadem pros in nou colligit cum uoStro Auctoro Vigilium ab Ambrosio Episcopum esse consecratu zisthaeo enim interpretatio est prorsus aliena, sed dumtaxat ex illa sponto fluere videtur ipsum Mediolanensem Doctorem duruibusdam quaestionibus amies ab illo interrogatum , responSaedisse. His addo aliam epistolam ad Constantium , quam Au Ctor noster cum antecedenti ad vigilium confundit, ita ut ex his duabus unam conflasso videatur. Ιu ipsa Ecclesiam sori Cornelii illi commendasse legimus, donec ei ordinetur Episcopus ;
225쪽
Illa XXII. Illud hic postremo observandum, Romanum
Patriarchatum suceessu temporis, Apostolicis institutis meariis, injecta Metropolitis Palliorum necessitato, nomissis per totum Occidentem Legationibus, magis magisque patuisse ; donec tandem per Oecidentem uniis Versum se extenderit : atque Moo , uti mox vidobi. mus, IX. saeculo inductis Isidorianis Decretalibus, R. Pontifex Primales instituerit sibi subjectos. π XXIII. Roliquis Patriarchis longo eminebat Romanus: et quidem pluribus titulis. r. Quia Rom. Patria chalus Principalui totius Ecelesiae adhaerebat. 2. Quia non Metropolitas modo, si qui eranti verum et omnes omnino suas Dioecesis Episcopos ordinabat. In quo sanct cum Alexandrino conveniebat, ut in eo ipsi praει stabat, quod Patribus Nicaenis veluti norma suerit ad aequato jus Episcopo Alexandrino confirmandum. 3. Quia Romanam Ecclesiam S. Petrus pera Se αμψως' landaverit, nequo laudatam dein reliquerit, sed eamdem per annos XXV. rexerit , ibidem mortem obtinrit, ne sui corpusculi deposito honestarit. Simon P
et jure, quippo quod Aemilia. ubi sorum cornelii, ad Ipsius Mediolaneusis Antistilis provinciam pertinebat. Postremo quod spectat ad alias epistolas ad omnes Italiae Episeopos missas , quorum altera do inventis Bononiae eorporibus SS. Martyrum vitalis, et Agricolas, altera da reliquiis Mediolani doloetis SS. Gervasit, et Protasti agitur, pauca expendenda. Mitto illas Maurinis editoribus genuinas non villas, cum in appendico Ambrosii operam ras eocleeerint; sed demus tantisper genuinas luisse, fitquo ad omnes totius Italiae Antistites missas : quonam pacto ex illis Ambrosii exarchatus in Italicam Dioecesim adstrui potueris Quid mirum, si Mediolaueu sis Doetor laetitia gestiens Episeopis sibi non subjectis de inventiona illorum Haetyrum scripserit, quorum precibus Deus miracula ia dies peragebat' Sed haec satis. Quod vero Romanus Pontifex in omnes Oeeidentales regioves patriarchiea jura primis Melesiae saeculis exercuerit, id utiquo in nostris addita- montis , quae sequiruiue luculentissime demonstrahimus.
226쪽
ruat Fla Hieronymus de Viris illustribus in Petro , Romam perllit, ibique XXV. annis Cathedram Smcerdotalem tenuis vique ad titi tim Neronia am=tum , a quo et a saeua cruci martyrio coronatus εδι capiso ad ferram LENO.
DE ROMANO PATRIARcILLTu si . . I. Quum Nicaoni Patres Alexandrini patriarchalus
amplitudinem apertissime decernant, de Romano 'vo. ro reliceant 2ὶ: hinc de hujusce potestale gravissima inter Eruditos enata est controversia. Licet vero omnes conveniant sequioribus Ecclesias saeculis in solidi O cidentis rosiones Romanum Pontificem patriarchica jura exercuisse , de ipsius vero finibus primis Aera Christianae notalibus maxime inter se dissentiunt.. Hujusce dissidii materiam praebuit quoque ejusdem crunonis interpretatio prorsus arbitraria a Rulino edita, quae sic exprimitur 3ὶ: ut apud Alerandrinum, et in Urbe Roma vomata conauetudo Rervetur, ut vel ille Aegypti, vel his δuburbieariarum Eccleδiarum sollicitudinem serat. Ne adolescentibus igitur rei eoclesiasticae parum perilis errandi occasio detur, nomnulla heic Veterum Scriptorum monumenta alteranda
duximus, quibus Apostolicam Sedem patriarchica jura
xὶ Quaedam argumenta in hoo additamento collecta hausimus ex aurea disquislione Clariss . Viri Antonii Octaviani dareteribus finibus Romani Patriarchalva edita Neap. an. 1828.
227쪽
in totius Oeeidoniis Provincias semper exercuisse aperis
II. Et principio potiora Patriarcharum jura, quae tamquam nativam eorumdem potestatem constituunt, prinfecto sunt. Ι Synodum Dioeceseos indicere, eidemque praeesse. ΙΙ. Metropolitas initiare. ΙΙΙ. Appella. liones a Provinciae Synodis recipere. At Romanum Patriarcham isthaeo jura vel primis Ecclesiae saeculis per totam Occiduam terram, quania quanta erat, atque etiam per tolum Illyricum exercuisse Velerum Seripiorum auctoritas maximoperct evincit. ΙΙΙ. Et sano quod spectat ad Synodi indicendae potestatem primo nobis occurrit vetus exemplum sae mlo III. ineunte sub Cornelii pontificatu. Is enim, uti narrat Eusebius tiὶ opistolas misit ad Fabium Antiochenum, in quibus orant tum acis Synodi Romae habita s quas Novaliani haeresim damnarunt in tum quae ab omnibua in Italia , in Africa, ingus msiis Prorinolis do eo errores atatum Runt i mox vero addit in extrema ejus epistola omnium Episcoporum subscriptionem conspici. Rursus Liberium Pomtificem anno circiter 336. ad Orientalis Ecclesiae Amtistiles Srnodicas opistolas misissa testatur Soerales. hac inscriptione e Liberiua Episcopus, et Occiuem lis Discopi aulusem 2ὶ, et advertit Sogomenus non solum decreta Romanae Synodi contra Arii sectatores illas continera, sed etiam illa omnia, quas Itali, Misi, Galli, Siculi adversus haeresim, quae ubique graM Sabalur, sanxerunt s3j. Cum ergo Pontifices in suis litteris decreta inseruissent, quas in Italiae, Asrictio, aliisque occidentalis Ecclesias regionibus serebantur, clare patet easdem Srnodos ad illos pertinuisse.
228쪽
ΙV. Praeterea in opistola Epbosinae Srnodi ad Thoodosium missa Coelestini Pontificis legalos totius Oecidentis Synodi gentenuam exposuisgo legimus. Ilis autem verbis illud explicatur , qu0d Philippus apostolicae Sudis Iosalus manifesto asserit, NoStorianas scilicet blaspiremias consentiente lolius orbis Ecclesia fuisse proscriptas siὶ: nam Orientalis, atque Occiden- falis Eooleaiae Sacer Iea vel per δe , vel certe per auos Dyam3 ad Romanum Pontificem missos eae dolati huic comitio inferδrantist . Quamobrem ex praemissis illud aperte eruitur vel aliquos ex lolius Occidentis Provinciis Antistiles Romam ad Concilium convenisse , vel ipsius Romanao SInodi decrola Ecclesiis
omnibus missa unanimi Episcoporum consensione eo m-
probata suisso. Utrumque,voro liquido demonstrat O cidonialis Dioocreis Provincias Romanae Sedi Parui MFe , unnmque Concilium conflasse. Quod si Afri, Cal.
li , Hispani, et Ill3rici Antistites Romanae Sedi potestati subjecti non essent , non per Pontificis legatos, Sed proseclo vel per se, vel per suos legatos illi SI-
V. Huc accudit Agathonis Pontificis alia opistola Synodica Romani Concilii , quae sic inscripta erat id): Matho Episcoptia Servva Servortim Dei cum mmnibus Synodis ad Apostolicae Sedia Syno a por- Iinentibus. Quibus vero Episcoriis illa Concilia consala suissent ultro aporii idem Pontifex 4M: ad Oceani Nδque Ineg erporricti ad Occidentem , ac Septentrionem habitare intor Lovgo bardoa, et Solavos, inter Francoa, Gotho3, ae itannoa vereari , quod nimirum est per universam Occiduam regionem , ac
229쪽
proinde omnes Episcopos ad Romanam Synodum pri
mis Ecclesiae saoculis pertinuisse, ex praemissis es- ploralissimum t.
VI. Quod vero nil alterum patriarctialis jurisdictimnis jus , Episcopos scilicet , ac praesertim Motropolitanos consecrandi , id profecto in solidi Occidentis regiones, atque in toto Illyrico Romano Pontifici suisso compertissimum est. ὶ Enimvero id plane eruitur ex eo , quod de S nodi indicendae potestate modo ostendimus ex regula juris : qui Episcopi pertinent adeonaeorationem , perlincut et ad Synodum. Prae. leroa Antistites omnes, et praecipue Metropolitani in cunctas Occidentis Dioeceses puniri non poterant , nisi a Romano Pontifice , vel ab illis, quos ipso judices constituebat : idque clare patet ex altera juris canonici regula sa) quι aliquem ordinare non romis , nec judicare potest. Alvero apertissimo id ipsum demonstrat epistola Romanae Sinodi sub Damaso habitae anno circiter 378. ad Gratianum , et Valentinianum Imperatores. In eadem legimus ejusdem Concilii Patres ab Imperatoribus petiisse ne Pastores a Romana Sodo damnali Ecclesias impune relinerent. Ipsa Synodi verba audire non pigeat: I quaesumusi clementiam vestram , ut jubere pietas vestra digno-
I tur , ut quicumque , Vel ejus Damasiὶ , vel nostri, judicio, qui Catholici sumus, suerit condemnatus ,1 atque injusto voluerit Ecelesiam retinere , vel vini catus a sacerdotali judicio per contumaciam non ni desse , seu ab illustribus viris Praeseclis praetorio I Italiae vestrae, sivo a Vicario acellus ad Urbem Ro- a mam veniat; aut si in longinquioribus partibus Ilu.
a iusmodi omerserit quaestio , ad Metropolitani pora locorum judiuia deducatur examen : vel si ipse Moe
1 Videsis Iaiid. disquisit. Cap. II. art. R. et cap. IlI. Nullus iit. de I arroe hiis.
230쪽
1 tropolitanus est, Romam ne sessari O , vel ad Oosa quos Romanus Episcopus , judices dederit , contens doro sine dilatione jubeatur. I Quibus sano verbis illud sponte fluero videtur Provinciales Anticlitos cujusque Metropolitani judicio subesse, neque ne Melen politanos ipsos a Romano Pontifico dumtaxat ordinari posse. Hoc 3 ero postulabat ei Damasus Romana Urbis Praesul , et omnes Italiae Sacerdotes in Concilio congregali. Hisce postulationibus, quippe quae Icellima , et vetera Romani Praesulis jura continerent, ratianum Imperatorem benigno annuisse colligimus Ox
jus rescripto ad Aquilinum Urbis Vicarium si).
II. Praeteroa illud quoque animadvertendum con somus ipsum Imperatorem non solum Praes. Prael. Italiae, verum etiam Praes. Prael. Galliae, et Proconsulibus quidquid eodem'roscripto sanxit, Oxequi praecepisisse, cum nimirum explorata res esset prispis Ecclesiae saeculis patriarchica jura in cunetas Oecidoniis regiones Romanum Pontificem sexercuisse: 3 Volumus 2 inquit ....; ut qui ovocatus ad Sacerdotale judicium I per contumaciam non ivissset, aut ah illustribus Vis ris Praesectis Praetorio Galliae, alquo Ilatino, si voa a Proconsuli hus, et vicariis auctoritato ad lithita ada Episcopale judicium romillatur, vel ad Urbem Ro-3 mam cum proseculione perveniat a sa). VIII. Jamvoro ex veteri Ecclesiae disciplina , lumin Oriente, tum in Occidente vigenio duo aperte colliguntur: allorum quod in Patriarchas dumtaxat Romanus Pontifex animadvortoro posset : allorum quod in Metropolitas proprius Patriarcha jurisdisti tonsem ordinariam exerceret , ac proinde nulla Provinciae Episco pis in Metropolitanos nuctoritas fuit. Ad primum quod