장음표시 사용
371쪽
2oe rn. CDpmarii Lib. IV. Iuris conditores, teste Cujacio minime probant . Sicut δc vix illud Paterculi lib. r. iade, illi υiri magis voluntatem peccandi intuebantur, quam modum; factaque adeon filium dirigebant, ct quid, non in quantum admissum foret, ast lanabant. Quorum nonnulla, quae saevitiam aliquam prae Te ferunt, salute publica compensantur, & merito, ad terrendos nefarios perditorum hominum conatus, pro salute Principis constituta sunt. P U T XIV. Imperialis abolitis. Vindicta noxia. Ne in omnia delicta, ct in singulos autores inquiratur. locus poenitentia.
Nonnunquam etiam hoc jure nocentes absolvuntur.Nam,umit Claudianus: Ignoscere pulchrum Iam misero est, poenaque geniti vidus pre
Et Tacitus in Agricola. Omnia scire, non omnia persequi, parvis peccatu veniam , magnis βυeritatem accommodare, nec poena semper, sed -- pius poenitentia contentum esse. Quod Sc Germanicus censuit Annal. Dandum adhuc spatium , si recenti exemplo Abi ipsi consulerent. Idque facit ad securitatem Principis , ne nimiis suppliciis exacerbentur subditi. Quae ratio fuit imperialium abolitionum, quae fiebant vel in auspicio regni, vel ob festum diem, ut ait Iurisconsultus in L 8. D. ad Senatusconsultum Turpilian. Adeoque observatum est, ne quoties Princeps introiret urbem, supplicium de quoquam sumeretur , Tranquillus Π uingusto.
Sed dices, hoc modo delicta impunita ab
372쪽
De Iure Dominationis. cap. I . 2o Iire. Mihi vero Thraseae dilud semper probabitur: Non qMicquid nocens rem pati meretur, id
egregio sub Principe satuendum es. Et apud
benecam cAmph.Tacita abeant mala : Her . Ut inultus ego sim Z Amph. Sape vindicta obfa it.
Adeo nonnunquam delicta nimis asperis re mediis atque suppliciis magis magisque augentur. Quod potissimum locum habet in conjurationibus, idque Tacitus de Tiberio :&uanquam multi e domo Principis equitesique ac Senatores, sustentasse opibus, juvisse consiliit dicerentur , haud quaestum . Sic Theodosius militari scientia futura conjiciens, de conjuratis quaestiones agitari prohibuit, ne, formidine sparsa per multos , reviviscerent provinciarum turbines incompositi. Et Trajanus rescripsit autore Plinio libro 1 o. Epist. Chrisianos conquirendos non esse, seds deferantur Oarguantur, puniendos. Caeterum qui iterum delinquit, dc, quod dicitur, ad nauseam redit, Principis geherali abolitione non fruitur. l. 3. C. de episaud. Quin etiam Fridericus I. cum in inauguratione sua quidam ex ministris, qui propter ingens aliquod crimen gratia exciderat, ad pedes ejus se projecisset, ratus ob praesentis diei hilaritatem Imperatoris animum emollitum iri, tamen negavit, inquiens, non
ex odio, sed amore justitiae eum a se puniri.
373쪽
mere , ne ad parentum exempla succrescaul. In nomina damnatorum sevire. Extrema
consilia. Obsidespunire. UT autem haec omnia cum iniquitate aliqua conjuncta esse videntur , ita inprimis illud iniquissimum videtur, quod in
conjuratorum sobolem nonnunquam aeque severe atque in autorem animadvertitur, etiam innocentissimam. Regulariter enim crimen vel poena paterna nullam filio maculam infligere potest. Namque unusquisque ex suo admisso sorti subjicitur , nec alieni criminis successbr constituitur. l.26. D. depcrnis: dc peccata Bos debent tenere autoreg. l.22. Ceodem. iCaeterum id fit, partim ut parentes amore liberorum a caede Principum abstineant, partim quod paterni, hoc est , haereditarii criminis exempla in filiis metuuntur, ut ajunt Impp. Arcadius 8c Honorius . Et Tertulli
tinxit, sobolemque patrum leccata se
Et Cicero in Epist. II. ad Brutum. Itaque eum rogamvi ut misericordiam liberis em impe tiamus , nihil assertur quo minus summa supplicia, s quod Iupiter omen avertat 9 parer puerorum vicerit beunda nobissint. Νec vero me fugit, quam sit acerbum , parentum scelerasitorum paenis luir sed hoe praelare legibus compararum e F, ut charitvi liberorum ami-
cures Parnm: Respublica redderet. Itaque Lepiduέ.
374쪽
Dd Iure Domisationis cap. I s. 2 3 Lepidus erudelis in liberos, non ti qui Lepidum hostem judicat. Inprimis vero propter cupidinem vindictae paternae , qua aestuant liberi, hoc constitutum est . Non alitor atque Dido illa imprecatur: Exoriare aliquis nostris ex sibus ultor, diui face Dardanios ferroque sequare col
Sed ita est, sed iniquum cst. Qis negat Sed & Pre is
hoc terrore tymnicidae citius a sanguine re- de aequiagio abstinent. Ac tamen vix etiam his suppli- tute.ciis capiuntur parentes in tot conjurationum exemplis.Itaque Tacitus lib.s. Annal. de liberis Sejani: Placitum posth , ut in reliquos S
jani liberos adυerteretur. Et Ammianus Marcellinus, Intercepti imperiali motu interiera Omnes ad unum, eorumque soboles parva etiamtum,ne ad parentum exempla subcresceret,pari
sorte deleta est. Quod etiam in hostium filiis
locum habebat.Tacitus. Mutianus, intrat, Viar/litisilium inter ijusiit, mansuram discor diam obtendens , ni semina belli resinxi et . Vnde Seneca in Hercule . Gnatos paterni regni vindices. Sic apud Venetos, mortuo Duce, ejus administratio examinatur, & in cogniti nem trahitur, quae si paulo iniquior dc sermcior fuit, civitur in mortuum ejusque propi
Porro non tantum in filios civiebatur, verum etiam tota memoria damnabatur, de quo silpra. Hinc Guntherus , flum.Atque feros manes O nomina sava nocen- Damnat, ct irati natos odere parenteέ.
375쪽
Simula era, titulos destruit mortu metu , Totum per orbem . Et Curtius: Nihil, inquit, ex omnibus inconsulta ac tem re actu , Regem magu moverat, quam Parmenionis cum honore mentio stlata.
M QIanquam multi Imperatores, tantum Impera- abeii, ut conjuratorum filios supplicio assece tores be- rint, ut potius eos multis beneficiis sibi devin-ηρ iis xerint. Alexander apud Curtium libro 8. Olim Abido sum morem oecidendi eum scelestis in tes vinxe- propinquo parent que solvi, O prosteor in eorunt eo dem honore futuros omnes eos , in quo fuerunt, jurato idque dicebat Verus : nemo successorem suum νum occidit. Vnde Diocletianus Cassii liberos non tribri tantum non Occidit, verum etiam honoribus afiecit. In hujuscemodi enim rebus extrema consilia omnium optima sunt. Aut enim i terficiendi sunt, aut praemiis multis emol- liendi. Tertia via nulla et t. Paulo aliter atque Amphytruo ad Herculem apud Senecam , Sic fatue , quit quid statuis, ut ea Asiam
Famamque in arcto stare,ctancipitisciM:
Quo consilio Solymannus Turcarum Imperator illustrem illum piratam Aria linum Barbarossam splendidissimis Sc pretiosissimis prς-miis ad se allicere studuit, oblato etiam ei Ar chitalassi ossicio, ut quem bello vincere non postet, beneficiis expugnaret , ne amplius damnum rebus Ottomannicis inferre posset. Eodem Iure obsides puniuntur, quamvis γψμ ε innocentes, id est, etiam staminae, quas a RO
PMM manis Germanisque, pro obsidibus traditas legimus.
376쪽
civibus res adimere causa Reipub. Hac rura noti tam ex plenitudine potestatis , quam ex communi utilitate metienda esse. Rei populi hosti addicere,census agere, vectigalia indicere. Censis,sive tomiasset I anima Rerumpub. Y Tilitaspublica , ait Imp. in l. 3. C. de Pri- mip .praeferenda est priυatorum contractiabus. Quod quamvis alia ibidem mente dicitur : tamen huc referri potest. Quoties e- Bjhanim Reipublicae interest, privatas res in usum hi,ibis publicum destinari, toties cives ac subditosa ausuris jure suo discedere oportet, Sc fit si volent, a Principe cogi, hoc nimirum Iure domi uationis. Iniquum id sane videtur, imo miserabile, sed in favorem Reipublicae indultum; veluti Levinus Conil Rom.apud Livium ait lib. 26. Re1publica incolumis, O privatas res facile salυas prastat, publica perdendo , tua ne qui quam serves. De tempore belli liquidum est. Iovius: Galli, inquit, obsesso a Caesare Mediol
no, adhortante Gritto Veneto necessaria, sed miserabili ratione, uburbana a disicia incenderui, xe his adponenda castra uteretur Caser, O propiti O tutius tegentibus tectis muro succederet:
idque Vercingetorix ait apud Caesarem lib. I. de bello Gallico salutis causa rei familiaris
commoda negligenda esse, adeoque suadet Callis, ut aequo animo sua ipsi frumenta corrumpant, aedificiaque incendant, qua rei famili ris factura, perpetuum imperium libertatem que se consequi videant. Etiam Sed an etiam extra bellum Ita vero serio, extra suadente id utilitate publica . Nec tamen vix bellum,
aliter, quae est benignior sententia. nisi resuὶ O qu λ aliquo tenus.
377쪽
ως - rn. Dpmarii Lib. Imaliquo pretio l. 2. C. pro quibu/ cav.fier. pram. lib. acc. Quippe quod omnia Princeps possidet, non tamen Domi nio, ut ait Seneca, sed imperio. Et poeta Ligurinus lib. 3.stuicquid habet locuples, quicquid custodie
Iure quidem nostrum ect populo concedimus
Ac tamen id , quod ajunt nonnulli , licere
Iura δε- Principi sine ulla causa alicui rem suam au- mina- 'ferre; non tam ad jus dominationis resero, rionu ex quam ad dominationis flagitium , ut Corne-Dἰμte lius appellat. Quae sententia non ex alio fonte Reip- promanavit, quam astentationis Sc emerendae
metieΠ gratiar, quo nihil turpius de jultitiae sacerdoteda sunt, diei potest. Nam haec, & id genus alia , non non eX tam ex plenitudine potestatis metienda sunt, plenitu- quam ex salute atque utilitate publica. 2uasi dine po- etiero,inquit Sallustius, inguriam facere, id de-rssitu. mum esset imperio uti. dc laudabile est illud de Tito apud Suetonium absinuit alieno , ut si
Sed licet ne Principi jure dominationis, vel civi κm belli, icto foedere, civium bona hinc S inde bono βο- direpta remittere ZIta certe , inprimis si alitersi r pax fieri nequit εἶ adeoque cives perpetuo ab mittere omni actioste excluduntur. Nam quod glossa pας ait, compositiones dominorum non ossicere causa an juri subditorum, haud iis convenit, qui pi oliceat arbitrio suo, S: ut Curtius ait, regio more in Prisci- perant ; sed quorum Imperium variis condiapi, tionibus restrictum est.Sed οδοῦ πα-w. Nam sobrie hqc dc circumspecte aget prudens Princeps, quod,ut docet Philosophus lib. s. Politic. oapite ster ablauenta rern Inconj ratu)Ne ia-gitnnuitur.
378쪽
De Iure Dominatianis Cap.rς. 2o Et haec fere jura sunt dominationis regiae, Censu quibus alia id genus addas licet. Nam ratio Mere. illa agendi census, ex qua non tantum facul- 'tates civium innotescunt, SI in tabulas Cenia males referuntur; Verum etiam eX cuius m
do tributum d vectigal penditur, adeoque respublica locupletatur, haud ulla, ut opinor, cusatione opus habet. Cum enim Imperium sine vectigalibus nullo modo retineri possit, a quo animo cives parte aliqua suorum fructuum, pacem sibi sempiternam, atque otium redimere debent, ut scribit Cicero ad gr. Censu Atque est hujuscemodi census, nos iolangen anima
appellamus, anima magnarum Rerumpubli- Rerum- carum. Vnde Livius non immerito vocat rem publ. saluberrimam magno futuro Imperio. Et Claudius vocat opus arduum, tauod opira , inquit, quam arduum sit, vobis cum maxime, quamvis nihil ultra , quam ut publice nota sint facultares nostra, ex7Miratur,nimis magno experime ro cognoscimus.
Iura dominationis Aristocratica . Ne quis ex Patriciis , Regis, vel Principis filiam ducat. Dicere cives' nimis potentes. Vt interfecto domino omnes ferυi puniantur. Decimatio militum.
EAdem sere sunt Iura dominationis ΑrI- rara d
stocraticae,& a quovis huic accommoda- minari possunt. Sunt tamen etiam peculiaria tionis quaedam . Nam sicut jura regia saluti regni dc rim' unius inserviunt; ita quoque jura Aristocrati- cratic ca ad salutem & dignitatem nobilium, em fere eἀ rumque qui imperant, comparata sint; sicut dem.
im populi ad civium . Quale est illuda Ne
379쪽
hibitio. In Rep. principe nasci
ros Ara. CDpmarii Lib. IV. . quis ex optimatibus Principis alicujus, MI Regis filiam in uxorem ducat. Quod is fultus fretusque hac nuptiali dignitate, facile ani mum dominandi sumit.Id quod ex praecedentibus liquet; Quod tamen potius ad arcana dominationis,quam ad jura reserendum est. Magni enim periculi res est in libera Republ. Principem mici, non secus atque, ut Seneca ait, Iemper magno consitit nasci Deum. Adeoque cavendum esse existimo in Aristo cratica Republica ab iis,qui originem ducunt a Regibus. Quaeres Caesarem ad invadendam Rempublicam exstimulavit. ut constat ex funebri oratione de Iulia amata et Vingenere Osan ctitra regum, qui plurimum inter homines pollent, ct ceremonia Deorum, qZorum ipsi in potestate sunt Reges. Tales autem, S qui hujuscemodi, & id genus aliis dignitatibus nimium crescit, ex Re
publica libera ejici potest, de quidem hoc jure
dominationis. Qua ratione Scipio Africanus lubens, & merito civitate cessit. Nam, ut testatur Livius , periculosum erat, in Republica praesertim libera, unum hominem esse caput, e culmen Imperii: sub umbra Scipionu urbem terrarum orbu dominam latere, nutus ejus pro decretu patrum esse, ere. Quo facit Atheniensium S: Ephesiorum Ostracisiraus: Nemo de nobis unus excellat, sed F quu exstiterit, alio loco ct apud alios D. Quo nomine Romani mnes Tarquinios er civitate Romana expulerunt, ne quam, ut ait Varro apud Nonium, δε- ditionu pergentilitatem deciem haberent,Veluti sortiter & praeclare Brutus ad Tarquinium Cos. Hunc tu, inquit , .lua voluntate removemct m. minimminatem; r,vecis regeή, αb
380쪽
De Iure Domἰnationis. CV I7. 2os solve beneficium, aufer h nc regium nomen. Et
apud eundem Livium lib. quadragesimo primo, C.Sempronius. Nec Senatui tanti si civem, aut quenquam alium debere esse, ut in parendo
uni malum publicum fat. Illud est quod Catulus de Pompejo dixit; esse quidem praeclarum virum, sed nimirum jam liberae Reipublicae, neque omnia in uno reponenda, melle-jus libro secundo. Idem testatur Iovius tibi. Veneta- Histor. de Venetorum Repubi. Neminem, in- rum. quit , temere ex optimaticus , qui vel insigni virtute, velspiritu in gerenda rebus catera antecellat, n imio plus crescere, vel coliecta gratia potentem O clarum feri patiuntur. Sed haec palam int,& a multis exemplis obvia. Ille vero mos animadvertendi in singulos servos ob unius domini necem, maximam mod crudelitatem reserre videtur; verum specta- versi bat, tum ad salutem clarissimorum homi in num, tum etiam ad contundendam serociam gHis mancipiorum . De Marcelli caede Servius Sul famia picius. Ego tamen ad tabernaculum imperre. 6ares ob xi, inveni duos libertos, ct pauculosservose re- ωvius
liquos Hebant profugi se metu perterritos,quod domini
d2minus eorum ante tabernaculum interfectis necem.
esset. Quam severitatem confirmavit Augultus, & Nero, viro consulari, Sc praesecto urbia servo occiso. Qua de re ita Cassius in Tacito I 4.Annaliam. At quidem insontes peribunt. Nam ct fas exercitu , cum decimus quisque fuste feritur , etiam strenui sortiuntur. De qUa Decia decimatione Livius libro 2. Centuriones dupli- maris cariosique, qui reliquerant ordines, virgu cae s mili- securi percusiit: carer a multitudo Frte decimas tum.
quisique ad supplicium lecti. Vtrumque hoc cum iniquitate conjunctum est, sed , ut idem