장음표시 사용
141쪽
Quid laciei, altissime Domine, quid faciet isto tuus longinquus exul' Quid faciet Servus tuus anxius amore tui, et longe projectus a Iacie tua' Anhelat videre te; et nimis abest illi lacies tua. Accedere ad io desiderat; et inaccessibilis est habitatio tua. Invenire te cupit; et nescit locum tuum. Quarere te assectat; et ignorat vultum tuum. Domine, Deus meus es, et Dominus meus es; et nunquam te vidi. Tumo secisti, et resecisti, et omnia mea b0na lummo ad mihi contulisti; et nondum novi te. Denique ad tenta. m. Mendum saeius sum; et n0ndum laci, propter quoletua eat. laetus Sum. O miSera Sors hominis, cum hoc perdi- Ouid βο- ad quod laetus est. O durus, et dirus casus ille l. . . IMul quid perdidit, et quid invenit' quid abscessit,
didicet et quid remansit' Perdidit beatitudinem, ad quams factus et invenit miseriam, propter quam laetus Perdidit non ret: abSceSSit, sine quo nihil selix est; et re-beotitudi- mansit, quod per se non nisi miserum est. Mandu-4uisin h. cabat tune h0mo panem Angelorum, quem nunc clua est, et esurit; mandurat nunc panem dolorum, quem tunem nesciebat. Heu publicus luctus hominum: universalis
sensti planctus 1lliorum Adael Ille ruetabat saturitato; nos quam so suspiramus esurie. Ille abundabat; nos mendicamus. '' Ille sulieiter tenebat; et misere deseruit: nos infeliciter egumus, et miserabiliter desideramus: et heu, Bonum vacui remanemus. cur non nobis custodivit, cum lacile po8set, quo iam graViter careremus ' Quare sic Delia nobis obseravit lucem, et obduxit nos tenebris' Ut poεεet, quid abstulit nobis vitam, et inflixit mortem' A rum-nOSi, Unde sumus expulsi, quo sumus impulsi 'Unde praecipitati' Quo obruti ' A patria in exilium:
142쪽
PROS LOGI uti l la visione Dei in caeci latom nostram: a jucunditate immortalitatis, in amaritudinem et horrorem mortis.
Hi Sera mutatio de quanto bono in quantum malum lGrave damnum, gravis dolor, grave totum. Sed lictu me miserum, unum de aliis miseris filiis Evae,
elongatis a Deoi Quid incoepit Quid essedit duo tendebam ' Quo devenit Ad quid aspirabam In
quibus suspiro' Quaesivi bona; et ecce turbatio. Tendebam in Deum; et offendi in meipsum. Requiem quaerebam in secreto meo; et tribulationem, et dolorem inveni in intimis meis. Volebam ridere a gaudio mentis meae; et cogor rugire a gemitu cordis mei. Sperabatur laetitia; et ecce unde densentur suspiria. Et o tu, Domine, usquequo' Usquequo, Domine, oblivisceris nos, usquequo avertis faciem tuam a nobis' Quando respicies, et exaudies nostduando illuminabis oculos nostros, et OstendeS nobis iaciem tuam ' Quando restitues te nobis' Respice, Domine, exaudi, illumina nos, ostende nobis teipsum. Restitue te nobis, ut bene Sit nobis; sine quo tam male est nobis. Miserare labores, et conatus nostros ad te, qui nihil valemus sine te. Invitas nos; adiuva nos. Obsecro, Domine, ne desperem suspirando; sed respirem sperando. ObSecro, Domine, amaricatum eSt cor meum sua desolatione: indulca illud tua consolatione. Obsecro, Domine, esuriem incaepi quaerere te; ne desinam jejunus de te: sa- melicus aecessi; ne recedam impastus. Pauper veni ad divitem, miser ad misericordem; ne redeam Vacuus, et contemptus. Et si antequam comedam Suspiro; da, vel post suspiria, quod e0medam. Domine,
male eat nobi . Labore et eonatus
143쪽
Deum homo quam rere non pote3t, nisi ipse eecit gnee invenire, nisi ipse geostendat. Deus ho minem ereavit ad imaginem δuam ἰ ut sui memor
delia non quaerit intelligere ut eredat; sed credit, ut intel ligat: quia nisi ered clerit, non ilitellistet.
incurvatus non p0ssum nisi deorsum aspicere; erige me, ut possim sursum intendere. Iniquitates meae supergreSSae caput meum, obVulvunt me; et sicut DBUS grave, gravant me. EV0lVe me, eX0nera me; ne urgeat puteus earum OS Suum super me: liceat mihi suspicere lucem tuam, vel de longo, vel de profundo. D0ge me quaerere te, et ostende te quaerenti: quia nec quaerere te possum, nisi tu doceas; nec invenire, ni Si te ostendas. Quaeram te desiderando, desiderem quaerendo, inveniam amando, amem invΡniendo. Fateor, Domine, et gratias ago, quia creasti in me hanc imaginem tuam, ut tui memor Sim, te cogitem, te amem: Sed sic est abolila attritione viliorum, sic est Obruscata sumo peccatorum, ut non posSit sacere ad quod facta est, nisi tu reno-Ves, et reformes eam. Non tento, D0mine, penetrare altitudinem tuam; quia nullatenus comparo illi intellectum meum': sed desidero aliquatenus intelligeraveritatem tuam, quam credit, et amat cor meum. Neque enim quaero intelligere, ut credam: Sed credo, ut intelligam. Nam et hoc credo, quia nisi credidero, non intelligam.
CAPUT II. Uuod vere sit Deus: etsi insipiens disit in eoi de
Ergo. Domine, qui das fidei intelleetum, da mihi,
ut, quantum Scis expedire, intelligam quia es, sicut credimus; et hoc es, quod credimus. Et quidem ere-
144쪽
PROs Log Iun 1 adimus te esse aliquid, quo nihil majus cogitari possit. An ergo non est aliqua talis natura, quia diris insipiens in eorde suo, non est Deus ' Sed certe idem ipse insipiens, cum audit hoo ipsum quod dico, aliquid quo majus nihil cogitari potest: intelligit quod audit, et quod intelligit in intellectu ejus est; etiam si non intelligat illud esse. Aliud est enim rem esse in intellectu: Miud intelligere rem eSse. Nam cum pictor praecogitat quae iacturus est, habet quidem in intellectu; sed nondum esse intelligit, quod nondum fecit. Cum vero jam pinxit; et habet in intellegiu, et intelligit esse quod jam fecit. Cou-Vingitur ergo etiam insipiens esse vel in intellectu
aliquid, quo nihil majus cogitari potest: quia hoc cum audit, intelligit; et quidquid intelligitur, in
intellectu est. Et certe id, quo majus cogitari nequit, non potest esse in intellectu solo. Si enim vel in solo intellectu est, potest cogitari esse et in re: quod majus est. Si ergo, id, quo majus cogitari non potest, est in solo intellectu; idipsum, quo majus cogitari non potest, est quo majus cogitari potest: sed certe hoe esse non potest. Existit ergo procul dubio aliquid, quo majus cogitari non Valet, et in intellectu, et in re., CAPUT III.
0uod Deus non possit cogitari non esse. quod utique sic vero est, ut nec cogitari possit non eSSe. Nam potest cogitari esse aliquid quod non
145쪽
possit cogitari non esse; quod majuS est, quam quod non esse cogitari potest. Quare si id, quo majus nequit cogitari, potest cogitari non esse: idipsum quo Deuε e4t majus cogitari nequit, non est id, quo majus co motu nequii: qu0d conVenire non potest. Sic ergogitari non vere est aliquid quo majus cogitari non potest, ut mi nee cogitari possit non esse: et hoc es tu, Domine Deus noster. Sic ergo Vere es, Domine Deus meus, ut nec cogitari possis non esse, et merito. Si enim aliqua mens posset cogitare aliquid melius te, ascenderet creatura super Creatorem, et judicaret do
Id quod Creatore: quod valdo est absurdum. Et quidem quid-st iis tibis Mi aliud, praeter Solum te, potest cogitari non
esse, non esse. Solus igitur Verissime omnium, et ideo maximae4t Deuδ. omnium habes ess6: quia quidquid aliud est, non sic vere est, ed idcirco minus babet esse. Cur itaque disit insipiens in corde suo, non est Deus' cum tam in promptu sit rationali menti, te maxime omnium esse. Cur, nisi quia stultus et insipiens f
o modo insipiens disit in eo e suo, quod eogitari non p0trat. Verum quomodo dixit insipiens in eorde suo quod cogitare non potuit: aut quomodo cogitare non po-Disere in tuit, quod dixit in corde cum idem sit distere in iam ..i e0rde, et c0gitare. Quod Si Vere, immo quia vero ut eogita. et z0gitavit, quia dixit in corde; et non dixit in ' corde, quia cogitare non potuit; non uno tantum
146쪽
modo dicitur aliquid tu corde, vel cogitatur. Allier enim cogitatur res, cum vox eam significans cogitatur: aliter cum idipsum, quod res est, intelligitur. Illo itaque modo potest cogitari Deus non esse: isto Vero, minime. Nullus quippe intelligens id quod Sunt ignis, et aqua, potest c0gitare ignem esse aquam secundum rem; licet h0e possit, Secundum Voc . Ila igitur nemo intelligens id, quod Deus est, poteSt cogitare quia Deus non est; lidet haec verba dicat in corde, aut Sine ulla, aut cum aliqua extranea significatione. Deus enim est id, quo majus cogitari non potest. Uuod qui bene intelligit, utique intelligit idipsum Sic esse, ut nec cogitatione queat n0nesse. Qui ergo intelligit sic esse Deum, nequit eum non esse cogitare. Gratias tibi, bone Domine, gratias tibi: quia quod prius credidi, id donante, jam sic intelligo, te illuminante, ut si te esse nolim eredere, non possim non intelligere.
Duobus modia reseogitatur. . cum v eam vox eam asti fleana cogitatu 2. cum ipsa rea intelligitur. Secunilam
0uod Deus sit quidquid melius est esse, quam non eue et solus Glatens per se omnia faciat de nihilo.
uid igitur es, Domine Deus, quo nihil majus valet cogitari' Sed quid es, nisi id quod summum omnium Solum existens per seipsum, omnia alia Ita/tu ulaeti es nihilo ' Quidquid enim hoc non est, minuΘ iari. 2. est quam quod cogitari possit: sed hoc de te co- mo bono. gliari non potest. Quod ergo bonum deest summo P r et 'd
bono, per quod est omne bonum' Tu es itaque bonum.
147쪽
justus, verax, beatus, et quidquid melius est esse, quam non esse: melius namque est esse justum, quam non ustum; beatum, quam non-beatum.
Aon inepte clieitur alia quo modo sentire, qui aliquomodo eo 9 3 it.
0uomodo Deus sit sensibilis, eum non sit corpus. Ferum cum melius sit te esse sensibilem, omnipotentem, misericordem, impaSSibilem, quam non esse: quomodo es Sensibilis, si non es corpus: aut omnipotens, Si non omnia potes: aut misericors simul, et impassibilis' Nam si sola corporea sunt sensibilia, quoniam Sensus circa corpus, et in conpore sunt: quomodo es sensibilis, cum non sis conpus; sed Summus Spiritus, qui corpore melior est Sed si sentire non est nisi cognoScere, aut non nisi ad cognoscendum; qui enim sentit, e0gnoscit secundum sensuum proprietatem, ut per Visum colores per guSlum sapores: non inconvenienter dicitur aliquo modo sentire, quidquid aliquo modo cogn0Scit. Ergo, Domine, quamvis non sis corpus; Vere tamen eo modo summe sensibilis es, quo summe omnia cognoscis: non quo animal corporeo Sensu cognoScit.
Ouomodo sit omnipotens, cum multa non possit. ia et omnipotens quomodo es, Si non omnia potes' Aut si non potes corrumpi, nec mentiri, nee Disiti geo by Corale
148쪽
PROS LOG Iuu i 7 sacere verum esse salsum: ut, quod saltum est, non
esse factum, et plura similiter: quomodo potes omnia' aut haec posse, non est potentia; Sed impotentia. Nam qui haec potest, quod Sibi non expedit, et quod n0n debet, potest: quae quanto magis potest, tanto magis adversitas et perversitas possunt in illum, et ipso minus contra illas. Qui ergo sto potest, n0n p0lentia poteSt; sed impotentia. Non enim ideo dicitur posse, quia ipse possit: sed quia sua impotentia facit aliud in se posse: sive aliquo genere loquendi; sicut mulla improprio dicuntur, ut cum ponimus esse, pro non esse; et facere pro eo quod est non 'eere, aut pro nihil sacere. Nam saepe dicimus ei, qui rem aliquam esse negat; si est, quemadmodum dicis esse: cum magis proprie videatur dici: sic non est, quemadmodum ditis non esse. Item dicimus; iste s det, sicut ille saeit: aut, iste quiescit, stetit ille saeit: cum sedero sit quiddam non sacere, et quiescere sit nihil lacero. Sic itaque cum quis
dicitur habere potentiam laciendi, aut patiendi quod sibi non expedit, aut quod non debet; impotentia intelligitur per potentiam; quia quo plus habet hanc
y0tentiam, eo adversitas, et perversitas in illum sunt potentiores, et ille contra eas impotentior. Ergo, Domine Deus, inde verius es omnipotens, quia
potes nihil per impotentiam, et nihil potest con
aut ment ri polles non po tentia ea sed imis potentia. Deus P
149쪽
0uomodo sit miserieors, et impa3sibilis. Deus ast Sed et misericors simul, et impassibilis quomodo πιδες es' Nam si es impassibilis, non compateris: Si non eundum compateris, non est tibi miserum cor ex compas- Πρες qui sione miseri; quod est esse misericordem. At si non
miae moria miserie0 , unde miSeriS est tanta consolatio 'clis esse- Quomodo ergo es, et n0n es, miSericors, Domine; φιμm nisi ta es misericors seeundum nos, et non eSest miter Secundum te' ES quippe Secundum sensum nostrum, eo εe- et non es seeundum iuum. Etenim cum tu respicisae, qtii D0S miser , nos SentimuS misericordis effectum; non sentit tu non Senti S asseclum. Et misericors es igitur, quia .sehi. t mis0ros SalvaS, et peecatoribus tuis parcis; et miseetum. Sericori non es, quia nulla miseriae compassioneam eriS.
0uomodo totus justus, et summe justus parcat malis, et quot juste misereatur malis. Melior est Verum malis quomodo parcis; si es iolus JuSius, qμ h'n et summe justus ' Quomodo enim totus justus ethontia .ri Summe justuS iustis aliquid non justum' Aut quae 9 qm justilia est, mersenti mortem aeternam dare vitam et, tuis ' Sempiternam' Unde ergo, bone Deus, bone bonis et malis, unde tibi salvare malos; sic hoc non est justum, et tu non saeis aliquid non juSlum' An quia Diuiti geo by Corale
150쪽
honitas tua est incomprehensibilis, latet hoc in luce cum Deus inaccessibili quam inhabitas' Vers in altissimo, et εit εummo
secretissimo bonitatiS tuae latet sOBS, Unde manat lat/t undas uvius misericordiae tuae. Nam cum totus et summe mi3e
justus sis; tamen idcirco etiam malis benignus es, ' 'quia totus summe b0nus es. Minus namque bonus esses, Si nulli malo esses benignus. Melior enim est, qui et bonis et malis bonus est; quam qui bonis tantum est bonus: et melior est, qui malis et puniendo, et parcendo est bonus; quam qui puniendo tantum. Ideo ergo miseri eors es, quia totus et summe bonus es. Et cum sorsitan videatur cur bonis bona, et malis mala retribuas: illud certe penitus est mirandum, cur tu totuS, et summe justus, et nullo egens, malis et reis tuis bona tribuas. O altitudo bonitatis tuae, Deus, et Videtur unde sis misericors, et non pervidetur i Cernitur unde stumen manat, et non perspicitur sons unde nascatur. Nam et d0 plenitudine bonitatis est, quia peccatoribus tuis pius es; et in alιitudine bonitalis tuae latet, qua ratione hoc es. Etenim licet bonis bona, et malis Deitε ideo mala, ex bonitate retribuas; ratio tamen justitiae hoc postulare videtur. Cum vero malis bona tribuis; ut eors, quis scitur quia summe bonus hoc sacere voluit, et mi- .εμm φ
rum est cur summe justus hoc velle potuit. O misericordia, de quam opulenta dulcedine, et dulci Dato, opulentia nobis prost uis' O immensitas bonitatis . tuut, Dei, quo assectu amanda es Pegeatoribus Τ JuSl0s domittiat.
enim salvas, justitia comi lante: istos vero liberas, peceatores
justitia dominante. Illos, meritis adjuvantibus; istos, meritis repugnantibus. Illos, b0na quae dedisti co- minanιε.