장음표시 사용
181쪽
Maximusque Princeps, in SCto de hereditatis petitione apis pellatur l. 2 o. g. 6. de Hered. petit. Vile profecto Rcgis. nomen prae illis Imperatorum factum , postquam collapso Ιmpcrio occidentis, Franci, Gothi lc Vandali regna diversis in locis constituerunt, regisque nomen novi dynastae usurparunt: tum enim Orientis Im ratores appellari voluerunt, eXterarum vero gentium Principe&, non salutarunt. Dudum hoc observavit Casaubonus ad
Spartiani Hadrianum , illustri exemplo Theodorici , Gotthorum Regis , qui Romam , & universam propemodum, Italiam obtinebat, de quo Procopius I. Gotth. -δε Peratoris mque habitum, neque nomen. usurpare contendit. Sed γήν appellatus transegit Hatem. Sic enim barbari principes suos appellare solabant. Illud autem addo, quod eadem ratione Justinianus Augustus, primus eorum, qui Constan. tinopoli sedem imperii fixerunt, Romanoarum Imperator, re nomine, tum fuerit renunciatus, au
ctore Agathia libi vi. Is scilicet labefa statum , imo extinctum cum Momyllio Itiamstulo, imperii Romani decus e ruinis restaurare tentabat; quemadmodum , post aliquot se .culorum intervalla , idem rursus Caroli M. & Othonis I. fuit insti tutum : in quorum nummis RENOVATIO IMPERII. ROM. elogium abi aliis quidem Imperatoribus usum. atum , cum majore tamen. emphasi legitur, apud Mabil-on de re dipl. lupplem. c. XI. Satis diu autem Orientis Imperatores cum Principibus Occidentis de titulo hoc viti- litigarunt; non aliter, ac si proprietatis jure, eum tenuerinti novae Romae & mundi domini; qui cum injuria sua conjunctum existimabant , si Latini quoque dignitate B--ε--. id est Imperatoris coruscarent , quos avito quodam odio, seu Regum nomine, tantum dignabantur. Sic Hem.
ricus. IV. Germanicus Imperator, P.,.. Aλα- - , apud An nam Comnenam, lib. I. Alen vocatum, dc Ioannes Cinna,
c. I a. Qui tamen, ipse .. Imperatoriami majestatem,.
182쪽
inon es scure in Germanicis Principibus mox concedit, eomque supra R es locando satis agnoscit , contentionem maiagis de titulo Imperatoris Romani. quam de nomine Imperatoris fuisse. Diserte villelmus Tyrius lib. XvI. C. II. Mois sese siquidem feror, quod Neutonicorum Rex Romanorum se dicit Imperatorem: in hoc enim suo detrahi videtur Imperatori, quem ipse Monarcham, id est , sngulariter principari omnibus dicunt, tanquam Romanorum unicum , O solam Imperatorem. Quod si vocem Imperii, ad usum loquendi hodiernum extingamus, summam notat potestatem , nemini in terris obno-Σiam , quae regni mensuram excedit. 8c sua potentia adversus omnes niti potest : Quamvis enim majus di minus non variet speciem, dictuque difficile sit, quaenam civitas reli. quas magnitud ne vincat : obtinuit tamen, ut regna excellentiora, quae aut pluribus regnis constant , aut plurium Tegnorum viribus respondent, imperia appellemus : quo ita quae re disserunt, etiam nominibus distinguantur. Sic praeter Romano-Germanicum , Magni Mogolis , Sinicum. αFessa-Maroccanum Imperium dicitur; Turcarum vero Sullanus omnium Imperatorum ter maximum se appellat, eaque
honoris praerogativa ab ipsis Christianis Principibus saepe affectus est; quia solus urus hac in re dominatur. Neque vero Pasquierii regulam sequimur, existimantis Imperatorem, ut talis sit . quatuor Raeibus taperare debere ; Regem vatuor has re oportere Duces; Ducem quatuor Comites; Comitem quatuor Barones. Redolet enim haec doctrina commentum Quaternionis imperii , apud Panvinium , di Goldastum; nec plus selidi in recessis habet, quam quod Petrus Pithoeus duodecim Comitatus Ducatui, velut ne s- serios adstruxit , Aimoinum Monachum secutus. Quicum JVς autem Rex siti juris, fallaci atque externo tituli splen-' , non pellectus, sed intenta virium suarum dc temporis Consideratione, Imperatoris nomen assectat, tantum a 3 ut censura vexandus sit, ut potius, velut rectus ti m
Laisicus siti judex , laudandus videatur. David Bl dolius
183쪽
in praefat. apol. adversus Chissetium . quaedam huc pertine tia scripsit ; dc ego vivendum quidem moribus praeteritis, verbis autem praesentibus utendum esse putem. Nisi enim me omnia fallunt, imperium bellis Quaeritur, victoriis propagatur, foederibus & bc volentia Gloriam fulcitur. Deus est, qui regna dispensat, qui civitates extollit, aut deprimit , qui erigit e pulvere tenuem , & vices dominationum moderatur. Homerus peculiarem hanc Iovis , in sceptris dandis & adimendis, curam jam olim agnovit, cujus verba eo nomine Dion Chrysostomus in orat. de regno tertia laudavit & explicavit. Romani etiam hoc ipsum indicarunt tot nummis mPriptis: PROVIDENTIA DEORUM i de singularis Severi est nummus apud Tristanum . in quo J PITER IMPERATOR. Titus principatum fato dari, ψ
hat apud Tranquillum C. 3. Grande Imper foris nomen est, quod a Deo traditin, inquit Tertullianus Apolis. c. 33. I de Copronymus , Alexius Comnenus aliique I p. Graeci 'passim Sisei.ω.., dc Carolus M. Ludovicus Pius , ceterique Occidentis Augusti toties a Deo coronam appellantur. Quotquot ergo' Reges summa Majestatis jura omni obligatione vacua habent, Certique norunt, terras suas reliquis potentia& viribus superiores esse. Imperatoris titulum, ad populum, cui imperant, restritam. ex eodem fonte deprom re possunt, unde Romani, Graeci, Franci, Germani, c terique recentiores suum hauserunt. Nec aliud de Caesaris. vel ut Germaniae superioris populi, pariter ac Graeci, ρω- . lata littera C. esserunt, Xa res appellatione dicendum vid turrilicet Fel annus ad solos, nescio quos, Iussi Caesaris. successores eam pertinere contendat, lib. I. de tit. hon. c. 34. Boeclerus etiam, quemvis Principum , facilius Augurium, quam Caesarem dici posse existimarit ; quod vox illa junivere regia , dc monarchica, & imperii amplitudinem significarit, in disteri. de Sacro Inis. Rom. pag o. ec r. Sive
autem a Caesarie , sive a caeso matris utero , sive ab et
phanto , qui Maurorum lingua Caesai dictus, vocis origia
184쪽
ri Titulo Imperatoris Rutrum . III
nem repetas, nihil eminentiae peculiaris ei inest. Deinde Dio Camus lib. 33. de titulis Imperatorum disserens, testatur, apti l lationem Caesaris nihil peculiaris potentiae , sed tantum jucis e Fonem indicasse Et tirones norunt, principio hereditarium Augustae Domus hoc fuisse cognomen , dein ad destinatos in Imperio succesibres, mox ad ipsos imperatores, sed By-
tantinos maXime, esse translatum, in quorum nummissaepius
K AIT AP occurrit. Qua de caussa, apud omnes terrae populos, no minatissimum Caesaris nomen es, s nos , praeter omnes alias Imperatoriae majestatis notas , eo gloriamur , scribit Justinianus prae Nov. 3o. Germani vero, quia proprium nomen non habebant, quo Imperator a Rege discerneretur, Caesaris vocem, prout a Graecis acceperant, civitate donarunt, &-fridus jamdum Miseres voce usus ; Anglo- Saxones Castrescripserunt, dc per Imperatorem Latine reddiderunt. naiarius utique, inde a Carolo M. Caesaris nomen in titulis Augustorum Latinis, publico nomine scriptis, legitur: nec tamen omnino nullum fuit;quemadmodum Goldastus in praefat. tom.
3. Constit. putabat; Ottonis enim & Friderici I l. diplomata pauca Caesaris invicti meminerunt. At Ludovicus Bavarus pcrpetuum fu4 usum, ex ratione civili , introduxit... V.
Quamdiu stetit Imperii Romani decus, Reges victi, se
derati , aut beneficiis obstricti comiter observarunt Augustorum Majestatem , nec aflectare ausi sacros Imperatoris aut Caesaris titulos , quibus orbis dominium cohaerere Credebatur. Plena quippe est historia Regum, quibus Senatus Populusque Romanus sceptra dc diademata dono misit, quive regnandi auspicia ab Augustis petierunt, aut domo
extorres in patriam ditionem restituti sunt Aquilis Romanis. Haec est rario quae servit purpura ferro , apud Luc. num vir. Pharsal. & Seneca sub persena Noronis, de his lib. I. de clem. c. I. Quas nariones funditas exscindi, quos ara pωrtari, quibus libertatem dori, qMibus eripi, quos Reges --i seri, quorumPe capiti Regiam circumdari decus opor-
185쪽
te ιι, quae ruant urbes, quae oriantur, mea iurisiictis est. V rum ex quo orbis Romani partes, aliae bellis, aliae pactionibus de derelictione ingentium & regum jura traneerant; nihil vetabat, quin hi eadem sibi nomina arrogarent. Sic Herulos, Hunnos, Langobardos gentile quidem regis nomen magis delectabat, quam ementita Caesaris & Augusti familia: quin Gotthorum Principes, judices, quam reges dici malebant, quia haec potentiae . illa sapientiae vox, auctore Themistro orat x. in Valentem. Theodoricum autem Gothois rum Regem Procopius lib. I. Hist. Goth. Verbo in forem. rei a Imperatorem, vocat, o clarissimis, quibus id nomnobtigerat. parte nulla minorem. Immo Goldastus in praefati one ad Jacobum Britanniae Regem . tom. 3. Constat. Imp. observavit, in publicis Edictis & Rescriptis Latinis . eos subinde Imperatoris & Imperii majestatem, Augusam dignitarem , purpurae adoraetionem sibi tribuisse; Attilam inumia D geratorem dyctiam, Odoacrem Caesiarem OiIniIam, Theodoriccum Imperatorem Ravennensem e & quae id genus plura, sinς auctore, ibidem traduntur. Hoc certum est , odio plus quam Vatiniano Gothos utrosque adversus Imperii rudera flagrasse, unde barbarae, id est Alaricianae vavitatis ecferitatis meminit l. 2o C. N. de tiron. & l. 2. C. N. de littor. Ur itin. cus. qua viribus omnibus id agebant, ut sua dignitatis vocabula, in locum pristinorum subveherentur. Audiamus Athaullum , apud Paulum Orosium. dus temporis scriptorem, ita loquentem e Postquam inprimis, inquit ardererer i H oblitterato nomine, Romanum omne lum, Gothorum mperium V faceremus c, vocaremus; essetque Gothia . quod R
Um Moeram, nullique mortalium obnoxiam delegit, i
186쪽
utina dignitatis Imperialis jecisse videtur , quae sub ejus succetaribus nimium quantum. etiam ad ipsum Imperatoris. nomen increvere, ut ex LL. Wisigoth lib. I 2. tit. E. f. t 3. colligit potest. Hieronymus etiam reguerra in notis ad Luitprandi Chron. n. io. tradidit . Ucsigothorum Reges. , imitatione Imperatorum Conlhantinopolitanorum, Flavios se appellasse. & Curru eburneo, purpura, iisdemque domus re auim inciis usos; parem quoque in modum coronatos. , inunctos & Majestatis, venerationα decora- eos; denique nihil omisisse, quo magnificentiam suam au gerent. λuca eorum diplomata sincera nobis reliquit Maurorum infestatio : sest a septem retro taculis documenta
Imperatorii nominis, ab Eripaniae Regibus sumti. super-λnt.. Sanctum Magnum , Hispania mperatorem nominasse, quia Castellam , Aragoniam , Navarram' te Cantabriam, summo jure possidebat, scribit Albericus in Chron. Α io3r. Dein Alphonius VI. eandem dignitatem sibi vindicavit : mini nodus sub ipso celebrata dicitur, remanIσIlminissimo Addi μαμ mperatore. Et quinque hujusmodi chartas, a se visas, Sandovallius in ejus historia testatur. De Alfonta VII. Rodericus Toletanus Archipraesul lib. VI l. c. 7. Rediens Lemnem imposuit si imperii diadema, et o- ius fuit deinceps Imperator. Plura alia testimonia, Quibus. idem decus, ec huic, & Alphonso VIII. & Ferdinando III di Alphon α assuitur Chissetius vindic. Hispan. c. XI .dc du Frene in glossario voce Imperator collegerunt. . Quibus addendum est Atlansi IX. memorabile diploma, quod integrum , ex archivo, Dionysiano, eruditissimus. Mabilloniiuppeditavit lib. v. de re diplomat. tab, 4y. cum subscriptione d Ego Auefonsus, Dei gratia , totius. Hi Papia Impora i - - g. Vt Angliae porin, Vel mgnae Britanniae Reges, inde a pluri. Bus taculis , Imperatoris, titulum sibii sumsisse . vet. CX e,
Patet, quod brus is aliique Anglo-Saxonicis Principes,
187쪽
Dissertatio tertia Albionis Forum Basueos se passim scripserunt; quae vox
tum Imperatorem sonabat. Chartam de Clericis uxoratis, ita subscriptam: Ego Eadgar. Basileus Anglorum. U Impera ror Raegum Genιιum, laudavit du Frene d. l. alias in voce Basleus; quocum Seldenus jungatur pari. I. de tit. hon. c. a. f. s. Antiquae hujus eminentiae memoriam servarunt Reges, ab Eduardo Confessore omnes, qui in sigillis 6c nummis globum, Imperatoris insigne, manibus suis tenent. Ipsum nomen resuscitare conati sunt mercatores Londinenses, in monumento Carolo II Caesari Britannico posito 3 magis autem
isse Rex Iacobus; dum in Edicto Imperialem toronam ad se devolutam, dc se pro Imperiali potentia statuere scripsit.
nec non nummum argcriteum cudi curavit, cum hac instri.
ptione: IACOBUS PRIMUS BRIT. CAE. AUG. HAE. CAESARUM, quod ex litteris M T. Lingelfhemii, Heri ius
memoriae prodidit in elem prud. civ. p. I. s. 2. S. De Galliae Regibus praestat silere , quam pauca loqui; adeo frequenter, non privati tantum rerum Francicarum scriptores, sed Graeci etiam Imperatores Augustorum lc Imperat rum titulum ipsis tribuerunt, id quod Auctor des luiressus Francois, ex priscis Dagoberti, Ludovici, aliorumque chartis ostendit. 1mo ipsosmet Reges, Romanorum Prinis Cipes , dc Romanae terrae Imperatores sese dixisse, ex Andrea
de Quercu, docuit clarissimi nominis Iurisconsultus , Iac. Gothostedus in proten C. Theod. c. 7. & de jure praeced. P. I. C. g. n. Apud Tyllusium . in Sancto Maximino , Plinvini sigillum vix tamen genuinum laudatur, in quo PIPPINUS IMPERATOR. Ludovico XII. post occupatum
Ducatum Mediolanensem Lii dunenses nummum obtulerunt, cum hac epigrηγhe : FELICE. LUDOVICO. R R. GNANTE XII. CAESARE ALTERO. Sed Turci cus -impp. titulum Imperatoris, Bodeshair,
Gallorum monarchis tribuunt, uti praeter reticentiorum temp. rum historiam , docet Limn s Notu. h. gn. Franc. l. 2. c. I. Vcrum reges omnes memo re s hos laret, qui Im-
188쪽
de Tituo Imperatoris Rulrum. I s
peratoris nomen & insignia usurparunt, ad summam im . perti ic dignitatis plenitudinem indicandam. Ipsi Byzantini Eulgarorum Regi titulum detulere, uti est apud Scylitetem pag. 623. & Luitprandum m Legatione, ubi Petri Bulgarorum minei meminit. Justinianus Arethae, Saraceno rum duci, idem dedit, teste Procopio lib. r. belli Persici. Rabanus etiam in epistola ad Notingum veronensem , st tim sub initium, Ludovicum , Germaniae Regem , Imperatorem vocat : Nuper quando ad serenissimam Imperatorem Ladomicum, in transita expeditionis hostilis . in pago Luanavensi. Heraldus denique, Daniae Rexdam olim in saxo Julico. non longe ab urbe Vedila, Caesarem se appellavit , apud Steph. Stephan in not. ad Saxon pag Σ . Hodie autem rarius est, ut horum regnorum Principes sibi id noministribuant, quia usus, optimus ambitiosorum magister, non nisi apud populos, qui nec modum nec finem titulorum
Causam hujus rei, si quis requirat, in promtu est: quia .
exteri Principes ejusmodi titulos conferre non tenentur, nisi conventio expressa, vel longa possessio antecedat. Cum enim major apparatus teremoniarum. dc Legatorum existimatio, aliaeque praerogativae ejusmodi nominis initationem Comitari soleant, non poterit sane quis sola tituli usurpatione, interas gentes invitas, ad eum sibi tribuendum, adigere. aut ejus denegationem injuriam interpretari, ut con rea Pufendorinum, Titius recte observavit ad lib. II. de OSC. C. 6. g. I 3. Enimvero licet regnorum potentium
re eraestantissimorum per se justior & magis intensa sit existimatio, nil tamen inde, nili jus imperrectum & aptitudo
quaedam , foris honorem titulumque majorem recipiendi, minime autem praerogativa producitur; ob regulam, Pares ut pares tractandos elle. Quemadmodum paterfamilias domesticis suis legem compellationis, dc notas honoris P π-
ribit. sic Princeps suriectis: at sicut illius praeceptorum Z Via
189쪽
vis intra aedes, sic relliorum titulorum modus intra territo rium terminatur. Honos extra commercium positus est.& omnem reipuit coactionem, .ut liberalitas . misericordia, aliaque ejusmodi , quae ex amore virtutis assectuque internci proticisci debent: nunc vero regere penes altas non est Et quamvis Plerique honorum aucupes titulis, signis receremoniis externis, coactis licet , frigidis, dc tantum nota mortuis contenti esse, ec velint di debeant ; sufficit tamen . quod inter eos, qui in statu naturali vivunt, ordo arbitrarius sit. nullaque lex obtincat, ex qua alter alteri loco codere teneatur. Si quid ipse a Caesara opus esset, sese ad eum venturum : s quid illa se velit, illum ad Me venire oportere . Ariovistus, Germanorum Rex, Caesaris legatis respondebaec d. B. G. c. a. . Unicum titulorum . di derivatae ex iis
p cedentiae, inter Gentes ec Respublicas, fundamentum est consensus tacitus vel expressus: quicquid ab hoc declinat : superbiam dc morum corruptionem olet, ma imamque ordinis de decori perturbationem parit, & bella minatur. Saepe metus potentiae, spes lucri, foedera, superstitio, aut adblandiens commerciorum incrementum consensiam expressum
extorquent. Aliquando consuetudo instar legis est; dc ex longaeva potassione tacita reliquorum approbatio elicitur. Ille demum titulus vere est titulus, qui non domi tantum utentis arbitrio sumitur, sed ab exterorum primis & s cundis, in litteris, legationibus, adhu dc scriptura formali tribuitur. Hac regula, tanquam Ariadneo filo, intricatas quasvis id genus controversias feliciter explicare licebit. de quibus acerrimis studiis huc usque certatum fuit. Qui ante Iacobum Gothoiredum, hoc argumentum, eique Vicinum , de praecedentia , tractarunt, certis principiis nori sunt innixi; sed prout libido iis auspicium fecit, aut amodi triae, vel spes praemiorum, ita acti sunt in transversum. Plerisque fraudi fuit, quod contentiones de dignitate foedassiepe, dc insipientes eorum , qui superiorem habent, a conis, Iroversiis Principum, qui in statu naturali soli Deo subjecti.
190쪽
de Titulo Imperatoris Dussori . I r
non satis distinxerunt. Quod si ad praxin respiciamus, Hob-besii sententia non spernenda videtur, qui omnia honoris &titulorum fundamenta ad potentiam revocavit, in Leviath. C. Io. Haud parum enim momenti adfert, si jura e vagina derivari, & cedereinolentibus . triginta legiones mon- Rrari possunt. Sed quia omnis metus Cum odio est conjunctus: quem autem quis odit, eum perire cupit; igitur solus armorum terror, pro honoris exhibendi argumento . venditari non potest , quemadmodum Diaboli exemplo Pusendos monitruvir lib. vi II. de Iure nat. .C. q. S. 33.& 18. Obsignabo hanc demonstrationem , verbis Senatus Lithuaniae, apprime ad argumentum nostrum spectantibus apud Albertum Konio icE ad A. Isso. Quod Cetaris ulum conferre , neque esset Dani eum Ibi arrogantis, neques ius alteriusve Principis assentantis, neque arbitrii regii r indigeramniso eam rem concordi omnium Principum consenseu.
S. VIII. Ut vero paritas illa Regum & Rerumpublicarum , ma-
is appareat, talis eorum status naturalis menti proponenisus eu, qualem antiqui fabulantur in coelo fuisse, antequam majestas oriretur. Tunc enim par erat omnis honor, α unusquisque pro lubitu primum locum occupabat ; ut Polyhymnia apud Ovidium lib. v. Fast. cleganter proponit: pe aliquis solio , quod tu, Murne, renuas, Ausus de media plebe sedere Deus. . 'Quae vero praelationis sundamenta vulgo alterantur, ab amplitudine ditionum, regni antiquitate, splendore titulorum , aut qualitate potestatis petita, admodum fragilia delubrica esse, docuit Pusendors lib. vi II. C. 4. S. 1 f. seqq. Pariter enim ac navis ad eam magnitudinem pervenire polin, quae regi nequeat; sic latifundia regionum , & nominum numerus adeo augeri possunt, ut unum regimen, non serant. Augustus, in libello post mortem ejus in S natu lecto, prudens consilium dederat Romanis . Coe