장음표시 사용
51쪽
doni numeris 83. 84. 95. 96. 4. Tandem Dionysius ipse in Praes. expresse fatetur se Orientalium Canonum codicem guo Ordine numerorum , idest a I cap. us es ad i6o., δicut habetur in graeca aucω-rifalo diseδδisso. Profecto Graecam hane auctoritalem ' onnisi Codicem illum esse , ex quo canones in Synodo Chalcedonensi lecti sunt, nemo non Fidet.
tas patet I. ex eo, quod Canonibus eo contentis jam priclum in controversiis disciplinac usa suerit dicta Synodus Oecuinonica; atque adeo R. una cum Euangeliorum Codice in medio collocaverit. Ad haec 3. anones in eumdem relati vel in Conciliis generalibus conditi sunt , vel in Synodis, quo plures Episcopi de praedili, ut verbis utar S. Agobardi, autem Isa illustres, vita clari, Onesita e rctverendi, Riynia, ει prodi yiis formidandi in nomine Christi pro reformanda Molesiae disciplina convenerunt.
Ecelosiao Hilarianao Pictaviensis primus edidit Ioannos Titius, deinde additis pereruditis nolis Christophorus Iustellus evulgavit praefixo litulo Coriola
nonum Mologiae univeraaet quem postea reeu-dendum curarunt Henricus austellus , et Gulielmus V llus.
nonnullis S. Basilii Cationibus suam adornavit Colimctionem Ioannes cognomenio Scholasticus primum Antiochiao Presbytor, dein sub Justiniano C litanus Patriarcha , quam non per numerorum ConSequentiam , sed per materias digestam , et in quinquaginta titulos tributam ΣΗ/αγωγ κανονων Colloelionem Canonum adpellavit.
52쪽
I9mnium Nomincanonem composuit quinquaginta pariter iitulis digestum, ac methodo priori Collectioni respondente, leges pracsertim ex Iustiniani Codico depromptas cum Canonibus conserendo. XIlI. Tandem in Trullana Synodo confirmati sunt omnes Canonos a Scholastico congesti; item nonnulli adiceli : nimirum T. Canoues in eadem Synodo conditi , ut vicem sustinorent canonum Conciliorum Oecumenicorum V., et VI., quibus nulli Canonos fuerant prodili: unde Synodus Quins orla dici consuevit. a. Canones Africani graece redditi. 3. Canones Concilii Cpoli lani sub Neclario Patriarcha, et Theophilo Λlox. 4. Domum permulla Patrum graecorum opuscula ,
quac omnia Can. II. recen Sentur.
De Iuris Canonici Mam Adullo , rivembliso Ecclesiae Romanac. XIV. Ecclesia Romaua ad Nicaenum usque Concilium moribus potius , et consuetudine , quam constitutis canonibus usa esl. Veleres namque Romani Pontifices avita instituta quamdiligonlissime custodienda
curarunt. Verum IV. exeunte sacculo Canones Nica,
nos tali nitalo donatos , et cum Sardicensibus perpetua serio sub solo Nicaeni Concilii nomine digestos Romanum Codicom composuisse tum plura domonstrant, tum vel maxime Innocentii Ι. auctoritas , qui dum les latur alios Canones , quam Nicaenos , Romanam Ecclesiam non admittere, pluries Sardicensibus utitur. XV Ηuio Codiei temporis successu plures saetae sunt accessiones; id quou ex eo polissimum licet ovincere , quod Dionysius Exiguus ad novam Canonum
Versionem, adornandam se adactum scribat inorumdam hortatione , qui pristini Romani Codicia confvssono osten untur. XVI. Atque hic Henricus Iustollus Codice ' quom-
53쪽
dam nobis exhibet, tanquam pristinam ante Dionysianam Romanae Ecclesiac Collectionem. Atqui hac inro cruditus alioquin Auctor sallitur. Et sane I. Siri-ponda Collectionis barbaries in illam ac latom haud quadrat. 2. Plura in ea occurrunt loti antiqui tali i- 'gnota. 3. Can. XIV . Chalcedonensis , et Canonos C politani illi collectioni inscrti sunt, quos Ecclesia Romana non recepit. Proleclo fodicem Iustellianum graoculi alicujus opus esse non abs re suspicatur Paschasius Quesnellus. XIlI. Tum ipso Quosnellus alium Codicem ex triabus Mss. Atrebalensi, Oxoniensi, et Thuaneo erulum profert, quo Romanam Ecclesiam ante Dionysii Exigui aselalem usam fuisse contendit. Atqui hac in m. prae Iustello felicior videtur suisse Quosnellus. Et sano Quesnelliani Codicis veritatem demonstraut x. Trium antiquissimorum IIscriptorum concordia. R.
Canon vI. Nicaenus, qui hoc in codico legitur , prout a Legalis Sodis Apostolicae in SInodo Chalco-
donensi prolatus est : nimirum cum additamento : ologia Romana habeat, aut habuit primarum. 3. Canones Sardicenses Nicaenis sub uno titulo , aenumerorum serie adnexi. 4. Confusio, qua Romanum codicem laborasse scribit Exiguus, nec huic Codici deest. 5. Dubio procul Romana Colloelio Dionysii aetate praeter Nicaenos, et Sardicenses, alios quoque Canones complectebatur. Id sano indicat Exiguus , ubi saletur se novam, adcuralioremquo adgredi graecorum canonum Collectionem, quod velus obscurii le , ct consuSione laboraret. Jam vero Dionysianam Collectionem cum Codice Quosnelliano conserenti , manifesto patebit eosdem paene Canones' utrobique Oxhiberi, eodeinque sere ordiuo: nisi quod Dionysiana Canonum graecorum versio sit fidelior, et accuratior , atque adeo tota Collectio elegantior, et ordinatior
Plura quidem in Codice Quesnelliano reperiuntur ,
54쪽
quao in aetatem ante-Dionysiuuam non quadrant :vorum riusmodi additamenta post Graegorii M. tempora suum Codicρm auxisse pluribus demonstrat Ques-nellus.
XVΙH. Ergo Dionysius Exiguus natio no Scytha, domicilio moris usquo Romanus auctor novi Cycli Ρaschalis , quem an . 525. edidit , hortatu potissimum Stophani Episcopi Salonitani novam fideliorem , et ordinatiorem instituit Canonum graecorum Colloclionem. Ιu ea primum quinquaginta priores sic dictos Apostolicos , celeros dein codicis Orientalis graceos Canones a se latine redditos , scilicet Rogulas Nicaenae Synodi, et deinceps omnium Conciliorum sive
quae praecessere , Sive quais eam Sunt Subsecula usque ad C politanum recensuit, digossitque δub ordius numerorum, ut modo observavimus , id δι a I. piis usque ad 165., εicut habetur in yraeca auoω-rilato. His subdidit Canones Calcedonenses 27., quos graecorum Canonum veluti agmen claudero ipsemet iusiatur Dionysius. Tum ox latinis Conones Sardi comsos addidit, et Asrieanos 138. in Sraodo Carthaginiensi VΙ. partim primum conditos, partim vero ex voleribus Africanis Synodis collectus , conlirmatoSque. XIX. Idem Dionysius ad proces Iuliani Romani presbyteri Decretalium Romanorum Pontis eum Collectionsm concinnavit, scilicol a Siricio ad An Stasium : in qua flaboranda salelur so nihil promguS Eorum , quae ad Geloδiasticam discipliuam pertinent, Omisseae inquirero praeteritorum Sedis Apostolicao Prangulum congiiluta , qua valuit emra , diligent quo collore as. De hujusmodi Romanorum Pontificum Epistolis sic dictis Beerotalibus alibi opportunior redibit sermo. XX. Dionysianam Colleolionom, studio licet privato consuetam , usu celeberr s Meloxiam Romanam fuisse complexam testatur Dionysii aequa SELVAGIus Inst. Can. Tom. 5
55쪽
lis Cassiodorus. Quod iamen haud ita intelligas, quasi universos Canones, lolamque in eis expositam disciplinam pro sua receperit. Constat enim plures ejus Codicis Canones , quia Romanae ejus temporis Ecclesiasticae disciplinae haud convenirent, Vel nunquam , vel multo post tempore pro Suis uSum eSSE.m Itiria Ca non i Siam Adulfo , alvo Publico Molohias Gallicanact. XXI. Gallicanam Ecclesiam Dionysii Collectionomamplexatam misso contendunt Petrus de Marea si inoi Natalis ΑIox. IJ. Quod tum ex eo eVincunt, quod statim apud Sedem Apostolicam viguerit, suoque nitore prae squalore Feteris commendaretur ; tum vel maxime ex eo , quod Episcopi Gallicani tu Iudiciis Ecclesiasticis auctoritatem aeque Sedis Apostolicae , ae Orientalium canonum urgere eonSueVerint. Syn. Aurel. IlI. an. 538. 3ὶ Capsarius Arelal. in caussa Contumeliosi. Verum haec tanti non sunt, ut nos in suam sentontiam trahant. Illud enim tantummodo demonstrant , Sedis Apostolicao Decreta in Galliis obtinuisso Atqui jam indo ab Synodi Agathensis I. an. 506. tempore, quum non adhuc Dionysiana Collectio prodiisset, R. Pontificum Decreta in Galliis vigobant; ulieonstat ex eodem Concilio, quo adversus Presbyteros , et Diaconos conjugatos urgentur Innocentii l. ot Sirieti Decreta.
XXII. Igitur pronior sum in austelli , Quosnelli ,
aliorumque sententiam, qui contendunt rem advID. usque saeculum pertrahendam. Et san se r. Verisimilo
haud est, Gallicanos Antistiles tam cito in Iudiciis
iὶ Lib. III. Cone. eap. 3. si Diss. XXI. in Hist. Ecclesiast. 5aec. I.
56쪽
23 Εcclosiasticis votori rejecto Codice Dionysianum adhibuisse e Caesarius enim Arelatonsis floruit circiter ann. 53o., quo tempore Dionysiana Collectio vix prodierat. 2. Quando caussa Prasilexiati in Srnodo Parisiensineta est, nimirum an . 58ο. Codex DionIsianus Eeclesiae Gallicanao adhuc erat incognitus. Tune enim primum Canones Apostolici Gallicanis Episcopis innotuere, quos novo quaternione conclusos, ne Veteri
Gallicano Codici adjectos primus cadem in S1nodo ad opprimendum praetextatum exhibuit Rex Chilperieus. Atqui Canonos Apostolici in Dionysii Collectiono primum locum habobant: Greg. Turon si .
3. Exeunte sacculo vi. Carolus M. ab Hadriano Papa dono accepit Dionysii collectionem, ut eam in Gallias inferrei ; id quod ex volo accidisse scribit Anastasius Bibliothecarius. Sensim enim Ecclesia Gallicana non prorsus spreto veteri Codico Episcopis sa- miliari , Dionysianum recepit. XXIII. Porro ex dietis tria colligimus: T. Gallicanam Ecclesiam xv. saeculo proprium Codicem habui se , et 'uidem a Dionysiano divorsum. 2. Dionysi nam Collectionem, nonnisi v i. exeunto Saeculo Gallias pervasisse. 3. Veterem Gallicanum Codicem complexum suisse cum Canonibus graecis etiam R. Pontificum Docrolatos; adhaec et Canones Gallicanos. Id
quod patet tum ex Agobardo Lugdunensi Episcopo sa).
Gallicania Canonibu pro cau33iis nece38ariis, gum rum do se nes eae Conciliis generalibus non rnveniuntur , filem conyma devotione, ac religione d bim adhibendam tum quoquo ex codem Caesario Arelat. , qui hariter in contumeliosi Regonsis Episc. caussa Canonibus Gallicanis seorsim prolatis, eisdem -
i in Lib. V. Hist. Reg. Frane. eap. 19. ἡ Epist. ad Ludovicum.
57쪽
24que recensitis depositionis poenam contu molioso insigit. Do Iuria Canon iei SIam Mullo, a se Pubblico
Melphiae nivanienyis. XXIV. Jani vero Hispaniensis Ecclesia ipso I r. sam culo Dionysianam Collectionem agnovita Codox enim canonum, quo Concilia Hispanica Bracarenso II. an. 563., et Toletanum IV. an. 633. usa sunt, eumdem paene ordinem praeseseri, quem Dionysius in Sua n-dornanda Συλπη Colleolione servavit.
XXV. Verum Martinus o Pannonia oriundus primum Dumtonsis Coenobii in Gallaecia Abbas, dein Archiop. BracarenSis circiter an. 57o. suam interim edidit C nonum Collectionem per materias digestam , ct in cn-pita 8 . tribulam ; quorum priora I9. Episeopos , quae Sequuntur 49. Clericos , .reliqua 16. populum spectant. In liane collectionem Martinus conjecit tum graecos Canones a se latine redditos, tum etiam rogulas ex Conciliis Hispaniensibus pelitas , necnon et ox Gallicanis usu in Hispania receptis. XXVI. Quid quod Martinus graecos canones non semper fideliter vertit; quin subinde ex pluribus unum capitulum consocii incertis etiam nonnullis ex Synodis nationalibus; uti patet ex capitulo 32. , quod
ex ean. m. Concilii Nicaeni, ex ea n. xv. Concilii Bracarensis , ot ex can. IV. Concilii Tole laui I. consalum est: interdum etiam quaedam addidit, detraxit, immulavitque ; ae nonnunquam etiam canon sin contrariam sententiam lOrsit, uti ex cap. 39. liquet.
XXVll. Cardinalis Aquirrius in Diss. II. ij praefixa
colloctioni maximae Conciliorum Hispaniae, scribit, in Ecclesia Urgollensi Codicem antiquissimum extare in i Tom. I.
58쪽
lros partes divisum : quarum prima orhibol quatuor Concilia Generalia , of Synodoδ Nationales ab iis Onfirmata8, ac praeterea eaS, guae in Affrica coaemo sunt. Secunda conlimet Concilia Gallieand Aehoanaeo ab Arelatensi I. Perlia. tan lem Com,ilia H vanica, quorum initium ducit ab Eliberifano. Tum subdita Eumdem ordinem aervabat Codeae ille vos ustissimus Bibliothecae Poletanae memoramg ab Arehieraegulo Gaisa.
XXVIII. Non desunt qui contendant hujus Codiei sauciorem fuisse S. Isidorum Hispalensem. Porro ab S. bidoro abjudicandum tum plura demonstrant, tum vel maximo , quod S. Braulio Caesaraugustanus Episcopus, et S. Ild ephonsus Archipp. Toletanus ejus Operum catalogum pertexentes, de ratillo tanquam ab Isidoro consecto Codice meminerint. Videsis Domini
oleatae Africanae. XXIX. Africanam Ecclesiam quod spectat , ipsa quidem nullam ha huit Canonum Collectionem ante Concilii Carthag. VI. tempora. At in hac Synodo occasione cujusdam Presbyteri nomine Apiarii , qui a suo Episcopo depositus ad Romanam Sedem adpellaverat , adsidontibus Sedis Apostolicae legalis, Episcopi Africani 217. convenientes post recitatum Symbolum Nicaenum , ejusdemque Synodi canones EO. Africanos canones variis temporibus, diversisque in Srnodis conditos relegunt; lum non sine additamem lis , et detractionibus probant, aliosque de novo condunt , et omnia in Acta redigunt. Ex his sane Aelis videtur conseclus Codem Canonum Molesiae Αν -
io Lib. de antiquo eanonum codieo Eccl. Hispanae.
59쪽
26 canae , quem suo Codici inseruit DionIsius Exiguus ,
XXX. Eadem serme aetate , qua DionISius Romao, in Africa Forrandus carthaginiensis Diaconus floruit. Is Bonifatii sui Episcopi monitu Συλογη Collectionem adornavit, in qua protulit Canones Veteris graecas collectionis Ialine redditos ,'lum et Conciliorum Africanorum, necnon Epistolam Siricii ad Patros Africanos. Pralerea nonnullos Africanorum Conciliorum Canones adjecit , quorum nulla alibi mentio ;nompo Zollensis, Susselut ensis, aliorumque. Ipse Vero
canones non per numerorum consequentiam, uti Dionysius Exiguus digessit, sed ad peculiares quosdam titulos universam Ecclesiasticam disciplinam redigens , singulis titulis Canonum aptiora fragmenta ad. scripsit. Hunc Breviationem, quam muItis scalero eris roribus contendit Quesnellus ii primus codice esseripto Ecclesiae Trecensis edidit Franciscus Pithoeus rquam postea emendatiorem, suis adnotationibus, et antiquo indiculo addito, recudendam curavit Antonius Dadin. Alleserra. XXXI. Tum annum circiter DCXC. Cresconius sive Crisconius Africanus Episcopus Ferrandi studium imitatus , uti ipsemet salsetur , novam Σῶλογην collectionem consecit, quam mensarium Canonicum inscriptam voluit. In ea disciplinam ecclesiasticam in
rura capita partitus singulis Capitibus Conciliorum
anones , Pontificumque decreta , quae ipsis responderent , subiecit; quae tamen indicat, dumtaxat, non κατα λεξιν ad verbum refert. Eadem tamen integra Oxhibol in altera Σωλογη collectione , cui Concomitia Canonum , alve Liber Canonum τυππην tilmium proafixit. Porro non desunt qui contendant utram- quo hane Σολογω Collectionem unum, idemque Fer -
1 Diss. XV. ad opera S. Leonis M.
60쪽
27randi opus constituisse , cujus binae fuerint partes. Hactenus recensitos Canonum codices maximam par-lom in suam Iuris canonici veleris Bibliothecam retulorunt Iustellus, et V llus. XXXII. Postromo ad eamdom Iuris Canonici Epo- cham reserendae plurimae Imperatoriae leges in utro- quo Codice Theodosiano , et Iustinianam adhuc exsanies, quibus piissimi Principes, vel Ecclesiam privilegiis exornarγnt , vel quae jam canonibus sancita suerant , adjectis temporalibus poenis tanquam Fidei vindices , Religionisque custodes exequi curarunt.
Γὰ Iuris Canonici statu Senesconto, sive Arido. I. Iam indo ab saeculo v m. harbararum gentium irruptio, disciplinae remissio, morum corruptio, Cloericorum ambitio , Iillerarum squalor , SchiSma grae-COrum , atque adeo pulidae Isidori merces passim receptae lugubrem roduidere Christianae Ecclesiae faciem. Morito igitur ab saecu)o v m. ad usque XI. Iuris Canonici statum aeneδcentem fuisse, sive Aridum
ΙΙ ortiam hanc Iuris canoniel Epocham auspicatur in Oriento Pholius vir singulari, praestantique imgenio praeditus ingentium vero perlubalionum in Ecclesia auctor. atque origo. Hic circa an. 88o. Codicem
nem. Congumsionum Molegiaaucarum inscriptum , in quam conjecit Canones Conciliorum Generalium , graecorumque Patrum scripta; oa scilicet, ex quibus vetus Orientalium Codex componebatur: adjecit Fero Canones Concilii Nicaeni II., tum et Canones, quos
duo Conciliabula ipso duco, et auspice Cpoli., vile rum in Templo SS. Apostolorum , alterum in Templo