장음표시 사용
31쪽
facie. Mortuisque patre editu ac matre , Mardochaevi Ini eam aEortasse in filiam. Ita etiam commate is. Sed adoptare heic non aliter versionis autor sum sit, ae in Exodi ii,' ubi Pharaonis lilia dicitur Mosen adultum adoptasse in locum fit. Neque adoptionis Romanae vestigium aliquod heic inesse putandum, sed curam seu amorem, veluti sive paternum sive maternum, quo nutritus sive hic, sive illa orba, tantum innui. Quin in loco ,llo Estheris, Magistri non modo nullam agnoscunt Apoptionis quidem umbram, sed etiam plane negant, dum verba illa Inp, accepit ea si in iam ut
habet veritas Ebraica de matrimonio cum ea inito intelligunt. R.
Iarchius ibidem; nos i explicant ita i filiam per indomMm uiscilicet .
si uxor esset, quod diserte asserunt etiam Hellenistae, quibus pro verbis illis substituitur ., Ac σεν αυτ μ εαυ--γ-mκα educavit eam s i in uxorem. Atqui Adoptionis species quaedam in usu erat . Nam in servis familiaribus censitus , aut ex Ancilla susceptus , servos & ancillas intellige tantum ex gentilibus sive captos sive emtos, aliterve jure postes s & nomine servitutis in Iudaismum baptizatos; id est, non servos Ebraeos assertione patris familiae, aut serviam illum non esse, sed sibi filium, aut hujus matrem manumissam fuisses saltem si iervus hi ijusmodi intersilios ceteros rite educatus fuisset) inter liberos legitimos seu haeredes locum obtinuit. ras , seu in re successionis haereduariae. Adeoque libertas simulac filiatio inde acquirebatur eiusmodi, ut haeredibus exsanguine ipse, utpote cohaeres adoptivpino serviret; tametsi interea, ante manumissionis plenae solemnia, alia libertinitatis privilegia non assequeretur. od de libero ita afferto multo magis dicendum. Inde illud Misinae tit. Eaba Bathra, cap. VIII,
Gemaram utranque Hierosolymitan . ad eundem tit . fol. 16.Halach.
g. Babyloniam fol. 27. b. Maimonidem Halach. thaloth, cap. IV,& M id Misena ibidem. Adoptionem item nuncupat D. Augullinus
ad Deuteron. quaest. 6. aliisque in locis, uti etiam ex illo recentiores Theologi, jus illud, quo desuncto fratri superstites fratriam di
32쪽
centis filius tribuebatur. De jure illo infra, capite XIII. Libero homini etiam fas erat, quempiam, sive frequenti adlocutione compellando, sive inter loquendum aliis appellando, patrem sibi ita adsciscere, ut adoptionem illam veluti sibi invitatam ambiendo praepararet. Quae ab adscito patre filium etiam agnoscente demum fatis in successionem firmabatur. Ceterum nec Servis nec Ancillis hoc licuit, ne patris sic adsciti familia aut conjugia fama inde maculae servilis inspergerentur. Etenim hoc est,quod legitur in Gemara Babylonia ad tit. Beracoth seu de Benedictionibus , c. u. fol. i6. b.
A Nec Serpi nec senti ae compellationu appeltationu- me illo genere,Pater, seu Abba N. aut Mater,seu Imma N. utuntur. Id quod ad hane adoptionis speciem attinere vult Maimonides loco jam citato , qui & exceptionem e dicta Gemara assert, quam cunia aliis aliquot inferius ex libemus. Et fallor nimium,nisi ex hoc more& locutionis genere pendeat tum phrasis illa sacra apud D. Paulum OBGας sive Adoptione in Epistola ad Galatas IV. Ut eos quisub Lege erant redimeret, ut adoptionem filiorum seu liberorum recia peremus. Goniam antem estis filii seu liberi misit Deus sti isum lii sui in corda veso clamantem, Acta o πιι ηρ seu Abba Pater. Daque jam non esse in se aut proles) es haeret Dei per Christi Tum illa, ad RomanosVIII. i . Gicunque piritu Dei aguntur,iisunt ii s seu liberi J Dei. Non enim accepistis stiritum servitutis in timorem,sed accepist stiritum Adoptionis filiorum liberoru) D i, in quo
ἡ ζο ὁ ,eo8evocabulo utroq; in loco utitur clama Abba, Pater. Ipse enim Spiritin testimonium reddit stiritui nostro quo simu ui seu liberi Dei. Si autem stat seu liberi Pharedes. Videlis D. Ioannemr,
ii, dc Isidorsim Pelusiotam lib. V. epistolam CXCVII. Elegans est,
ad receptos Ebraeorum mores, allusio. Qui sub lege servi erant, in libertatem, pretio a Christo numerato, redempti sunt, adeoque in filiorum nomen asserti, ut jam, eo nomine & ratione libertatis acqui itatae,rite possint iuvocare sibi seu adsciscere patrem quod servilis conditionis hominibus fas non erat. Filios autem seu liberos eos agnoscit Spiritus sanctus, seu Deus ipse, cui, ut patri prolem agnoscenti, fides omnino habenda. Atque mos ille seu Jus singulare servorum e citata Gemara allatum, aut quatenu. 2braeorum fuerat,
33쪽
Galatis satis cognitum videtur, aut etiam apud ipsos aliasque sor san Asiae gentes in usu pariter fuisse. Nec Romanis incognitum. Sensus aute esusce plenior elicitur ex eo, quod adjiciunt ibi Talniudici, sic ad Israelitas rem spe istasse, ut nec alique ex duodecim patriarchis seu eorum, in tribubus cognominibus, posteris demortuum quempiam inter loquendum appellare, nec vivum sive appellare, sive eo inpellare Patrem Matremve, liceret alterutrius sexus servis nomine servitutis in Iudaismum baptizatos semper intellige) quemadmodum ferme in Orbe Christiano Nobilium imagines,Stemmata seu Scuta gentilitia plebis faeci jactare, non permittitur. suos autem Patres Matresve non habuere civiliter servi, quippe quibus nullum . cognationis jus. Atque alios citra tribuum initia, sive relitas, sive Proselytos justos jure Israelitico plerunque potitos tum compellare . tum appellare Parentes, eis, Causa tam memorata, interdictum est.. scilicet hominibus liberis non infrequens erat,sormulam appellati- otiis compellationisque reverentiae seu honoris, cui hodieque apud nos obtinet in causa, usurpare hujusmodi N2N Pater m dc Mater N. tametsi his proles ipsi non essent. sic. Glossa ad citatam Gemaram. In scholis autem & sermonibus publicis nomine proprio patris, quemadmodum & Magistri semper erat, tam in appellatione quam compellatione rite abstinendum. qua de re vide Gemaram Babylones am&glossam ad ut Aia obin cap. i, fol 3 i. b. dc Maimonidem Halach. I Toria ea p. 4. At vero
regulariter jam e Gemara dictum deservis, exceptionibus aliquot est temperandum. Nimirum tametsi Patriarcharum duodecim eorumve posterorum quempiam Parentem, vocare servis non licebat,
nihilominus quoniam in Iudaismum istu foedus , quanquatria
non in libertinitatem , recepti erant , Patriarcharum majores , veluti Abraham, Isaacum dc Jacobum, patres, ac Saram, Rebeccam, Rachelem & Leam Matres vo c. are eis licuit. Verba sint dictae Gema
. petare ras non lis uir patres alios praeter tres,
nec matrespraeterquatuor, ubi glossa, PI p N
34쪽
eres alios,praeter tres in genere Uraelitico, Abraham, I acqIacob, ut tribi singula excipiantur;nec prater quatuorMatres, Saram,Rebeccam, Rathelem edi Leam. Sic alii. Excipiebantur item servi ancillaeque existimationis clarioris a Dominorum nobilitate, ut fieri amat , sumptae, vulgoque natalibus notissimis ' nu pan
nam ho licuit appennis compeliandove Mi sire Matr/m sve Pa/νem adsciscere. Nam status eorum & natales passim notissimi sic adscitis damno esse nequibant. Vide sis Maimonidem hes. Nechaloth. cap. 4.& nusthan Arach. tit. Choschem Hamissat, cap. 27ς. S F. Iam vero incitatis supra Esedere novo, gentis suae mores respiciens Apostolus retinere voluit mi Abba quod idiomate Syriaco, tunc in usu patrem denotabat)atque etiam interpretari. Syrus autem dicto ad Galatas loco habet, p2N vocantem Abbaseupatrem, patre nosνῶ. Arabs, N NTN N 'I,N qui invocat, o Pater noster. Ilieitem ad Romanos I IN zN p υocamus Abba, seu patrem, patrem Nortim; hic N N N N una quod ide sonat. Legitur etiam apud D. Marcum cap. XIV, 36. ο πατηρ, ubi Christus Patrem alloquitur. Syrus ibi 'ΣN P--22NPater, mr, Arabs tantum zNSN o Pater. Atque advertendum est id, quod iis Ma
gistrorum scitis legitur supra de servis, I rap t ,
non compellationis ingenere, quo Patersalutatur quis, utuntur, sive
non vocant seu adsciscunt sibi patrem, recte per dicta edi primi. Nam quod clamare etiam significat, pro id est, saepi sume lingua Hellenistica, qua sere Novum foedus conscriptum est , substituitur in psalmis, & aliquoties in Prophetis aliis Unde & Syrus item ipsiim vocabulum suae dialecto formatum
adhibuit. Certe apud Anglos, ante CCCC. aut circiter annos obtinuisse, ut nuda parentum a stertio dc inter liberos educatio satis in , causa esset, ut quis aliunde natus,veluti filis,familiae insereretur,elicere fas est ex veteri Iurisconsulto nostrate Henrico de Bractona, lib. II. de acquirendo rerum dominio XXXII, 9. . ubi formulae etiam quaedam forenses,quae ad eam rem spectabant,habentur. Eiusce vel ne vestigium nunc in moribus nostris,neque quod sciam, alibi reperitur. Sed de his obiter.Si vidua ante tres menses, seu diem nonagesimum, post viri mortem secundo nupta pepererit, adeo ut fuerit si a ince
35쪽
aa DE diu Cc. IN HOM. DEF. incertuna, utrum primo marito ut novi me stris , an secundo ut septimestris partus sit tribuendus , neutri omnino dubiorum patrum succedit nisi maritus secundus sibi eum in filium asseruerit quia in dubio restat, cuinam eorum sit agnoscendus. Ita Maimonides Halach. Nechaloth, cap. V. Sed de haeredibus incertis, videsis inferius cap. XIII. dc XV.
CAP. V. Um familia inter filios erciscunda, ac Primogenui
praerogativa. N universum Defuncti jus succedebat filius unicus. Sed pari capiebant jure simul plures; excepto quod seu primogenito caeteri z U Uz seu sui iustares Magistris solent nuncupari portio, nomine των, sivepraerogari , debebatur duplex, quam 'L lingua vocant Mosaica, id est, P 83 n PIT seu series
.is seu uir partem duplicem, ut Josephus earn nomina aut διυ λα, ut Philo de Hellen istae, unde habet Latina vetus. Λtque huc spectat illud D. Lucae xir, ii. ZIagister, dic fato meo,ut d vidat mecum ereditatem . Utrum vero, ante Legem Mosi datam, primogeniturae juris in familia erciscunda similis ratio obtinuerit, neutiquam diserte liquet Infrequens sat scio non est primoge . niti in sacra, quae praecedit, historia mentio. Et primogeniturae jus memoratur, Genes xxv, 3I. quod in π ρω τοπια primogenita dc pri- appellanti sic enim interpretantur m rata quo jus primogeniti seu primogeniturae denotatur. Vide etiam i Paralipomentanu, i. Sed jus illud Sacerdotalem functionem spectasse ajunt Magistri,quae anted abernaculum de Aharonis Sacerdotiunio primogenitis exercebatur, 'unde Beresila Oba, fol. 7i, col. 1, n Nn
zm cnzz rava n zn QPuam erat causa, unde Jacobpater v serprimogenitur ejus ita cupiebat' simiam traditur, aute tabernacu tum construetam, Excel fuisse in usis, κec isticita alaru ad ea sacerdotia munere ungis to primogenitos. Extrutilo vero Tabe acuto, Ei cel a
36쪽
na, tit Zebachini seu de sacrifieiis, cap. xiv. Inde est quod Esau,quiram βρω εως Propter unam eicam, primogeniti jus illud sacrum vendidit, appellatur Epist. ad Hebraeos xii. i5. Et de haereditaria primogeniti benedictione, vide Genes xxvir, 16. Et vide supra actionem ab Ismaelitis institutam cap ii l. Certe sunt qui etiam putant Abrahae donum, quo ditavit filium Isaac Genes. xxv.v. s. fuisse ipsum primogeniturae jus, de quo consulas Aere PhRabba, fol. 68. col. r. dc Isachar Ben Nephtali ibidem ,. Et de Semi, ut Noae primogeniti praerogativa, vide Gen. 3x, 26, Cedrenum pag. io, de Eusebii Chronicon λογ. α. pag. Io. tametsi mira sit inter Chro nologos disceptatio, Semias an Iaphetus natu fuerit major, de quare argumenta utrinque afferri solita eorumque autores exhibet optime Henricus Haruillaeus in Isagoge Chronologica, lib. r. g. 3s. Duplicis autem sortis, seu praeroga livae primogeniti, mentio unica, qua Bona desuncti attiner, habetur Deuteronomii xxi, i 7. ita tamen ac si recepto antea ingentem more sub niteretur. Verba sunt, ssurim alicui uxores binae, una dilectara altera odio habita,ge rueriti eisiatios tam dilecta quam odiosa , uerit filius odiosae primogenitus, adven
riti dies, ervo divisum es haereditatem seram CPΣ κατακλαοδοτη, in die distributionis substantiae ejρὶ filiissis quos habet,non poterat primogenitum faceresilium ritici e cora acie primogenitifim odio .. eolia Mime agnoscet pro primogenito,dabiti ei 'c, i. e. portionem duplicem deum si rebus, 'aeapud illum reperiuntur, cum ille sit principium virtutis eseu, Meoin' zzi CLIII se ei debetur jusyriamogeniturae seu - π ω ἱκια , quod idem eis. Argutule vult heic Philo, revera& ratione temporis primogenitum hac in lege intelligistium uxoris dilectae, quia ea prius nominatur; ratione autem dignitatis seu praestantiae alicujus, filium odiosae; quod recepti issimis Magistrorum sententiis est adversissimum. Videsis eum libello ἶ- autem illa duplex ita aestimanda erat, ut diviso
patrimonio in tot partes aequales, quot filiorum numerum unitate superarent, bina cederent primogenito. Itaque Salomoni Iarchio
37쪽
fatres, putenturui quatuor, scapiet in duas partes. S atrassint bini, mi tropatentur. Ita in Sepher Siphri ad Deut. fol. 48. col. 19t. Initur etia in ratio illa passim apud Magistros; seu quae eadem est, ut divisa haereditate in partes aequales, quae unitate filiorum numerus superent, primogenitus capiat partem a dimidio, ceterorum singuli ab extremo numeri denominatam. Veluti, filii sunt novem. Partes igitur fiant decem. Primogenito cedit pars totius quinta, ceteris partes singulae decimae. Ita Maimonides Halach. Necha tb cap. it.& Gemara adstipulatur Babylonia ad tit. Raba Bathra, sol. ui, dc it Locutionis hujus genus, quo duplex primogeniti sors denotatur, ter solummodo in veteri foedere occurrit. Citato jam loco,i I Reg. Ii,', ubi Eli, ha ad Eliam, inquit, Hi 'sex portio tui spirismsi per me, ikZachariae xiri, 8, partes aseu z a 'il erataca tm . Loco ultimo, de partibus Terrae ibi divisae dicitur. Secundum autem interpretantur nonnulli ex primo, ut videre est apud Levi Gersomidem dc Davidem K inachium in adjectis Commentariis. Scilicet petiisse Elis h. am veluti primogenitum seu primarium inter Eliae Discipulos, primogeniti praerogativam, sive ut ceteros, pro filiis et uri A seu habitos, duplici spiritus portione excellere talia etiam Laurentius Bochellus ad Leges Politicas, Veteris dc Novi Testamenti, Francisci Raguelli, Tit. 13. Licet etiam sint, aut de spi- ritu ipsius, Eliae spiritum altera parte superante, intelligant. Atque hinc sorte n a. iῆ ιμη seu honor duplex, veluti binae honoris par-
' byteros, dignos esse ait in Epist. I ad Timotheum v, 17, rite capien- Edus. Nempe iis,qui suo recte funguntur ossicio dc acceptam provin- ciam pulchre administrant, duplicem honorem sive honoris praer ga tivam prae aliis exhibendam, non aliter ferme ac sors duplex primogenito seu filio prae ceteris honorando debetur. Neque vero ipse . filius tantum primogenitus in duplicem succedit sortem, sed etiam ex eo Nepos neptisue si itidem haere; ) idque jure repraesentationis seu 2 pCn ': eomm pii primogenit Acum occupant. ubi superstite patre primogenitus ipse moritur, de qua re Maimonides capite lam
38쪽
Qiralium Bonorumsura duplex primogenito deIita. Nan Maternorum, ae Patre, tempore mortis, non possessa, aut in ejus potestate tunc non fuere. A signatis portionis duplicis in agris invicem con- tinuis. SEd distinguendum hete de Bonis, in quibus praerogativa, quam
diximus primogenito filio conpetebat. Cum bonorum,quae plerianque in corpore sunt Haereditatis,alia sint Paterna,alia Materna; item alia, quae dehinctus mortis momento possidebat, aut in sua tum habuit potestate, alia quae tunc non possessa, nec in sua potestate, sed pos odiim, sive jure, quo defuncti personam induebant haeredes, sive melioratione, haereditatem adaugebant. In Materna succedebant pariter filii universi, nulla, ut in successione paterna, sortis duplicis ratione habita. Ita expresse Misna, tit Baba Bathra, cap. VIII,
ficiis sortem capit duplicem in Bonis Paternis ; sed soram duplicem non capit in Maternis Lono. Quae itidem leguntur in Misna,tit. Becoroth, seu de Primogenituris, cap. VIII. Et videm Gemaram Babyloniam adiit. Saba Bathra, fol. iis. b. ubi idem agnoscitur, & in Magistris passim. Neque locum habuit ejusmodi praerogativa in Bonis a defuncto tempore mortis non possessis, aut quae in sua potestate iiii non erant.Veluti, ubi mortuo patre qui, verbi gratia, filius unicus avo postea obeunti successere nepotes ex illo filio. Nam austam hae reditatem pari simul omnes jure heic capiebant nepotes, tametsi ex Us,quae mortis momento possidebat pater,primogenitus nepotum, partem retinere deberet duplicem. Id ex eo animadvertunt,quod legitur Deut. XXI. 17. dabit portionem duplicem ab N Σ Nde omni quae apud aeum reperiuntur; ubi Iarchius iNzo
ideo adjicitur, quoniamprimogenitui non capit sortem duplicem ejusce quo post mortem patris es accessurum sicut ejusce quo possidet. Ita et-
39쪽
prn 222 primogeniivi non capit duplicem forte ex meliorationibuι res ex eo quodaccessurum es adhaereditatem sicut ex eo quodpo detur. Vides, Gemar. Hyerosol. ad tit Saba tώra,s, is, col. r. Halach, q. Babylon. ad eundem fol. nq, dc ad cit. Pecoroth. sol. s. Maimonidem Halach. A chaloth. cap. III. Obadiam Bartenorium ad cap. VIII, tit. Becoroth. g. g. Atque obiter de hac re sexcenti. In Bonis autem quae possidentur au i in patris potestate sunt,non heie eensentur,quae sunt in credito aut nominibus tametsi fundus hypothecae nomine
fuerit obligatus in neque Navis in mari, ut nonnulli. Vide Maimonidem Halach. Nechaloth, cap. III, & Halach. Malotie Veloue, sive de mutuo dante dc accipiente, cap. VII. Sed distinguunt heie alii,& ubi pignus quod vocant, aut syngrapha, a patre creditore possidetur, ibi dc in credito primogeniti praerogativam locum habere volunt. Quin ut duplex et in bonis paternis portio, ita e debitis onus erat duplex. Sed de hisce discrepantes aliquot sententias habes in Gemara Babylon. ad tit Saba Bathra, fol. D .ubi Iarchius consulendus, dc autor Thogoth, praeter quae huc maximε faciunt, ad Rabbi Alphesii compendium Talmudicum,pari. III. l. ais dc ii 6. Ita autem portio duplex sorte assignabatur primoge- nito, ut pars haereditatis aliqua quantum fieri potuit) continua , non divisae partes, id est locis in diversis sitae, pro duplici portione , ei tribuerentur. Sic ex veterum scitis Maimonides Halacha Necha- Ioth. cap. III, & Halach. seu de jure vicinorum cap. XII
. Quod jus erat primogeniti etiam singulare
uas nam nati pro primogenitis habiti, sin ratione Haereditatisseis sanctitudinis & Redemptionis. E de primogenito Posthumo, Posthumi Successione.
PRimogenitorum vero in sacris literis ratio habetur duplex, aut qua ad eos praerogativa in familia erciscunda spectat, aut qua ita sacri censentur, ut sint precio numerato redimendi. Sacri sunt de redime
40쪽
redimendi, eum ex alis legibus, tum ex illa, Exodi xxxiv, Ip&w; ubi nulla adjecta pretii aestimatione, moribus majorum inolevit, ut quinque Siclis ea terminaretur. Idque ad mentem Legis Levitici, ixxvii, 6. Cum igitur de primogenitis agunt Magstri veteres, &tam de eis. qui ita redimendi, quam qui in partes duplices inter cohaeredes sue cedebant, verba Dei unt, differentiam adhibent quadruplicem,qua utrunque genus subtiliter indicent. 'Genus primum appellant m n , seu primogenitum ratione haereditatu, fecundum in On primogenitum ratione Sacerdotis, istes ratione 'retii. o sacerdoti numerato redimenditi erat,sive rationesens titi inis. Primogenitis igitur aliis statuunt competere jus primogeniturae ratione Haereditatis, minime vero ratione Sanctitudinis; alias, ratione Sanctitudinis, non Haereditatis; aliis, tam hujus quam illius ratione;&demum aliis, jus illud neutiquam competere sive hujus ratione sive illius. Quadruplex haec differentia sub nititur verbis sacrarum Legum,quibus utriusque jus primogeniturae sancitur. In ea, quaeue sanctitudine primogeniti lata est Exod. xiii, r. 'p' 22 mn a 'Un
m ge tum, daperit qualemcunque uterum ru
ves quae de ligulari primogeniti successionetur, adjectam habemus praerogativae x xionς T 2 'arra quia illa principium virtut '' 'N. P' . iiiiiii, uater hisee pendeat jus hoc ab eo, qu04 ς 'ς ὴς p ''S' P ab ima uidet,