Institutionum canonicarum libri tres ad usum seminarii neapolitani auctore Julio Laurentio Selvagio cum animadversionibus, atque additamentis Josephi Romani .. 1

61쪽

S. Sophiae habita, ediderant. Igitur potius volorem codicem auxit Photius , quam novum condidit. illio contrario a Catholicis antiquae Συλογη Collectionilogi limao Synodi Vlli. Generalis Canones adjecti sunt. Pi lianam Collectionem cum commentariis Balsamonis , Zonarae , et Aristini graece , ac taline , suis otiam additis observationibus , in lucem produxit Cullelmus Beveregius; alteram a Calliolicis amclam in Lodicibus quibusdam manu exaratis inveniri, auctor est Ioannes Boi alius Praenotionum Canonica

dicem legum qnoque. Imperialium Συντ pux Synfumualecit , condito NOmocanone, quem exemplo .mannis Seholastici consocii , sed ordine diverso . Utiquoque leges non integras describit, quod a Joanne Scho. astico sactum fuerat, sed lanlummodo indicat. Vide

Συλχους Collectionibua adornandis adquietum est. Namque nonnisi xx. cxeunte saeculo Ilichaol Ρsullus vir egregie cultus Suam Κα-νων Canonum Θ-nπεim versibus politicis conscripsit, quam duas in partes divisil. In priori christianam theologiam sum. malim explicat , ne brevem Orientalium generalium Conciliorum historiam exponit ; in posteriori vero Canones jam recepta vulcri Collectione comprehensOS xhibet. Hanc Συνοψω Synosyim c Mss. Biblioth auCaroli do Montehat Archiop. I olei. cum erudita prae- saliono odidit Franciscus Bosquelus.

elat , primus tu scenam prodeat Isidorus mercator sive Peccalor dictus , qui excunte seculo Vlli. ucin i Lib. III. cap. 8.

62쪽

29vam Σ-ουγν Colle senem odidit multis, variisque Su'

post liliis montimoniis foedatam, partim a Se primum procusis, partim ab aliis antea confictis. Prioris genoris sunt Epistolae Deerelates xe Ix. nimirum XXX m.

R. Ponti fidibus ante Siricium salso tribulas, reliquae posterioribus inter eorum genuinas adscriptae usque ad Gregorium M. Ilom Acta Concilii Romani sub Iulio I., ei Concilii V., et Vl. sub. Symmacho. Posterioris generis sunt Epistolae Clementis I. ad Iacobum, et excerpta Romanae Srnodi sub Sylvestro 1'. Sortem rerum genuinarum, et confictarum, quas Isidori complectitur collectio, recenset vir CI. Carolus Blaseus ij. VI. Isidorum quem ejusmodi consarcinatio nuciOrom praeseseri, haud quidem Mercatorem , sed μο- catorem inscribendum probant paene omnes antiqui melioris notae Codicus. Profecto por illud lemporis communis vigebat mos , ut Episeopi passim, et Monachi ad humilitatem se Peccatores aspellarent. Fortasse Codicis consarcinator Peccatorem se dicere Voluit, ut facilius sub Hispalensi latitaret, quem poenitentem summis gemitibus peccata Sua deplorasse compererat. VII. Jam vero x. Isidoriana collectio nonnisi in Germania primum adparuit, et quidem exeunte Saeculo VIII. Eam enim, tanquamcx Hispania illuc imi celam sub Isidori Hispalensis nomino, teste Hincmaro

Remensi in) primus ovulgavit Rodulphus Episcopus Moguntinus , qui si fides habonda quibusdam incer-li Auctoris annalibus a Polro Pithooo odilis in Lutto .

s. si Germania in Gallias illata, lamquam genuinum Isidori Hispalensis opus admissa est, ac recepta;

et quidem ab ipso II incmaro Rhomousi. 3ὶ Vcrum quum

i Do Colleel. Canonum Isidori Mercal. eap. a. et Opusc. Mursus Iliticinaruin Laud. δὲ Epist. VII. cap. 12.

63쪽

3Oposim hic idem Hincmarus in caussa, quam cum ΙΙine maro Laudunensi habebat, Isidorianas Decretales sibi noxias cerneret, eas rcspuit quidem, at non alio nomine, quam quod, quum in antiquis collectionibus

non reperirentur , essent obsoletae. Eadem de caussarriectae quoquo sunt ab Episcopis Gallicanis in caussa Bothadi Episcopi Suessionensis, qui in Synodo Provinciali depositus ad Sedem Apostolicam adpellaverat. 3. Nonnisi serius Romam pervasit. Etenim Leo IV., qui Pontificatum obtinuit ab an. 847. ad an. 855., ubi ad Episcoporum Britanniae consulta respondet in Epist , quae exstat apud Sirmondum si in recensens DoeceSSorum suorum EpistMas Decretales, quibus Roma inae tune temporis in judiciis occlesiasticis utebatur Ecclesia, ab Siticio exorditur , nulla Epistolarum Clementis I., aliorumque ante Siricium R. Pontificum facta

mentione.

4. Denique ad Orientem us ue non perrexit: neque enim, opinor, sinus fugisset Ρholium acerrimi iudicii

virum.

VIII. Ρorro ex dictis tria colligimus : I. Isidorianas Decretales, licet langua M apocryphas nunquam reiectas , allamen non statim oblinuisse. Hoe sane de Ecclesia Gallicana , ubi primit m ejusmodi merx pervagari coepit, modo observavimus. Ad haec quum Nicolaus I. iu caussa Rothadi easdem , tanquam tegmina totius Ecclesiae Catholicae Gallis obiecisset, Gallicani Antistisios adhuc legmina illa , licet nondum agnita salsaria manu, respuere non dubitarunt. 2. Hiuemari Rhemensis. aliorumque Galliae Epi- Seoporum exceptiones tanti non fuisse , quin sensim

fier totum Occidentem jus ovaderent. Et sane ipsi Gulicani Antistilos in Concilio Rhomensi an. 995. , ubi caussa Arnulphi Archiepiscopi tractata est, ipsarum a

64쪽

3Iauctori latem agnovere. Praeterea tum in Conciliis perca tempora otiam in Galliis habilis, tum in Capitu- Iaribus Regum Francorum haud pauca ex earumdem auctoritate Decreta fixa sunt. 3. Nullam vel minimam R. Pontificibus notam inurendam, vel quod dolo malo hujusmodi salsa documenta produxerint , vel quod ex eis salsas doctrinas hauserint. Nam quod ad primum, exeunte saeculo VI II. per Riculphum evulgalac jam fuerant: modio iamen saeculo I x. Romanae Sedi adhue orant ignotas. Τum

ad alterum quod attinet , licet multa in illis sint,

quae ab antiquitale abhorreant , nihil tamen, si a summo ad imum pereurras, in illis reperios , quod aut fidem, aut mores vel minimum laedat, quippo quae r ut observat ipsarum insensissimus hostis Blom uellus, vel a scriptis Romanorum Pontificum , Auctorumque aetate posteriorum haustae sunt , vel ad illorum temporum consuetudines moresque compositae.

IX. De ColIectionis Auctore non salis liquet. x. Isidoro Hispalensi omnino tribuenda non est rid onim vetant , T. eius Sanctimonia , et antiquitatum Ecclosiasticarum peritia. a. Antiquissimi Codicos uss., qui Isidorum mereatorem, vel soccatorem Collectioni prasfixum habent, nullus Hispalemem. 3.

Denique quod nonnullao ejus sarraginis partes ex monumentis Isidoro Hispalensi integro sae Io recentioribus doecrplae Sunt. 2. Nec genie suisse Hispanum verisimile est: etenim r. Hispania Saracenorum jugo tunc temporis pressa ferme penitus exularunt meliores litterae. Nec. 2. credere par est Hispanum in comminiscendis tam venerandas antiquitatis monumentis non majori fatriae celebrandae studio flagrasse, quam ut in tota Episto-

65쪽

32 Iarum collectione ad Hispanos datas nonnisi quinque protulisset. 3. Neque Isidoro Episcopo Solii hensi adscribenda. In Chronico quidem sub nomino Iuliani Tololani P risiis odilo logitur: Isidorus Mercator Episcopus Sembonaia Compilationem Canonum ope cuju*am

monachi composuit, atque anno 8O5. Moe83it: cum quo consonat etiam alterum chronicon Luilprando tributum. Verum hujusmodi chronicha, tum ob plura ,

tum vel maximo quod αναχρονισμοις anachronismis, aes ellis scaleant, communi cruditorum calculo. vi Supposititia, rejiciuntur. 4- Αt vero similius , vel ipso Riculphus, vel Benedictus Levila, voI alius quidam Germano-Francus ni istolas illas aut confixit, aut ab allis confictas cologit. Id evincitur T. ex Gallo-Francorum, et Longin bardorum idiotismis passim in ipsis occurrentibus. 2. ex eo, quod ex Ecclesiae Moguntinae scriniis, et quidem Riculphi cura, primum prodierint. X. Quorsum aut m Pseudo-Isidorus tot Epistolas, ne monumenta confixit' Sunt qui pulant: ut sub su-calis primaevae antiquitatis testimoniis Romanae Sedis amplitudinem speciosius tueretur. Prosecto haec Videtur suisse Christiani Luei sententia , qui i in in hanc

rem sic scribit: In Gallia tune, ac Germania per Francos, in Hispania per Sara enos, in Italia, as Illyrico per Longobardos , et Graecos admodum Neaeam, ac depre38a erat Apostolicas Sedia Mavo-8fag, et Omnia Meleatast a Iuriariotis o ideoque

ait Rub a liquom Romanorum Pontiscum nomine decretalos istas Epistolas, quas paδδim vocamu3 Colleolionem Laidori Nercatoris.

i Tom. III. Schol. in notis ad Can. III. Bielatus vulguGregorii VII.

66쪽

Αl conira , practer is iam quod R. Pontificos nonnisi serius, uti modo , idimus, illarum auctoritate n- si sunt, profecto ex codem Isidoro educi fas est, Au- loris σκοπον δcopum praecipue in eo fuisse, ut Episcoporum indomni bali consuleret. Id ex pluribus earum-dom salsarum Decretalium Capitibus suse, ae erudito domonstrat in modo laudato opere ii in vir egregie doctus Carolus Blaseus. XI. Domum suppositio saeculo xiv. primum dologi coepit. Elenim Go aliquibus Aniecit ricianis primum dubitarunt Marsilius Patavinus, et Gobellinus P rw- na. Tum nonnullas uti suspectas traduxerunt Nicolaus Card. Cusanus, Caesar Card. Baronius, et Georgius Cassander. Demum quum adversus Catholicos , qui in controversiis religionem Speelantibus illarum auctori.

tale utebantur , exciperent haeretici , illas purum tum esse Mercatoris figmentum ad augendam R. ontificum polentiam excogitatum, diligentius in il-Ias ab Antonio conlio , aliisque cruditis inquisitum

est , atque adeo earumdem imposlura graVissimis a gumentis firmata. XII. Praecipua sunt. I. Si genuinae essent, profecto carum meminissent Eusesius, Hioronymus Gonnadius. R. Pontifices per octo priora Ecclesiae saccula ,

Concilia praesertim Occidentalia per illud lemporis

uam frequentissime celebrata ; neque enim occasio osuit , quin immo et πριωτεις eis malantiae suo. runt ; in quibus omnino producendae suissent. g. Unde illas hausit Isidorus, quum Dionrsius Ε-xiguus R. Ecclesiao scriniis diligentia quanta maxima lustralis , excussisque nullam illarum invenerit p3. Sermo rudis , barbarus , et nimium est a priorum saeculorum nitore alienus.

4. Idem scribendi character, idemque stylus in tot

67쪽

di, rsorum Pontisi cnm Epistolis eumdem recentioremque imposiorem Drguunt. 5. Τandem quamplurima in iis occurrunt lollio saeculo recentiora : uti saerarum literarum sonioniino secundum Vulgalam, Leges ex utroque Codice politas , posteriorum Conciliorum , et B. Pontificum Canones, ac Decreta, aliaque his similia

XIII. Statim ac in Gallias Isidori ΣΚ mi Collo-ouo illata est, alia statim prodiit in 8o. Capitula.

tribula, bonam partem ex ISidoriana desumpta. Hujusmodi autem Hadriano Papae salso tributa, ejusque

nomine primum evulgata , eandem adhuc reli notrπιπαγ' ululum. XIV. Plures Oxinde secutae sunt Canonum Collo-ctiones ; et quidem diversis methodis pro uniuscujusque ingonio. Ac. I. eodem Saeculo I x. prodiit LoIIoelio sub denominatione Canonum Poenitentialium incorto auctore ex monumentis Collectionum Exigui, ot Hispal. plerumque desumpta, quae licet ejusmodi ρο-hibeat επιγρα ρον situlum , complectitur tamen omne Cationum genus. Etenim in tres libros tribuitur , quorum prior de Poenitentibus et de Poenitensiis , aalordo Itidiosis , lortium demum de Ordinasionibus , Gradibus, et ossiciis Clericorum , alqne Esiacoporum disserit. Hunc i COdieem , quem manu exara -

tum viderat Ioannes Morinus, Lucas Dacherius fio primus irpis vulgavit. XV. Sequenti saeculo Regino Monachus Benedictinus jubento Rathbodo Trevirorum Archiepiscopo Collectionem sub titulo De Melesiaasica με splina, et Retiyiones Chrissiana edidit. Ad bina haec capita explicanda , ac roboranda Canonibns ulitur Conciliorum, Pontificum decretis, sanctorumqui Patrum, plerumque Orientalium, sententiis, nonnulla ex salsis

68쪽

35 Isidori mercibus interscrit: denique haud raro Logos profert ex Codice Tcodosiano secundum Aniani in torpretationsem , necnon et ex capitularibus Rogum

Francorum.

XVI. Capitularia Resum Francorum dicuntur Collectio carum legum , quas Carolus M. et Ludovi-eus Pius in generalibns Comitiis suffragantibns Episcopis , ac Regni proceribita Sanxere , partim ad Ecclesiam , partim ad Rempubblicam rite gubernandam spoelantes. Studio Ansegisi Abbatis in unum corpus rodacta sunt, et in quatuor Libros tribula, quorum

ad civilem politiam. His Benedictus Levila tros alios adlexuit, tum ex capitibus, quae Ansegisus praeterierat , tum ex aliis post ejus mortem perlatis. Cnpitularia probavit Leo IV. n Gratiano relatus Can. o.

Diist. XVII. Saeculo x I. primus occurrit Burcliardus Wormationsis Episcopus, qui an . IOO8. nOVR mollim do Myntim morosortim Glumen exornavit, Vulgo dictum Decremm . Multa ex Regi nono mutuatus est , cujus erroribus et suos addidit, praesertim ex αυκρυpοις

oerseia Isidori monumentis: sententias quoque QSacro Codico pelitas intermiscet, lum et nonnulla ex Libris Poenitentialibus. XVIII. Variac quoquo per eadem tempora in Occiden loprodiere Canonum Ρoonitontialium ΣGLογαι Colleotionea , sive Libri Poenitentialeg, vel Poeni onualia rquibus scilicet agendae publilicae poeni lentiae Canmnes exhibebantur. Hujusmodi plurimae identidom sa-ctitatae sunt, quos longum esset hic recensere. Praecipuae sunt r. illa Τheodori Archipp. Cantuariensis inscripta Poenitentiale, cujus summaria capita refert

69쪽

berti Arelliop. Eborauensis in sitiatuor libros distincta , quae us. extat in Biblioth. Collegii S. Bonodieti in Anglia. Hi . illa Halligarii.Cameracensis Ep. dilain Biblioth. Vet. Patr. 1, ivb demum illa Rabatii Mauri Benedictini, quam simul eum aliis Rabani opu-ribus evulgavit Georgius Col venerius.. XIX. Ad eamdem duris Canonici Κpoctam liceat quoquo referre binas ex aeque Ivoni iri hulas Collectio nos et quarum pri0r ab auctore inscripta Mee lion a G- cloamaliearum Regularum Libris XVI f. non sucusae illa Burchardi Decretum dici consuevit : altera Panormia vel Pannormia, dicta, est vetuli ejusdem Decoreti compendium , ordine paullulum divorso digestum.

XX. Ρostremo quantum ad Ius Neap. allinet, an bmadvertero juvat sicclesiam Neap. circa an. 98O. in Archiepiscopalem sedem fuisse erectam. Videsis Eruditiss. Magochium 2ὶ et clariss. Joseptrum Sparanum in suo recens evulsalo opere 3: Atque hic juri Canonico' Mnegeenta , et Arido sinis esto.

tclo , vel polius ex eius interprolibus in Ecclesiam inducta, novam plane faciem induere coepit primum res Teologica, dein et Ius Canonicum. Utramque enim lacullas ad Philosophicum, et Acroamaticum dicendi genus restricta, in plures diversasque quaestiones di- Slincta , rationibus in utramque partem expensis, ni-

70쪽

O7mis quidem curiose , et aliquando citam urius ηd ineptiam, methodo nihilominus brevi, nee usquequa- quo inconcinna, et ad subtilem, argulamquo disputandi rationem satis apte composita. Primus hujusco mothodi in ro Theologica veluti dux, ae parens fertur fuisse Petrus Lombardus Novariensis , nasiator gen- tonsiarum vulgo dictus. At in re Canonica id om paene institulum imitatus est Gratianus; crius opera Canonum disciplina voluti revisit, atque in ordinem redacta eSt.

ΙΙ. In 1 v. igitur hac Iuris canonici Epocha primus

producendus est Gratianus, qui natione Tuscus, patria Clusinus, professione Monachus primus omnium Concordantiam discordansium Canonum conjecia, quae deinde Decretum inscile dici coepit. ΙΙΙ. Hoc opus ex Dionysio Exiguo, Isidoro, Ivone, Burchardo, aliisque decerptum constat r. cx locis S. Scripturae. 2. ex prioribus 5ο. sic dictis Canonibus apostolicis, 3. ex Conciliis aeque oocumenicis, ac particularibus. 4. ex Decrotalibus 1 . Pontificum parti ingenuinis, partim dubiae fidei, partim etiam ατο ura se apocryphis. 5. ex Operibus Patrum, et Auctorum Ec- sesiasticorum. 6. ex libellis Poenitentialibus. 7. ox Libris Iuris Civilis Romanorum, Capitularibus Regum Francorum, Iinperatorumque Rescriptis. 8. tandem Ox Historia Ecclosiastica, gestisque R. Pontificum, ex Libro Diurno, et ex ordine Romano plerumque desumptis. IV. Dividitur autem in tres partes, quarum prima de Per/onis praecipue agit, et in Distinctiones cx. parilla est. Secunda, quae de Iudiciis Molesiast is inscribitur, eorumque forma habui Caussas xxx I., quarum singulae in Quaestiones dividuntur; Quaestio autem ID. Caussae xxx I. in vis. disti uetiones sub

dividitur, in quibus, quum Rea monilentialis tractetur, titulo do monilensia insignitur. Τertia tandem, quae de rebus sacris praecipit, unde πιγρα ν fistulam SELv Gids Inst. Can. Tom. I. 6