De divinitatis essentia

131쪽

quin nullis subjacetaeetilentiis buff, non pote/t proprie diei substantia. Summa

tia ipsa

Dei nomiis

30 sANCTI ANAE L MI haec duo nomina aptius eliguntur ad significandam pluralitatem in summa essentia: quia persona non dicitur, nisi de individua rationali natura; et substantia prinei paliter dicitur de individuis, quae maxime in pluritate subsistunt. Indi Vidua namque maxime substant, id est, Subjacent accidentibus: et ideo magis proprie n0men Substantiae Suscipiunt. Unde jam supra manifestum. est, Summam eSSentiam, quae nullis subjacet accidentibus, proprie non posse dici substantiam; nisi substantia ponatur pro essentia. Potest ergo hac necessitatis ratione irreprehensibiliter illa summa, et una Trinitas, sive trina Unitas, dici una essentia, et tres personae, Sive tres substantiae.

0uod ipsa sit Deus, qui solus omnibus dominatur, et omnia regit.

mie goli summae essentiae, quae omnibus dominatur, et omnia regit, proprie nomen Dei assignatur. Dei enim nomine non intelligitur nisi substantia, quae est rupra omnem naturam, ab hominibus veneranda propter ilignitatem, et eaeorunda propter imminentem quamlibet necessitatem. Meut autem a 3umme bono, gummegite δapiente apiritu saeta runt omnia: ita ipse omnibus dominatur, et Omnia regit. Ergo non ab alio, nec caau cuncta reguntur. Is ergo Solus egi, quem omnia alia natura Uebet diligendo venerari, de quo εola promera aunt Aperanea, ad quem polum ab adversis est fugiendum, evi soli pro quanis re supplicandum. me ergo solus vere est et dieitur Deus, ineffabiliter trinus, et unus.

Videtur ergo, immo ineunclanter aSseritur, quia nec nihil est id quod dicitur Deus: et huic soli

132쪽

MD NOLGGIUM lal summae essentiae proprie nomen Dei assignatur. Quippe omnis, qui Deum esse dicit, sive unum sive plures, non intelligit nisi aliquam Substantiam, quam censet Supra omnem naturam, quae Deus non est, ab hominibus et venerandum, propter ejus eminentem dignitatem; et exorandam sibi, propter quamlibet imminentem necessitatem. Quid autem tam pro sua dignitate venerandum, et pro qualibet re de- Precandum, quam Summe bonus, et Summe potens Spiritus, qui dominatur omnibus, et regit omnia Sicut enim constat, quia omnia per summe bonam, summeque Sapientem Omnipotentiam ejus facta sunt, et vigent; ila nimis inconveniens est, si aestimetur quod rebus a se lactis ipse non dominetur; sive quod factae ab illo, ab alio minus polente, minuSVe bono, vel sapiente; aut nulla penitus ratione, sed Sola casuum inordinata volubilitate regantur: cum ille solus sit, per quem cuilibet, et sine quo nulli beneeSt, et eae quo, et per quem, et in quo sunt omnia. Cum igitur solus sit ipse, non solum bonus Creator, Sed et potentissimus Dominus, et sapientissimus rector omnium: Iiquidissimus est, hunc solum esse, quem OmniS alia natura, Secundum tutum Suum

posse, debet diIigendo venerari, et venerando diligere; de quo solo prospera Sunt Speranda, ad quem solum ab adversis fugiendum, cui soli pro quavis re supplicamdum. Vere igitur hic est non solum Deus; sed solus Deus, inessabiliter trinus et unus.

lupra omnem natu iram, ab homini bua veneranda, et exoranda.

Non ab alio, nect

tua e3t quem Omnia alia natura deis

ea quo

au quem lorum in adveraio fugien eum; eui

eum.

136쪽

postquam opuseulum quoddam, Velut exemplum meditandi de ratione fidei, eogentibus me precibus quorumdam Fratrum, in persona ali-erius faei te secum ratiocinando quae nesciat i vestigantis edidi: considerans, illud esse muli Uno araru-

esepi mecum quaerere, si sorte posset inveniri unum argumenium, quod nullo Blio Bd Se pro- etquineun-bandum, quam se solo indigeret; et solum ad astruendum quia Deus vere est, et quia est Gm .

Summum bonum nullo alio indigens, et quo qu i '' Omnia indigeni, ut sint et bene sint; et quaecumque credimus de divina substantia, sussico

rel. Ad quod eum saepe, studioseque cogitationem conVerierem; alque aliquando mihi videretur jam capi posse quod quaerebam, aliquando mentis aciem omnino fugeret: tandem desperans Volui cessare, velut ab inquisitione rei, quam inveniri esset impossibile. Sed cum illam eο talionem, ne mentem meam frustra occupando,

137쪽

contem

plantia

Deum, et quaerentia

intelligere quod

quaerena inteli lectum.

ab aliis, in quibus proscere possem, impedire

penitus a me vellem excludere: lune magis ae

magis, nesenti, et defendenti se coepit cum importunitale quadam ingerere. Quadam igitur die, cum Vehementer ejus importunitali resi- flendo saligarer, in ipso eogitationum conssiciuste se obtulit quod desperaveram, ut studiose cogitationem amplecterer, quam solicitus reperulebam. aestimans igitur, quod me gaudebaminVenisse, si seriptum esset, alicui legenti placiturum; de hoe ipso, et de quibusdam aliis,

sub persona conantis erigere mentem suam adeontemplandum Deum, et quaerentis intelligera quod eredit, subditum scripsi opusculum. Et quoniam nec istud, nec illud, cujus supra memini, dignum libri nomine, aut cui auctoris praeponeretur nomen, iudicabam; nec lamen eadem sine aliquo litulo, quo aliquem, in cujus manus Venirent, quodammodo ad se legendum invitarent, dimittenda putabam; unicuique suum dedi titulum: ut prius, exemplum meditandi de ratione fidei: et sequens, sdes quaerens interulectum, diceretur. Sed cum jam a pIuribus cum his titulis utrumque transcriptum esset, coeg runt me plures, et maxime Reverendus Archi piscopus Lugdunensis, Hugo nomine, langens

in Gallia legatione Λpostolica, qui mihi hoc ex

138쪽

137 apostolica praecepit autoritale, ut nomen meum illis praescriberem. Quod ut aptius fieret, illud quidem Monologium, id est, Soliloquium: istud vero Proslogion, id est, Alloquium nominaVi.

140쪽

CAPUT PRIMUM

meitatio mentis ad contemplandum Deum. Ela nune homuncio, fuge paululum occupation0s auiete eu- tuas, absconde te modicum a tumultuosis eogitatio- mε , et

nibus tuis. Alaico nunc oneroSM curas, et p0Stpone printer Iaboriosas distentiones tuas. Vaca aliquantulum Deo, Deum ea et requiesce aliquantulum in eo. Intra in cubiculum Σὼμ mentis tuae; exelude omnia praeter Deum, et quae quaerat. te juvent ad quaerendum eum; et clauso ostio quaero eum. Dic nunc, totum cor meum, dic nunc Deo: Quaero Vultum tuum, vultum tuum, D0mine, requiro. a nunc ergo, tu Domine Deus meus, doce cor meum ubi, et quomodo te quaerat, ubi, et quomodole inveniat. Domine, si non es hic; ubi te quaeram absentem' Si autem ubique es; cur non video io presentem' Sed certe habitas Iucem inaccessibilem. Et ubi est lux inaceossibilis, aut quomodo accedem ad lucem inaccessibilem ' Aut quis me ducet, et inducet in illam; ut videam te in illa ' Deindu, quibus signis, qua laete te quaeram' Nunquam texisti, Domine Deus meus; non novi laciem tuam. Diqitiam by Cooste