Hellenica

61쪽

νενεκράτους καὶ IIομμις Γνωσία. Tων δε τριηραρχων διιόοαντες οἱ πλεῖστοι. κατάξειν αυτους, ἐπὰν εἰς Συρακουσας ἀφίκῶνται, ἀπεπεμψαντο οποι i ήρουλοντο 30 πάντας μαινο- τες ' ἰδία δε οἱ προς ' Ερμοκράτην προςομιλολπες μαλεστα ἐποiλησαν τήν τε ἐπιμελειαν καὶ π νοθυμίαν καὶ κοινοοῖτα. Σώ γὰο ἐγίνωσκε τους ἐπιεικεστάτους των ' τριηραρχων καὶ ' κυβερνοτων καὶ - μιτων, ἐκάστος ημερας τὼ rrosos καὶ προς ἐσπεραν συναλίζων προς τqν σκνῖνὴν τλῖν ἐαυτου ἀνεξ ουτοο τι quελλεν η λεγειν η πραττειν, κἀκείνους ἐδιδασκεκελεχ ν λεγειν τὰ μεν ἀπο του παραχρη μα, τὰ δὲ 31 βουλευσαμενους. 'Eκ τουτων Ερμοκρατης τὰ πολλα ἐν τφ συνεδρι st ευδοξει λεγειν τε δοκῶν καὶ βουλευ- ειν τὰ κροσιστα. Ιατqrορησας δε Tιοσαφερνους ἔν Λακεδαίμονι 'Eδιοκρατqς, μαρτυρουντος καὶ ' μυο-

Suidae, qui hoc vocabulum ex h. l. bis laudat; primus recepit con. XX, 20. Supra g. 26. CLinfra II. 2, l6. 4, 29. 1 V, l,l3. VI, 2, 34. Adde Κ illineri ad Avab. I, 2, II. Quiu vero non

dentis participii, particulae δε ne Iocus quidem erat. Verte: Quum

nemo eum accusaret, qui Rprecabantur comnes , mutiebant.

rum Convenit propterea, quod non exprimit quotidianam cum Hermocrate consuetudinem. Pertinet autem hoc quoque Pr3esentis participium ad eum usum,

εικεστάτους των - ἐπιβατων, ων ἐγιν-yκε. ἀνεξ υνο υτ DJ Vox dorica. V. Valchen. ad Theocr. II. p. q7. ρονες pro κοινος opud Pindarum saepius legi animadvertit Helland. Quaesit. de dial. Xen. p. 8.

et sequentia verba Bruch ne rus l. d. suppositicia et adgeripta esse censet ab eo, qui

Hermocratem e Thucydide VIII, 85.ὰ nosset Tissaphernis apud

Lacedaemonios accusatorem ex

stitissct et causam inde invenir sibi visus esset, qua Pharnabazus, quippe infestus illi, tam benigne eum excepisset. Omnino quidem ulienam esse ab h. I. commemorationem illius accu- sutionis, qua Potissimum Hermocrates Pharnabazi gratiam sibi

62쪽

IIEL LENI C. LIB. I. CAP. I.

χου, και δοξας τὰ οντα λεγειν, ἀφικομενος παρα Φαρναβαζον, πρὶν αἰτῆσω χρωιατα λαγόν, παρεσκε ά - . :προς τὴν εἰς Συρακουσας κάθοδον ξενους τε και τριήρεις. 'Eν τουτ' οε Ῥιον οὶ διαδοχοι των Συρακοσι - εἰς Nar ον καὶ παρέλαβον τὰς ναυς καὶ τὰ ρατευμα.'Eν Θασφ δε κατὰ τον καιρον τουτον στάσεως 32 γενομενης, ἐκπίπτουσιν οἱ λακωνισταὶ καὶ ὁ Λακ- i . ὀρμοστης Ἐτεονικος. Ιαταιτιαθεὶς δὲ ταυτα πρῆξαι συν Tiσσαφερνει ΙΙασιππιδας ὁ Λακων εφυγεν ἐκ Σπάρτης ' ἐπὶ dε το ναυτικον, ο ἐκεῖνος . Vθροικειἀπο τῶν συμuάχων, ἐξεπεμφθη Αρατησιππιδας, καὶ παoελαβεν ἐν XA'. Περὶ δε τουτους τους χρύνους, 33 Θρασυλλου ἐν υθήναις οντος, υνις ἐκ τιῆς Λεκελείας ἰ . . προνομην ποιουμενος προς αυτὰ τὰ τείχη ηλθε τῶν

lam ναίω Θρασυλλος δε ἐξαγαγὼν 'Ἀθηναίους καὶ

τους αλλους τους ἐν τῆ πολει οντας απαντας παρε-

Μorus. - Ald. Iunt. Welis. Mor. Schneid. I. Weish. Dind. I. om. Prius ξ, quod est in B. C. D. E. Vict. - ἔμελλεν dedi cum B. pro ἔαελλεν. . St. ευδοξει dedit Steph. pro ευ δοξερ, Cast. ηυδοφει. Λ. C. E. Y. Venet. edd. vett. ante Steph. βουλευων. g. 32. primus rescripsit Morus cum Vict. pro Θα

33. Ante Dind. II. scribebatur Θρασυλου et υγις. Portus scribit ἡ 'Aγις. Conciliavit, non probavit V. D. , quanquam Petero l. l. p. 23

seq.) concedendum est, quue integro sere lanno post sucta est, Hermocratis adversus Syracusas expeditionem sitie ulla temporis notatione subiungi, esse du- Tissimum. Narrant enim Thucyd. l. l. et Diodor. XllI, 63. Hermocratem, quo tempore AStyochus imperio, quod ante Mindarum gessit, se abdicabat, Spar

tam venisse ad accusandum Τissaphernem. Pecunias autem a Pharnahago nunc demum acci

pit, ubi bellum contra patriam Parat, quod iactum est ol. 92, 4. sive 409 a. Chr. V. etiam quae de h. l. disserit Krue gerus ad Dion. Hal. p. 322 seq.'Εν τουτεν - εἰς ΜίλητονJ Etiam teste Thucydide l. I. Ephesi copias susceperunt

novi duces. Quo autem modo clasSis Syracusana Antandro, ubi erat g. 26., Ephesum venerit, nRr rare omisit Xenophon. Gravina etiam esse videtur, quod verba Ἐν Σουτρο - ἡκον οἱ διαδοχοι discrepare aiunt cum β. 29. , ubi

adventus successorum Herm

cratis et ceterorum ducum iam Commemoratus est. Quod quidem recte monuissent P e t e r u aet Bruchnertis, si scriptum esset Ἐν τουτω - κλθον. Est

autem scriptum ηκον, I. e. --terea Bderant, advene

rant, quod ab iis, quae g. 29.

leguntur, non dissentire manifestum est. U. Praer. p. IX.

hunc atticum suaso Alcibiadis anno belli undevicesimo mutil-verant Lacedaemonii. T li u o y d.

VI, 9 l. 93. VII, 19.

63쪽

35 ρεις δε πεντήκοντα. ις δε δει τῆς Λεκελείας ἰδων πλοῖα πολλὰ σίτου εἰς Πειραiα καταθεοντα οχ δεν οφελος ἔφη

εἴργειν τῆς γῆς, , si μή τις σχροοι καὶ ὐθεν ὁ κατα θά

A. Ald. περὶ τo Λυκειον. - Portus delet γυμνασιον. Edd. vett. Moro ιενος. g. 34. i νηφίσαντο B. C. D. E. murgg. Steph. et Leonui. ante Schneid. ll. legebatur ἐπε νηφισαντο. . 35. καὶ ο θεν, quod coni. Weish. et recep. Schneid. II. I iud., est in B. C. E. Pro vulg. Oθεν καὶ. - Schneid. II. Dind. I, suaden e Wolfio , σχήσει. - Dind. I l. delet καὶ ante Αλεαρχον, Cobet. Orat. de arte interpretaudi grammatices et critices fundamentis innixa p. 69. pro κρα et στον τε εἶναι ex Veneto quodum eodice rescripsit: Ἐν δὲ Λακεδσιμονι καλιν εδοξε τοις τελεσι Κρατιστον τε τον υριστομένους καὶ Κλεαὐχον, quae recepit Dind. II l. Utitur autem Cobetus hoc loco tanquam exemplo. quam Cullide librarii interdum locos lacunis depravatos relinxerint. Numque ex iis, quae in codice Veneto invenit, colligit, postquam verba Ἐν δὲ Λακεδαίμονι καὶον εδοξε eois τέλεσι excidissent, insertum esse εἱναι , Omissum τον υριστομενους. Quae quanquam subtilissime sunt disputatu, non tamen explicant, quo modo in iis, quae statim sequuntur, de solo Clearcho, omisso eius nominis,s. 34. εφ' α ηκεJ V. 8. g. 36. εἰς ΣηστονJ Huius oppidi, quod tum Athenienses

tenebunt, praesidium fortasse non satis magnum But nou PR-

rutum erat ud propellendas hinc Clearchi naves, Praesertim quum non diutius quam ad respirul dum erat necessarium, Sesti ens

CommoratBA ESSE CODSentaneum videatur.

sconis et nepos Hamilcaris, qui in hello contra Gelonem ad Hi meram ceciderat. Di O dor. XIll. 43. - CUterum quae h. I. de

64쪽

. , ARGUMENTUM. .

Thrasyllus cum cIaaae Saluum petit. Inde in Asia nonnulla feliciter gerit, scd Ephesum aggressus, a Tissapherne et Syracusania dolansam, assicitur magna clade. Rursus ad Lesbum na vitius quattuor Syracuannorum captia navigavit Sestum, uti erant reliquae Atheniensium copluo. Hinc univeraus exercitus Lampanctum Eo contulit ad hib rna, in quibus, Alcibiado diice adversus Abydum expeditione . suscepta, Pharnabazum vincunt , et aliis locis Persarum terras VRStant. .

Ammo esse possit, quasi de altero praesecto antea omnino nulla facta esset mentio. Si igitur recte inserta sunt, quae cod. Ven. addit, adiiciendum est insuper Clearchi nomen post δοξαντος δε τουτου vel post coχετο. g. 36. Vereorantem, ne calliditas eius potiussit, qui codicem Venetum scripsit, quam eorum, qui vulgatam Iectionem tradiderunt. Fieri enim facile potuit, tit qui particulam και male intellexisset, κράτιστον acciperet pro nomine proprio: unde conveniens vides, a tur fictum patris nomen addere, Bique necessarium, eiecto εἶναι, ut πέμψαι haberet, unde sus Pensum esset, interpolare formulam illam : ἐν δε Λακ. - τοῖς τέλεσι. . 36. Ante Dind. II. scribebat cir ἐντία νηων. CAP. lI. . 1. Μorus et Schneid. verba ἁ ῆν - Κυρηναιος uncinis secludunt. - Vulg. ἐννενηκοστη; Schneid. I. ἐννεηκοστη; A. B. Μor. Schaes. Dind. ἐνενηκοστή. - Diodor. XIII, 68. B. C.' D. E. Venet. marg. Steph. Eυβατας; Vict. Eoατας; Dind. I l. li I. ccim Pausan. VIII. 6. marg. Steph. Eυβωτας; antea scribebatur

ἔτει Τ i. e. anno belli vicesimo altero. Quae sequuntur verba interpolatoris manum manifeste produnt. Nam ne recte quidem novum annum indicari apparet rebvs- Siculis traduntur, teste Diodoro XIII, 62., facta sunt ol. 92, 4, non ol. 92, 2, cuius anni finis hic designandus erat. Quare totam hanc Paragraphum spuriam esse merito lsuspicantur Sie versi ua Comm. histor.

65쪽

XENOPHONTIS

συλλος δε τά τε et qφισθεντα πλοῖα λέων και πεντακε χιλίους των ναυτων πελταστὰς ποιησάμενος ως 'εα, και πελτασταις ἐσοιανοις ἐξεπλευσεν ἀρχοuενου του

2 θερους εἰς Σαμον. 'Eκεῖ δε μείνας τρεῖς ηεμερας επλευσεν εἰς IIυγελα ' καὶ ἐνταυθα τήν τε χώραν ἐδιου καὶ προςεβαλλε τιβ τεθει. 'Eκ δὲ τῆς Mιλήτου. βοοθήσαντες τινες τοις IIυγελευσι διεσπαρμενους οντας τῶν Mθη-3 ναίων τους ψιλους ἐδίωκον. Oiis πελτασταὶ καὶ τωνοπλιτῶν δυο λοχοι βοσὶ Ναντες πρὸς τους αυτωνὼ ς ἀπεκτειναν απαντας τους ἐκ Μιλήτου ἐκτος ολίγων, καὶ ἀσπιδας ελαβον ως διακοσιας, καὶ τροπαιον 4 εστησαν. Tu δε υστεραια επλευσαν εἰς Νοτιον καὶ ἐντευθεν παρασκευασαμενοι ἐπορευοντο εἰς Κολοφωνα. Ol. 92, 3. Κολοφώπιοι δὲ προςεχωρησαν ' καὶ τῆς ἐπιουσης νυκτος ἐνεβαλον εἰς την Λυδιαν, ακμαζοντος του σιτου, κἀν κωμας τε πολλας δε επ0γαν καὶ χρήματα εχαβον καὶ ἀν-

5 δραποδα καὶ ἄλλην λείαν πολλην. a αγης δὲ ὁ ΙΙεοσης

περι ταυτα τα χωρια s ν, ἐπει οὶ lamet νῶοι ἐκ του γρατοπεdου διεσκεδασμενοι ησαν κατα τας ἰδίας λείας, βοηθησάντων των iππέων , ενα μὲν ζωον ελαβεν, ἐπτα 6ὲ6 ἀπεκτεινε. Θρασυλλος δε μετὰ ταυτα απηγαγεν ἐπὶ θα

c. E. πεντακ. πελτ. των ναυτ. ποι. - Welis. ἐσομένους, iubente Steph.; uncinas addidi cum Schneid. i β. 2. Ante Schneid. II. legebatur προς έβ αλε, B. D. προς- βαλλε. - Ald. Iunt. R. C. E. F. προς τω τειχει; Morus et Schneid. I. προς secludunt.

ex iis, quae ad finem antece- cum Dod ello hinc tertium et dentis capitis sunt dicta. Novus vicesimum belli annum auspi- helli' annus incipit cum vere cantur, Thrasyllum ad arcessen- olympiadis 92, 2. Quae de ξυν- das naves dii os fere annos Athe- ωρίδι hic legimus deprompta nis Versatum esse statuunt, quousunt fortasse ex Pausania, qui quomodo fieri potuerit, non in-V, 8, 3. haec narrat: δρομος δὲ telligitur. V. Herbs t. q. l. P. 59. δυο ιππων τελειων συνωρὶς sco ς α μ α κ α ὶ π ε λ x dia τα r g κληθεισα τρέτη μεν ὀλυμπιαδι ἐσομεν οιςJ J Ρ et erus Ver- ἐτέθη προς ταῖς ἐνενηκοντα ' tit: cum his, qui simul Pro Evαγορας δὲ ἐνέκησεν 'Hλεῖος. peltastis futuri erant, Vide etiam qua do temporum comparans V, 2, 4: ταμ st. notis disserui in Praef. p. XXVII. ἀρυττη κυκλω περὶ τὴν πολιν, ΘράσυλλοςJ V. l, I, 8. Qui το is μεν ημι σεσι τῶν Gτρατιω

66쪽

II EI LENI C. LIB. I. O ΛΡ. II.

Tισσα νερνqς ήγαγε, καὶ Συραχμιοι οι τ ἀπο των προ- τερων εικοσι νεῶν καὶ ἀπο ἐτερων πεπιε, ost ετυχον τοτε παραγενόμεναι, νεωστὶ ηκουσαι μετὰ Eυκλεους τε του Ἱππωνος καὶ Ηρακλειδου του 'Αριστογένους στρατηγῶν, ι νοιαὶ Σελινουσιαι δυο. τοι δε παντες πρωτον 1ιεν προς 9

τους οπλίτας τους ἐν Κορησσψa ψομησαν ' τουτους δὲ

εἰς την θάλασσαν καταδιώξα-ες προς τους παθα τοελος ἐτράπο-ο. Ἐφυγον δε κἀκεῖ οἱ 'Ἀθηναῖοι, καὶασαό-χOno αυτων ως τριακοσtos. Οἱ δὲ Ἐφεσιοι τροπαιον 10 ἐνταυθα εστησαν καὶ ρτερον προς τρο Κορησσφ. I is δὲ Συρακοσίοις καὶ Σελινοτσίοις, κρατίστοις γενο ιένοις, tστεῖα εδωκαν καὶ κοινι καὶ ἰδία πολλοις, καὶ οἰκεῖνατελειαν χοσαν τω βουλοιμέν' ἀεί Σελ νουσίοις δε,

. 5. ἐκ του στρατοπεδου delet Vict. - Venet. πεζὸν pro

Kithner. gr. max. g. 568. adn. 5. Nihilominus haeo verba, quae inutilem tanto logiam continent, Pro interpretamento antecedentium verborum existimanda nΟ- his videntur. Α librario ad mar-ηinem fortasse scriptum erat o ς ἄμα καὶ πελταστὰς ἐσομενους, quae qnum deinde in verborum seriem recePta essent, ne Pror' sus idem atque antea dici .vide retur, dativus est repositus. De re v. B o e C k h. Siaatshaush. d. Ath. I. p. 39l. Ed. II. . 4. παρασκευασα με - τοιJ Absolute hoc verbum usur

67쪽

13 δίωξαν εις Ἐφεσον. Καὶ τους μεν αλλους αἰχuμιαλωτο Θρασυλλος εἰς υθῆτας ἀπεπεμψε πάντας, Ἀλκιμάδvνδε Mθηναῖον, 'Ἀλκιβιάδου οντα ἀνεψιον καὶ ξυμφυγάδα,

ἀπελυσεν. 'Eντευθεν δε επλευσεν εἰς τὴν Σηστον προς

Συρακοσιοι, εἱργμενοι του IIειοαιῶς ἐω λιθοτομιαι διορυξαντες την πετραν, ἀποδραντες νυκτος syχοντο εἰς

Syracusanis advenisse. Igitur καὶ Σελινουσleta δυο dictum est pro καὶ ot απο Σελινουσιων δυοῖν g. I 3. α πελυ σενJ Hoc sen-Sus postulat. Cf. infra IV, 8, 2I: καὶ Tιγρανην -'λωαβανεε καὶ χρημάτων πολλων απέλυσε. Solum quidem κατpλεεῖν non habet vim nostri verbi b e gn ad i-gen. Opinor autem scriptum esse a Xenophonte κατελεήσας αstέλυσεν, quae duo vocabnia facile poterant in unum consari. Cf.

promontorium habitantes, facta seditione P abierunt et ad Cory Phasium se converterunt. Paullo autem ante Pylum, quam Athenienses cum Messeniis Per sedecim annos obtinuerant, LRCedaemonii recuperaverant initio

anni 409 a. Chr. sive Ol. 92, 3. Diodor. XlII, 64. Η anch.

Ηaec iungenda esse docet Sensus ἰ quare non OPus est, Ut Verba transponamus Sic: τους

Cur autem Achaei Heracleenses in bello cum Oetaeis prodere' t. duae erant causae. Quum belli

68쪽

g. 14. Ante Morum εἰργμένοι. . 15. κεlῖνοι scripsi cum B. v. I, l, 28. g. 16. Ἐνταυθα δε B. g. l7. Pro δέ τινας A. δέ τινες, quod voluit Brod.

g. 18. Ald. Cast. ἐς Κορυφάσιον pro εἰς το Κορ. - Articulum τους ante Οἰταίους, quem ex codd. solus A. habet, omisi. Peloponnesiaci anno sexto Lacedaemonii sex millia colonorum in Thessaliam mitterent, qui conderent Heracleam , admitteban- , tur ad coloniam ex omnibus Graeciae civitatibus qui vellent, exceptis Achaeis et Ionibus, Thucyd. IlI, 92. At postea Agis, quum ad castigandos Oetaeos, qui finitimos Lacedaemoniorum colonos bello vexare non cessabant, in Phthiotidem venisset, Achaeos, obsides et pecunias iis imperans, ad ineundam cum Trachiniis societatem coegit, Thucyd. VIII, 3.

69쪽

23XENOPHONTIS

CAPUT III.

Athenienses Chalcedonem, quae ad Lacedaemonios desecerat, oppugnant. Eam infeliciter defendere conatur Hippocrateu, Lacedaemoniorum harmoata. Quare, quum hic in pugna occI- disset, Athenienses cum Chalcedoniis et Pharnabago. qui hia auxilio venerat, Pacem ineunt. MOX eodem modo Bygantium oP- pugnant a Lacedaemoniis occupatum: quod, quum capi non P tuisset, a Bygantiis ipsis et Lacedaemonita quihusdam, ubuente Clearcho harmosta, in manus Atheniensium, quos clam noctu intromiserant, traditur.

cesimum quintum mensis Μartii anni 409. a. Chr. Quae sequuntur verba seclusi; nam interpolatoris esse produnt eo, quod magistratus hic nominati ad quintum , non ad tertium et vicesimum belli annum pertinent. Belli annorum commemoratio , quanquam h. l. recte fit, eiusdem tamen esse Videtur, qui I, 6. I.

et II, 1, 7. salsos interpolavit numeros. B rit c k ner u s Progr. Suidn. I 838. p. 9. antecedentem quoque sectionem pro insiticia habet, ut quae sunt I, 2,

l8. continuo sequantur verba:

ἐπεὶ δ' ὁ χειμον ἔληγεν, ἔαρος

αρχομενου. οἱ 'Ἀθηναῖοι ἔπλευσαν κτλ. V. quae in Praefatione de annorum notationibus disserui. . 2. λείανJ i. e. opes hosti- Iibus praedationibus obnoxias. s. S. et Plutarch. ΛΙ . 29: οἱ δε δε la αντες τήν τε λείαν

απεδοσαν.

70쪽

HEL LENI C. LIB. L CAΡ. III. 25βιάδης δὲ λαβων των τε οπλιτων ολέρους καὶ τους iπ-πεας καὶ τας ναυς παραπλεῖν κελευσας, εἰς τους Βιθυνους ἀπιτει τα τῶν Καλχqδον- χρήματα ' εἰ lιή, πολεμήσειν εφη aikοις. οἱ oὲ ἀπεδοσαν. 'Λλκιβιά- 4δqς δὲ ἐπεὶ ηκεν εἰς τὸ στρατοπεδον τqν τε λείαν εχ- καὶ πιστεις πεποι*ιενος, ἀπετώχιζε την Καλχιημονα παντὶτω στρατοπεύω απο θαλάττνὶς εἰς θάλατταν καἰ του ποταμου υσον οἱον τ ην ξυλίνω τείχει. Ηνταυθα 'ει-- 5-άτης μὲν ο Λακεδαιμονιος ὁρμοοτης ἐκ τῆς πολεως ἐξήγαγε τους στρατιώτας ως ειαχουμενος ' οἱ δ' Ἀθροαιοι ἀντιπαρεταξαντο αυτω, Φαρνάβαζος δὲ ε o των περιτειχισμάτων πρσςεβοήθει στρατια τε καὶ lamiς πολλοῖς.

g. 7. στ εν Ο π ο ρ έ αν B. matag. Steph. LeoncI. Dind. II. III. Pro στενοχωρίαν. . 8. E. latit. δὲ ἐκ κουτου se. μεν. - συνεχώρησαν ex B. C. D. E. Venet. margg. Steph. Leoncl. dedit Dind. pro συν

rus in volgata lectione ἐν a

cipit pro ἐξῆν collato IV, 2, 2I.,

qui locns prorsus diversi est generis. Ceterum fluvio hic commemorato nomen est urbis Chalcedonis. . T. στενοπορίανJ Sohneide rus iungenda esse opinatur στενοπορέαν του ποταμου, ut est Anab. IV, 3, 7 του ποταμου τὴν δυςπορέαν, qui locus ab hoc eo discrepat , quod illic flumen transeundum, hic inter munitiones et sumen iter in urbem patefaci

endum est.

mox reseruntur Briichnero