장음표시 사용
151쪽
sANCTI AN SEL MIgnoscendo; istos, mala quae odisti ignoscendo. O immensa bonitas, quae sic omnem intellectum excedis, Veniat Super me misoricordia illa, quae dotanta opulentia tui procedit. Insuat in me, quae profluit de te. Parce per clementiam; no ulciscaris per justitiam. Nam etsi dissicile sit intelligere quomodo misericordia tua non absit a lua justitia: ne-
justua est ut Deuas quo nemo melior aut potentior,
Iis honuae ait, et de malia bO- nos suetat. Si Deus non debet misereri, injuste
cessarium tamen est credere quia nequaquam adversatur justiliae, quod exundat ex honitate, quae nulla est sino justitia, immo vere concordat justitiae. Nempe si misericors non es, nisi quia es Summe bonus; et summo bonus non es, nisi quia es, summo justus: vere idcirco es misericors, quia summe justus es. Adjuva me, juste, et misericors Deus, cujus lueem quaero; adjuVa me, ut intelligam quod dico. Vero ergo ideo miserieors es, quia justus. Ergone misericordia tua nascitur ex institia tua' Ergone partis malis ex justitia' Si sic est, Domine, si si oest, doce me quomodo est ' An quia justum est, te sic esse bonum, ut nequeas intelligi melior; et sic potenter operari, ut non possis cogitari potentior' Quid enim hoc justius ' Hoc utique non fieret,
si esso bonus, tantum retribuendo, et non parcendo: et si saceres de non bonis tantum bonos, et non etiam de malis. Hoc itaque modo juStum est, ut parcas malis, et ut facias bonos de malis. Deniqu0,
quod non juste fit, non debet fieri; et quod non debet fieri, injusto sit. Si ergo non juste malis mi
sereris, non debes misereri. Et Si non debes misereri, injuste misereris. Quod si nefas est dicere; fas est credere te juste misereri malis.
152쪽
cAPUT X. omodo juste puniat, et juste parcat malis.
Sed et justum est, ut malos punias: quid namque justius, quam ut boni bona, et mali mala recipiant Quomodo ergo et juStum eSt, ut mal0S puniaSν ei Dὸua par justum est, ut malis parcas' An alio modo juste eendo ma-Punis malos, et alio modo juste parcis malis' Cum enim punis malos, justum est; quia illorum meritiS dum 18 convenit; cum Vero parcis malis, justum est; non qu fucit quia illorum meritis, sed quia bonitati tuae conde- : ''
cens est. Nam parcendo malis ita juStus es Secun- bonitati: dum te, et non Secundum nos; sicut misericors es ε βη' secundum nos, et non secundum te: quoniam Sal aeeundum ando nos quos juste perderes, sicut misericors es, Πρες gyN quia non tu sentias assectum, Sed quia n0S Sentimus cibi, uri
essectum; ita justus es, nou quia nobis reddas debi- m NMium, Sed quia facis quod decet te summo bonum. φrum Sic itaque sine repugnantia juste punis, et juste
0uomodo uniseram viae Domini miserisordia, eι veritas: et tamen justus Dominus in omnibus viis suis. Sed numquid etiam non est justum Seeundum te, Domine, ut malos punias ' dustum quippe est, iesio esse justum, ut justior nequeas cogitari: quod nequaquam esses; si tantum bonis bona, et non ma-Diuiti do by Gorale
153쪽
52 sANCTI AN SEL Ilis mala redderes. Iustior enim est, qui et bonis et malis, quam qui nobis tantum merita retribuit. I u. stum igitur est secundum te, juste et benigne Deus, et cum punis, et cum parcis. Vere igitur uniuersaevior Domini misericordia, et veritus: et lamen justus Dominus in omnibus viis suis. Et utique sinκ repugnantia: quia quos vis punire, non eSt justum sal - ari: et quibus vis parcere, non est justum damnari. si nura Nam id S0lum justum est, quod vis; et non justum, latenuε quod non vis. sic ergo nascitur de justitia tua, mi- . Ibii, sericordia tua: quia justum est, te sic esse bonum, hos magis ut et parcendo sis bonus: et hoc sorsitan est, cur sit qti summe justus potest velle bona malis' Sed si ut-
Ioa, per cumque capi poteSt, cur malos potes Velle salvare: aummum illud certo nulla ratione comprehendi potest, curi. . t i Similibus maliS h0S magis Salves, quam illos, os mugis per summam bonitatem; et illos magis damnes, Omneta ciuam istos, per summam justitiam' Sl ergo Vere
ouod Deus sit ipsa vita, qua vivit; et sit da similibus. Sed certe quidquid es, non per aliud es, quam perteipsum. Tu es igitur ipSa Vita, qua vivis; et sapientia, qua sapis: et b0nitra ipsa, quia bonis et malis bonus es: et ita de Similibus.
154쪽
0uomodo solus sit ineireumferiptus et a ternus; cum alii spiritus sint incircumscripti, et aeterni. Sed omne, quod clauditur aliquatenus lueo, aut tempore, minus est, quam quod nulla lex loci, aut temp0ris coercet. Quoniam ergo majus te nihil est; nullus locus aut tempus le cohibet, sed ubique et semper es: quod quia de te solo dici potest, tu solus incircumscriptus es, et aeternus. Quomodo igitur diguntur et alii spiritus incircumscripti, et aeterni Et quidem solus es aeternus: quia solus omnium sicut non desinis, sic non incipis esse. Sed quomodo solus es in circumscriptus' An creatus spiritus ad te collatus, est circumscriptus; ad corpus Vero, incircumscriptus. Nempe omnino circumScriptum est, quod eum alicubi lotum eSt, non potest simul esse alibi: quod de solis corporeis cernitur. Incircumscriptum Vero, quod Simul est ubique totum: quod de to solo intelligitur. Circumseriptum autem simul, set incircumscriptum est; quod cum alicubi sit lo-ium, poleSt simul esse t0tum alibi; non tamen ubique: quod de creatis spiritibus cognoscitur. Si enim non esset anima tota in singulis membris sui eorporis, non Sentiret tuta in Singulis. Tu ergo, Domine, singulariter es in circumscriptus, et aeternus: et tamen et alii Spiritus Sunt incircumscripti, et aeterni.
locus, et nullum tempuε Deum eo hibent.
Solus aicut non desiis nit: ita non ine pit effle. Solus est
155쪽
Ouomodo, et eur videtur, et non videtur Deus
a quaerentibus eum.1n invenisti, anima mea, quod quaerebaS' Quaerebas Deum, invenisti eum esse quiddam summum omnium, quo nihil melius cogitari potest; et hoc esse vitam ipsam, lucem, Sapientiam, bonitatem, aeternam beatitudinem, et beatam aeternitatem; et hoc esSe ubique, et Semper. Nam si non invenisti Deum tuum, quomodo est ille hoc, quod invenisti, et quod illum tam certa veritate, et vera certitudine intellexisti Si vero invenisti; quid est quod non sentis quod invenisti ' Cur non te sentit, Domine Deus, anima mea; si invenit le' An non in enit, quem invenit esse lucem, et veritatem' Quomodo namque intellexit hoc; nisi videndo Iurem, et veritatem Aut poluit omnino aliquid intelligere de te, nisi per lucem tuam, et Veritatem tuam' Si ergo vidit lueem, et veritatem; vidit te: si non vidit te; non vidit lucem, nec Veritalom. An et Veritas, et lux est, quod vidit; et tamen nondum te vidit: quia vidit te aliquatenus; sed non vidit te, sicuti es
Domine Deus meus, sormator et reformator meus,
dic desideranti animae meae, quid aliud es, quam quod vidit, ut puro videat quod desiderat. Intendit Se, ut plus videat, et nihil videt ultra hoe quod vidit; nisi tenebras. Immo non videt tenebraS, quae nullae sunt in te; sed videt se non plus posse Vi-
156쪽
dere, propter tenebras suas. Cur hoc, Domine, cur hoc' Tenebratur oculus ejus infirmitate sua, aut reverberatur sulgore tuo' Sed certo et tenebratur in se, et reverberatur a te. Utique et obscuratur sua brevitate; et obruitur tua immensi tale. Vere et contrahitur angustia sua, et Vincitur amplitudine tua. Quanta namque est lux illa, de qua micat omne Verum, quod rationali menti lucet ' Quam ampla est illa Veritas, in qua est omne quod Verum est: et extra quam non nisi nihil, et salsum est 'Quam immensa est, quae uno intuitu videt quae- eumque sacri sunt, et a quo, et per quem, et quomodo de nihilo facta sunt ' Quid puritatis, quid simplici latis, quid certitudinis, et splendoris ibi est 'Certe plus quam a creatura valeat intelligi.
0uod major sit, quam eogitari possit. Iurgo Domine, non solum es quo majus cogitari nequit; sed es quiddam majus, quam cogitari possit. Quoniam namque Valet cogitari esse aliquid hujusmodi; si tu non es hoc ipsum, potest cogitari aliquid majus te: quod fieri nequit.
0uod haee sit tuae inaceossibilis, quam inhabitat. Vere, Domine, haec est lux inaccessibilis, in qua habitas; vere enim nou est aliud, quod hanc lucem
157쪽
penetret, ut ibi te pervideat. Vere ideo hane non ideo, quia nimia mihi est; et tamen quidquid video per illam video: Sicut infirmus oeulus, qu0d videt, per lucem solis Videt, quam in ipso sole nequit aspicere. Non potest intellectus meus ad illam, nimis fulget, non capit illam, nec suffert oculus animae meae diu intendere in illam. Reverberatur sulgore, Vincitur amplitudine, obruitur immensitate, confunditur capacitate. O Summa, et inaccessibilis luxi O tota, et beata verilas, quam longe es a me, qui tam prope tibi sum i Quam remota es a con- Spectu meo, qui Sic praeSens sum conspectui tuo lUbique es tota praesens; et non to Video. In tu
moveor, et in te Sum; et ad te non p0SSum accedere. Intra me. et circa me es, et non te Sentio.
duod in Deo sit harmonia, odor, Sapor, laeditu6, pulcritudo, suo inessabili modo. 1dhue lates, Domine, animam meam in luce et beatitudine tua: et idcirco versatur illa adhuc in
tenebris, et miseria sua. CircumSpicit enim, et non videt pulcritudinem tuam. Auscultat, et non audit harmoniam tuam. Ollacit, et non percipit odorem tuum. Gustat, et non cognoscit saporem tuum. Palpat, et n0n Sentit laevitatem tuam. Habes enim haec,
Domine Deus, in te, tuo inessabili modo; qui ea
dedisti rebus a te creatis, Suo sensibili modo: Sed obriguerunt, Sed obstupuerunt, sed obstructi sunt Sensus animae meae Vetusio languore peecati.
158쪽
0uod Deus sit vita, sapiemtia, aeternitas, et omne verum bonum. Et iterum ecce tqrbatio; ecce iterum obviat maeror, et luctus quaerenti gaudium, et laetitiam. Sperabat jam anima mea satietatem; et ecce iterum obruitur egestate. Assectabam jam comedere; et ecte magis eSurio. Conabar assurgere ad lucem Dei; et recidi in tenebras meas. Immo non modo cecidi in eas; sed sentio me involutum in eis. Ante cecidi, quam c0nciperet me maler mea. Certe in illis conceptus Sum, et cum earum obvolutione natus sum. Certe in illo omnes cecidimus, in quo omnes peceaVimUS. In illo omnes perdidimus, qui facile tenebat, et malo sibi, et nobis perdidit, quod cum volumus quaerere, neScimus; cum quaerimus, non inVenimus; cum invenimus, non est quod quaerimus. Adjuvame, tu, propter bonitatem tuam, Domine, seu iri vultum tuum, vultum tuum, Domine, requiram, ne avertas faciem tuam a me. Revela me de me ad te. Munda, Sana, acue, illumina oculum mentis mae; ut intueatur te. Recolligat vires suas anima mea; et t0to intellectu iterum intendat in te, Domine. Quid es, Domine, quid es, quid te intelliget cor meum' Certe ita es, Sapientia es, Veritas es, bonitas es, beatitudo es, aeternitas es, et omne verum bonum es. Multa sunt haec: non potest angustus intellectus meus tot uno simul intuitu videre; ut omnibus Simul dele-
159쪽
no remum; ctetur. Quomodo ergo, Domine, es omnia haec' An hi. t.biti . Ri y rie. tui, u 90iluS unumquodque horum io vitum eSt quod es ' Nam quidquid est partibus jun-pote4t. ctum, non eSt Omnino unum: Sed quodammodo is ii iis, plura, et diVersum a SeipSo; e Vel actu, vel intelle-ete. non itu disS0lVi poteSt: quae aliena Sunt a te, quo nihil εunt in mρlius cogitari potest. Nullae igitur partes in te sunt.
tὸc a/d D0mine, ned PS plura; Sed Sle es unum quoddam, unum, et et idem tibi ipsi, ut in nullo tibi ipsi sis dissimilis: Τμm immi, tu es ipsa unitas, nullo intellectu divisibilis. est Deus, Ergo Vita, et Sapientia, et reliqua, non sunt partes eu ip tui, sed omnia sunt unum: et unumquodque h0rum
ti/4uιὰὸm est i0tum quod eS, et quod Sunt reliquia omnia. intellectu Quomodo ergo nec tu habes partes; nec tua aeterdi h βε nitas, quae tu os, nusquam et numquam est paratua, aut aeternitatis tuae; sed ubique totus es; et aeternitas tua tota est Semper.
od non sit in Deo, aut tempore; sed omnia sint in illo. Ssid si per aeternitatem tuam fuisti, et es, et eris; et suisse, non est futurum esse; et eSSe, non eStsuisse vel suturum esse; quomodo aeternitas tua tota est semper' An de aeternitate tua nihil praeterit, ut jam non sit; nec aliquid futurum est, quasi nondum sit Τ Νon ergo fuisti heri, aut eris cras; sed heri, et hodie, et cras es: immo nest heri, nec hodie, nec cras es; sed Simpliciter es extra omne tem- Diqiligod by Gorale
160쪽
llis pus. Nam nihil aliud est heri, et hodie, et cras, quam in tempore: tu autem, licet nihil sit sine te, non es tamen in loco, aut tempore; sed omnia sunt in to: nihil enim te continet; sed tu conlinens
od sit ante, et ultra omnia etiam aeterna. Tu ergo imples, et eomplecteris omnia; tu es ante, et ultra omnia. Et quidem ante omnia es; quia antequam fierent, tu es. Ultra omnia vero quomodo es ' Qualiter enim es ultra ea, quae sinem non habebunt' An quia illa sine te nullatenus eSSe possunt: tu autem nullo modo minus es; etiamsi illa redeant in nihilum ' Sic enim quodammodo es ultra illa. An etiam quia illa cogitari possunt habero si- Dei retemnem; tu vero nequaquam' Nam sic illa quidem habent finem quodammodo; tu Vero nullo modo. Et praeaenarcerie quod nullo modo habet sinem, ultra illud est, ς φrq qq
quod aliquo modo finitur. An hoc quoque m0do nisatὸ transis omnia etiam aeterna, quia tua et illorum nondum aeternitas tota tibi praeSens est; cum illa nondum .is: habeant de sua aeternitate quod Venturum est, Sicut rum est; jam non habent quod praeteritum est' Sic quippo semper es ultra illa; cum Semper ibi Si S praeSens, quod est seu cum illud semper si tibi praesens: ad quod proe eri illa nondum pervenerunt.