장음표시 사용
381쪽
doctus hanc in rem ac locuples testis est in suis ad VERRi s adnotationibus , quemadmodum recte animadversum ab Claudio Salm
sio estii De Nicanore dicam paullo post Non
discrepat Divus Hieronymusia,Nam sinu
i Consule eius ad sanarium epistolam, laris paullo superius indicatis . Qua quidem epistola haec postremo
in pauca contrahit salmasius , de ius distinctionum i quens in vetustis Codicibus,si Graecis praesertim Latinis , obviis , quibus ad antiquitatis eorum notas diu scemendas sarrario ipsi de eo argumento ab se quaeren ti, viam panderet aliquam . , Duplex , ait ille , disti , guendi ratio filii qua voces singulae invidem separ se bantur qua periodi d Cola . Antiquissima exemplaria neutram habent neque apud Graecos , neque apud Latinos . Nam plurimi qui uncialibus pitalibus litteris scripti sunt, voces invicem habent ditiin Quosdam tamen vidi, qui nullum serme, vocum distin sonem ostendebant.Et nisi salior alis est
manuscript Livius Puteanorum . At in illic, qui r tundiore dc minutiore charactere exarati reperiuntur se sere temper dictiones omnes distinctae inter se appari rent lententiae vero absolutae solis punctis , hoc est T.λθίαις σιγμιαῖς , rarae in iis occurrunt subdistinctio-- ne , qua ta inen adni aere antiquitus solitas, CICE, RΟNl quidem aevo,patet ex AsCONII PUDIANI in Uer rinas notis , . Fallitur ergo C. H. roZIus, loc Cit. pag. 46. Salma fium praeposuere arguens , perinde atque nullum hanc in rem veteris Scriptoris testimoni urina protulisset Asconii Pediani testis, qui Μ. Ciceronis Uratione contra Verrem exposuit, uti prius adnotabamus , fide in infirmet, si potis est, rorius pol illac viderimu .
a uua de re cunnprimis in ephiola ad Paullam i
382쪽
que ad morem librorum Demosthenis, Ci
ceronis novain suam interpretationem ex Ho
Eustachium, sive suae in translationem Isaiae ex Hebraica veritate haec habet . Nemo , quul Prophetas veris, sibus viderit este descripto , metro eo exii timet apud
, Hebraeos ligari, aliquid simile habere de I almis operibus Salomonisci sed , quod in Demo illienes, cin Tullio solet fieri , ut per Cola scribantur, Com- , matari qui utique prosa dc non vertibus conscripte- , runt , nos quoque utilitati legentium providentes , interpretationem novam novo scribendi genere disti , ximus , Haec ille, rerum edit Paril. 1693 min. r.
col. 73. m. Quod aliqui eruditi viri, praeeunte ipsis Iusto Iapsio
imprimis , illud S. Doctoris testimonium secus acceperint, atque serat ratio , non mirari subit . I namque ocsui similes Veterum de eodem argumento testimonia vel floccifacientes , vel aliorsiam trahentes , hanc ipsam qua instituitur sermo , interpuntiioncm , tamquam centioris aetatis inventum Antiquis prorsus incognitinio habent . .H. Troetii quidem hoc in loco Divi Hierothymi explicando inconstantiam mutabilitatemque non moror.
Neque pium sapitum magis audi , S. Do foris locum
de Colo . Commate tantum , interpunctis verbonin omnino exclusis , nobis interpretantem . Quoitim pace dixerim ii onmes maximo in errore versantur. Etenim recte monuerat Iohan Clericus , loco supra indicato ra2, 28 seq. hanc ipsani Hieronymi auctoritatem adducens , ut Ciceronem dixisse ostendat, praeter senteni verborum ac coniti uilistionis persessionem. Veteres vis in se interspirationes eis , sive interpunctiones motis 1Dbrariorum , veluti iudicia , quibus integra oratio probe distingueretur de in dicendo in scribesido, rem,inquam, ipsam
383쪽
braeo factam distinctionibus per membra divisis separasse tradit.Quae sane distinctiones,quibus periodi Cola&Commata comprehenduntur iit illud explicat sanctissimus Doctor, quo pacto in integra oratione sine iis distinctis de interpunctis intervallis, quorum alibi etiam meminit Cicero i), recte consistere queant,
apsam, d bene , mea quidem sententia eo Disi Hier Dymi testimonio mirum in moturi confirmari . Ut ni mirum , ait Clericus , Rhetores blebant in gratiam
discipulo in intri pungere oratorum scripta , ut intelli gerent a solescentes ubi essent morae in te ponenda eri ita
eli: m ieronym .is secit , in eorum ultim , qui divinas Scripturas legebant . Nolo omittendum quod ibidem etiam monet Clericus poli Claudium Salma fium , Prote-gomen in Solinum, pagina mihi 34. edit Parisien. I 629., exstare in Bibliot aeca Regia Pariensi Codicem Tusculan rum Quaestionum , manu exaratum satis magnae veti statis , in quo non ordine continuo , sicut in aliis trala
litium est, libri descripti seruntur sed saltuatim per inaequales periodos, eo prorsus modo , quo Biblia sacra videmus. Cuius quidem Codicis specimen eleganter pliactum essese habuisse testatus Ioannes Clericus est , lac.
cit. Quod autem ex eodem Divi Hieronymi loco , ut alia eiusdem silentio praetermittam , essici volunt qui dam eruditi vir , S. Doctorem omnium primum sutis qui Libros sacros Commatis , Colisin verssibus diiunx rit talia quaestio el , quam paucis infra declarabo 'Cor sulenda interim Cl. Ioannis Martianaei Prole metur D Divinam S Hieronγm BibliotMoam, Protegom. 10. Ope rum eius s. om. I. edit Paris. Io93. i Locum integrum asserre iuvat. , Flumen aliis ,r'
384쪽
vix ac ne vi qui dein bene percipere me fateor. Nicanorem vero, de quo paullo ante, video Maiorum suorum constantem ac per vulgatam sententiam nobis proferentenia Quid autem de interpunctis sententiarum
apud Homerum Gallimachum distinctionibus edidis Et Commentarios 1 , nisi horum Aa 3 cele
, quit, verborum , volubilitasque cordi est, qui ponunt, in orationis celeritate eloquentiai, Distincta alios MONTERPUNCTA intervalla , morae, respirationesque se delectant,, Haec etiam ille in Oratore ad M. Brutum, cap. I 6. Oper. min. I. pag. 3o9. Quamquam de variis ducendi generibus, Tullium eo loco sermonem institu re manifestissimum se eius tamen nequeo satis mirari loquendi rationem, quae verbo reipsa exprimit illam ipsam artem interpungendi intervallisque distinguendi sententiac ne, si Commata aeola punctis in scripti ne non notarentur, legentium oculos sugerent. Qui Ciceronis locus mihi, nisi vehementer saltor , rem regie illustrare videtur , aliisque a me iam prolatis eiusdem
testimoniis argumento norio multum lucis adsundit De Commatis vero Ἐolis , quae illa distincta adi. que interpunita intervalla , in scriptionis rationein modo a Librariis observanda indicarent, quorum Tullius
ipse non uno in loco mentionen facit , in Oratore pra sertim cap. 62. , ait diamus , quom octo rem parici at lci te Aplicat Claudius Daul quius , Ortograpbiae loc cita Cap. l. pag. 37. Dillii titionum, ineri lationes , ait, ille Commati, cola, Incisa Membra ab scribendo pun- , gendoque ducuntur . Non a pronunciando non igitura scripto disseparanda . a Nicanorem Heriniae illium, Alexandrinum Gram
385쪽
celebrium Poetarum aetate iam consuetudo tenuisset, ut non modo in libris Veterum describendis talis fuisset interpungendi ratio, verum etiam Homerus ipse, Callimachus
iisdem distinctionum signis, sive posituris i
Poematia sua aut opera notassent et Prosecto si locus Suidae haec de Nicanore tradenti S, aliter accipiatur, frustra igitur hunc laborem sibi sumpsisset ille idem Grammaticus Alematicum, qui temporibus Adriani Caesaris floruit, scripsisse de Interpunctis apud Homerum Περι δε ς της παρdifferentia, quq inde in sensu oritur, deque iis dein apud calli,ebum I ροὶ - ιμ- , Auctor est Suidas, voce πιινωρ in eius Lexico edit. Cantabrig. 17 s. oin 3I. pag. 6ax similia habet Eusthathius. Cum vero plura de eodem argumento in libris sitis disputasset Nicanor quibusitani per irrisionen Στιγρανίας, id est, Notis compunctus vocatus fuit Uidendus Io. Alb. Falaficius, Biblic nec Graec vol. 1. lib. II mip. H. ἔ. xxi pag. 76- , vol. VII. lib. v. cap. viI pag. 46.
I , Positu , inquit S. I idorus HisDissis , est m, gura ad distinguendos sensus per Cola α Commata is Periodos dictae autem positura , vel quia punctis, positis annotantur; ves quia ubi vox , pro intervallo, distin Monis, deponitur. Has Graeci Θέμις vocant. LM tini positura , flamille, originum lib. I.ev ix.edit. Paris. ωr. pag.9 α Conserendus Diomeso G mmaticus, ipsius Isidori aetate multo antiquior, qui de iis imodisserit in opere, De partibus orationis Oe inscripto, lib. 1 I. , quod extat inter Ueteres Grammaticos Heli eius chii, edit. Hanoviens i6os colo 32 seqq.
386쪽
Nandrinus . Quare doctissinii Dausquii i
i Loe. eit pag. r37. Notarim, hamnie necessitatenicum se, missi lue cognitam adeo- eoniunctam dicit, in quin sint vesini scriptionis anima mens, oc lumen namque iis sublatis in tenebris versetur oratio necesse est, Mumma consissione , Non sine lus, inquit aviquius, notis Plato, Polus , Pr liciis , Hippius. Protagoras, Gorgias non Homeriis, non Callimaelius est Calli se machi epigramma nescio quod a Politiano minime notatum meminitur etsi ego totum Callinischi opus, ex Lausi Bibliotheca vidi quin orbatum lumine. rum namque scripta , nisi hae distinctionis lueo illu- muta fuissent, fiuitia de eorum interpungendi ratione, libros elaborasset Monori, Haec illa,qui argumentum egregie illum at o sequenti animadversione . Quid , , quod in Homero Prosodias ipsas scriptas saeculis retriis, sissimis testatis simum est ex Ari1toteles, lib. I. Uracta, cap. 4. Operum edit Paris. I 634. tom. , ex Galeno tom. . tractatu de Sophismatis sperum, tom. I. edit Uenet. I 376 pag. 7. SS. quoque Patres Graeci Latini in s.cris foliis dillinctus agnoscunt, pri , dem ante Adriani , micanoris tempora . Omitto cetera , quae Dausquius contra Iustum Lipsium , tacito eius nomines, affert ex Ciceronis, Senecaeque testim niis , superius a me produsiis explicatis . Arque illud diligenter considetari animadvertique oportet, quod , si in vetustissimis inscriptis Monumentis interpunctionis aliqua ratio exstet, uti numero v. superiore a me est de monstratum si Accentauim usus, sive Prosodia, ea ipsa Homeri aetate iam invaluerat aliquot distinctionum signa in scriptione Vetere dc quidem ab ultimis temporibus cognita atque explorata habuerint,necesse est . Quum
387쪽
praeterea in teipti iactionis notam im origine in
ab aluiquissimis usque temporibus repetit. Ac
res praeterea ex Veteritin testimoniis plane constet,quem- adnaMuna ergo inducere in animum potuit Claudius Dauia quius, loc. cit cap. o. II pag. I I. 3 1 a. ut V iustissimos Graeciae atque Italiae populos Accentibus suisse destitutos , moribus vero recentioris aevi inventos receptosque existimare Quod Angelus Politianus, Mi- Delianorum cap. viil. besaur critis. Iani ruteri tom. I. edit. Francosuri. I6oa pag.74. in eam iam im
ductus opinionem fuerit, nihil moror . Neque magis me movent quae Dausquius ex aliquot Veterum scriptis , nonnullisque Monumentisin Lapidibus, ibid. pag. 42. prosert ad autem sibi quo iure Dausquius sumat, nescio. Nam hoc idem ipse evertit Momentum , cum Prosodias ipsas in omero descriptas paullo ante adseriterat; ocquidem redie,uti Aristoteles Galenus reipsa testati sunt, locis supra citatis . Hoc certum Accentuum rationem in scriptura esse antiquissimam . Conis eumdem Arist
telem, I M. De Poetica, operum tomav pag. 3 I. sed ne actum agere idear, lege, si placet, quae stiperius de Retinensi inscripto monumento adtuli Quod autem opponunt de Commata quodam mili Homerici operis sententias interpunxerit , cum antea nulla distinctione subdividerentur Heve etiam est . Is namque scholasticus, quisquis tandem fuerit, morem
veterum Grammaticorum, qui libros Antiquorum recei
sentes Colisi Commatis , aliisque signis distinguebant , secutus , idem in suo Homero ab ignaris Librariis prae postere descripto , secisse dicendum est . De quo quidem
Commata consille Leonem Allatium in libro De Patria Homeri cap. . , eiu idem Animadverson in entiquiatat. ιν corum Frumenta . ALvil rag. 97 seq. V .
388쪽
Ac mihi quidem veteres illi Graeciae Scriptores , quos enumerare longum csset,
Ego vero miror quid sit, quod C. H. Troetius, loc.cit. pag a 7. m. aliique, ut evincant veteres Scriptores,ve luti Aristotelem . Ciceronem , interpungendi rationem, quam tueor, neque civisse, neque necessariam existimata, eo algumentationis genere utantur, quod opera sua
notis illis non distinxerint .mamque, inquiunt nomii mines critici eorumdem veterum Auctorum exemplariardis etiam antiquissima,quae innotescunt vel illis dimi ctionum signis omnino carent , vel iisdem rarissime notantur. Μultos Codices antiquos proserunt cum Graecos tum Latinos, continua vocum serie descriptos , immo etiam Hebraicos, si iis tamen, quae de istis postremis v. Avisti dicunt, adhibenda astensio estissimiles, inquam, laudant vetustos Codices nullo accentu , nullisque aut admodum raris diiunctionum signis instrubos , aut nullis capitum vel titulorum, vel semonum divisionibus iure iunctos, uti testatur Claudius salmasius, Proteromen tu Solinum , pag. mihi χχ. eq. , de libris Historiae atur iis Plinii, Historiarum Thucydidis, Livii, Sallustii 4Eo- .
rum Graeciae iuxta ac Latii Auctorum mitto quae hanc in rem dii putat Henricus Erencmannus , Historiae Pandectarum , seu fati Exemplaris Florentini lib. II cap. II. des V pag. O3 seqq. , 29. Hq. lui plura Quibus
doctis Uiris etsi non repliginem , si de multis Codicibus Graecisin Latinis sit sermo: sin autem velint quod inde effici pugnant, numquam animum inducam , ut latear Quid enim λ An propterea quod Librariorum incuria , atque inscientia , ut praepoli ero fere invaluitiet , ut
Co dices olim male delcriberentur, in ipsa omnis intem
389쪽
tanta animo complexi , uti ex Monumentis
Atticis , eorumque libris potest perspici plus
m ubi 'nctionis prosidiaeque suisse ignoratione versatos et res suisse concluderemus Nihil mihi aio videri miniis Iabrinomin id quidem peccatum fiat, saeculorum sero, in minis transcripti huiusmodi Codices hierint, nullo
modo . Est ens istis Iulum seriorum inane quoque , ac
leve argumentum . Quis vero praeterea nostrorum criticorum hominum, Autographa Alsta oculis inuam usiu pavit emtorum veterum, ut achaerere nullis protius in terpunctis verbis distinctisque intem allis , nullis denique Prosediae notis exarata illa suisse, possies Quamobrem illud maneat rixum sit, quod modo adnotabamus , diuuiomonum signi, aliaque id generis veteres scriptores no novisse modo, sita etiam ill passe oc quidem a primis ten moribus . Cum autem haec dico, non is ' viri qui eam ipsam interpunctionis rationem Ant uis cognitam, eamdem tum fuisse, quam multis insequentibus temporibus. irpatam sumus, existimem musto aliter exsistit Veterum interpunctionis modusin ratio Puncto varie positi, uti explicat D. Isidorus Hispalensis , Origis.
lib. I. cap. XIX. pag. 9 integram periodum , citius partes sunt it ονδε κομμα , demonstrabat . Quem Isidori l cum , quippe longiorem, aegre omitto, brevitatis caussa, cui potis imum contulo . At legendus Diomedes eit. De Arte Grammatici, silve de partibus Orationis O vario genere Metrorum , lib. II Posituris inter Grammarieae Laιinae Auctorae Antiquos ab Helia Put1claio editos Hanno iae, col. 43 A seqq. , qui quidem Diomedes ipso Prisciano saeculi Iu altero Grammatico , antiquior est. et Uide cic Aelium Donatum in ea clem uischii collesti
ne, col. I7 2. Neterem item Grammaticum, qui circa s
390쪽
multo etiam vidisse eo in genere disciplinae
videntur, quam nostrorum hominum criticorum est opinio. Quis enim putet , eruditis illis maxime temporibus scripturae interpungendae rationem Graeciae defuisse Τ quae omnes aries vetustiores haberet. Quid Τ tot istissenorum Virorum, quibus Graecia ipsa ante Aristophanem Byzantium iamdiu pra stabat, ad eadem distinctionum signa oculos
Hausta fuisse dicemus G assequi ne levi
quidem coniectura potest. Sed de Graecis Llis hactenus Venio ad Valerium Probum, inter suam aetatem, ut verbis Auli Gellii in Nostibus Attios, lib. IV cap. HL utar, praefantem scietitia. Quemquidem illustrem Grammaticum, Senecae aequalem , multa exemplaria contram emendare, o Enguere Inotare curasse, Auctor est alter Scriptor vetus de gravis i .