Specimen variarum lectionum sacri textus et chaldaica estheris additamenta cum latina versione ac notis ex singulari codice privatae bibliothecae Pii 6. P. O. M. edidit variisque dissertationibus illustravit Iohannes Bernardus De Rossi ... Accedit ei

191쪽

L Longium einendat Assemanius, errantem deince, in eo sequitur , quod codicem alium trilinguem in bibliotheca Parisiensi exstare putat, rectissime praeterea eum

de Sam Pentateucho disserentem immerito ibidem redarguit, quod Samaritanum Pentateuchum cum Samaritana versione confuderit. Referens enim codicem L Vaticanum qui sistit Pentateuchum Hebrieo- Samaritu cum Iacobus L Longius, inquit is , hunc e dicem eum Pentateucho Samaritano Samaritanis litteris, O fermone exarato perperam confu8dit. Sic erim in sua biblistheca area scribit: Pentateuchum Hebrae samaritanum , fui braeum litteris Samaritaris exaratum hic referre placuit; disrepat enim ab Hebrae Iudasco, non solam characteribus, erum etiam muniis identidem accessuribus , iuxta qua facta es

Samaritana interpretatis . An ille ante mersimnem XX interpretum adornatam exstiteris, an fuerit ex Hebraeis , Graecissu eodicibus com fatus , certi nihil ferme statui potes Dicam tamen codicem hunc pratastam in locis ad emsionem Graecam LXX interpretum propius are dere quam ad ipsum textum Hebraeum I . Haec

192쪽

D-Longsus , Pent teuchum Hebrae Samaritanum , seu Hebraeum Samaritanis litteris exaratum, alterum

Samari an lingua charactere scriptum re ferenda esse perspicuum es t . Immo vero pace tanti Praesulis, harum alioquin rerunia callentissimi , contrarium perspicuum est, atque in eumdem ipse errorem manifesto

impingit, quem in Minongio, paullo post

in Harduino reprehendit. Reapse enim de Pentateucho ipso Samaritano dicunt hi a ctores , quod neque cum Hebraeo, neque cum Graeco conveniat, confunditque do,iGsimus vir Samaritanum Pentateuchum cum Samaritana versione, tum in allato exm tum deinceps saepe, ac praesertim pag. 6i, ubi quae Samaritani de eorum codice legis in voluminis modum Sichem a temporibus gratiae servato ad Ludolphum conscripssrant, quaeque de eo Huntingtonus tradiderat , ipse de Samaritana eorum versione perperam interpretatur

193쪽

S. I. Aetas eodicis . Varii de ea bilysiographorum

errores

A codicis aetatem quod attinet, illud

primum monemus insigniter alucin

tum eum, qui in prima codicis pagina haec conscripsit a cl. Simone Balterinio Barberinae quondam bibliothecae custode Blanchinio communicata . iam Me ct antiqui mos , O lutaris, inter Uufieculi codices ne haesita- non recensendus , bibliothecae Miserinae fuit traditus a Fabricio 'ires, ut patet ex inscriptione litteris grandiaribus extrinsecus super a teram tegminis partem exarata i). Conta di enim, qui haec conscripsit, aeram ho girae cum christiana , quumque sub finem Numerorum legeret , vel saltem legi sciret conscriptum esse codicem, anno sexcent o viges

194쪽

quarto non animadvertens quod sequitur I aelis, annos hos turciis de christianis accepit, inter VII saeculi codices in Ghaesitatione codicem hunc retulit , qui est DCXXII annis recentior , totidem scilicet amnis, quot aera christiana ismaeliticam perat obiter animadverto aleph pro ain

in vocabulo stari in purum esse, ut

puto , typographicum H iidiani speciminis

naendum, ut est alterum cum hopli loco capti . In textu enim tum

a me, tum a Biornstillio descripto exstat illic ain Samaritanos litteras, ain , he , cheth non habere observaverat in suo Itinerario R. Biniaminus Tudelensi. sed falsa est haec observatio, ac faeto ipsi contraria, ut animadvertunt Morinus, caligeri, in sus a Cellarius Curpis ac Iudaeo digna criminatio, inquit Cellarius , quam vel ipse conspentas Samarisanorum coricum com at 1 . vlo

195쪽

Illa quidem litteras saepe permutant famaritae, sed non reiiciunt, quidquid contraia obiiciat Serarius . sed aimi hi hegirae , ut

Samaritanis supputantur, sunt ne solares, an lunaresa Morinus lunares credidit. Hinc

in praefatione ad Sam.Pentateuchum , codiacis annos ad nostros reducens , annos octodecim , quot a solaribus lunares anni sup rabantur, ademit, scripsitque codicem nostrum exaratum esse anno MCXXVII. Sic de annis lunaribus L Longius, molitus, AL semanius, auctores catalogi Parisiensis, aliique Morinum secuti interpretati sunt, quibus Bloria statilius accessit. Sed sibi ipsi, quod auctores hi non animadverterunt, in hoc constans non sint Morinus. Etenim scribens ipse ad Petrum de Valle de epigrapb alterius Pentateuchi Samaritani anno DCCcCXX. ismaelitico conscripti, annum hunc respondere asserit christiano MXUL ly. Qua de re cum a Petro de valle reprehenderetur Morinus, quod solares fecisset annos Samariticos, novis datis litteris ipse egessit, nonnullis que productis rationibus confirmare etiam a con

196쪽

eonatus est, Samaritanos, ut Hebraeos, etsi ab hegira numerent, adnis tamen ut solaribus i . Itaque alii maluerunt Barberini codicis epigraphem de annis solaribus inte pretari. Ex his est nuperrimus Wiidius, qui tamen mendose anno DCxxIv codicis r spondere asserit annum CCXLIII a). Etenim si annis solaribus DCXXIV addantur anni hegirae, annus ille incidit in annum YCCXLV completum , vel in annum decurrenteniam mi Dissicile tamen est quaestionem hanc dirimere, quum utrumqu annorum , ac mensium genus in usu sit apud Samaria tanos , ut constat ex eorum scriptis, inpistolis, ac manifeste testetur Scaliger se ab Aegyptiis Samaritis accepisse typum annis

maritani cum utraque annorum solarium, ac

197쪽

Aera codicis recentior. Insignis de ea

teronomii finem reperitur, ubi dicitur absolutus codex die xxiv mensis ramua In altero hoc eruendo codicis anno veli menter alucinatur H idius, qui hac epigraphe indicari putat annum egirae DCCXCIX, Christi ΜCCCLXXXXVI huncque annum sine ulla haesitatione ea comprehendi definit Nam ex prioribus quatuor litteris , quas ipse in supputationem assumpsit, nonnisi binae assumi debebant, duplex autem vis, seu comiunctio omitti, quae ad supputationem non pertinet . Sic coalescet summa annorum LXXXVII, non Lxxxxix, ut ipse conscribit. Duae vero postremae litterae, quibus ce tenaria designantur, non septingentos, sed octingentos annos manifestissime denotant. In eo etiam sibi non constat claris vir, quod

198쪽

priorem aeram codicis de solaribus annis,

ut vidimus interpretetur, hanc de lunaribus.

Ut enim annus hegirae DCCLXXXXIX respondeat anno MCCLXXXoI, demendi sunt anni XXIV, quot videlicet anni solares lunares superant. At vero annum non solum κBioriastahlio, qui recte eum coniecerat, sed e manifesta supputandi rationes quain in priori epigraphe tenuerat Samaritanus codicis scriba, eruere certo poterat H iidius. Eadem enim utrobique est, nisi quod inta prima totidem integris verbis a facta sit, contra in hac totidem litterarum compendiis . Haec autem compendia, potissimum

in epigraphis, frequentissima sunt apud S inaritanos, iisque plena est tum recentior haec nostra pigraphe , de qua disputamus, tum altera codicis I Samaritani, qui in obcana adservaturit . Quid quod in hac nostra consuetum ipsum numerorum compendium

-ginita Si ergo resolvantur line litterarum compendia, integri, seu integris Vocibus, non monadicis signis numeri, scri

199쪽

scribantur , omnis evanescet dissicultas

haecque erit epigraphe , π

octietentesim octuagesimo septimo, qui sita annis solaribus accipitar, incidit in annum christianum MVIII, vel Μωκ incompletum si de lunaribus, qui annis xxv a solaribus deficiunt, in annum CCCCLXXκII. Iam haec scripseram , cum commodissime ad me dinctissimi amici mei Iolichristophori Amadutii humanitate pervenit ectypo recentis huius epigraphis a se accuratissime descriptum, ex quo mirifice hucusque observata confirmantur . Etenim post numericas illas litteras prae, ter consuetum punctum inferius m codice conspicitur quoddam veru , quo Samaritani litterarum compendia designanx quo in hac ipsa epigrapbe scriba ceteras omne a

200쪽

breviationes constantissime indicat. Itaque nulla ratione dubitari potest, quin hic sol, tariae illac litterae pro integris numeris , vel integrorum numerorum compendiis ponantur . In thesauro epistolico L Croetianosi Philippus Ouseelius quaerit de aera seque ricin codicis Samaritici Lugduno-Batavit

a in nostro codice supputationis, Maerae describendae ratio, nihilque aliud idcirco, ut ego quidem opinor, ea innuitur, nisi ex ratum esse codicem m urbe Saphet. . . anno

septingentesimo quinquagesimo primo Morae. y VIII

Recentior codicis epigraphe niet' a mine primum producitur , iussique aera cum antiqua conciliatur SUmmam recentioris huius aerae cum amtiqua illa Numerorum δε Levitici conciliandi dissicultatem sensit Biornstatilius γιs-ς - murra, subdit is , accorde la -- me anne avecu autre essetne deu fis dans dems. q. . . Maiis, pres 1 amur bienis chi,